თავი 1.


მოვიდა, დასწყევლოს ეშმაკმა, ამ დილა უთენია რას აკეთებს აქ!
დავიძაბე, მარი ჯერ მოსული არ იყო სამსახურში, ის კი დარწმუნებული ვიყავი რომ მოიკითხავდა, ამიტომ ყველაზე ლენჩობაც კი დამაჯერებლად უნდა წარმომეთქვა.
მიიხედ მოიხედა....
- სადაა?
- ექიმთან, ნაღვლის ბუშტის შეტევა განუმეორდა....
- ???
- სასწრაფომ გადაიყვანა, მთელი ღამე გავუთენე, როგორც იქნა კი დავითანხმე და სასწრაფომ წაიყვანა, მე კიდევ სამსახურში მოვედი... ვინიცობა და თქვენ...
- რომელ საავადმყოფოშია?
- ვაი, მე აი დედას გეფიცებით არ ვიცი - ნერვიულობისგან სახე სულ წამომიწითლდა, ვგრძნობდი როგორ ვხურდი, ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშნელობით.
- დაურეკე გაარკვიე. პასუხს ველოდები.
- დიახ, ახლავე.
ტელეფონს ვტაცე ხელი.
- ალო....
- მარიამ სად ჯანდაბაში გდიხარ?
- დამეძინა, ელენე რა .....
- რა და ჯანდა შენ თავს, ის მოვიდა და გიკითხა, მე კიდევ ვუთხარი ნაღვლისბუშტის შეტევა აქთქო და სასწრაფომ წაიყვანათქო
- ღადაობ გოგო? ეს სირო*ები საიდან მოთხარე?
- ვაი მე მარიამ დროზე აეთრიე და მოეთრიე
- ვდგები ვსო....
- ხო და სახეზე მწვანე ფერი დაიდე!
მარიამის ლოდინში ბევრი რამ გავაკეთე, საათს შევხედე 12 სრულდებოდა, და ეკლებზე ვიჯექი როდის მომკითხავდნენ პასუხს.
აი, ენამ მიყივლა, კარი ,,შემოდღლიზა’’, მოუდნელობისგან შევხტი
- რა ხდება? - ვიყვირე
- სადაა?
- მოდის....
- რომ მოვა ჩემთან შემოვიდეს!
- დიახ.
კარი ისევ გაიჯახუნა, ლამის ჩარჩოდან ამოვარდა, ლამის მთლიანი კონსტურქცია დაშალა.
ცოტა ხანში კარი მარიამმა შემოაღო
- გტყობა გუშინ ,,გაგთანგეს’’ - ირონიით ვკითხე
- ჰმ,,,,, მე გავთანგე ელენე მე!
- ოჰოო.....
- გინდა მოგიყვე?
- შენი სექსუალური ფანტაზიები შენთვის შეინახე, არ მინდა მადლობა.
- ოჰ, კაი ერთი, ისცი რა ბიჭი იყოოო
- მარიამ!
- საოცრება იყო, აი დაუღალავი ხო აზრზე ხარ, ტიპი არ იღლებოდა....
- გეყოფა!
- მაცადე რა გითხრა...
- არ მინდა...
- მოკლედ გეტყვი,,,, ჯერ კოცნით დაიწყო, მერე და რა კოცნა, სულ დავსველდი....
- მარიამ ფუ.....
- რა ფუ გოგო, აზრზე არ ხარ რააა
- შენ ხო ხარ რაც მთავარია!
- მერე, კოცნის დროს ნელ ნელა გამხადა, და თითები
- მარიამ მორჩა, აღარ გაააგრძელო, ამაზრზენია გეყოფა
- რა ლენჩი ხარ რაა..... თითები რომ ტრუსის შიგნიდან ჩააცურა აი მანდ უკვე ლამის კრუნჩხვებში ჩამაგდო.
ავდექი და კართან მივედი.
- მორები თუ გავიდე?
- კი, კი ვსო დაჯექი
- კიდევ კარგი.
- თითებით გამათავებინა! - კვდებოდა სიცილით
- ვსო, ლევანი გელოდება შედი, ფუ რა უბედურებაა მარიამ წადი გადი რა დროზე
- ოდესმე შენც გაათავებ, ან გაგათავებინებენ
- ნუ გამაგიჟე გოგო, გადი დამანებე თავი
- პრველად ხომ არ გიყვები შენც კიდე რა დაგემართა
- სამსახურში არ მინდა იმის მოსმენა რა პოზებში ქონდა სექსი და რა პოზებში გაგათავებინა, კაი რა....
- კაი წავედი, მოვიკითხავ ,,უმფროსს’’
- მიდი.
