-არაფერი შემიცვლია ყველაფერი ისევ ისეა, როგორც მაშინ
-გთხოვ არ გინდა
-იმ ღამეს ჩემთან მოხვედი
-გაჩუმდი!
-მითხარი შენთან ყოფნა მინდაო!
-შეწყვიტე!
-ძალიან ცუდად იყავი!- ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა ვნება მორეულმა ბიჭმა სახე წაშლილ გოგონას და ცხელი მწველი ტუჩები მოულოდნელად საფეთქელზე მიაწება- არ შეგეხე! იმიტომ რომ შენი დაკარგვის მეშინოდა!- მკაცრი ტონით უთხრა და ხელის ზურგი ნაზად ჩააყოლა მის გაფითრებულ სახეს- მაგრამ მაინც დაგკარგე! რადგან გირჩევნია იმ ნაბიჭ*ვარი კახას საყვარელი იყო ვიდრე ჩემი ცოლი-ძლივს შეკავებული აგრესიით უთხრა ერთ ადგილზე მიყინულ გოგონას და როცა მიამ მთელი ძალით გაარტყა სახეში ხელი, თვალები ეშმაკურად აუციმციმდა- თქვენს შორის არაფერი არ ხდება ხომ ასეა?-ცინიკური ტონით ჰკითხა გაღიზიანებულ გოგონას და გამომწვევი მზერით ჩააცქერდა თვალებში. მიამ მისი კითხვა უპასუხოდ დატოვა და კარგა ხნის სიჩუმის მერე ბრაზნარვი ტონით ჰკითხა ირონიულად მომღიმარ ბიჭს
-იმ ღამეს გითხრი რაც აქ მოხდა ყველაფერი დაივიწყე-მეთქი გახსოვს?
-მახსოვს!-მოიღუშა ანდრია
-ისიც გითხრი თუ ოდესმე ამ თემას შეეხები არ გაპატიებ და სამუდამოდ დამკარგავ-მეთქი! გახსოვს?
-იმ ღამეს...გეგონა რომ თორნიკეს გამო ვთქვი შემზე უარი!-წამოენთო უეცრად გაღიზიანებული ბიჭი და ცივი ცარიელი არაფრისმთქმელი თვალებით ჩააცქერდა საყვარელ გოგონას აწყლიანებულ თვალებში
-ფიქრობ რომ საფრანგეთში შენს გამო წავედი?- გაეცინა მიას
-არ ვიცი ვის, ან რის გამო მიიღე მაშინ საფრანგეთში წასვლის გადაწყვეტილება და გულწრფელად რომ გითხრა არც მაინტერეებს! რადგან ჩემთვის სულ ერთია ასე თორნიკეს გამო მოიქცი თუ ჩემს გამო-გაბრაზდა ანდრია-იმიტომ, რომ მე ისევ ისე გაგიჟებით მიყვარხარ როგორც მაშინ და იმის მიუხედავად რომ იმ ღამეს გაგიშვი მაინც სულ გელოდები...
-შენს მიმართ არაფერს ვგრძნობ-დაუნდობლად უთხრა მიამ და სევდიანად გაუღიმა-ამიტომ ნუ დამელოდები
-ისევ გიყვარს?- ავარდა ანდრია და კანკალებული ხელები ძლიერად მომუშტა მოწოლილი ბრაზისა და მრისხანების დასაოკებლად.
