-ელე სოფელში წავიდეთ რა როდემდე უნდა ამოვიწვეთ ამ თბილისში. ხვეწნით უთხრა ნინიმ დაა საწოლზე პირქვე გაწვა. - ელენე მკაცრად აგრძელებდა დუმილს და კომპიუტერის კლავიტურაზე მოხერხებულად კრეფდა ტექსტს,- ნინის ყურადღებას საერთოდ არ აქცევდა. - აუ ელეე გთხოვ რა, ხმა ამოიღე ასე როდემდე უნდა იყო, დავიღალე უკვე შენი როჟის ყურებით. -ელენებ გაბრაზებულმა მიიხედა ნინსიკენ, სათვალე მოიხსნა და წარბებ აზიდულმა უთხრა. -არავინ არ გავალებთ მემგონი ჩემი როჟის ყურებას, როცა და სადაც გინდათ იქ წადით, მე არც სურვილი და არც დრო არ მაქვს ქალაქიდან გასვლის. გაბრაზებულმა ჩამოუყალიბა სათქმელი ერთი ღრმად ამოისუნთქა, ჩვეული სიმშიდე დაიბრუნა, პატარა კურნოსა ცხვირზე სათვალე დაიკოსა და წერა განაგრძო. - უჟმური, თავისთვის ჩაილაპარაკა ნინიმ ყურსასმენები მოირგოო და მუსიკის მოსმენა გაგრძელა. ნინი კარზე არიან დაა გააღე არ მცალია ხო ხედავ, ისე რომ უკან არც მიუხედავს ნინოს ჩვეული მშვიდი ტონით უთხრა. ნინიი გაღეთქოო ხმას აუწია ელენემ. პასუხი ამჯერადაც რომ ვერ მიღო უკან მიიხედა და დაინახა საწოლზე მშვიად მძინარე ნინი. თავი მომაბეზრებლად გაიქნია და კარისკენ წავიდა.კარგში ჩემოდნიან და აჟიტირებული თათა დახვდა. - ელეე დღეს შენთან ვრჩები იცოდე, და ხვალ ყველანი ერთად გავიდეთ. მათემ მითხრა რომ ელენესთან დარჩი საღამოს სადმე გავიაროთ შენი მშობლების კერვის თავი არ მაქვს და რავქნა, ასე ბრძანა შენმა ბიძაშვილმა, მხიარულად ამოილაპარაკა და ჩემოდანი ოთახში შაგორაა იქვე დადგა და თავადა საჯდომის ქნევით და კმაყოფილი სახით მისაღებისკენ გასწია და სავარძელზე მოწყვეტით დაეშვა. -ელენე ხელებგადაჯვარედინებული იდგაა და აჟიტირებულ გოგოს უცქერდა. - რაიყოო ელე ასე არ მოგწონვარ სარძლოდ, სიცილით ჩაილაპარაკა თათამ და საზურგეს მიეყრდნო. - ეგ რაშუაში უბრალოდ ვერ გავიგე ჩემგან რაგინდათ, მე არსად არ მოვდივარ. - აუუ კარგი რა ელე ისევ ვიღაცა ნიკას გამო ქცევი ეგრე, ნეტაა ვაფშე დამანახ ვინა. - ნიკა რაშუაშია, და საერთოდ მაგას ნუ მიხსენებ, გაგაფრთხილეთ ჩემზე მაგ ტიპთან საუბარს მორჩითქო. - კიდე მე მოვრჩე ელეე ვიღაცა 6 თვის გაცნობილ ტიპზე ჭედავ გიყვარს, ისიც კი არ ვიცით ვინ იყო მერე ვაფშე დაითესა და უნდა დამოვიწყოვო, ისიც კი არ ვიცით ვინ იყო ის მაინიკი და შენ დგახარ და ერთიწელია მისტირი. - არავის არ მივტირი და შემევით ესეგი არ მინდა წამოვლა, ვერ ხართ ნიკა რატომ უნდა მანაღვლებდეს, სადაც დაიწყო იქვე დასრულდა ის ურთიერთობა. - რა ურთიერთობა ელენე, დაგვცინი ჩვენც და საკუთარ თავსაც, ტიპი როგორც გასართობს ისე აღგიქვამდა, გეკაპებოდა, მხოლოდ იმიტომ რომ მასთან დაწოლილყავი და გასართობად გამოეყენებინე. - გეყოფა გაჩუმდი. საკმარისია ნიკაზე და იმ დროზე საუბარი, შეიგნეთ რო არ უნდა საუბრობდეთ, არაა, ბოლო ხმაზე ყვრიოდა წყობიდან გამოსულიგამოსული ელენე და თან თვალზე მომდგარ ცრემლს იწმენნდა. - ყვირილზე ოთახიდან ნინი გამოვარდა. რახდებაა გაგიჟდი გოგო რა გაყვირებს. - გავგიჟდი ხოო გავფრინე, გაიგეთ ისევ აგრძელებდა მოთმინებადაკარგული , არ გაბედოთ არცერთმა რომ ნიკა გაიხსენოთ ჩემი თანდასწრებით გასაგებია, გამაფრთხილებლად უთხრა ოთახში შევიდა, კარი შეიჯახუნა და გასაღბით გადაკრტა. -რაგაყვირებდათ რახდება ნიკა რამ გაახსენა ახლა? - მე, მე გავახსენე, დანანებით ჩაილაპარაკა თათამ. - შენ რა გაგიჟდი გოგო, ძლივს ის დაივიწყდა შენ კიდე ახსენებ. - ეხლა შენც დამიწყე. გაბრაზებულმა უთხრა სავარძლიდან წამოდგა და ელენეს ოთახისკენ წავიდა. -ელე თხოვ მაპატიე რაა, უბრალოდ არ მესმის ესე რატომ იქცევი, არსად აღარ დადიხარ ჩვენთან ერთად სულ სახლში ხარ, არავის არ იკარებ გვერდით რახდება რა. -ელეე გთხოვ კარი გამიღე რაა, იცოდე სანამ არ დამელაპარაკები აქ ვიქნები კარის კიდესთან ჩაიცუცქა და მალევე კარზე მიყრდნობილს ჩაეძინა. - მათემ კაკუნით ლამის ჩამოიღო კარები. განუწყვეტლივ აკაკუნება სან კარი არ გაიღო. - მეთი რა უბედურებაა რა არის ეს არიცი რომ ასე დილაუთენი არ უნდაა მოსულიყავი. წუწუნით დაუწყო ნინიმ. - ოოო ნინაჩკა რაა დროზეე გაემზადეთ გავდივართ, ხოგითხარით 6 მზად იყავიტ უნდა წავიდეთ თქო წინ გრძელი გზაა გველის გრძელი. - ეგ შენ სიყვარულს უთხარი მთელიღამე ელეს კარებთან რო გაათია და მეც არ დამაცადა ნორმალურად ძილი. - რა ელენეს კარებთან, რა ძილი თვენ ნორმალურები ხართ, გუშინ არც ჩემს სანახავად წამოვიდა და ელენეს კარებთან ათენა ღამე. კაი კაი ამას მერე გავარკვევ გზაში მიდი უცბად გაემზადეთ გველოდებიან გავდივართ, ჩემი ძმაკაცი და თავის შეყვარებული მოდიან, ტაში შემოკრა სიხარულის ნიშნად, მერე ნინიკენ გადაიხარა და ჩუმად უთხრა, - ჩვენ რო ვიცით ის უკვეე იქაა გელოდება, რომ იცოდე როგორ გელოდება. - დეგენერატო, მხარზე დაარტყა ნინიმ დაა თვალები დაუბრიალა. - რაიყო ნი რა ტიპი ჭედავ წლებია შენზე შენკიდე უხეირო ხარ გამიწამე ბიძაშვილი. - ელენემ დაამთავრა დათოსტან მაჭანკლობა და ეხლა შენ გახდი ხო შუამავალი. - არაფერიც, უბრალო ცოტაა ხელს შეგიწყობთ აი სულ ცოტაა, თვალები მოჭუტა დაა თითები უთვენა, აიი სულ ამხელაზე. - არა რა შენი გამოსწორება არ იქნრება, არა და შემოგხედავს კაცი, სიმპატიური ბიჭი სასურველი სასიძო ამოღებ ხმას და ვსოო, დანანებით ჩაილაპარაკა და სააბაზანოსკენ გასწია. ნახევარ საათში ნინი და თათა მზად იყვნენ ჩემოდნებით ხელში დანაღვლიანებულები კარის ზღურბთან იდგნენ. - წავედით აბა სინანულით თქვა ნინი. - მოიცა სად წავედით ელენე, სადაა ტოო ეს ჩემი ბიძაშვილი, მე მთელი გეგმები მაქვს იქ ბიჭი უნდა ვუნახო და შენთან ერთად გავათხოვო ჯავახეთში, სიცილით უთხრა თომამ - გოგოებმა დანათლიანებულებმა გადახედეს ერთმაენთს და ის ის იყო თათას უნდა ეთქვა რომ არ მოდისო, ზურგზაკით მოკიდებული ელენე ოთახიდან გამოვიდა. ჩვეული დინჯი, სერიოზული გამომეტყველებით. - მე მელოდებოდით, ბოდიშით ცოტა დამაგვიანდა, წუხელის არასასიამოვნო შემთხვევა მქონდა და. - თათამ და ნინი, ერთმანეთს გადახედეს გაღიმეს და თვალი ჩაუკრეს ერთმანეთს. ესეც ასე გოგოებო ყველაფერი მზადა, ეხლა დანარჩენებსაც გავუვლით და წავალთ. -ელე შენ შეიძელბა გადაჯდომა მოგიწიოს ჩემი ძმაკაცის მანქანაში სანდრიკასთან, აქ ბიჭები უნდა ჩავისვა ისინი რო სანდროსთან დასხდნენ გაგიჟებენ სანდრო მოკლავს გზაში, თან სანდრიკა შეყვარებულთან ერთადაა დას სულ გადარევენ იმ გოგოს.
ვინ სანდრიკასტან მათე, გაღიზიანებულმა ამოილაპატარაკა. - ო არ იცნობ გოგო აი სკოლის პერიოდში შენ რო ინგლისში იყავი იქდან ვმეგორობდით, მერე შენ რო ჩამოხვედი ბათუმში ცხოვრობდა, მერე ისევ თბილსში რო გადმოვიდა შენ ჩემ ძმაკაცებს კი არა შენ დაქალებსაც არ ნახულობდი და... ნუ მოკლედ როგორც იყოო რაა დაჯექი და წაყვები იმას ბიჭებთან რო მივალთ, თან ისეთ ხასიათზე ხარ რომ შენთვის მშვიდად იჯდები ჩასვლამდე. ელენეს ხმა აღარ ამოუღია უხმოდ ჩაჯდა მაქანაში და ბიჭებთან მისვლამდე ასე იყო. - მოვედით ელეა მიდი გადადი, აი იქ გელოდებიან მანქანაზე თითი მიუთითა. ელენემ მანქანას საბარგული ახადა და ჩანთის ამორებას ცდილობდა. - ჯანდაბა შენ მათე, სანდრიკას უნდა წავყვე თურმეე , გაცხარებული ლაპარაკობდა როდესაც უკნიდან ბიჭის სიცილი მოსმა. - მეე დაგეხმარები, ნუ წვალობ, მათეს ცემის გეგმა მერე დასახე, ასე მოგიწია ერთად უნდა წავიდეთ, ჩემ შეყვარებულსაც გაგცნობ და არ მოიწყენ. - ელენე გაშტრებული იდგა ნაცნობი ხმის გაგონებაზე და აცრემლებული თვალებით უყურებდა ბიჭს რომელიც ჩანთსი ამოღებას ცდილობდა. - ესეც ასე, ღრმად ამოისუნთქა სანდრომ და ჩანთან ძირს დაუვარდა ნაცნობი სახის სანახვაზე.

-ოჰ როგორც ჩანს მოგისწრია სანდრიკ ჩემი ბედოვლათი ბიძაშვილის გაცნობა, მხარზე დაარტყა ხელი
და სიცილით უთხრა, ერთ ადგილას გახევებულ სანდროს, რომელიც ელენეს უყურებდა დაა
საკუთარი თავის მოკვლის სურვილი იპყრობდა.
- სანდრო ხოო, ჩუმად თავისთვის ჩაილაპარაკა ელენემ და თვალზე მომდგარი ცრემლი მოიწმინდა
ისე, რომ არავის შეეემჩნია.
- ესეიგი ესაა ხო შენი ძმაკაცი სანდროო? სარკაზმით იკითხა ელენემ ისე რომ ზიზღით სავსე თვალები
სანდროსთვის არ მოუშორებია.
-კი ესაა რაიყო ტო ვინმე სხავს ელოდებოდი, სიცილით უთხრა და მხარზე ხელი გადახვია, გეფიცები
ელე შენთვის მყავდა შემონახული ეს ბიჭი მარა დატყდი შენ ინგლისში და ვერ შედგა თქვნი შეხვედრა,
არა და შენთავს ვფიცავარ ელე მაჭანკლობას ვაპირებდი, მერე ამ დარეხვილმა შეყვარებული გაგვაცნო
და მთელი გეგმები ჩამეშალა რაა, მაგრამ არაუშავს ჩვენ რო ვიცით ის კიდე უცოლოა და იმას
მიგათხოვებ, ნინაჩკასაც დავითას გავაყოლებდა ეგა ტო რა მოგვარდა ორივენი დარჩებით კავახეთში
დაიწყებთ ერთაინ კარტოფილის ბიზნეს და მოგვამარაგებთ დარჩენილ საქაღთველოს თავისივე
დანთქვამზე თვითოვნე გაიზინია ერთი გემრიელად
.ისეთი თბილი აურა ტრიალებდა გარშემო მაგრამ ალექსანდრეს და ელენეს თალები ერთმანეთს
არაამქვეყნიური მზერით უმზერდნენ ერთმანეთს.
- სანდრომ ელენეს შეხედა და თავი გააქნია, თვალებით პატიებას თხოვდა, მაგრამ ელენეს თვალები
მხოლოდ ზიზღს მოეცვა, გული ერეოდა ამ დგომარეობაზე, ვერ იაზრებდა როგორ მოატყუა.
- ამსაუბარში იყვნენ სანდროს გვრდით ლამაზი ქერათმიანი საშვალო სიმაღლის გოგო რომ მივიდა
მხურვალედ აკოცა ლოყაზე და ბავშვებს გაუღიმა.
-საყვარელო ძალიან დავიღალე აღარ მივდივართ წუწუნით თვქაა ქერათმიანმა დაასანდროს მიეხუტა.
- ლიზას ეს სცენა კიდევ გულს ურევდა, უნდოდა იმ წამსვე გამქრალიყო, სადმე განმარტოებით და
ბოლოხმაზე ეყვირა. ყველაფერს გააკეთებდა მაგრამ სანდროს არ აგრძნობინებდა რომ ელენესთვის ის
კიდევ რამეს წარმოადგენდა, ადამიანი რომელიც ელენესთვის თითქმის არ არსებობდა, ტყუილზე
აგებული ადამინიანი, სახელი გრძნობები ემოციები რომელიც ყველაფერი ფუჭი და ფარსი იყო, ის
არიყოო ადამინი რომელსაც ნიკას სახელით იცნობდა მანამდე, ეს იყო ადამიანი რომელსაც მხოლოდ
როგორც მათეს ძმაკაც ისე აღიქვცამდა, აქ სრულდებოდა ყველაფერი.
- თიკა გაიცანი ჩემი ბიძაშვილი, ელენე, ჩემი სული, გული, და ყველაფერი ადამინი საოცრება ჩემი
ელენიკო, ჩვეული სამასახარაო გამოსვლით გაცნოო ელენე თიკას.
- მათემ ხელი თიკასკენ გაიშვირა, აი ეს კიდევ აწ უკვე შენთვის ცნობილი ჩემი ბედოვლათი ძმაკაცის
შეყვარებული, თიკა, გოგო პიროვნება, ქალი გამძლეობა, და ქალი ამტანობა, სიცილით ჩამოაყალიბა
მათემ სათქმელი.
- ნეტავ დაასრულებდა მაგ ბავშვურ მასხარაობას რაა ძან გამაღიზიანებელია, უკმეხად მიიუგო ელემ
ბიძაშვილს, გოგოს კი გაუღიმა და ხელი ჩამოართვა.
- სასიამოვნოა თიკაა.
- ჩემთვისაც ძალიან სასიამოვნოა ელენე.
- ეს გაორებული ადამიანი ნახე რაა, უკმეხი, უჟმური, ბოდიში ყველა შენნაირი სწერვა დაა უინტერესო
ვერ იქნება, ახალგაზრდა ვარ და ცხოვრებით ვტკები გაღიმება არც შენ გაწყენდა, ნაწყენი ტონით
უთხრა ბიძაშვილს მათემ და მეტი აღარფერი გაუმორებია, ლიზას ხმა არ გაუცია ძირს დავარდნილ
ზურგზაკს ხელი მოკიდა და მანქანისკენ გასწია.
-მათემ ჯერ ელენეს გახედა რომ დარწმუნებული მის ნათქავმს ვერ გაიგონებდა, მერე კი თიკას დასანდროს მიუახლოვდა და ჩუმად უთხრა.
-ვიღაცა სირს აეკიდა რა ვაფშე არავინ არ ვიცოდით, 6 თვე იცნობდა მაგრამ რავი რა აზრზე არ ვიყავით
გვიმალავდა, იმ ნაგავს უთქვამს ჯერ ნურავის ვეტყვითო, მერე გამოიყენა რასაცქვია და დაითესა,
უთქვამს რაც მივიღე მინდოდა, არც ნიკა ვარ და საერთოდაც ყველაფერს გატყუებდი. მოკვდა და არ
მითხრა არაფერი მის შესახებ, უყვარს ამ დებილს ერთიწელია მაგის გულიზე აი ასეთი დაროჟილი
დადის, ყველა ვკიდივართ და აქაც რო წამოვიდ მაგრად გაგვკვირდა. ის სადმე რო ვნახოთ მოვკლავ
ნამდვილად.
-სანდროს ძარღვები დაებერა, სუნთქვა გაუხშრდა, თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა დან ჩუმად
იკიურტხებოდა, მართლა ვი ვარ, მართლა თავისთის ჩაილაპარაკა.
- ვაიმეე ეს რა მითხარი, შეიცხადა თიკამ, საწყალი გოგო ვინიცის როგორ შეუყვარდა, ესეც რომ არა, რა
საშნელება ვიღაცა მექალთანის სათამაშო რომ ხდები, გულწრფელი დანანებით ამოილაპარაკა დაა
სანდროს უფრო მიეკრო.
- ხო რა თი ასეთი ამებია და გთხოვ რაა მის უკმეხობაზე არ გაბრაზდე ხოლმე, გეფიცები
სინამდვილეში სულ სხვა ელენეაა.
- საკმარისია თიკა ეხლა ამის განხილვა, ხო გაიგეთ არა რახდება, წავიდეთ ეხლა გრძელი გზა გვაქვს ,
ცივი ხმით უთხრა თიკას მკლავში ხელი მოკიდა და მანქანისკენ წაიყვანა.
- სანდროო მეტკინაა გამიშვი ვეღარ მოვდივარ უკვე რამ გაგაცოფა ასეე მაქანასთან მისულმა უთხრა
თიკამ, სანდრომ ვერც გაიაზრა რომგორ გააკეთა ეს.
- ბოდიში რა თიკა არ ვიცი რა დამემართა უცბად ვერ გავიაზრე რომ გეტკინებოდა, თბილად უთხრა
და გულზე მიიხუტა.
-ელენე ჩახუტებულ წყვილს მანქანიდან უყურებდა და გულში მწარე ტკივილს გრძნობდა, ყელში
მომჯდარი ბურთის გადაგორებას ცდილობდა, ძლივს იკავებდა თავს რომ ბოლოხმაზე არ ეტირა ამ
ყველაფრის შემყურეს.
- მთელი გზა სანდრო სარკიდან უყურებდა უკან მოკალათებულ ელენეს და გულში ბრაზის ჩახჩობას
ცდილობდა. ელენეს კი საქარემინას მიყრდნობოდა და მოგონებებშ ჩაძირულიყო.
- ეხლა წახვალ აქედან დაა იცოდე დამივიწყებ საერთოდ გასაგებია, მთელი 6 თვე თამაშობდი
პატიოსანი გოგოს როლს მაგრამ ბოლოს შენც გამიშალე ფეხები, ასე რომ მისაღები მივიღე, ეხლა კი
აქედან წადი და საერთოდ დამივიწყე, არც ნიკა მქვია და საერთოდ , სულ ___________ფეხებზე მეკიდე, მთელი ეს
დრო უბრალოდ მინდოდა შენი ნამდვილი სახე დამენახვებინა შენთვისვე, ტანსაცმელი მიუყარა
ზეწარშემოხვეულ ელენეს შარვალი ამოიცვა ქამარი შაიკრა კარების უკან მდგომა მიაძახა რომ მოვალ
აქ აღარ დამხვდე ფული რაც დევს მანდ აიღა და მოშორდი. ამ სიტყვებით დაემშვიდობა ნიკა
(სანდრო) ელენეს.ელენეს წარსულის გახსენებაზე ტირილი მოერიაა და ობოლი ცრემლების დამალვას
ეცადა.
სადდრო მაქანას რობოტივით მართავდა და მოგონებებში იქექებოდა. თვალწინ ედგა ელენს სახე, სახე
რომწელიც იმ დილით იმ კარს მიღმა დატოვა სახე რომელსაც მთელი 6 თვე უმზერდა და გულში
სასაიმოვნო სითბოს გვრიდა, როგორ უნდოდა ელენე ამ მდგომარეობაშ არ დაეტოვებინა, მაგრამ
სწორედ იმ ღამეს მიხვდა როორ უყვარდა ელენეს სანდრო, იმ ღამით გაიაზრა რომ ელენემ საკუთარი
თავი სრულებით სანდროს უბოძა, მაგრამ ვერ შეძლო რომ მისთვის იგივე სიყვარ ულთ ეპასუხა
დილით კი ასე კახპასავით დატოვა, უნდოდა სანდროს რომ ელენეს სამუდამოდ შეზიზღებოდა, არ
უნდოდა მისდამი სიყვარული კიდევ დარჩენილიყო. როგორ უნდოდა ელენე მუდამ გვერდით
ყოლოდა ყველაფერი ეთქვა რომ გასართობად დაწყებულმა ურთიერთობა დიდი სიყვარული მოუტანა
მაგრამ ვერ შეძლო, ვერშეძო მშბლების სიტყვას გადასულიყო და თიკა ასე შუაგზაზე მიეტოვენა.
რამდენიმე საათიანი მგზავრობის შემდეგ დანიშნულების ადგილსაც მიაღწიეს. ყველასთის
დამღლელი აღმოჩნდა მგზავრობა, განსაკუთრებით ელენესთის და სანდროსთის. ჩავიდნენ თუ არა
ოთახებშ ადანაწილდნენ ყველამ დაიძინა ელენემ კი გადაწყვიტა რეალობას გაქცეოდა და
მონატრებულ სოფელში ცოტა გაესეირნა. სახლში გვიან ღამით დაბრუნდა და ეცადა, სახლში ისე
შესულიყო რომ ბავშვებს არ გაეგოთ. კართან მისულს მის ყურთასმენას ნაცნობი ხმა მისწვდა, მთელ
ტანში დაუარეს ელექტრონების დიდმა ტალღამ.
- სად იყავი ამ შუაღამეს. ზურგიდან მოესმა მკაცრი ხმა.
- ელენემ ღრმად ამოისუნთქა ძალა მოიკრიბა და უკან შებრუნდა.
- არ ვაპირებ ვინმეს ანგარიში ჩავაბრო თუ სად და როდის დავდივარ და მითუმეტეს შენ.ზიზღნარევი
ხმით უთრა და ისევ კარისკენ მიბრუნდა.
- გეკითხები და მიპასუხე შუაღამე და შენკიდევ უცხო სოფელში მარტო დადიხარ.
- ჯერ ესერთი უცხო არაა, და მერე მეორე უკვე გითარი შენი საქმეე არაათქო და მერეც მესამე რაი იცი
რომ მარტო ვიყავი.
-გოგო ჭკუიდა არ გადამიყვანო ეხლა და მოთმინება არ დამაკარგვინო, რასქვია მარტო არ იყავი.
-არ ვაპირებ ანგარიში ჩაგაბარო და არ გაბედო და არ მომიახლოვდე, თორემ ამწამსვე ყვირილის ავტეხ
და ყველას მოვუყვები რაც ხარ. მთელი არსებით ეცადა სარკაზმი ჩაექსოვა და კარის სახელურს
დაწვდაა როდესაც ხელზე დიდი ტორები იგრძნო.
- სანდრომ თავისკენ მიაბრუნა დაა მის ტუჩებს გამხეცებული დაეწაფა, თავიდან იგრძნო ელენეს
ჯიუტობა მაგრამ გონებადაკრგულმა მალე ვეღარ შეძლი შეწინააღმდეგება და გაუაზრებლად აყვა
კოცნაში, მანამ კოცნიდა სანამ უჰაერობა არ იგრძნო, ძლისვ მოწყდა ლიზას ბაგეებს მოგების ნიშნად
ენის წვერი ტუცბზე გადაიტარა და თვალებში ჩააშტერდა დაბნეულ გოგოს.
-როგორც ჩანს მოგნატრებია შენც ეს კოცნაა, ღიმილით თხრა და თვალი ჩაუკრა, ხო და მეორეს რაც
შეეხება აღარ გაბედო რო დამემუქრო თორე იცოდე ყოველი მუქარაზე ამაზე მეტად დაისჯები, და
მესამე, როცა რაღაცას გეკითხები სწერვობის გარეშე მიპასუხებ და არ დავინახო შენსგვერდით ვინმე
და ამის მერე ვნახოთ ამ დროს გარეთ როგორ იტასავებ. ეხლა კი ადი და დაიძინე ლაპარაკის თავი არ
გაქვს მაინც, კიდევ ერთხელ ჩაუკრა თვალი და ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა.
- ელენე ინსტიქტურად დაეთანხმა და კიბებიზე აირბინა, უცცბად შუაგზიდან მობრუნდა სანდროსთან
მივიდა და ზიზღიანი თალებით უთრა.იცოდე რომ მეზიზღები და თუ გაბედავ რო მომეკარო ყველაფერს მათეს ვეტყვი. სწრაფად უთხრა სათქმელი და უკანმოუხედავად აირბინა კიბები.
- მათეს მანამდე ვეტყვი პატარა სანამ შენ ეტყვი, ამჯერად მართლა ჩემი გახდები ელენე ავალიშვილო.