მარტო დავრჩი ოთახში, აქა იქ დავალებებს მივხედე, რამოდენიმე კომპანიაში ჩემი სივი გავაგზავნე, უკეთესი სამსახურის მოლოდინის იმედით, ამ დროს დათოც მოვიდა
- დამეძინა ტო....
- არაუშავს,
- მიკითხა ლევანმა?
- არა, არ უკითხიხარ
- კარგი რაღაც რაღაცებში მინდა შენი დახმარება, და უცებ ვქნათ რა, მერე თათბირზე ვარ შესასვლელი.
- რა ხდება?
- ხუი ევო ზნატ ელენე.
- მოვედიიიი......
- დათო, ორი წუთით დაგვტოვე რა.
- რა სინაგლეა?
- მიდი რა .....
- კაი წავალ, სხვა განყოფილებაში ყავას მააინც დავლევ, აბა ჩემი თანამშრომლები არც მავაზობენ.
დათო, ჩემი მარიამის და ლაშას უფროსი იყო. ლაშა არასროს იყო, სულ მივლინებებში დადიოდა. დათო ოთხიდან გავიდა.
- ელენე......
- მარიამ!
- დილის სექსს არაფერი ჯობია
- მარიამ!
- ხო რა იყო, ხო იცი რო მე და ლევანი.....
- მარიამ გეყოფა, ამის სათქმელად გააგდე უფროსი ოთახიდან?
- აუ, ლევანი სხვანაირია, რა..... უფრო უხეშია, აი
- მერე? - მიუხედავად იმისა რომ მძულდა მისი სექსუალური გამოცდილების შესახებ მოსმენა, სხვა გზა არ მქნდა, ერთ ყურში უნდა შემეშვა მეორედან გამომეშვა
- მერე ის რომ აი, სხვა კაცებს არ გავს, აი ევასება მისას რო იწორებს
- ?
- ხო რა, პირდაპირ საქმეზე გადადის, აი გუშინდელმა პირიქით ნაზად დაიწყო, ჩემ სიამოვნებაზე იყო ორიენტირებული, ყველაფერი გააკეთა რომ ორგაზ*ამდე მივეყვანე დაჟე, კუნიც.
- ოჰ,,,, მარიამ....
- აი ლევანი, კი პირდაპირ ქმედებაზე გადადის, რავი თითქოს მომწონს მისი ამდაგვარი სიუხეშე
- აქ?
- ხო, ოდნავ მივუახლოვდი..... მივხვდი რომ ვუნდოდი..... თმა გადამიწია ყურიდან, ის უკან იყო, ჩემ კეფას უყურება, მე კი ჩემი მშვენეირი საჯდომით მის გამაგრებულ ასოს ოდნავ ვეხახუნებოდი
- ამას რატომ ვისმენ არ ვიცი....
- ხო და გოგო, კაბა ამიწია, ტრუსი გადამიწია.... და ....
- კაი, ვსო! გავიგე
- მაგარია რა..... ლევანი სხვანაირად მევასება
- როგორ შეგიძლია?
- მარტივად, ერთფეროვნება მძულს ხო იცი.
- რომ გაიგოს ლევანმა?
- როგორ უნდა გაიგოს ელენე?
- რავი
- ერთი ღამის სექსის ამბავს როგორ გაიგებს,,,,, ისე სამსახურში კარგი იყო ხო იცი, გირჩევ ცადო
- ოხ მარიამ....... დავიჯერო პირველი იყო აქ?
- კი, კი
- ღმერთო იმ მაგიდის დანახვაზე სულ ეს უნდა გამახსენდეს....
- კარგი რა....
- ისე, მარიამ, ანუ რა ურთიერთობაა ახლა ეს რა ქვია?
- სექსი, როცა გინდა და სადაც გინდა
- ხო მაგრამ, როდემდე ?
- იქამდე სანამდეც ენდომება
- ლევანს?
- ხო, ჯერ ჯერობით ჩემ სიამოვნების მონიჭებაზე არაა მაგრამ ეგეც იქნება
- მერე ეგ კაია?
- არა, მაგრამ კუნის რომ გამიკეტებს,,,,, ჰმმმ..... უკვე წარმოვიდგინე მისი ენა ჩემ ფხებს შორის როგორ დასრიალებს
- მარიამ გეყოფა რაა...... ერთია უცნობ კაცბზე რომ მელაპარაკები და მეროეა მთლად უფროსზე, ნუ კაი რა....
- დიახაც, მერე, რა კუნისაც გამიკეთებს და უკეთესსაც.
- ფუ....
