-ნუ მეხები- ჩამწყდარი ხმით უთხრა სუნთქვა აჩქარებულმა გოგონამ დაძაბულ ბიჭს და ცრემლიანი თვალებით მიაჩერდა სახეში. იმის მიუხედავად, რომ ძალიან ეცადა თორნიკე მისი სურვილი შეესრულებინა და არ შეხებოდა, მოწოლილი გიჟური ემოციების ფონზე წამიერად მაინც დაკარგა თავზე კონტროლი და სრულიად გაზრებლად ტუჩებზე დააცხრა დამფრთხლ გოგონას. კოცნიდა მთელი გრძნობით, ვნებით, ჟინით, ემოციით, სიყვარულით, რის გამოც რადენიმე წამის განმავლობაში ანა ადგილზე გაიყინა, გაქვავდა და სრულიად ურეაქციო გახდა. მხოლოდ მაშინ მოვიდა აზრზე, როცა გონება ამღვრეული ბიჭი მწველი ტუჩების ყელისკენ ჩაცურდნენ- გთხოვ-ტირლის ნოტებშეპარული ხმით შეეხვეწა სასოწარკვეთილი ანა თორნიკეს და შესაჩერებლად აკანკალებული ხელები მიაბჯინა მკერდზე
-ჩემი გეშინია!-ცინიკური ტონით, ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა, ძლივს აზრზე მოსულმა ბიჭმა თვალებაწყლიანებულ გოგონას და მაშინვე უკან დაიხია რომ რამე სისულელე არ გაეკეთებინა ისევ
-შენი არ მეშინია-მკაცრი ტონით უთხრა ანამ ირონიულად მომღიმარ ბიჭს და სახე ზედმეტად მიუახლივა- უფრო სწორად, აღარ მეშინია!- ბოლო ორი სიტყვა ხაზგასმით წარმოსთქვა და გრაციოზულად მიტრიალდა
-რაზე მიმანიშნებ?-წამოენთო თორნიკე და მაშინვე მაჯაში წაავლო ხელი მიბრუნებულ გოგონას. თავისკენ მიიზიდა და მკაცრი მზერით ჩააცქერდა თვალებში
-ხელი გამიშვი მტკივა!- მისთვის წინააღმდეგობის გაწევა სცადა ანამ, რის გამოც მაშინვე მკლავებში მოიმწყვდია გაღიზიანებულმა ბიჭმა და ყურს უკან დაუჩურჩულა
-კითხვაზე მიპასუხე!
-სასმელში ჩაყრილი წამალი რამეს გეუბნება?- აფეთქდა უეცრად ანა და მისთვის წინაადეგობის გაწევა სცადა
-მამაშენმა რაღაც არასწორად გაიგო- მაქსიამალურად მშვიდი ტონით უთხრა თორნიკემ ანერვიულებულ გოგონას და დასარწმუნებლად ხელები გაუთავისუფლა
-შენი არ მჯერა-უნდობლად უთხრა ანამ და დივანზე დაჯდა დაღლილი სახით
-ის მოხდა რაც, ჩვენ ორივეს გვინდოდა!- თავხედური ტონით უთხრა თორნიკემ თვალებაწყლიანებულ გოგონას და ნელა მიუახლოვდა
-რაა?!- გაოგნდა ანა და ზიზღით სავსე მზერით ახედა თავზე წამომდგარ ბიჭს
-ანა უკვე ათას მეერთედ გიხსნი რომ აზრზე არ ვარ სასმელში ჩაყრილ წამალში რას გულისხმობდა მამაშენი!- აფეთქდა უეცრად თორნიკე და ნიკაპზე უხეშად წაავლო ხელი თვალებ აწყლიანებულ გოგონას და თავი ააწევინა- გესმის რას გეუბნები?- ინტერესით ჰკითხა და თვალებში ჩააცქერდა
-გინდა დამარწმუნო იმაში რომ მე... ამ ქვეყნად ყველაზე სულმდაბალი ადამიანი ვარ?- ჩამწყდარი ხმით ჰკითხა ანამ და უხეშად მოიშორა მისი ხელი სახიდან
