დრო! თავი 24
..... -' ვიღაცას არ ძინავს ' მესიჯი გაგზავნა დემეტრემ ბარბარესთან სახლში მოსვლისთანავე და პასუხს დაელოდა, რადგან მწვანედ მანათობელი ბარბარე საიტზე აშკარად იყო, ისედაც გვიანი იყო დემეტრესთან თუმცა ბატბარესთან ახლა შუაღამე იყო - 'მართალია არ მძინავს' პასუხისგან გამოწვეულ წკარუნზე, უცებ დაავლო დემეტრემ ისევ ტელეფონს ხელი და მესიჯი გახსნა - 'ნეტა რატო?' ღიმილითვე გაცა პასუხი სწრაფად, ახალ მოსულ მესიჯს და უკვე იმასაც ხვდებოდა, რომ ბარბარე მის გამო თითქმის ყოველ ღამე არ იძინებდა სულ რაღაც ერთი კვირა იყო რაც გაეცნოთ ერთმანეთი, თუმცა ყოველ ღამეს საუბრობდნენ უკეთ იცნობდნენ ერთმანეთს და ზედმეტად დაახლოებულებიც კი იყვნენ მცირე დროის მიუხედავად, სამსახურის გამო დემეტრე გვიან მოსული წერდა მას და ბარბარეც ძლივს იკავებდა თავს რომ არ ჩასძინებოდა, დემეტრეს საქმიანობა არა თუმცა იცოდა რომ ზედმეყად გადატვირთული იყო ამიტომ უკვე მიჩვეული ელოდებოდა ჩვეულად - 'ისე რავი არ დამეძინა' ბარბარეს პასუხზე ხმამაღლა გაიცინა დემეტრემ და ცალიხელითვე გადაიძრო მაიკა, - ცუდი მიზეზია მერწმუნე, რას ჩალიჩობდი დღეს აბა? ვოისი გადააგზავნა სვლაშივე და საწოლზე უძალოდ დაეშვა ცალი ხელი თავქვეშ ამოიდო და ტელეფონს დააკვირდა, - ' ვმუშაობდი როგორც ყოველთვის მოვატანე სახლამდე და ფანჯრის რაფაზე ვზივარ' მესიჯი მალევე გამოაგზავნა და დემეტრემაც უცებ, დუყონებლივ წაიკითხა, ხვდებოდა როგორ ძალიან ეძინებოდა ბარბარეს, თუმცა თავადაც ძალიან უნდოდა მასთან საუბარი - ვოისი გამოუშვი აბა მისი სიტყვები დააიგნორა და ბრძანებასავით გასცა, გამოსაცდელად ზედმეტად ეძინებოდს თუ არა, - 'ოო კაი რაა' წარმოსადგენადაც სასაცილო იყო, როგორ გადაიქნია ბარბარემ თავი წუწუნით - 'მიდი მიდი გელოდები' მესიჯი გაგზავნა ისევ და ცოტახანში ვოისიც გამოიგზავნა, - და რა გინდოდა მეთქვა ამ ვოისში? ხმა ჩახლეჩილი ჰქონდა და ძილისგან დაბოხებული ხმის შეცვლას ძალიან ეცადა, რომელიც საერთოდ არ გამოუვიდა. ღიმილი შეახმა დემეტრეს მართალია თავად არ ეძინებოდა და სურვილიც დიდი ჰქონდა ბარბარესთან საუბრის, თუმცა ხმაში იმდენად იკვეთებოდა ძილის სურვილი რომ ამას ნებისმიერი შეამჩნევდა, - 'აუ შენ მოკვლას და უძილობისგან დამახინჯებას არ ვაპირებ ბეიბ! მიდი ბაბი დაიძინე და ხვალ ვილაპარაკოთ' მესიჯად გაგზავნა ისევ და ბარბარესაც თან გაეხარდა და თან ეწყინა, ჯუჯღუნი დაიწყო ისე მოიფიქრა რა უნდა გაეცა პასუხად, - 'აუ რავი ყოველ ღამე ვიძინებ მეე ზოგადად' ნამიოკზე ისევ ჩაეცინა დემეტრეს თუმცა უბრალოდ დააიგნორა - 'წადი წადი' - 'წავედი მაშინ' - 'კარგად' ბოლო მოკლე პასუხი საერთოდ არ მოეწონა დემეტრეს და არც გაუტარებია, არასასიამოვნოც კი იყო მსგავსი დასასრული თითქოს რამეზე ეჩხუბათ - ეეე გოგო წესიერად უხეშად, შენიშვნის მისახვედრელი სიტყვები გააგზავნა დემეტრემ და ბარბარესაც უცრბ აუჩქარდა