ამ დროს ანამ თავის საშინლად დამცირებულად იგრძნო, ამიტომ მაშინვე სიმწრის ცრემლები გაფითრებულ სახეზე, თუმცა მისი ეს ისტერია და სასოწარკვეთა სულ რამდენიმე წამს გაგრძელდა და მალევე მოვიდა აზრზე, რადგან იგრძნო რამდენად დაეცა თორნიკეს თვალში იმის გამო, რომ არაფერი ახსოვდა რაც იმ ღამეს მათ შოროს მოხდა.
-თუ შეიძლება მარტო დამტოვე, უნდა მოვწესრიგდე-კარგა ხნის სიჩუმის მერე მაქსიმალურად მშვიდი ტონით უთხრა აღელვებულმა გოგონამ თავზე წამომდგარ ბიჭს და მისი ხელი უხეშად მოიშორა სახიდან
-კარგი როგორც გინდა-უემოციო ტონით უპასუხა თორნიკემ და როცა ანამ ინსტიქტურად ახედა ცრემლიანი თვალებით მისკენ დაიხარა, სახე ზედმეტად მიუახლოვა და სრულიად გაუაზრებლად შიშველ მხარზე მიაწება ცხელი ტუჩები
-არ გაბედოდ და არ შემეხო-აგრესიული ტონონით უთხრა მისი უეცარი შეხებით დამფრთხალმა გოგონამ ვნება მორეულ ბიჭს და აკანკალებული თითებით, კიდევ უცრო მჭიდროდ მიიკრო მკერდზე საწოლის გადასაფარებელი. ამ დროს ანას შეუმჩნევლად თორნიკეს სახეზე კმაყოფილების ღიმილი გაკრთა, თუმცა თავისი უცნაური ქცევებით დაზაფრული გოგონას წვალება აღარ განაგრძო და ოდნავ უკან დაიხია. შემაწუხებელი სიჩუმე ჩამოწვა ბნელით მოცულ ოთახში რომელიც მოულოდნელად ანას ჩავარდნილმა ხმამ დაარღვია- მარტო ყოფნა მინდა, შეგიძლია რომ ოთახიდან გახვიდე?- ინტერესით ჰკითხა მან აივნის ღია კართან მდგომ ბიჭს და უცნაური მზერით მიაჩერდა სახეში. თორნიკემ არაფერი უპასუხა მისი სიმშვიდით გაღიზიანებულ გოგონას, მან ძალიან მშვიდად ამოიღო ჯიბიდან სიგარეტის ახლად გახსნილი კოლოფი სანთებელასთან ერთად, ნელა მოუკიდა და ისე გააბოლა რომ წამით თვალი არ მოუშორებია ანას არეული სახისთვის- თორნკე!- გაცნობის წამიდან პირველად მიმართა სახელით ანერვიულებულმა გოგონამ მისკენ მომზირალ ბიჭს და კარგა ხნის სიჩუმის მერე მშვიდად დაამატა- მარტო ყოფნა მჭირდება... თუ შეიძლება ოთახიდან გადი
-კარგი-უემოციო ტონით უპასუხა თორნიკემ და სიგარეტის ნახევრად ჩამწვარი ღერი იქვე მაგიდაზე დადებულ მინის განჭვირვალე საფერფლეში ნერვიულად ჩააჭყლიტა, აივნის კარი გამეტებით მიაჯახჯნა და გასასვლელისკენ მოჟამული სახით წავიდა. იმის მიუხედავად რომ ანა მაქსიმალურად ცდილობდა სიმშვიდე შეენარჩუნებინა თორნიკეს ოთახიდან გასვლამდე და არ აჰყოლოდა მოწოლილ მძიმე ემოციებს რათა მისთვის თავისი სისუსტეები არ ეჩვენებინა, თავი მაინც ვერ შეიკავა და უხმოდ ატირდა მას შემდეგ რაც თეთრ ზეწარზე, შემთხვევით სისხლის კვალი შენიშნა
-ანა
-არაფერი თქვა!- ჩავარდნილი ხმით უთხრა ანერვიულებულმა გოგონამ აღელვებულ ბიჭს და ინსტიქტურად მისკენ მიიხედა, ამ დროს მათი ღვრეული თვალები ერთმანეთს შეხვდა. ანას სახეზე აღბეჭდილმა მძიმე ემოციებმა ისე საშინლად იმოქმედა თორნიკეზე რომ რამდენიმე წამის განმავლობაში ადგილზე გაიყინა. გონს მხოლოდ მაშინ მოვიდა როცა ტირილისგან თვალებჩაწითლებული, სახე წაშლილი და სასოწარკვეთილი გოგონა გიჟივით წამოვარდა ფეხზე საწოლის გადასაფარებელ შემოხვეული და სააბაზანო ოთახში შეიკეტა
-ანა-მაშინვე კარს ეცა ძლივს აზრზე მოსული ბიჭი და სახელურს დაეჯაჯგურა. იქამდე არ გაჩერდა სანამ მის დაძაბულ სმენას გოგონას ჩავარდნილი ხმა არ მიწვდა
-შეწყვიტე!