-რა შუაშია!- გაბრაზდა თორნიკე და ნერვიულად შეისწორა ნახევრად გახსნილი პერანგის საყელო
-მე ვაჩე მიყვარს-ტირილის ნოტენ შეპარული ხმით იყვირა ანამ და ფეხზე წამოვარდა გაგიჟებული, მაგრამ მაშინვე გაჩუმდა რადგან მოწოლილი მძიმე ემოციების ფონზე აზრები დაეფანტა და სათქმელ სიტყვებს თავი ვეღარ მოუყარა
-დაგავიწყებ!-დაუფიქრებლად უთხრა თორნიკემ და წამში დაფარა მათ შორის არსებული მანძილი, ანამ ცრემლიანი თვალებით ახედა თავზე წამომდგარ ბიჭს და ძლივს გასაგონად ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა
-მეზიზღები!...-და გადმოდენილი სიმწრის ცრემლები იმავე წამოს მოიშორა გაფითრებული სახიდან
-მაინც არ გაგიშვებ!- მუქარით უთხრა თორნიკემ და მაშინვე ზურგი აქცია ერთადგილზე მიყინულ გოგონას, მაგრამ თავი მაინც ვერ შეიკავა და მოწოლილი ბრაზისა და მრისხანების დასაოკებლად ფეხებში ახლართული სკამი დაუფიქრებლად შეახეთქა კედელს, რის გამოც შეშინებულმა ანამ თავშეუკავებლად შეკივლა თუმცა მისი შეჩერება აზრადაც არ მოსვლია. მხოლოდ მაშინ უყვირა-შეწყვიტე!- როცა მტვრიან მაგიდაზე უწერიგოდ დალაგებული ნივთების მსხვრევას მოჰყვა თორნიკე. ამ დროს მათი ამღვრეული თვალები წამიერად შეხვდა ერთმანეთს
-ამის დედაც-უმისამართოდ შეიგინა თორნიკემ როცა ანას თვალებზე ისევ ცრემლები შენიშნა და გიჟივით გავარდა აივანზე, თუმცა კარი არ დაუკეტია.
.......
შუაღამისას, უსიამოვნო სიცვის შეგრძნებამ გააღვიძა დივანზე ჩაძინებული თამუნა, რომელმაც აზრზე მოსვლისთანავე თვალი, სევდიანად მოატარა ცარიელ ოთახს და მაშინვე ფეხზე წამოდგა გაბრუებული. მიხვდა რომ კახა აივანზე იქნებოდა, ამიტომ მასთან მისვლა დააპირა თუმცა კარის გაღებისთანავე ადგილზე გაიყინა რადგან შეამჩნია რომ ზურგით მდგომი კახა აღელვებული საუბროდა ტელეფონზე ვიღასათან, თან საკმაოდ ხმა დაბალი ტონით. უარესი დაემართა თამუნას როცა მისი დანახვისთანავ კახამ საუბარი შეწყვიტა და მკაცრი ტონით დაემშვიდობა თანამოსაუბრეს
-მოგვიანებით დაგირეკავ!- და ჯიბეში შეინახა ტელეფონი
-ვის ელაპარაკებოდი?-მშვიდი ტონით ჰკითხა თამუნამ აივნის მოაჯირთან მდგომ კაცს და ნელა მიუახლოვდა
-მიას-უემოციო ტონით უპასუხა კახამ და სიგარეტის მერამდენეღაცა ღერს ნერვიულად მოუკიდა
-ამ შუაღამისას?-ვერ დამალა გაღიზიანება თამუნამ
-ნიცას ელაპარაკა... თორნიკეს დას...
-შენს გამო!
-უბრალოდ ცდილობს ანას პოვნაში დამეხმაროს
-კარგია-ჩამწყდარი ხმით უთხრა თამუნამ და მაშინვე ზურგი აქცია, რადგან აღარ სურდა მასთან ამ აბსურდული საუბრის გაგრძელება.