გული ფიქრეჰოთ რომ რამე ცუდად გააკეთა ან მიწერა - 'რა დავაშავე?' - 'ტკბილიძილი დებილო,' - 'მადლობა შენც' მხრებ აჩეჩილი ემოჯი დააყოლა და რეალურად აღელვებული წავიდა საწოლისკენ, ჩათი არ დაუხურავს კიდევ ელოდებოდა დემეტრეს მესიჯს რომელიც სულ ორი დღე იყო რაც გამოეცადა და მიჩვეულს ისევ ელოდა იმ ჯადოსნურ სიტყვებს რომელიც მთელი ღამე ტკბილად ძილის საშუალებას აძლევდა, მიუხედავად იმისა რომ იცოდა ეს უბრალო მეგობრობის და პიროვნების გამომხატველი გრძნობა იყო, რომ დაწვა და მესიჯი ისევ არ მისვლია სახე სრულად შეეცვალა ისე გადაიფარა პლედი, ტელეფონი ხელში აიღო და წარამარა შედიოდა და გამოდიოდა ჩათიდან - 'არ გიყვარვარ?' მესიჯზე პულს აჩქარებულმა გახსნა ჩათი და კითხვაზე ავედატუჩზე იკბინა, ამავდროულად არც კი იცოდა რანპასუხი უნდა გაეცა, რომ ეთქვა რომ კი, დემეტრეს რეაქციის ეშინოდ და ანალოგიური პასუხ' არაზეც' პასუხი რომ არ მიუვიდა დემეტრეს ისევ თავად მიწერა - კაი მარტო მე მიყვარხარ მაშინ, ბარბარეს ბაგეები ყურებამდე აუვიდა ისე გაეღიმა და კმაყოფილმა მიწერა მეც მიყვარხარო, დემეტრემაც დაუგულა მესიჯი და აცადა დაეძინა. მიმოწერის შემდეგ გაღიმებულმა მიაგდო გვერდზე ტელეფონი და თავქვეშ ხელი ამოიდო, უცებ წავიდა ბარბარესთან ფიქრებში და ამ ფიქრებში ბაგეებიც გაეპო, მოსწონდა ბარბარე, მისი ხმაც და შეხედულებებიც, მისი ნახვის სურვილიც დიდი იყო და აუცილებლად აპირებდა კიდეც ახლო მომავალში... - ვაახ ხვალ ბევრი საქმეა დაიძინე, საკუთარ თავს უთხრა და სიტყვებშივე უცებ გადატრიალდა კომფორტულად მოეწყო ხელი გადაყო და სანათიც სრულად ჩააქრო ..... ...... გვერდით რომ ვერავი იგრძნო სწრაფად გადაყო ხელი საწოლის გვერდით და ხელის ფათურის შემდეგაც რომ ვერ შეეხო რატის სწრაფად წამოიწია მაშო - სად გარბიხარ აბა, მეორე ნაპირზე ჩამომჯდარმა გახედა და მაშომაც თვალები მოიფშვნიტა, დაამთქნარა თუ არა უძალოდ გადაეშვა ისევ და თვალებიც ისევ დახუჭა - რატო არ გამაღვიძე მეგონა ჩამეძინა, თვალების ხუჭვით გადატრიალდა რატის მხარეს და კომფორტულად დაწოლილმა ნახევრად განაგრძო ძილი - დაიძინე - ვმუშაობ, ამოიხავლა ნახევრად ძილში მყოფმა, - ფეხსაცმელში ფეხს ვერ ჩადგამ, სახლში დაეტიე დღეს, მარტოობის ძაან არ ეშინიათ მხრისკენ შეეტრიალებინა თავი ისე ხვდებოდა მაშო თვალში - აუ არა, ვერა ვინ ჩამანაცვლებს, ისევ თვალებ დახუჭულმა ნახევრად ძილში სიზარმაცის დაძლევით აღებდა ბაგეებს და ისე ამბობდა სიტყვებს - შენი ჩამნაცვლებებლი არ არსებობს მაშო! ფეხზე წამოდგა და უმაიკო რატის ზურგსაც მაშინ გაუშტერა მაშომ სწრაფად გახელილი თვალები, - აუ არააა, ისევ ამოიბუზღუნა მაგრამ ამავდროულად ვერ დგებოდა, იმდენად რთული იყო მისთვის ძილიდან გამოგლეჯა, როცა გვიან დაიძინა და ახლა ადრე უნდა ამდგარიყო, ისევ დახუჭა თვალები რატი რომ მოტრიალდა და რატის მიახლოებას გრძნობდა - არ ვიცი როდის