თათა გაღვიძე რაა, ტკბილი ხმით უთხრა მათემა დაა მთელი სახე დაუკოცნა.-აუ კარგიი რა მათე, ჯერ ადრეა, ნამძინარევი ხმით უთხრა და საწოლის მეორე კიდისკენ მიწია, საბანში გაეხვა და ისევ ღრმა ძილს მიეცა.- აუ ჩემი რაა, იმენა ვერავინ გავაღვიძე რა უბედურება, მშია მე აქ ამხელა ფილარმონია კაცს და ესენი კიდე ძილით ტკბებიან, ბურტყუნით გავიდა ეზოში და ჰამაკში ჩაეშვა.-უეცრად სიცილის ხმა მოესმა ზურგიდან, რახდება მათე ბატონო თქვენივე ხალხმა გამოგიცხადათ პროტესტი? როგორ შეიძლება ჯავახეთში ჩამოსული კაციი საჭმელზე აწუწუნო.-დავითაა ბიჭოო, გახარებულმა შესძახა მათემ და ჰამაკიდან წამოფრინდა, ძმაკაცთან მივიდა და ჯიგრულად ჩაეხუტე, -აბა ერთი დამენახე ბიჭო , რამხელა გაზრდილხარ, ააა ამ ხელა მახსოვხარ, სიცილით უთხრა დავითმა , რაშვები აბა ძმაა ერთი კარგიი ჯავახი გოგო არ გინდა გაჯახო? როო დამიშოკე აქ გოგოები დაა დატყდი, ხშირად უნდა ჩამოხვიდე ხოლმე ბიჭო.-დავითა ეხლა არ გაგცხოო რაა, თუ ძმახარ, რას მეკაიფები, მე აქ კაცი შიმშილისგან ვკვდები და ეს დამცინის რა თავი გაქნია ეზო სავარძელზე დაჯდა და ხელი მუხლზე დაირტყაა.-არა რა წავალ ერთი ჩემს ელენიკოს გავაღვიძებ ის მაინც გამიკეთებს რამეს და მაჭმევს. -ბიჭო ელენე არა სახლში და რა ერთი ამაბვი ატეხე ადექი რამე გამზადე ან წამოდი ჩემთან მანან ისეთ ხაჭაპურებს დაგიცხობს თითებს ჩაიკვნეტ , ოჰ ოჰ პირში მომდგარი ნერწყვი გადაყლაპა.-აუუ ეხლა მანჩოს ხაჭაპურები, და მერე თათარბერაკი რა გასწორებდა, იცოდე ერთი დღე შენთან მოვდივარ.-მოდი, ქათამსაც წააცლის თავს და ღორსაც გაგიგორებენ.სიცილით უთხრა დავითმა.-მოიცა შენ წეღან რათქვი?ჩაფიქრებულმა და გაკვირვებულმა კითხა



-რავთქვი, შეიცხადა კითხვა დავითმა.-ელენე სახლში არაო, შენ არათქვი, რასქვია სახლში არაა, შენ რა იცი, რომ არა ან ამ დილაუთენია სადწავიდოდა.-ბიჭო სასერინოდ გამოვედიო, ვნახე ცოტა ვილაპარაკეთ, ნაპირზე ვიყავით გადასულები ვარძიასგადავყურებდით და ვსაუბრიბდით. მერე მალევე წავიდა რო ცოტას გავივლიო მეც საქმები მქონდ ასაგავიყავით რა.-გამაგიჟებს ეგ გოგო დილით 6 სათზე რა სეირონობა აუტყდა შენც მაგარი ხარ რა სად გაუშვი როგაუშვი.-რავიცოდი ბიჭო მე, შენც რანაირად ლაპარაკობ გეგონება პირველადაა, გზა ეშლება თუ კვალი,გაისეინებს ბავშვობას გაიხსენებს და მოვა. მშვიდად უთხრა დავითმა მათე კი გიჟს დაემგვანა.-მეღადავები თუ რახდება ბიჭო, ბავშვიბის გახსენება უნდა მაგას, ძლივს გამოვიდა მაგ ბავშვობიდან,ეგ უეჭველი ტყეში წავიდოდა იმ ქოხში ან სასაფლაოზე. აუ იმენა თავისტკივილია რა ერთიწუთითვერ დატოვებ.-აუუ ეგრე როგორ ვერ მოვტვინე, არა და ძან ცუდი ფერი ედო ვიფიქრე დილა დაღლია ადრეამდგარიათქო, ეგ როგორ ვერ მოვტვინე, თავში შემოირტყა ხელი და შეიკურთხა.-კაი წავალ მოვძებნიი, შენც წამოდი მე ტყეში წავალ შენ სასაფლაოსკენ წადი.-კაი მოდი ჯერ დაველოდოთ ცოტახან იქნებ ჯობს , რომ მარტო დავტოვოთ.
-ხო გახსოვს არა ინგლისში წასვლამდე იყო ბოლოს აქ და 2 ღამე ვერ ვიპოვნეთ, ძლივსმდგომარეობიდან გამოვიდა აღარ მინდა ის წარსული გაიხსენოს ისედაც ყოველდღე ტკივა დაგანიცდის მშობლების დაკარგვას.
-რახდება რაგაყვირებდა ოთახში ისმოდა შენიხმა, თვალების ფშვნეტი გამოვიდა სანდრო სახლისკარებიდან და იქვე ჰამაკში ჩაწვა.
-ელენე არაა სახლში, დილით გასულა ადრე და არ მომწონს ეს ამაბვი.
-რასქვია არ მოგწონს?ჰამაკიდან წამოჯდა და მომლოდინედ შეეკითხა მათეს, თან ცდილობდანერვიულობა დაემალა, წინა ღამის ინციდენტის გახსენებაზე ათასმა ფიქრმა გაუელვა თავში.
-რასქვია სანდრო და მარტო არ უნდა გავიდე სახლიდან და საერთოდ ელენეს მარტო დატოვება ამსოფელში არ შეიძლება მითუმეტეს ასე გარეთ გაშვება.
-რახდება ამიხსნით ვინმეე? მოთმინება დაკარგულმა იკითხა სანდრომ დაა ნერვიულობისგან კისრისძაღვები დასკდომას ქონდა.
-კარგი დამშვიდდი მათე მე წავალ და ვნახავ ელეს და შენ სახლში იყავი არაა დაპანიკება საჭირო.
- რასქვია შენ წახვალ მოსაძებნად, შენ ვინ ხარ რო წახვიდე მე წავალ, თქვენ წახვიდეთ ელენესსაძებნელად და მე სახლში დავრჩე? მეკაიფებით ხოო? სიმწრით ჩაიცინა სანდრომ.
- მათე ეს ბიჭი ვინაა თუ ძმახარ არ გამაგიჟოს ეხლა? ელენეს შეყვარებული ხარ თუ ვინ ხარ რაგინდადარჩი რა დაეტი სახლში, თავადა ვნახავ ელენეს.
- ვინ ვარ და მე ელენე... სიტყვა შუაგზაზე გააწყვეტინა მათემ.- კაი დავით, სანდრიკ, დამშვიდდით რადაგემართათ, სანდრო ჩემი ძმაკაცია დავით. სანდრო ეს კიდედავითია აი რო გიყვებოდი ხოლემ სოფლის ამბებს და ვიძახდით დავითა დავითათქო.
- ისე რომ მათეს ნათქვამისთვის ურადღება არ მიუქცევია, კბილებს შორის მკაცრო ტონით გამოსცრა,
- და ელენესი ვინაა?- მათეს გაეცინა, მისი კითხვაზე ალექსანდრეს ტონისთვის ყურადღებაც არ მიუქცევია, ელესბავსვობის სიყვარული.
- კაი რა მათერე რეებს იხსენებ თუ ძმახარ, გაბრაზეებით უთხრა დავითმა, შენც კარგად იცი ეგტყუილი რატოც ვთქვით.- ვიცი, ვიცი, სიცილი აუტყდა მათეს.- მეც გამარკვევთ აქ რახდება, ან რას მიედმოედებით.- კაი სანდრიკ რაიყო, მე არ ვბრაზდები ამ თემაზე შენ რა გაცოფებს, რომ არ ვიცოდე შეყვარებულიგყას და ელენე ორი დღეა რაც გაიცანი ვიფიქრებდი ეჭვიანობის სცენებიამეთქი.- ნეტა შენ რა იცი მე რამდენიხანია ვიცნობ ელენეს. თავისთვის ჩაილპარაკა და მოთმინება დაკარგულითითებს იმტვრევდა.- მაშინ პატარები ვიყავით, ელენე ერთ ბიჭს უყვარდა, თავს არ ანებებდა, კიდეც ვცემეთ რა აღარვუყავით გაიძახოდა ტიპი ელენე მიყვარსო, მერე ესენი ადგნენ და გაითამაშეს ვითომ გაიპარნენ ელენე17 იყო დავითა 20. იმ ბიჭმა კი არა ჩვენც კინაღამ დავიჯერეთ რო მართლა უყვარდათ ერთმანეთი. ასეიყო რაა, სახეზე ღიმილი დასთამაშებდა, ბედნიერი წარსულის გახსენებაზე.- მოკლედ მოდი ეს ამბები შენ დაჯექი და სანდრიკას კარგად მოუყევი და მე წავალ ელესმოვძებნი,მათეს ეს უთხრა ის რო თვალიც არ მოუშორებია სანდროსთვის, ორივეს დაემშვიდობა დადიდი მოჩუქურთმებული რკინის ჭიშკრისკენ წავიდა და მალე ჭიშკარსიქით გაუჩინარდა.- მოიცა და ჩვენ ასე მშიდად უნდა ვისხდეთ სახლში, გაბრაზებული შეეკითხა სანდრო.- შენზე მეტად მე ვნერვიულობ მაგრამ ასეა საჭირო, მე უფრო არ დამიჯერებს, თანაც დავითმა კარგადიცის სად შეიძლება წასულიყო, სახლში მოვიცდი თუ არ გამოჩდნენ 2 საათში მეც წავალ.განერვიულებული სანდრო ერთ ადგილას ვერ ჩერდებოდა, ჰამაკში იჯდა და ნერვიულად ათამაშებდატელეფონს გვერდით თიკა რომ მიუჯდა და სანდროს მთელი ძალით მოეხვია.- საყვარელი რა ადრე გაგიღვიძია, ვერც კი გავიგე რა დროს ადექი.აუუ სანდრო დღეს სადმე არ წავალთ? იმედია მთელიდღე აქ სახლში ყოფნას არ ვაპირებთ.- სანდრო შენ გელაპარაკები არ გესმის?- აუ თიკა ბოდიში რა სულ გავითიშე. რამითხარი? თბილი ხმით უთხრა გოგოს და მხარზე ხელიმოხვია.- არაფერი ისეთი საყვარელო. ისე რაღაცა ამ ბოლოს აღარ მომწონხარ სულ აბნეული დადიხარ დაძალიან ცივად მექცევი, რამე ხდება? თუ რამე პრობლემა გაქვს ხო იცი რომ მოგისმენ.- არა არფერი არ ხდება უბრალოდ გადავიღალე, ცივად უთხრა, თიკას ხელები მოიშორა დატელეფონზე მოსაბრე მათესკენ წავიდა..



- მათე რახდება, ვერ ნახა ელენე? მე ასე აღარ შემიძლია უნდა მოვძებნო მოთმინება დაკარგულმაუთხრა და მის პასუხს აღარ დალოდებია ისეე დაავლო ქურთუკს ხელი მაქანაში ჩაჯდა და ადგილსმოწყდა. ჰამაკიდან თიკა წამოვარდა და უკან გაეკიდა
- სანდრო. სანდრო სად მიდიხარ დამელოდე. როდესაც მიხვდა რომ ძახლის აზრი აღარ ქონდა ეზოშიშებრუნდა.
- მათე რახდება ? რაჭირს? ბოლოპერიოდში სულ ასე იქცევა, ახლა სადღა გაიქცა ? ხომ არაფერიუთქვამს.
-მოვა საქმეზე გავიდა არ ინერვიულო.
-კარგი, კარგი, მე წავალ გოგოებთან რამეს გავამზადებთ ელენე და სანდროც დაუბრუნდებია მანამდე.
- მოიცა რათქვი ელენეც დაბდუნდებაო?- ხოო ელენეც დაბრუნდებათქო, რაიყო? რაგაკვირვებულმა იკითხე? დილით ადრე გავიდა, წყალზერო ჩამოვედი სამზარეულოში მაშინ გადიოდა, მითხრა სასეირონოს მივდივარ და მალე დავბრუნდებიარავინ მეძებოსო, თან ტელეფონიც სახლში დატოვა რო ვუთხარი დაგირეკავთ თუ შეგაგვიანდათქო,სახლში ვტოვებ არ მიმაქვს არ მინდაო.- ჯანდაბა ელენე ჯანდაბა, რას აკეთებ სად დადიხარ. გაბრაზებულმა ჩაილაპარაკა და გარეთ გავარდა.- სად ხარ ელენე სად, სუფთა ვარ რაა ჩემს გამო რამე რომ მოიწიო თავს არ ვაპატიებ, ასე როდისშეგიყვარდი, ამის დედაც, ერთი შეიკურთხა და საჭეს ხელი დაარტყა. -მათე ყველგან ვიყავი სადაც კი შეიძლებოდა მაგრამ ვერსად ვერ ვნახეე, მაგამ აშკარად სასაფაოზენამყოფია გუშინ ვიყავი არც ყავილები არ იყო და არც სანთელი, დღეს რო მივედი გვირილებიდამხვდა საფლავზე, ქოხშიც ვიყავი და აშკარად იქაც მისულა ყველაფერი მილაგებული იყო და ვაზაშახალი მინდვრის ყვაილები იყო დატოვებული, სადღაც ავცდით მაგრამ სად არ ვიცი, სხვაგნა ვერსადვნახეე, მთელი სოფელი შემოვიარე, ბნელდება უკვე წესით უნდაა მოსულიყო. - ფუ ამის დედაც, სად ხარ ელენე სად.დაღამდა უკვე გვიანია -ვფიქრობ რომ თავისით მოვა სახლში, ტყეში იცის დარჩენა ამდოს მარტო რამდენად საშიშა,სასაფლაოზე ახლაც გამოვიარე იქ არააა. - კარგი დავით სახლში შევდივარ გოგოებს შევხედავ მტელიდღეა მარტო არიან და წავალ ისევსაძებნად . ჭიშკრის შიგნით შესულმა უცხო მანქანს მოკრა თვალი, ნაბიჯებს აუჩქარა და ეზოში დიდიკაკილის ქვეშ მდგომი მაგიდისკენ წავიდა საიდნაც ხმაური მოდიოდა.- ყველანი შენს საძებნლეად არიან ელენე და დავურეკავ და ვეტყვი რომ მოხვედი ძალიანნერვიულობდნენ. იქვე ახლოდან მისწვდა მის ყურთასმენას თათს ნათქვამი. მეც სანდროს დავურეკავთორემ ძალიან ინერვიულა რომ ვერ გნახეს ბიჭებმა.- ელენე შენ ნორმალური ხარ გოგო სად იყავი მთელიდღე? გამაგებინე გოგო?პირდაპირ ყვირილზეგადავიდა მათე, იქ მჯდარი სიმპათიური ბიჭი ვერც კი შენიშნა. ელენემ კი ჩვეული მშვიდი ტონითუთხრა.- ბიძაშვილო ჩემს ყოველ გარეთ გასვლაზეე კონცერტების მოწყობა და სამძებრო სამუშაოებში FBI ისჩართვა არაა საჭირო.
- გოგო შენ ნორმალური ხარ ? დილის 6 საათზე გასული ხარ სახლიდან და ამდრომდე არაფერივიცოდით.
- ორი წლის ბავში არ ვარ რომ სადმე დავიკარგო და თანაც დილით თიკას დავუბარი რომ გავდიოდიარიყო საჭირო ამხელა ალიაქოთ. სარკაზმით ჩაილაპარაკა და შემდე მის გვერდით მჯდომზემიუთითა.
-იქნებ ჯერ ადამიანს მიესალმო მარტო არ ვარ აქ მემგონი.
-ერეკლე, მშვიდი ტონით უთხრა ბიჭმა და ხელი გაუწოდა
- მათე, ელენეს ბიძააშვილი, სიმწრის ღიმილით გაუღიმა და თავისი ხელი მიაგება.იქნებ ამიხსნაელენე ვინ ერეკლე? ეს უთხრა და ელენეს გამომცდელი თვალებით შეხედა, თვალებით კი ანიშნებდაჩვენ ცალკეც ვისაუბრებთ ამ არსებაზეო.
- ერეკლემ ელენეს არც კი აცადა თავადვე დაიწყო, მე ელენეს მეგობარი ვარ, ინგლისში ერთად ვიყავი,საქართველოშიც უნივერსიტეტში ერთად ვსწავლობდით, ელენეს შემთხვევით შევხდი ვარძიაში იყოჩამოსული, რახან ერთად ვიყავით ცოტა გავიარეთ, ძველი დროც გავიხსენეთ, შემდეგ ელენესახლამდე ამოვიყვანე და აქ დარჩენა შემომთავაზე მეც უარი არ ვუთახრი და თუ წინააღმდეგი არიქნებით ამაღამ თქვენი სტუმარი ვიქნები.- ადგილი არ გვაქვს სამწუხაროდ და თუ აი მაგ სავარძელზე ან აი იმ ჰამაკში ერთი პლედითმოთავსდები ამ შემთხვევაში არანაირი პრობლემა არ გვექნება. ზურგს უკან მოესმა ელენეს ნაცნობი ხმადაა მზად იყო იქვეე დაესამარებინა თავის სარკაზმთან ერთად.
-ელენემ მომაბეზრებლად მიტრიალდა, ნაძალადევად გაუღიმა სანდროს და თავის სათქმელისჩამოყალიბება დაიწყო.- ბატონო სანდრო, ერეკლე ჩემი სტუმარია და მისთვის ადგილი ყოველთის გამოიძებნება და თუ არგამოიძებნება დარწმუნებული ვარ აი ამ სავარძელზე და ან აი ამ ჰამაკში, თქვენ დაიძინებთ და ჩემსსტუმარს თბილ საწოლში დააძინებთ.- კი, ქალბატონო ელენე აბა რა, მთელიდღე შენს ძებნაში მაგას ვფიქრობდი სახლში რომ მივალ დაელენე თავის სტუმართან ერთად დამხვდება ჩემს საწოლს დავუთმობთქო.-ძალიან კარგი პრობლემა გადაიჭრა.- პრობლემა გადაიჭრა კი არა, არ გამაიჟო გოგო, სად იყავი მთელი დღე.- სანდრო როდის აქედან გაბარებ აჩოტებს ჩემს წასვლზე, სიცილით უთხრა ელენემ. - ერეკლე ყურადღება არ მიაქციო, მათეს მეგობარია, ასეთი ხუმრობები ცოდნია თურმე მეც სულრაღაცა ორიდღეა ვიცნობ. - სანდრო ელენესკენ გადაიხარა ისე რომ არავის შეემჩნია და ჩუმად უთხრა.- განახებ მე შენ როგორი ხუმრობები ვიცი და ამაღამ ვინ სად დაიძინებს ამასაც ვნახავთ.



ნუ მემუქრებიი სანდრო, თორე ამაღმვე გაგაქრობენ კარგად იცი ხმა თუ ამოვიღე.- აქეთ ნუ მემუქრები, და მეც მომისმინე დაგელაპარაკები ცალკეე შენ! -ბავშვებო მეგონო ჯობს რომ დავიშალოთ თემა წამოჭრა ელენემ ძალიან დაიღელბოდით. ერეკლეცდაღლილია დღეს იმდენი ვიარეთ ჯობს დავისვენოთ. თიკაა იქნებ შენ გოგოების ოთახში გადახვიდემხოლოდ დღეს, სანდრო მათესთან ან დივანზე დაიძნებს და თქვენ ოთახში კი ერეკლეს გავუშლი.- ელე მგონი არ ღირს ასე შეწუხება.- არა რაშეწუხებაა მე და სანდრო საერთოდ არ შევწუხდებით, გამეხარდა ძალიან რომ შენც აქ ხარიქნებ მალე როგორც წყვილი ისე გიხილოთ ძალიან უხდებით ერთმანეთს, გულწრფელად უთხრა დაგაუღიმა.- რეებ ბოდავ თიკა გაჩუმდი კბილებშ გამოსცრა სანდრომ.- კარგი რა სანდრო, შეხედე რაკარგი წყვილი არიან.- ელენემ შეამჩნია, რომ სანდრო უკვე მდგომარეობიდნა გამოდიო სიტვაციის განმუხტვა სცადა.- კარგი წავალ მე ერეკლეს ავიყვან .ერეკლეე მადლობა ყველაფრისთვის და ბოდიში რომ სანდროს სიდებილებიის მოსმენამ მოგიწიაყურადღებას ნუ მიაქცევ.- კარგი რა ელე ხო იცი როგორ მიყვარხარ ეგ რა მოსატანია, ხვალაც დავრჩები და მერე წავალ შენც თუმოიფიქრებ წაგიყვან.- კარგი მე ეხლა დაგტოვებ და დაისვენე,თუ რამეა ხო იცი როგორი ფხიზელი ძილი მაქვს ჩემისაძინებელი პირველსართულზე იქ სხვა საძინებელი არაა, დააკაკუნე და იმწამსვე შენთან გავჩნდებისიცილით უთხრა დაემშვიდობა და კარი გაიხურა.ვერ ისვენებადა საწოლში ტრიალებდა და ყველაფერზე ფიქრობდა, რამდენი რამის გადატანა მოუწუააამ მცირე დროში და მაინც როგორ ახერხება ესეთი ძლიერი ყოფილიყო, ყველაზე მეტად მაინცბავშობის ტკივილი არ ტოვებდა და დავიწყების საშვალებას არ აძლევდა. წარსულის და მშობლებისგახსენებამ თვალზე ცრემლები მოგვარა.ეცადა არ ეტირა საწოლის მეორე მხარეს გადაბრუნდა,დაღლილობამ თავისი ქნა დაა მალევე ძილს მიეცა.კარის სახელურს დაწვდა, ნელა ჩამოსწია და ოთახში შევიდა, საწოლის კიდეს მიუახლოვდა, საწოლისკუთხეზე ჩამოჯდა და მძინარეს ზემოდან დააცქერდა.- ნეტავ იცოდე ელენე როგორ შემიყვარდი, ნეტავ შემეძლოს შენთვის ახნა რატომ წავედი, ვიციტყუილს გამართლება არ აქვს მაგრამ ის რომ იცოდე როგორ შემიყვარდი.თმებზეე ნაზად შეეეხოო სახეზე ჩამოყრილი კულულები გადაუწია დაა მის ლოყებს ნაზად მიაკროტუჩები. თმების სურნელი ღრმად ჩაისუნთქა და სიამოვნების ზენიტში მყოფმა თვალები მინაბა,აგიჟებდა მისი თვალები ტუჩები, თმები სურნელი, მისი ბავშვური და წრფელი გამომეტყველება,ეზიზღებოდა საკუთარი თავი, რო ახსენდებოდა როგორ ატკინაა გული და მოუკლაა ყველა იმედი დაოცნება.ვეღარ მოითმინა საწოლის მოეორე მხარეს მივიდა და ელენეს ზურგიდან აეკრო მისი სიფრიფანასხეული მკლავებში მოიქიცია თმებზე ეფერებოდა და ესე ჩახუტებულს ჩაეძინა.



ელენემ ძილბურანში მყოფმა წელზე მძიმე მასა იგრძნო და დენდარტყმულივით წამოფრინდა, მაგრამადგომა ვერ შეძლო, სანდროს ის ძლიერ მოეხვია თავის დიდი ტორები და გულზე მიეხუტებინა, რომელენემ გატოკებაც კი ვერ შეძლო, თვალები ბრაზით აევსო თან სასიამოვნო ჟრუანტრლამ დაუარამოშიშვლებულს წელზე მისი თლილ თითებს რომ გრძნობდა, ელენე ეს აზრები უკუაქცია დაგაბრაზებული სანდროს ეცა დაა ძლიერად უჩქმიტა, თუმცა მას რეაქციაც კი არ ჰქონდაა.-იდიოტო ხეპრე, უფრო თავისთვის ჩაილაპარაკა დაა ხელები გულზე მიარტყა.-ვიცი რომ გღვიძავ, დროზე ხელი გამიშვი თორე ბოლო ხმაზე ვიკივლებ, ყველანი აქ შემოცვივდებიანიცოდე.-სანდრომ ტუჩის კუთხე ჩატეხა და ელენეს ნამძინარევი ხმით უპასუხა.- ელენე რატომ ცდილობ მაგით მანიპულირებას, გგონია ახლა თუ იყვირებ დაა ერთ ამბავს ატეხ ამითრამეს დამაკლებ, გგონია ძალიან მეწყინება თუ იმაის გამჟღავნებას დააჩქარენ რისი ხმამაღლაყვირილი თავად მინდა ან ის გრძნობები შეიცვლება რასაცა ერთმანეთის მიმართ ვგრძნობთ?!ჩვეულიმშვიდი ტონით ჩამოაყალიბა სანდრომ სათქმელი. ელენეს ხელები გაუშვა საწოლზე წამოჯდა დალაპარაკი ისე განაგრძო, გგონია ამით რამე შეიცვლება, ძალიან კარგი ყვირილი გინდაა მიდი იყვირეუფრო მალე გაირკვევა ყველაფერი და ყველასთვის ასე აჯობებს.



