მექალთანეს სათამაშო თავი 15
ცხოვრებას უყურებ და ხვდები, როგორ დაუნდობელია, როგორ შეუძლია გაგთელოს და ერთ წამში დაგინგრიოს ყველა შენი ოცნება, ახლა ჩემს ცხოვრებას ვუყურებ და ისეთი წარმოდენა მექმნება თითქოს დასვრილი ფანჯრიდან ვუმზერ ჩემს ცხოვრებას, ფანჯარა იმდენად დასვრილია, ხალხი გარედან ვერ მამჩნევს, მე კი შიგნით სული მეხუთება ვკვდები მგონია, ყველაფერი იცვლება, ქაოსია არეულობა, რა გავაკეთო არ ვიცი არაფერი მალე ჭკუიდან გადავალ ერეკლე, ერთი ღრმად ამოისუნთქა, პლედი შეისწორა, თავი დივნის კუთხეზე ჩამოდო და დაღლილი სახით ახედა დაბნეულ ბიჭს, რომელსაც ვერ გაეგო რას ნიშნავდა ეს საუბარი. –როგორ ფიქრობ ელენე სანდრო რას გააკეთებს? –არ ვიცი ერეკლე, უბრალოდ ერთი რაც არ მინდა ისაა, რომ ამდენი ხნის ნაწვალები წყალში ჩამიყაროს, მაგრამ მეეჭვება გიორგი ამდენად სულელი იყოს, რომ საკუთარი ქონება ისეთ ადამიანს ჩააბაროს ვინც გაუნიავებს, მგონია, რომ აქვს მისი იმედი. ესეც რომ არა მას ნამუსი არ მისცემს იმის საშუალებას, რომ რაღაცა ახიების გამო მიღალატოს. –ხვალ იმედია სანდრო კაცურად მოიქცევა და თამაშს არ დაიწყებს ამის დრო ნამვდილად არააა. –მეც ამის იმედი მაქვს, მხოლოდ ეს უთხრა ერეკლეს გაუღიმა, გავალ ერეკლე თორე შეიძლება ასე ყოფნით ჭკუიდან შევიშალო,დივანიდან წამოდგა მიფარებული პლედი ლამაზად დაკეცა იქვე კუთხეში დადო და კარსაკენ ნელი ნაბიჯებით გაუყვა, ქურთუკი მოიცვა და ეზოში გავიდა, გრილი სიაო სახეზე ეალერსებოდა, ტანში სასიამოვნო ჟრუანტელს გვრიდა. სასიამოვნოა ნაწვიმარი ლონდონი, უყვარდაა, აოცებდა ეს ქალაქი ერთდროულად თავისი სიმშვიდით და ქაოსით, ფიქრობდა ყველაფერზე, როგორ უნდა აეხნსა გიორგისთვის სიტუაცია, როგორ უნდა მოაგვარებინა ამხელა ამბავი ისე, რო, არავის არაფერიი შეემჩნია, მობილურს ხელში ათამაშებდა, ნაცნობ ნომერს დაჰყურებდა და ვერ გაერკვია დაერეკა თუ მოეთმინა ხვალამდე,ნერვიულად დაიწყო წრეზე სიარული, თითებს იწვალებდაა, ერთი ღრმად ამიხვნეშა და საბოლოოდ გადაწყვიტა დაერეკა. –მემგონი გიორგი იმდენს მაინც მომიგვარ ებდა, რომ ხვალინდელ შეხვედრაზე ეთქვა სანდროსთვის, ვფიქრობ ყველა საქმეს მეარ შემატოვებდა, უფრო თავისთვის ლაპარაკობდა და თან ზარის გამყრიუებელი ხმა ისმოდა, რომელსაც არა და არა ანაცვლებდა ნაცნობი იხმა, ის ის იყო უნდა გაეთიშა, რომ ტელეფონს იქით ნაცნობი ნოტები გაისმა,. –გისმენ. –ელენე ხმას არ იღებდა , უეცრად დადუმდა არ იცოდა რა ეთქვა. –ალო? გესმის ჩემი? იმისთვის დამირეკე ასე ჩუმად, რომ ყოფილიყავი? ელენე ხმას ამოიღებ ახლა? –შენ საიდან იცი, რომ მე ვარ?, როგორც იქნა აზრზე მოვიდა და პასუხი გასცა. – როგორ თუ საიდან აქ ჩამოვედი ამხელა საქმეზე და