.......
კარგის გაღებისთანავე ზიზღით შეხედა გაოგნებულ ანდრიას, ნიცამ და სახლში დაუპატიჟებლად შევიდა
-ამ შუაღამისას აქ რას აკეთებ?-წარბის აწევით ჰკითხა ანდრიამ სახე ალეწილ გოგონას და თავზე წამოადგა
-მართალია ის რაც გავიგე?
-და რა გაიგე?-უინტერესოდ ჰკითხა ანდრიამ ვისკით სავსე ჭიქა ტუჩებთან მიიტანა
-ის რომ შენ და თორნიკემ... ანას სასმელში წამალი ჩაიყარეთ და...
-კახას ელაპარაკე?- აყვირდა უეცრად წყობრიდან გამოსული ბიჭი
-მხოლოდ ესაა შენი პრობლემა?-გაბრაზდა ნიცა
-კითხვაზე მიპასუხე!
-ორივე გულს მირევთ!-იგივე ტონალობით უთხრა ნიცამ და გვერდის აქცევა სცადა მისთვის
-საით?-ცინიკური ტონით ჰკითხა ანდრიამ და მისრები ოთახის კარი ნიცას ცხვირწინ უხეშად მიაჯახუნა
-ახლავე გააღე!
-მიამ გითხრა?-მოიღუშა ანდრია
-რა მნიშვნელობა აქვს ვინ რა მითხრა? მთავარი ისაა რომ შენ და თორნიკე! ორივე არაკაცებივით მოიქეცით!
-და ახლა რის გაკეთებას აპირებ?-ინტერესით ჰკითხა ანდრიამ თან ტელეფონი ამოიღო ჯიბიდან
-როგორც ვხვდები შენი დახმარების იმედი არ უნდა მქონდეს, ამიტომ თორნიკეს და ანას მარტო მოვძებნი... ვიპოვი და ამ საშინელ შურისძიებას დავასრულებ!
-მგონი დაგავიწყდა რისი გადატანა მოგიწიათ შენ და თორნიკეს იმ ნაბ.ჭვარი კახას გამო?!- აფეთქდა უეცრად ანდრია- ან იქნებ... მიასთვით შენც არ გჯერა თორნიკეს უდანაშაულობის?
-კარი გააღე! ახლავე!...უნდა წავიდე!- აყვირდა უეცრად წყობრიდან გამოსული გოგონა და სახელურს დაეჯაჯგურა
-ვერსადაც ვერ წახვალ!-დაუბღვირა ანდრიამ და ჭიქა ბოლომდე ჩაცალა
-თორნიკეს უფლებას ვერ მივცემ რომ ამ საშინლ შურისძიებას მსხვერპლად შეეწიროს
-ზუსტად იცოდა რასაც აკეთებდა!- მოიღუშა ანდრია და როგორც კი კარზე ზარის ხმა გაისმა შვებით ამოისუნთქა. ნიცას იმედი მიეცა რომ უდროოდ მოსული სტუმრის გამო სახლიდან გაღწევას შესძლებდა მაგრამ როგორც კი თვალი ჰკიდა კარში მდგომ იოანეს სახე წაეშალა
-მე უნდა წავიდე, ამ წრიპას ყურადღება მიაქციე, სანამ არ დავბრუნდები არსად გაუშვა თუ რამე ტელეფონიც წაართვი-სწრაფად უთხრა ანდრიამ დაბნეულ მეგობარს და კიბეები გიჟივით ჩაირბინა
-იდიოტი-მიაყვირა ნიცამ და მკვლელი მზერით ახედა მთელი თავით მაღალ ბიჭს
-როგორ ხარ უჟმურო?-ირონია ნარევი ტონით ჰკითხა იონემ დაძაბულ გოგონას და კარი ისე დაკეტა რომ წამით თვალი არ მოუშორებია მისი ალეწილი სახისთვის- მომენატრე- ცინიკური ტონით უთხრა და კარგა ხნის სიჩუმის მერე ინტერესით ჰკითხა-შენ არა? სულ ოდნავ მაინც?