-შენ რა დამცინი, საწოლიდან წამოფრინდაა და სარკაზმით გაჟღენთილი ხმით დაიწყო საუაბრიელენემ, რაა გრძნობებზე მელპარაკები გამაგებინე რა გრძნობებზე, ნელ-ნელა ხმას უწევდა ელენე დამწყობიდან გამოდიოდა, ვიცი რომ იდოიტი და არააკაცი ხარ , იმ ღამით გავიგე რანაგავიც იყავი,მაგრამ ამდენა მდაობიო როგორ ხარ, მეზიზღები და გულს მირევ არანაირი გრძნობები არ არსებობს,შენი სათამაშო კიდევ ერთხელ აღარ გავხდები, ზიზღით წარმოთქვა ბოლი სიტყვები.-სანდროს საკუთარი თავი ეზიზღებოდ იმის გამო რომ ელენესგან ამ სიტყვებს ისმენა, მისითითოეული სიტყვა გულზე, ნემსებივით ესობოდა, ნელ-ნელა სისხლი დენას იწყებდა იცლებოდაკლავდა და მიწაზე სცემდა.-ელე გთოხვ არ გინდა გულს მტკენ შენი სიტყვებით.-ელენეს სიმწრის სიცილი აუტყდა მის სიტყვებზე, ჯერ ესერთი შენთვის ელენე და არანაირი ელე,მერეც მეორე გულს გტკენ არაა?! რა ამაზრზენი ხარ სანდრო, თუ ნიკაა რომელი სახელი უფრომოგწონს, ან იქნებ კიდევ გაქვს რამე, მითხარი თუ ის უფრო მოგწონს იმას დაგიძახებ, ჩემი სიტყვებიგულს გტკენენ ესეგი და მე შენი საქცილები არ მტკენდა გულს, ქუჩის ქალივით რო მიმაგდე იმღამესდა წახვედი ამაზე რა პასუხი გაქვს, ბორდელიდან წამოყვანილი გასა#იმი ქალივით, რომ მომექეცი ეგრაიყო. გამეცი პასუხი ყვირილზე გადადიოდა ელენე და მოზღვავებულ ემოეციებს ვეღარუმკლავდებოდა, ცდილობდაა სანდროს თანდასწრებით არ ეტირა ცრემლებს იკავებდა და ყელშიმომჯდარ ბურთს ძალდატანებით აგორებდა და ტკივილის გულში იკლავდა, გარედან კი ძლიერიელენეს როლს ირგებდა.-ელე გთხოვ ეგრე ნუ იძახი, შენ არაფერი არ იცი ძალიან გთხოვ, მე შენზე ეგ არასდროს არ მიფიქრია,ყველაფერი რეალური იყო რაც ჩვენს შორის ხდებოდა, არ მომიტყუებიხარ, კიი მართალია რაღაცმოგატყე და სწორედ ამის გამო ვართ დღეს ასე მაგრამ შენთავს ვფიცავარ სიგიჟემდე მიყვარხარ.-ძალიან გთხოვ ჩემი თანდასწრებით თავს ნუღარ იმცირებ, ისედაც არაკაცი ხარ ჩემს თვალში, როგორშეგიძლია ნამდვილ გრძნობებზე ისაუბრო როცა შენი სახელიც კი არ იყო რეალური, როდესაც შენისათამაშო გამხადე მთელი 6 თვე და მარიონეტივით შენს ჭკუაზე მატარებდი, მაგიჟებდი, თავსმაყვარებდი, მაშინ როდესაც შეყვარებული გყავდა, მე მეფერებოდი მეხუტებოდი, ჩემგან მიდიოდი დათიკას ეფერებოდი სიყვარულს ეფიცებოდი და შენ ამ ყველაფრის მერე თავი კაცი გგონია?! სასაცილოა,მეზიზღები და კიდევ უფრო მეტად მეცოდები ვიდრე მეზიზღები შენ სისბრალულს იმსახურებ, ამსაქციელის გამო რომ კოცობა და ადამიანობა არ გაგჩნია.-ელენე საშვალება მომეცი დაგელაპარაკო, მის ხმაში მუდარის ნოტებმა გაიჟღერეს და ორიოდე ნაბიჯიელენესკენ გადადგა, როდესაც ელენემ ხელი აწია და მაშინვე გაჩერება აიძულა.
-არ გაბედო, არაფრის მოსმენა არ მინდა , არ მომიახლოვდე და საერთოდ, თავი ჩემგამ შორს დაიჭირე,იცოდე მაქსიმაულ ზღვარს დაიცავ ჩემსა და შენს შორის სანამ აქ ერთად ვიქნებით და აქედან წასვლისშემდეგ არსად არ გადამეყარო, როგორც მათეს ძმაკაცი ამ კარს იქით ისე იქნები ჩემთვის, აქედანგაეთრევი ახლა და აღარ მომეკარები, თორემ რასაც გეუბნები შევასრულებ და შენ თავს ყველასშევაზიზღებ რაც ყველაზე მეტად არ მინდა, არმინდა, რადგან მე შენნაირი არ ვარ და ასე არ მინდადავეცე. ახლა კი გაეთრი აქედან კარს მოშორდა და გზა დაუთმო, მის ხმაში ზიზღმა და არეულიემოციების ნოტებმა გაიჟღერეს.-სანდრომ ამღვრეული თვალები შეანათა ელენეს თავი გააქნია, ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა დახმადაბალა უთხრა ბოლო წინადადება, -ელენე მე თიკა არ მიყვარს, შენ მიყვარხარ დაიმახსეოვრე, რომყველაფერს აგიხსნი მოგიწევს ერთიდღე მოსმენა აუცილებლად ჩემიი ხარ, მხოლოდ ჩემი დაბოლომდე ასე იქნება.ელენემ რაღაცის თქმა დააპირა როდესა კარზე კაკუნის ხმა გაიგონა.-ელენე გძინავს. ელენეს ცივმა ოფლმა დაასხა მათეს ხმის გაგონებაზე. ახლა რომ მათე მის ოთახშიშესულიყო და სანდრო აქ დაენახა კარგი ამბავი არ მოხდებოდა ელენეს კი რეალურად მართლა არსურდა, რომ მათეს სანდრო მის ოთახში ენახა, თვალებით ანიშნა დაიმალეო და თავად მათეს გაგონა.-არა არ მძინავს მათე, რახდება? ორიწუთი არ შემოხვიდე არ მაცვია ხალათს მოვიცვამ, ელენესაწოლზე მიგდებულ ხალათს დასტაცა ხელი და მოკლე პენუარზე მოიცვა, მოვდივარ მათე ახლავე,კარიი გააღი თვალები მოჭუტა და მთქნანერება დაიწყო მეტი დამაჯერებლობისთვის.-ელენე ხომშვიდობა გაქვს, წყალზე ჩამოვედი და შენი ოთახიდან ყვირილის ხმა მესმოდა თითქოს ვიღაცასურყვიროდი, ეჭვნარევი ხმით უთხრა მათემა კისერი წაიგრძელა და ოთახში შეიჭყიტა, მთელს ოთახსმოავლო თვალი და თითქოს ვერაფერი ნახა საეჭვო მაგრამ წარბები ეჭვანრევი მზერი მაინც აბზიკა.-არა სანდრო რა ყვირილი, ჩემს ოთახში ვინ უნდა იყო ამ დილაუთენია ხო არ გაგიჟდი სიმწრისსიცილმა გადაკრა სახეზე ელენეს, ათასმა ფიქრმა გააუარა თავში მათეს სიტყვებზე თუ რაშეიძლეობოდა მოყოლოდა, სანდრო რომ მის ოთახში ენახა.-რავიცი მეც გამიკვირდა, უცბად თითქოს სანდროს ხმა მომესმა და გავგიჟდი ლამის, მერე ვიფიქრეუეჭველი ერეკლესთან რამეს მიმალავსქო დაა..როდესაც მიხვდა ელენე რომ მათეს დასაშვები ვარიანტები არ გამოელეოდა უეცრად გააწყვეტინა დათავის დაძვრენა სცადა. -კარგი რა მათე რა სისულელებს მელაპარაკები ისედაც ნერვებ მოშლილი ვარ ამდილაუთენია დანუღარ მიმატებ წადი რა დაიძინე კარის დაკეტვას აპირებდა როდესაც გადახარშა თუ რა უთხრა დაამასობაში მათეც კარის სახელურს დასწვდა და დაკეტვა არ აცალა.-რა თქვი გოგო ახლა?გაკვირვებულმა კითხაა, ამ დილაუთენია ვინ მოგიშლა ნერვები ვინ გყავსოთახში, ესს უთხრა და კარს მიიაწვა გასაღებად რომ შეუსულიყო, მაგრამ ელენემ წინააღმდეგობაგაუწია და უცბად მოიფიქრა თავის გასამართლებელი წინადადება.-ბიძაშვილო მაცადე ახსნა, ამ დილაუთენია ოთახში ვინ უნდა მყავდეს კაცო, მარიმ დამირეკა,ის ჩემითანამშრომელი რომაა ხო იცი, დღეს ცრაზე პრეზენტაცია ქონებია და ვერ დაასრულა პოროექტიმთხოვა დამასრულებინეო მას რომ ველაპარაკებოდი ის გაიგონე, ამ დილაუთენია რო გაგაღვიძებენმოიშხამები აბა რასიზავ , სასხვათაშორისოდ ჩაილაპარაკა და ეცადა სახეზე ნერვიულობის კვალიწაეშალა.მათესაც ელენეს განმარტებამ მოწოლილი ეჭვები გაუფანტა შუბლზე აკოცა და დამეშვიდობა.ელენემ კარი დახურა თუ არა შვებით ამოისუნთქა და კარს ზურგით მიეყრდნო. თვალებიდან ცრემლებმა მის ღაწვებზე გაიკვლიეს გზა, თვალები დახუჭა, არ უნდოდა ცრემლებისთვის გასაქანიმიეცა და სანდროს თვალწინ დამარცხებულიყო. ეცადა ხმა დაემშვუდებინა და ისე ეთქვა, -სანდრო გადი აქედან და ძალიან გთხოვ ნუ მომცემ იმისმიზეზს, რომ ყველას შევაზიზღო შენი თავი, თიკას მიხედე და მე თავი დამანებე. ყელში მომდგარიბურთი გადააგორა, ცრემლები მოიწმინდა და კარს მოშორდა. გადიი
-ელენე ახლა მივდივარ, მაგრამ იცოდე, რომ უნდა ვილაპარაკოთ, მე მართლა მიყვარხარ და ამასდაგიმტკიცებ, თიკასთან კი დღესვე გავარკვევ ყველაფერს, ჩვენს ამბავსაც ყველა მალე გაიგენს იცოდედა მერე არ მითხრა რომ არ გამიფრთხილებიხარ, მიყვარხარ მხოლოდ შენ, ბოლო სიტყვებზეგანსაკუთრებით გაამახვილი ყურადღება დაუმარცვლა და ისე უთხრა.ელენემ კარის დაკეტვის ხმა გაიგონა თუ არა თვალები გაახილა კარადას მოშორდა და საწოლისკენგაიქცა, საწოლზე ემბრიონი ფორმაში მოკალათდა და ცრემლებს გასაქანი მისცა. ტკიოდა, გულსუკლავდა მასთან ასეთი სიახლოვე, თითქოს უნდოდა მოესმინა მაგრამ გამართლებას ვერ უძებნიდამის საქციელს და მასთან დალაპარაკების ყველანაირ სურვილს აქრობდა. ტირილილისგანგადაღლილს მიეძინა , მხოლოდ მაშინღა გაეღვიძა რიდესაც გაუჩერებლი კაკუნი გაიგო კარზე.




-ოჰ ოჰ რა ეს რა სუფრაა გოგოებო. რა ხელი გაქვთ რა, კმაყოფილმა ამოილაპარაკა მათემ და ცხელმჭადს დავლო ხელი. -ოხ ეს რა სასწაულად გემრიელია რა, უეჭველიი ჩემი ელენეს ოქროს ხელებმა დააცხო.-კი კი გეგონოს შენმა ელენემ დააცხო, შენი ელენე ფეხზეც კი არ ამდგარა, მე გავაკეთე საყვარელო,თბილი ხმით უთხრა თათამ, წყლით სავსე ჭურჭელი ჩადგაა მაგიდის ცენტრში და მათეს ლოყაზეაკოცა.-აჰამ, ესეგი ჩემმა ძვირფასმა შეყვარებულამ დააცხო, როგორ ვერ მივხვდი რა საოცრებაა ჩემოსაყვარელო ს ა ო ც რ ე ბ ა. თითებს რო ჩაიკვნეტ ისეთი, სიცილით უთხრა და გულზე მიიხუტა გოგო.-სანდრიკ დანარჩენები სად არიან, სიტყვა დააწია ჰამაკისკენ მიმავალ სანდროს.-მერავიცი მე რას მეკითხები.-რა იყო შენ რა ხასიათზე ხარ ჰაა? ცუდად გეძინა დივანზე? ისე დილით რო ავდექი არ იყავიმისაღებში სად იყავი.-არსად! უკმეხად უთხრა ჰამაკში მიესვენა და ცას შეაცქერდა.-ოჰჰ ჩვენს სტუმარსაც გაუღვიძია, როგორ გეძინა ერეკლე? იმედიაა ჯავახეთის სუსხმა არ მოგთუთქასიცილით უთხრა და კიტრის მწნილს დავლო ხელი.-კარგი მათე გეყოფა რა, ხელზე დაარტყა თათამ, ნუ გადაჭამე ყველაფერი დავსხდებით ყველანიერთად და მივირთმევთ.-არა მათე კარგად მეძინა, მეტიც არაჩვეულებრივად მეძინა.-რატო არ გეძინებოდა რა, საწოლი დაგითმე და თავისთვის გაღიზიანებულმა ჩაილაპარაკა სანდრომდა ცალი თვალი ერეკლესკენ გააპარა. მაგრამ არც მე მეძინა ცუდად, მეტიც ყველა თქვენგანზეუკეთესადაც კი, წუხანდელი ღამის გახსენებაზე ტუჩის კუთხე ჩატეხა სანდრომ.-ძალიან კარგი მაშინ რადგან ყველას კარგად გვეძინა, იქნებ დავსხდეთ და ვჭამოთ რაა.-ვჭამო, ვჭამოთ მათე ბატონო, როხროხით შემოვიდა დავითი ფოდნოსით ხელში. -ოჰ დავითა მოსულა, დავითა, ჯერ დავითს გახედა მერე ერთადგილას აწურულ ნინის. ოჰ დავით ესრა მოგვიტანე ისა ხო მე რაც მიყვარს, მანჩოს ხაჭაპურები?-კი, მათე ეგა ეგ, აბა მანანამ ის გაიგო აქ იყავი და ეხლა ამას დაჯერდეს და მერე სხვანაირადმოვემზადები და ჩვენთან ვივახშმოთო.-ძალიან კარგი, კმაყოფილმა ჩაიალაპარაკა. ნინიკო რას უდგახარ გამოართვი დავითს ახლა ესხაჭაპურები დაგვიჭერი და დადე მაგიდაზე, პატარა რო იყავი ბიჭს ცემდი და მიჩმორებდი და ახლარაიყო გეშინია ბავშვობის ცოდვებზე არ გაზღვევინოს რას დამდგარხარ კილომეტრების მოშორებით?რამხელა დისტანცია რაიყო მირბინე მიდი, სიცილით უთხრა და ჯერ ნინის გაცეცხლებულ თვალებსგახედა მერე კი დავითის კმაყოფილ და დაბნეულ თვალებს. მათ მდგომარეობაზე ერთიჩაიქირქილადა თათას მოხვია ხელი, თათა აი მე მათე არ ვიყო აქ დავითა და ნინი თუ წყვილად არ ვაქციო დაჩვემს კაპასს კიდე ვინმე ბიჭი არ ვუპოვნო.-აჰა ესეც ასე აბა დავსხდეთ. კმაყოფილმა ჩაილაპარაკ მათემ როდესაც მაგიდას გადახედა დაყველაფერი მზად იყო.-ელენე სადაა? გაკვირვებულმა იკითხა დავითმა.-წეღან ვიყავი შესული ელენესთან, იცვამს და გამოვა მალე, ტელეფონში მცქირალმა ერეკლემ გასცაპასუხი დავითს.-სანდროს ტვინში სისხლმა ასხა, წეღან ვიყავი შესული ელენესთან, იცვამს და გამოვა მალე, სიტყვებისგაგონებაზე, გონება დაუბინდა იმ აზრმა რო ერეკლე შესული იყო ელენესთან და თან იმ დროს როცაიცვამდა. ნერვებმოშლილმა ბრაზის ჩასახჩობად ისე რომ ვერც გაიაზრა თიკას მკლავში მოუჭირახელი. მხოლიდ თიკას სიტყვებმა მოიყვანეს აზრზეე.-სანდრო რასაკეთებ მეტკინა, ამოიკნავა გოგომ და ლამის ცრემლები გადმოსცვივდა..-ბოდიში თიკაა ვერ შევამჩნიე როდის მოგიჭირე ასე, ეს უთხრა და დენდარტყმულივით წამოხდაფეხზე და გავარდა. -სანდრო სად მიდიხარ უკან გაეკიდა გოგო.-არსად მიბრუნდი უკან მოვალ მალე, უკან ეზოში გავიდა და გამწარებული რაც რამ ხვდებოდა ხელ-ფეხს ურტყავდა.ჯანდაბა სანდრო მეტის ღირსი ხარ, გამი#ირებული რო ხარ მაგის ბრალია გოგო შეგიყვარდა დანივთივით გამოიყენე და მიაგდე, ვის გამო, იმ ქალის გამო ვინც არც კი გიყვარს, ზუსტად არ იცოდა



რამდენიხანი გაატარა ესე ბოლთის ცემაში მაგრამ მაგიდასთან, რომ დაბრუნდა უკვე ალაგებულიდახვდა. სახლში შევიდა და პირდაპირი მისაღებისკენ აიღო გეზი -იქ მხოლოდ ნინი დახვდა, მაშინვე კითხვით გადავიდა მასთან. ნიი სად არიან დანარჩენები? მათე დადავითი სათევზაოდ წავიდნენ და დაგიბარეს რომ მოვა ჩამოვიდეს ეგეცო, თიკა ოთახში ავიდეახლახანს დედაშენმა დაურეკა მგონი და ერეკლე და ელენე წავიდნენ.- წავიდნენ? რასქვია წავიდნენ სად წავიდნენ? გაცეცხლებულმა იკითხა, არც კი უცდია ემოციბისდამალვა.-არვიცი სანდრო, გასეირნებას აპირებდნენ, რაიყო მურვანის ეკლად აპირებდი წასვლას ?კისკისითუთხრა ნინიმ. სანდრომ გამწარებულმა დივანს დარტყა ხელი და ერთი შეიკურთხა.-ჯანდაბა, ამის დედა @ევეცი, უნდა მომაკვლევინოს მაინცდაინც ეგ ადამიანი თუ რაუნდა.-რა თქვი სანდროს?გაკვირვრბულმა იკითხა?-ჯერ არაფერი მაგრამ მალე ვიტყვი, უფრი თავისთვის ჩაილალაპარაკა ეს სიტყვები. დროზე დაურეკეელენეს და კითხე სად არიან, სად მიდიან და ახლა კონკრეტულად რა ადგილას არიან.-ნინი დაბნეული უყურებდა და ვერ გაერკვია უნდა შეესრულებინა მისი ნათქვამი თუ კითხვებითჩაძიებოდა.-დაურკეე მეთქი ნინი დროზე, დაიღრინა და ნერვიულად დაიწყო აქეთ იქით სიარული.-ელეე სად ხარ?-მანდ რაგინდათ?-აბა აქვე მივდივართო? რატომ არ გვითხარით ჩვენ?-აა და ვინ ამოგიყვანს ?-ეხლა სად ხართ ?მოთმინება დაკარგულმა გამოგლიჯა ნინის ტელეფონი და თავად დაელაპარაკა.-ელენე ნერვები არ მომიშალო, ეხლავე გაჩერებინებ მაქანას მაგ ნაბიჭვარს და გადმოხვალ, არ გამაგიჟოდა არსად არ წაყვე თორე არ ვიცი რას ვიზამ.-ელენე არ ელოდო სანდროს ხმას და უცბად შეცბა. სანდროს ტელფონის მეორე მხრიდან მოესმაერეკლეს ხმა. ელე რახდებაა კარგად ხარ სახეზეფერი არ გაქვს ხო მშვიდობა. -მაგ ნაბიჭვარს გადაეცი ახლავე რაც გითხარი თორე მალე მშვიდობა არ იქნება.-კარგი ნინი მერე დაგირეკავ, მოკლედ მოუჭრა სანდროს სიტყვა და გაუთიშა6თავი სანდრი გიჟივით გავარდა საჭეს მიუჯდა და გზას დაადგა.ვნახოთ როგორ წახვალთ ბორჯომში მომინდომეს სეირონობა, ბორჯომს განახებ მე შენ ერეკლე ხართუ ვიღაცა ჩემი ფეხები, გააფთრებული ჩაფრენოდ საჭეს და წამში ფარავდა რამდენიმე ასეულ მეტრს.სანდრო მალევე წამოეწიაა ნაცნობ მანქანს, გზა მოუჭრა და იძულებული გახდა ერეკლეც რომ მაქანაგზიდან გადაეყენებინა და გაეჩერებინა. სანდრო მანქნიდან გადმოფრინდა, ერეკლეს მანქანას ეცეაა დაკარი ლამის გამოგლიჯა და ელენეს მშვიდი ტონით მიმართა.-ელენე გადმოდი.-არსად არ გადმოვალ სანდრო!-ელენე გადმოდითქო სანამ წყნარად გელაპარაკები.-რახდება სანდრო, მშვიდობაა? მე და ელენე ბორჯომის მივდივართ წამოსვლა თუ გინდოდა გეთქვა.ეს რა საქციელიაა- გაჩუმდი და დაყენდი მანდ, სანამ ლამაზი ხარ ნერვები არ მომიშალო.- ვერ გავიგე აქ რახდება გზას მიჭრი მაჩერებ, ჩემს მანქანაში მჯდომ ქალს აიძულებ გადმოვიდეს დაშენ ჩაგიჯდეს და კიდე მე გავჩუმდე.-შენი ნერვები არ მაქვს ახლა გაჩუმდი თქო!-ელენე გადმოდი სანამ წყანრად ვლაპრაკობ. ელენე ჯიუტად იჯდა და გადმოსვლას არ აპირებდასანდრომ უცბად ხელი ჩავლო და მანქანიდან გადამოათრია, ერეკლემ როგორც კი ეს დაინახა დაელენესთან გაიქცა ხელი ჩაავლო რო მოებრუნებია მაგრამ სანდრომ არც კი აცადა მიბრუნდა და ერთიძლიეირი მუშტი უთავაზა სახეში. -გითხარი არ ჩაერიოთქო!კბილებში გამოსცრა სანდრომ. ერეკლე შებორძიკდა და დაეცა ამასობაშიელენე მანქანაში ჩასვა და თავადაც მიუჯდა საჭეს და ადგილს მოწყდა.-სანდრო გააჩერე მანქანა ახლავე. -ელენე გითხარი, რომ დავილაპარაკებდით, რა რახან ვთქვი ესეგი ასე იქნება, წყობიდნა ნუ გამომიყვანდა იმას ნუ გამაკეთებინებ რაც არ მინდა.-რას გააკეთებ ერთი გამაგებინე რას რაღადა დაგრჩაა გასაკეთებელი, მიდი გააკეთე. ბოლო ხმაზეღრიალებდა და სახეს მლაშე სითხე უნამავდა. იმაზე მეტი რაღა უნდა გააკეთო რაც გამიკეთე,ძაღლივით დამაგდე თავი შემაყვარე გამომიყე შენი სათამაშო გამხადე, მექალთანე, განებივრებულიიდიიოტი ხარ.-ელენე რაც არ იცი გაჩუმდი და მაცადე რომ აგიხსნა.-არაფრის ახსნა არ მჭირდება გააჩერე მანქანა უნდა გადავიდე, მეზიზღები, გამიშვი, დამანებე თავი.-არ გაგიშვებ არათქო და შეიგნე, მიყვარხარ რატო არ გესმის.-მე კი არა თიკა უნდა გიყვარდეს და ახლა მასთან უნდა იყო შენ არჩევანი გააკეთე და ახლა დამანებეთავი.-მე არჩევანი არ გამიკეთებია, არა, გაიგე, პირობა მქონდა დადებული პირობაა, მე თიკა არ მიყვარდაპირობა დავდე რო ვიზრუნებდი მასზე პირობა დავდე რომ სულ მასთამ ვიქნებოდი, არ მიყვარს არაშეიგნე, მასთან ვერ ვიყავი ის ვინც შენთან, მართალია ხო ფიზიკური სიამოვნებისთვსი ვეძებდი ქალსროცა გაგიცანი მაგარამ შემიყვარდი გაიგეე, შემიყვარდი ერთი წუთით არ მიფიქრია ის რაც შენ გგონიამას შემდეგ რაც გაგიცანი შენგან სიყვარულის მეტი არაფერი მინდოდა არც კი მიფიქრია შენიგამოყენება , მიყვარდი მაგიჟდება შენი შეხება, რელური იყო ყველაფერი. ბოლო ხმაზე ღრიალებდა დაუეცრად დაამუხრუჭა.



