მხოლოდ მოწევის საშინელმა სურვილმა მოიყვანა მია გონს, რომელიც მთელი ეს დროს ერთ ადგილზე მიყინულივით იჯდა ცივ იატაკზე და თვალის მოუშორებლად უყურებდა მის გარშემო მომოფანტულ მინის ნამსხვრევებს. მთელი სხეულით აკანკალებული მია ფეხზე წამოდგა თუ არა მაშინვე მაგიდასთან მივიდა რომელზეც დაუდევრად ეგდო სიგარეტის დაღმეჭილი კოლოფი და სანთებელა
-ამის დედაც- უმისამართოდ შეიგინა გაღიზიანებულმა გოგონამ როცა კოლოფი გახსნა და მაშინვე საფულეს ეცა. იმის გამო რომ უახლოეს 24 საათიან მაღაზიაში მისი სიგარეტი არ ჰქონდათ იძულებული გახდა ცენტრალურ ქუჩაზე გასულიყო. სიგარეტის ყიდვის შემდეგ სახლში დაბრუნება ტაქსით გადაწყვიტა რადგან გაწვიმდა, მაგრამ მანქანაში ჩაჯდომისთანავე გადაიფიქრა და სხვა მისამართი უკარნახა მძღოლს.
კარის გაღებისთანავე თორნიკე გაოცებული სახით მიაჩერდა მიას რომელიც ერთიანად კანკალებდა სიცივისგან
-მია? ამ შუაღამისას აქ რას აკეთებ?-ინტერესით ჰკითხა დაბნეულმა ბიჭმა სახე წაშლილ გოგონას და დაძაბული მზერა მის უკან მდგომ ანდრიაზე გადაიტანა, რომელიც მთელი ეს დრო ერთ ადგილზე მიყინულივით იდგა და თვალის მოუშორებლად უყურებდა საყვარელი გოგონას გაფითრებულ სახეს
-შეგიძლია მარტო დაგვტოვო?-ისე ჰკითხა მიამ თორნიკეს რომ მისთვის არ შეუხედია და თავაწეული შევიდა სახლში
-რა თქმა უნდა-ხმა დაბალი ტონით, უმისამართოდ თქვა თორნილემ და საზლიდან გასვლისას კარი ფრთხილად გაიხურა
-ვიცოდი რომ აქ იქნებოდი-უემოციო ტონით უთხრა მიამ გაღიზიანებულ ბიჭს და ნელ-ნელა მიუახლოვდა
-მეგონა თორნიკესთან მოხვედი-ძლივს შეკავებული აგრესიით უთხრა, მიღებული ჭარბი ალკოჰოლის დოზისგან თვალებ ჩაწითლებულმა ბიჭმა, ირონიულად მომღიმარ გოგონას და თავზედური მზერა მის წითელ, ვნებიან ტუჩებს მიაყინა
-არა, აქ მხოლოდ შენს გამო მოვედი-გამომწვევი ტონით უთხრა მიამ აღელვებულ ბიჭს და სახე ზედმეტად მიუახლოვა
-მოგენატრე?-ცინიკური ტონით ჰკითხა ანდრიამ მომღიმარ გოგონას და თვალებში ჩააცქერდა
-რატომ გაუგზავნე თათიას ჩემი საყვარელი ყვავილები?!-უეცრად ხმა გაიმკაცრა მიამ და სახის გამომეტყველება შეცვალა
-გაბრაზდი?-ირონია გაერია ხმაში ანდრიას და თავხედური მზერა ისევ მთრთოლარე ტუჩებს მიაყინა.
-რატომ რევ თათიას ჩვენს ურთიერთობაში?-კარგა ხნის სიჩუმის მერე ინტერესით ჰკითხა დაძაბულმა გოგონამ გაღიზიანებულ ბიჭს და კიდევ უფრო მეტად მიუახლოვდა
-რომელ ურთიერთობაში?!-შეიცხადა ანდრიამ და ცინიკურად გაეღიმა
-ჩემს დას თავი დაანებე! შეეშვი!-აყვირდა უეცრად წყობრიდან გამოსული გოგონა-გესმის რას გეუბნები?
-ეჭვიანობ?
-გაინტერესებს შენს მიმართ რას ვგრძნობ?-ცინიკური ტონით ჰკითხა მიამ მომღიმარ ბიჭს და თვალებში ჩააცქერდა- მეცოდები- ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა და ოდნავ უკან დაიხია
-რატომ?
-იმიტომ რომ საცოდავი ხარ!-წამოენთო მია- თათიას გამოყენებით ცდილობ გული მატკინო...მაგრამ სულ ტყუილად! რადგან ზუსტად ვიცი რა მიზნით დაუახლოვდი ჩემს და რის მიღწევას ცდილობ მასთან ურთიერთობით
-სერიოზულად?-გაეცინა ანდრიას-მართლა გგონია მასთან მხოლოდ შენს გასაღიზიანებლად ვურთიერთობ?
