-თუ ასეა უარს რატომ მეუბნები ცოლობაზე?- ძლივს შეკავებული აგრესიით ჰკითხა ვაჩემ და თავზე წამოადგა
-უკვე აგიხსენი-გაბრაზდა ანა და ზურგი აქცია
-ამის დედასაც შევ.ცი-უმისამართოდ შეიგინა გაღიზიანებულმა ბიჭმა და წინ აესვეტა საყვარელ გოგონას- გიყვარვარ?- ჩამწყდარი ხმით ჰკითხა და თვალებში ჩააცქერდა. ეს იმდენად მოულოდნელად გააკეთა რომ ანას უმალ ცხვირი აეწვა და ცრემლები მოეძალა- მიპასუხე!- ხმა გაიმკაცრა საცოლის დუმილით ანერვიულებულმა ბიჭმა
-ასე რატომ მელაპარაკები?- ასლუკუნდა ანა
-ალბათ საამისო მიზეზი მაქვს-დაუღრინა ვაჩემ და პასუხი ისევ რომ ვერ მიიღო კითხვაზე საბოლოოდ დაკარგა თავზე კონტროლი და ბოლო ხმაზე უყვირა თვალებაწყლიანებულ გოგონას-კი თუ არა
-არანორმალური ხარ-მშვიდი ტონით უთხრა ანამ და მისთვის გვერდის ავლა სცადა, მაგრამ ვაჩემ უხეშად წაავლო მკლავზე ხელი და თავისკენ მიიზიდა
-ხელი გამიშვი!-უემოციო ტონით უთხრა ანამ და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ჩაწითლებულ თვალებში
-ჩემს კითხვას არ უპასუხე-ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა ვნება მორეულმა ბიჭმა და მაშინვე წელზე შემოაჭდო უხეში ხელები და ტანზე მჭიდროდ მიიკრო მისი სიფრიფანა სხეული
-ზოგჯერ თავზე კონტროლს კარგავ და ეს არ მომწონს- მაქსიმალურად მშვიდი ტონით უთხრა ანამ და ცივი მზერა მის შავ თვალებს მიაყინა
-გიყვარვარ თუ არა?!- ბრაზნარევი ტონით გაუმეორა კითხვა აღელვებულმა ბიჭმა, დაძაბულ გოგონას და როცა მან დაუფიქრებლად უპასუხა
-მიყვარხარ- მაშინვე ტუჩებზე დააცხრა.
-აუ გამომყევი რააა-შეეხვეწა ვაჩე თვალებაწყლიანებულ გოგონას როცა როგორც იქნა ერთმანეთის ტუჩებს მოწყდნენ
-ვაჩე გთხოვ ასე ნუ იქცევი-აღელდა ანა
-შენთან ყოფნა მინდა-გამომწვევი ტონით უთხრა ვნება მორეულმა ბიჭმა ერთ ადგილზე მიყინულ გოგონას და ისევ მის წითელ, ვნაბიან სავსე ტუჩებს მიწვდა- მინდა რომ ჩემი გახდე-ძლივს გასაგონად დაუჩურჩულა ყურს დაბლადა ამჯერად ყელზე შეაწება მწველი ტუჩები
-ვაჩე გაჩერდი!- ჩავარდნილი ხმით უთხრა ანამ და ოდნავ უკან დაიხია სუნთქვა აჩქარებულმა
-ჩემთან ყოფნა არ გინდა!-აფეთქდა უეცრად ყობრიდან გამოსული ბიჭი
-ასე არ შეიძლება... ეს არასწორია-გაბრაზდა ანა
-შენ უბრალოდ ჩემი ცოლობა არ გინდა!
-ყველაფერს ასე მარტივად ვერ დავიკ.დებ და ვერ გამოგყვები... ჩემს მშობლებ ასე ვერ მოვექცევი
-ნანობ?-ბეჭედზე მიანიშნა ვაჩემ საუბარში გართული ანა რომელსაც გული იმდენად ატკინა მისმა სიტყვებმა რომ აფექტის მდგომარეობაში მყოფმა ბეჭდის მოხსნა დააპირა- არ გაბედო! არ გაბედო მაგის გაკეთებ!- დაუღრინა აფორიაქებულმა ბიჭმა და წამში დაფარა მათ შორის არსებული მანძილი.
-სახლში წამიყვანე!-ბრაზნარევი ტონით უთხრა ანამ და მანქანაში უკანა სავარძელი დაიკავა.
........
ანდრია ცივი მზერით უყურებდა მიას, რომელიც თვალის მოუშორებლად უყურებდა თორნიკეს
-აქ რისთვის მომიყვანე?-უინტერესოდ ჰკითხა ანდრიამ ირონიულად მომღიმარ გოგონას და ვისკით სავსე ჭიქა მოიყუდა
-ჩემი დის გაცნობა ხომ გინდოდათ? ჰოდა გადავწყვიტე რომ დღეს გამეცნო თქვენთვის-როგორც იქნა მისკენ მიიხედა მიამ და აღირსა თავისი ჩვეული დამცინავი მზერა
-თათიას გამოყენება გადაწყვიტე ჩვენთან ურთიერთობის მოსაგვარებლად?-გაეცინა თორნიკეს და ვისკით სავსე ჭიქა ტუჩებთან მიიტანა
-არავის გამოყენებას არ ვცდილობ- გაბრაზდა მია და სიგარეტს ნერვიულად მოუკიდა, რის გამოც რესტორნის თანამშრომელმა გარეთ გასვლა სთხოვა- ჯანდაბა-აღმოხდა გაღიზიანებულ გოგონას და ეზოში გავიდა.