- პირობა დავდე მაგრამ აღარ შემიძლია ელენე არაა მიყვარხარ, მაგიჟებ, ჩემთვის ყველაფერი ხარ,ჩუმად ჩაიალაპარაკა ბოლო სიტყვები, საჭეს ხელები გამეტებით დარტყა და შემდეგ თავი ჩარგო დამისი თვალებიდანაც გამოიკვლიეს ცრემლებმა გზა.-ნინი რა მარტო ხარ სად დაკარგე დაქალებიი?ნახეთ რამდენი თევზი მოვიტანეთ, მალე მიდი ჰადატრიალდი, მხიარულად შემოაბიჯა მისაღებში მათემ, უკან კი დინჯი და სერიოზულიგამომეტყველებით მოყვებოდა დავითი რომელსაც მზერა ნინიკენ ქონდა მიპყრობილი.-რა ტალღაზე ხარ დღეს რახდება, მომაბეზრებლად კითხა ნინიმ, არავინ არაა სახლში მხოლოთ თიკადა მემგონი ძინავს, დიდიხანი რაც ავიდა და თათა როგორ ყოველთვის ვარძიის ხედით ტკბება დაფოტოსესია აქვს.-და დანარჩენები სად არიან? გაკვრივებულმა იკითხა.-წავიდნენ მათე წავიდნენ!-რასქვია წავიდნენ, სადწავიდნენ? შეიცხადა ნინის ნათქვამი. -არვიცი ელენე და ერეკლე ბირჯომში წავიდნენ და სანდრო კიდე გაცეცხლებული გავარდა რო გაიგომაგათი წასვლის ამბავი.-რასქვია გაცეცხლებული გავარდა, და რატო?თავისთავსვე დაუსვა კითხვა. მათე გაკვირვებულიწავიდა სამზარეულოსკენ და თევზი საჭირო ჭურჭელში მოათვსა, უკან დაბრუნებულს ნინი დადავითი აღარ დახვდა თავისთვის ჩუმად ჩაიცინა, აჰა წასვლამდე ერთი წყვილი უეჭველი შედგება.ერთი სანდროს დავურეკო სად გაეკიდა იმათ გაკვირვებულმა ამოიღო ტელეფონი და სასურველინომერი მოძებნა და დარეკეა.ნინი და დავითო სოფლის ტყისაკნე მიმავალ გზას მიუყვებოდნენ და სიჩუმის დარღვევას არცეთი არაპირებდა, რამოდენიმე ხნის შემდეგ ისევ დავითმა მოიკრიბა ძალა და საუბარი დაიწყო.- ნინი რამდენი წელია არ მინახიხირ, აქამდე რატომ არ ჩამოდიოდი?-არმინდოდა, მოკლედ მოუჭრა კითხვაზე.-იმედია ჩვენი ბოლო საუბარი არ იყო მიზეზი.-არაა!ისევ ანერვიულებულმა გასცა პასუხი.-ნი, მე მაშინ ტყუილი მართლა არაფერი არ მითქვამს, მე მართლაა მიყვარდი ორი წლის ბავშვი ხო არვიყავი გგონია მართლაა ნიძლავის გამო დავიჭირე შენთან ურთიერთობაა? სოფელში რო დაგინახეთმაშინ ბიჭებმა არც კი ვიცოდი, რომ ის პატარა ლამაზი და სიფრიფანა გოგო ჩვენი ელენეს მეგობარიიყო. ის ნიძლავი ისევე დავდეთ ბიჭებმა. მის მერე შენც კარგად იცი რომ წლები გავიდა, მერე ისევშეგხვდი, მე შემიყვარდი თავდავიწყებით.-არგინდა გთხოვ იმას ნუ გაიხსენებ რაც დიდიხნის წინ იყო და დღეს არანაირ აზრი აღარარ აქვს.-აქვს ნინი გთხოვ დამასრულებინე, მე მართლაა მიყვარდიი, იმ საღამოს იქქ მე რო გაკოცეე არც კივიცი ისინი საიდან გაჩნდნენ და რატომ თქვეს რომ ნიძლავი ავასრულეე, მე ის ნიძლავი არც კიმახოსვდა მე შენ მიყვარდი დაა ახლაც.. გოგონა თავისკენ მაიბრუნა თვალებში ჩააცქერდა. -ნინიმ სცადა მისი ხელები მოეშორებინაა სახიდა მაგრამ ვერ შეძლო, არ შეეძლო ესე ეყურებინასაყვარელი კაცისთვის, კაცისთვის რომელიც ბავშვიბიდან მის ეტალონად იქცა და დღემდეგიჟდებოდა. -გთხოვ დავით ამაზე საუბარი არ ღირს დავბრუნდეთ რა სახლში.-ნიი მეე დღემდე მიყვარხარ ვგიჟდები, შეიძლება ძალიან ბანალურია, რომ ამას ახლა აქ, ამ სიტვაციაშიგეუბნები მაგრამ მიყვარხარ, ყველაფერს გავაკეთებ იმისთვის რომ ის სიყვარული დავიბრუნო რასაცჩემდამი გრძნობდი.-გაჩუმდი დავით და ხელები გამიშვი გთხოვ, აქ ამაზე სალაპარაკოდ არ წამოგყოლილვარ.
-ნიი შემომხედე თვალებში გთხოვ, მითხარიი რომ შანსი მაქვს მითხარი რომ არ გამწირავ და მომცემშანს რომ ჩემს სიყვარულში დაგარწმუნო.-არაა დავით არაა!გვიანია ყველაფერი წარსულში დარჩა და დასულდა. მე ჩემი ცხოვრება მაქვს სადაცშენ არ ხარ.- სხვაა გყავს ხო, სხვა გიყვარს, სინანულით ამოილაპარკა და გულში რაღაცა ჩაწყდა.-კიი სხვა მყავს. ისე იცრუა რომ არც კი დაფიქრებულა.-კარგიი , კარგი გასაგებიაა, სნინაულით ამოილაპარაკ, მაშინ სალაპარაკო არაფერი ყოფილა, დაივიწყებოდიში, ცივი ხმით უთხრა და ხელები იმწამსვე გაუშვაა, დავბრუნდეთ სახლში სჯობსს.-ნამდვილად. ჩუმად ჩაილაპარაკა დაა ეცადა მოწოლილი ცრემლებიი შეეკავებინა სახლისკენ მიმავალგზაზე არცეთ ხმა არ ამოუღია,ნინი სახლმადეე მიაცილა და ისე რომ არც კი დამშვიდობებია თავადმეზობელ სახლში შევიდა.ნინიი სახლში ფსლუკინით შევარდაა, კიბები ისე აირბინა რომ მათეს ძახილისთვის ყურადღებაც კი არმიუქცევია ოთახში შევარდა კარი გადაკეტა და საწოლზე პირქვეე დაემხოო.-ნინი სად მირბიხარ რა გატირებს? უკან აედევნა მათე, გამაგიჟებენ ესენი ერთი ტირი მეორე ვიღაცაერეკლესთან მიდი, ეს ჩემი ძმაკაცის სულ გამო@ლევდა მგონი ვერ ვხვდები რა დამერთა რახდებავერაფერი გამიგია. ერთი ღრმად ამოიხვნეშა და კარზე დააკაკუნა.-ნინი რატიმ ტირი?კარი გამიღე გთხოვ ვილაპარაკოთ? დავითმაა გაწყენინა? ნინი გამეცი ხმა გთხოვთორე ძალიან ვნერვიულობ და ისე რომ არც არაფერ გავიგებ წავა და იმ ახმახს ვცემ.ნინი ჯიუტად ხმას არ იღებდა, მოთმინება დაკარგულმა მათემ კიბები ჩაირბინა ეზოში გავიდა დადავითის სახლისკნე გაეშურა. -მათე სად გარბიხარ?მათეე, ყვირილით აედევნა თათა მაგრამ ვერ დაეწია.-თათა სახლში შედი, ნინისთან ადი მე მალე მოვალ, გზიდან დააწია ორიოდე სიტყვა დაა ჭიშკარიგამწარებულმა გაგლიჯა.



-დავითთ.გაბრაზებულ ყვიროდაა ნაცნობ ეზოში. დავით.-ჩემიი ბიჭი მოსულაა, ჩემი მათე, სიყვარულით გამოეგება საშვალო ასაკის ქერათმიანი ლამაზადჩაცმული ქალიი. მათეე ჩემოო ბიჭო როგორ მომნატრებიხარრ, ასე უნდა სოფლის დავიწყენა აღარჩამოდიოდი ხოლმე?-რავქნაა მანანა დეიდა, საქმეებიო ეს ისო და ხო იცი, მეც ძალიან მენთრებოდით ყველანი, აქაურობაცხო იცი როგორ მიყვარს თბილად ესაუბრებოდა ქალს და თან ეხუტებოდა.-შემოდი შვილო, მარტო რატო მოხვედი გავიგე საცოლეც აქ გყოლებია, ჩვენი ელენეც, ყველანი აქეთყოფილხარ რატომ აქამდე არ გამოდხვედი, საღამოს გადმოიყვანე ყველანი და ერთად ვივახშმოთ.-ვნახოთ მანჩო ვნახოთ, ხო იცი გოგოების ამბავი ყველა თავისას აკეთებს ყველა თავის საქმეშია. ჯერვერ დალაგდენ. გადმოგივლით ერთიდღეე.-კარგი შვოლო როგორც გინდათ, ხო იცით ეს კარი თქვენთვის მუდამ ღიაა და დიდი სიყვარულლითგელოდებით.-ვიცი მანჩო, ვიცი, მანჩო დავითა საადაა?რაღაცა საქმე მქონდა.- აღარ მკითხო შვილო, ჯერ ისედაც ხოო ვერ გავიგე მაგ ბიჭს რაჭირს შეყვარებული ვინმეზეგაბრაზებულია, ვერაფერი გავუგე, დღეს კიდე მთალდ გაცეცხლებული მოვარდა სახლში. ნაჯახს დაშეშას ეცა და გამწარებული ჩეხვადა ბრაზის ჩასახჩობად ვერ გავიგე რამ გაამწარა ასე, თან იძახდა არაარაოო, მიკარებას ხო იცი ვერ გაბედავ ეგ თუ ბობოქრობს. დანაღვლიანებულმა ამოილაპარაკა შვილისმდომარობით გულდამწვარმა დედამ. ჯერ ეზოში მილეწ მოლეწა ყველაფერი მერე კიდევ დაჯდამანქანაე და გაიქცა რას გაუგებ სად წავიდა ასე დადის წლებია. ნეტა ქე მაინც ვიცოდე რა ჭირს.-კარგიი. მანჩო დამშვიიდი მხარზეგადაუსვა ხელი, მე მივხედავ გავარკვევ ხო იცი მე ვერ დამიმალავსვერაფერს. წავალ ახლა მოვძებნი იმ ბედოვლათს ღ ინერვიულო შენ.განერვიულებული გამოვიდა მათე ვეღა გაეგო საიდან უნდა დაეწყო საქმის გარკვევა. ყველაფერიერთად აირია.-რაგითხრა ნინიმ? ჰამაკში მწოლიარე თათას წამოადგა თავზე.-მათე მოხვედი?!დავითი დალაპარაკებია უთქვამს მიყვარხარ ისევოო, ამას კიდე უთქვამს სხვა მყავსოდა ასე ახლა წევს და ტირის რატო გავაკეთე ესოო.-ასეც ვიცოდი,დავითი კი როგორ ყოველთვის გაიქცაა, პრობლემებს გაექცა, სახლში გაცეცხლებულიმისულა ყველაფერი დაულეწავ და სადღაცა წავიდა.ეს სანდრო რატომ გაეკიდა ამ ელენეს და ერეკლეს ცალკე ეს მაგიჟებს, ვურეკავდი წეღან არცერთმა არმიპასუხა.-დამშვიდი მათე ყველაფერი კარგად იქნბება, ყველაფერს გავარკვევთ.-მადლობა რომ.ჩემთან ხარ.გაუღიმა გოგონას და გულში ჩაიკრა.-სანდრო მანქანა გაჩერე თორე გადავხტები.-არსად არ გადახტები და არც მანქანას არ გავაჩერებ. ჯერ მომისმენ და მერე გადავწყვეტ სად წაგიყვან.-შენ მართლა შენი სათამაშო ხო არ გგონივარ, გითხარი უკვე რო მეზიზღები და არაკაცი ხარ როგორ არგესმის, როგორ არ გინდა შეუშვა მაგ თავში რასაც გეუბნები. ემოციებ არაული ყვიროდა ელენესანდრო კი ურეაქციოდ უსმენდა. ეზიზღებოდა საკუთარი თავი, რომ საყვარელი ქალის თვალებშიზიზღს კითხუკობდა, სიყვარულით სავსე თვალები ზიზღს ჩაენაცვლებინა. ადამიანები ერთხელვცხოვრიბთ და იმ ცხოვრებასაც საყვარელი ადამიანის ტანჯვაში ვატარებთ რამდენად გახრწნილისულის ადამიანები ვართ.სანდრომ მანქანა პატარა მყუდრი სახლთან გააჩერა ეტყობოდა, რომ წლებიაა არავის შეუღია ამ სახლისკარები, უპატრონი კატების და ძაღლების თავშესაფრად ქცეულა დიდი ისტორიის მატარებელი სახლი.-გადმოდი ელენე. კარი გაუღი და დაელოდო როდის გადმოვიდოდა მანქანიდა.-სად ვართ?გაკვირვებულმა კითხა ელენემ.-ბიძაჩემის სახლია, გადმოდი ამაღამ აქ დავრჩებით ყველაფერს გავარკვევთ და მერე როგორც გინდაისე მოიქცევი.-არმინდა სანდრო არაფრის გაგება, ყველაფერი ნათქვამია შენი ქცევებით და არ მსურს იმ ბინძური დასაზიზღარი 6 თვის გახსენება, იმ ტყუილის და დიდი დამცირების გახსენება რაც შენგან დამრჩა.წამიყვანე აქედან და დაიამახსოვრე შენც რომ ჩემში შენდამი მხოლოდ ზიზღო და სიბრალურიცხოვრობს. ის რაც ყვაზე ძვირფასი იყო შენივეე ქცევით მოკალი.-კარგი რახან არ იშლი ასე იყო. მხოლდო ეს უთხრა ხელიში აიტაცა დაა დიდ რკინის ჭიშკარშიშეწაბიჯა.-სანდრო დამსვი რასაკეთებ არ გესმის შენ არ მომეკარო თქო. დამსვი, გამიშვი ხელი ჩემი ფეხითწამოვალ. გაღიზიანებულმა უთხრა, სანდროც დასთანხმდა მის სურვილი ელენე ძირს ჩამოსვა მაგრამხელი მაინხ არ გაუშვა, ხელჩაკიდებულები მიყვებიდნენ ეზოში გაუკვალავ ბილიკს, კარის ზღურბლზეშეჩერდა სანდრო ელენეს შეხედე, თვალებში ჩააშტერდა და ამღვრეული თვალებით უთხრა.-დღეს, აქ, ამ სახლში, ყველაფერი გადაწყდება, დაიმახსოვრება ჩვენი ურთიერთობა აქ გაირკვევა.





სანდრომ ოთახი შეძლებისდაგვარად მიალაგა, ავეჯზე გადაფარებული თეთრი მატერიები გადააცალა, ელენე კი ერთ ადგილზე გახევებული იდგა და არც კი ფიქრობდა, რომ სანდროს რამეში დახმარებოდა. ავეჯს ეტყობოდა სიძველი კვალი, მაგრამ მაინც მოუხერხებია შეენარჩუნებინა თავისი დიდება და მიმზიდველობა, ელენე გააკვირვა კიდეც ასეთმა დახვეწილმა ავეჯმა. - ელენე იქნებ მიხვდე, რომ დამეხმარო იმედია ეგრე არ აპირებ დგომას. თუ გგონია, რომ ამაღამ წავალთ ცდები, აქ მოგვიწევს დარჩენა, ასე რომ ნება იბოძე და დამეხმარე მილაგებაში თუ რათქმაუნდა ეგრე ფეხზე მდგომი არ აპირებ ძილს. - კი ზუსტადაც ეგ მაკლია, შენთან ერთად დავიძინო. გაბრაზებულმა უთხრა სანდროს ხელები გადაიჯვარედინა და გამჭოლი მზერა სტყორცნა. - სანდროს ჩაეცინა ელენეს ქცევაზე დაა მოხერხებულა გასცა პასუხი. ელე აუცილებელი არაა ჩემს გვერდით დაიძინო დღეს თუ არ გსურს, რამდენიმე საძინებელია ამ სახლში აი აგერ მისაღებში დივანიც დგას სადაც მოისურვებ იქ დაიძინებ. მაცდურად უთხრა და თალი ჩაუკრაა. ახლა კიდე მომეხმარე, რაც მალე მივალლაგებთ აქაურობას რომ მშვიდად სისუფთავეში დასხდომა და საუბარი შევძლოთ მით მალე წავალთ მაგრამ თუ შენ ჩემთან დიდი ხნით ყოფნა გინდა არაა საყვარელო პრობლემა, შენზე მეტად ეგ მე მინდა. -სანდრო ხარ თუ ნიკაა ჩემი ნერვების გამოცდას ნუ ცდილობ თორემ ამაღამვე აქ განუტევებ სულ და ისე რომ შენს გვამსაც ვერავინ ნახავს აქ ჩალპები. - კი კი საყვარელო შენ როგორც იტყვი, ორონდ ახლაა ეს ბალიში გაფენთხე მტვრის ბუდეა, ბალიში აიღო და ელენეს ესროლა. - იდიოტი, ხეპრე, ბალიში გაფენთხე. გააჯავრა სანდროს და საჯდომის ქნევით აივანზე გავიდა. ელენე გამწარებული ურტყავდა ბალიშს თანბურტყუნებდა სანდრომ მისამართით. - სანდროს კი მის უკან იდგა და ყველაფერი ესმოდაა.ელენე ეყოფაა მაგ ბალიშს თორე ჩემზე გაბრაზებულმა იმდენი ურტყი საწყალი მარტო ბალიშის პირი დარჩა გამოცვივდია ყველაფერი. - აი ასეე უნდა გირტყა შენც და მთელი შგნეულობა გამოგაცალო ამის ღირსი ხარ. - ხო ხო მაგის ღირსი ვარ, ოღონდ ახლა წამოდი დავსხდეთ ყველაფერი უნდაა გაიგო, უნდა გაიგო რო სხვა გზაა არ მქონდა. - ელენე სანდროსკენ მიბრუნდა დანაღვლიანებული თვალებით მიაშტერდა და კითვა დაუსვა. მაშინ თუ სხვა გზა არ გქონდა ახლაა რა შეიცვალა, მითხარი! მაშინ თუ არ შეიძლებოდა იმ ყველაფრის მოყოლა რაც ახლა უნდა თქვა, დღეს რამ შეცვალა ეგ პირობა. დანაღვლიანებულმა უთრა და ცრემლები გადმოცვივდა, შეიტრიალდა აივანს დაეყრდნო და ცალი ხელით ისე რომ სანდროს არ




შეემჩნია ცრემლები მოიწმინდა.-ის შეიცვალა ელენე, რომ სიყვარულზე წინ არაფერი არ უნდა დააყენო, მივხვდი, რომ ძალდატანებითდა სხვის მოსჩვენებლად ბედნიერი ვერ იქნები, იმას მივხვდი, საყვარელ ადმიანს არ უნდა ატკინო დადანარჩენი ყველაფერი გამოსწორდება.ნელ-ნელა ელენეს ზურგიდან უახლოვდებოდა თან საუბარსაგრძელებდა, მის თმებში ცხვირი ჩარგო ხელები მხრებზეე დააწყო და საუბარი გააგრძელა, - რაშეიძლება ამაზე კარი იყოს ვიდრე შენი სურნელი, რა შეიძლება იმაზე ტკბილი ვირე შენი ხმაა, რაშეიძლება იმაზე სასიამოვნო ვიდრე შენი ჩახუტბა, ამას მივხვდი ელე, ეს გავიაზრე გესმის, მიყვარხარდა არანაირი პირობის გარეშე შენი დათმობა არ შემიძლია, ვაპირებდი შენს ნახვას, მაგრამ ჯერთიკასთან უნდა მომეგვარებინა ყველაფერი, შენთან მოსასვლელად თავისუფლება მჭირდებოდამაგრამ ჩემთან თავად მოხვედი და არ შემიძლია მოთმენა, ჯერ ჩვენ ვართ და მერე სხვები.-ელენეს ერთიანად უვლიდა ჟრუანტელი ალექსანდრეს შეხებაზე მორფეოსის სამყაროში აგდებდა დარეალობას წყვეტდა, როგორც იქნაა ძალა მოიკრიბა შემობრუნდა სანდროს სახის პირისპირ დადგა,მათვი თვალები ერთმანეთს უმზერდა ერთი მცირედი მოძრაობა დაა მათი ტუჩები ერთმანეთშშეერთვებოდნენ, სანდრო გთხოვ გაჩერდი, შეწყვიტე ჩემზე მანიპულირება დაა ის მოყევი რისმოყოლასაც აპირებდი,აქ მხოლოდ იმიტომ ვჩერდები რომ სახლში დაბრუნების შემდეგ პასუხიმქონდეთ მათ მიერ დასმულ კითხვებზე მხოლოდ იმიტომ, რომ მათემ არაფერი დაგიშავოს გთხოვშორიდან მოვლას შეეშვი და ის თქვი მხოლოდ რაც საჭიროა.-ყველაფერი საჭიროა ელენე, ყველაფერი, რასაც გეუბნები გულიდან მოდის,რატომ არ გჯერა?!- მეკითხები კიდეც რატომ არ მჯერაა? სიმწრით ჩაეცინა ელენეს და სანდროს ხელებიდან თავიდაიხნსა.- გეკითხები კი ელენე, შენც კარგად ხვდები, რომ ჩემი გრძნობები ნამდვილი მაგრამ არ გინდა აღიარო.ვეღარაფერს ვერ ვხვდები სანდრო ვერაა, ძალა გამოცლილმა ამოისლუკუნა და ჩაეხუტა.- კიმაგრამ რასქვია სანდრომ წაიყვანა? როგორ თუ ძალით გადმოიყვანა მანქანიდან რაუნდა სანდროსელენესგან გამაგებინეთ ვინმე ამიხსნით? თიკა იქნებ შენ მაინც იცოდე, შენც ძვირფას საქმროსელენესგან რა უნდა?!- თიკა დაიბნა არიცოდა რა უნდა ეპასუხა, ღირდა თუ არა იმის თქმა რასაც ეჭვოდა ყველაფერსგაჩუმება ამჯობინა და მათეს უთხრა რომ არაფერი იცოდა რის გამო შეიძლებოდა წაეყვანა ასესასწრაფოდ ელენე სანდროს.- ჯერი გოგოებზე მიდგა, აბა ქალბატონებო თქვენ გამეცით პასუხი, რაუნდა ელენეს სანდროსთან, იმასვერ დამაჯერებთ რომ არ იცით არც კი გაბედოთ უარყოფა.- გაოგნებულებს არ იცოდნენ რა ეთქვათ, რადგან მართლა არაფერი იცოდნენ.- მათეე მართლა არაფერი არ ვიცით, ამოსილუკუნა თათამ, შენ გაჩუმდი ხელი დაუქნია გოგოსდათვალები დაუბრიალა, მოგხედავ შენ ცალკე დაგელაპარაკე როგორ არაფერი არ იცი.-ნინი თავისი პრპობლებებში გართული ვერც კი იაზრებდა რახდებოდა და გაკვირვებული ხან ერთხუყურებდა ხან მეორეს, ამას რაუნდა ვკითხო თავიდი გაჭირვებია, განერვიულებულმა ჩაილაპარაკა დასახეზე ხელი მისვა, ერთი შეიკურთხა სკამ ფეხი დაარტყა და გართ გავარდა, მის ქცევაზე ყველანიშეცბენ.-მათე ეზოში ბოლტას ცემდა და თავისთვის ლაპარაკობდა ოდესაც ტელეფონის ზარის ხმა გაისმა დამისკენ მომავლი ტელეფონიტ ხელში თათა დაინახა.- სანდრო რეკავს, ანერვიულებულმა მიაწოდა ტელეფონი და დაელოდა მანამ მათეს ცივი ხმა არგაიგონა.- შედი ახლავე.- მათემ ტელეფონი აიღო და სანამ რამეს იტყოდა სანდრომ დაასწრო.- სანამ ყვირილზე გადახვალ გეტყვი რომ ელენე ჩემთანაა ვიცი რო გეცოდინება უკვე მაგრამ მაინც,ჩვენი ძებნა არ დაიწყო ტყუილად ვერ გვნახავ, მე და ელენეს რაღაც გვაქვს გასარკვევი და ისევეუვნებელს ჩაგაბარებ როგორც წავიყვანე, ყველაზე მეტად მე მინდა რომ ელენეს არაფერი მოუვიდეს,ასე რომ ამაღამ ვერ მოვალთ, ძველი ნაცნობები ვართ რაღაც გვაქვს გასარკვევი და ტყულად ნუდაიწყებთ ჩვენს ძებნას, ხვალ დავბრუნდებით, არინერვიულოთ ყველაფერს გეტყვით როცა მოვალთ,ტელეფონს ვთიშავ ვიცი რომ არ დამაცდით იმის თქმას რაც უნდა ვუთრა ხვალ შევხვდებით და რაცგინდა ის მითხარი და მიქენი, ეს თრა მათეს ხმის ამოღებაც კი არ აცადა და ტელეფონი გათიშა.- მათემ რამდენჯერმე ცადა მაგრამ ვერ დაურეკა ტელეფონი გათიშლი იყო, ჯანდა, ჯანდაბაგაცეცხლებული ყვიროდა, ტელეფონი ხეს შემოახეთქა და ნაწილებად აქცია.-მათემ იცის რო ჩემთან ხარ, ახლა შეგვიძლია ნორმალურად დავხსდეთ და ვისაუბროთ სახლშიშევიდეთ აქ ცივაა.-ელენე მის ნებას დაჰყვა და სახლში შევიდა, მდივანზე მოკალათდა პლედი მოიხვია და მოთმინებითდაელოდა როდის დაიწყებდა საუბარს სანდრო.- ეგრე ნუ მიყურებ ელენე, ღრმად ამოისუნთქა სანდრომ და ელენეს შეხედა, აზრებს ვალაგებს საიდანდავიწყო.- ხო ხო დაალაგე ტყუილები ერთმანეთში არ აგერიოს და კიდე არ გამოაშკარავდე.- ელენე გეყოსს.- კარგი ჩუმად ვარ.- სანდრომ ღრმად ჩაისუნთქა და საუბარი დაიწყო. თიკას წლებია ვიცნობ, ფაქტიურად მთელიბავშვობაა, ჩემი და მისი ოჯახი წლების მეგობრები იყვნენ,მე თიკას მხოლოდ როგორც მეგობარს ისევუყურებდი, ბოლო წლებშ კი შევატყვე რო თიკას სხვანაირად ვუყვარდი, მალე ამ ამბიდანნ გავიგერომ დედამის ცუდად იყო, ძალიან ცოტახნის სიცოცხლე ქონდაა, ერთდღეს დამიბარა და მითრა რომთიკას მთელიარსები ვუყვარდი და არუნდა დამეტოვა რაც არ უნდა მომხდარიყო მითხრა რომ ისუჩემოდ ვერ იცოცხლებდა, მითუმეტეს, რომ დედამისი ასე ცუდად იყოო.დამაფიცა რომ არასდროს