-არა-დაუბღვირა ნიცამ და სამზარეულოში შევიდა მოღუშული სახით
-სამი კოვზი შაქრით-სიცილით უთხრა კართან მდგომმა იოანემ დაბნეულ ნიცას როცა მან ელექტრო ჩაიდანი ჩართო
-თვითონ გაიკეთე!-დაუღრინა ნიცამ და ოდნავ ათრთოლებული ცივი თითებით ძლივს მოიმზადა ყავა.
........
-რატომ მოხვედი?-კარის გაღებისთანავე აგრესიული ტონით ჰკითხა მიამ ანდრის და მისაღებ ოთახში ისე შევიდა მის პასუხს არ დალოდებია
-ანას შესახებ შენ უთხარი ნიცას?
-დავუშვათ რომ ასეა მერე?
-ასე რატომ იქცევი?
-მაინც როგორ?-ირონია გაერია ხმაში დაძაბულ გოგონას და მომღიმარი სახით მიაჩერდა ზედმეტად ახლოს მდგომ ბიჭს
-უკვე მეორედ ცდილობ თორნიკეს წინაადეგ წასვლას
-მერე შენ რა?
-უბრალოდ მაინტერესებს ასე რატომ იქცევი- მაქსიმალირად მშვიდი ტონით ჰკითხა ანდრიამ
-შენ და თორნიკე... ორივე არასწორად იქცევით... უდანაშაულო გოგონას ცხოვრებას უნგრევთ და ამ საშინელების გაპრავებას სულელური შერისძიებით ცდილობთ
-კახას გამო...
-კახა? რა შუაშია იმ ყველაფერთან კახა რასაც შენ და თორნიკე აკეთებთ? ნუთუ მართლა ვერ ხვდებით რომ თქვენ ორნი მხოლოდ ანას ცხოვრებას ანგრევთ და ანადგურებთ
-ნიცა რატომ გარიე ამ საქმეში?!
-იმიტომ რომ მინდა ეს საშინელი შურისძიება შეწყვიტოთ!
-კახას გამო?
-რაა?!- დაიბნა მია
-იმ ნაბ.ჭვარი კახას გამო-მეთქი?
-ხვდები რას ბოდავ?
-თქვენს შორის რამე ხდება?-ინტერსით ჰკითხა ანდრიამ და როცა მიამ მთელი ძალით გაარტყა სახეში ხელი გაეცინა. სამარისებური სიჩუმე ჩამოწვა ბნელ ოთახში რომელსაც მხოლოდ მათი აჩქარებული სუნთქვის ხმა არღვევდა.
-რას აკეთებ- გაბრაზდა მია როცა ანდრიამ იმ წამს შემჩნეულ კახას მაჯის საათს ხელი წამოავლო და გასასვლელი კარისკენ გიჟივით გავარდა- ანდრია!
-მია!-გაუღრინა გაცეცხლებულმა ბიჭმა უკან მიმყოლ გოგონას და მისკენ შეტრიალდა- იცოდე კიდევ თუ გაბედავ იმ ნაბ.ჭვარი კახას გამო ჩემი და ნიცას გამოყენებას თორნიკეს წინაადეგ ასეთი მომთმენი აღარ ვიქნები და ყველაფერს გავაკეთებ იმისთვის რომ ისეთივე ტკივილი მოგაყენო როგორსაც შენ მაყენებ ხოლმე!
-რაღაც არასწორად გაიგე! ჩვენს შორის არაფერი არ ხდება
-არაფერის ახსნა არაა საჭირო რადგა უკვე
დიდიხანია მკ.დია ის თუ ვისთან დაწვები
-სიტყვებს დაუკვირდი!
-იმსახურებ რომ ასე მოგექცე
-მეცოდები-გულწრფელი სიბრალურით უთხრა მიამ და კარი ცხვირწინ მიუჯახუნა.
........