-ჩემზე ნაწყენი ხარ?-ინტერესით ჰკითხა თორნიკემ მეგობარს როცა მარტო დარჩნენ სუფრასთან
-შენი და მიას ურთიერთობა მე არ მეხება-მოიღუშა ანდრია და მეოთხედ შეივსო ჭიქა სასმლით და მაშინვე მოიყუდა
-გუშინ ღამე იმიტომ მოვიდა ჩემთან რომ...
-უკვე ხომ გითხარი-წამოენთო ანდრია- არაფერი მაინტერესებს რაც მიას ეხება!
-უბრალოდ მინდა იცოდე რომ მის მიმართ არაფერს ვგრძნობ...
-თავის დროზე! შენ! ჩვენი მეგობრობის გამო თქვი მის სიყვარულზე უარი!-გაბრაზდა ანდრია და ჭიქა მაგიდაზე ხმაურით დადო
-ასე არა-მაშინვე უარყო მისი ნათქვამი თორნიკემ- ამ სიყვარულზე უარი შენს გამო კი არ, მის გამო ვთქვი- ეზოში მდგომ მიაზე მიანიშნა მან გვერდით მჯდომი ნასვამი ანდრია და სევდიანად გაუღიმა მაგობარს
-ჯერ კიდევ უყვარხარ-მიასთვის თვალის მოუშორებლად, უფრო თავისთვის ვიდრე თორნიკეს გასაგონად ჩამწყდარი ხმით თქვა ანდრიამ და მერამდენეღაცა ჭიქა ჩაცალა
-მიას არავინ არ უყვარს საკუთარი თავის გარდა!- მკაცრი ტონით თქვა თორნიკემ და ვისკით სავსე ჭიქა ტუჩებთან მიიტანა, ადგილზე გაიყინა როცა მია, თათიასთან და ანასთან ერთად მიუახლოვდა მაგიდას
-ბიჭებო გაიცანით ჩემი და თათია, და მისი მეგობარი ანა, გოგონებო ესენი კი ჩემი ბავშვიბის მეგობრები არიან ანდრია და თორნიკე-ღიმილით თქვა მიამ და განზრახ ანდრიას გვერდით დაჯდა
-სასიამოვნოა- გაუღიმა დაბნეულმა ბიჭმა გოგონებს და სახე წაშლილ თორნიკეს გახედა რომელიც ჯერაც ვერ მოსულიყო აზრზე და თვალის მოუშორებლად უყურებდა ანას- შენ რა გვეთამაშები?-დაუღრინა გაცეცხლებულმა ანდრიამ გვერდით მჯდომ გოგონას მკვლელი მზერით მიაჩერდა სახეში
-რაა?!- მია ვერაფერს მიხვდა ამიტომ არაფერად მიიჩნია მისი სიტყვები და გოგონებს ანიშნა მაგიდასთან დამსხდარიყვნენ. ისე მოხდა რომ ანა თორნიკეს გვერდით აღმოჩნდა, თათია კი მასას და მიას შორის.
-რას დალევთ?- ინტერესით ჰკითხა
ძლივს აზრზე მოსულმა თორნიკემ გოგონებს და ცოტაოდენი ვისკი მოსვა ხელში შეყინული ჭიქიდან
-იმას რასაც თქვენ-გაუღიმა თათიამ მას და ირონიულად მომღიმარ მიას გახედა ურეაქციო სახით
-შენ?-ამჯერად თორნიკემ ანას მიმართა რომელიც მთელი ეს დრო ხმის ამოუღებლად იჯდა მაგიდასთან
-მეც იგივე-ძლივს გასაგონას თქვა აღელვებულმა გოგონამ და მისკენ მიიხედა, ამ დროს მათი აღვრეული თვალები პირველად შეხვდა ერთმანეთს, მაგრამ სულ რამდენიმე წამით. თუმცა ეს საკმარისი აღმოჩნდა იმისთვის რომ ანას, თორნიკეს შინაგანი სიცარიელე, სიბნელე და სიცივე მთელი არსებით შეეგრძნო, რის გამოც უსიამოდ გააჟრჟოლა. სწორედ ამ დროს ყველას მზერა მისკენ იქნა მომართული რის გამოც საშინლად დაიძაბა და დაიბნა ისედაც აფორიაქებული გოგონა.
-ძალიან კარგი-კმაყოფილი ტონით უმისმართოდ თქვა თორნიკემ და მოკრძალებულად სთხოვა მიმტანს ჭიქების და სასმლის დამატება, შემდეგ კი ანდრიას გახედა და თვალებით მიაზე რაღაც ანიშნა, თან ფეხზე წამოდგა მოუთმენლად და გარეთ გასასვლელად სიგარეტის მოწევა მოიმიზეზა.