უნივერსიტეტის ეზოდან გამოსული ანა დაძაბული მზერით მიაჩერდა თორნიკეს, რომელიც მანქანაზე ზურგით მიყრდნობილი სიგარეტს ნერვიულად ეწეოდა და თვალის მოუშორებლად უყურებდა მას.
-აქ რას აკეთებ? -შორიდანვე ჰკითხა გაღიზიანებულმა გოგონამ დაძაბულ ბიჭს და სწრაფად მიუახლოვდა. თორნიკემ არაფერი უპასუხა. ცივად გაუღიმა და აკანკალებულ თითებშორის მოქცეული სიგარეტის ღერი ტუჩებთან მიიტანა. ღრმა ნაფაზი დაარტყა და კარგა ხნის სიჩუმის მერე ინტერესით ჰკითხა მასთან ზედმეტად ახლოს მდგომ დაბნეულ გოგონას
-როგორ ხარ?
-კარგად შენ?-ძალდატანებული სიმშვიდით უპასუხა ანამ და ინსტიქტირად ცივი მზერა მის უემოციო სახეს მიაყინა. ამდროს მათი ამღვრეული თვალები ერთმანეთს შეხვდა.
-გუშინ შენი ადვოკატის გამოგზავნილი საბუთები მივიღე
-მერე?-დაიძაბა ანა
-ნუ ღელავ ხელი უკვე მოვაწერე
-ჩემს ადვოკატს რატომ არ გაუგზავნე?
-იმიტომ რომ აქ მაქვს-გამომწვევი ტონით უთხრა თორნიკემ და თავით მანქანის უკანა საკავრძელზე მიანიშნა. გაეღიმა, როცა დაბნეული ანა კითხვა ჩამდგარი თვალებით მიაჩერდა სახეში- ნუ გეშინა განქორწინების პროცეში პრობლემებს არ შევქმნი...
-არ მეშინია!
-ანა!
-თორნიკეა! რატომ მოხვედი?!
-მინდა რომ ვილაპარაკოთ
-რაზე?
-ჩვენზე!
-ჩვენზე?!-შეიცხადა გაბრაზებულმა გოგონამ და სახეზე ირონიულმა ღიმილმა გადაურბინა
-ანა!- გაბრაზდა თორნიკე
-მე და შენ სალაპარაკო არაფერი გვაქვს! მითუმეტეს ჩვენს არარსებულ ურთიერთობაზე... მაგრამ მაინც თუ რამის გარკვევა გინდა, შეგიძლია ჩემს ადვიკატს დაუკავშორდი და...
-ხომ იცი რომ ამას არ ვგულისხმობდი...
-თორნიკე რა გინდა ჩემგან?!- დაღლილი ხმით ჰკითხა ანამ სახე მონგრეულ ბიჭს და უნებურად ცივი მზერა მისი სახიდან მანქანის უკანა სავარძელზე გადაიტანა სადაც უწერიგოდ ეყარა მათი განქორწირის საბუთები. საშინლად გაბრაზდა თორნიკე როცა გააცნობიერა რომ ანას მთელი ყურადღება მხოლოდ საბუთებზე იყო მიმართული, ამიტომ ნერვიულობის და მღელვარების დასაფარად აკანკალებული თითებით მეორე ღერს მოუკიდა და სწრაფად გააბოლა. თუმცა ამანაც რომ ვერ დაამშვიდა, გადაწყვიტა საყვარელ გოგონას გულწრფელად დალაპარაკებოდა. საშინლად დაიძაბა ანა როცა მოულოდნელად წინ აესვეტა თორნიკე და ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა
-რატომ არ მაძლევ უფლებას რომ მიყვარდე?
-თორნიკე... ! გთხოვ არ გინდა- შეეხვეწა ანა., მაგრამ თვითონაც ვერ მიხვდა ასეთი სიტყვები რატომ უთხრა, მაშინ როცა შეეძლო ძალიან მკაცრად, ცივად და უხეშად დალაპარაკებოდა სასოწარკვეთილ ბიჭს და მისთვის იმედი საბოლოოდ გადაეწურა
-შენ ახლოს ყოფნის უფლება თუ მომცემ... ყველაფერს გამოვასწორებ... გპირდები!- გატაცებით უთხრა თორნიკემ სუნთქვა აჩქარებულ გოგონას და ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორებია მისი ამღვერეული მწვანე სფერეროებისთვის სიგარეტიანი ხელი
ნაზად ჩააყოლა ჯერ მის გაფითრებულ სახეს შემდეგ კი ოქროსფერ თმას
-ნუ მეხები-მკაცრი ტონით უთხრა ძლივს აზრზე მოსულმა გოგონამ დაძაბულ ბიჭს და უნებურად ცივი მზერა მის სიგარეტიან ხელს მიაყინა
-თმაზე შეხებას ნუ ამიკრძალავ...- ჩამწყდარი ხმით უთხრა თორნიკემ თავდახრილ გოგონას და ღრმად შეისუნთქვა მისი თმის გამაბრუებელი ტკბილი სურნელი
-უნდა წავიდე- უმისამართოდ დაიჩურჩულა სუნთქვა აჩქარებულმა გოგონამ და სწრაფად მიტრიალდა.