-სიგარეტი გააქვს კიდევ? მოწევა მინდა-უემოციო ტონით უთხრა მიამ გაგიჟებულ ბიჭს და როცა ნადრიამ სიგარეტის თითქმის დაცლილი კოლოფი სიტყვის უთქმელად გაუწოდა სანთებელასთან გულგრილად გადაუხადა მადლობა და დივანზე გრაციოზულად დაჯდა. სიგარეტს მშვიდად მოუკიდა და სიამოვნებით გააბოლა. მისმა ქცევამ და სიტყვებმა ისე გააღიზიანა ანდრია რომ წამიერად თავზე კონტროლი დაკარგა და გაცეცხლებულმა სრულიად გაუაზრებლად ფეხებში ახლართული სკამი კედელს შეახეთქა. იმის მიუხედავად რომ შიგანაგანად ძალიან აღელვებული, დაძაბული და აფორიაქებული იყო მია გარაგნულად არაფერი შეიმჩნია სახეზე და უემოციო მზერა დალეწილი სკამიდან ანდრიაზე გადაიტანა რომელმაც ახლადგახსნილი ვისკის ბოთლი ხმაუროთ დადო მაგიდაზე ჭიქებთან ერთად. საშინლად დაიძაბა მია როცა მოულოდნელად ანდრიამ მისკენ მიიხედა და ინტერესით ჰკითხა
-დალევ?- უარესი დაემართა, როცა მისი თანხმობის გარეშე ორივე ჭიქა ბოლომდე შეავსო გაღიზიანებულმა ბიჭმა და მოულოდნელად თავზე წამოადგა. გაწვდილი ჭიქა ინსტიქტურად გამოართვა მიამ ზემოდან მომზირალ ბიჭს და კითხვა ჩამდგარი თვალებით მიაჩერდა სახეში
-დალიე!- მბრძანებლური ტონით უთხრა ანდრიამ დაბნეულ გოგონას და ისე ჩაცალა ჭიქა რომ წამით თვალი არ მოუშორებია მისი ალეწილი სახისთვის. მიამ არაფერი უპასუხა, უემოციო სახით დადო ჭიქა მაგიდაზე და მერამდენეღაცა ღერს ნერვიულად მოუკიდა
-ძალიან ბევრს ეწევი-აგრესიული ტონით უთხრა ანდრიამ და მეორედ შევსებული ჭიქა ერთი მოყუდებით ჩაცალა
-ტელეფონი დამიბრუნე!-იგივე ტონალობით უთხრა მიამ და ხელი გაუწოდა. ანდრიას გაეღიმა როცა მიამ ჩართვის შემდეგ უგულისყუროდ მიაგდო ტელეფონი მაგიდაზე და ვისკით სავსე ჭიქას წამოავლო აკანკალებული ხელი, მაგრამ როცა მისი აწყლიანებული თვალები შენიშნა გული მტკივნეულად შეეკუმშა. თუმცა ვერაფერი ვერ უთხრა სანუგეშოდ. გამაყრუებელი სიჩუმე მოულოდნელად მიას ხმამ გაკვეთა
-შეგიძლია კიდევ დამისხა?- უემოციო ტონით ჰკითხა იქვე ახლოს მდგომ ბიჭს და ჭიქა გაუწოდა. ანდრიამ უსიტყვოდ შეასრულა მისი სურვილი და თითქმის დაცლილი ბოთლი დაუდევრად მიაგდო მაგიდაზე.- აღარ გახსნა- დაუღრინა მიამ როცა მეორე ბოთლი გამოიღო კარადიდან და აკანკალებული თითებით წვალება დაუწყო
-როგორც მიბრძანებ!-ცინიკური ტონით უთხრა ანდრიამ და პირამდე შევსო ჭიქა შავი ღვინით
-რაც გინდა ის გიქნია-აგრესიული ტონით უთხრა მიამ და აივანზე გავიდა მოსაწევად. ოთახში დაბრუნებულს მაშინვე თვალში ეცა ნახევრად დაცლილი ღვინის ბოთლი ამიტომ გულმა არ მოუთმინა და მაშინვე თავზე წამოადგა სავარძელში მჯდომ თვალებჩაწითლებულ ბიჭს და მის ფეხებშორის მქოცეულმა ტუჩებთან მიტანილი ჭიქა ხელიდან ააცალა
-მეტი აღარ დალიო!-მკაცრი ტონით უთხრა და თვითონ მოსვა ცოტა ოდენი
-შენს თავს მხოლოდ სასმელი მავიწყებს-გულწრფელად უთხრა ანდრიამ და თავზედური მზერა ნელა ააყოლა მის ნაზ, გამხდარ, სუსტ სხეულს
-თავხედი ხარ!- ცინიკური ტონით უთხრა მიამ და ჭიქა ბოლომდე ჩაცალა.
