-მოკლავდი?(აივნის მოაჯირზე მიყუდებულ გეგას თითქმის ვერ ვხედავ იმდენად არის სიგარეტის კვამლში გახვეული, მაგრამ ვგრძნობ ის მოჭუტულ ალუჩისფერ თვალებს და გამომცდელ მზერას)
-ვის?(არაფრისმთქმელი სახის გამომეტყველებით მივჩერებოდი იმ იმედით რომ მიხვდებოდა და ამაზე არ გააგრძელებდა)
-ნატას, სხვასაც უმიზნებდი იარაღს და არ ვიცი?(მეკითხება და ვატყობ რომ ჩმეს პასუხს ისე ელოდება როგორც არასდროს არაფერს დალოდებია არც ერთი სულიერი დედამიწაზე)
-აუცილებლად ვესროდი ენა რომ არ ჩაეგდო, მაგრამ იმ წამს ისე მიყურებდა მეგონა ტყვიის გარეშეც უკვე მკვდარი ესვენა ჩემს წინ
-ჩემს გამო?
-რა შენს გამო?
-ჩემს გამო ესროდი?
-არა! თქვენი იაფასიანი რომანი ფეხებზე
-მაინ რატომ უმიზნებდი იარაღს?(მეკითხება ისევ გამომცდელად, არ ვიცი რისი მოსმენა უნდა მაგრამ არც პასუხი მაქვს ზუსტად ამ კითხვაზე)
-გეგა ის არ იყავი?
-კარგი აღარ აქვს მნიშვენელობა, უბრალოდ მინდა გთხოვო რომ მსგავსი მოქმედება ბოლო იყოს შენსგან, ომ გესმის ჩვენ მშვიდი ოჯახი ვართ და.. (წინადადება არ დავასრულებინე ის მივუახლოვ და მთელი ძალით მოვუჭირე ხელები)
-კარგად მომისმინე! არ გაბედო და აღარასდროს მიმითითო რა გავაკეთო! არ გაბედო და არ მიკარნახო გაიგე?! იმაზეც მადლობელი იყავი ამ საბავშვო ბაღის თამაშზე რომ დაგთანხმდი შენივე ოჯახის სიმშვიდის გამო!ამ ბავშვს ქორწინების გარეშეც გავაჩენდი და მენდე რომ ზდმეტს და გადაკრულს მეტყოდნენ კი არა წარბს ვერავინ შემიხრიდა! ხოდა აღარ გაბედო გაჩუმება მთხოვო მაშინ როცა ჩემს სისხლს აგდებულად იხსენიებენ, თთორემ ყველაზე წმინდას გეფიცები არ დაგინდობ! გონს მოდი და გაიაზრე რომ მადლობელი უნდა იყო ელენე წილოსანის ქმარ რომ გქვია თუნდაც ფიქტიურად, კარგად ჩაიბეჭდ მაგ ორ ნაოჭიან ტვინში რომ შენი 22 წლის სიყვარული ვარ მე, და ასევე კარგად გაუფრთხილდი ამ სტატუსს თორემ ჯვარი გწერია მდგომარეობიდან გამოვიდე!
-ასე რატომ გინდა რომ თარაშს გავდე?(კითხვა ისე დამისვა რომ თვალებში ეტყობოდა ჩემსგან არ ელოდებოდა)
-ყველაზე ნაკლებად ეგ მინდა ცხოვრებაში(ყბიდან ხელი მოვაშორე და სახე ავარიდე)
-მაგრამ ზუსტად ისეი ხარ როგორიც თარაში
-და შენ რა იცი თარაში როგორია?(მგონია რომ გამოვიჭირე)
-მართლა გგონია რომ მამაშენზე ამ ქვეყანაში ვინმემ რამე არ იცის?
-გეგა გეყოფა! მოიქეცი ისე როგორც ფიქტიური ქმრები იქცევიან და ნუ ცდილობ ჩემს სულში ხელების ფათურს!
-მამაშენის დანახვაზე დაწიე იარაღი და გამიკვირდა ელენე გამიგე გთხოვ, მე არ ვარ მიჩვეული ასეთ რამეებს შენსგანაც კი(ვატყობი რომ ჩემსგან ახსნას ელოდა, დაბნეული იყო, ან ამასაც თამაშობდა, უფრო თამაშობდა თორემ ამან ყველაფერი ჩემზე უკეთ იცის)
-აჰაჰ, მართლა გგონია რომ იარაღის დაწევა თარაშმა გამოიწვია? ადგილობრივი სუპერგმირივით რომ ამესვეტა იქ?! ვესროდი აუცილებლად ისეთი უმწეო და დაუცველი რომ არ ყოფილიყო როგორიც იყო, არ ჯდება ჩემში ტყვიის დახლა იმ ადამიანისთვის რომელიც როგორც უკვე გითხარი ისედაც გვამი დევს!
-კარგი მოდი დავწვეთ, სტრესული დღე იყო.. და ხო კიდევ იმედია ეგ ბავშვი შენ არ დაგემსგავსება, სად ვსდიო მერე მაგის პერესტრელკებს?!
-შენ იატაკზე წვები!
-რაა?(იმხელაზე შეჰყვირა პირზე ხელის აფარება მომიხდა)
-რა რა? ფიქტიური გეგა, ფიქტიური ქმარი ხარ!
-კარგი დავწვები, რაც მე ჩემი თვალით ვნახე, ორი თავი კი არ მაქვს შენ გეკამათო(აფერისტი ჩემთან კამათი რა მოსატანია მამაჩემს იცნობს პირზე კოცნი
თ თანაც ფარულად, ამის საერთოდ რამე როგორ დავიჯერო?)