თორნიკეს ნახვის შემდეგ ისეთი აფორიაქებული, აღელვებული და დაბნეული იყო ანა რომ სახლისაკენ მიმავალმა ვერც კი შენიშნა იმ წამს მაღაზიიდან გამოსული ქ. ტატიანა, რომელმაც ძალდატანებული სიმშვიდით გულგრილად მოიკითხა ის და მადლობა გადაუხადა იმის გამო რომ ვაჩეს არ უჩივლა
-ეს თქვენი შვილისთვის არ გამიკეთებია!- ძლივს შეკავებული აგრესიით უთხრა ანამ ყოფილ სადედამთილოს - ეს საკუთარი თავისთვის გავაკეთე... ვერ დავუშვებდი რომ ვაჩე... ადამიანი რომელიც ერთ დროს საკუთარ თავზე მეტად მიყვარდა... ჩემს გამო ციხეში მოხვედრილიყო და ცხოვრების საუკეთესო წლები იქ გაეტარებინა...
-გასაგებია
-ვიცი რომ გული საშინლად ვატკინე...
-გული ატკინე?- სახეზე სიმწრის ღიმილმა გადაურბინა დაძაბულ ქალს- გული კი არ ატკინე, სხეულიდან ამოგლიჯე! შენ ის გაანადგურე როგორც პიროვნება!
-ეს ყველაფერი ჩემგან დამოუკიდებელი მიზეზების გამო მოხდა...
-ვიცი რატომაც მოხდა...
-თქვენ არაფერი არ იცით... საერთოდ არაფერი! არც ის იცით რისი გადატანა მაიძულა თქვენმა შვილმა!
-კიდევ თავს იმართლებ? ჩემს შვილზე იყავი დანიშნული და მოულოდნელად გათხოვდი!-ავარდა ტატიანა
-თქვენთვის არაფერის ახსნას არ ვაპირებ!
-რა უნდა ამიხსნა? რა გაქვს სათქმელი?- გაეცინა ტატიანას
-ჩემგან და ჩემი ოჯახისგან თავი შორს დაიჭირეთ- მკაცრი ტონით უთხრა გაღიზიანებულმა გოგონამ ირონიულად მომღიმარ ქალს და კარგა ხნის სიჩუმის მერე მშვიდად დაამატა- თქვენს შვილს არ ვუჩივლე რადგან ამ ეტაპზე შემაკავებელი ორდერი საკმარისად ჩავთვალე მის დასაშოშმინებლად... მაგრამ თუ კიდევ ერთხელ გამოჩნდებით ჩემს ცხოვრებაში თქვენ ან თქვენი თავზე ხელაღებული შვილი მაშინ...
-მემუქრები?
-უბრალოდ გაფრთხილებთ- ცინიკური ტონით უთხრა ანამ და სახე მონგრეულ ქალს და თავაწეულმა აუქცია გვერდი.
იმის გამო რომ იუბილარი დავითი მთელი საღამო უხასიათოდ იჯდა მაგიდასთან სტუმრების დიდი ნაწილი მალევე აიშალა მაგიდიდან და რესტორნიდან წავიდა, რის გამოც კიდევ უფრო გაუფუჭდა ხასიათი მას.
-მამას რა დაემართა? -ინტერესით ჰკითხა თათიამ დაბნეულ ლიკას და ინსტიქტურად კახას გახედა რომელსაც მთელი საღამო თვალებით ბურღავდა დავითი
-არ ვიცი-მხრები აიჩეჩა მოწყენილმა ლიკამ და დარჩენილ სტუმრებს ძალდატანებით გაუღიმა.
