კახამ მიას კოცნას კოცნით უპასუხა, მაგრამ მისმა შეხებამ და შეგრძნება მხოლოდ სიცარიელის განცდა დაუტოვა, ამიტომ სწრაფად მოშორდა მის ცივი, ცარიელი უგრძნობ სხეულს და ოდნავ უკან დაიხია
-კახა წადი! მარტო ყოფნა მინდა
-ასეთ მდგომარეობაში მარტოს ვერ დაგტოვებ- ცივად უთხრა ურეაქციოდ მდგომმა კაცმა წამიერად თავლებ დახუჭულ გოგონას და წელზე ნაზად შეუცურა ხელი წონასწორობის შესანარჩუნებლად.
-კარგად ვარ-ძლივს გასაგონად უმისამართოდ დაიჩურჩულა გაღიზიანებულმა გოგონამ და ოდნავ უკან დაიხია
-არა არ ხარ-ცივად უთხრა კახამ და ცივი მზერა მის არეულ სახეს მიაყინა. ამ დროს მათი ამღვრეული თვლები წამიერად ერთმანეთს შეხვდა. მიამ არაფერი უპასუხა, ნელა მირტრიალდა მაგიდისკენ და კიდევ ერთხელ შეივსო ჭიქა შავი ღვინით. ცოტაოდენი მოსვა, მაგრამ საშინლად არ ესმიამოვნა უგემური მჟავე სითხე, ამიტომ სიგარეტიანი ხელით, სახესთან მიტანილი ჭიქა, უკან, ხმაურით დადო მაგიდაზე. და სწორედ მაშინ როცა მიღებული ჭარბი ალკოჰოლის დოზისგან თავბრუდახვეულმა წამიერად წინასწორობა დაკარგა კახამ მიაშველა ხელი და დივანზე დასვა. თავადაც გვერდით მიუჯდა და სევდით სავსე მზერა მის პროფილს გაუშტერა. დიდხანს, ძალიან დიდხანს ისხდნენ ასე ურეაქციოდ, არცერთი არ ღებდა რადგან არაფერი ჰქონდათ ერთამანეთისთვის სათქმელი. ბოლოს როცა მიას გონებაში კახას სილიუტი გაიდღაბნა და ნელ-ნელა ყველაფერი ბუნდოვანი გახდა მომღიმარმა კაცმა ხელში აიყვანა და საძინებელში წაიყვანა. საწოლზე ფრთხილად დააწვინა და სწორედ მაშინ როცა ფეხზე წამოდგომა დააპირა, ნახევრად მძინარე გოგონამ უნებურად კიდევ უფრო მჭიდროდ შემოხვია აკანკალებული თლილი თითები კისერზე და თვალებ დახუჭულმა უმისამართოდ დაიჩურჩულა
-ანდრია- რის გამოც კახამ მაშინვე ცივად მოშორდა მის მხურვალე სხეულს. თბილი ღუნღულა პლედი დააფარა, მისი ტელეფონიდან თათიასთან შეტყობინება გაგზავნა და სახლი უხმაუროდ დატოვა.
დილით თვალები სუსტად გაახილა მიამ და გაოცებული მზერით მიაჩერდა სავარძელშმი მჯდომ თათიას რომელსაც ერთ ხელში ყავის ჭიქა ეჭირა მეორეში კი ტელეფონი
-დილა მშვიდობისა- ძალდატანებული ზრდილობით მიესალმა თათია გაბრუებულ დას და კარგახნის ფიქრის მერე ყავის ჭიქაზე მიანიშნა-გინდა გაგიკეთო?
-შენ აქ რას აკეთებ?-ძლივს შეკავებული აგრესიით ჰკითხა გაღიზიანებულ გოგონამ დას და წამიერად თვალები დახუჭა , გონება დაძაბა და გუშინ მომხდარის გახსენებინა სცადა
-თვითონ არ მომწერე გუშინ, თავს ცუდად ვგრძნობ და თუ შეგიძლია მოდიო?-შეიცხადა თათიამ
-მეე?-ცინიკური ტონით ჰკითხა მიამ დაბნეულ გოგონას და საწოლიდან წამოდგა
-ჩემი აქ ყოფნა თუ გაღიზიანებს შემიძლია წავიდე-ცივად უთხრა თათიამ და უეცრად ჩანთას წამოავლო ხელი
-არა დარჩი-ცივად უთხრა მიამ და სარკის წინ დადგა- ყავა დავლიოთ ერთად
-კარგი-უღიმღამოდ დაეთანხმა თათია და ფეხზე წამოდგა
-სანამ მე მოვწესრიგდები შეგიძლია რომ მოადუღო?