ღმერთო როგორი დაღლილი ვარ, მთელი დღე ისე ვიცხოვრე თითქოს საკუთარი სხეულიდან გამოვედი და სული ცალკე დადიოდა და ხორცი ცალკე, სხვანარად ამ ფარსის ატანა შეუძლებელი იყო.. მოიცა გგონიათ ჩემს ფიქტიურ ქორწილს ვგულისხმობ?! არა! გეგას! მთლიანად გეგას, გეგას და საბას "გაცნობას". როგორ შეუძლიათ ადამიანებს ასე იცხოვრონ?! ასა საშინაო და საგარეო მორგებული ნიღბებით?! საკუთარი მშობლებიც კი ვერაფერს ხვდებია, რა საშინელებაა წლების მანძილზე ზრდიდე შვილს რომელსაც საერთოდ არ იცნობ, ისიც კი არ ვიცი სიმართლის გარკვევის შემდეგ მოვახერხებ თუ არა ყველას წინაშე გეგასთვის ნიღბის ჩამოხსნას, ეს კი ყველაფრის ღირსია მაგრამ ოჯახი როგორ გავიმეტო?! ...

იმდენად ძლიერად მეძინებოდა სულ ერთი იყო სულ რომ იმ ღამესვე გამეგო ყველაფერი არ მაინტერესებდა, ბალიშზე თავი დავდე და ღრმა ძილისკენ ავიღე გეზი, სიზმარსიც კი ამ ყალბ ბიჭს ვხედავდი, იქაც კი ეს იყო.. იქაც ვერაფერს ვიგებდი.. ოდესმე შემესვება? ბოლოს და ბოლოს წავიდეს ჩემი ტვინის უჯრედებიდან... არვიცი რატომ გამომევიძა, სამედიცინოს სტუდენტი რომ არ ვიყო ვიტყოდი მეექვსე გრძნობამ მიკარნახა რომ უნდა გამეღვიძათქო.. გეგა ოთახის აივანზე იჯდა და საკმარისად ხმადაბლა თუმცა მაინც გასაგონად ვიდეოზარით საუბრობდა (ზოგადად ასეა ადამიანს თუ არ უყურებს ტელეფონზეც კი ა ელაპარაკება, ან ამასაც იტყუება მე რა ვიცი , ამას რას გაუგებ?!)

