იმის გამო რომ თორნიკესთან სახლში მივარდნამ, ჩხუბმა და მუქარამ არანაირი შედეგი არ გამოიღო; ანას ცრემლების, ძვეწნა-მუდარის, ბევრი ფიქრისა და საკუთარ თავთან ბრძოლის შემდეგ კახამ მასთან პირისპირ შეხვედრა, მშვიდად დალაპარაკება და ურთიერთობის საბოლოოდ გარკვევა გადაწყვიტა.
.....
ანდრიამ ვისკით სავსე ჭიქა ტუჩებთან მიიტანა და მომღიმარი სახით გახედა თორნიკეს, რომელიც აივანზე ზურგით მიყრდნობილი სიგარეტს ნერვიულად ეწეოდა და ანას სოც. ქსელს ინტერესით ათვალიერებდა.
-სიმართლეს როდის ეტყვი?
-არ ვიცი, ჯერ არ გადამიწყვეტია
-რატომ აჭიანურებ?
-იმიტომ, რომ მისი დაკარგვის მეშინია...
-არ დაკარგავ! თუ შენს მიმართ მასაც აქვს გრძნობები გაპატიებს-დარწმუნებით უთხრა ანდრიამ დაძაბულ ბიჭს და მერამდენეღაცა ჭიქა მოიყუდა
-ფიქრობ რომ იმ ყველაფრის მერე რისი გადატანაც ვაიძულე ეს შესაძლებელია?
-თორნიკე!-გაბრაზდა ანდრია-ანას დაელაპარაკე! ყველაფერი მოუყევი შენზე, შენს ოჯახზე, ავარიის ღამეზე, ციხეში გატარებულ წლებზე...შურისძიების გეგმებზე, შენს განცდებზე, ემოციებზე, ტკივილზე, ყოველგვარი სინანულის, ახსნა-განმარტების და თავის მართლების გარეშე! უბრალოდ დაელაპარაკე და უფლება მიეცი თავად გადაწყვიტოს გაპატიოს თუ არა მასთან მიმართებაში დაშვებული შეცდომები!
-და...თუ ვერ შეძლებს ჩემს გაგებას, მაშინ?
-მაშინ გაუშვი-ჩამწყდარი ხმით, უმისამართოდ თქვა ანდრიამ და სიგარეტის ბოლო ღერს ნერვიულად მოუკიდა- უფლება მიეცი წავიდეს შენი ცხოვრებიდან და ბედნიერი იყოს...
-არ შემიძლია, ასე მარტივად ვერ ვიტყვი უარს მის სიყვარულზე
-მაშინ ყველაფერი გააკეთე იმისთვის რომ გაპატიოს!-მოიღუშა ანდრია-მაგრამ იცოდე არაფერი დააძალო არც სიყვარული და არც სიბრალური!-ბოლო სიტყვები გამაფრთხილებლად უთხრა და ვისკით სავსე ჭიქა მოიყუდა
-ბევრს სვამ!
-ვიცი
-ამდენ სმას არჯობია კიდევ ერთხელ სცადო მიასთან დალაპარაკება?
-აზრს ვერ ვხედავ
-არასწორად იქცევი!
-უკვე ხომ აგიხსენი?!-გაბრაზდა ანდრია
-კიდევ მიაკითხე ახალ სახლშიც და სამსახურშიც! იქამდე არ მოეშვა სანამ არ მოგისმენს
-არ იცნობ? არ იცი როგორია?
-რომ ვიცნობ იმიტომ გეუბნები-გაეცინა თორნიკეს
-მიასთვის ჩემი ბოდიში არფერს არ ნიშნავს იმიტომ, რომ მის ცხოვრებაში არაფერს წარმოვადგენ
-ასე არაა
-მეტიც... ვძულვარ!-ნერვიულობისგან, ხმასთან ერთად ხელებიც აუკანკალდა ანდრიას
-არ სძულხარ
-დავივიწყებ!
-ანდრია!-გაბრაზდა თორნიკე- მიასთვის სულ ერთი არ ხარ და შენ ეს კარგად იცი!
-მაგიჟებს!
-ასე განზრახ იქცევა ხომ იცი
-ვიცი და სწორედ ეგ მაგიჟებს! ზოგჯერ ძლივს ვიკავებ თავს, რომ რამე სისულელე არ ჩავიდინო

ძლივს ვიკავებ თავს, რომ რამე სისულელე არ ჩავიდინო
-შენი კარგად მესმის-გაეცინა თორნიკეს და პირთან მიტანილი ჭიქა ხელიდან ააცალა აღელვებულ ბიჭს- მაგრამ გრძნობებს არ უნდა აჰყვე! ცივი გონებით უნდა იმოქმედო. წინააღმდეგ შემთხვევაში ხომ იცი რაც მოხდება?!