-ამის დედაც-მოულოდნელად უმისამართოდ შეიგინა სუნთქვა აჩქარებულმა ბიჭმა და წამიერად თვალები დახუჭა აზრზე მოსასვლელად, რის გამოც სახეზე აშკარა კმაყოფილების ღიმილმა გადაურბინა მიას და სწორედ მაშინ როცა შეტრიალდა და წასვლა დააპირა, უეცრად ფეხზე წამომდგარმა ბიჭმა მაჯაში უხეშად სტაცა ხელი თავისკენ მიიზიდა
-ანდრია-დაიძაბა მია როცა წელზე ნაზად შეუცურა ხელი ირონიულად მომღიმარმა ბიჭმა და კიდევ უფრო მეტად მიიკრო მისი სიფროფანა სხეული ტანზე.
-ცეცხლს ეთამაშები! იცოდე დაიწვები!- გამაფრთხილებელი ტონით, ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა ვნება მორეულმა ბიჭმა სახე ალეწილ გოგონას და ცივი მზერა მის ამღვრეულ თვალებს მიაყინა
-მშია! საჭმელი გვააქვს რამე?-ისეთი ტონით უთხრა მიამ მისი შეხებით და შეგრძნებით გონება ამღვრეულ ბიჭს რომ ყველა გრძნობა და ემოცია წამში გაუფანტა
-სამზარეულოში იქნება რამე-უკმაყოფილო ტონით უთხრა ანდრიამ და ხელი ცივად გაუშვა მის მხურვალე სხეულს.
მიას კულინარიულმა შესაძლებლობებმა ანდრია გააოცა თუმცა როცა ყველიანი მაკარონის გასინჯვა პირდაპირ ტაფიდან შესთავაზა იუარა
-ჯერ შენ გასინჯე-უნდობლად უთხრა და უკან დაიხია
-დამპალო-ბრაზნარევი ტონით უთხრა მიამ და გაებუტა.
ისე ივახშმეს რომ მაგიდასთან ხმა არცერთს არ ამოუღია.
რამდენჯერმე სცადა ანდრიამ რომ მიას თათიაზე დალაპარაკებოდა მაგრამ ვერ შეძლო რადგან ყოველჯერზე თავის ტკივილს და დაღლილობას იმიზეზებდა მია.
-თუ გეძინება შეგიძლია იმ ოთხში დაიძინო-ერთადერთ საძინებელზე მიუთითა ანდრიამ თვალებამოღამებულ გოგონას რომელმაც ეჭვნეულად შეხედა მას- მე აქ, დივანზე დავიძინებ- აუხსნა ანდრიამ და გაუღიმა
-მე კიდე მეგონა ამაღამ ერთად დავიძინებდით- ცინიკური ტონით უთხრა მიამ და საძინებელში ფეხშიშველი შევიდა, შეკრთა როცა ზურგს უკნიდან ანდრიას მიახლოვება იგრძნო.- რას აკეთებ?-ბრაზნარევი ტონით ჰკითხა როცა მისკენ მიტრიალებულმა დაინახა, თუ როგორ იხსნიდა პერანგის ღილებს დაძაბული ბიჭი ურეაქციო სახით
-ისეთს არაფერს-მხერების აჩეჩვით უპასუხა ანდრიამ და შარვლის ქამარი შეიხსნა
-ახლავე გადი-თავშეუკავებლად უყვირა მიამ და გასასვლელი კარისკენ მიუთითა
-არ გავალ-მკაცრი ტონით უთხრა ანდრიამ და როცა ოთახიდან გასვლა დააპირა გაცეცხლებულმა გოგონამ მაშინვე წინ აესვეტა-საით?-ცინიკური ტონით ჰკითხა და თავხედური მზერა მის ტუჩებს მიაყინა
-გამატარე!
