-კახა-ძლივს გასაგონად დაიჩურჩულა სასოწარკვეთილმა ქალმა საყვარელი მამაკაცის სახელი და სარკიდან გახედა ცრემლიანი თვალებით. ამ დროს ვნება მორეულმა კაცმა შიშველ მხარზე ნაზად აკოცა და მბრძანებლური ტონით, ყურს უკან ჩასჩურჩულა
-ჩშშ!
-გთხოვ არ გინდა-შეეხვეწა თამუნა და უნებურად თვალები დახუჭა რადგან მისი ცხელი მწველი ტუჩების შეხება ყელზე იგრძნო
-საშინლად მომენატრე-მკაცრი ტონით უთხრა კახამ და კიდევ უფრო მჭიდროდ მიიკრო მისი ათრთოლებული სხეული მხურვალე ტანზე
-კახა-აღმოხდა სასოწარკვეთილ ქალს როცა მისი უხეში თითების ცივი შეხება იგრძნო მაისურის ქვეშ, თბილ, ნაზ კანზე
-არაფერი თქვა-მბრძანებლური ტონით უთხრა კახამ და ისევ სარკიდან გაიხედა. ამ დროს მათი ამღვრეული თვალები ერთმანეთს შეხვდა. წამიერად ორივე ადგილზე გაიყინა მაგრა როგორც კი კახამ თამუნას ჩამქრალ თვალებში ცრემლები შენიშნა მაშინვე თავისკენ მიტრიალა და ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა-მიყვარხარ- და სანამ თავგზააბნეული ქალი აზრზე მოვიდოდა ტუჩებზე დააცხრა. იმის გამო რომ ამ მოულოდნელმა და არც თუ ისე ვნებიანმა კოცნამ მხოლოდ სიცარიელის განცდა დაუტოვა ორივეს , საწოლში ხმის ამოუღებლად და ზურგშექცევით დაწვნენ. თუმცა კახამ დიდხან ვერ მოითმინა და მალევე გადაბრუნდა თამუნასკენ, რომელიც ამჯერადაც თვალცრემლიანი იწვა საწოლის კიდესთან
-თამუ -შეეხმიანა კახა ასლუკუნებულ ცოლს დ ამისგან პასუხი რომ ვერ მიიღკ მოულოდნელად ხელი მუცელზე მჭიშემოაჭდო და თავისკენ მიიზიდა
-რას აკეთებ?-დაიბნა თამუნა რომელიც ბოლო პერიოდში მარტო და გარიყულად ძილს მიჩვეოდა
-არაფერს-ჩურჩულით უთხრა კახამ და ცხვირი მის თმებში ჩარგო, თვალები დახუჭა და მომენტალურად დაიძინა. იმის მიუხედავად რომ სასოწარკვეთილი და იმედდაკაგული თამუნა ძალიან ეცადა არ აჰყოლოდა მოწოლილ მძიმე ემოციებს და არ ეტირა თავი მაინც ვერ შეიკავა და კარგა ხნის სიჩუმის მერე უხმოდ ატირდა, რის გამოც საწოლიდან ფრთხილა ადგა და მისაღებში გავიდა სადაც მთელი ღამე თეთრად გაათენა მიაზე ფიქრში, რომლის გამოჩენის მერე მათ ცხოვრებაში ყველაფერი აირია. განსაკუთრებით კახას გონებაში და მის სულში.
.........
საბუთებში თავჩარგული დაღლილ-დაქანცული კახა გაოცებული მზერით მიაჩერდა მიას რომელიც დაუკაკუნებლად შევიდა მის კაბინეტში
-ჩამოხვედი?-უინტერესოდ ჰკითხა კახამ და დაძაბული მზერა მაგიდაზე უწესრიგოდ დალაგებულ ქაღალდებზე გადაიტანა და კარგა ხნის სიჩუმის მერე ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორებია ნახაზებისთვის უემოციო ტონით ჰკითხა მიახლოებულ გოგონას- დედაშენი როგორაა?
-უშეგეძლო დაგერეკა და მოგეკ...
-მია-გაბრაზდა კახა და როგორც იქნა აღირსა მზერა გაბუტულ გოგონას-ამ საკითხზე სხვა დროს ვილაპარაკოთ!- მკაცრი ტონით უთხრა და ისევ ნახაზებს ჩააცქერდა საუბრის დასრულების ნიშნად
-ღელავ?-ცინიკური ტონით ჰკითხა მიამ თავზე წამოადგა ანერვიულებულ კაცს
-არ მინდა ვინმემ რამე არასწორად გაიგოს, განსაკუთრებით კი მამაშენმა!- უკმაყოფილო ტონით უთხრა კახამ და ფეხზე წამოდგა
-მომენატრე-ხმა დაბალი ტონით უთხრა მიამ ზედმეტად ახლოს მდგომ კაცს და კარგა ხნის სიჩუმის მერე ინტერესით ჰკითხა- შენ, არა?!
-მია ახლა ამის დრო არაა!-გაბრაზდა კახა
-მეგონა ერთხელ მაინც ჩამოხვიდოდი ბათუმში-საყვედურით უთხრა აღელვებულმა გოგონამ და ოდნავ უკან დაიხია
-რატომ?-გამომწვევი ტონით ჰკითხ კახამ და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ცარიელ, ცივ, ჩამქრალ თვალებში.