თათიას ძალით დაპატიჟებული კახა თავს ძალიან უხერხულად და ზედმეტად გრძნობდა დავითის მოსაწყენ დაბადების დღეზე, ამიტომ გადაწყვიტა მალევე წასულიყო სახლში. თუმცა როგორც კი ფეხზე წამოდგომა დააპირა და თვალი ჰკიდა ცენტრალურ შესასვლელთან მდგომ მიას, მისთვის უცნობ რამდენიმე ხმაურიან ახალგაზრდასთან ერთად მიღებული გადაწყვეტილება მაშინვე შეცვალა და საწყის პოზიციას დაუბრუნდა. მისი ეს ქცევა რა თქმა უნდა შეუმჩნეველი არ დარჩენია დავითს, რომელიც უბრალოდ გააცოფა კახას ქცევამ.
ცენტრალურ დარბაზში შესულმა მიამ თითქოს იგრძნო კახას დაჟინებული მზერა, ამიტომ ზუსტად იქით გაიხედა სადაც გარიყულივით სრულიად მარტოდმარტო იჯდა ის. მისმა ცინიკურმა და გამომწვევმა მზერამ საშინლად ააფორიაქა კახა, თუმცა სახეზე არაფერი შეიმჩნია და აზრზე მოსასვლელათ ჭიქა ღვინო დალია. რის გამოც სახეზე აშკარა კმაყოფილების ღიმილმა გადაურბინა თვსლებაციმციმებულ გოგონას.
თათიასთვის შეუმჩნეველი არ დარჩა კახას და მიას თვალით კონტაქტი, ამიტომ აზრზე მოსასვლელად გარეთ გასვლა და განმარტოება გადაწყვიტა. შეკრთა როცა მოულოდნელად მია წამოადგა თავზე სიგარეტით ხელში
-ასე რატომ იქცევი?
-როგორ ვიქცევი?-შეიცხადა მიამ
-გამომწვევად!
-როგორც ჩანს შენი მამიკო ძალაინ გავაბრაზე
-ის მამაშენიცაა და დღეს იუბილარია, შეგეძლო ერთი სიტყვით მაინც მიგელოცა!
-დაბადების დღის მოსაწვევის გამოგზავნა რომ არ დავიწყებოდა ჩემთვის, ალბათ მეც არ დამავიწყდებოდა მილოცვა!
-კარგი რა მია...ჩვენ ორივემ კარგად ვიცით რომ მისგამო რესტორანში არ მოხვიდოდი
-მაგრამ მოვედი!- ბრაზნარევი ტონით უთხრა მიამ დაბნეულ გოგონას და მაშინვე ზურგი აქცია.
მიას არ მილოცვაზე და იგნორზე მეტად ის აგიჟებდა დავითს რომ ნასვამი გოგონა პარტნიორ ბიჭთან ერთად ზედმეტად გამომწვევად და ვნებიანად ცეკვავადა, რაც არამარტო მის მაგიდასთან დარჩენილ სტუმრებს არამედ, გარშემო ყველას აღაფრთოვანებდა. კახასაც საშინლად აღიზიანებდა მიას ცეკვის ყურება, მაგრამ სახლში წასვლა მაინც არ უნდოდა, თვითონაც არ იცოდა რატომ...ბოლოს ვეღარ აიტანა ეს ყველაფერი, ამიტომ მობილურს და მანქანის გასაღებს ხელი წამოავლო და გასასვლელისკენ წავიდა. საშინლად დაიძაბა როცა ეზოში გასვლიასას უკან მიმყოლმა დავითმა მკლავზე უხეშად წაავლო ხელი და მისი შეჩერება სცადა
-რა ხდება დავით?-კახა სწრაფად შეტრიალდა მისკენ და მკლავი გაითავისუფლა
-ჩემი გოგონასგან თავი შორს დაიჭირე-გამაფრთხილებლად უთხრა გაღიზიანებულმა დავითმა გაოგნებულ კახას და მომენტალურად ზურგი აქცია.
კახას წასვლის გამო მიამ იქ ყოფნის ინტერესი დაკარგა ამიტომ მალევე გამოემშვიდობა ყველას და სახლში წასვლა გადაწყვიტა. შეკრთა როცა კიბეებზე ჩასვლისას დავითი აესვეტა წინ წაშლილი სახით.
-აქ ჩემს გასაღიზიანებლად მოხვედი თუ კახასთვის გონების ასამღვრევად?
-რაა?-გაოგნდა მია
-უკან უნდა გაეკიდო ცოლიან კაცს?
-შენ როგორ ფიქრობ? ასეთ ურთიერთიბებში ხომ ჩემზე მეტი გამოცდილება შენ გაქვს- ცინიკური ტონით უთხრა მიამ და მისთვის გვერდის აქცევა სცადა
-თავის დროზე მე დედაშენს ყველაფერი ავუხსენი...