- ისეთი შეგრძნება მაქვს რომ დომინანტია და მის სიამოვნებაზეა, ალბათ არასდროს ეფერება ქალებს, ნუ მე ვნებით არ მეფერება, უფრო ცხოველური ჟინი აქვს, რომელსაც იდეალურად იკმაყოფილებს ჩემთან
- გეყოს!
- დროა ამდენი წელი რომ ინახავ დაკარგო ლენჩო, რა კაიფს მაზავ არ იცი რა
- არაა ეგ შენი საქმე.!
- აბა, დააჯექი და შეინახე ანტიკვარივით....
- კარგი ეხლა გეყოფა რა.
ამასობაში დათომ შემოაღო კარი.
- ორივე სასწრაფოდ ლევანთან დროზე!
- რა ხდება? - ფეხზეწამომხტამა ვიკითხე
- მალე!
- მოვდივართ.
ფეხები უკან მრჩებოდა, მარიამს რომ ვუყურებდი არც არაფრის ეშინოდა და არც რამეზე ნერვიულობდა, პრინციპში მას მისი რატომ უნდა შეშინებოდა,,,, ბოლო ბოლო ინტიმური კავშირის გამო მაინც ალბათ.
დავითმა კარზე დააკაკუნა. იქიდან მოისმა ბოხი ხმა.
- დასხედით.
თვალებით იატაკს ვუყურებდი, რომელიც როგორც ყოველთვის საოცრად პრიალებდა, მისი მაგიდისკენ გახედვაც კი არ მინდოდა, ყველაზე კარგი ვარიანტი ისევ სარკისებური იატაკის ყურება იყო. ოხ, რა ცოდვა მქონდა ღმერთო....
- თქვენი განყოფილება იშლება, რეორგანიზაციის შედეგად.
- რატომ? - გაკვირვებით კითხა დავითმა.
- სხვა განყოფილებებს შეურთდება, ისინი შეითავსებენ თქვენ თემებს.
- და ჩვენ, სამსახურიდან გვიშებთ? - ირონიით კითხა მარიამმა.
ო ღმერთო მაღალო, ერთი წამით თვალი მოვკარი ლევანს და ისეთი სახე ჰქონდა, მეგონა მარიამს გახელებული მხეცივით ეძგერებოდა და გაბრდღვნიდა ამ სითამამის გამო.
- კი, გათავისუბლებთ.
- რა ამბობ ლევან? - გაკვირვებით იკითხა დავითმა.
- დავით ჩემზე კარგად შენ იცი შენი განყოფილების უსაქმურობის ამბავი, მარიამი როდის მოდის და როდის მიდი ღმერთმა იცის, ლაშა კიდევ სულ სადღაცაა, მივლინებით ნუ ამართლებთ, შენ კიდევ ალთას ბალთას, ერთი თქვენი განყოფილებიდან აი ეს არის, ბოდიში სახელი გამახსენე? - თითს ჩემკენ იშვერდა.
- ელენე
- ხო, როგორ დამავიწყდა, ელენე, ამიტომ ელენე დარჩება, და მედიის და პიარის განყოფილებას შეუერთდება.
- ანუ?
- ანუ სამი შტატი უქმდება.
- ელენეს ტოვებ და მე მიშვებ? - აგრესიული ტონით ჟღერდა მარიამი.
- მარიამ, თქვენ მიირებთ კომპენსაციას.
- ასე მიშვებ მარტივად?
- ეს აქ სალაპარაკო არ არის.
- დავით, გავიდეთ ჯობია.
ისე შემომხედა ლევანმა როცა დავითს მისი კაბინეტის დატოვება ვთხოვე, თითქოს იცოდა, რომ რაც ამ დილით მასსა და მარიამს შორის მოხდა ვიცოდი, და აი ზუსტად იმ მაგიდაზე, რომლის მეორე მხრიდანაც ასე გვესაუბრებოდა.
დავითს მკლავში მოვკიდე ხელი და გამოვედით.
გაკვირვებისგან ორივე ხმას ვერ ვიღებდით, მერიდებოდა, ჩემი სახელიც კი არ იცოდა და სამსახურში მტოვებდა.
- ელენე რა ხდება არ იცი?
- არ ვიცი დათო, საქმეს ვაკეთებთ, არ ვიცი რა ვიცი საიდან მოიტანა.
- რაღაც იცი
- დავით, კარგი ეხლა, რა უნდა ვიცოდე?
- რატომ გვიშებს, მართლა დაგვიანება და სამსახურში არ მოსვლაა პრობლემა
- აბა მე რა ვიცი, იქ არ იყავი გეკითხა
- კარგი, ვიცნობ ლევანს, ასეთ გადაწყვეტილებებს უმიზეზოდ არ იღებს.
