-ლამაზი მეუღლე გყავთ-ჩავარდნილი ხმით თქვა მიამ და თამუნასკენ გაიხედა რომელიც აივანზე იდგა და ცივი მზერით უყურებდა მათ
-ასეა-დაეთანხმა კახა და მომღიმარი სახით გახედა ცოლს. იმის მიუხედავად რომ ძალიან გაღიზიანდა თამუნა მათი ერთად დანახვისას, მაინც არაფერი შეიმჩნია სახეზე და მოსაწევად გამოსულ ვაჩეს დედასთან ერთად გრაციოზულად დაბრუნდა შენობაში, გაეღიმა, როცა რამდენიმე წამში საყვარელი მამაკაცის ცივი თითების შეხება იგრძნო შიშველ ზურგზე
მაშინვე მისკენ მიტრიალდა და გამომწვევი მზერით თვალებში ჩააცქერდა
-ვიცეკვოთ?-მომღიმარი სახით ჰკითხა კახამ და და ისე რომ მის პასუხს არ დალეოდებია დარბაზის ცენტრისკენ წაიყვანა, როგორც კი მოცეკვავე წყვილებს შეერივნენ თამუნამ მაშინვე კისერზე შემოხვია თბილი ხელები და ცხვირი მის ყელში ჩარგო- სახლში ხომ არ წავსულიყავით?-კიდევ ერთხელ შესთავაზა კახამ და გაბრაზებული სახით რომ ახედა თამუნამ, გაეცინა და უკმაყოფილო ტონით, თავადვე გასცა პასუხი საკუთარ შეკითხვას- ჯერ ტორტი და სანთლები!
-სწორია-შეაქო თამუნამ სიცილით და ინსტიქტურად კარისკენ გაიხედა საიდანაც დაჟინებული მზერით უყურებდა მათ მია, თუმცა ოდნავადაც არ შეიმჩნია მისი თავხედური ქცევა და ქმართან ცეკვა ხასიათის შეცვლის გარეშე განაგრძო.
მია მთელი საღამო უხასითოდ იყო რადგან კახას მისთვის ყურადღება აღარ მიუქცევია.
-მია გთხოვ მეტი აღარ დალიო-შეეხვეწა თათია, როცა მისთვის გაუგებარი მიზეზების გამო გაღიზიანებულმა გოგონამ მეოთხე ჭიქა ჩაცალა
-შენ საერთოდ არაფერი არ გესმის-ჩამწყდარი ხმით უთხრა მიამ და სევდით სავსე მზერით გახედა აღფრთოვანებულ ანას, რომელმაც გრანდიოზულ ტორტზე სანთლები საქმროსთან და მამასთან ერთად ჩააქრო
-მესმის!- ეწყინა თათიას და მოიღუშა
-უნდა წავიდე-უეცრად ფეხზე წამოვარდა თვალებაწყლიანებული გოგონა, ჩანთას ხელი წამოავლო და გარეთ გავარდა
-მოხდა რამე?-ინტერესით ჰკითხა ანამ დაბნეულ თათიას რომელიც გასასვლელ კართან მივიდა
-ისეთი არაფერი-ჩამწყდარი ხმით უთხრა თათიმ და მინის კარიდან თვალი მიაყოლა ქუჩაში, სწრაფი ნაბიჯით მიმავალ დას
-რა დაემართა?-მასზე მიანიშნა ანამ მეგობარი
-არ ვიცი-მოიღუშა თათია დ ამხრები აიჩერჩა
-არ მესმის რატომ აძლევ უფლებას რომ გული გატკინოს-გაბრაზდა ანა და მეგობრების თხოვნით სუფრას დაუბრუნდა.
თორნიკე გაოცებული სახით მიაჩერდა მიას, რომელიც კარის გაღებისთანავე დაუპატიჟებლად შევიდა ბინაში.