-ვიცი-დანანებით თქვა ანდრიამ და ბოთლი მოიყუდა- მიას სამუდამოდ დავკარგავ! -ცოტა ხანს კიდევ ისაუბრეს საყვარელ გოგონებზე ერთმანეთს რჩევები მისცეს მათთან ურთიერთობაში და ამ ლაპარაკში თავისთავად დაბრუნდნენ წარსულში.
-იცი? შენ ერთადერთი ადამიანი ხარ ამ ქვეყნად ვისაც ჩემი უნდანაშაულობის სჯერა- ჩამწყდარი ხმით უთხრა თორნიკემ მიღებული ჭარბი ალკოჰოლის დოზისგან თვალებჩაწითლებულ ბიჭს და სევდიანად გაუღიმა
-ცდები!- მოიღუშა ანდრია- მამაშენსაც სჯეროდა შენი
-ასე არაა! ის უბრალოდ ჩემს დახსნას ცდილობდა ციხიდან ნებისმიერი გზით
-ასე რატომ ფიქრობ?
-იმიტომ რომ ასეა...
-მამაშენმა ბევრი რამ გააკეთა შენთვის
-ვიცი ამიტომ მისი უსაზღვროდ მადლიერი ვარ, მაგრამ ჩემთვის ისიც საკმარი იქნებოდა ბედნიერებისთვის რომ მას ჩემი უდანაშაულობის ეწამა- დანანაბით თქვა თორნიკემ და ვისკის ახალი ბოთლი გახსნა, ჭიქაში დაისხა და ერთი მოყუდებით დაცალა
-მე?-შეიცხადა ანდრიამ
-მაინცდამაიც ღვიძლი გინდა დაგეშალოს?
-დაასხი რა-გაბრაზდა ანდრია და ფეხზე წამოდგა ანერვიულებული.ამ დროს თორნიკეს უხმო რეჟიმზე დაყენებული ტელეფონი აზუზუნდა, რომელიც იქვე მაგიდაზე იდო რის გამოც ხელში აიღო ანდრიამ და ეკრანს დახედა
-კახა გირეკავს-ძლივს შეკავებული აგრესიით უთხრა მეგობარს და ხელში შეაჩეჩა ტელეფონი.
თორნიკეს გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა როცა, კახამ მისი ხმის გაგონებისთანავე მაქსიმალურად მშვიდი ტონით უთხრა
-ერთ საათში იმ სასტუმროს რესტორანში გელოდები საიდანაც ჩემი გოგონას ცხოვრების დამახინჯება დაიწყე- და გაუთიშა.
-რა უნდა?-ზიზღით იკითხა ანდრიამ და სიგარეტს ნერვიულად მოუკიდა
-შეხვედრა
-ამ დროს?-შეიცხადა ანდრიამ და საათს დახედა რომელიც შუაღამის სამს უჩვენებდა -მიკვირს სახლში არ მოგივარდა როგორც სჩვევია ხოლმე-ცინიკური ტონით თქვა და კიდევ მოსვა ცოტაოდენი ვისკი თუმცა აღარ ესიამოვნა ალკოჰოლი და უკმაყოფილო სახით ჭიქა მაგიდაზე დადო
-მეეც- ცივად გაეღიმა თორნიკეს და მანქანის გასაღებს წამოავლო ხელი
........
მანქანიდან გადასვლისთანავე საყელოში ჩააფრინდა გაგიჟებული კახა დაბნეულ ბიჭს და ბოლო ხმაზე უღრიალა
-ჩემს გოგონას კიდევ ერთხელ თუ მიუახლოვდები იცოდე მოგკლავ!
-ანას არაფერს დავუშავებ
-ვეღარ დაუშავებ!- შეუსწორა კახამ და მის დაჭმუჭნულ საყელოს ხელი გაუშვა, რადგან მთელი ეს დრო ურეაქციოდ იდგა მის წინ თორნიკე
-ვაღიარებ! საშინელი შეცდომა დავუშვი და არასწორად მოვიქეცი ანასთან მიმართებაში- კარგა ხნის სიჩუმის მერე ჩამწყდარი ხმით დაიწყო თორნიკემ ლაპარაკი და სიგარეტს ნერვიულად მოუკიდა- მაგრამ ახლა უკვე ძალიან გვიანია...