-გააღე!
-თავი დამანებე
-გააღე-მეთქი
-შემეშვი
-გააღე თორემ შემოვამტვრევ-დაემუქრა გაღიზიანებული ბიჭი და მის სიტყვებზე და აგრესიულ ქმედებებზე რეაქცია რომ არ ჰქონდა მოსავათებულ გოგონას კარზე გამეტებით დაარტყა ხელი- უბრალოდ მინდა დავრწმუნდე რომ კარგად ხარ-მოლაპარაკებებზე გადავიდა აღელვებული ბიჭი და კვლავ რომ დააიგნორა ცივ იატაკზე მჯდომმა ტირილისგან თვალებდასიებულმა გოგონამ მისი სიტყვები კარის შემტვრევა სცადა
-შენ რა გაგიჟდი?-მაშინვე ფეხზე წამოვარდა დაფეთებული ანა და კარის საკეტს ეცა ანერვიულებული
-კარგად ხარ?-ინტერესით ჰკითხა თორნიკემ როგორც კი კარი გააღო გაღიზიანებულმა გოგონამ და უნებურად ცივი მზერით მის აკაბკალებულ თითებს მიაყინა, რომლითაც საწოლის გადასაფარებელი მაქსიმალურად მჭიდროდ ჰქონდა მიკრული მკერდზე
-მარტო ყოფნა მინდა გასაგებია?!-ბრაზნარევი ტონით უთხრა მისი თავშეუკავებელი ქცევით დაზაფრულმა გოგონამ და კარი ცხვირწინ მიუჯახუნა, მაშინვე საკეტით გადაკეტა და ატირებული შეტრიალდა სარკისკენ, რომლიდანაც იმ წამს მისთვის ყველაზე საცოდავი, უსუსური, უმწეო, ამაზრზენი და უსახური გოგონა უმზერდა.
თორნიკე ისე საშინლად გააღიზიანა სააბაზანო ოთახის კარის საკეტის ხმამ რომ საძინებელში დარჩენა ვეღარ შეძლო, ამიტომ გაცეცხლებული მისაღებ ოთახში გავარდა და რამოდენიმე ღერი სიგქრეტი ზედიზედ მოწია, მაგრამ ამანაც რომ ვერ დააოკა მის სულში გამეფებული ბრაზი, ზიზღი და მრისხანება გამწარებულმა, სრულიად გაუაზრებლად სკამს წამოავლო ხელი და კედელს შეახეთქა. ამ საშინელ ხმაურზე ანა შეკრთა, თუმცა საერთოდ არ დაინტერესებულა მომხდარით, რადგან მისთვის სულ ერთი იყო, რას გრძნობდა და განიცდიდა იმ წამს თორნიკე, ბიჭი რომელიც იმდენად მოულოდნელად ღრმად და აგრესიულად შეიჭრა მის ცხოვრებაში, რომ ერთ ღამეში ყველაფერი დაანგრია. დიდხანს, ძალიან დიდხანს იდგა ტირილისგან თვალებდასიებილი ანა კუთხე მომტვრეული სარკის წინ და ზიზღით უყურებდა საკუთარ, უსახურ ანარეკლს, რომელმაც იმდენად გააღიზიანა რომ სრულიად გააზრებულად თმის ფენი ესროლა დასალეწად
-ანა? კარგად ხარ?-ხმაურზე კარზე მოუკაკუნა თორნიკემ და მოთმინებით დაელოდა მის პასუხს
-კარგად არ ვარ გასაგებია?!- აღმოხდა სასოწარკვეთილ გოგონას რომელსაც ტირილის ნოტები შეეპარა ხმაში
-ვიცი რომ არ ხარ, სწორედ ამიტომ მინდა რომ კარი გააღო!-მაქსიმალურად მშვიდი ტონით უთხრა თორნიკემ და კარის სახელური დაქაჩა