-როცა ის ქალი დაორსულდა მაშინ აუხსენი...მის გამო დედას სახლიდან წასვლა აიძულე... გული საშინლად ატკინე... დაამცირე!- ხმასთან ერთად მთი სხეული აუკანკლადა აღელვებულ გოგონას
-დედაშენი ძალიან უხასიათო, ჩაკეტილი და მარტოსული ადამიანი იყო... მასთან გატარებული ყოველი დღე ჩემთვის ტანჯვა იყო!
-ამიტომ უღალატე? მხოლოდ ამიტომ?- აყვირდა უეცრად წყობრიდან გამოსული გოგონა- ფიქრობ რომ მძიმე ხასიათის გამო ღალატს იმსახურებდა?
-მია ყველაფერი ისე არ არის როგორც შენ გგონია
-მაშინ ამიხსენი... ამიხსენი რატომ უღალატე! მაინტერესებს რით გაიმართლებ თავს?
-მე და მაია წლების განმავლობაში როგორც ორი უცხო ადამიანი ისევ ვცხოვრობდით... მასთან ყოფნა აღარ მინდოდა... მაგრამ შენს გამო ვერ ვეუბნებოდი რომ წასულიყო ჩემი ცხოვრებიდან...
-და ბოლო საყვარლის დაორსულებაში ნახე გამოსავალი არა?-ირონია გაერია ხმაში მიას
-ასე არაა!
-მეზიზღები-მაქსიმალურად მშვიდი ტონით უთხრა გაღიზიანებულმა გოგონამ დაძაბულ კაცს და მოწოლილ სიმწრის ცრემლებს მთელი ძალით გაუწია წინაადეგობა
-მია!
-ჩემი არსებობა დაივიწყე ზუსტად ისე როგორც მე დავივიწყე შენი არსებობა 20 წლის წინ
-შენ ჩემი შვილი ხარ!
-შენ მხოლოდ ერთი შვილი გყავს და ის მე არ ვარ!- მკაცრი ტონით უთხრა მიამ თავზე წამომდგარ კაცს და სწრაფად გაეცალა იქაურობას, რადგან არ უნდოდა დავითს მისი ცრემლები ენახა.
დავითთან ჩხუბის მერე თვალცრემლიანმა მიამ ცოტა ხნით ფეხით გავლა გადაწყვიტა მაგრამ 12 სანტიმეტრიანმა ქუსლებმა ისე ატკინა ფეხები რომ ტაქსის გამოძახება და პირდაპირ სახლში წასვლა გადაწყვიტა. შეკრთა როცა ზურგს უკნიდან კახას ხმა მოესმა
-მია
-მეგონა წახვედი
-ვაპირებდი მაგრამ მანქანა გამიფუჭდა
-ტაქსი გამოვიძახე... თუ გინდა ერთად წავიდეთ
-შევაკეთე უკვე
-გასაგებია-ცივად უთხრა მიამ და აკანკალებული , თითებით სიგარეტს ნერვიულად მოუკიდა
-ცუდად გამოიყურები მოხდა რამე?- ფრთხილად ჰკითხა კახამ გაღიზიანებულ გოგონას
-განსაკუთრებული არაფერი
-ტაქსის გამოძახება გააუქმე სახლში მე წაგიყვან- კარგა ხნის სიჩუმის მერე უემოციო ტონით შესთავაზა კახამ დაღლილ გოგონას და სიგარეტის თითქმის ბოლომდე ჩამწვარი ღერი უმისამართოდ მოისროლა.
-შენი მზრუნველობა არ მჭირდება-მოიღუშა მია- მითუმეტეს გაფუჭებული მანქანით- მის ამ ბოლო სიტყვებზე ორივეს გაეცინათ
-როგორც უკვე გითხარი შევაკეთე, დაცვის ბიჭები დამეხმარნენ და...
-კარგია-ორაზროვნად უპასუხა მიამ და ცინიკურად გაუღიმა
-მაშინ წავიდეთ-კიდევ ერთხდლ შესთავაზა კახამ და ისე რომ მის პასუხს არ დალოდებია საჭეს მიუჯდა.
კარგა ხანს ისე იარეს რომ ხმა არცერთს არ ამოუღია. ორივე რაღაცნაირად დაძაბული იყო, განსაკუთრებით კი კახა რომელსაც წამით არ ტოვებდა დანაშაულის შეგრძნება. მისი ეს რთული მდგომარეობა კიდევ უფრო დაამძიმა თამუნას მოულოდნელმა ზარმა.
-არ უპასუხებ?-ცინიკური ტონით ჰკითხა მომღიმარმა გოგონამ სახე წაშლილ კაცს და ტელეფონზე მოუთითა რომელიც გაუჩერებლად და ჯიუტად რეკავდა უკვე მეორედ.