მოვალ, კარებს საკეტი თვითონ ჩაკეტავს პაროლი ციფრების ქვევით წერია თუ რამე პნოპკას დააჭირე, ფეხი ხელთავიდან შეიხვიე თუ დარიო მოვა ნახუიზე გაუშვი, უკვე ყურთან გრძნობდა მაშო მამაკაცის სასიამოვმო ხმას, რომელშიც ზრუნვაც და ეჭვიანობაც შეინიშნებოდა, სიტყვის ბოლოს ყველაზე ნაზი და სასიამოვნოდ მაჟრიალებელი კოცნა აჩუქა კისერში და მშვიდად გავიდა ოთახიდან - ოო არა რაა მოიცა ჩურჩულით თვალებ დახუჭული კნაოდა თუმცა მალე მიივიწყა და ძილიც ხელთავიდან და გულიანად განაგრძო...... .... - რატი ადგილს არასდროს მალავს, თავისუფალია, მიდი და გაუსწორდი, კბილებში გამოცრა დარიომ რომელსაც ორი მამაკაცი ჩაფრენოდა მკლავებში ხოლო რატის ერთ-ერთი მოსისხლე მტერი ეტორე წყნარად იჯდა რბილ სავარძელში და სისხლიან დანას ატრიალებდა, მის წინ დაგდებულ აჩეხილ მამაკაცს უშტერებდა თვალს და ისე უსმენდა დარიოს, რომელიც დაიბარა იმის გამო რომ ეცადა მისი გადაბარება ან ცდილობდა გაეგო რატისთვის ღირებული რამ რისი განადგურებითაც შეძლებდა ასევე რატის განადგურებას, იმის მიუხედავად რომ იცოდა რატი ცდილობდა ჩამოშოროებოდა ამ ბინძურ საქმეს და როცა ცდილობდა რომ ახალი ცხოვრება დაეწყო, ეტორეს ჩადებული შურისძიება არადა არ შორდებოდა გონებიდან ყველაფერს აკეთებდა რატის განადგურებისთვის და რატისაც ისევ აიძულებდა ხელები გაესვარა წითელი სითხით, თუმცა უფრო და უფრო უმცირდებოდა ძალები ხალხთან ერთად, თავად ეტორეს რაზეც უფრო ცოფდებოდა - ახლა რბოლის გამო ბრაზობ ეტორ? ცინიკურად კითხა დარიომ და ჩაღიმებით გადაიწია უკან, - ექვსი თვის უკან იყო, დაივიწყე წაგებაც და ხალხის დაკარგვაც, გაგაფრთხილა რომ არ ღირდა მასთან თამაში, - ბევრს ლაპარაკობ, მსგავსი გინდა? წამოდგომასთან ერთად თქვა ეტორმა და აჩეხილ მამაკაცზე ანიშნა თცალებით, - რას გააკეთებ?...მიდი აბა!.. მოდი! წინ წაეჯგიმა დარიო მამაკაცს და გაკავებული მკლავებიც ჩავლებისგან ტკიოდა, - მოდი! კიდევ ერთხელ გაუმეორა და ახლოს გადაწეულმა მამაკაცს შუბლი შუბლზე მიადო, - მოდიიი! კიდევ ერთხელ უყვირა გაბედულად რადგან იცოდა რომ მას ვერაფერს დაუშავებდა, მისი მოკვლით არაფერი არ შეიცვლებოდა გარდა ისევ საკუთარი თავის ზარალისა, იცოდა რომ რატი საბოლოოდ გაანადგურებდა რამე დაუფიქრებელი საქციელი რომ გაეკეთებიმა, რატი კი არაფერს უშავებდა მას წყნარად იყო და ეს სიწყნარე აღიზიანებდა ეტორეს, ამიტომ ისევ ცდილობდა დაეგეგმა ხარისხიანი გეგმა რომელიც რატის არა მხოლოდ გულს ატკენდა არამედ ისე დაასუსტებდა რომ მასაც მარტივად მოიშორებდა თავიდან..... ..... - ნანა ნი ნანა ნა ნა ნა ნა ნანანა ნინა ნანანინი ნანა ნა.... სიმღერით ჩაუარა მაშომ რატის ოთახს კოჭლობით და ოთახში შესვლაც არ აცადა კიბის თავში კედელზე დაკიდებულმა ტელეფონმა რომ დაიწყო რეკვა მასთან ერთად ერთ ხმაში რეკავდა დაბლა კარებთან დაკიდებული მსგავსი ტელეფონი, მაშოც ისევ კოჭლობით