არასდროს არ მივატოვებდი და ცოლად მოვიყვანდი.არ ვიცოდი რამეთქვა, ერთდღეს ძალიან ცუდად გახდა თიკა მამამ სასწრაფოდ სააავადმყოფოში წაიყვანა გზაში კიი, ავარია მოუვიდათ, იცი ყველაზე საშინელება რა იყოო შემთხვევით არ ვიცი მართლა ბედის ირონიაა მამჩემი იჯდა იმ მანქანაში რომლის გამოც ავარია მოუვიდათ, თიკას დედა ადგილზე გარდაიცვალა, საავადმყოფოში მამისმა დამიბარა უდდა გელაპარაკოვო, იქ შესულმა მანაც თიკასთან ყოფნა მთხოვა, მითხრა რომ ცოლად უნდა მომეყვან მითრა რომ თიკა ვერ გადაიტანდა ამ ყველაფერს მხოლოდ მე შევძლებდი რომ ეს ტკივილი დამევიწყებინა,დავპირდი რო ასე ვიზავდი.არ მიყვარდა ისე როგორც თიკას უნდოდა მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა რამდენიმე დღესი მამისიც გარდაიცვალა, მის მერე თიკა ჩვენთან გადმოვიდა საცხოვრებლად.სინდისი მაწუხებდა და გადავწყვიტე მათი ნება ამესრულებინა დავინიშნე. ვერ ვახერხებდი მასთან ახლოს ყოფნას როგორც ქალთან. თავს ვირთობდი ახალ ახალი გოგოებთან ჩემი მოზღვავებული ემოციების ჩახჩობას, სექსი ჩემთის მხოლოდ სიბრაზის და დარდისგან განტვირთვა იყო, არავი არ ვეცნოვოდი როგორც სანდროდ, რადგან მე მათთან სანდრო არ ვიყავი სხვა ვიყავი, შენ შეთხვევით გაგიცანი იქ იმ დღესს შენ ძაღლს, რომ მანქანით დავეჯახე ინსტიქტურად გითხარი სხვა სახელი, ვიფიქრე შენთანაც იგივეს გავიმეორები რასაც სხვვებთან მაგრამ კაფეში რო დავსხედით და გაგიცანი სულ სხვა იყავი იმდღიდან შენზე ვფიქრობდი, სიმართლე ვერ გითხარი ვიცოდი რომ არაფერი გამოვიდოდა, მაინც ვერ განებებდი თავს, იმღამით არ ვიცი რა დამემართა, როდესაც ჩემთან იწექი, ჩემთავზე გავბრაზდი შენი მეამიტობით რომ ვისარგებლე, შენთვის პირველ ვიყავი შენმმა უმანკობა უფრო დამანახა როგორ არაკაცურადაც ვიქცეოდი ვიცოცი რომ გიყვარდი ამიტომ წავედი ზუსტად იმ ღამეს როცა მიგისაკუთრე რომ ჩემი არაკაცობსი გამო შეგზიზღებოდი. - ელენემარ იცოდა რა ეთქვა ცრემლები ღვარღვარებად ჩამოსდიოდა ხმის ამოღებას ვერ ბედავა. როგორც იქნა ძალა მოიკრიბა და მხოოლოდ ეს უთხრა. -ვალდებული ხარ რომ ცოლად მოიყვანო თიკა, თუ გინდა რომ ახლაც არაკაცი არ იყო ჩემსთვალშ შეასრულე ის რასაც დაპირდი იმ ხალხს და თიკა გაბედნიერე, დამივიწყე სანდრო სწორი მხოლოდ ესა. მააგრამ მაინც ლაჩრობა ჩაიდინე ახსნის გარეშე, რომ გაიქეცი ეს არ დამავიწყდება იცოდე და არც გაპატიებ. -ელენე გთხოვ არგინდა. - არსეა საჭირო, ხვალვ დილითვე დავბრუნდებით და რამეს მოვიფიქრებ ბავშვებს რომ ვუთხრათ.აქ დასრულდა ეს საუბარი. შენ თიკას მოიყვან ცოლად და მე დამივიწყებ მე მხოლოდ შენი ძმაკაცის.





ელენეს მთელი ღამე არ ძინებიან, ფიქრებმა გაიტაცეს, ვერ ხვდებოდა გაემართლებინა თუ არა სანდრო, იყო თუ არაა პატიებს ღირსი, ქონდა თუ არა მის ტყუილს რაიმე გამართლება, მთელი ღამე ამაზე ფიქრი არ ასვენებდა, ცალკე იმაზე ფიქრობდა რა უნდა ეთქვა ბავშვებისთვის სახლში, რომ დაბრუნდებოდა, ვერც ტყუილს ეტყოდა და ვერც იმას შეძლებდა სიმართე ეთქვა, სანდრო რომელიც მათეს მთელი ბავშვობა იყო, ძმაკაცი რომელიც ერთ-ერთი საუკეთესო ძმაკაცი, ვერ პოულობდა გამოსავალს, საკუთარი თავისთვის დასმულ კითხვებს ვერ სცემდა პასუხებს და ეს კიდევ უარესად აღიზიანებდა, ღამე უსასრულოდ გაიწელა ელენეს კი სანდროსგან მონაყოლი ამბავი მოსვენებას არ აძლევდა. სანდრომ კი მთელი ღამე აივანზე სიგარეტის მოწევაში გაატარა ღერს ღერზე ეწეოდა და უკვე მეორე პაჭკას ათავებდა, ფიქრობდა ელენეზე, თიკაზე, ადამიანებზე რომელთანაც პირობა ქონდა დადებული და მაინც ყველაზე მეტად მის გონებაში ელენეზე ფიქრი ბატონობდა, საყვარელი ქალი რომელიც ერთდროულად მისი ბედნიერების და უბედურების მიზეზი გამხდარიყო, აგიჟებდა იმაზე ფიქრი, რომ შეიძლებოდა ელენეს გარეშე მოეწია ცხოვრების სწავლა. ამ ფიქრებში დაათენდათ ორივეს, ელენე ჯიუტად ოთახიდან გამოსვლას წელავდა არ უნდოდა სანდროს ნახვა და კიდევ უფრო ის აშინებდა თუ რა უნდა ეთქვა სახლში დაბრუნებისას და რა მოყვებოდა ამ ყოველივეს. სანდრო მისაღებში მიმოდიოდა და ორცეცხლსშუა იწვოდა მისულიყო ელენესთან თუ დალოდებოდა როდის გამოვიდოდა. ის ის იყო კარზე დაკაკუნებას აპირებდა, რომ ოთახის კარი გაიღო და ელენე გამოვიდა, სანდროს რაღაცის თქმა უნდოდა მაგრამ სიტყვა შუაზე გააწტვეყინა ელენს ნათქვამმა.- არაფერი არ მითხრა, აღარაფერია სალაპარაკო უბრალოდ წავიდეთ სასწრაფოდ აქედან, ეს უთხრა და კარისკენ გაემართა.ყველში მომჯდარი ბუთი ძლივს გადააგორს და კარისკენ ამაყად თავაეული გაემართა.-სანდროს აგიჟებდა ელენეს ეს ქცევაა, უნდოდა მისულიყო მოეუბრუნებინა, ბაგეები დააეკოცა, გულში ჩაეკრა და აღარ გაეშვა.სანდრომ ღრმად ჩაისუნთქა თავზე ხელი გადაისვა ტუჩის კუთხეში ჩაიცინა. - რაგიყო ელენე რაა? ნამდვილი აქაჯიხარ ანგლოზის ტყავში. სახლი გადაკეტა ერთი შეათვალიერა და თავისთვის გაიფიქრა- ყველაფერი აქ დაიყო, პირველად ბიძი ის ქალი მოვიყვანე ვინ მიყვარს, დაგპირდიი აქედან დაიწყება ყველაფერი ნამდვილი. რაღაცა ორმხრივი გრძნობით სინანულითა და ბედნიერებით. მანქანის კარი გამოაღო საჭესთან ადგილი დაიკავა და უმალ ადგილს მოწყდა.- ელენე მთელი გზა,იმაზე ფიქრობდა თუ რა უნდა ეთქვა ბავშვებისთვის,როგორ გამკლავებოდა ამ სიტვაციას,რა ეთქვა მათესთვის, თიკასთვის, რომელსაც მხოლოდ სანდროს იმედიღა ქონდა არჩენილი, ბედისგან დაჩაქრული გოგოსთვის, მშობლების შექმნი ცხოვრებაში მყოფი სასოწარკვეთილი უდანაშაულო თიკასთვის, როგრო ეთქვა რო მაშინ როდესაც სანდროს სახლში ელოდა ისმასთან ატარებდა ბედნიერად დროს, ქმნიდნენ ყალბ თუ რეალურ მოგონებეს თავადაც ვერ



გაეგო მაგრამ რაღაცა კარგს, თითქოს ისე თავის თავი გამოიყვანა ამ ფიქრებიდან, კარგი ელენერაგჭირს რაზე ფიქრობ რაა გეყოს თავადვე უარესად ართულებ სიტვაციას.- სანდრო დროდადრო გახედავდა საქარე მინაზე მიყრდნობილ ელენეს და სასიამოვნო ჟრუანტელიუვლიდა, ცდილობდა საკუთარი თავის მიმართ მოწოლილი ბრაზი ჩაეხშო და ხელებს საჭერს მაგრადუჭერდა, ელენეც რომელიც მისკენ აპარებდა თვალს ამჩნევდა სანდროს ნერვიულობა და გულშიეკლებივიტ ესობოდა, ხვდებოდა გრძნობდა, რომ სანდროსაც ტკიოდა ყოველი ეს და ნანობდა,სინანულით თავი გააქნია და თვალზე მომდგარ ცრემლებს იკავებდა.მოულოდნელად მანქანა დაამუხრჭა სანდრომ და გაიჟივით გაგლიჯა მაქანის კარი. მანქანასგანერვიულებული ურტყავდა მუშტებს და გაბარზებული ხმებს გამოსცემდა.-ჯანდაბა ამის დედა შევე@ი, ეს არ უნდა დამეშვა არააა ყველა შეიძლებოდა მაგრამ შენ არაა, შენთვისეს არ უნდა მექნაა, რამოდენიმე წუთის მანძილზე ბობოქრობდა... ძალაგამოცლილი მანქანასმიეყრდნო ხელები სახეზე მოისვა და ერთი შეიკურთხა, თავს ვეღარ აკონტროლებდა ისეთიგანერვიულებული იყოო, ელენემ ვეღარ მოითმინდა მანქანიდან გადავიდა და მის წინ დადგა.-ელენე თითებს ნერვიულად ათამაშებდა და სიტყვებს თავს უყრიდა გონებაში, რომ რამენაირადდაემშვიდებინა დემეტრე, მიუხედავად იმისა, რომ ასე ატკინა, ამხელა დანაშაული ჩაიდინა, მოატყუა,ხვდებოდა, რომ დემეტრე ნანობდა თავის შეცდომას. ღრმად ამოისუნთქა ხელი მხარზე დაადოროგორც იქნა საუბარი დაიწყო. ელენს შეხებამ დემეტრე შეაკრთო არ ელოდა, ისე იყო გათიშული ვერცკი მიხვდა როდის აღმოჩნდა ელენე მის წინ. -სანდრო, ყველაზე მეტად მატკინე მაგრამ მაინც მეცოდები ამ ტანჯვისთვის, ჯობდა ყველაფერითავიდანვე გეთქვა საქმე აქამდე არ მივიდოდა, მაგრამ რახან ასე მოხდა და მივიდა იცოდე, რომ ჩვენსშორის არაფერი არ მოხდება მე და შენ არ ვიარსებებთ ერთად არასდროს, შენ მოვალეობა გაკისრიათიკასა და მისი მშობლების სული წინაშე და უნდა გამოიჩინო კაცობა უნდა შეძლო ის რაც გთხოვეს,თიკასთან უნდა იყო და გააბედნიერო, მე დაგეხმარები ამაში, გპირდები წავალ აქედან და აღარცთვალებში აგეჩხირები, ვეღარც მნახავ შენ შეძლებ თიკა ყველაზე ბედნიერ ქალად აქციო და შენციბედნიერო მისი ბედნიერებით. ელენე ვერც კი იაზარებდა, რომ სანდროს ამ სიტყვებით უარესუკეთებდა. თვალზე მომდგარ ცრემლებს ვეღარ იკავებდა, გასაქანი მისცა და ხმა აკანკალებულმა ისევგაგრძელა საუბარი. რამეს მოვიფიქრებ და ვეტყვი ბავშვებს, ისინი ვერ გაიგებ რატომ წამიყვანეწუხელის, ვერც იმას გაიგებ რა ვისაუბრეთ, იმ სახლში დავმარხეთ ის სიმართლე, ეს მხოლოდ ჩვენიგასარკვევი იყო, გაირკვა და დასრულდა. ჩაჯექი ახალა მანქანაში და წამოდი თიკა გელოდება. ამმონოლოგმა სრულიად ჩაფერფლა ელენე, სანდრო კი უარესად განარისხა.-ელენეს ხელი მოიშორა მხარიდან, მანქანას ხელი დარტყა და დაიღრიალა, ელენე სანდროს ქცევაზეშეცბა და შეხტაა, თვალები მომენტალურად დახუჭა.-ნუუ მაგიჟებ ელენე ნუუ, ისედაცა ვიცი, რომ ბოლო დონის არაკაცი ვარ, ეგ სიტყვები აღარ მითხრა!მოვალეობაზე წინ სიყვარულია ჩემთვის!! ეს დაიმახსოვრე, მე თიკას ცოლად არ მოვიყვან, არგავაკეთებ ამას, მე სამი ადამიანი ცხოვრებას დავანგრევ ამით ხვდები, შენსას ჩემსას და თიკასას,გგონიაა რომელიმე ვიქნებით ბედნიერი, არ გავაკეთებ ამას იცოდე არაა და შენ და მეე ვერ ვიარსებებთკი არა სწორედაც მე და შენ ვიქნებით ერთად დაიმახსოვრე, მე და შენ გადაჭირით უთხრაა ეცადანერვიულობა დაეფარა, არ გაბედო დაა ერეკლეს ნაირ სირებთან არ გააბა ურთიერთობა მეორედ დაჩემს ნერვებზე თამაშს მოეშვი თორემ საქმე შენც პარტნიორს ცუდად დაუმთავრდება და ამაში მე არვიქნბი დამნაშავე, გაფრთხილებ იცოდე თითი დაუქნია და თვალებით ანიშნა მანქანში ჩამჯდარიყო.ელენემ კიდევ გაიბრძოლა და შეწინააღმდეგება სცადა.-შენ იცოდე ჩემს ცხოვრებაში ვერ ჩაერევი, ბრძანებს ვერ გასცემ, ჩემი ცხოვრება და როგორც დავისთანაც მინდა იმასთან გავატარებ მინდა გავერთობი მინდა პირველივე შემხვედრთან დავწვები ამასშენ ვერ გადამიწყვეტ. გაბრაზებულმა უთხთხრა და გაცეცხლებული თვალები შეანათა ელენეს. -ელენე ახლა ჭკუიდან ნუ გადამიყვანა, თორე საკუთარ საქციელზე არ ვაგებ პასუხს, ეცადა აღაფერიეთქვა და დაესრულებინა ეს საუბარი ვხვდებოდა ელენე ამას საღი გონებით არ ლაპარაკონდა, სიბრაზეალაპარაკებდა.ხელი მოკიდა დაა მანქანაში ჩასვა.-მისაღებში ყველანი ანერვიულებულნი ელოდნენ როდის გაიღებოდა კარი და შემოვიდოდნენ ელენედა სანდრო, მათე უკვე გიჟს გავდა აღარ იცოდა რა ექნა განერვიულებული ბოლთას სცემდა დაოთახში მიმოდიოდა.-გავგიჟდები გეფიცები მართლა გადავალ ჭკუიდან, შენ ,შენ როგორ მაინც არაფერი არ იცი?!სახეალეწილი მიუბრუნდა თიკას, შენი საქმროა, პასუხი როგორ არ გაქვს ელენესთან რაუნდა?!-მათე თავი დამანებე გთხოვ რაა, არაფერი არ ვიცი, სანდრო თუ ჩემი საქმროა ელენე შენი ბიძაშვილიადა რატომ არ იცი ერეკლესთან წასული სანდროსთან როგორ აღამოჩნდა.-ახხ ჯანდაბა, ვეღაფრის თქმა ვერ შეძლო და ბრაზის ჩახშობას ყვირილითა და სკამების ლეწვითცდილობდა.-თათამ შეძლო ბობოქარ შეყვარებულთან მიახლოვებდა და მისი დამშვიდება სცადა. მათე წინასწარ ნუგამოგვაქვს დასკვნები, გთხოვ ისეთ რამესაც ნუ ვიტყვით გული ვატკინოთ ერთმანეთს, ერთი ოჯახივართ, შენიძმკაცია როგორ არ ენდობი, მეორე კი შენი ბიძაშვილი ყველაფერზე არასწორი დასკვნებირატომ გამოგაქვს.-თათა არ გამაგიჟო ახლა და სისულელებზე ლაპარაკს მორჩი, ძმაკაცია ხო, ძმაკაცი რომელიც სულერთი კვირა რაც ჩემს ბიძაშვილს იცნობს, ძალით ტენის მანქანში, იკარგება ერთი დღით, მირეკავს დამეუბნება საქმე აქვთ თურმე რაღაცა გასრკვევი, რა დამშვიდებაზე და ნდობაზე მელაპარაკებიგამაგებინე.-თათა მიხვდა, რომ მასთან საუაბრი არ ღირდა, უარესად გააღიზიანებდა.რამოდენიმე წუთიანი დუმულის შემდეგ ისევ მათემ დაიწყო საუბარი თიკას მიმართულებით.-მოვა შენი ვაჟბატინი და გაგცეს პასუხი რატომ მოგიწია გუშინ დედამისის წინაშე ტყუილებით თავისმართლება , სად ბრძანდებოდა და რატომ იყო სხვაგან იმ დროს როდესაც თქვენი ჯვრისწერის დაქორწილის ამაბავი გადაწყდა.-გეყოს მათე საკამრისია უკვეე. მხოლოდ შენ არ ნერვიულობ ცოდოა გოგო , დავითმა სცადა სიტვაციისგანმუხტვა.



-შენ გაჩუმდი და შენ გოგოს მიხედე რო დგას და გატყუებს ვითომ სხვა ბიჭი ყავს.-რა ? გაკვირვებულმა იკითხა და ნინის გახედა. -ხო ხო რაც გაიგეე, შენ სასიყვარულო იატორიას მიხედე, გოგო რო გიჟდება შენზე და შენ აქეთ დნებიუმისოდ წადი და შენ საქმეს მიხედე.-ნინიმ აღარ იციდა სად დამალულიყო, სირცხვილისგან, დავითი თვალებით ჭამა და აიშნებდა ახლავეგამომყევიო მაგრამ ნინი განძრევასაც კი არ აპირებდა. თიკამ ხელი კრა, გადი დაელაპარკე თქვენ მაინცგაარკვიეთ ურთიერთობა. ნინი დამჯერი ბავშვივით დაჰყვა მის ნებას და გარეთ გავიდა უკან მიყვადავითიც.-ოთახიდან გავიდნენ თუ არა დავითმა განერვიულებუმა დაუწყო საუბარი-მართალია ნინი რაც მათემ თქვა, მომატყეე?!ნინი თავჩახრილი იდგა ხმას ვერ იღებდა დასლუკუნებდა.-ნინი გამეცი პასუხეე!ნუუ მაღიზიანებ, ნიკაპზე მოკიდა ხელი თავი ააწევინა და თვალებშიჩააშტერდა.-მითხარი. მართალი თქვა მათემ?-კი ძლისვ ამოისლუკუნაა და ისევ ჩახარა თავი
.-დავითმა გაბრაზებაც კი ვერ შეძლო ჩაეცინაა და ატირებული გოგო გულში ჩაიკრა. სულელი ხარპატარა სულელი. ნინი მის მკლავებში გაინაბა და ცრემელბს გასაქანი მისცაა, დავითის სურნელიღრმად შეიყნოსა, მისმა სურნელმა მოიცვა,ნინის მთელი ორგანიზმი და სასიამოვნო ელექტრონებმადაუარეს მთელს ტანში.-ძლისვ გასაგებად ამოილაპარაკა, მაპატიე არ მინდოდა ტყუილი მეთქვა.-ჩუ!არ გინდა არა ახსნა საჭირო, თბილი ხმით უთხრა და თმებზე მოეფერა დაა შუბლზე აკოცაა.-ახლა არაფერს გეუბნები, ისედაც არეული სიტვაცია ჩვენი ომი ზედმეტი იქნება ამ ყველაფრისთვის,ელე და სანდრო რო დაბრუნდებიან და ჩაივლის ეს გაურკვევლობა მე და შენ ყველაფერზედავილაპარაკებთ, ჩემი ყველაფერი ხარ ნიი.-ნინიმ ვეღაფერი ვერ თქვა თავი დაუქნია და საყვარელი კაცის სხეულს ტკიპასავით აეკრო.მათე მისაღებში მაგიდას მიჯდომოდა ხელებს ნერვიულად ათამაშება თიკა და თათა ოთახშისაუბდობნენ.
-თიკა მგონია, რაღაც იცი და მათეს წინაშე არაფერს არ ამბობ. მითხარი გთხოვ თუ იცი რამე, გპირდებიმათეს არაფერს ვეტყვი, უბრალიდ მინდა ელენე, რომ მოვა გვერდში ამოვუდე შენც ხო იაზრებ მათე რაამაბავს ატეხს აქ ისინი, რომ მოვლენ.-თიკა თავი დახარა და ვეღარაფრის თქმა ვერ გავედა, ვერც ტყუილის და ვერც სიმართლის.-თიკა გთხოვ, შეეხვეწა თათა.-სანდროს არ ვუყვარვარ თათა, მას ვალდებულების გამო მოვყავარ ცოლად, მე მასზე ვგიჟდები ისემიყვარს, ბოლო ხანებში გავოგე, რომ არ ვუყვარვარ, ვეჭვობდი მაგრამ ახლა დავრწმუნდი. ერთხელმოვისმინე მამას როგორ ეუბნებიდა მხოლოდ პირობის გამოვო, ვერ მივხვდი იმ წამს რაზესაუბრობდა, მერე შევამჩნიე როგორ გაცივდა განსაკუთრებით ბოლო პერიოდში, ჩვემი ქორწილი არუნდა შედგეს თათა, სანდროს ელენე უყვარს ახლა დავწრმუნდი, ის გოგო ელენეა.
- რასამბობ თიკა რა ელენე უყვარს, ერთი კვირა რაც იცნიბენ ერთმანეს ან რა პირობაზე ლაპარაკობა.-დედაჩემიი წლებიი იყო ცუდად............ყველაფრის მოყოლა დაიწყო თიკამ თათა კი განცვიფრებულუუსმენდა, ვერ ვხვდებოდ ავერ იაზრებდა, ელენეს და სანდროს ერთამანეთს ვერანაირად ვერუკავშირებდა.-თიკა შეუძლებელია რო სანდროს ელენე უყვარდეს, ელენს სხვა უყვარს სხვაა, ვიღაც ნიკა, რამდენიმეთქვეა დაშორდა, მიატოვა მიაგდო ხო გაოგე მათესგან ის ამბავი სანდრო და ელე შეუძლებელიაერთად.-შეუძლებელია კი არა თიკა როგორ ვერ ხვდები ელენეს სანდროს უყვარს სანდრო იყოს ის ადამიანი.-თათა ეცადა ყველაფერი ერთმანეთთან დაეკავშირებინა, მათი პირველი შეხვედრა დილოგებიასანდროს მოულოდნელი ქცევები დაა მიხვდა თიკა მართალი იყო.კარიი გაიღო და ოთახში ელენე და სანდრო შევიდნენ არცეთ სახეზე სიმშვიდის ელფერი არდაჰრკავდათ,ელენე კარებთან გაჩერდა და მოსალოდნელ ქარიშახლს დაელოდა.-მათე ფეხზე წამოხტა სანდროს პირდაპირ საყელშო წვდა, რაგინდა ახლავე თქვი მოგკლაა თუუდაველოდ რას მეტყვი.სანდრო არც კი შეტოკებულა.მშვიდი ტონით უთხრა.
-დამელოდე და გეტყვი
თქვენ საერთოდ ჭკუაზე როგორ ხართ, სად იყავით? გიჟი ყვიროდა მათე და ეგრევე სანდროსკენ გაექნა, ყველამ იგრძნო აქ რა ამბავიც დატრიალდებოდა, მაგრამ განძევა ვერავინ შეძლო, სანდრო კი არც შეტოკებულა თითქოს ხვდებოდა, რომ მათეს მხოლოდ ეს დაამშვიდებდა, თათამაც კი ვერ გაბედა მათესთან მიახლოება, ერთადერთი ისევ ელენე აღმოჩნდა, თავდაჯერებული იდგა მათეს და სანდროს შუა და ისე იქცეოდა თითქოს არაფერი მომხდარა.
– მათე არ გაბედო, მე მეცი პატივი, სანდროს არაფერი უთხრა, ურალოდ ყველაფერს მშვიდად გავარკვეთ დღეს აქ და დავიშლებით.
– გოგო შენ კარგად ხარ ?! გვერდზე გაიწიე, მათემ ხელი მოკიდა და ელენეს გაწევა ცადა, მაგრამ ელენე ჯიუტად აგრძელებდა თავისას.
– ელენე გადი იქით, მკაცრი ტონით თქვა სანდრომ, მე და მათეს სალაპარაკო გვაქვს ყველაფერს ავუხსნი და საკადრისას მივიღებ.
– არავინ არაფერს არ მიღეებს, ბოლო ხმაზე დაიყვირა ელენემ, თქვენი ბავშვური ქვები და მუშტი–კრივი სხვაგან გამოიყენეთ, ვამბობ რომ არაფერი მოხდება და მშვიდად დასხედით.ელენეს სიტყვები მკაცრი მეხივით გავარდა, ტიკას გახედა რომელიც ერთ კუთხეში მოკუნტულიყო და თათა ამშიდებდა, თიკა, ელენე მიუახლოვდა და დამნაშავე ხმით დაიწყო საუბარი, ვიცი წუხანდელი ჩვენი საქციელი შენთვის თავზარდამცემი იყო, მაგრამ პირველ რიგში გეტყვი რომ ერთადერთი წუხელის რაც მოხდს ეს საუბარი იყო, შენსა და სანდროს შორის არაფერი შეცველბა, ფეხზე წამოდგა და საუბარი დაიწყო, ყველას ბოდიშს გიხდით იმის გამო რაც წუხელის მოხდა და გადაიტანეთ.
– ელენე გეყოფა ეს მასკარდი,მოთმინებადაკარგულმა სანდრომ დაიღრიალა, ის არაკაცი მე ვარ თქვენ ელენს რომ აწყენინა, აწყენინა კი არა გაანადგურა.
– ელენემ ხმამღლა გაიცინა, გამანადგურე? შენ თავს ზედმეტ მნიშვნელობას ანიჭებ.
– ელენე დამაცადე. ლბილებში გამოცრა.ხმა აღარავის ამოუღია, ერთადერთი მათე იყო რომელიც თავს ძივს იკავებდა, რომ არ ეცემა იქვე, უბრალოდ ყველფრის მოსმენა უნდოდა, თორე ასე რათმაუნდა არ დატოვებდა ამ ამბავს, ამასობაში ნინი დავითიც დაბრუნდნენ, წამიერად ყველამ მათ გახედა მაგრამ მალევე დააგინორა ყველამ და ისევ სანდროს მიაპყრეს ყურადღება,სანდრომაც განაგრძო.
– თიკა ვიცი შენთვის ძალიან რთულია რასაც ახლა მოვყვები და არა მარტო თიკასთვის თუმცა ყველა იმსახურებთ სიმართლის ცოდნას.
– ელენე შემთხვევით გავიცანი არ ვიცოდი მათეს ბიძაშვილი თუ იყო, ელენეზე მხოლოდ მათესგან ვიცოდი, მისი სახელიც არ ვიცოდი უბრალოდ პატარა გოგო მახსოვდა რომელიც მათესთან ვნახე მერე მე საქართველოში არ ვიყავი, მე რომ დავბრუნდი თქვენც კარგად იცით ელენეს რა რთული პერიოდიც ქონდა, მე კი არა საერთო ვინ ნახულობდა მაშინ, ვერანი, ინგლისში წასვიდა და ამდენიხნის მერე ჩამოვიდა, შემთხვევით გავიცანი კაფეში,მეგონა იქ მუშაოდა რომ მივდიოდი სულ იქ იყო,ელენემ ჩემში ყველაფერი შეცვალა, ქაოსი დაატრიალა, თიკა ვიცი რომ არასწორად მოგექეცი როდესაც დაგიმალე რეალური მიზეზი ცოლად რატოც მომყავდი, მაგრამ ორ ცეცხლს შუა ვიყავი,პირობა უნდა შემესრულებია და ვერ გატკენდი, მაგრამ განაა ამაზე მეტად გატკენდი, ხმა გაებზარა სანდროს სიტყვეს თავს ვეღარ უყრიდან,
თიკა ხმას ვერ იღებდა, ცრემელბი მოდიოდა და თავისით იკვლევდნენ გზას მის ღაწვებზე.
–ამის დედა შევე@ი, ერთი შეიკურთხა და მუჭი კედელს დაარტყა, ხმა ამოიღეთ მოდით და მცემთ, გამლანძღეთ რამე გააკეთეთ.
– მათემ მეტი ვეღარ მოითმინდა და სანდროს პირდაპირ სახეში დაარტყა მუჭი, ელენე იმ წამსვე ფეხზე წამოხტა და მათეს მივარდა. მათე გასაგებად გითხარი უკვე, შემ გამო ნუ ცემ ყველაფერი დასრულდა მორჩა,
– ელენე შენ ჭუაზე როგორ ხარ? ვინმეს რამეს შევარჩენ გგონია?
– ეს ჩემი ცხოვრება, თავად მიივეცი უფლება გავესულელებინე, პასუხს ნურავის თხოვ. ყველას ბოდიშს გიხდით, განსაკუთრებით შენ თიკა თუ ეს რამეს შეცვლის.
– ელენე ოთახში ავიდა და ბარგის ჩალაგებას შეუდგა, თან ტიროდა, ტკიოდა ყველა ძვლი ერთად ეწვოდა, უნდოდა რაც შეიძლეა მალე გაქცეულიყო იქედნ, ტელეპონი ამოიღო და ერეკლეს დაურეკა. კი კი ერეკლე.... არა არამგონია დიდი დრო დამჭირდეს მე მზად ვარ.... შენებს ნუ შეაწუხებ....კარგი მაშინ გელოდები...

სანდრომ ოთახის კარი შეაღ და თიკასთან შევიდა, თიკა გთხოვ ვილაპარაკოთ.
– სანდრო სალაპარაკო არაფერია გთხოვ, ვიცი რომ ძალიან გიყვარვარ მაგრამ არა იმ გრძნობით რა გრძნობითაც მე შენ, არ გვინდა არაფრის ახსნა და არაფერზე საუბარი, ალქაჯი არ ვარ და ისტერიკებს არ მოვაწყო, ეს ამავი ვიცოდი რამოდენიმეხნის წინ გავიგე და დალაპარაკებას ვაპირებდი ჯერ შენთან და მერე შენებთან, არანაირი ქორწილი არ იქნებოდა.
– კი მაგრამ...
– არანაირი მაგრამ, გულწფელად გეუბნები მართლა, ელენეს მიხედე , იცოდე კიდე დაკარგავ, მათეს დაელაპარაკე დამოგვარდით, დანარჩენი ყველაფერი გაივლის, არანაირი პირობა არ ღირს იმათ რომ ვინმეს შენი სიყვარული მსხვერპლად შეწირო, ვერავინ ვერ ვიქმებით ბედნიერები.
– თიკაა....
– გადიი სანდროო, შენც ჩაბარგი და წავიდეთ,შენებს დაველაპარაკოთ.
– სანდრომ უხმოდ დატოვა ოთახი, გზაში ელენეს შეეჩეხა რომელიც ჩანთე აკიდებული კიბეებისკენ იიჩქაროდა.
– ელენე სად მიდიხარ, წამოეწია სანდრო და ხელი ჩაავლო.
– სანდრო ჩემს მოთმინებას ნი ცდი და ეგ ხელი გაწიე, მკაცრად უთხრა და მკალვს დახედა რომელსაც სანდროს ტორები იჭერდა.
– ელენე არ გამაგიჟო, გელაპარაკები მემგონი.
– გინდა გაგიჟი და გინდა ადაირი , მაგრამ ახლაა ხელი გამიშვი.ხელი უხეშად გაითისუფლა და დაკიბებს დაუყვა.
– ერეკლეც კარებში შეხვდა და ბარგი გამოართვა, სანდრომ ერეკლეს დანახვამ სულ გააგიჟაა, ეს ბიჭი ჩემი წერა უნდა გახდეს,კბიელბში გამოსცრა და მათკენ წავიდა.
– აქ რა გინდა შენ ჭუას ვერ სწავლობ?!
– ერეკლეს პასუხი არ გაუცია, ელენეს გახედა,მიდი ელუ გელოდები მათე ნახე და წავიდეთ, მანქანაში ვიქნები. კარში გადიოდა როცა სანრომ მუშტი მოუქნია და სახეში დაარტყა,ტუჩი გაუხეთქა და ელენეც აყვირდა.
– შენ ვინ ხარ რა ჯოჯოხეთს მიწყობ , შემეშვი ჩემს საყვარელ ადამიანებს ნუ ეხები წადი მომშორდი, ელენეს ყვირილზე ბავშვები გამოცვივდენენ.
– სანდრო გეყოს ამდენი ჩხუბი და ყვირილი, იცოდე სად ხარ და რა დააშავე, ამჯერად მათემ დაიგმინა.
– მათე ძაიან კარგად ვიცი რაც დავაშავე მაგრამ ეს ვაჟბატონი ელენეს ეფლირტავება და უფლებას არ მივცემ.
– ერეკლეს სასაცილოდაც არ ყოფნიდა სანდროს ქცევა, მის გაწონასწორებულ ხასიათ ვერავინ და ვერაფერი არღვევდა.
– არავინ არ გეფლრტავება და რომც მეფლირტავებოდეს შენ არავინ გაკითხება და ჩამომეცალე. სანდრო სანამ წყნარად გელაპარაკები.
– ელე წავედით, კარის სახელურს დაწვდა და ტან ცალი თვალით თიკას უყურებდა.
– ელენე დამეშვიდობა დანარჩენებს და ერეკლეს გაჰყვა.
– გაზში თიკა წამოეწია ძალიან გაუკვირდა ხმარო გაიგო ის ის იყო მანქანაში ჯდებოდა.
– ელენე ორი წუთი დამითმე გთხოვ.
– თიკა ძალიან გთოვ მე არაფერი ვიცოდი, შენზე ბოდშს გიხდა.
– არა ამაზე სასაუბროდ არ მოვსულვარ, უბრალოდ მინდა კარგად დაფიქრდე სანდროსთან ურთიერთოაზე მას უყვარხარ და იცოდე რომ ბოლომდე ეცდება გაგბედნეროს, მე ხელს არ შეგიშლითმ, ამაზე უკვე ვესაუბრე მასაც.
– არ გვინდა, ჩათვალე ეს საუბარი არც შემდგარა, თავს მიხედე.
– თიკა მთელი ამ დროის მანძილზე ერეკლეს თვალს არ აშორებდა, ერეკლეც განზრახ პირდაპირ თვალებში იყურებდა. მანქანაში ჩაჯდა ელენე და თბილისის გზას დაადგენ.
– ბილეთები ვიყიდე, ელუ როგორ ფიქრო დარჩები თუ ისევ ჩამოხვალ?
– არ ვიცი ერეკლე, კარგია რომ მივდივარ, ასე ბევრად უკეთესია, რომ არა ეს მიზეზი მაინც ვერ დავრჩებოდი და წამოვიდოდი კარგიამიზეზი რომ მაქვს და მათეს დარწმუნება არ მომიწია.
– მარტო მათემ იცის?
– კი მარტო მათემ იცის, გოგოებს რო გაეგოთ სანდროს ეტყოდნენ?
– ესეგი ისაუბრეთ ყველაფერზე?
– კი წუხელის.
– რა გითხრ?
– რა უნდა ეთქვა, სანდროს არ შევარჩენო, პირობა მომცა რომ არ იჩხუებდა მასთან და ვიცი შეასრულებ.
– და ის გოგო? ვერ მოითმინა და მაინც იკითხა.
– ელენეს ჩაეცინა ერეკლეს სახეს რომ შეხედა.
– ოხ ერეკლე, ერეკლე.
– არაფერი ცუდი უბრალოდ ძალიან კარგი გოგო ჩანს და შემეცოდა ამ ყველაფრისთვის.
– კი კარგი გოგოა, იმედია ნახავს თავის წილ ბედნიერებაას, მესმის მისი ტკივილი.
ელენეს მალევეჩაეძინა, მაშნღა გაახილა თვალები თბილისშ რო შედიოდნენ.
– დამთქნარა თვალები ზანტად გაახილა და ძალაგამოცლილმა ჩაილაპარაკა. უკვე მოვსულვათ.
– კი, ისე კარგად გეძინა არ გაგაღვიძე.
– სახლში გაგიყვან მეც წავალ მერე და დილით გამოგივლი.
– რატო უნდა იწვალო,ა მდენი ცოდოხა შნთან გავიდეთ რაც წამოსაღებია აიღე და ჩემთან დარჩი, ცოდო ხარ ლილი დეიდაც გაუში და საჭმელი ხო მაინც გინდა.
– კარგი ეგრე ვქნათ. შენ ანალიზის საბუთეი აქ გაქვს თუ ინგლისში დატოვე.
– არა წამოვიღე ყველაფერი, აქ რომ რამე დამჭირვებოდა ყოველი შემთხვევისთვის.
– კარგი არ დაგავიწყდეს სახლში, რომ მივალთ შეგახსენებ მმაინც.


– მათე ყველაფერი მოგიყევი და მაინც ერეკლესთან ერთად გაუვში ელენე, რანაირად იქცევი ჩვენი ძმობა საერთოდ არაფერს არ ნიშნავს შენთვის?
– სანდრო გთხოვ გაჩერდი, ისედაც ბევრი დააშავე და ელენეს უარესად ნუღარ ატკენ თავად მიხედავს ყველაფერს, მაშინ დაბუნდება როდესაც საჭიროდ ჩათვლის შენ ყველაფერს მოთმინებით მოეკიდე, სხვა გზა არ გაქვს,თუ სულ მცირე ის მაინც გინდა, რომ ელენემ სახეში შემოგეხდოს და ზიზღით არ გიყურებდეს.
– მათე ასე მშვიდად როგორ ხარ?!ამიხსენი ამის დედა შევე@ი, ჯერ როგორ მეუბნები , რომ მშვიდად ვიყო როცა ცოტახნის წინ ელენე იმ ნაბიჭვართან ერთად გაუშვი, სანდრო ხელებს უმისამართოდ იქნევდა და ყვიროდა,
– მათემ მოთმინებადაკარგულმა დაიგმინა,გეყოს სანდრო ერეკლეზე ასე საუბარი, მაშინ როდესაც საერთოდ არ იცი ეს ბიჭი რამდენად მნიშვნელოვანია ელენესთვის.
ახლა მთლად გავსულელდები, თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა და ერთ ადგილას ვერ ისვენებდა, დამცინით თუ რას აკეთებ სიმწრით ჩაილაპარაკა და ფეხი იქვე მდგომ სკამს მისცხო.
– არავინ არ დაგცინის ,ხელი მოკიდე თიკას და წადიტ თბილისში, თქვენი გასარკვევი გაარკვიეთ ერეკლე და ელენეც მიხედავენ თავიანტ თავებს და ნუ ჩაერევის მის ცხოვრებაში მანამ სანამ თავად არ მოქცემს უფლებას.

– ერეკლე მიდი შენ თუ რამე საქმე გაქვს მოაგვარე და მანამდე მე კარტოფილს შევწვავ, ღიმლით უთხრა ელენემ და სამზარეულოში რაღაცის ძებნა დაიწყო – მოკლედ რა სახლში რო არ ცხოვრობ სად რა გიდევს არ იცი,აქეთ იქით სიარულს ვუნდები და საკუთარ სახლში არცეთ ღამეს არ ვათენებ.
– რას ქოთქოთობ ელენ, საქმე არ მაქვს მეც დაგეხმარები, თან ცოტა ვისაუბროთ.
– კაი მოდი იკა მაშინ მე გავთლი და შენ ტაფა გააცხელე.
– როგორც მიბრძანებ ქალბატონო, მშვიდა უთხრა და ტაფის ძებნას შეუდგა, ტაფას იქე კარადაში მიაგნო, გაზქურის სანთებელას ეძებდა და თან ელენეს ელაპარაკებოდა,
– ისე ელე რამდენი წელია რაც საქართველოში არ ყოფილხარ.
– 14 წლიდან ინგლისში ვცოვრობ, ანუ იმ დღიდან რაც თქვენთან მოვედი საცხოვრებლად სკოლის პერიოდში ხო იცი ჩავდიოდი ზაფხულობით, მერე მშობლების ამბის გამო ერთი წელი ხო იცი იქით ვიყავი, იმის მერე უკვე აღარც ჩავსულვარ, თითქოს იქით წასვლის მიზეზი მათთან ერთად დაიკარგა, გაქრა, იმ დღეს დავმარხე მათთან ერთად, ელენემ ცრემლები ვეღარ შეიკავა, ერეკლეც მიხვდა რომ უკვე ელენეს მოთმინება პიკს აღწევდა და გოგო გულში ჩაიკრა, მონოტონურად თმებზე ხელს უსმევდა და მის დამშვიდებას ცდილობდა.

– ბოდიში რა ელე, არ უნდა მეკითხა, მესმიის შენთვის ძალიან ემოციურია ეს ამბავი.

– არა ერეკლე თუ შეძლებ, რომ მომისმინო უნდა მოვყვე და დავიცალო დროა გავთავისუფლდე ამ ყველაფრისგან, შინაგანად მჭამდა და მანადგურებდა ეს ჩაკეტილობა, შენც კარგად იცი სად მიმიყვანა ამ მდგომარეობა, ეს წამლებ ხედავ?! ზიზღით დახედა და ცრემელბი მოიწმინდა, არ იქებოდა აქ თავის დროზე რომ ძლიერი ვყოფილიყავი.

– მშობლების დაკრძალვის დღეს იმ ტყის სახლში გავიქეცი, ცხენი გვყავდა, მამამ მიყიდა და ჯირითიც მან მასწავლა არ ვიცი იმ დღეს რა დაემართა ტყეში წავედი ქოხში მინდოდა მისვლა, გზაში ჩამომმაგდო, დავეცი და გონება დავკარგე იმ ღამით დიდი თოვლი მოვიდა ერთი კვირა მეძებდნენ, უკან ვერ წამოვედი გზა ამებნა თოვლში, ქოხამდე მივედი, თითქოს მაშინ არაფერი სახლში დამაბრუნეს და ყველაფერი კარგად მიდიოდა ჩათვალეს უბრალო გაქცევა იყო პატარა გოგოსი რომელიც მშობლების დაკარგვით განცდილ ტკივილს გაურბოდა, იმ ღამი შედეგი გვიან ვიხილეთ, მაგრამ იცი როგორი მძიმე აღმოჩნდა.

– ელე გთხოვ გაჩუმდი, უკვე სუნთქვა გიჭირს ხო ხედავ არაფერი მოგივიდეს სხვა დროს გააგრძელე.

– არა, ერეკლე უნდა მოვყვე, რომ სუნქთქვა შევძლო, ყველაფერი დავკარგე მამაჩემის ბიზნესი გაანიავეს, სახლი გაყიდეს,მათეს მამამ ვერაფერი ვერ შეძლო, იქ იმიტომ ვმუშაობდი დღე და ღამე, სახლის გამოსყიდვა შევძელი, სადაც მთელი ბავშვობა გავატარე.

– ელენე აქამდე რატომ არ მოყევი ეს ყველაფერი, ხო შემეძლო რომ დაგხმარებოდი.

– არა იკა ეს ჩემი ვალი იყო მე უნდა დამეწყო ყველაფერი ახლიდან, არ იციან აქ არავინ, ბიზნესის ნაწილი უკვე ჩემია რასაც მამამ ხელი მიჰყო.

– კი მაგრამ მარტო ამდენი რამ როგორ შეძელი.

– სანდროს მამა.

– რააა? რას ლაპარაკობ?

– სანდროს მამა მამაჩემის ახლო მეგობარი იყო ერთად გაკოტრდნენ, არ ვიცოდი სანდროს მამა თუ იყო რამდენიმე დღის წინ გავიგე, ბატონ გიორგი ვიცნობდი ის მეხმარებოდა, თიკას მამამ ჩააგდო წუმპეში მამაჩემი, სავარუდოდ სანდროსაც იმის გამო აკიდეს ამხელა პასუხისმგებლობა, რომ მათი აქციები გააერთაინდეს მერე კი რაც ბატონ გიორგის აქვს წაართვან, მალულად ყველაფერი, თიკა არაფირს აზრზე არაა, მამისი მიერ დანიშნული უფლებამოსლი პირი მართავს დღემდე კომპანიას, საბუთებს რომ გადავხედე არ მომეწონა გიორგის რაღაცა მცირედი დანაკარგები ქონდა სადღაც გაქრა ორი ტრაილერი, ფული მოტეხეს.

– შენ გოგო გამაგიჟებ ამ ყველაფრის გარკვევა როდსღა მოასწარ? მათეს გაეცინა ელენს ამხელა გამბედაობაზე.

– შენი და რას მიკეთებს, სოფელში რომ ვიყავი და გვარები გავიგე დავეჭვდი, ინგლისიდან შენი და ყველაფერს აგვარებს, ამხელა ადვოკატი დაქალი ტყუილად ხო არ მყავს.

– ბატონმა გიორგიმ იცის, სანდროს რო იცნო?

– არაა, სულ მიძახდა ჩემი შვილი წლებია მიდა გაგცნოო, მაგრამ არ გამოვიდაო. ირონიულადა ჩაეცინა ელენეს, ხედავ იკა ცხოვრება რა არის.ის რის გაკეთებასაც ვცდილოთ და გვგონია არ გამოდის, აი ასე თავისით საიდანღაც მაინც ხდება, ისე რომ არც კი ვერევით მასში.

– კი მაგრამ აქ თუ ასეთი საქმეები ტრიალებს, შენ ინგლიში რატომ მიდიხარ, ექიმთანაც ჯერ ვიზიტი არ გაქვს. მოიცა გამოდის, რომ სანდროსაც არ გაურბიხარ ხო სწორად მივხვდი.

– კი, სწორად მიხვდი არავის არ გავურბივარ, ჩემი საქმე მაქვს რომელიც ბოლომდე უნდა მივიყვანო, მამეჩემის სული ვერ მოისვენებს, სანამ გიორგის ყველაფერს არ დავუბრუნებ, ჩემთვის მთავარი რაც იყო სახლი დავიბრუნე,ახლა აქციების ჯერია უსამართლოს ხელში ვერ დავტოვე. ნატუკა დამეხმარება, შენი დის გარდა ვერავის ვენდობი.

– ერეკლე შოკში იყო მოსმენილით, ჯერ კიდევ გაანალიზეას ცდილობდა.

– ელე გთხოვ ჯერ შენ ჯანმრთელობაზე იფიქრე, ოპერაციიდან არც ისე დიდიხანია გასული, ფილტვები სუსტად გაქვს ხო იცი ჯობს ჯერ საკუთარ თავზე იფიქრო.

– იკაა მე ერთი ვარ, იმ ნაიჭვაარის ქცევებს კი ათასობით ადამიანი ეწირება, კეთილი საქმის ფული ნარკოტიკებში არ უნდა მიდიოდეს, წლებია მაგ ნაგავის გამოაშკარავებას ცდილობენ და ეს საქმე თუ გამომივა, ჩავთვლი რომ მამაჩემთან მართალი ვარ.

– სხვა რაღა ვთქვა, მაშინ შენს გვერდით ვარ.

– აქ რო ჩამოვედი შარშან სანდრო მართლა შემთხვევით გავიცანი, დანარჩენი შენც იცი უკვე საქმეები მქონდა აქ და სანდროს გამო ყველაფერს ვერ მივატოვებდი.

– იტოკში ელუ აქ ვარ შენ გვერდიტ იქაც შენ გვერდით ვარ ნუ მოკლედ ყველგან სადაც დაგჭირდები.

– მადლობა, ერეკლე, თქვენ რომ არა დღეს სად ვიქნებოდი ვინ იცის, გაუღიმა ელენემ ერეკლეს და მთელი ძალით ჩაეხუტა.


– მამა მე ამ საქმეს არ მივხედავ არ მაინტერესებს, ხო იცი ძალიან კარგად უძღვები და თავადვე გააგრძელებ.
– სანდრო უკვე გითხარ საქმეში უკვე შენ ხარ საჭირო, და ინგლისშიც შენ გამეგზავრეი პარტნიორთა შესახვედრად.
– ღმერთო მოთმინება მომეცი რა დავაშავე, არ მაინტერესებს ეს თქვენი ბიზნესი და დამაცადეთ მშვიდად ცხოვრება, ძლივ ერთი სადარდელი მომეხსნა, რომ თიკაზე არ ვქორწინდები ახლა ბიზნესზე მწრენ ჯვარს.
– სანდრო შვილი რა გჭირს, მამაშენი ძალიან გთოვს, საჭირო ხარ გთხოვ წადი ინგლისში, მოაგვარე საქმეე.
– დედა მალადეც ბრავო, აი შენღა აკლდი რაა.
– კი სანდრო მეღა ვაკლდი ზუსტადაც, ქალმაა ბოლო ხმაზე დაიყვირა და სანდროც შეაშფოთა მისმა ამ ქცევამ.
– დედა კარგად ხარ? შენ რარა გჭირს.
– კარგად მაშინ ვიქნები როდესაც გაიაზრებ რა პასუხისმგებლობა გაკისრია.
– გეყოტ შემშვით,უკვე სანდროც ყვირილზე გადადიოდა რატომ ვარ ვალდებული ვიღაცის ჩასვრილი საქმის გამო ვირბინო აქეთ იქით. რა გაკლია მამა რაა ძალიან კარგად გაქვს აწყობილი ყველაფერი. თიკას ადვოკატი მოაგვარებს ყველაფერს ის გაუშვი ორივეს მაგივრად.
– ვაიმეე გული დამარტყავსს, არა რაა ომ გოგომ როგორ უნდა აჯობოს ამ ხეპრეს, ყოჩაღ მეგობარო რას ელაარაკეოდი ასეთ რომ 14 წელში ქალად აქციე ის გოგო, თავისთვის ისე ლაპარაკობდა გიორგი თითქოსმართლა ვიღაც იდგა და იმას ესაუბრებოდა, მე ეს 28 წლის მანძლზე ვერ ვაქიე კაცად და იქ გოგომ მარტო აიწყო ცხოვრება.
– კიდევ სხვებს მადარე მამა და ტან ვიღაც გოგოს ხო მალადეც რა, ბრავოო, ტაშს უკრავდა და თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა. წავალ მე ამ საქმეს მოვაგვარებ და იცოდე შენს ბიზნეში ჩემი ფეხი აღარ იქნება, თუ გიდა ფონდს შეწირე მაგრამ მე ამ საქმეს არ გავუძღვები არაა ეს ჩემი საქმე.