- ხო და გეკითხა მიზეზი დათო, არ ვიცი მე როგორ მოვიქცე.
- რას ქვია არ იცი ელენე, უდნა დარჩე არც განიხილება სხვა
- ხო მაგრამ თქვენთ ძალიან მერიდება, არ ვიცი მრცხვენია ძალიან უხერხულში ჩამაგდო, განზრახ ხომ არ აკეთებს ამას?
- რას გულისხმობ?
- სულ ვცდილობთ ერთმანეთს დავეხმაროთ, და ამიტომ
- არა მგონია
- იქნებ დღევანდელის გამო....
- რა მოხდა დღეს?
- მარიამმა დააგვიანა როგორც ყოველთვის, მე კიდევ ვუთხარი ნაღვლის ბუშიტის შეტევა ქონდათქო
- მერე, შენ უფრო დამნაშავე არ იყავი რო მოატყუე?
- არ ვიცი ვერაფერს ვერ ვხვდები
- ელე, როდიდან ელაპარაკება თავმჯდომარე რიგით თანამშრომელს, ერთი ერთზე?
- დავით, ნუ ჩაერევი გთხოვ.
- კაი, სერიოზულად?
- დავით!
- ღადაობ ხო, შანსი არააა, არ არსებობს....
- გეყოს!
- სექსი აქვთ ტო?
- დავით, რა ჩვენი საქმეა......
- არც გაატ*აკო, დიდი ხანია?
- მე რა ვიცი კაცო, დამანებეთ თავი ორივემ, არ მაინტერესებს სხისი სექსუალური ცხოვრება.
- ელენე, დამშვდდი, მარიამისგან გასაკვირი არც იყო, მაგრამ მიზეზი ეს ხომ არაა?
- რა?? სექსი?
- ხო,, ანუ იქნებ ცოლი მოყავს და საყვარელი არ ჭირდება და იშორებს
- შენც და ლაშაც მისი საყვარლები ხართ?
- ჯვარი მწერია, არა მაგრამ არის რაღაც ლოგიკა.
დათოს მისი უსაქმურობის გაპრავება სურდა და ამით თავს იმშვიდებდა ვითომ და ლევანს ცოლი მოყავდა და მისი საყვარლეის განყოფილებას შლიდა, და მე ,,მუშა მონას’’ მტოვებდა.
რას გაიგებთ, რეალური მიზეზი რაღაც სხვა რომ არის ამას მხოლოდ მე ვხვდები, მაგრამ რა, ამას ვერც კი ვხვდბოდი.
მარიამი დაბრუნდა გიჟივით შემაოღო კარები და მის სამუშაო მაგიდასთან მდგარ სკამზე დაეხეთქა
- აბა რაო? - კითხე
- არაფერი......
- ანუ მორჩა?
- სამსახური შეიძლება მარამ, მე მას ასე მარტივად არ დავთმობ.
- კაი დამშვიდდი - ტელეფონის ზარი გაისმა ვუპასუხე - გისმენთ.
ცოტაოდენი ხნის შემდეგ გაოგნებული სახე მქონდა. არა თუ გასაუბრებაზე, პირდაპირ სამსახურს მთავაზობდნენ, მაღალი ხელფასით. ძალიან გამეხარდა. თავში კი მხოლოდ ერთი რამ მიტრიალებდა.
სკამიდან დენდარტყმულივით წამოხტი და დერეფანში გავვარდი.
- ნინო, ბატონი ლევანის ნახვა მინდა.
- ვკითხავ.
ნინო ლევანის თანაშემწე იყო, მასთან გზა კი მხოლოდ ნინის გავლით იყო.
- გელოდება შედი.
გაგიკვირდებათ მაგრამ, შესვლამდე კარებთან პირჯვარი გადავიწერე, ერთი ორი ღრმად ამოვისუნთქე და კარზე დავაკაკუნე. ხმა შიგნიდან ,,შემოდი’’.
- დაჯექი. - მაგიდის წინ მდგომი სკამისკენ მიმითითა.
- მადლობა.
- რა ხდება?
- ბატონო ლევან, სათხოვარი მაქვს ერთი, იმედი მაქვს მომისმენთ.
- გისმენ.
არ ვიცი საით იყურებოდა, მე ისევ სარკისებრ იატაკს ვუყურებდი.
- მე, ამ წამს შემოთავაზება მივიღე სამსახურის და.... იქნებ ჩემ მაგივრად - გამაწვეტინა
- შენ მაგივრად მარიამი?
- დიახ, თან ის უფრო დიდი ხანია აქ მუშაობს მე კი სულ სამი წელია და უმჯობესი იქნებოდა არ გგონიათ ასე?