მიუახლოვდა ტელეფონს და უპასუხა, - გოგო მე ვარ გამიღე რა ნიკოლეტას ხმა იცნო მაშომ და ოდნავ დაბნეულმა შეხედა ტელეფონს, უცებ ამოუტივტივდა რატის სიტყვები რომელიც დილას ჩაჩურჩულა და მის სიტყვებს მიყოლილმა დააჭირა პნობკას ხელი, კარები რომ გაიღო ქვევიდან კარებს ჩახედა და ტელეფონი ადგილზე დააბრუნა, ნიკოლეტა შემოვიდა თუ არა უცებ გაიძრო ფეხსაცმელები და კიბეებისკენ წავიდა, მაშოც შორიდანვე ღიმილით უყურებდა და კიბეებზე ასული მცირედ გადაკოცნა, - როგორ ხარ აბა? - რავიცი კარგად შენ, - მეეც, დარიომ მითხრა სახლშიაო დაა რატო? კითხვა დაუსვა და სხეული შეუთვალიერა დაზიანების საპოვნელად, - აუ არა ფეხი ვიტკინე ცოტა და რატიმ დარჩიო, გაუღიმა და კოჭლობითვე წავიდა წინ - რა მოგივიდაა? გაკვირვებულმა შეშშფოთებული სახით შეხედა ადგილზე გაჩერებულმა და ფეხზე დახედა, შემდეგ კი ნაბიჯი მისკენ გადადგა, - ნამტვრევებს დავადგი ფეხი, ღიმილით გახედა ოთახის კარი შეაღო და გვერდზე გადამდგარმა შეიპატიჟა, - ვაიმე რა ცუდიაა, მისი ყურებით შევიდა ოთახში გოგო, და შემდეგ მოავლო ოთახს თვალი, - ეე რა საყვარლობაა, იქით აქეთ გაიხედა და ბუდე საქანელისკენ წასული უცებ მოთავსდა შიდ, - აქამდე ეს ოთახი ნანახი არ მქონდა, არ ვიცი როგორი იყო მარა ახლა საყვარელია ძაან, ღიმილით შეხედა მაშოს და გაქანავდა, მაშოც სიცილით წავიდა საწოლისკენ, - აქ გძინავთ თუ რატის ოთახში სალომეს დაბარებული კითხვის პასუხი დასვა ნიკოლეტამ და პასუხს დაელოდა, - ხან აქ ხან იქ, - ოჰოოო ესენი ნახე, შეძახილთან ერთად უფრო გაქანავდა... ყველა თემა მოილაპარაკეს იმდენად ღრმად ტოპავდა ნიკოლეტა მაშოს და რატის ბავშვობაზეც გაიგო რაღაც ამბები, - ადრე სხვანაირი იყო ახლა აღარ არი მასე, ცდილობს პატივი სცეს ქალებს მაგრამ ჩვენ ვისაც გვიცნობს არა, სტრონგად გვექცევა, შეხედულებებიც შეეცვალა, ახლა ერთი ბარი გვაქვს ის ჩვენი ბარია ყველა თითქმის ყველას ვიცნობთ ხშირად უწევს იქ მისვლა, ზედა სართულზე მის მანქანას აწყობს რბოლისთვის, სიხარულით თქვა და თან ხელები ერთმანეთს გაუხახუნა სანახაობის წარმოდგენაზე - რბოლისთვის? უცებ შეკივლა მაშომ რადგან სრულიად სხვა და ახალი რამ აღმოაჩინა რატიზე და უცებ ისიც კი იფიქრა რომ არასწორად გაიგო, - კი ხშირად არ იღებს მონაწილეობას ფული ბევრი აქვს, თუმცა რამდენჯელაც კი ჩართულა ყოველთვის გამარჯვებით ასრულებდა, გამარჯვებასაც კი ცუდი რამ მოყვებოდა, თუმცა ხომ იცი როგორია ვერაფერს უშავებენ, ზედმეტად ძლიერი ძალების და ჭკვიან პატრონთან ხარ გოგონი, შენი ცოტა მშურს კიდეც მაშოსკენ გადაიწია და უხაროდა კიდეც რომ შეძლო რატიზე საუბარი ამით იმის იმედიც ჰქონდა რომ ნელ-ნელა უფრო ბევრსაც გააგებინებდა მაშოს და საბოლოოოდ სალომეს სურვილს აასრულებდა... ჩაფიქრებული დარჩა მაშო ხვდებოდა რომ ნიკოლეტაა ზოგჯერ ნამიოკებს ურტყავდა თუმცა როცა რაღაცაზე ფიქრობდა ზედმეტად არასასურველ ფიქრებამდე აღწევდა რაც ცუდად ხდიდა, - იმ ბარში შენც უეჭველი უნდა წამოხვიდე, შენს გამოჩენამდე ბევრი მოხვდა რატის მკლავებში დროებითად იყო ხოლმე მეორე დღეს მაინც ყველა მას ეხვეოდა, სიცილით აგრძელებდა ლაპარაკს და ბოლოს გახედა საათს რადგან, დროც დანიშნული ჰქონდა თუ რამდენი ხანი შეეძლო მაშოსთან საუბარი, დრო რომ გადამცდარი იყო უცებ წამოდგა და თავი მოიქექა, ჩაფიქრების შემდეგ - აუუუ ბოდიშიი უნდა წავიდეეე გასასვლელი ვარრ და მოვალ მერე რაა, ამოიწუწუნა და წინ წავიდა მაშოც ნელა წამოდგა მისი წამოფრენით გაკვირვებული - თუ რამე და დამირეკეე, შემოგირბენ ხვალ, უცებ გადაკოცნა და ოთახიდან გავარდა მაშოც კოჭლობით გაყვა - იყავიი ჩავალლ კარები ხო იცი თვითონ იკეტება და მიდი მიაძახა და კიბეებზე დაეშვა, გაოგნებული უყურებდა მაშო უკვე ცარიელ კიბეებს და ოთახში ნელა შევიდა, - რა ჯანდაბა ხდებაა? ამოილაპარაკა და ეცადა ყველა ნიკოლეტას სიტყვა უკეთ გაეაზრებინა, აღელვებული გაწვა საწოლზე და ბოლო სიტყვებზე სახე დამანჭა, - ამის თქმა რა აუცილებელი იყო, ამოიგმინა და უკმაყოფილო გადატრიალდა გვერდზე, კიდევ ერთხელ გაანალიზა რომ რატიზე თავადაც გიჟივით შეყვარებული იყო, ყველა გრძნობას თუნდაც მისი სურნელის გახსენებაზე მასთან სიახლოვეზე შეხებაზე გამოწვეულ ყველა გრძნობას რომ იხსენებდა ყოველი საქციელით ადასტურებდა გიჟივით შეყვარებას, უკვე ძალიან ელოდებოდა რატის რომელსაც ერთი სული ჰქონდა როდის ჩაეხუტებოდა როდის დაადებდა მკერდზე თავს და მის გულისცემას დაუგდებდა ყურს, მასზე ფიქრის დროსაც კი ბედნიერებისგან ეპობოდა ბაგეები, და ნიკოლეტას საუბარს მხოლოდ კარგ რამეებს უკავშირებდა რბოლა და მანქანები თავადაც ძალიან მოსწონდა და სრულებითაც აკმაყოფილებდა რატის ეს საქმიანობა..... ...... სულ ახალი გამოსული იყო რატი ბარიდან, დედამისთან შევლილიც მალე გამოვიდა საჭირო ნივთებით მოამარაგა ქალი რომელმაც მაშო იკითხა და სახლისკენ, მომლოდინე ცოლისკენ აპირებდა წასვლას, ღიმილით ჩაჯდა მანქანაში და ფიქრები რომ თითქმის მაშოს დაპყრობას მიაღწია უფრო მოითხოვდა სახლში მალე მისვლას უცებ მისი ტელეფონი ახმაურდა და მანაც მალევე უპასუხა ტელეფონს სადაც დემეტრეს ნომერი იკვეთებოდა, - სახლში ხარ უკვე? მაშინვე კითხვა დაუსვა დემეტრემ რატის და აღელვებაც ეტყობოდა - ახლა უნდა წავიდე რა არი? - თუ ძმახარრ ვმუშაობ ჩემი და გაიყვანე სახლშიი, ბარშია ჩვენთან მაგარი მთვრალია რამეს მიქარავენ მიდი ძმობას გაფიცებ, აღელვებულმა უთხრა თუ არა რატიმაც მანქანა დაძრა - რა უნდა მარტო ბარში? - არ ვიცი მე სახლში რო მივალ მივხედავ პროსტა უშველე ძმა, მაგრად გაუბერა ამ ბოლოს - კაი კაი მივდივარ არ ინერვიულო შენ, უთხრა და მალევე გაუთიშა კიდეც, უხმოდ და უსიტყვოდ მოატრიალა მანქანა და ბარისკენ წავიდა, ...... შესვლისთანავე დაავლო სალომეს მაჯაში ხელი უხეშად რომელიც ბიჭს ზედ აკრული