მათე როგორ გგონია ელენე დაბუნდება?
–დაბურუნდება თათი ყველა და ყველაფერი აქეთ აქვს უკვე, სანდროზე უარს ვერ იტყვის.
– რატო გაუშვი მაშინ? დაგეტოვა როგორმე და დამხარებოდი მათ ურთიერთობას.
– არ ჩემო საყვარელო აი ნახავ ერთმანეთთნ თავის ფეხით მივლენ.
– კი კიი აუცილებლად თუ არა და ჩვენ მოვიყვანთ, სიცილით შევიდნენ ოთახში დავითი და ნინი,
– თქვენ რა აჟიტირებულები ხართ? რახდება გვრიტებო? ჰაა აღიარეთ. მაცდური ღიმილით კითხა მათემ, ნინიმაც არ დააყოვნა და თით აჩვენა რომელსაც ულამაზესი ბეჭედი ამშვენებდა.

12 თავი
კიდევ ერთხელ უწევდა მშობლირი მიწის დატოვება და გამგზარება, კიდევ ერთხელ გაისროლა ბედისწერამ ცხოვრების ასპარეზზე საბრძოლველად, მაგრამ განსხვავება ის იყო, რომ აღარ იყო ის პატარა ბავშვი რომელსაც არ ქონდა მიზანი, არ იცოდა სად იყო რას აკეთებდა და სად უნდა წასულიყო და რა იყო მისი მიზანი, ახლა მას ქონდა
მიზანი რომლის მისაღწევადაც ბოლომდე იბრძოლებდა.
– ნატუკა ახლა აეროპორტში ვართ მე და ერეკლე, ასე მოხდა რაა მომიწია წამოვულიყავი, დრო მაქვს კიდევ მაგრამ აქ სულ ავიბნეოდი, სანდროს ნახვა არ მინდა, ისედაც ამირია გონება და ახლა ამის დრო არ მაქვს, მის გვერდით საღად აზროვნება არ შემიძლია. საუბარში გართულმა ელენემ მხარზე შეხება იგრძნო და წამიერად შეკრთა. მიტრიალებულს ერეკლე დახვდა და დამშვიდა.
– ვაიმე ერეკლე შენ ხარ?! შემეშინდა.
– მე ვარ ელენე კიი, უნდა წავიდეთ უკვე ჩასხდომა იწყება, რომ ვერ დაგინახე შემეშინდა, მეგონა ის არანორმალური დაგადგა.
– არაა იკაა, არ იცის რომ მივფრინავთ, მათე გავაფრთხილე, მაგას გონია შენთან ერთად თბილისის ქუჩებში ვსეირნობ, სიცილით უთხრა ელენემ ერეკლეს ხელკავი გამოსდი და ღიმილით გაემართნენ.
– შენი აზრით გიორგი სანდროს ჩააყენებს საქმის კურსში?
– არ ვიცი, შეიძლება კი, შეიძლება არა, გიორგიმ კარგად იცის რომ ახლა ექსპერიმენტების დრო არ არის, სანდროს მსგავსი საქმე არ აინტერესებს თანაც რამდენადაც ჩემთვის ცნობილია არ იცის ამ საქმის შესახებ არაფერი, ამდენი წლის მანძილზე მე მხოლოდ გიორგისთან და მის ადვოკატებთან ერთად მიწევდა მუშაობა, იძახდა კი ვიბრძვი დვიბრუნო ის რაც მე და ლევანა გვეკუთვნოდაო, მაგრამ ჩემი შვილი არაფერს არ მიხედავსო. ორი გზა ან სანდროს გადასცემს აქციებს და გაანიავებს, ან მე შევისყიდი და ღირსეულად გავაგრძელებ ყველაფერს.
– რატომღაც მგონია სანდროც შემოტოპავს ამ საქმეში, თანაც ისე რომ უკან გასვლა აღარ მოუნდება.
– ვნახოთ, ვნახოთ რას გადაწყვეტს ბატონი სანდრო, ყველაფერი შეხვედრაზე გაირკვევა ორ კვირაში, ან გიორგის კაცი ჩამოვა ჩემთან შესახვედრად, ან სანდრო, სასხვათაშორისოდ ჩაილაპარაკა და გაიცინა.
– მოკლედ შენთან ურთიერთობა ცეცლთან თამაშს გავს ელენე. მადლობა ღმერთს შენთან საქმე არ მაქვს გასარკვევი და მხოლოდ ვმეგობრობთ, თორემ აუცილებლად დავმარცხდებოდი, სიცილით უთხრა ერეკლემ და სახეალეწილ, ანერვიულებულ ელენეს გახედა, თითები უკანკალებდა ფერი არ ედო სახეზე,თვალები დაეხუჭა და ღრმად სუნთქავდა.
– კარგი რა ელენე, კიდევ ამდენი წლის მერეც, მომკიდე ხელი აქ ვარ, მარტო არ ხარ.
– ელენემ მუშტები შეკრა და ძალაგამოცლილმა ამოილაპარაკა, ასეა იკა ყველა შიში დავძლიე, ძლიერი ქალი გავხდი მაგრამ ეს ვერა, სულ ის დღე მახსენდება როგორ ჩავიდნენ მშობლები თვითმფრინავიდან, მარტო გამიშვეს და აღარასდროს დაბრუნებულან. ახლა ხვდები რატომ არ უნდა შერჩეს თიკას მშობლებს არაფერი?!


– მოიცა მეკაიფები ? შენ არ იძახდი გიორგის ბიზნეს არ გავეკარებიო.
– ვიცი მათე მაგრამ, გიორგიმ დაიჟინა, როგორც ჩანს მზადაა იმისთვის რომ ეს საქმე ჩაფლავდეს, იცის რომ მე ამ საქმის არაფერი გამეგეაბა. არჩევანი თავად გააკეთა.
– სანდრო სახუმარო არაა, ან დაელაპარაკე გიორგის რომ ვერშეძლებ ვერაფერს და სხვა გაუშვას, წლებია ამ საქმის გამო წვალობენ გიორგი და... მათე მიხვდა რო გაჩუმების დრო იყო და უკვე ზედმეტს საურობდა.
– გიორგი და ვინ?! რა იცი შენ ამ საქმის შესახებ? გაკვირვებული ჩაეკითხა.
– არაფერი ბიჭო რა უნდა ვიცოდე, გიორგი და თავის პარტნიორი ვიგულისხმე ვისაც უნდა შეხვდე, გიორგი ხო იცი ყველა საქმეს როგორი გულმოდგინებით მიყვება, მისთვის ყველა საქმე მნიშვნელოვანია ამის თქმა მინოდა სხვა რა, თავი იმართლა მათემ და როგორც კი მიხვდა რომ ამ საქმიდან ისე გამოძვრა, რომ არ დაიწვა მობილური ამოიღო და შეტობინება გაგზავნა.
– ,,მზად იყავი ყველაფრისთვის ჩათვალე მარტო მოგიწევს ყველაფრის მოგვარება, გიორგი სანდროს გზავნის მოემზადე, მისი დანახვა შენთვის მოულოდნელი არ იყოს“
– მოკლედ წავალ და იმ გოგოს ვუჩვენებ, რომ ჩემთან საქმის დაჭერა არ ღირს, იმედია მაშინ მაინც მიხვდება გიორგი რომ ეს საქმე არაა ჩემთვის და თავი დამანებოს.
– სანდრო იქნებ არ ღირს და ჯობს უკვე ყველაფერს სერიოზულად მოეკიდო?!
– არანაირი სერიოზულობა მათე რაც არაა ჩემი საქმე იმის კეთებას არ უნდა მაიძულებდნენ ან ის გოგო საერთოდ ვინაა რა უნდა, გიორგი სულ იმას გაიძახოდა ქალს ბიზნესში რა ესაქმებაო და ეგ ვინ გამოდგა ასეთი გიორგის რომ აზრი შეაცვლევინა. სიცილით ჩაილაპარაკა და თან თავისივე ნათქვამზე ჩაფიქრდა.
– შენც შეგაცვლევინებს, უფრო თავისთვის ჩაილაპარაკა ეს სიტყვები მათემ ვიდრე სანდროს გასაგონა.

– ელენე რას გაშეშდი წამოდი მძღოლი გველოდება, მერე შეამოწმე ეგ ტელეფონია.

– მოიცა, მოიცა ნახე, სიცილით გაუწოდა ტელეფონი და შეტყობინება წააკითხა,– ,,მზად იყავი ყველაფრისთვის ჩათვალე მარტო მოგიწევს ყველაფრის მოგვარება, გიორგი სანდროს გზავნის მოემზადე, მისი დანახვა შენთვის მოულოდნელი არ იყოს“

– მოიცა მართლაა? ირონიული სიცილი აუტყდა ერეკლეს თან გაბრაზდა და ხელების ქნევით საუბრობდა ნელ–ნელა კი ტონს უწევდა. არა რაა გიორგის რისი იმედი აქვს, სანდრო ყველფერს გაფუჭებს ელენე, ახლავე დაურეკე და გააფრთხილე ის არ გამოგზავნოს!

– არა მათე, ჩამოვიდეს, ჩამოვიდეს, ჯობს გაიგოს ყველაფერი და მამამისის გვერდით დადგეს.

– თიკა? რა იზამ მოუყვები მასზე? როგორ ფიქრო თიკამ იცის?

– არა ერეკლე თიკამ არაფერი არ იცის, მაგ საწყალს თავიანთ სათამაშოდ იყენებდნენ, ერთადერთი იმის გამოც თავისებს ვითომ და უყვარდათ ის იყო რომ თიკას სანდრო უყვარდა, სიცოცხლის ბოლო წუთებშიც იმაზე ფიქრობდნენ, რომ ის ქონება ხელთ ეგდოთ, არ უნდა ვამბობდე მიცვალებულზე ცუდი არ შეიძლებაო მაგრამ ნაგვები და ძაღლები იყვნენ ორივე ცოლ–ქმარი.

– თიკას რა ბედი ეწევა ახლა რას იზამს ნეტა, ინტერესით ჩაეკითხა ერეკლე.

– არ ვიცი იკა არაა, იმედი მაქვს გიორგი სწორად შეაფასებს მდგომარეობას ყველაფერს ეტყვის, მისივე უსაფრთხოებისთის.

– შენ რაღაცა ბევრ კითხვას სვამ თიკაზე? რახდება? მაცდური ღიმილით კითხა და გაეცინა როგორც კი ერეკლეს დაბნეულ სახეს გადააწყდა.

– როგორ გგონია თიკას მართლა უყვარდა სანდრო? სინანულით ჩაილაპარაკა და თვალებში სევდა ჩაუდგა.

– არ ვიცი ერეკლე, მე მაინც მგონია თავისებმა იმდენაა შთააგონეს, რომ სანდრო უყვარდა დაიჯერა ეგ სიყვარული, ასა მშვიდად ვერ შეხვდებოდა ამ ბოლოს განვითარებულ ამებს, გგონია ასე მშვიდად გამომიშვებდა მას შემდეგც რააც გაიგო ჩემი და სანდროს ურთიერთობა, შეყვარებული ქალი ბოროტდება საყვარელი ადამიანის დაკარგვის მერე, გახსოვდეს თიკასთვის ეს განთავისუფლება იყო, ეწყინა გული დაწყდა მაგრამ მალე გაიაზრებს ყველაფერს.

– გიორგი მგონია შეცდომას ვუშვებთ, იმ საწყალმა გოგომ რა დააშავა რომ ჩვენ არანორმალურ შვილს უნდა გაუძლოს, ცოდოა გოგო, მარტო არ გაუშვა გთხოვ დიმიტრიც გააყოლე.

– არა ლელა, ყველაფრის მიუხედავად სანდროს იმედი მაქვს, ბავშვი აღარაა მიხვდება და გაიაზრებს საქმის სირთულეს თუ არ გაიაზრებს თავი ნებით მაშინ იძულებით გავააზრებინებ.

– თიკას რა ვუყოთ მოვუყვეთ?

– არ ვიცი როგორ მიღებს ლელა,მაგრამ ჯობს სიმართლე იცოდეს, საფრთხეში ვერ ჩავაგდებ აქ უნდ იყოს.

– თიკა შეშფოთებულმა ტავი ვეღარ შეიკავა და კარების გვერდით მდგარ ლარნაკს ფეხი კრა, ხმაურიც გამოიწივია და გიორგი და ლელაც მიხვდნენ რომ ყველაფერი გაიგონა, დამალვას აზრი აღარ ქონდა.

– ყველაფერი გავიგონე, ახლა გასაგებია რატომ მაინცდამაინც სანდრო, სიმწრით ჩაილაპარაკა და თავის ბედზე ჩაფიქრდა.

– ახლა რა უნდა ვქნა, ის ეცდება ალბათ რომ თქვენ წინააღმდეგ გამომიყენოს.

– თიკა მაგაზე ფიქრი არ ღირს, მაგას ვერ შეძლებს, ახლა მთავარი შენი უსაფრთხოება, ისეთ ადგილას უნდა წახვიდე სადაც ვერ გიპოვნიან, სანამ ეს საქმე დასრულდება უნდა დაიმალო, ნარკოტიკების ამბავი თუ გახმაურდა, რაც დიდი ალბათობით მოხდეა პოლიცია შენ დაგიწყებს ძებნას, ყველაფერი შენი სახელით გადის და შემოდის ხო იცი.

– თიკას ცრემლები წასკდა , გამოდის რომ უნდა დავიმალო, მამაჩემის სიღორეს საზღვარი არ ქონდა არასდროს მეზიზღება, მკვდრებიც არ მასვენებენ, მხელა საფიქრალი დამიტოვეს.

– არაფერზე არ ინერვიულო, ჩვენ აქ ვართ, მემგონი ჯობს ინგლისში გაფრინდე შენც, ელენეს ვერ გაგაყოლე სახიფათო იყო, ამაღამ წახვალ, ისე რომ სანდრომაც არაფერი იცოდეს ელენ მოაგვარებს იქ შენს ამბებს, ენდე მხოლოდ მას და იმ ადამიანს ვიზეც ელენე მიგითითებს.

– გასაგებია, წვალ ბარგს ჩავალაგებ.

– არანაირი ბარგი, პატარა ზურგჩანთა მხოლოდ, მნიშვნელოვანი ნივთები და შენი საბუთები დანარჩენს ელენე მიხედავს.

– კარგი გასაგებია, მადლობა ყველაფრისთვის, თიკამ ტირილი ვეღარ შეიკავა და თავს უფლება მისცა ეტირა, ძლიეერად ჩაეხუტა და გულწრფელი მადლობა გადაუხადა ორივეს.


13 თავი
–მამა კარებთან დიდხანს უნდა იდგე?დამშვიდდი არ ვაპირებ ამ საქმის გაფუჭებას, სანდრო ტანსაცმელს ალაგებდა თან გიორგის ელაპარაკებოდა, ამ ერთხელ გპირდები ყვეალფერს გავაკეთე იმისთვის რომ საქმე საუკეთესოდ შევასრულო მაგრამ, იცოდე ტყუილად ამ ბიზნესში მე ფეხს არ ჩავდგამ, აღარ მთხოვო, არ ვიცი ეს საქმე მაინდამიანც მე რატომ, მაგრამ გავაკეთებ.
–სანდრო შვილო შენი იმედი მაქვს, გთხოვ პირნათლად შეასრულე ეს საქმე, დიდ პასუხისმგებლობას ვგრძნობ იმ გოგოს მიმართ და იმედს ნუ გაუცრუებ გთხოვ, მთელი გულით ელაპარაკებოდა და ცდილობდა საქმის სერიოზულობაში დაერწმუნებია, სანდროს იმედი ჰქონდა მაგრამ გულის სიღრმეში რაღაცა ებრძვოდა, თითქოს თვლიდა, რომ არასწორი იყო სანდროს გაშვება, ვერ გადაეწყვიტა ეთქვა სიმართლე, თუ უბრალოდ სანდროსთვის ერთი ჩვეულებრივი შეხვედრა ყოფილიყო, ყოყმანობა თითქოს უნდოდა თიკას ამბავიც ეთქვა, მაგრამ საბოლოოდ დუმილი ამჯობინა, ბოლოს იმ დასკვნამდე მივიდა, რომ თიკასთის ბევრად უკეთესი იქნებოდა სანდროს არ ცოდნოდა მისი ინგლისში ყოფნის ამბავი.
–ასე ადრე რატომ ემზადები?
–ხვალ გავფრინდები, ცოტას დავისვენებს აქ უკვე სული მეხთება ყველაფერი ერთმანეთს მიჰყვა, მგონია მალე სუნთქვას ვეღარ შევძლებ, ვეღარ ვაზროვნებ გიორგი ვეღარ!
– ქალის ამბავია ხო? თითქოს იმწასვე მიუხვდა შვილს ფიქრებს.
– შეიძლეა ასეც ითქვას, დანანებით ამოილაპარაკა, ტანსაცმლის კეცვას შეეშვა სახეზე დაცვარული ხელები ჩამოისვა, საწოლზე ჩამოჯდა და საუბარი დაიწყო. უნდოდა დაცლილიყო, ჭამდა თვის არაკაცური საქციელი.
– არაკაცი ვარ მამა, ისეთი არაკაცი რომ ახლა ჩემი საქციელის გამოსწორების უფლებაც აღარ მაქვს.
– სიმწრით ჩაეცინა გიორგის შვილს გვერდით მიუჯდა, მხარზე ხელი ჩამოსცხო და გაამხნევა.
– ვიცი ბევრი რამე დაგაკელი, არ გაკლდა გართოა, მანქანები, დავენება ფული, მაგრამ გაკლდა მამასვილური საუბრები, ვიცი დიდი შეცდომა დავუშვი, ალბათ რაც ჩაიდინე მარტო შენი ბრალი არა, პირველ რიგში ჩემი ბრალია, როდესაც შვილი შეცდომას უშვებს იცოდე შეცდომის დაშვების მიზეზი მშობლებში უნდა ეძიო, ეს შეცდომა ორმოცდა ათი ორმოცდა ათზეა. თუ უყვარხარ გამოასწორებთ, გაგიგებს გვერდით დაგიდგება, არ ვიცი რა შეცდომა, არც მოგთხოვ მომიყვე ეს შენი პირადია, შეიძლებ დააშავე ატკინე, აწყენინე, მაგრამ არ გაბედო და მაგ შეცდომაზე არვისთან ისაუბრო, წმინდა სიყვარულის შეცდომებს საჯაროდ არ განიხილავენ, არავინ არ თქვას რომ თუ გიყვარს ვერ ატკენ, არ ატკენ, ეს ყველაზე დიდი ტყუილია, სწორედაც ყველაზე მეტად მას ატკენ ნებით თუ უნებლიედ, შენი ერთი არასწორი სიტყვაც გულ ატკენს, მაგრამ გახსოვდეს წმინდა სიყვარულში არსებობს პატიების კანონი, თუ გიყვარს ელოდები, პატიობ, თუ არ გიყვარს მაშინ შეცდომით ამართლებ ურთიერთბის დანგრევას. დაელოდე მოთმინება ზოგჯერ საუკეთესო გზა შეცდომის გამოსასწორებლად.
– სანდრო გულისყურით უსმენდა გიორგის და ცდილობდა ეს საუბარი სიტყვა–სიტყვით ჩაებეჭდა გონებაში, ეს ის საუბარი იყო მთელი 28 წლის განმავლობაში რასაც ელოდა. მოთმინება ზოგჯერ საუკეთესო გზაა შეცდომის გამოსასწორბლად. სიტყვებმა ღრმად დაილექეს სანდროს გონებაში.
– თუმცა გახსოვდეს, როდესაც საყვარელ ქალს კარგავ მხოლოდ იმიტომ, რომ თავს მის შესაფერისად არ თვლი, მაშინ ნამდვილად ღირსი ხარ დაკარგო.
– მადლობა მამა, მადლობა, გულწრფელი მადლობა გადაუხადა და გადაეხვია.
– მაშინ მე გავალ, გააგრძლე მომზადება ხელს აღარ შეგიშლი. კარში გასვლისას კიდევ შეახსენა,– მოთმინება დოზირებულად, მონდომება და უმთავრესი სიყვარულის სიწმინდე.


– აუუ ელე როგორ მომენატრე შენ ხო არ იცი, მაკლდა ეს გართობა შენთან ერთად, ნატუკა ელენეს ელაპარაკებოდა და თან ჭიქიდან ვისკის ცლიდა, გარშემო გამაყრუებელ მუსიკის ხმა, ნაცნობი ამავდროს უცხო გარემო ხმაური, ქაოსი, თითქოს ელენეზე ერთდროულად როგორც დადებითაც ისე უარყოფითად მოქმედებდა.
– თითქოს მეც მენატრებოდა ნატუკა, ნერვიულად უთხრა და სასმლის ჭიქა ერთ მოყუდებაზე ჩაცალა.მოდი წავიდეთ აქედან რა, რაღაცა თავს სრულყოფილად ვერ ვრგძნობ, საქართველოში იმდენად მივეჩვიე სიმშვიდეს ეს ხმაური ცუდად მხდის.
– კარგი ელე წავიდეთ,მაგრამ მანამდე ჰეზერს დავემშვიდოობები და ორიოდე სიტყვას ვეტყი საბუთებთან დაკავშირებით. ელენე ნატუკას აღარ დაელოდა და შენობა დატოვა მშვიდი ადგილი მოძებნა და ერეკლესთან დარეკა.
– ერეკლე სად ხარ?
– სად წავალ ელუ სახლში ვარ, ტანსაცმელს ვარჩევ. სიცილით უთხრა და ტანსაცმლის არჩევა განაგრძო, არა ეს არ წავა ძაან ბანალური თითქოს რამე გრანდიოზულ წვეულებაზე მივდივარ, რამე სპორტული მინდა თან დახვეწილი, თავისთვის აგრძელებდა საუბარს და ელენეს არც კი უსმენდა.
– იკაა?! შენ გელაპარაკები აქ ხარ?
– აუუ კიი ელუ, უბრალოდ დილისთის რა ჩავიცვა ვერ გადავწყვიტე.
– ერეკლეს!აეროორტში მიდიხარ, პაემანზე კი არა.
– თან მაგისთვუს გირეკავ, დილით არა ამაღამ უნდა გავიდეთ, ჩვენ კლუბში ვიყავით და პირადირ აეროპორტში წავალ, ტაქს გავაჩრებ იქ შეგხვდები.
– ნატუკაც?
– არა ნატუკას სახლში გავუშვებ,მოემზადოს სტუმრის დასახვედრად. მობილური გათიშა, ამასობაში თიკაც გამოვიდა უკვე დაწყობილი გეგმა უთხრა და ტაქსით სახლში გაუშვა.
– ტაქსს ელოდებოდა როდესაც ზურგიდან ნაცნობი ხმა გაიგო რომელიც აშკარად ელენეს უძახდა.
– ელენა, ტაქსი არ გინდა მე წაგიყვან.
– მადლობა ჰარლი, არ მინდა სახლში არ მივდივარ.
– რა პრობლემა, სადც მიდიხარ იქ გაგიყვან.
– არ მინდა შეგაწუხო.
– საერთოდ არ ვწუხდები ქართველო. სიცილით უთხრა ჰარლიმ, ელენეც მიხვდა რომ კამათი არ ღირდა წინა სავარძელზე დაიკავა ადგილი და ღიმილით უთხრა.
– რადგან არ იშლი შენსას ჰითროუს აეროპორტისკენ.
– საქმიანი შეხვედრა?
– არა ჰარლი, მეგობარი საქართველოდა.
– სიმპათიურია შენი მეგობარი?– ელენეს გაეცინა ჰარლის კითხვაზე. ჰარლი რამდენჯერ უნდა გითხრა ჩემს ცხოვრებაში სიმპათიური მეგობრები არ არიან.
– აიი შენი თვალები ამ წამს სხვა რამეს ამბობს და იცოდე თავადვე ვიზრუნებ რაც შეიძლება მალე იყოს შენს გვერდით.
– ოხ ჰარლი არ ეშვები რაა ამ ყველაფერს, გიყურებ და ბებიაჩემის გამოზრდილი მაჭანკალი მგონიხარ, დარწმუნეული ვარ შენებმა საქართველოდან გიშვილეს.
ორივეს გაეცინათ ნათქვამზე შემდეგ გაჩმდნენ და აეროპორტამდე ხმა აღა ამოუღიათ.