გგონია მართლა არაფერს გავარკვეივდი და ასე თავაღრენილი ჩამოვიდოდი ლონდონში, ისე რომ არ მცოდნოდა რისთვის და სად მივდიოდი?! – ჩემი გათვლებით აქამდეც უნდა დაგერეკა რატომ არ დარეკე? ეს უთხა და ირონიული სიცილი დაიწყო, რაც ყველაზე მეტად გამოსდიოდა ელენს ნერვებზე თამაში იყო და კვლავ არ წყვეტდა. – აქ სამაიმუნოდ არ დამირეკავს და შენი რეპლიკების ატანას არ ვაპირებ, მკაცრი ტონით დაიწყო საუბარი, ჩემი საქმე მაქვს რომლის შესასრულელადაც ყვეელაფერს გავაკეთეთებ შენი უაზრო ქცევებით ამ საქმეს არ გავაფუჭებ ახლავე გეუბნები, თუ არ აპირებ ბოლომდე ჩემ გვერდით იყო ახლავე დატოვე ეს საქმე და მომეცი უფლება მარტო გავაკეთო გასაკეთებელი. – არ დაგტოვებ, მკადცრად გაისმა მისი ნათქვამი. – ელენეს უკვე აღარ შეეძლო სიმწრის სიცილის შეკავება,სანდრო უკვე გითხარი, რომ შენი უაზრო ქცევების დრო არ მაქვს,მამაშენს დაურეკე და უთხარი, რომ საქმიდან გადიხარ. – სანდროს მისი ნათქვამისთის ყურადღებაც კი არ მიუქცევია და საუბარი განაგრძო, ხვალ ვახშამზე ვართ დაპატიჟბული, როგორც წყვილი და ამავდროულად როგორც მეწილე. მობილური გათიშა და ყურმილს იქით თავგზა აბნეული გოგონა დატოვა. – ოხ ელენე როგორ შეგაგნებინომ,რომ ძალიან მიყვარხარ, როგორ აგიხსნა ეს ყველაფერი არც კი ვიცი. გპირდები ჩემს საქციელს ამით გამოვისყიდი, სინანულით ჩაილაპარაკა აივნის კარი დახურა და სახლში შევიდა. – სანდრო შენ იყავი ხო ის ბიჭი? – ჰარლი გთხოვ ახლა არ გვინდა ამაზე საუბარი, ვიცი და ვხვდები ძალიან ცუდად მოვიქეცი, თუმცა ამ ყველაფერს ვეღარ შევცვლი არ ღირს ამაზე საუბარი, ერთი რაც ახლა შემიძლია ისაა, რომ ის საქმე რაც დაიწყო ბოლოდე მივაყვანინო, ამ ლაფში თავად ამოვსვარეთ, ყველამ ერად ხოდა იმის უნდა მეყოს მე და თიკასაც რომ ყველაფერი თავის ადგილას დავაბრუნოთ. – თქვენთვის კიდევ ყველაფერი არაა, სანდრო ცნობილი, აქ აუბარი მხოლოდ იმაზე არაა რომ ელენემ მთელი ქონეა დაკარგა საქმე ისაა რომ თქვენი სახელით უამრავი ადამიანი ზარალდება, ის ნარკოტიკები რომელიც ბაზარზე გადის გინდა აღიარე გინდა არა ყველაფერი თქვენი სახელით გადის, წლები შეალია ელენემ ამ საქმეს ჯანმრთელობის ფასად უზის ეს ყველაფერი და იცოდე, რომ ამ საქმისთვის ყველაფერს დათმობს, არ გაბედო და არ უღალატო, იცოდე გაგიმეტებს და შენც იმ წუმპეში ჩაგაგდებს, ელენე ის ბავში აღარაა, გაიზარდა ის ქალია რომელიც საკუთარ პრინციპებს არ უღალატებს. – ვიცი ჰარლი, ვიცი ყველაზე ნაკლებად მინდა ის, რომ ელენე დაზარალდეს. – ერეკლე შეიძლება რაღაცა გკითხო? – კი თიკა, რა კითხვებია, რა გაინტერესებს? – გცალია? – თიკა ნუ მაშინებ, თქვი რახდება, უკვე ხმაზე ნერვიულობა დაეტყო. – თიკას ჩაეცინა, თან გულის