-მოხდა რამე-ინტერესით ჰკითხა დაბნეულმა ბიჭმა სახე წაშლილ გოგონას და თვალებში ჩააცქერდა
-აქ არ უნდა მოვსულიყავი-ჩავარდნილი ხმით თქვა მიამ და კარისკენ წავიდა მაგრამ თორნიკე მაშინვე წინ აესვეტა, ცივი მზერით მიაჩერდა სახეში და უემოციო ტონით უთხრა
-ცუდად გამოიყურები
-სახლში უნდა წავიდე-ძლივს გასაგონად თქვა მიამ და თავი დახარა
-ცოტა ხანს დარჩი
-არასწორად მოვიქეცი, შენთან არ უნდა მოვსულიყავი-ტირილის ნოტები შეეპარა ხმაში აღელვებულ გოგონას და აწყლიანებული თვალებით შეხედა სახე მონგრეულ ბიჭს-გთხოვ გამიშვი
-არა
-მარტო ყოფნა მინდა!-აფეთქდა მია
-ასეთ მდგომარეობაში მარტოს ვერ დაგტოვებ-
გაბრაზდა თორნიკეც
-ასე რა უფლებით იქცევი?
-რატომ მიიღე საქრველოში დაბრუნების გადაწყვეტილება?-უეცრად წყობრიდან გამოვიდა გაღიზიანებული ბიჭი და სახე ზედმეტად მიუახლოვა სუნთქვა აჩქარებულ გოგონას
-შენს გამო არა-დაუფიქრებლად მიახალა მიამ და ცინიკურად გაუღიმა
-ვიცი რომ ჩემს გამო ასეთ გადაწყვეტილებას არ მიიღებდი, მაგრამ ანდრია ფიქრობს რომ...
-ჯერ კიდევ მიყვარხარ?-ირონია გაერია ხმაში მომღიმარ გოგონას და მისაღებში შევიდა
-ასე რატომ იქცევი?
-როგორ ვიქცევი?-შეიცხადა მიამ და დივანზე დაჯდა
-რატომ აგიჟებ?
-ანდრიას?-შეიცხადა მიამ
-ვერ ხვდები რომ შენი ასეთი ქცევით ცხოვრებას უნადგურებ?
-ანდრია ჩემთვის არაფერს ნიშნავს და ეს თავადაც კარგად იცის!-ავარდა მია და უეცრად ფეხზე წამოვარდა
-მაშინ მისი თხოვნით საქართველოში რატომ დაბრუნდი?- მკაცრი ტონით ჰკითხა თორნიკემ დაბნეულ გოგონას და თავზე წამოადგა
-შენს წინაშე თავს დამნაშავედ ვგრძნობდი- გულწრფელად უპასუხა მიამ და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა თაფლისფერ თვალებში
-მხოლოდ ამიტომ?-თვალები დააწვრილა თორნიკემ
-მხოლოდ ამიტომ!-დარწმუნებით უთხრა მიამ და სიგარეტს ნერვიულად მოუკიდა
-რამეს დალევ?-შესთავაზა მოულოდნელად თორნიკემ
-კი რამე მაგარს-არ დაიბნა მია და ჩვეული სითავხედით უპასუხა
-შაქრით თუ უშაქროდ?-წარბის აწევით ჰკითხა თორნიკემ და სახე ზედმეტად მიუახლოვა
-ყავა არ მიყვარს... როგორც ჩანს დაგავიწყდა- გამომწვევი ტონით უთხრა მიამ თავზე წამომდგარ ბიჭს და სიგარეტის ლურჯი კვამლი მისი სახისკენ მიმართა
-ჩაი ვიგულისხმე-ნიშნის მოგებით იპასუხა თორნიკემ და სამზარეულოში შევიდა გასაკეთებლად. სწორედ ამ დროს მიამ კარადიდან ვისკის ბოთლი გამოიღო ჭიქაში დაასხა და მოიყუდა, როცა თორნიკე მისაღებში შევიდა გაბრაზებული სახით მიაჩერდა მიას რომელამც მეორედ შევსებული ჭიქა ტუჩებთან მიიტანა