უნივერსიტეტის ეზოდან გამოსული თათია შეშინებული მზერით მიაჩერდა სახეში ვაჩეს რომელიც მანქანაზე ზურგით მიყრდნობილი სიგარეტს ნერვიულად ეწეოდა და თვალის მოუშორებლად უყურებდა მას. ,,ღმერთო" აღმოხდა სასოწარკვეთილ გოგონას და ადგილზე გაიყინა
-გამოცდა რომ არა ალბათ შენს ნახვას ვერც შევძლებდი-დაუღრინა ვაჩემ და ნელა მიუახლოვდა
-მე...-აიბნა თათია
-წამოდი უნდა ვილაპარაკოთ- მოულოდნელად მკლავზე უხეშად წაავლო ხელი გაღიზიანებულმა ბიჭმა დამფრთხალ გოგონას და მანქანისაკენ ძალდატანებით წაიყვანა
-მე... მართლა არაფერი ვიცი ანაზე- ჩამწყდარი ხმით უთხრა თათიამ და სხვებისთვის შეუმჩნევლად მისთვის წინაადეგობის გაწევა
-რატომღაც შენი არ მჯერა-ბრაზნარევი ტონით უთხრა ვაჩემ და მანქანის კარი გააღო
-შენთან ერთად არსად წამივალ-გაჯიუტდა თათია და მანქანის კარი გამეტებით მიაჯახუნა
-ნუ მაიძულებ ძალა გამოვიყენო-დაუღრინა ვაჩემ და კიდევ ერთხელ, მშვიდად გააღო კარი
-იცოდე ვიყვირებ
-ჩაჯდები თუ ძალით ჩაგტენო?- ინტერესით ჰკითხა ვაჩემ და მის პასუხს არ დალოდები ისე სცადა მისი მანქანაში ძალით ჩასმა.
.......
თათია უემოციო სახით უყურებდა ანდრიას რომელიც ამაოდ ცდილობდა სისხლდენის შეჩერებას გახეთქილი ტუჩიდან
-არაფერს მეტყვი?-მომაბეზრებელი სიჩუმე ანდრიას ჩავარსნილმა ხმამ დაარღვია
-შენთვის სათქმელი არაფერი მაქვს- მხრები აიჩეჩა თათიმ და ტელეფონი ამოიღო ჩანთიდან
ტაქსის გამოსაძახებლად
-მანქანის მართვა შემიძლია, სახლამდე მიგიყვან როგორმე
-არ მინდა
-გგონია ის ნაბ.ჭვარი ვაჩე ასე მარტივად დაგანებებს თავს?
-შენი დაცვა არ მჭირდება
-თათია მომისმინე...
-შენზე მეტად ვაჩეს ვენდობი, გასაგებია? მის მანქნაში მხოლოდ იმიტომ არ მინდოდა ჩაჯდომა რომ მეშინოდა ანას შესახებ რამე არ წამომცდენოდა მასთან საუბარში
-თუ არ მენდობი და ჩემი გეშინია მაშინ ამიხსენი გუშინ ღამე ჩემთან სახლში მარტო რატომ მოხვედი?-გამომცდელად ჰკითხა ანდრიამ თან ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორებია მისი ალეწილი სახისთვის
-სალაპარაკოდ-დაუფიქრებლად უპასუხა თათიამ და კარგა ხნის სიჩუმის მერე მშვიდად დაამატა- მაგრამ როგორც ჩანს შეცდომა დავუშვი
-კოცნას თუ გულისხმობ-ცინიკური ტონით უთხრა ანდრიამ და სახე ზედმეტად მიუახლოვა თვალებაწყლიანებულ გოგონას
-ვიცი რომ მია გიყვარს-ჩავარდნილი ხმით უმისამართოდ დაიჩურჩულა თათიამ და მიტრიალდა რადგან ძალა აღარ ჰყოფნიდა კიდევ რამის სათქმელად
-უკვე დიდი ხანია მია ჩემთვის აღარაფერს ნიშნავს-დარწმუნებით უთხრა ანდრიამ და მაშინვე წინ აესვეტა დაძაბულ გოგონას
-გუშინ იმიტომ მოვედი შენთან რომ მეკითხა როგორ შეგეძლო ასეთი სასტიკი და დაუნდობელი ყოფილიყავი ანას მიმართ... გოგონასი რომელსაც წესიერად არც კი იცნობდი და რომლსაც სართოდ არაფერი არ დაუშვაებია რც შენთვს და არც შენი ნაძირალა მეგობრისთვის მაგრამ შენ მაკოცე... იმიტომ მაკოცე რომ ჩემს კითხვებზე პასუხი უბრალოდ არ გქონდა...