-შემიძლია- გუგრილად უპასუხა და სამზარეულოში გავიდა. ისე დალიეს ყავა რომ ხმა არცერთს არ ამოუღია, არაფერი ჰქონდათ ერთამნეთისთვის სათქმელი. კი აინტერესებდა მიას რესტორნის ამბები განსაკუთრები კი ის თუ რა ხდებოდა რეალურად თათიას და ანდრიას შორის მაგრამ თავს უფლება არ მისცა რომ კითხვები დაესვა და ეს სიამოვნება მიენიჭებინა მისთვის. უხერხული სიჩუმე თათიას ტელეფონზე მოსული შეტყობინების ხმამ გაკვეთა რომლის წაკითვისთანავე სახეზე კმაყოფილების ღიმილმა გადაურბინა აღელვებულ გოგონას. დაძაბული მია ერთ ადგილზე მიყინულივით იჯდა და თავლის მოუშორებლად უყურებდა თათიას, ძალიან უნდოდა ეკითხა ვისმა მონაწერმა გააბედნიერა ასე მაგრამ როგორღაც თავი შეიკავა და სიმშვიდის შესანარჩუნებლად მერამდენეღაცა ღერს ნერვიულად მოუკიდა. ისევ უხერხული სიჩუმე ჩამოწვა რომელიც კვლავ თათაის ტელეფონის ხმამ გაკვეთა. სასურველი ზარის მომლოდინე გოგონამ ტელეფონს მაშინვე უპასუხა და მოულოდნელად ფეხზე წამოდგა
-უნდა წავიდე-ისე უთხრა მიას რომ მისთვის არ შეუხედია და სახლი დატოვა. მარტო დარაჩენილმა და გაურკვევლობაში მყოფმა მიამ თავი კედელს მიაბჯინა და წამიერად თვალები დახუჭა, ღრმად სუნქავდა ცდილობდა სიმშვიდე შეენარჩუნებინა მაგრმა იმის წარმოდგენაზე რომ ანდრიამ მის სახთან მოაკითხა თათიას აგიჟებდა.
ბოლოს ვეღარ მოითმინა და ფანჯრიდან გადაიხედა. წამიერად დამშვიდდა როცა დაინახა რომ მისთვის უცნობ მანქანაში ჩაჯდა თათია, მაგრამ იმის გახსენებაზე თუ როგორ დალეწა ავარიის ანდრიამ მანქანა ისევ მოშხამა ხასიეთი რადგან სავსებით შესაძლებელი იყო ეს მისი ახალი მანქანა ყოფილოყო. ბევრი ფიქრის მერე გადაწყვიტა თორნიკესთვის დაერეკა და საუბარში გაერკვია იყიდა თუ არა ანდრიამ ახალი მანქანა, მაგრამ პირველივე ზარის მერე გადაიფიქრა და აღელვებულმა დაუდევრად მიაგდო გამორთული ტელეფონი არეულ საწოლზე. მთელი დღე საშინლად დაძაბული და გაღიზიანებული იყო მია. იმის მიუხედავად რომ ძალიან ცდილობდა დამშვიდებულიყო და არ აჰყოლოდა მოწოლილ გიჟურ ემოციებს თავს ვერაფერს უხერხებდა. ვერ მშვიდდებოდა. უბრალოდ აგიჟებდა იმაზე ფიქრი რომ შეიძლებოდა ახლა ამ წამს ანდრიას თათიასვის ეკოცნა... სწორედ ისე როგორც მას კოცნიდა ხოლმე...უეცრად თავი დაკარგა მიამ და წამიერად სრული სიცხადით შეიგრძნო ანდრიას ტკბილი ტუჩების გემო და სურნელი. მაგრამ როგორც კი აზრზე მოვიდა და გააცნობიერა რომ, ანდრია, მისი ვნებიანი კოცნა, გრილი სურნელი და ტკბილი ტუჩები მხოლოდ და მხოლოდ მისი წარმოსახვის ნაყოფი იყო და რეალურად ახლაც ისევ ისე მარტოდ იყო ამ ცივ დაუნდობელ და უკიდეგანო სამყაროში როგორც ბავშვობაში რაღაცნაირად გული ეტკინა. წამიერად ცრემლებიც კი მოეძალა, მაგრამ თავს უფლება არ მისცა ანდრია დადიანის გამო ეტირა. თუმცა, დიდხანს ვერ შეძლო თავის შეკავება და როცა ახლად გახსნილი შავი ღვინის ბოთლი თითქმის ბოლომდე ჩაცალა
მარტოობის ნაცნობ სევდასთან ერთად, მისი ნებართვის გარეშე, სრულიად მოუოდნელად გადმოცურდნენ მოწოლილი სიმწრის ცრემლები გაფითრებულ ღაწვებზე და სრაფად გაიკვალეს გზა მთრთოლარე ტუჩებისკენ.