- უმჯობესი?
- დიახ.
- შენ რა იცი მე რა მგონია უმჯობესი? - ხმაში სიმკაცრე შეერია და ტანში ჟრუანტელმა დამიარა.
- მე, ანუ.., მე ის სამსახური მირჩევნია სიმართლე რომ ვთქვა, ანაზღაურების კუთხით.
- აქ უკმაყოფილო ხარ?
- არა, რას ამბობთ, მაგრამ უკეთესი ხელფასი, ამ ეტაპზე პრიორიტეტია ჩემთვის.
- რამდენია იქ? რამდენს გთავაზობენ?
- 2300ლარს.
- აქ გექნება 2500.
- ვერ გავიგე?
- რეორგანიზაციის შედეგად ხელფასი გექნება 2500 ლარი.
- რას ამბობთ?
- ელენე, როგორ გგონია ჩემ სამსახურში ვინ უნდა იყოს და ვინა რა ჩემზე კარგად შენ იცი?
- რას ამბობთ, არც მიფიქრია.
- ხო დ გთავაზობ ახალ ხელფასს, ეს იმას ნიშნავს, განგიმარტავ ელენე!, რომ შენ ამ სამსახურს ჭირდები და ამ სამსახურმა უნდა შეგინარჩუნოს, გაქვს კიდევ ,,თხოვნები’’.
- დიდი მადლობა ასეთი დამოკიდებულებისთვის, მაგრამ, მარიამი ხომ.....
- ელენე, ადამიანებს ძალიან კარგად ვცნობ, იმასაც კარგად ვხვდები რომ იცი რაც ხდება ჩემსა და მარიამს შორის და მიუხედავად ამ ყველაფრისა მე გადაწყვეტილება მივირე მარიამი გავუშვა, რა გგონია ?
- მე, მაპატიეთ მე არაფერი არ ვიცი.
- ელენე, მარიამი ენას რომ არ აჩერებს ჩემზე კარგად იცი, ფაქტი იმის შესახებ რომ, მაგიდას არც ეხები, არც უყურებ არა თუ მაგიდას არც მე, ეს იმაზე მეტყველებს რომ იცი, რაც მოხდა დრეს დილით აქ და ამ მაგიდაზე.
- ღმერთო, მაპატიეთ არ მინდა ამ ყველაფრის მოსმენა - ფეხზე წამოვხტი.
- ხელმეორედ მოსმენა, უნდა გეთქვა.
- მაპატიეთ უნდა წავდიე.
სკამიდან წამოვხტი და კარისკენ წავედი, როცა კი ოდნავ გამოვაღე მაშინ მივხდვდი რომ ჩემ უკან დგა და კარი ხელით მიხურა ისე რომ კარიდან ხელი არ მოუშორებია. შემეშინდა? არ ვიცი, ამ კითხვაზე პასუხი არ მქონდა. ტანში ჟრუანტელმა დამიარა? კი ნამდვილად, სხეული მთლიანად მიკანკალებდა, მოტრიალებას აზრი არ ქონდა, უარესი დამემართებოდა
- კარი გამიღეთ.
- ჯერ ჩემ წინადადებაზე საბოლოო პასუხი არ მომისმენია, ამიტომ სანამ არ მიიღებ გადაწყვეტილებას არსად არ გაგიშვებ.
- ხელი ჩაწიეთ, და კარი გამიღეთ.
- ელენე, რა გემართება?
- გამიშვით.
- ჰმ..... შენ გგონია ის განმეორება რაც დილით?
- რა სისულელეა, ღმერთო..... - წამიერად მოვტრიალდი და ის ისე ახლოს იყო ჩემთან მის სუნთქვას ვგრძნობდი სახეზე.
- აბა? რატომ გარბიხარ?
- იმიტომ.
- იმიტომ არ არის პასუხი ელენე.
- მეჩქარება.
- გეშინია.
- არა მეჩქარება.
- კარგი, ნუ გეშინია, შეგიძლია წახვიდე, მაგრამ, ერთი რამ გაითვალისწინე სამომავლოდ, შენ ჩემი ტიპაჟი არ ხარ, არ გეწყინოს, შენნაირი ვორკაჰოლიკები არ მიზიდავს, ასე რომ მშვიდად შეგიძია განაგრძო შენი საქმე.
სისხლმა ტვინში ამასხა. ვერ მოვითმინე და კარგი სილა ვუთავაზე. ოდნავ უკან დაიხია და ირონიულად იცინოდა.
- მე არც ხელფასი მინდა თქვენი და არც სამსახური. განცხადებას ვწერ და დრესვე მივდივარ.