სიღრმეში ესიამოვნა ერეკლეს ამგვარი ქცევა. – იმდენად ბავშური და წრფელი იყო იმ წამს თიკა, ასეთი გულწრფელი საკუთარი თავი არც კი ახსოდა, რატომღაც გამუდმებით უწევდა ვიღაცის დასანახად ეთამაშა, ყოფილი რადიკალურად სხვა პიროვნება, ერეკლე კი ის ადამიანი იყო ვისთანაც გაცნობის წუთიდან იყო ის ვინც რეალურად იყო. მოხვეული ხალათი შეისწორა თითები ერთმანეთში ახლართა და ბურდღუნით უთხრა. – შეიძლება გავისეირნოთ? – ერეკლეს ტუჩის კუთხეში ჩაეცინა, ეცადა კმაყოფილება როგორმე დაემალა, მაგრამ თიკას არ გამოპარვია, გულში კიდეც გაიფიქრა, არც კი უნდა მეთქვა არასწორად მოვიქეციო, მაგრამ მაინც ბედნიერი იყო, რომ გაბედა და ის ტქვა რაც უნდოდა, ერეკლე პასუხს ჯიუტად არ აგრძელებდა, თიკა კი პასუხის მოლოდინში გაფართოებული თვალებიტ უყურებდა თავი დახარა და ფეხების წვერებით მინდორზე ოვალებს ხაზავდა, არ თუ არ გინდა და გეზაება არც ეგაა პრობლემა. უბრალოდ... თიკას პასუხის გაცემა არ დააცადა და ღიმილით უთხრა. – მიდი, მიდი უცბად ჩაიცვი აქ გელოდები და წავიდეთ. – თიკამ კიბეები ელვის სისწრაფით აიარბინა სახეგაბადრულმა. – ოხ ერეკლე შენი საქმე არაა კარგად, ამ გოგო გადაგრია. – ოხხ ერეკლე ვის ელაპარაკები?სიცილით კითხა მეგობარს ელენემ. – ვაიმე ელენე გული გამიხეთქე, შენ კიდევ არ გძინავს? – მე რომ არ მძინავს ეგ სხვადროს განვიხილოთ და შენ რა გჭირს ვაჟბატონო, ჰა ახლა მითხარ, სიცილით უთხრა და მხარზე უჯიკა. აქ ვირაცა შეყვარებულო ხომ არააა? სიცილი აუტყდა და თვალი ეშმაკურად ჩაუკრა. – კარგი გეყოს ახლა გადი ისეე, ეცადა ელენე ისე მოეშორებინა რომ არაფერი წამოსცდენოდა. ამასობაში თიკამაც ჩამოირბინა კიბეები, ელენეს დანახვაზე უცბად შეცბა და სიტყვა შუაზე გაუწყდა. – წავედით, ერეკლემ მხოლოდ ეს უთხრა ელენეს თვალი ჩაუკრა გაუღიმა და კარს იქით გაუჩინარდნენ. ელენემ კიბეები ზანტად აიარა, ღონემიხდილი მიწვა საწოლზე, ემბრიონის ფორმა მიიღო და ცრემლებმა თავისით იკვლიეს გზა მის ღაწვებზე, გულზე დაკიდებული კულონი მუჭში ჩაიდო ხელები ძლიერად მოუჭირა, თვალის ქუთუთოები იმდენად დააჭირა ერთმანეთს რომ წვა იგრძნო, მლაშე სითხე ტუჩის ჭრილებში მილასლასებდა, სამარისებულ სიჩუმეს მხოლოდ ელენეს ქვითინი არღვევდა. – დე როგორ მჭირდები, ვიცი აქ ხარ ვგრძნობ, მაგრამ მხოლოდ შენი სულიერი სიახლოვე არ მყოფნის, მინდა ჩაგეხუტო, გითხრა რომ საერთოდაც არ ვარ ისეთი ძლიერი როგორიც ყველას ვგონივარ, აღარ მინდა ეს ყველაფერი, ერთი სული მაქვს დასრულდეს, აღარ შემიძლია ამდენი ბინძური საქმის კეთება, მხოლოდ მამას ხათრით, ამასა გავუძლებ. უეცრად რაღაც ბრახუნის ხმა მოესმა დენდარტყმულივით წამოხტა და კიბეები ჩაირბინა, ცრემლებს გზადაგზა იწმენდდა. – ჯანდა