-ნუ ცდილობ დამარწმუნო იმაში რომ ის მართლა მოგწონს
-თათია ძალიან ლამაზი, საყვარელი და ჭკვიანი გოგონა, რატომ არ შეიძლება რომ მომწონდეს?-შეიცხადა გაოცებულმა ბიჭმა
-იმიტომ რომ ის ჩემი დაა!-აყვირდა უეცრად წყობრიდან გამოსული გოგონა და სახე ზედმეტად მიუახლოვა ირონიულად მომღიმარ ბიჭს- სწორედ ამიტომ უფლებას არ მოგცემ მას დაუახლოვდე და გული ატკინო!
-თათია შენ არ გგავს! სწორედ ამიტომ მამაშენივით მეც მას ვირჩევ- ბრაზნარევი ტონით უთხრა ანდრიამ დაძაბულ გოგონას და მაშინვე ინანა ნათქვამი სტყვები როგორც კი მის წაშლილ სახეზე გადმოცურებული სიმწრის ცრემლები შენიშა.
დაბნეული თორნიკე გაოცებული მზერით მიაჩერდა ქუჩაში გასულ ატირებული მიას, რომელსაც უკან თავდახრილი ანდრია მოჰყვებოდა ბოდიშების მოხდით.
-რა მოხდა?-წინ გადაუდგა თორნიკე აღელვებულ ბიჭს და კითხვა ჩამდგარი თვაკებით მიაჩერდა სახეში
-ისეთი არაფერი- მოიღუშა ანადრია და მისთვის გვერდის ავლა სცადა
-საით?-დაუღრინაგაღიზიანებულმა ბიჭმა მეგობარს და ისევ წინ აესვეტა
-უნდა დაველაპარაკო...
-არამგონია ასეთ მდგომარეობაში შენთან ლაპარაკის სირვილი ჰქონდეს
-შენ ნუ ერევი!
-მთვრალი ხარ...
-ჩემს გამოა ასეთ მდგომარეობაში, საშინელებები ვუთხარი და გული ძალიან ვატკინე
-თავი დაანებე, მე მივხედავ-მოღუშა თორნიკე და როგორღაც დაარწმუნა ანდრია რომ სახლში დაბრუნებულიყო, თავად კი ატირებულ მიას გაეკიდა მანქანით რომელიც გაირკვეველი მიმართულებით მიდიოდა ქარიან წვიმაში.
-თუ გინდა დავრჩები- სახლში შესვლისთანავე შესთავაზა თორნიკემ თვალცრემლიან გოგონას და სევდით სავსე მზერით მიაჩერდა სახეში
-ორივე ერთნაირები ხარ-ბრაზნარევი ტონით უთხრა მიამ და სიგარეტს ნერვიულად მოუკიდა
-არ ვიცი რაზე ილაპარაკეთ და რა გითხრა იმ იდოტმა რომ ამ მდგომარეობამდე მიგიყვანა მაგრამ მინდა იცოდე რომ ამ ყველაფერს მხოლოდ იმიტომ აკეთებს რომ დღემდე გაგიჟებით უყვარდახარ და შენს დავიწყებას ვერ ახერხებს
-შენგან განსხვავებით-უემოციო ტონით უთხრა მიამ ერთ ადგილზე მიყინულ ბიჭს და კარადიდან ღვინის ახლად გახსნილი ბოთლი გამოიღო-დალევ?-უინტერესოდ ჰკითხა და მისგან პასუხი რომ ვერ მიიღო ჭიქა ბოლომდე შეაივსო სისხლისფერი სითხით
-მია-დაიძაბა თორნიკე
-მინდა რომ წახვიდე!
-თუ დავრწმუნდები რომ კარგად ხარ, წავალ
-მარტო ყოფნა მინდა
-სიგარეტი გააქვს?
-თორნიკე მინდა რომ წახვიდე-გაბრაზდა მია და მეორედ შეივსო ჭიქა სასმლით
-როგორც ჩანს ჩემს აქ ყოფნა აზრი არ აქვს- გაბრაზდა თორნიკე და გასასვლელი კარიაკენ წავიდა თუმცა გულმა არ მოუთმინა და მოტრიალადა- მეტი აღარ დალიო- გააფრთხილებლად უთხრა ერთ ადგილზე მიყინულ თვალცრემლიან გოგონას და ნელა მიუახლოვდა, საფეთქელზე ნაზად აკოცა და სახეზე მოეფერა-იცოდე ჭკვიანად- მომღიმარი სახით უთხრა და სწრაფი ნაბიჯით წავიდა გასასვლელისკენ. მიაზე ისე საშინლად იმოქმედა მისმა შეხებამ კოცნამ, ღიმილმა დ აწასვლა რომ თავი ვერ შეეკავა და ღვინით სავასე ჭიქა კედელს შეახეთქა ატირებულმა
კახას და თამუნას შუაღამის ტკბილი ძილი, უხმო რეჟიმზე დაყენებული ტელეფონის ზუზუნის ხმამ გააკრთო, მაგრამ სანამ გამოფხიზლდებოდნენ და აზრზე მოვიდოდნე გაბრუწბული ცოლ-ქმარი, ზარი შეწყდა რის გამოც მშვიდად ამოისუნთქა კახამ და ცოლთან ჩახუტებულმა ძილის შებრუნბა სცადა, მაგრამ ისევ რომ განმეორდა ზარი, დაძაბული წამოჯდა საწოლზე და ტუმბოზე დადებულ ტელეფონს ძალიან ფრთხილად გადაწვდა იმის იმედად რომ თამუნას კვლავ მშვიდად ეძინა.