...............
სახლში გამეფებულმა სიჩუმემ და სევდამ იმდენად დაღალა კახა რომ დროებით ზურასთან გადავიდა საცხოვრებლად.
-დაშორდით?-შეიცხადა ზურამ ლუდის ბოთლი გაუწოდა
-ერთად არც არასოდეს ვყოფილვართ-უკმაყოფილო ტონით უპასუხა კახამ ირონიულად მომღიმარ ძმას და გაწვდილი ბოთლი გამოართვა
-თუ ასეა შენ და თამუნა რატომ შორდებით?
-თამუნა თვითონ მშორდება, მე განქაორწინება არასდროს მდომებია და შენ ეს კარგად იცი
-ჰო მაგრამ ის რაც შენსა და მიას შორის ხდებოდა...
-ვიცი! სწორი არ იყო
-ახლა რას აპირებ?
-აზრზე არ ვარ
-ანამ მითხრა კახა თუ არ დათანხმდება, დედა სასამართლოში შეიტანს განცხადებასო
-დედას გოგოა ეგ- გაეცინა კახას
-ალექსი? ის რას ფიქრობს ამ ყველაფერზე?
-არ ვიცი, დიდი ხანია მასთან არ მილაპარაკია
-ჩამოსვლას არ აპირებს ხო?
-უნდა მაგრამ ვერ...
-დარწმუნებული ვარ ანაზე უარესად გაგიჭედავდა
-ტყუილად მელაპარაკები მაინც არ დავთანხმდები თამუნას განქოწინებაზე
-ფიქრობ, რომ იმ ყველაფერის მერე...რაც ჩაიდინე! თქვენი ოჯახის გადარჩენა შესაძლებელია?!-შეიცხადა ზურამ
-არა!- გადაჭრით უთხრა კახამ -მაგრამ...
-მაგრამ რა?
-დავლიოთ-გაუღიმა კახამ და აამით საუბრის დასრულებაზე მიანიშნა.
...................
ნიცას მოულოდნელმა ზარმა საშინლად დააბნია და ააფორიაქა ანა, რადგან მან სრულიად მოულოდნელად თავის დაბადების დღეზე დაპატიჟა რომელსაც სახლში, ძალიან ვეწრო წერეში ყველაზე ახლობელ და საყვარელ ადამიანებთან ერთად
-ნიცა მე არც კი ვიცი რა გითხრა
-იცოდე ძალიან მაწყენინებ თუ არ მოხვალ
-არა, მოვალ აუცილებლად, უბრალოდ მე...
-ნუ ღელავ... მხოლოდ მე, შენ, თოკა, ანდრია, იოანე და კიდევ ჩემი რამდენიმე ახლო მეგობარი ვიქნებით...
-კარგი
-ზუსტად 1 საათში ჩემი ძმა მოგაკითხავს- ამ სიტყვებით შემდეგ, მომენტალურად გათიშა ნიცამ ტელეფონი, შეწინააღმდეგება რომ ვერ მოეწრო პერსპექტიულ სარძლოს.