-გახსოვს წეღან რა გითხარი?ცეცხლს ეთამაშები და დაიწვები-მეთქი-სიცილით უთხრა ანდრიამ დაბნეულ გოგონას და მოულოდნელად წელზე შეუცუნელ-ნელა საწოლისაკენ წაიყვანა და სწრაფად გადააწვინა- ამაღამ მე და შენ ერთად ვიძინებთ!- მბრძანებლური ტონით უთხრა და როცა მიამ მისთვის წინააღმდეგობის გაწევა სცადა ზემოდან მოექცა
-მომშორდი-მაქსიმალურად მშვიდი ტონით უთხრა დაძაბულმა გოგონამ ვნება მორეულ ბიჭს და უემოციო მზერით მიაჩერდა სახეში. ამ დროს მათი ამღვრეული თვალები ერთმანეთს შეხვდა.
მიას სხეულიდან წამოსულმა სითბომ, კანის სინაზემ, ზედმეტად მონატრებულმა, ნაცნობმა და გამაბრუებელმა სურნელმა წამიერად თავი დააკრგვინა ანდრიას მაგრამ, როგორც კი მის სახეზე ირონიული ღიმილი გაკრთა მაშინვე მოვიდა აზრზე და თავს უფლება აღარ მისცა რომ მისთვის ეკოცნა. წამოდგომა დააპირა, მაგრამ მიას მთრთოლარე თითების შეხებამ სახეზე, წამში დააკარგვინა თავზე კონტროლი და გონება დაბინდული, მოულოდნელად ტუჩებზე დააცხრა, ჰკოცნიდა მთელი გრძნობით, ვნებით, ემოციით, სიყვარულით, მაგრამ იმდენად უგრძნობი იყო მია, იმდენად ცივი და ცარიელი რომ ანდრიამ წამში დაკარგა მისი შეხების და შეგრძნების სურვილი. მიას გაეღიმა და როცა იმედგაცრუებულმა ბიჭმა ისევ დააპირა წამოდგომა, აკანკალებული თლილი თითები თმებში ნახად შეუცურა
-მია ნუ მეთამაშები!- გამაფრთხილებლად უთხრა ანდრიამ და მიღებული ჭარბიბალკოჰოლის დოზისგან ჩაწითლებული თვალები მის ტუჩებს მიაყინა. იმის გამო რომ მია არ ჩერდებოდა და მის გამოწვევას განაგრძობდა, წამიერად გონება დაებინდა გაღიზიანებულ ბიჭს და სრულიად გაუაზრებლად ხელები თავს ზემოთ გაუკავა-მე შენ გააგეფრთხილე- მუქარა ნარევი ტონით უთხრა და ტუჩებზე უხეშად დააცხრა
-ანდრია-ცივად უთხრა მიამ როცა გონება დახშული ბიჭის ცხელი მწველი ტუჩები ყელიდან კიდევ უფრო ქვემოთ, კაბის კიდიდან მკერდისკენ გაცურდნენ
-ამის დედასაც, ამის დედასაც შევ*ევცი- მოულოდნელად უმისამართოდ შეიგინა ძლივს აზრზე მოსულმა ბიჭმა და ოთახიდან გასვლისას კარი გამეტებით გაიჯახუნა. დილით თვალები სუსტად გაახილა ანდრიამ და ცარიელი ოთახი მოათვალიერა. ეგონა ისე ისე, სიტყვის უთქმელად წავიდა მია, ამიტომ გიჟივით წამოავრდა ფეხზე გაბრუებულუ და მანქანის გასაღებს ეცა
-საით?-კართან მისულს გასძახა იმ წამს სამზარეულოდან ყავის ჭიქით ხელში გამოსულმა მიამ
-მეგონა წახვედი-ჩამწყდარი ხმით, იმისამართოდ თქვა ანდრიამ და მისკენ მიტრიალდა წაშლილი სახით
-გუშინ რაღაცის თქმას აპირებდი თათიაზე-გამომწვევი ტონით უთხრა მიამ და დივანზე გრაციოზულად დაჯდა
-შეგიძლია რომ ყავა მეც გამიკეთო?- შემრიგებლური ტონით უთხრა ანრიამ და სიგარეტს ნერვიულად მოუკიდა.