ეცეკვებოდა და წინ წასულმა გამოიყოლა, - ცოტა წესიერაად, ამოიკივლა მუსიკის ხმაში ხმამღლა ძლივს გასარკვევად და რატის შეხედა, - გამიშვი ხელი, ერთხელ დაუძახა თუმცა რატის არც დრო ჰქონდა მაგდენი რადგან სახლში ზედმეტად მიუწევდა გული და არც სურვილი ხმის ამოუღებლად მიდიოდა წინ და მიიყოლებდა სალომესაც მანქანაში უხეშად ჩასვა და სალომეც უხმოდ უყურებდა მანქანა მოვლილ რატის, სწრაფად ჩაჯდა მანქანაში თუ არა სწრაფადვე მოწყდა ადგილს, ისე დარეკა მისმა ტელეფონმა და უკვე უხეშად უპასუხა - სად გავარდი ეეე, დაგინახეე, რო მორჩები საქმეს ამო საქმეა, მოკლედ უთხრა მამაკაცმა და გათიშა თუ არა რატიც შეიფურთხა, სალომე სახლში აიყვანა თუ არა ცინიკურობა დაიწყო სალომემ, რატიმაც უცებ წაავლო ფეხებში ხელი და მხარზე მოიკიდა ჩუმად იყო სალომეც რამდენჯელმე დაარტყა მხარზე ხელი რატის და უკვე თავის ოთახში რომ შეიყვანა საწოლზე გადააწვინა და საბანი უხეშად მიაფარა - დაიძინე უთხრა გამობრუნდა და შუქიც ჩააქრო, - არა! უცებ შეცვლილი ხმით უყვირა სალომემ რატის და რატიც მოტრიალდა საბანი გადაწია და უცებ წამოდგა, - ნუ მიდიხარ, ჩემთან დარჩი რატი, ჩემთან დაწექი, ჩემს გვერდით დაიძინე, ახლოს მისულმა ნელ ნელა მოკიდა სახეზე ხელები ღამეში და ნელა მოუსვა თითები სიტყვებს ერთმანეთს ვერ აბამდა იმდენად მთვრალი იყო და რატიც ცდილობდა ნელ-ნელა გაეშიფრა მისი საუბარი - რატო მიდიხარ? რატომ ვერ მხედავ? აქ ვარ გესმისს, აქ ვარ! მე მიყვარხარ! მე მინდიხარ! მე ვარ ის ვინც გიცნობს და უყვარხარ, საყელოში ჩაავლო ხელი და კბილებში გამოუცრა ბოლო სიტყვები თან მაქაიმალურად მისკენ ხრიდა რატის - შენ მე არ მიცნობ, ღიმილით დახედა ახლოს მყოფ ქალს რომელსაც სასმლის ძლიერი სუნი ასდიოდა - შენ უბრალოდ ჩემი გარდაქმნილი სახე იცი გაუღიმა და წყნარად დააკვირდა სალომეს რომელმაც დეკოლტე სრულად გადაიძრო - დაიძინე სალო ზედმეტად მთვრალი ხარ, მისი ახლად შეხებული ხელები მოიშორა და უკან დაწია, სალომე ისევ მისკენ მიიწია - რატო მშორდები? იქნებ იმიტომ რომ გეშინია, უცებ შეეცვალა ტონი ისევ და უფრო მომთხოვნი გახდა მისი ხმაც და საქციელიც საუბარშივე დაუსვა რატის ხელი და სასქესო ორგანომდე ნაზად ჩაატარა ისევ მიიწია მისკენ ფეხის წვერებზე აიწია კისერზე წავლებული ხელით დაწია რატი მისკენ და დახრიზე მიწვდა მის ტუჩებს ხელი ჩაავლო და საწოლზე გადაეშვა ჩავლებული ხელის გამო რატიც მას მიყვა და დავარდნილ ქალს მოექცა ზედ, ხელები მისი თავის გვერდებზე მოათავსა და სალომემაც ღიმილით შეხედა, კმაყოფილი იყო თავის საქციელით და კიდევ ერთი ნაბიჯის შემდეგ დარწმუნებული იყო რომ რატი ვნებას აღარ გააკონტროლებდა, ისევ მიწვდა მის ტუჩებს და რატის ურეაქციობაზე ისევ მოშორდა, უხმოდ ჩახედა რატიმ თვალებში - იცი სალო მისი სუნთქვა, სხეული, თვალები, თმა ყველაფერი როგორ მიყვარს? ცალ ხელს დაეყრდნო და ცალი ხელით წყნარი