-უბრალოდ...ჩემს გამო...ყოველგვარი მიზეზის გარეშე-ხმა დაბალი ტონით უთხრა მიამ და სახეზე ნაზად შეახო ცივი თითები, სწორედ ამ დროს კარზე დააკაკუნეს და პასუხის დალოდების გარეშე შეაღეს. იმის მიუხედავად რომ კახამ და მიამ მოასწრეს ერთმანეთთან დაშორება დავითს მაინც არ ესიამოვნა მათი ერთად დანახვა, მითუმეტეს მცირე დისტანციით
მიას ცრემლების და კახას გადაფითრებული სახის ფონზე ამიტომ მკაცრი ტონით ჰკითხა შვილს
-აქ რას აკეთებ?
-ახსნა-განმარტებას მთხოვ?-ცინიკური ტონით მიახალა მიამ და კაბინეტიდან გასვლა დააპირა მაგრამ დავითი მაშინვე წინ აესვეტა და წარბის აწევით ჰკითხა
-როდის ჩამოხვედი?
-ვალდებული არ ვარ ანგარიში ჩაგაბარო-წამოენთო მია
-დედაშენი როგორა?
შენთვის რა მნიშვნელობა აქვს?-უემოციო ტონით ჰკითხა მიამ და კაბინეტიდან ისე გავიდა რომ სიტყვის თქმა აღარ აცადა გაღიზიანებულ კაცს რომელიც კახასკენ მიტრიალად არეული სახით
თუმცა იმის გამო რომ ნერვიულობისა და დაძაბულობისგან სათქმელ სიტყვებს თავი ვეღარ მოუყარა ხმის ამოუღებლად გავიდა კაბინეტიდან.
.........
საშინლად დაიძაბა თათია როცა ბნელი ქუჩის მოსახვევთან, ნაცნობი სილუეტი შორიდანვე დალანდა.
-როგორ ხარ პატარა?-ცინიკური ტონით ჰკითხა ანდრიამ მიახლოებულ გოგონას და საფეთქელზე ნაზად აკოცა
-კარგად შენ?-უემოციო ტონით ჰკითხა თათიამ და ოდნავ უკან დაიხია რადგან საშინლად აფორიაქებდა მისი ზედმეტი სიახლოვე
-ანა როგორაა?
-ცდილობს კარგად იყოს
-თორნიკეს უნდა შენი ნახვა...გამომყვები?- ინტერესით ჰკითხა ანდრიამ დაბნეულ გოგონას და მანქანაზე მიანიშნა
-მისი ნახვა არ მინდა
-გთხოვ...სულ რამდენიმე წუთი... გპირდები როგორც კი მეტყვი მაშინვე სახლში წამოგიყვან
-უკვე ძალიან დამღალა ამ ყველაფერმა, თავს რატომ არ გვანებებთ? რა გინდათ ჩვენგან?- დაღლილი ხმით ჰკითხა ანერვიულებულმა გოგონამ დაძაბულ ბიჭს და უნებურად მზერა მის შუშის თვალებს მიაყინა
-წამოხვალ თუ არა?-მოიღუშა ანდრია
-თვითონ რატომ არ მოვიდა სალაპარაკოდ?
-იმიტომ რომ იცოდა არ დაელაპარაკებოდი
-თუ ფიქრობს რომ ანასთან შეხვედრაში დავეხმარები ძალიან ცდება!
-იცის რომ არ დაეხმარები...
-მაშინ რატომ უნდა ჩემი ნახვა?-დაიძაბა თათია
-ჩემი გეშინია?-მოულოდნელად ჰკითხა გაღიზიანებულმა ბიჭმა ანერვიულებულ გოგონას და სახე ზედმეტად მიუახლოვა
-არა!-დაუფიქრებლად უპასუხა თათიამ უნებურად ღრმად ჩაისუნთქა მისი ალკოჰოლის სიგარეტია და სუნამოს მძაფრი ნაზავი რომელმაც ცხვირი აიწვა
-მაშინ მანქანაში რატომ არ მინჯდები?-მოიღუშა ანდრია და იქვე ახლოს მდგომი შავი ლექსუსის ჯიპისკენ წავიდა
-ჯანდაბა-დაიჩურჩულა თათიამ და დაქოქილ მანქანში უკმაყოფილო სახით დაჯდა.
თორნიკე მომღიმარი სახით მიაჩერდა თათიას რომელიც ერთ ადგილზე მიყინულივით იდგა და თვალი მოუშორებლად უყურებდა მას
-მადლობა რომ მოხვედი
-ბევრი დრო არ მაქვს მითხარი რაზე გინდოდა ჩამთან ლაპარაკი და წავალ
-ანაზე
-კონკრეტულად?
-მინდა რომ ჩემთან შეხვედრაზე დაითანხმო
-სერიოზულად?-გეცინა თათიას-აქ მართლა ამის სათქმელად მომიყვანე?
-რაღაც ძალიან მნიშვნელოვანი უნდა ვუთხრა
-ტყუილად ცდილობ ჩემს დარწმუნებას
-თათია