-ყველაფერი ისე არაა როგორც გგონია
-იცი ეს დღეები ვაჩე რა მდგომარეობაში იყო? ყოველდღე მირეკავდა და ანას ამბავს მეკითხებოდა, ვერ ხვდებოდა რატომ ჰოქნდა გამორთული ტელეფონი და რატომ აღარ ჩანდა სოც ქსელებში... იმის გამო რომ მამამისმა მოულოდნელად გულის შეტევა მიიღო იძულებული გახდა ბათუმში დარჩენილიყო... ათას სისულელეს ვიგონებდი რომ როგორმე დამემშვიდებინა... მაგრამ გუშინ ჩამოვიდა თუ არა თბილისში სახლში მომადგა... უზომოდ მთვრალი... იმედ დაკარგული.... სასოწარკვეთილი... განადგურებული... მე კი ვერაფრის თქმა ვერ მოვახერხე მისთვის...შენ და თორნიკემ არა მხოლოდ ანას ვაჩესაც დაუნგრით ცხოვრება
-თათია
-გთხოვ აღარაფერი თქვა-ტირილის ნოტებ შეპარული ხმით უთხრა თვალებაწყლიანებულმა გოგონამ სახე მონგრეულ ბიჭს და ხმის ამოუღებლად ჩაჯდა პირველივე შემხვედრ ტაქსიში.
.............
ვაჩესთან ჩხუბის მერე ვერაფრით დაამშვიდა თამუნამ გაგიჟებული კახა, რომელმაც სახლის მსხვრევად ნივთებთან ერთად, გაუაზრებლად ტელეფონიც დალეწა მოწოლილი ბრაზისა და მრისხანების დასაოკებლად.
-ნაბ.ჭვარი... ჩემს პატარას ადანაშაულებს... ჰგონია რომ ანა თავის ნებით გაჰყვა თორნიკეს-ბოლო ხმაზე ყვიროდა გაგიჟებული კაცი
-კახა გთხოვ დამშვიდდი მან ხომ არიცის რა მოხდა სინამდვილეში...
-უნდა მომეკლა ის ნაბ.ჭვარი-ბრაზნარევი ტონით თქვა კახამ და აყირავებული კსამი გაასწორა, დაღლილი სახით ჩამოჯდა ზედ და სიგარეტს ნერვიულად მოუკიდა-მაგრამ არაუშავს ისევ ვიპოვი... ვიპოვი და მოვკლავ
-კახა?!
-ამის დედაც... ამის დედასაც შ.ვეცი-მოულოდნელად უმისამართოდ შეიგინა გაგიჟებულმა კაცმა და ფეხზე წამოვარდა
-კახა გთხოვ რამე სისულელე არ ჩაიდინო-შეეხვეწა თამუნა გასასვლელ კართან მისულ კაცს და ისე მიუახლოვდა რომ წამით თვალი არ მოუშორებია მისი ალეწილი სახისთვის
-თამუ რადაც არ უნდა დამიჯდეს ისინი უნდა ვიპოვო! -ცივად უთხრა კახამ ცოლს და კარი გააღო
-მიასთან მიდიხარ-ჩამწყდარი ხმით ჰკითხა თამუნამ და მოწოლილ ცრემლებს მთელი ძალით გაუწია წინაადეგობა
-ნიცასთან-დაუღრინა კახამ და სწრაფი ნაბიჯებით ჩაირბინა კიბე.