-სამ დღეში მიფრინავ (ეჭვგარეშე იყო ისევ საბას ელაპარაკებოდა)
-მეე ტო? აბა ჯერ ადრეაო?
-ცოლ-შვილით რო ჩამოგვადექი ეგ არ იყო ადრე?(საბას ირონიას ათას კაცსი გამოვარჩევ)
-რამდენის წამოღებას ფიქრობთ?!
-რამდენსაც გაქაჩავ ვნახოთ რა შეგიძლია, კაცი ხარ უკვე ცოლი შვილი და ოჯახი წამოიკიდე და დაიჯერო მაგაზე მეტი გრუზია?(ისევ ეირონიებოდა საბა)
-საკმარისი რომ ვერ წამოვიღო?( რა მოაქვთ? წამალი? მოიცა წამალი ვის დააქვს თან ასე იად? ციტრამონზე ხომ არაა საუბარი, არც ხილ-ბოსტნის დისტრიბუტორების საუბარს გავს ამათი ბაასი)
-ჩავალთ და მე და თარაში გავწევთ დანარჩენს, ისე ქენი რომ 25 პროცენტი მაინც გაქაჩო (წილი, რაღაცის წინზეა საუბარი! აბა სხვა რა პროცენტი? ისეთი ტერმინოლოგიით საუბრობენ მეეჭვება რომელიმე კომპანიის აქციებზე იყოს საუბარი)
-ჩემებთან როგორ არ დავიწვათ ეგ გეგმა შეკლასულია?
-იასნად, იმ კორპორაციაში სადაც გაფორმებული გვყავხარ უკვე გამოვაწერინე შენი მივლინება( არარსებობს! არა არა არარსებობს! სამსახურიც კი გააყალბეს! ესენი ვინ არიან საერთოდ? რა ჯანდაბაა რაში გახვიეს ეს ბავსვი?! რაღა ბავსვი ამას ბავშვის რა ეტყობა?! არც მთლად ძალით გახვეულს ჰგავს, ჯანდაბა! )
-და ყლაპავენ მერე მაგას?
-უპრობლემოდ, მანდ ელენეა თემა, ყველაზე რთული თემა თან, იცოდე არაფერი მიქარო ბიჭო ისეთი დამაჯერებელი უნდა იყო როგორც არასდროს! თარაშამ მომიყვა საღამოს ამბები, იმაზე დიდი ნათლიას გოგო ვიდრე ჩვენ გვეგონა, ხოდა უფრთხილდი იცოდე, მამამისიც კი არ იყო მაგ ასაკში ეგეთი სტრაშნი!
-არ გამახსენო შე*ემა მე შიში მაჭამა?! იმენა ბრიდავდა ტო (თვალებ დახუჭულიც კი ვხედავდი ოთახიდან აივანზე როგორ გასცრა ტანში გეგას)
-რა მოვუხერხოთ მაგ ბავშვს? (მომესმა საბას სიმწრის სიცილი)
-არვიცი ტო, დღეს ვუპრავებდი მეთქი ჩვენ მშვიდი ოჯახი ვართ და არ გინდა ეგეთები და რამე
-მერე?
-რა მერე ბიჭო ისეთი მაფარა მუხლებში ძალა წამერთვა
-რაო?(ამჯერად კმაყოფილებით სავსე სიცილი წასკდა საბას)
-მოკლე შინაარსი იყო დააყენეო და. შეკვეთილი ლოცვები აკითხინე მთელს სამღვდელოებას მე რო შენ ცოლად გამოგყევიო რა
-პატარა თარაშა, ოღონდ გოგო (ისევ იცინის) დავიგაზე ეხლა და გეგა იცოდე რო ჩახვალ სიტყვებს დაუკვირსი, სიტყვები წყვეტს მაქედან რამეს წამოვიღებთ თუ შენ გვეყოლები წამოსასვენებელი (მესინია! ახლა უკვე მართლა მეშინია! არა არაისი და არაფრის მაგრამ გეგას რომ რამე მოუვიდეს?! არც ერთს არ ვაცოცხლებ! გადაავაყოლებ და ამაში სრულიად დარწმუნებული ვარ)
-მზად ვარ!

როგორ მოვიქცე? იქნებ ჯობია რომ გეგას ვუთხრა ყველაფერი ვიცი-მეთქი? ასე სად გავუშვა ისიც კი არ ვიცი რაზე მიდის, საბას ბოლო წინადადება საერთოდ არ გავდა ხუმრობას! ყველა ფიქრი და ემოცა ერთმანეთში მერევა.. რა ჯანდაბა ვქნა?! გეგა! ისიც კი არ ვიცი მასზე რა კუთხით ვნერვიულობმაგრამ ვიცი რომ ჭკუიდან გადავალQ შევიშლები აუცილებლად შევიშლები! თვალები არ გაახილო ელენე! თვალები არ უნდა გაახილო არ უნდა მიხვდეს რომ გღვიძავს თორემ შეიძლება უარესად დამღუპველი აღმოჩნდეს!ან იქნებ ჯობდეს რომ ახლავე გავარკვიო, ან ან ან... ან არ ვიცი! გეგა შემოვიდა, კარის მიხურვის და მისი ნაბიჯების ხმა საკმაოდ მკაფიოდ ჩამესმოდა ყურში, გრძნიბდი რომ მიახლოვდებოდა, სადღაც აქ არის მგონი თავთან ჩამომიჯდა, თვალები არ გაახილო, თვალები არ გაახილო!

-რა იქნებოდა ეს ქორწინება ფაქტიური ყოფილიყო?! მართალი ხარ ჩემი 22 წლის სიყვარული ხარ შენ! რა იქნებოდა გყვარებოდი? ჩემი 22 წლიანი სიყვარული ჩვენი ყოფილიყო, ელენე ... (თმაზე მომეფერა და სწრაფადვე წამოდგა ალბათ იმის შიშით რომ არ გამღვიძებოდა. მეკი ამქვეყნად ყველაზე მეტად მინდოდა თვალები გამეხილა რომ იმ წამს ყველაზე მეტად მისი დაკარგვის შიშს ვგრძნობდი სხეულის ყველა უჯრედით! იმის მიუხედავად რომ გეგა ყველაფერს თამაშობს ეს სიტყვები. ეს წინადადები უდავოდ იყო გულიდან წამოსული, არ წახვიდე რა! რომ ვეღარ დაბრუნდე?! )





მკითხველს: შეიძლება ცოტა პატარა თავია მაგრამ მოუთმენლად ველი თქვენს შთაბეჭდილებებს და გთხოვთ რომ გამიზიაროთ. ასევე მაინტერესებს თქვენი აზრი, ვინ არის გეგა და რა ხდება რეალურად მის ირგვლივ?