-დალევ?-ინტერესით ჰკითხა გოგონამ სახე მონგრეულ ბიჭს და ისე რომ მის პასუხს არ დალოდებია მეორე ჭიქაც შეავსო და შორიახლოს მდგომ ბიჭს გაუწოდა, თორნიკემ სიტყვის უთქმელად გამაორთვა და ერთი მოყუდებით ჩაცალა
-ოდესმე მაპატიებ?-ინტერესით ჰკითხა გოგონამ და კარგა ხნის სიჩუმის მერე ვისკით სავსე ჭიქა ტუჩებთან მიიტანა და ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორებია თორნიკეს არეული სახისთვის ცოტა მოსვა
-არასოდეს გესმის? არასოდეს გაპატიებ იმას რაც გააკეთე!-დაუფიქრებლად უპასუხა თორნიკემ და წამში დაფარა მათ შორის არსებული მანძილი
-ჯერ კიდევ გიყვარვარ ამას ვგრძნობ-გამომწვევი ტონით უთხრა მიამ და ჭიქა ბოლომდე ჩაცალა
-ძალიან გინდა ასე რომ იყოს! -გაეცინა თორნიკეს- მაგრამ შენს მიმართ აღარაფერს ვგრძნობ მას შემდეგ რაც ჩემი ბოლო სასამართლო პროცესის დაწყების წინ მითხარი
-მოსამართლემ დამნაშავედ გცნო!- აყვირდა უეცრად წყობრიდან გამოსული გოგონა
-მე გითხარი რომ დამნაშავე არ ვიყავი, გთხოვდი ჩემთვის დაგეჯერებინა! შენ კი მომახალე რომ შენთვის ყველაზე დიდი იმედგაცრუება ვიყავი... მიტრიალდი და წახვედი! -აფეთქდა თორნიკე- სასამართლო პროცესსაც კი არ დაესწრი ისე გამომიტანე განაჩენი
-მე...
-შენ დღემდე გჯერა რომ მე დამნაშავე ვარ რომ ის კაცი მე მოვკალი და სრულიად სამართლიანად მოვიხადე სასჯელი!
-თორნიკე
-შენ! ზურგი მაქციე და წახვედი...
-მხოლოდ მე ვარ დამნაშავე იმაში რაც მოხდა? დაგავიწყდა რომ მანამდე შენც მაქციე ზურგი ანდრიას გამო!-აყვირდა მია
-ამის დედაც. ამის დედასაც შევ.ციიიი-ბოლო ხმაზე იღრიალა გაგიჟებულმა ბიჭმა და ვისკის ბოთლი კედელს შეახეთქა- რატომ არ გესმის რომ ასე იმიტომ არ მოვქცეულვარ რომ მეკიდე
-მაშინ უარი რატომ თქვი ჩვენს სიყვარულზე?
-ის გრძნობა რასაც მე და შენ ერთმანეთის მიმართ განვიცდიდით სიყვარული არ იყო და იმიტომ!
-ამას როდის მიხვდი? ციხეში ყოფნისას?-ირონია გაერია ხმაში მიას
-ზუსტად! ნამდვილი გრძნობა რომ ყოფილიყო ჩვენს შორის შენ ჩემს უდანაშაულობას იწამებდი... და ჩემი ცხოვრებიდან მთელი 8 წელი არ აორთქლდებოდი ისე თითქოს არც არსებულხარ
-ციხეში მოხვედრამდი თქვი შენ უარი ჩვენს სიყვარულზე-წამოენთო მია
-იმიტომ რომ შენ ყოველთვის ჩემი და ანდრიას გრძნობებზე თამაშობდი
-ესე იგი ყველაფერი ჩემი ბრალია-გაეცინა მიას და ჩანთას წამოავლო ხელი
-საით?-წინ გადაეღობა თორნიკე
-სახლში!
-გაგაცილებ
-დაცვა არ მჭირდება-ბრაზნარევი ტონით უთხრა მაიამ და ისე ჩაუარა რომ უხეშად გაჰკრა მხარი.