ლაპარაკითვე გადაუწია თმა ყურსუკან, - მისი სურნელი ტუჩები და ღიმილი ჰაერივით მჭირდება გესმის?! და ეს ახლა არა ეს მრავლი წლის წინაც იყო და შემდეგ ვერც კი მივხვდი როგორ გაძლიერდა იმდენად რომ თითის გატკაცუნებით შეუძლია ჩამაძაღლოს დაბალხმაზე ჩურჩულებდა მასთან ახლოს და მის დაწყებულ ლაპარაკზევე დაებრიცა სალომეს ტუჩები ისე გადმოუცვივდა ცრემლები, სიტყვებს რომ მორჩა სახეზე შწუცურა ხელი და ახლა დაიწია რატი სალომეს ბაგეებისკენ, თუმცა უცებ გადაატრიალა სალომემ გვერდზე თავი და ტირილის ჩაჩუმებას ცდილობდა, რატიმაც სევდიანად დახედა და მძიმედ გადაყლაპა ნერწყვი, - მაშოზე გიჟივით შეყვარებული ვარ სალო, ისევ გადაუწია თმა სალომეს და წამოიწია, - ეცადე დაიძინო, დემეტრე მოდის და ხვალ უკეთ იქნები, დაბალხმაზე ამოილაპარაკა და ოთახი აუჩქარებლად დატოვა და გამოსვლის თანავე გაადიდა ნაბიჯები - ....ობა! დედამო*ყნული ბაზარი! "ხვალ კარგად იქნები" იდი ნახუი! საკუთარ თავს გააჯავრა და გინებით დატოვა სახლი, ბავშვობიდან სხვანაირად იზრდებოდა სამივე, რატი და დემეტრე ყოველთვის ძმებივით იყვნენ და სალო მათი და იყო, ასე მიაჩნდა რატის თუმცა ამჩნევდა კიდეც სალომეს უცნაურ გრძნობებს, ახლა აღიზიანებდა ის ფაქტი რომ ატირებული გოგო დატოვა სახლში გულის ტკენასთან ერთად თავი დაიიმედა იმით რომ მალე გადაივლიდა, თუმცა მაინც არასასიამოვნოდ ხვდებოდა მის გულს..... მანქანაში მოთავსებული ისევ საქმისკენ წავიდა გინებითვე და მანქანაც უხეშადვე დააყენა გარეთ, სწრაფი ნაბიჯებით ავიდა ვიწრო კიბეებზე და მამაკაცის ნახვისას რომელმაც დაურეკა, დოინჯები შემოირტყა, - აბა რა საქმე გაქ? უცებ კითხა კაცს და კაცმაც ანიშნა ჩამოჯექიო, ხელში სასმლით სავსე ბოთლი ეკავა და ორი ჭიქაც უცებ დადო მოააჯირზე - რავი დავლიოთ მხრები აიჩეჩა და ჭიქებში უცებ ჩამოასხა სასმელი - ოოოო რა დავლიოთ, უცებ წამოიჭრა რადგან მას ეგონა სალაპარაკო იყო რამე თემაზე, კაცმა მისი დამშვიდება და ამავდროულად დალევაზე შებმა დაიწყო, - დიდი ხანი არ დაგვილევია თან ბერვი საქმე გვაქ ვეღარ მოვიცლით, ამიტომ გამომართვი უცებ მიაწოდა მამაკაცმა ჭიქა და რატიმაც ჯუჯღუბით გამოართვა - ოო არა სახლში მეჩქარება რააა, ისევ დააბრუნა მოაჯირზე ჭიქა - მიდი ძმაო, რა ხდება ამ სახლში ჩემთვის ვეღარ მოგიცლია ამდენი ხანია ვძმაკაცობთ და ვერ გხედავ კაი წადი მარტო დავლევ! ნაწყენი ხმა ამოაყოლა მამაკაცმა და ბოთლი მაგიდაზე უხეშად დადო, - კაი მაგის დედავატირე.... უცებ გამოცალა ჭიქა და მაგიდაზე ხმაურიანად დადო - დაასხი!.. ...... დრო უფრო და უფრო იწელებოდა, რაც უფრო ელოდებოდა დროც უფრო ნელდებოდა, რატი კი არ ჩანდა, არ ურეკავდა რადგან თავად გააფრთხილა რატიმ რომ არ იცოდა როდის მოვიდოდა, საწოლზე მიწოლილმა შეხვეული ფეხი გაინთავისუფლა სახვევებისგან, საწოლის გვერდითვე მიყარა და ჩახურებული ჭრილობებიც ისე ცუდად გამოიყურებოდა