-თამუ?
-სად ხარ?
-გზაში ვარ!
-მალე მოხვალ?
-ახლახანს გამოვედი რესტორნიდან მანქანა გამიფუჭდა და...
-შეაკეთე?
-კი ჩვენი მანქანით მოვდივარ
-დაბადების დღემ როგორ ჩაიარა?
-ნორმალურად
-კარგი გელოდები-ღიმილიანი სახით უთხრა თამუნამ დაძაბულ კაცს და სწორედ მაშინ როცა ტელეფონის გათიშვას აპირებდა მიას ტელეფონი აწკრიალდა.-
მარტო არ ხარ?-კარგა ხნის სიჩუმის მერე ინტერესით ჰკითხა გაღიზიანებულმა ქალმა დაძაბულ კაცს და მოთმინებით დაელოდა მის პასუხს
-არა-გულწრფელად უთხრა კახამ და უნებურად მიას გახედა
-ვისთან ერთად ხარ- ხმასთან ერთად მთელი სხეული აუკანკალდა თამუნას
-რომ მოვალ ყველაფერს აგიხსნი
-მიასთან ერთად ხარ?-ირონია გაერია ხმაში სასოწარკვეთილ ქალს
-თამუნა!-გაბრაზდა კახა და სანამ კიდევ რამეს იტყოდა ტელეფონი გაუთიშა გაღიზიანებულმა ქალმა. რამდენჯერმე დაურეკა კახამ მაგრამ უშედეგოდ
-მიხვდა შენს გვერდით რომ მე ვიყავი?- ინტერესით ჰკითხა მიამ გაღიზიანებულ კაცს და მისგან პასუხი რომ ვერ მიიღო მშვიდად დაამატა- თუ გინდა სიმართლეს ნუ ეტყვი...
-მია!
-რა?
-ახლა არა კარგი?- ბრაზნარევი ტონით უთხრა კახამ სიჩქარეს კიდევ უფრო მოუმატა.
.........
თამუნა უემოციო მზერით უყურებდა კახას რომელიც მშვიდად ცდილობდა ახსნა მისთვის ის მიზეზები თუ რატომ ჩაისვა მია მანქანაში და მიაცილა სახლამდე
-მე რომ არ დამერეკა მეტყოდი?
-არ ვიცი-გულწრფელად უთხრა კახამ ცოტაოდენი ვისკი კიდევ მოსვა თითქმის ბოლომდე დაცლილი ჭიქიდან
-ისე იგი ჩემთვის არფრის თქმას არ აპირებდი?
-მე ეგ არმითქვამს!
-მაგრამ იგულისხმე
-ვიცოდი რომ ასეთი რეაქცია გექნებოდა!
-გახსოვს სოფელში რომ ვიყავით რა გითხარი?
-მახსოვს! მაგრამ რა შუაშია აქ გრძნობები?
-კახა!
-უკვე ხომ აგიხსენი? დავითთან იჩხუბა ცუდად გამოიყურებოდა და ამიტომ გადავწყვიტე მისი სახლში წაყვანა-მეთქი!
-ვერ ხვდები? პრობლემა მიას სახლში წაყვანაში კი არა შენშია!
-ისევ არ მენდობი
-ძალიან გთხოვ შეწყვიტე უაზრო თავის მართლება-მომაბეზრებლად უთხრა თამუნამ და სამზარეულოში გავიდა ყავის მოსამზადებლად
-თავს არ ვიმართლებ!-უკან მიჰყვა გაღიზიანებული კახა
-შენ აძლევ იმ გოგოს უფლებას რომ გამუდმებით ჩვენს შორის იდგეს, ხვდები ამას?
-ჩემსა და მიას შორის არაფერი არ ხდება და შენ ეს კარგად იცი!
-როდომედე შეძლებ რომ საკუთარ თავს წინაადეგობა გაუწიო? ერთი თვე, ორი თვე? ერთი წელი, ორი წელი?
-თამუ- მოულოდნელად წამოადგა თავზე გაღიზიანებული კაცი დაძაბულ ქალს და ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა- გამუდმებით თავის მართლებას ნუ მაიძულებ... რით ვერ გაიგე რომ მე მხოლოდ შენ მიყვარხარ
-კახა გთხოვ არ გინდა-დაღლილი ხმით უთხრა თამუნამ და ხელში მოქცეული ყავის ჭიქა ტუჩებთან მიიტანა
-კარგი როგორც გინდა-ბრაზბარევი ტონით უთხრა გაავებულმა კაცმა სახე წაშლილ ქალს და სახლიდან გიჟივით გავარდა