ამის დედაც, ელენე ეს ვაზა აქ რომ არ დაგედა, რა უბედურება, კისერი უნდა მოამტვრევინო ადამიანს მაინცდამაინც. – ჯანდაბა, ჯანდაბა, ბოლო ხმაზე ყვიროდა ელენე და ბრაზს ანთხევდა, აქ რა ჯანდაბას აკეთებ ალექსანდრე, სულ გაგიჟდი, რა უფლებით აკეთებ ამ ყველაფერს, შემოდიხარ ჩემ სახლში ქურდივით, ისე იქცევი ვითომ არაფერი არ ხდება, ამხელა სითავხედე საიდან გაქვს, უკვე წყობილებიდან გამოსული ლაპარაკობდა და, არ იცოდა რა მოემოქმედებინა, ჯანდაბა, ჯანდაბა აღარ შემიძლია, ხმა გაებზარა, მოიკუნტა და კედელს მიეყრდნო, ესიამოვნა ზურგზე ცივი მუხლები მოეკვეთა და ღონემიხდილი ჩაიკეცა და ქვითინი აუტყდა. – ელენე ჩემო პატარ, მოდი ჩემთან, სანდრო იქვე მის მუხლებთან ჩაიკეცა, მისი სახე ხელებში მოიქცია გულზე მიიკრა და მონოტონურად ხელს უსვამდა თავზე, ხელში აიტაცა სიფრიფანა სხეული და ოთახის გზას გაუყვა, ოხ ელენე, ელენე როგორ გადამრიე, ნეტა თუ გახსოვს ის ყველაფერი, როგორი პატარა იყავი, ისევ ისეთი წრფელი ხარ, როგორ შეძელი ამდენი ,ამიტომაც მიყვარდი მთელი ჩემი ცხოვრება. – ლონდონის დანამული ქუჩები კიდევ უფრო ამძაფრებდა ლომანიზმის განცდას, წვილი ჩუმად მიყვებოდნენ, ხმის ამოღებას არცეთი არ ჩქარობდა, მაგრამ ფაქტი იყო ,რომ საუბარი ორივეს უნდოდა, ერთმანეთაან ახლოს იყვნენ იმდენად ახლოს, რომ მათი თითები ერთმანეთს რამდენჯერმე შეეხნენ, ბოლოს სიჩუმე მაინც ერეკლემ დაარღვია, მთელი თავით მიტრიალდა, ერთი თავით დაბალ გოგოს თვალებში იყურებდა და კითხვის დასმას ლამობდა, მაგრამ პასუხის ეშინოდა. – ერეკლე რამე გინდა რომ მკითხო თუ ეგრე რატომ მიყურებ, დაბნეულმა გოგომ ახედა და მის პასუხს მოუთმენლად ელოდა, თითქოს ორივეს ეს სურდ, იგრძნეს გულებმა. – თიკა სანდრო მართლა გიყვარდა? – გოგო დაიბნა, ამ კითხვის გარდა ყველაფერს ელოდა, დაბნეულობისგან ლოყები აუწითლად, ანერვიულდა და სათქმელს თავი ძლივს მოუყარა. – ერეკლე არვიცი რამდენად სწორია ამ ტემაზე შენთან საუბარი, ან არც კი ვიცი რა უნდა გითხრა, მაგრამ რაც დანამდვილებით ვიცით ის არის, რომ სანდრო ნამდვილად არ მიყვარდა, ეს იყო ჩემების დამსახურებით ამოჩემებული ადამიანი და ლამის ორივეს ცხობრება დავანგრიე. სანდრო ძალიან მიყვარს, მაგრამ დავრწმუნდი რომ არ იყო ის ადამიანი. – ერეკლეს სახეზე კმაყოფილების ღიმილი დასთამაშებდა, თიკას გულწრფელი საუბარი გულს უთბობდა. გასაგებია, აღარ ჩაგეძიები შენი ცხოვრებაა. – ორივეს სურდა თითქოს საუბრის გაგრძელება მაგრამ არცეთი აღარ აპირებდა გაგრძელებას. თამთა ტკიპასავით ეკვროდა მათეს და ფიქრობდა ყველაფერზე, ვერ გადაეწყვიტა ეკითხა თუ არა რამე, აღელვებდა ქმრის მდგომარეობა, ცდილობდ და უფრთხილდებოდა, აღარ უნდოდა ცეცხლზე ნავთის