-რისთვის?-ვერ მიუხვდა კახა სათქმელს
-სინანულისთვის, იმიტომ ანა შემიყვარდა და წარსულში დაშვებული შეცდომების გამო მასზე უარის თქმას არ ვაპირებ-გულწრფელად უთხრა თორნიკემ გაოგნებულ კაცს და მანქანის კარი გამოაღო
-იცი დღემდე რატომ ხარ ცოცხალი?- ბრაზნარევი ტონით ჰკითხა კახამ მიბრუნებულ ბიჭს და ნელა მიუახლოვდა
-არა-ჩამწყუდარი ხმით უპასუხა თორნიკემ და მისკენ მიიხედა
-ხმოლოდ ჩემი ცოლის, შვილები და შენი დის გამო! -ზიზღით უთხრა კახამ და სახე ზედმეტად მიაუხლოვა- მაგრამ...თუ კიდევ ეცდები რომ ჩემი გოგონას ცხოვრება დაამახინჯო, იცოდე აღარ დაგინდობ! ყველას და ყველაფერს ხაზს გადავუსვამ და მოგკლავ!
-ვიცი
-მაშინ ანას თავი დაანებე და მისი ცხოვრებიდან სამუდამოდ წადი!
-ნუ მთხოვ რომ ანაზე უარი ვთქვა!-გაბრაზდა თორნიკე და მანქანის კარი გამეტებით მიაჯახუნა
-თუ შურისძიება ისევ გწყურია ჩემს შვილის თავი დაანებე და ანგარიში პირადად მე გამისწორე!
-ანა მიყვარს და მასთან ერთად ყოფნა მინდა- მკაცრი ტონით თქვა თორნიკემ და კარგა ხნის სიჩუმის მერე მშვიდად დაამატა- ამიტომ ამ შურისძიებაზე უარს ვამბობ
-ჩემ შვილს ცხოვრება დაუნდგრიე და თავხედობა გყოფნის რომ კიდევ სიყვარულზე მელაპარაკო?
-ყველაფერს გამოვასწორებ!
-არ გაბედო და ახლოს არ გაეკარო!- დაუღრინა კახამ დაძაბულ ბიჭს და და ისევ პერანგის საყელოში ჩააფრინდა
-აქ ვარ, შენს წინაშე, გამბედაობა თუ გეყოფა მომკალი-დაღლილი ხმით უთხრა თორნიკემ გონება ამღვრეულ კაცს და დანებების ნიშნად ხელები გაშალა და კარგა ხნის სიჩუმის მერე მუქარით დაამატა-იცოდე ცოცხალს თუ დამტოვებ ყველაფერს გავაკეთებ იმისთვის რომ ანა ჩემი გახდეს
-ნუ მიწვევ
-არჩევანი შენზეა-უემოციო ტონით უთხრა თორნიკემ ხელებაკანკალებულ კაცს და ოდნავ უკან დაიხია, რომ დარწმუნდა მისგან საფრთხე აღარ ელოდა საჭეს მშვიდად მიუჯდა და შავი X 6 საბურავების ხრჭიალით ადგილს მოწყვიტა.
სწორედ ამ დღის მერე დაკარგა თავზე კონტროლი კახამ, რომელმაც ანას, არათუ მაღაზიაში მარტო ჩასვლა არამედ უნივერსიტეტის ეზოში მისი ნებართვის გარეშე გასვლაც კი აუკრძალა.
-უკვე ძალიან დამღალა ამ ყველაფერმა- გაბრაზდა ანა როცა კახამ ყველა უბედურებასთან ერთად, დროებით სოც ქსელების გაუქმებაც სთხოვა- ხომ იცი რომ უცხო ადამიანებისთვის შეზღუდული მაქვს წვდიმა?
-ვიცი, მაგრამ ცოტა ხნით ასეა საჭირო
-კახა-ჩაერია თამუნა- მგონი ზედმეტი მოგდის
-შენ ნუ ერევი!- გამაფრთხილებელი ტონით უთხრა, გაღიზიანებულმა კაცმა დაბნეულ ქალს და სიგარეტის ბოლო ღერს ნერვიულად მოუკიდა
-ამ ბოლო დროს უცნაურად იქცევი, მოხდა რამე- არ შეიმჩნია თამუნამ წყენა და სამზარეულოს ლაგება განაგრძო
-ისეთი არაფერი-უემოციო ტონით უპასუხა კახამ და კარადიდან ვისკის ბოთლი გამოიღო.
-წავალ დავწვები- მომაბეზრებლად, უმისამართოდ თქვა ანამ და მაშინვე ფეხზე წამოდგა ანერვიულებული.
-ძილინებისა დე-ძალდატანებით გაუღიმა თამუნამ შვილს და მისი გასვლისთანავე ჭიქა გაუწოდა მაგიდასთან მჯდომ სახე მონგრეულ კაცს
-მადლობა
-გაითვალისწინე ხვალ დილით ადრე უნდა ადგე
-ისევ დარეკა გაგამ?