– კი კი იკა შესასვლელთა ვდგავარ, ჰარლიმ მომიყვანა მარტო არ ვარ.
– აიი კი დაგინახეთ,მოვდივარ.
– ელე წამოხვალ შენც შიგნით თუ აქ დაიცდი ჰარლისთან ერთად.
– შენ შედი იკა, თიკამ ისედაც იცის რომ შენ უნდა დახვედროდი.
– უფფ კარგი კარგი, ღრმად ამოიხვნეშა და რამდენადაც შეძლო საკუთარი თავი შეათალიერა, მგონი კარგად გამოვიყურები?! თმა?! მიხდებ ასე?
– ერეკლეე შედი ახლა გეყოს მაგის დროც გექნება.


– როგორ ხარ თიკა? ზურგჩანთა გამოართვა და წინ გაუძღვა.
– კარგად ერეკლე შენ?
– კარგად ვარ, იმედია მოგეწონება ინგლისი, თუ ნამყოფი ხარ?
– არა პირველად ვარ, იტალიაში ვარ ნამყოფი მხოლოდ დიზაინზე იქ ვსწავლობდი, ინგლისში სულ მინდოდა წამოსვლა მაგრამ... მემგონი ჩემი სულის ამინდებია აქ, გარეთ გაიხედა და თვალი წვიმის წვეთებს გაუშტერა, კი აქ სულ ასეა თითქმის, ჩვენ მოგვბეზრდა უკვე, მე წვიმა არ მიყვარს,მ ქართული ნეიტრალური ამინდი მირჩევნია.
– ელენე კარში შეეჩეხა წყვილს ანერვიულებულმ დაიწყო ლაპარაკი.
– თიკა სანდრო დღეს მოფრინავდა?
– არაა ელენე როგორც ვიცი ხვალ უნდა წამოსულიყო, შეხვედრამდე დავისვენებო ასე უთხრა გიორგის.
– აქააა, ანერვიულებულმა ამოილაპარაკა, აქ არ უნდა გნახოს.
– კი მაგრამ როგორ.
– წეღან დავინახ ალბათ ვინმეს ელოდება.
– ჰარლკი გარეთ მელოდება, შენ ერეკლეს წაყევი მე და ჰარლი ერთად წამოვალთ.
– კარგი ელენე სახლში შეხვდებით, ერეკლე დაემშვიდობა და შუბლზე აკოცა. ფრთხილად იყავი.

ჰარლი შეგვიძლია წავიდეთ ისინი წავიდნენ უკვე, ჰარლიმ ხელით ანიშნა ერთი წუთი მადროვეო.
– კი, კი სანდრო მართლა აქ ვარ, არ წახვიდე ტაქსით, მეგობართან ერთდ ვარ, მისი მეგობარიც დღეს ჩამოფრინდა, სად ხარ შენ? მითხარ და მოვალ.
– ელენეს სახე აელეწა ნაცნობი სახელის გაგონებაზე.

შენთან ერთად რატომ მოვდივარ შეიძლება გავიგო?
– რაიმე პრეტენზია გაქვს ქალბატონო თიკა? შემიძლია გავაჩერო და თავად წამობრძანდით, თუ რა თქმა უნდა იცით სად უნდა მობრძანდეთ, იმდენად სერიუოზულად უთხრა ერეკლემ ეს სიტყვები ერთი ფიქრი თიკამ ისაც კი იფიქრა ეს ხეპრე მართლა გაჩერებს და როგორ წავიდეო.
– თქვენს ყველა სტუმარს ასე ექცევით ბატონო ერეკლე? სახეალეწილმა ახედა და პასუხის მოლოდინში თვალებსაც არ ახამხამებდა.
– ერეკლემაც არ დააყოფნა და იგივე სახით გახედა, და თქვენ ქალბატონო თიკა ყველა მასპინძელს ასე ელაპარაკებით? თუ გინდა ჩამოდი, გზიდან მანქანა გადააყენა და გააჩერა, გადადი თუ გინდა არ არის პრობლემა, მაგრამ იცოდე მე შენს მოძებვნას არ დავიწყებ ამხელა ინგლისსში და ელენეს შენ გასცემ პასუხს გასაგებია? ეცადა ყველანაირად სერიოზული და გაბრაზებული ტონით ეთქვა.
– თიკა ცოტა შეაშინა მისმა ტონმა და მორიდებულად უთხრა, კარგი გასაგებია ჩუმად ვიქნები სახლამდე ხმასც კი არ ამოვიღებ.
– დიდად დამავალებ, ეს სიტყვები უფრო თავისთვის ჩაილაპარაკა და გზა განაგრძო.

– ელე გაიცანი ჩემი მეგობარი, სანდრო

– ნიკა ნიკა, თავისით ჩაილაპარაკა და სიმწრით ჩაიცინა, იმ წამს უნდოდა სანდრო გაეწიწკნა.

– რა ნიკა ელენე სად დაფრინავ, სანდრო მეთქი სანდრო.

– არსად არ დავფრინავ ჰარლი გავიგე სან დრო, სახელი დამარცვლა , ირონიულად ლაპარაკობდა და სანდროს ნერვებზე თამაშს აგრძელებდა, სასიამოვნოა ბატონო სანდრო, ჩაიცინა და ხელი გაუწოდა.
–ელენე , მე ელენე მქვია, კარგია რომ მეგობრებსაც ნიკათი არ ეცნობი, იღიმოდა და ჩვეულ სიმშვიდეს არ კარგავდა, თუმცა მისი შინაგანი მე ბრძოლის ველზე გაჭრილი მეომარივით იბრძვოდა მის შექმნილ ელენესთან.
–ელენე ნერვებზე თამაშს მოეშვი, გასაგებია?
–რა არის გასაგები ბატონო სანდრო?
–ელენე შენ რა ჩემს მოთმინებას ცდი თუ რას აკეთებ?
–რახდება აქ? თქვენ რა ერთმანეთს იცნობთ? მართლაც რომ რა პატარა ყოფილა ეს საქართველო, მეგობრებო ხო არ დაგავწიწყდათ ქართული რომ ვიცი? იქნებ ან ეს კინკლაობა შეწყვიტოთ ან მეც გამარკვიოთ რა ხდება.
–არაფერია ჰარლი მე და ბატონი სანდრო ძველი ნაცნობები ვართ.
–გასაგებია რომ ნაცნობები ხართ, მაგრამ იქნებ წავიდეთ და დანარჩენი გზაში წაკბინოთ ერთმანეთს.
–სანდრომ ის–ის იყო წინა კარი გამოაღო, რომ ელენემ კარი ცხვირწინ მიუხურა.
–ოპ პო ოპ, არა ბატონო სანდრო თქვენ აი იქ, თვალით უკანა სავარძლისკენ მიანიშნა, ალბათ არ მითქვამს თქვენთვის აქამდე, რომ იმ ადგილს არავის არ ვუთმობ რაც ჩემია, მე როდესაც აქ ვარ ჰარლის მანქანაში ვერავინ ჯდება წინ და იცოდეთ არც თქვენ არ ხართ გამონაკლისი. კმაყოფილი გამომეტყველება არ შორდებოდა სახიდან.
–ღმერთო გამძლეობა მომეცი ამ ქალის ხელში, ერთი ღრმად ამოიხვნეშა და უკანა სავარძელზე მოთავსდა.
–ელენა ჯერ შენ დაგტოვებთ და მერე წავალთ სახლში.ელენემ როგორც კი გაიაზრა, რომ შეიძლებოდა სანდროს თიკა შეემჩნია სახლში წაყვანის იდეა არ მოეწონა.
–არა ჰარლი, მე Lord’s Cricket Ground-თან ჩამოვალ, გზას აღარ გაგიმრუდებთ, ცოტას გავისეირნებ.
–სად გაისერინებ ელე კარგად ხარ? შუაღამეა და თან ერეკლე და შენი სტუმარი სახლში გელოდებიან.
–ვიცი ჰარლი ჩემი სტუმარი არ დამვიწყებია, პირიქით მასთან ერთად გასეირნებას ვაპირებ.
–ერეკლე შენთან რჩება?
–ჰარლი ამდენი წელია გიცნობდა მაგ კითხვას ყოველჯერზე რატომ მისვამ, ერეკლე ჩემთან კი არ რჩება ერთდ ვცხოვრობთ.
–კარგი ბოდიში, გასაბრაზებლად არ მითქვამს.
–არც მე მიპასუხია გაბრაზებულს, ურალოდ გაიგეთ რომ მე და ერეკლე წლებია ერთად ვცხოვრობთ და არაფერი შეიცვლება გამუდმებით მაგის კითხვით. ჰარლის ელაპარაკებოდა თუმცა სარეკეში სანდროს თვალს არ აშორებდა, სიამოვნებდა მისი ამ მდგომარეობაში ხილვა, ვიღაცები ძალიანაც რომ ეცადონ ერეკლესთან ურთიერთობას ვერ გამიფუჭებენ, ასე რომ ტყუილად ნუ წვალობენ. აქ გამიჩერე სადმე.
–Lord’s Cricket Ground-თან ჩამოვალო ასე არ თქვი.
–კი გითხარი მაგრამ ახლა ასე გადავწყვიტე.
–კარგი, კარგი აზრი არ აქვს რასც იტყვი მორჩა, მანქანა გზიდან გადააყენა და გააჩერა.
–მადლობა ძვირფასო და ბოდიში, რომ გაწვალე.
–ჰარლი ძმაო დამელოდე ცოტახანს, ახლავე მოვალ, სანდრო მანქანიდან გადავიდა და ელენეს გაეკიდა. მკლავში წვდა და თავისკენ მოაბრუნა, როგორ უნდოდა მის ბაგეების დაწაფებოდა და დაეკოცნა, ხელები მის თმებში აეხლართა და მანამ ეთამაშა სანამ არ დაიღლებოდა და არ ჩაეძინებოდა, ელენე ხომ ხედავ სადაც არ უნდა წახვიდე ყველგან შენთან მოვდივარ, გთხოვ მომეცი უფლება დანაშაული გამოვასწორო, ნუ მიკლავ გულს ერეკლესთან ნუ ხარ იმის გამო რომ მე გამამწარო, ცხოვრებას ნუ ირევ.
–ელენეს სიცილი აუტყდა, ხმამღლა იცინოდა და თან ბრაზობდა, შენ რა სანდრო დებილი ხარ თუ თავს იდებილებ? ვინ ხარ რომ ჩემს ცხოვრებაში ერევი, წადი რა და შენ საქმეს მიხედე, შემეშვი გაიგე შე მე შვი, შენს გამო ცხოვრება არ დამინგრევია და არც დავინგრევ, გაფრთხილებ ერეკლეს შეეშვი და შენი ფანტაზიები შენთვის შეინახე, ახლა კი ხელები მომაშორე, თვალებით ხელებზე ანიშნა და სანდრომაც მაშინთვე გაუშვა.

–წავედით ჰარლი წავედით, მაგრამ აი მოწმე ხარ ელენეს იმ რქებს მოვამტვრევ,
–ერთი არანორმალური არ მყოფნიდა და ახლა აქ მეორეც ჩამომივიდა. ოხ ეს ქართველები
–ოხ ჰარლი რა ისე ლაპარაკობ თითქოს ბავშვობა არ გქონდეს საქართველოში გატარებული და არ იცნობდე ქართველ ადამიანს.
–ხო ხო ვიცნობ და ნეტა არ ვიცნობდე, ყველაფერს როგორ ართულებთ თქვენ ვინ ხართ.
–ქართული სისხლი მაინც არ გქონდეს რაა, დედაშენს რომ შენი სიტყვები ესმოდეს, სიცილით უთხრა და მერე ისევ თავისი ინტერესის სფეროს მიადგა.
ჰარლი ელენეს დიდი ხანია იცნობ?
–კი, 14 წლიდან, სკოლა ერთად დავამთავრეთ, მერე უნივერსიტეტშიც ერთად ვიყავით.
–ბევრი რამ იცი მისი ცხოვრების შესახებ?
–თითქმის ყველაფერი თუ ბოლო ერთი წლის ამბებს არ ჩავთვლით რაც საქართველში ხდებოდა.
–ამდენ კითხვას რატომ მისვამ ვინაა? რაში გაინტერესებს შენ?ზოგადად ელენეზე არავისთან ვსაუბრობთ, ყველასავით მარტივი გზა არ გამოუვლია, მასთან ახლოს არავის ვუშვებდით, რაღა თქმა უნდა არც თავად არავის იკარებდა, რაღაცა პირადული აქვს რომელსაც არავის უყვება, წლებია უკვე მაგ საქმის მოგვარებას ცდილობს მოკლედ სულ ესაა რა, მეტი თუ გაინტერესებს მას კითხე, მიუხედავად იმისა რომ ჩემი მეგობარი ხარ მასზე ვერ ვისაუბრებ, ელენე ყველა არა ის სხვაა.
–გასაგებია, ღრმად ამისუნთა და კვლავ გააგრძელა ინტერესის დაკმაყოფილება. და ერეკლე?
–ერეკლე მისი მეგობარია, ნუ უფრო მეტი ვიდრე მეგობარი.
–უფრო მეტი ვიდრე მეგობარი რას ნიშნავს?
–რას ნიშნავს და ერეკლე და ელენე ერთად ცხოვრობენ.
–ჰარლი ნუ მასულელებ რას ქვია ერთად ცხოვრობენ. წყობილებიდან გამოსული ელაპარაკებოდა და თვალებიდან უკვე ნაპერწკლებს ყრიდა.
–სანდრო რატომ გაინტერესებს?
–ჰარლი მითხარი რომ გეკითხები!
–არაფერს არ გეტყვი სანამ არ გავიგებ რატომ მეკითხები.
–ელენე ის გოგოა რომ გიყვებოდი! საკმარისია? ახლა მომიყვები?
–ვინ გოგო? რას მეუბნები? არ გამაგიჟო, ეს ის ელენეა იმ გოგოს გამო რომ დაშორდი?
–კი ეგ ელენეა! ახლა მომიყვები?
–დავფიქრდები.
–ღმერთო ახლა მართლა გავჟდები.
–გაგიჟდი, გაგიჟდი, იცოდე ელენეს რომ აწყენინო არ დავუშვებ, საკუთარ თავსაც ვერ ვაპატიებ მას რომ რამე ვაწყენინო და მითუმეტეს სხვას.
–მოგხედავთ თქვენ მაცადეთ.

–ეს ელენეს სახლია?
–თიკამ სახლი შეათვალიერა, ნამდვილად გემოვნებიანი იყო, ეზოში შესვლისთანავე იგრძნობოდა როგორი სიყვარულით იყო მოვლილი ეზო. ამ ყვავილებს ვინ უვლის რა საოცარია, რამდენი სახეობა, ღმერთო, თიკა გაოცებას ვერ მალავდა და მთვარისა და განათების შუქზე მოციმციმე ყვავილებს დიდი ინტერესით აკვირდებოდა.
–კი ეს სახლი ელენესია, წლებია აქ ელენესთან ერთად ვცხოვრობ.
–სიტყვა ,,ერთად ვცხოვრობთ“ თიკას გულზე მოხვდა თვალები გაუფართოვდა და ხველა აუტყდა,კი მაგრამ აბა მეგობრები ვართო.
–კი მეგობრები ვართ,სხვა რა უნდა იყოს.
–და ერთად ვცხოვრობთ რას ნიშნავს?
–ჩემი სახლი უნივერსიტეტიდან შორს იყო, ამიტომ მე და დედა ელენეს თხოვნით აქ გადმოვედით, მეც მაწყობდა რადგან გზაში დროს არ დავკარგავდი და ელენესაც, რადგან მარტო ცხოვრება აღარ მოუწევდა დედაჩემი სახლის საქმეებში ეხმარებოდა, ეზოსაც ერთად უვლიდნენ. არ ქონდა მარტივი პერიოდი ვერავის ენდობოდა, დედაჩემი და დედამისი თანაკურსელები იყვნენ შესაამისად ბავშვობიდან ვიცნობდი, დედაჩემი ერთადერთი იყო ვისაც აქ ენდობოდა ესაუბრებოდა და თან ეზოში დაგებულ ქვაფენილს მიუყვებოდნენ, რომელიც სახლის კარამდე მიდიოდა.
–ანუ შენ ყველაფერი იცი ?
–ყველაფერში რას გულისხმობ?
–კარგი არაფერს.
–ერეკლემ კარს გასაღები მოარგო და საუბარი განაგრძო, ანუ მეკითხები, ვიცი თუ არა აქ რატომ ხარ? რა თქმა უნდა ვიცი, ისაც ვიცი რომ სანდრო და ელენე უნდა შეხვდნე ერთად, იმედია სანდრო არ გასულელდება და ელენეს ამ საქმეში არ მიატოვებს.
–მრცხვენია, დანანებით ამოილაპარაკა და თვალზე მომდგარი ცრემლები მოიწმინდა, ეცადა ერეკლეს არ დაენახა მაგრამ ერეკლეს არ გამოპარვია, მიუახლობდა მისი სახე ხელებში მოიქცია, ცერა თითით ცრემლები მოწმინდა თვალებში ჩააცქერდა და საუბარი დაიწყო – თიკა სამარცხვინო არაფერია, მშობლების დანშაულის ჩვენ არ უნდა გვრცხვენოდეს, ეს ჩვენი ბრალი არა, შენ არაფერში არ ხარ დამნაშავე.
–არა ერეკლე შეიძლება დამნაშავე არ ვარ მაგრამ სირცხვილით უნდა მრცხვენოდეს და პასუხისმგელობა ავიღო, მათი გაფუჭებული საქმე გადმოვასწორო, რომ არა ჩემი მშობლები დღეს ელენეს მშვობლები ცოცხლები იქნებოდნენ არც ელენე არ იქნებოდა ასეთ მდგომარეობაში.
–შეიძლება კი, მაგრამ დაიმახსოვრე შენ ნუ იდანაშაულებ თავს და ნუ გრცხვენია.
–თუ შეგვიძლია მშობლებით ვიამაყოთ და საჯაროდ ვაცხადედეთ მათ კარგს, მაშინ სინდის იმის ძალასაც უნდა გვაძლევდეს გვრცხვენოდეს მათი ცუდი საქციელის და გამოსწორებას ვცდილობდეთ.
–კარგი დამშვიდდი, მოდი ჩემთან, ერეკლემ თიკა გულზე მიიკრა და თმებზე ეფერებოდა.
თიკას ტანში სასიამოვნო ჟრუანტელმა დაუარა ასეთი სიმშვიდე არასდროს არავისთან უგრძვნია. სამყაროს წამიერად მოწყვეტილი წყვილი კარების ხმამ დააბრუნა რეალურ სამყაროში.
–კარებში დაღლილი და ძალაგამოცლილი ელენე იდგა, წყვილის დანახვაზე ელენე უცბად გამოფხილზდა, ბოდიში მემგონი ცუდ დროს მოვედი.
–სიტყვა ცუდ დროს მოვედი წყვილს ტვინში წითელი აუნთო და ერთმანეთს დენდარტყმულებივით მოშორდნენ, ერთმანეთს სუნქვაგახშირებულები უყურებდნე და დაბნეულობა ორივეს ემჩნეოდა, ხმა არცეთს არ ამოუღია, ელენე სამზარელოში წავიდა და ისინიც უკან გაყვნენ.
–ელენემ ჩაი დადგა და ძაალაგამოცლილი სკამზე ჩამოჯდა, სახე ხელებში ჩარგო და ამოიხვნეშა.
–სანდრო იყო?
–რასქვია სანდრო იყო გაკვირვებულებმა კითხეს.
–ჰარლიმ წამოიყვანა, ჰარლის მეგობარი ყოფილა.
–რაა? ანუ გინდა თქვა რომ ჰარლი შენ და სანდრო ერთად მოხვედით? სანდრომ იცის აქ რო ვარ? ელენე მითხარი რამე! ანერვიულებულმა დაიწყო საუბარი.
–დამშვიდდი თიკა, მოგვიყვება ყველაფერს.
–ელე გიორგის არ დაურეკავ? დარწმუნებული ხარ რო სანდრო ყველაფერს შეძლებ? ახლა ექსპერიმენტები დრო არაა ხო იცი.
–იძულებული იქნება გააკეთოს, თუ არა და ჩამოშრდეს საქმეს არ ვაძალებ მე არაფერს. ხვალ ექიმთან წავალ დღეს ველაპარაკე მერე კი სანდროს მივხედავ ვეტყვი თუ მზად არა ჩამოშორდეს ამ საქმეს. წლებია ამ დღეს ველი, მამაშენის გამო, თიკას გახედა, თიკას შერცხვა ააღარ იცოდა სად დამალულიყო, მამშენის გამო გამოვიარემთელი ეს ტანჯვა, ძალიან დიდი ბოდიში თიკა მაგრამ მამაშენმა უამრავ ადამიანს გაუნადგურა სიცოცხლე მათ შორის შენც გინადგურებს, საფლავიდანაც არ ისვენებს და მისი ანდერძი ყოველ ახალ ნაბიჯზე ხელს მიშლის.
–კაი მოვრჩეთ ამაზე ლაპარაკს, ახლა კარგზე ვისაუბროთ, ლონდონში ჩამოსული ხარ აქედან ისე ვერ გაგიშვებ არ დაათვალიერო, საქართველო ვერ შემიცვალა მაგრამ პირადად ჩემთვის აქაურობის გარეშე ცხოვრება წარმოუდგენელია, ჩაი დავლიოთ ცოტა ვისაუბროთ.
–ელენე შენს ჯანმრთელობას კიდევ საფრთხე ემუქრება?
–არა, თიკა თუმცა მომიწევს მთელი ცხოვრება ვაკონტროლო თავი და წამლები მივიღო, ზოგჯერ ჟანგბადი არ მყოფნის.
–ვწუხვარ.
–არაუშავს მივეჩვიე, მოდი თემა შევცვალოთ
–კარგი, კარგი მაპატიე, არ მინდოდა წარსული შემეხსენებია შენთვის.
წარსულს თუ უბრალოდ მის გარეშე ვერ იცხოვრებდა, თვალი ფანჯარას გაუშტერა წვიმის წვეთების ხმა მელოდიასავით ჩაესმოდა, წარსულის მელოდიას გავდა მშვიდი, ნაზი და სასიამოვნო, მაგრამ ამავდროულად ბობოქარი, რომელიც ქარბორბალასავით ატრიალებდა ყველაფერს. როგორ შეიძლება ერთი წუთი აინც წარსულის გარეშე ვიცხოვრო როდესაც ჩემი ყველა ქმედება წარსულს უკავშირდება, ძალიანაც რომ მინდოდეს მის გარეშე არ გამოდის, მე წარსულის გარეშე არავინ ვარ და არაფერი მაქვს, ასე რომ ამაზე ნუ ფიქრობ. ხვალ ერეკლე თიკა წაიყვანე ქალაქი დაათვალიერებინე. ჰაიდ პარკში შევხვდეთ, სასიამოვნო გარემოა, დანარჩენის დათვალიერებასაც ნელ–ნელ შეძლებთ. ახლა კი თქვესის ნებართვით ავალ გიორგის უნდა დავურეკო და თქვენც დაისვეენთ.

–საღამომშვიდობის გიორგი ბიძია
–საღამომშვიდობის შვილო, თიკა შენთანაა ხო უკვე?
–კი თიკა ჩემთანა, დღეს პატარა პრობლემას წავაწყდით, არ ვიცი ეს როგორ მოხდა, სანდროც დღეს ჩამოვიდა და თანაც იგივე თვითმფრინავით,
–გიორგი რა დროს ეგენია, თხარი ბავშვს დროულად ყველაფერ, ამდენი დრო არა.
–ლელას საუბარის ნაწილი ესმოდა ელენეს და მიხვდა რაღაცა სერიოზული ხდებოდა.
–გიორგი ბიძია, ლელა დეიდა რა საქმეზე საუბრობდ?
–მოგიყვები შვილო, მოგიყვები, ღრმად ამოისუნთქა და საუბარი დაიწყო. კარგია რომ სანდრო წამოვიდა, შეხვედრის თარიღმა გადმოიწია, ხვალ საღამოს შენ და სანდრო უნდა შეხვდეთ და ისაუბროთ ზეგ კი კონფერენციაზე წახვალთ, იქ როგორც შენი ქმარი ისე უნდა წარადგინო სანდრო სხვა გზა არ არის.
–დამცინით ბატონო გიორგი?
–არა შვილო სხვა გამოსავალი არაა,.
–და ამის შესახებ იცის სანდრომ თუ ეს ყველაფერიც საკუთარ თავზე უნდა ავიღო და ჩემი ქმრობა ვასწავლო. განერვიულებული ელაპარაკებოდა და არეული საქმიგან ნერვებ დაწყვეტილი ერთ ადგილას ვერ ისევენებდა.
–მისამართს მივცემ, შენთნ რომ მოვიდეს და ისაუბრეთ.
–უკვე სიმწრისგან ისტერიული სიცილი აუტყდა, რა მისამართი გიორგი ბიძია, იცით რომ თიკა სახლში მყავს, ეს ჩემი სახლია სადც ჩემს გარდა სხვებიც ცხოვრობენ და მოლაპარაკების ცენტრად ვერ ვაქცევ აქაურობას.
–კარგი ეს შენი გადასაწყვეტია, მაშინ მოიფიქრე სად შეხვდები, ახლა სანდროს დავურეკავვ მანამდე მოიფიქრე სად ნახავ.
–ხვალ 8 სააზე კაფე NERO–ში დაველოდები.
კარგი წარმატებიბი შვილო და ბოდიშ ასე რომ გიწევს




მოკლედ არ ვიცი კიდევ ელოდებოდთ თუ არა ამ ისტორიის გაგრძელებას, გარკვეულიმიზეზების გამო ვერ ვწერდი, ეს ის ისტორია რომელიც მინდა ბოლომდე მივიყვანო, გადავწყვიტე შემეხსენებინა თქვენთვის ეს ისორია, ხვალ ავტვირთავ ახალ თავებს, ან სრულადაც შეიძლება რადგან უკვე დასრულებულიან, ვნახე ჩემს თავში ის ძალა, რომელმაც თქვენთან დამაბრუნა, მომენატრა თქვენი სითბო.