რესტორნიდან გამოსული გაცეცხლებული კახა სწრაფი ნაბიჯით წავიდა მანქანისაკენ და გაბრაზებული მიუჯდა საჭეს
-კახა გთხოვ ასე ნუ იქცევი- შეეხვეწა თამუნა-მერე რა თუ ახალგაზრდები მარტო დარჩებიან რესტორანში?
-უმეტესობა მათგანი მთვრალია!
-ვაჩეს არ დაულევია
-ახლა დალევს!- წამოენთო კახა
-ცოტა ხანში ანას დავურეკავ და ვთხოვ მალე დაბრუნდეს სახლში... თან რესტორანში დაცვაცააა
-ნუ მამშვიდებ!-უარესად გაბრაზდა კახა
-თუ ასე ღელავ მაშინ დავრჩეთ-შესთავაზა თამუნამ
-არა! არ შეიძლება- მაშინვე იუარა კახამ- არ მინდა ვიღაც-ვიღაცეებმა რაღაცეები არასწორად გაიგონ-ბრაზნარევი ტონით დაამატა გაღიზიანებულმა კაცმა და როგორც კი გზატკეცილზე გაიყვანა ლექსუსის ჯიპი გაზს ბოლომდე მიაჭირა.
-შენი აზრით ტატიანა ასე განზრახ მოიქცა?- მოულოდნელად ჰკითხა თამუნამ ქმარს და მისკენ მიიხედა
-შენი აზრით?-მოიღუშა კახა -ისე დაიწყო ლაპარაკი წასვლისას ქალბატონმა ტატიანამ რომ ჩვენც გვაიძულა წამოვსულიყავით რესტორნიდან და მარტო დაგვეტოვა ახალგაზრდები
-ვფიქრობ ზედმეტად ღელავ ანაზე
-ვაჩე არ მომწონს, არ დედამისი მომწეონა! ქალბატონი ტატიანა...-ბოლო სიტყვები განსაკუთრებით აგრესიით წარმოსთვქა კახამ
-მამამისი?
-არც ის...
-ნეტა ისინი რას ფიქრობენ ჩვენზე?-უფრო თავისთვის ვიდრე კახას გასაგინად თქვა თამუნამ
-დამიჯერე კარგს არაფერს
-ისევე როგორც სოფი და გეგა-გაეღიმა თამუნას
-ეგ ორი არ გამახსენო!-გაეცინა კახას და სიჩქარეს კიდევ უფრო მოუმატა.
ანა მომღიმღი სახით უყურებდა საჭესთან მჯდომ ვაჩეს რომელიც ცარიელ ავტობანზე გადაჭარბებული სიჩქარით მიაქროლებდა შავ ბეემვეს, მხოლოდ მაშინ მოვიდა აზრზე როცა ინსტიქტირად საქარე მინას მიაჩერდა და ,,თბილისის" ნაცვლად ბანერზე შეამჩნია წარწერა ,,გორი"
-ვაჩე?-კითხვა ჩამდგარი თალებით მიაჩერდა გვერდით მჯდომ ბიჭს და მან ყურადღება რომ არ მიაქცია ხმამაღალი ტონით ჰკითხა- შეიძლება გავიგო სად მივდივართ?
-სადღაც-მაქსიმალურად მშვიდი ტონით უპასუხა ვაჩემ და მისკენ მიხედა მომღიმარი სახით
-სადღაც სად?-ანერვიულდა ანა
-მივალთ და გაიგებ
-ვაჩე! გთხოვ-ტირილის ნოტები შეეპარა ხმაში დაძაბულ გოგონას- მანქანა მოატრიალე
-რააა?-აფეთქდა უეცრად წყობრიდან გამოსული ბიჭი
-უბრალოდ-ჩავარდნილი ხმით დაიწყო ლაპარაკი აღელვებულმა გოგონამ- სახლში წასვლა მინდა
-მე კი შენთან ერთად ყოფნა მინდა- ძალდატანებით გაუღიმა გაღიზიანებულმა ბიჭმა და მისკენ გადაიხარა, ყელში აკოცა და სიჩქარის შეუცვლელად გააგრძელა მოძრაობა.