-ამის დედასაც შევ.ცი -უმისამართოდ შეიგინა გაღიზიანებულმა კაცმა როცა განათებულ ეკრანს დახედა და მაშინვე გათიშა შემავალი ზარი. შემდეგ მოკლე ტექსტური შეტყობინება გააგზავნა იგივე ნომერზე და საერთოდ გამორთო ტელეფონი. ცოლთან ჩახუტებულმა ისევ სცადა დაძინება , მაგრამ ვერაფრით შეძლო დამშვიდება, ამიტომ საწოლიდან წამოდგა და ავანზე გასულმა რამდენიმე ღერი სიგარეტი ზედიზედ მოწია იმის იმედად რომ ოდნავ მაინც დამშვიდდებოდა და მიაზე ფიქრს თავიდან მოიშორებდა , მაგრამ ამანაც რომ ვერ უშველა, მისაღებ ოთახში გავიდა ანერვიულებული. მაშინვე ტელევიზორი ჩართო გულის გადასაყოლებლად და ცოტაოდენი ვისკი მოსვა ახლად გახსნილი ბოთლიდან. შეკრთა როცა მის დაძაბულ სმენას თამუნას ჩავარდნილი ხმა მიწვდა
-სვაამ?!
-მხოლოდ ერთი ჭიქა დავლიე...
-მოხდა რამე?
-არა... უბრალოდ ძილი გამიკრთა და დალევა მომინდა... შენ რატომ არ გძინავს ამ შუაღამისას?!
-შენ გელოდებოდი... მეგონა მოხვიდოდი- ჩამწყდარი ხმით უთხრა თვალებაწყლიანებულმა ქალმა დაძაბულ კაცს და ნელა მიუახლოვდა
-მიდი დაწექი და მეც ახლავე მოვალ- მაქსიმალურად მშვიდი ტონით უთხრა კახამ ცოლს და ვისკით სავსე ჭიქას ხელი წამოავლო , მაგრამ დალევა ვერ შეძლო რადგან თამუნა მის ფეხებშორის მოექცა და გამომწვევი მზერით მიაჩერდა სახეში- თამუ?-აღელდა კახა
-ვინ გირეკავდა?-მკაცრი ტონით ჰკითხა გაღიზიანებულმა ქალმა დაბნეულ კაცს და აკანკალებულ თითებშორის მოქცეეული ტელეფონი დაანახა
-ნომერი შეეშალათ-დაუფიქრებლად უპასუხა კახამ ცოლს და დაღლილი მზერა მის წაშლილ სახეს მიაყინა
-მიამ დაგირეკა?
-თამუ
-კი თუ არა?!
-ჩემსა და მიას შორის არაფერი არ ხდება!- წამოანთო კახა
-ვიცი რომ არაფერი არ ხდება!- ხმას აუწია თამუნამ
-მაშინ ასეთ უაზრობას რატომ მეკითხები?
-იმიტომ რომ შენი ტელეფონი შევამოწმე- უემოციო ტონით უთხრა სახე მონგრეულმა ქალმა დაძაბულ კაცს და მინის მაგიდაზე ხმაურით დადო ჩართული ტელეფონი
-რაღაც არასწორად გაიგე-აიბნა კახა და მაშინვე ფეხზე წამოვარდა ანერვიულებული
-თუ ასეა მაშინ ამიხსენი რატომ წაშალე ბოლო უპასუხო ზარი და შენი გაგაზავნილი შეტყობინება?
-იმიტომ რომ ასე ჩავთვალე საჭიროდ-მოიღუშა კახა სახე ზედმეტად მიუახლოვა სუნთქვა აჩქარებულ ცოლს
-კახა-გაბრაზდა თამუნა და სევდით სავზე მზერით მიაჩერდა ქმარს სახეში- სიმართლე მითხარი!
-ამის დედაც... ამის დედასაც შევ.ცი-აყვირდა უეცრად წყობრიდან გამოსული კაცი და უმისამართოდ შეიგინა- ჰო მართალი ხარ... მიამ დამირეკა, მე კი შეტყობინება გავიგზავნე... მერე კი ეს ყველაფერი წავშალე იმის იმედად რომ ტელეფონს არ გადამიმოწმებდი და სიტყვაზე მენდობოდი....რადგან ზუსტად ვიცოდი რომ ყველაფერს არასწორად გაიგებდი, ისე როგორც ახლა... მე კი არ მინდოდა რომ გული გტკენოდა.