კარადასთან მდგომი ანა დიდიხნის განმავლობაში არჩევდა სიტუაციის შესაბამის კაბას და ფეხსაცმელს ბოლოს როცა როგორც იქნა გადაწყვეტილება მიიღი და ჩაცმა დაიწყო თორნიკესგან შეტყობინება მიიღო ,,ანა შენი კორპუსის წინ ვდგავარ და გელოდები"
,, 10 წუთში მზად ვიქნები" უმალ მიწერა და აკანკალებული ხელით მაკიაჟის კეთება დაიწყო
-რა ლამაზი ხარ დე-ოთახში შესვლისთანავე აღფრთოვანება ვერ დამალა თამუნამ მაგრამ როგორც კი უხასიათობა შეატყო გაღიზიანებულ გოგონას მაშინვე დაიძაბა -მოხდა რამე?
-არა უბრალოდ...
-მომეცი მე წაგისვამ- გაეცინა თამუნას როცა მიხვდა რეალურად რის გამო ღელავდა ანა და ლაინერი გამოართვა
-იმ 10 წუთის გარდა კიდევ 20 წუთით დავაგვიანე-აღმოხდა სასოწარკვეთილ გოგონას როცა საათს დახედა
-არაუშავს-გაუღიმა თამუნამ შვილს და ყელსაბამი შეუკრა.
ჩქარი ნაბიჯით ჩაიარა კიბე აღელვებულმა გოგონამ და მხოლოდ მაშინ მიხვდა როგორ ატკინა ფეხი ქუსლიანმა ფეხსაცმელმა როცა ქუჩაში გავიდა, თუმცა არაფერი შეიმჩნია სახეზე და მისი ლოდინით დაღლილ ბიჭს რომელიც მანქანაზე ზურგით მიყრდნობილი იდგა, ძალდატანებული სიმშვიდით უთხრა
-გილოცავ დაიკოს დაბადების დღეს
-მადლობააა-უცნაური ტონით უპასუხა თორნიკემ და ყავა მოსვა
-მერამდენე ჭიქაა?
-მგონი მესამე-მომღიმარი სახით უპასუხა თორნიკემ და თითქმის ბოლომდე ჩამწვარი ღერი ტუჩებშორის მოიქცია. ანასაც გაეღიმა და როცა თორნიკემ მანქანის კარი გაუღო აღალვებული ჩაჯდა.
ანდრია მომღიმარი სახით უყურებდა იოანეს რომელიც თვალის მოუშორებლად უყურებდა იუბილარს და ჭიქას ჭიქაზე ცლიდა
-რა გჭირს ეე?
-არაფერი რა უნდა მჭირდეს-შეიცხადა დაბნეულმა ბიჭმა და დაძაბული მზერა თორნიკეზე გადაიტანა
-ამ ბოლო დროს უცნაურად იქცევი
-საიდან მოიტანე-გაბრაზდა იოანე და როცა კიდევ ერთხელ შეივსო ჭიქა თეთრი ღვინით თორნიკემ თვალები დაუბრიალა
-მეტი აღარ დალიო!
-აბა რა გავაკეთო?-აბუზღუნდა იოანე და ტუჩებთან მიტანილი ჭიქა უხალისოდ დააბრუნა მაგიდაზე.
-მაგალითად იუბილარი აცეკვე-შესთავაზა ხმამაღლა ანდრიამ ისე რომ ნიცას გაეგო
-გცეემ!-დაემუქრა გაღიზიანებული გოგონა ირონიულად მომღიმარ ბიჭს და დაბნეული მზერა ანდრიას სახიდან თორნიკეზე გადაიტანა რომელიც მასზე არანაკლებ დაძაბული იყო ამ საღამოს
-კაი ნუ მებუტები- მოულოდნელად თავზე წამოადგა ანდრია გაბრაზებულ გოგონას და ზურგს უკნიდან ხელები მოხვია
-თავი დამანებე!-გაუბრაზდა ნიცა
-რადგან ზოგზოგიერთებს იმის ტრ*აკი არ აქვთ რომ საცეკვაოთ გაგიწვიონ, წამო მე და შენ ვიცეკვოთ-ხმამაღლა და ყველას გასაგონად თქვა ანდრიამ და სანამ გაოცებული ნიცა რამეს ეტყოდა ძალდატანებით წამოაყენა ფეხზე.