- ოი, როგორ შემაშინე, ოდნავ კი მეტკინა იცი?
- უარესიც ჩემიძლია!
- მეც შემიძლია ძალიან გატკინო და თან სიამოვნებისგან გაკივლო, მაგრამ შენ არა, არ მიზიდავ არ მაქვს სურვილი
- ღმერთმა დაგწყევლოთ, სრულიად სხვა დამოკიდებულება და პატივისცემა მქონდა თვენ მიმართ, ამაზრზენი ხართ.
- ხოო, და რომ მომინდეს შენთან სექსი ვითომ უარს მეტყვი?
- რა ჯანდაბაა ?????
- კარგი რა ელენე, შენი ხეული მეძახის, გონება კი უარმყოფს.
- მშვიდობით.
- შემეხვეწები!
კარი გამოვუჯახუნე, სასწრაფოდ ოთახში შევედი და განცხადების დაწერა დავიწყე წასვლაზე, ზედმეტი ახსნა განმარტების გარეშე, მაგრამ იმასაც ვფიქრობდი ვაი და იმ ახალ სამსახურში არ მიმიღონ ან გარემო არ მომწონბოდა, ამიტომ გავჩერდი.
მიუხედავად იმისა რომ სამუშაო დრო დასრულებული არ იყო სახლში წავედი.
სახლში, დედაჩემი დამხვდა, ცოტა კი გაუკვირდა რატომ მივედი ასე ადრე მაგრამ მოკლედ ავუხსენი ყველაფერი, აი პარასკევი დღეც ასეთი უნდოდა.
ორშაბათს ახალ სამსახურს დავიწყებდი იმედი მქონდა.
ცოტა მოსაღამოვდა, ის ის იყო აბაზანიდან გამოვედი, მარიამის გამოტოვებული ზარი ვნახე, სასწრაფოდ გადავურეკე.
- მარიამ მირეკავდი?
- კი, გაემზადე ბარში მივდივართ
- სად?
- ვაი მეე, ჩაიცვი რა რამე და გამოგივლით, თეს ველდოებით და მოვალთ.
- ახლა ასე გვიან?
- ჯანდაბა, სულ მავიწყდება გადაჯიშებული ქალიშვილი რო ხარ, ხო ახლა ჩაიცვი მალე მოვალთ.
- კარგი, ჯანდაბას თქვენი თავი.
კარადასთან მივედი, მივიხედ მოვიხედე არაფერი მონდა განსაკუთრებული, ამიტომ ისევ ის შავი კაბა გამოვიღე რომელიც მარიამმა მაჩუქა.
თხელი სარაფანი იყო, ორ ბრეტელზე, ჟაკეტი მოვიცვი და ჩამოვჯექი სარკესთან.
თმა დავივარცხნე და შევიკარი. ჩემი ძმის ქორწილისთვის ნაყიდი ფეხსაცმელები ჩავიცვი და ფანჯარასთან მივედი. არ ჩანდნენ.
მარიამს დავურეკე, მალე მოვალთო.
პატარა ჩანთა გადავიკიდე მხარზე, დაახლოებით ოცდახუთ ლარამდე ქეში ჩავდე და ბარა.
სადარბაზოსთან გავჩერდი.
ტაქსი დავინახე.
- მოვედიიიიით - ყვიროდა თეონა.
- რა ხდება რა ამბავია? - ვიცინოდი
- მოდი მოდი დაჯექი წავედით. - კიოდა მარიამი.
- თიკა შენც აქ ხარ? - ვკითხე გაკვირვებულმა
- ხო, სხვა გზა არ დამიტოვეს - იცინოდა.
ტაქსი თბილისის ქუჩებს მიაპობდა. მალევე დანიშნულების ადგილზე მივედით, გზაში ცოტა დავლიეთ. ასე რომ დღევანდელი ჩაჯმ*ლი განწყობა უნდა დამევიწყებინა.
ბარში ხალხი ირეოდა, მუსიკა ხმამაღლა უკრავდა, ბართან მივედით სასმელი დავამატეთ, მე ჯერ ისე მთვრალი არ ვიყავი რომ მეცეკვა ამიტომ ბართან გავჩერდი.
აქეთ იქით ვაცეცებდი თვალებს, იმედი მქონდა ვინმე ნაცნობს არ შევხვდებოდი და არ შევრცვხებოდი.
აი მაშინ კი როცა კარგად შევზარხოშდი, თეონა მოვარდა ბართან
- წამოოო
- არა, არა, იყოს.
- შენ რა ნიღაბი არ გიკეთია გოგო?
- რათ მინდა?
- მოიცა, აჰა, გაიკეთე მიდი და დაიკიდე ყველაფერი, ვერავინ გიცნობს.