-კი
-ესე იგი ხვალ დილით სარფში უეჭველი მომიწევს წასვლა
-ასეა-უღიმღამოდ დაეთანხმა თამუნა ქმარს და ჭურჭლის რეცხვას შეუდგა. როცა საქმეები დაასრულა ძილინების უსურვა ქმარს და საძინებელში შეიკეტა. საშინელი იმედგაცრუების ტალღამ გადაუარა როცა გასასველი კარის გაჯახუნების ხმა მიწვდა მის დაძაბულ სმენას. რაღაც მომენტში იფიქრა მისთვის დაერეკა და სახლში დაბრუნება ეთხოვა, მაგრამ სიამაყემ უფლება არ მისცა გადაებიჯებინა საკუთარი თავმოყვარეობისთვის
-დედა მამა სად წავიდა-დაკაკუნების მერე ოთახში ფეხშიშველა შევიდა ანა
-არ ვიცი-ჩამწყდარი ხმით უთხრა თამუნამ შვილს და მოწოლილ ცრემლებს მთელი ძალით გაუწია წინაადეგიბა
-შენ და მამას, მიას გამო დაგეძაბათ ურთიერთობა? -როგორც იქნა ხმის ამოღება გაბედა მისთვის ყველაზე მტკივნეულ თემაზე ანამ
-მია?რა შუაშია მია? -შეიცხადა თამუნამ- ამ ყველაფერში დამნაშავე მხოლოდ ჩვენ ორნი ვართ მე და კახა
-რაც ის გოგო გამოჩნდა ჩვენს ცხოვრებაში...
-ხვალ გამოცდა გაქვს წადი დაიძინე- ისეთი ტონით უთხრა თამუნამ დაბნეულ გოგონას რომ ანამ შეწინააღმდეგება ვერ გაბედა და ოთახიდან უხმოდ გავიდა. კახას ლოდინში დრო უსასრულოდ გაიწელა, ამიტომ მისაღებში გავიდა თამუნა, ტელევიზორი ჩართო და ზედიზედ რამდენიმე ჭიქა ღვინო დალია გულის გადასაყოლებლად. რის გამოც მალევე წაართვა ძილმა თავი. თუმცა რაღაც უსიამოვნო, საშინელმა ხმაურმა მალევე გაუკრთო ტკბილი ძილი და გამოაფხიზლა.
-გეგონა არ მოვიდოდი?-ინტერესით ჰკითხა კახამ ცოლს და ნელა მიუახლოვდა.
-მეძინება წავალ დავწვები-ჩამწყდარი ხმით თქვა თამუნამ და ფეხზე წამოდგა ანერვიულებული. ინსტიქტურად საათს გახედა და უნებურად ის დროს გამოთვალა რომელიც კახამ სახლიდან შორს გაატარა. ძალიან გაუხარდა როცა აღმოაჩინა რომ კახა მხოლოდ 25 წუთი იყო გასული სახლიდან მაგრამ ეს სიხარული ოდნავადაც არ შეიმჩნია სახეზე და გაბრუებულმა საძინებლისკენ წასვლა გადაწყვიტა, მაგრამ კახა მაშინვე წინ ასევეტა და მომღიმარი სახით ჰკითხა
-დალიე?
-სულ რამდენიმე ჭიქა- თავშეკავებულად უპასუხა თამუნამ და ცივად გაუღიმა
-ვითომ?-შეიცხადა კახამ და სახე კიდევ უცრო მეტად მიუახლოვა სუნთქვა აჩქარებულ ქალს
-თუ შეიძლება გამატარე მეძინება-დაიძაბა თამუნა
-მეგონა ამაღამ ერთად დავიძინებდით
-მასეთი მთვრალიც არ ვარ-სიცილით უთრხა თამუნამ გაბრაზებულ კაცს და ტუჩებზე დააცხრა, მაგრამ სანამ თავგზააბნეული კაცი აზრზე მოვიდოდა და რამეს მოიმოქმედებდა ხსლიდან გაუსხლტა და საძინებელში შეიკეტა.
დილით კახას ყვირილმა გააღვიძა თამუნა.
-რატომ არ გესმის რომ შენს დაცვას ვცდილობ?
-მთელი ცხოვრება ვერ დამიცავთ შენ და ზურა
-ანა-წამოენთო კახა
-აღარ მინდა რომ დაცვასავით დამყვებოდეთ წინ და უკან შენ და ზურა! მომბეზრდა გესმის?! დავიღალე!
-