-ვაჩე გთხოვ სახლში წამიყვანე-შეეხვეწა ანერვიულებული გოგონა
-შანსი არაა-გაუღიმა ვნება მორეულმა ბიჭმა და ისევ მისკენ გადაიხარა, ამჯერად შიშველ მხარზე მიაწება მწველი ტუჩები რის გამოც წამიერად საჭეზე კონტროლი დაკარგა. ანამ უმალ შეკივლა და იქამდე ვერ დაწყნარდა სანამ ვაჩემ საჭეზე კონტროლი სრულად არ აღადგინა
-მანქნაა გააჩერე! ახლავე!- ბრაზნარევი ტონით უთხრა კარგა ხნის სიჩუმის მერე და საპასუხოდ სიჩქარეს კიდევ რომ მოუმატა გაცეცხლებულმა ბიჭმა აკანკალებული ხელებით დაბლოკილ კარს დაეჯაჯგურა
-რას აკეთებ?!-აიბნა ვაჩე და სრულიად გაუაზრებლად მანქანა მკვეთრი დამუხრუჭებით შუა გზაზე გააჩერა
-მანქანა მოატრიალე! - კარგა ხნის სიჩუმის მერე ჩამწყდარი ხმით სთხოვა დამფრთხალმა გოგონამ რომელსაც ტირილის ნოტები ეპარებოდა ხმაში მღელვარებისგან
-ანა რა გემართება?-ავარდა ვაჩე -გეუბნები რომ მინდა ჩემი ცოლი გახდე რადგან შენთან ერთად ყოფნა მინდა-მეთქი... შენ კი ისტრიკას მიმართავ...
-აღარაფერი თქვა-შეევეწა ანა და აფორიაქებული გადავიდა მანქანიდან
-ჩემთან ყოფნა არ გინდა?- მოულოდნელად წინ აესვეტა სუნთქვა აჩქარებული ბიჭი გაურკვეველი მართულებით მიმავალ დაბნეულ გოგონას თვალებში ჩააცქერდა
-მინდა-ჩამწყდარი ხმით უთხრა ანამ და ოდნავ უკან დაიხია- მაგრამ, ასე არა...
-შენი სიტყვები როგორ გავიგო? მოიღუშა ვაჩე
-მე ყველაფერი სხვანაირად წარმომედგინა... შენ კი...
-მე რა?-ავარდა უეცრად წყობრიდან გამოსული ბიჭი- რა გავაკეთე არასწორად? ცოლობა გთხოვე და დამთანხმდი! თითზე ბეჭედი გაგიკეთე! ჩვენი მშობლები ერთმანეთს გავაცანი!
-არ გაუბნები რომ რამე არასწორად გააკეთე... უბრალოდ... ისე მოულოდნელად გამომიცხადე მინდა ამ ღამეს ჩემი ცოლი გახდეო რომ დავიბენი... სულ ესაა
-და სხვა არაფერი?-დაეჭვებით ჰკითხა ვაჩემ
-სახლში წამიყვან თუ ტაქსი გამოვიძახო?-გაბრაზდა ანა
-წაგიყვან-ჩავარდნილი ხმით უთხრა ვაჩემ და მანქანისაკენ წავიდა
-ორ დღეში ფინალური გამოცდები მეწყება...
-ფიქრობ რომ სწავლაში ხელს შეგიშლი?-მისკენ მიტრიალდა გაცეცხლებული ვაჩე
-მე ეგ არ მითქვამს
-მაგრამ იგულისხმე
-ჩემი რატომ არ გესმის?
-შენ რატომ არ გესმის? იცი რამდენი ხანი ვიცნებობდი ამ წუთებზე? შენ კი ლამის გაქანებული მანქანიდან გადამიხტი!
-იმიტომ რომ ახლა ამ წამს მზად არ ვარ ასეთი რთული ნაბიჯის გადასადგმელად
-იქნებ მიზეზი სხვა რამეა!-ავარდა ვაჩე
-ხვდები რას ბოდავ?