ნიღაბი მომცა რომელიც ჩანთიდან ამოიღო, გავიკეთე, თითქოს სხვა ადამიანი ვიყავი ნიღაბს ამოფარებული.
ცოტა შევთამამდი და საცეკვაოდ გოგოებს შევუერთდი.
მერე ისევ დავლიეთ, იქვე მაგიდაზე დავსხედით და განვაგრძეთ, როცა, რამოდენიმე ახალგაზრდა მამაკაცი შემოგვიერთა.
ძალიან უხერხულად ვიგრძენი თავი, რას ლაპარაკობდნენ არ მესმოდა, მგონი თორნიკე მქვიაო, ჩემ გვერდით მჯდომმა, უცებ კი ხელი მტაცა და საცეკვაოდ წამიყვანა.
ჩემ თავს არ ვგავდი, საკმაოდ თამამი გავხდი, დაე ყველაფერი დამვიწყებოდა.
თორნიკე, მგონი ასე ერქვა სასმელის მოსატანად წავიდა მე კი დავრჩი მარტო საცეკვაოდ, გავაგრძელე, ხმამაღალ მუსიკაში გართულმა წელზე უცებ კაცის ხელები ვიგრძენი, ეს თორნიკე იყო, ამიტომაც მეც განვაგრძე ცეკვა, ისე ძლიერ მიჭერდა ხელებს, სიმართლე გითხრათ მსიამოვნებდა კიდეც, და მეტიც მინდოდა. ნელ-ნელა კისერში ვგრძნობდი მის სუნთქვას, ისე ნაზად მკოცნიდა ყელში, სული მეხუთებოდა, ის ჩემს უკან იდგა, წელზე შემოხვეული ხელი ნელ-ნელა მკერდთან აღმოჩნდა და ჩემი მკერდი ხელში მოიქცია და ძლიერ მომიჭირა, თავი უკან გადავხარე და ამოვისუნთქე გაუცნობიერებელი ნეტარებისგან, თვალი ოდნავ მოვკარი როცა ის ჩემს ტუჩებს გამალებით დაეწაფა და მის მკლავებში აღმოვჩნდი, მეფერებოდა ერთი ხელით წელზე, მეორე კი ბრეტელის შიგნიდან ჩემ მკერდზე ჰქონდა დადებული, ღმერთო რა სასიამოვნო იყო, მგონი თავს ვკარგავდი.
უცებ მკერდის თავებზე მომიჭირა ხელი და ყელში მკოცნიდა, ღმერთო კიდევ მეტი მინდოდა. ხელი მტაცა და სადღაც მივყავდი. მხოლოდ საპირფარეშოს აბრა დავინახე. შიგნით შევედით და კარი ჩაკეტა, ემოციებისგან სავსე ვიყავი, გული აჩქარებული მქონდა. ნელ-ნელა მომიახლოვდა, ხელი კაბის ქვეშ შემიცურა და ტრუსის ზემოდან ფეხებს შორის მეფერებოდა.
ღრმად ვსუნთქავდი მაგრამ არ მაცლიდა, თითოეულ ჩემ ამოსუნთქვას კოცნით ეგებებოდა. ღმერთო რა კარგი იყო, ნეტარება, ნელ ნელა ტრუსი გადამიწია და უკვე შიშველს მეფერებოდა, კაბის ბრეტელები გადამიწია და ისე მკოცნიდა ძუძუს თავებზე და მეფერებოდა ფეხებს შორის გონება მებინდებოდა, ხელებით თავზე ვეფერებოდი, როცა ორივე ხელით ნიჟარის მაგიდაზე შემომსვა და კაბა მთლიანად გამხადა, რამოდენიმე წამს მის წინ სრულიად შიშველს მაკვირდებოდა, მისი მზერა ჩემ შიშველ სხეულზე მსიამოვნებდა, როცა ორივე ხელიში ჩემი მკერდი მოითავსა, მიჭერდა და გამალებით ოხვრით მკბენდა ოჰმმმმ,,,, როგორ მსიამოვნებდა, ნელ ნელა მთელ ჩემ მუცელს ტუჩებით და ენით ეფერებოდა, როცა სრულიად გაუცნობიერებლად ის, ფეხებს შუა მკოცნიდა, და თან მკერდზე მიჭერდა ხელებს ძლიერ, მხოლოდ ნეტარების ხმა აღმომხდებოდა სხვა არაფერი.... თავს ისე ვგრძნობდი როგორც არასდროს, მინდოდა მე ამ კაცისგან უფრო მეტი მინდიდა, არ ვიცი ამ გრძნობას რა ერქვა, როცა რამოდენიმე წამში, საოცარმა სიამოვნებამ დამიპყრო და ამაკანკალა, და ფეხებით თავზე გაუცნობიერებლად ვუჭერდი, როცა ის ისევ ფეხებს შორის მკოცნიდა და ენით მეფერებოდა, ამ დროს კი მხოლოდ ნეტარების ჰანგები ამომხედა, მე კიდევ ნეტარებისგან თავლები განაბული სრულიად განაბული მქონდა. მიხვდა რომ სიამოვნებისგან მეცხრე ცაზე ვიყავი. უცებ წელში გაიშალა.