-გიჟი ხარ-სიცილით უთხრა ნიცამ როცა ანდრიამ მისაღები ოთახის ცენტრიში გაიყვანა და ნაზი მუსიკის ფონზე ვალსის ცეკვა აიძულა-იმ ავარიის მერე სულ გაგიჟდი
-ბევრს ნუ ლაპარაკობ-თვალები დაუბრიალა ანდრიამ და ხელზე გადააწვინა
-არ მჯერა რომ ამას აკეთებ შენ და ცეკვა?-იცინოდა ისევ ნიცა, მაგრამ უმალ წაეშალა სახე როცა მოულოდნელად ანდრიამ ხელი გაუშვა და იოანეს მკლავებში აღმოჩნდა მოქცეული.
-რა საყვარლები არიან-უფრო თავისთვის ვიდრე თორნიკეს გასაგონად, გატაცებით თქვა ანამ და ცოტაოდენი შამპანიური მოსვა თითქმის ბოლომდე დაცლილი ჭიქიდან. ამ დროს თორნიკეს ყველაფერი აერია თავში და მხოლოდ ახლაღა დაფიქრდა ანდრიას რეპლიკებზე რომელიც მუდამ უაზრო ხუმრობად ეჩვენებო ონესთან და ნიცასთან მიმართებაში.
-დიდი ხანია იცი?-მოულოდნელად წამოადგა თავზე თორნიკე , აივანზე მოსაწევად გასულ მეგობარს
-რაა?-ვერ მიუხვდა სათქმელს ანდრია
-იონეზე და ნიცაზე გეკითხები
-სერიოზულად?-გაეცინა ანდრიას- შენ რა აქამდე მართლა ვერაფერს ხვდებოდი?
-ამის დედასაც შევ*ცი-მოულოდნელად უმისამართო შეიგინა თორნიკემ და აკანკალებული თითებით სიგარეტს ნერვიულად მოუკიდა
-აქ დგომას და მოწევას გირჩევნია შეხვიდე და ანა აცეკვო, მგონი მოიწყინა...მიბაძე სასიძოს
-სასიძოს კიდევ ერთხელ თუ იტყვი იცოდე ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ! საერთოდ არ გავითვალისწინებ იმას რომ საავადმყოფოდან ახლახანს გამოგწერეს-გაემუქრა თორნიკე და მისაღებში შესვლისას კარი ისეთი ძალით მიაჯახუნა ანდრიამ სიცილი ვერ შეიკავა.
სუფრასთან დაბრუნებულმა თორნიკემ, ანდრიას რჩევით, ანას ცეკვა შესთავაზა, მაგრამ მისგან ცივი უარი მიიღო. გული დიდად არ დაწყვეტია რადგან ცეკვა არ უყვარდა, მაგრამ ამ შანს ხელიდან ვერ გაუშვებდა, ამიტომ კიდევ სთხოვა საცეკვაოდ გაჰყოლოდა
-კარგი-გაუღიმა ანამ და მათან ერთად მოცეკვავე წყვილებს შეერია. თავინად
ორივე ძალიან დაძაბული და ფაორიაქებული იყო მაგრამ მშვიდმა გარემომ და წყნარმა მუსიკამ თავისი საქმეე გააკეთა და ორივე მალევ დამშვიდდა. თუმცა ანას სურვილის შესაბამისად მუსიკის დასრულებისთანავე მაგიდას დაუბრუნდნენ. თორნიკეს გაუპროტესტებია, რადგან ანასავით მასაც ძალიან უჭირდა ზედმეტი სიახლოვის დროს საკუთარი გრძნობების მართვა. სუფრასთან დაბრუნებისთანავე თორნიკემ გამიზნულად დაადო ხელი ანას სკამის საზურგეს და მისი თმების წვალება დაიწყო. შანს არ უშვებდა ხელიდან რომ თმაზე შეხებოდა, ანას მის ქცევაზე ეღიმებოდა , მაგრამ სუფრასთან, თორნიკესავით არაფერს იმჩნევდა.
....................