-შენი სიბრალური და მზრუნველობა არ მჭიდება-გაუბრაზდა ანა და გადმოდენილი სმიწრის ცრემლები სწრაფად მოიშორა სახიდან
-ჩემს მოთმინებას ცდი?- უეცრად წამოენთო თორნიკე და ჩაკეტილ კარს გამეტებით დაარტყა ხელი, წორედ ამ დროს დაფეთებული ანა იატაკზე მიმოფანტულ სარკის ნამსხვრევებს დააცქერდა ცრემლიანი თვალებით და მხოლოდ ახლაღა შენიშნა თუ როგორ უმშვენებდა ჯერ კიდევ წვრილ, თლილ, მთრთილარე თითებს ვაჩეს ნაჩუქარი ათასფერად მოელვარე ნიშნობის ბეჭედი რომელიც საჩქაროდ მოიხსნა და უმოსამართოდ მოისროლა -ანა!- დაუღრინა მისი იგნორით გაღიზიანებულმა ბიჭმა ხელახლა ატირებულ გოგონას და მისგან პასუხი ისევ რომ ვერ მიიღო უმისამართოდ შეიგინა. ბეჭდის შემდეგ ანამ, ვაჩეს ნაჩუქარი ყელსაბამიც ჩამოიგლიჯა ყელიდან და ისიც უმისამართოდ მოისროლა რადგან თავს ღირსად აღარ თვლიდა ეტარებინა საყვარელი მამაკაცის ნაჩუქარი ნივთები რომლებიც მათი სიყვარულის სიმბოლოდ იყო ქცეული, მაგრამ ცივი შხაპის მოღებამ თითქოს გონს მოიყვანა და მაშინვე მოძებნა ორივე ნივთი აკანკალებულ ხელში მოიქცია და საძინებელში გავიდა სადაც მისი მომლოდინე გაბრაზაბული თორნიკე სიგარეტს სიგარეტზე ეწეოდა
-თუ შეიძლება მარტო დამტოვე უნდა მოვწერიგდე-კარგა ხნის სიჩუმის მერე ჩავარდნილი ხმით უთხრა ანამ ისე რომ მისკენ არ გაუხედია და ზიზღით სავსე მზერა ძირს დაყრილ საკუთარ ნივთებზე გადაიტანა. იმის მიუხედავად რომ თორნიკემ სიტყვის უთქმელად შეასრულა მისი თხოვნა, მაინც ვერ გაბედა ანამ საძინებელში ჩაცმა და ისევ სააბაზანო ოთახში შეიკეტა მოსაწერიგებლად. შეკრთა როცა კარის გაღებისთანავე თავზე წამოადგა თვალებ ჩაწითლებული თორნიკე და აგრესიული ტონით უთხრა
-ზოგჯერ თავს მაკარგვინებ- შემდეგ კი თავხედურად ჩააყოლა ხელი მის სველ თმას და მხარს უკან ნაზად გადაუცურა
-სახლში უნდა წავიდე-მაქსიმალურად მშვიდი ტონით უთხრა მისი ზედმეტი სიახლოვით აფორიაქებულმა გოგონამ და ნაბიჯი გვერდზე წადგა, თუმცა ვნება მორეული ბიჭი მაშინვე წინ აესვეტა და ცინიკური ტონით ჩაეკითხა
-სახლში?-და კარგა ხნის სიჩუმის გამომწვევი ტონით ჰკითხა- გგონია გაგიშვებ?
-თორნიკე- საშინლად დაიძაბა ანა როცა მისი მწველი ტუჩების შეხება იგრძნო საფეთქელზე, ამიტომ ოდნავ უკან დაიხია და ძლივს შეკავებული გრესიით უთხრა- უნდა წავიდე!
-ვერსად ვერ წახვალ-მკაცრად უთხრა გაღიზიანებულმა ბიჭმა და ცინიკურად გაუღიმა