- ყოჩაღ! - მითხრა საკმაოდ სექსუალური ხმით.
- აჰ.....მმმ - ვერაფერს ვამბობდი.
სველი ტუჩები თითით მოიწმინდა თან მზერას არ მაშორებდა.
- გემრიელია........ მმ.....
თვალებზე ორივე ხელი ავიფარე, წამიერად ყველაფერი რომ დასრულდა შემრცხვა, მაშინვე ჩამოვხტი, ჩემს კაბას და ტრუსს დავუწყე ძებნა, თუმცა ამოდ, კაბა ვიპოვე ტრუსი კი ვერა.
- წასვლას აპირებ?
- ჩაცმას.....
- დავასრულეთ?
- არ ვიცი....
- მხოლოდ ერთი ორგაზმი კმარა შენთვის?
- რა?
- რა რა?
- ანუ, დროა წავიდე.
- მოიცადე, ისე მინდიხარ როგორც არასდროს.... არ წახვიდე გთხოვ.
- არა, არა ახლა არა.
მგონი დე ჟა ვუ მქონდა, ისევ კართან ვიდექი და ის კიდევ ჩემს უკან. ნელ ნელა ხელები ისევ კაბის ქვეშ შემიცურა, მაგრამ ახლა ტრუსი არ მეცვა და სრულიად თავისუფლება მქონდა ფეხების ქვეშ.
- ჰმმმ..... - აღმომხდა ისევ.
- ვიცი, რომ გსიამოვნებს, გსიამოვნებს, ჩემი ხელები აქ, ჩემი ტუჩები... არ წავიდე
- აჰ,,,,, არა,,,, არა
უფრო და უფრო სწაფად მეფერებოდა ხელებით, მგონი ისევ ის უნდა დამმართნოდა
- ვაიმე..... აააჰჰჰჰ.......მმმმ.....
- მიდი, გთხოვ...... გაათავე..... ახლა და აქ მხოლოდ ჩემთვის
- მმმმ........
და ისევ, რამოდენიმე წამში ისევ კანკალი დამეწყო... ეს იყო, ის ორგაზმი და გათავება..... ღმერთო უკვე ორჯერ, არ მჯეროდა....
- მომწონს.....
- რა?
- ის რომ სიამოვნებას განიჭებ.... არ წახვიდე
სწრაფად შემომატრიალა და ისე ვნებიანად მკოცნიდა რომ ლამის ტუჩები დამაგლიჯა, ხელით კი ისევ ფეხების ქვეშ მეფერეობდა ღონდ ახლა ნელა.....
ღმერთო რა კარგი იყო......
- სულ სველი ხარ პატარა......ჩემთან წამოდი ....
- არა, არა
- გთხოვ!
- არა, არ შემიძლია....
- რატომ?
უნდა მეთქვა რომ ქალიშვილი ვიყავი და ამდენის უფლება მივეცი? რა უნდა მექნა
- არა, არა, არ აქვს მიზეზი
- იმიტომ რომ ეს შენი პირველი ორი ორგაზმი იყო პატარა - ირონიულად იცინოდა
- რა სისულელეა.....
- ნუ ცდილობ რაიმე დამიმალო, ახლა მით უმეტეს
- არა არ ვცდილობ მაგრამ,
- წამოდი ჩემთან...
- არა, არა.
სწრაფად გავაღე კარი და გამოვიქეცი, არც გოგოები მომიკითხია ისე გავვარდი კარისკენ როცა უკან ვიღაც მომედევნა.
- სად იყავი გეძებდი.
გაკვირვებული ვუყურებდი ეს ის ,,ალბათ თორნიკე’’ იყო
- შენ!
- სად იყავი გეძებდი ვერსად გიპოვე.
- შენ, ანუ,,,, ის.....
- კარგად ხარ?
- კი, კი.... უნდა წავიდე
იქვე მდგარ ტაქსში ჩავჯექი და სახლისკენ წავედი. თუ ის კაცი თორნიკე არ იყო აბა ის ვინ იყო? ღმერთო..... მიშველე.