დასხმა. – თამთა თქვი რისი თქმაც გინდა, ნუ ბორგავ ხო იცი ვერ მოისვენებ – უფ კარგი ხო, ბუზღუნით უთხრა, რა მაინტერესებს და რას ფიქრო შენ სანდროზე და ელენეზე? იმედია არ აპირებ ხელი შეუშალო მათ ერთად ყოფნას. – არა თათ არ ვაპირებ, ელენეს ცხოვრება და თავადვე გადაწყვეტს რა სურს ამ ცხოვრებაში, ორი წლის არაა რომ მე გადავუწყვიტო რაღაცები, რაშიც ჩავერიე ისაც საკმარისია. არაა საჭირო მის ცხოვრებაში გადაწყვეტილებები ჩემი გავლენით მიიღოს. – აიი ამიტომ მიყვარხარ ჩემო სიყვარულო, ეს უთხრა მხურვალედ აკოცა და ვნებების მორევში გადაეშვნენ, მათემ ჯერ მთელი კისერი დაუკოცნა, ნელ–ნელა ქვემოთ ინაცვლებდა, სხეულზე სველ კოცნებს უტოვებდა, ოთახში გამეფულ სიჩუმეს წყვილის გახშირებული სუნთქვა და თამთას კვნესის ხმა არღვევა, მათე ხელებს უმისამართოდ დააცურებდა.ვნება აშლილ წყვილს სხეული სულ დაცვარული ჰქონდა, ძლივ ამოილუღლუღა თამთამ მათეს ტუჩებთან. – მათე, მაგჟებ გეყოს, უკვე ვეღარ ვუძლებ. – ბიჭს გაეცინა საყვარელი ქალის ამ დგომარეობაში ნახვისას, ხვდებოდა მის ერთი შეხებასაც კი როგორ სიამოვნების ზენიტში აყავდა...... – გოგო შენ მართლა ეგრე აპირებ წამოსვლას?ალმაცერად აათვალიერად საყვარელი ქალის უნაკლო სხეული და თვალი ღრმად შეხსნილ ბარძაყზე გადაიტანა. – ბატონო სანდრო დამშვიდდი აქ ზოგიერთი ქართველი ,, ვაჟკაცივით“ ხამი ახალგაზრდობა არ დადის და ჩემს მსგავსად ჩაცმულ გოგოებს ბოზებად არ რაცხავენ. – ღმერთო გამძლეობა მომეცი, ამ ქალი ხელში, მუშტები შეკრა და ეს სიტყყვები უფრო თავისთვის გამოსცრა კბილებს შორს. – კმაყოფილ ელენეს ჩაეცინა, თმა შეისწორა, სარკეში ცალი თალით სანდროს უყურედა და ისედაც წითელი დიდ ტუჩებს კიდევ უფრო იმუქებდა. ბატონო სანდრო დღეს არამგონია გაგიჭირდეს ჩემი საქმროს სტატუსის მორგება. – ხოო არა არ გამიჭირდება, მოთმინება დაკარგული ლაპარაკობდა, ოთახში ბოლთას სცემდა და ბოლომდე ცდილობდა თავი ხელში აეყვან. ოთახის კარი გაიხურა და პირველ სართულზე ჩავიდა, იქვე დივანზე ჩამოჯდა ხელში მობილური აიღო და გალერეა გახსნა, ფოტოები რომელიც წარსულს მალავდა, პატარა თვალციმციმა ბიჭი მის გვერდით სიფრიფან ხუჭუჭა ქერა თმიანი გოგონა იმზირებოდა და ბიჭს ლოყებს უწელავდა, ფოტომ ნოსტალგი , მოჰგვარა, არ იცოდა რა უნდა გაეკეთებინა, თითქოს წარსული გაგოცხლდა, დაბრუნდა გავშვობაში, ხედავდა ლამაზად გაწყობილ ეზოში დიდი თუთის ხის ქვეშ მყუდრო სავარძლებს და ტკბილად მოსაუბრე წყვილებს. – გონს ელენეს ხმამ მოიყვანა დენდარტყმულივით წამოხტა ფეხზე, მობილური დაბლოკა და სწრაფად ჩააცურა ჯიბეში, თითქოს რაღაცას მალავდა,რაც არ სურდა ელენეს ენახა. |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