დანახვის დროს სხეულში ბუსუსებს იგრძნობდით, ჯერ ისევ ეწვოდა ფეხი, შუქები ჩააქრო და საწოლზე გაწოლილს დაუგეგმავად ჩაეძინა..... - მაშააა, ხმაურიანად სიცილითვე შეაღო რატიმ ოთახის კარი და მაშოც სწრაფად გამოღვიძებული წამოხტა, - ჰიიიი შეიცხადა რატიმ და ტუჩებზე ხელები აიფარა - გეძინა ჩემო პატარაა? სიტყვის გაწელვით გადაიწია წინ და უცებ წაბარბაცდა, ძლივს შეიკავა თავი რომ არ წაქცეულიყო, შეტრიალებულმა კარებს უცებ დაუწყო იქით-აქეთ ხელების მოკიდება რამდენი მიაწვებოდა კარებს დაკეტვისმაგივრად აღებდა - ამას რა ჭირს? ბურდღუნით ეჯაჯგურებოდა სახელურს რომ ვერ კეტავდა და კარგი მკეთებელივით ატრიალებდა, დაკეტავდა თუ არა ჯერ ისევ ჩამოწეული სახელურის დროს წაბარბაცდებოდა და კარებს ხელთავიდან აღებდა, მაშომ უყურა წყნარად და ბოლოსს ზედმეტად დატანჯვა რომ შეატყო ღიმილი შეიკავა უკეთ გამოფხიზლებული კოჭლობით წამოდგა და კარები თავად დაკეტა, - უბრალოდ ხელი უნდა გეშვა და გეკრა ლოთო, - ტვინი გამასხმევინე თუ ჩემი ხოდით დამელიოს, ბურდღუნით ნათქვამი სიტყვის მერე, ტუჩებ გაპრუწული გადაიწია მაშოსკენ საკოცნელად და მაშომაც გაშლილი ხელის ტუჩებზე მიჭერით დააბრუნა უკან - ბოდიში მოიხადე და მეძინება გადი, - ოჰ არ გვძინებია ერთად ვაფშე არაა, უკან გადაიწია ისევ შეცხადებით და ისევ უაზროდ დაიწყო სიცილი, იმდენად გულიანად იცინოდა მაშოს ლოყები კბილებით ეჭირა რომ არ გასცინებოდა, - რა გაცინებს რატიი რაა? სიცილი რომ ვერ შეიკავა, სიცილისგან გადახრილ რატის მხარზე დაარტყა ხელი და ვითომ ბრაზის გამოხატა, - აუუ ვერ წარმოიდგენ მაშო, თუნდაც ამ მომენტში რა ბედნიერი ვარ, რეებს მეკითხები წაბარბაცებულმა ძლივს დაიჭირა თავი და უცებ ისევ წასკდა სიცილი, გასწორებულმა ღიმილით ჩახედა მაშოს თვალებში და მისი სახე ხელებში მოიქცია, თვალებს ძლივს ახელდა თუმცა მისი სიმთვრალე ნამდვილად საყვარელი და 'უსაფრთხო' იყო - ხო დედამოტ*ნული ცხოვრება მაქ მარა, შენ რო ისევ ჩემს გვერდით ხარ, ეს მკვდარი სახლი რო ანათებს, ყოველ ღამე რო მოვდივარ და აქ მხვდები, ყოველ დილით რო გიყურებ, იცი რა ბედნიერი ვარ მაშა? ყველა პრობლემის დედასშევე*ი მაშინ შენ რო მყავხარ ცალი ხელით მიიხუტა ცალი ხელით კი ისევ მისი სახე მოეთავსებინა ხელში, - ხვდები ხო რამაგრად დამაბავშვე? ისევ ღიმილით მოიშორა და თვალებში ჩახედა, - ოჰჰ ეს ნახეთ, გულზე მიიდო სამი თითი თავის გადაქნევით და რატისთან ერთად გაეცინა მაშოსაც - შე დამპალო ბავშვო, მარტო ეს გაქ სათქმელიი? უცებ წაავლო ფეხის მოსახარში და წელზე ხელი და წამში ააფარფატა მაშოს სხეული მკლავებში, მიუხედავად იმისა რომ ბარბაცებდა და ფეხზე ძლივს იდგა არც კი გაუფიქრებია მაშოს დავარდნის შიში, საწოლზე დააწვინა და იმდენი ძალა და სურვილიც არ ეყო რომ გვერდზე გადაწეულიყო, მაშოს მოექცა ზევიდან და ჩაბნელებულ ოთახში მაინც ხედავდა მის ლამაზ თვალებს, მკლავებით ეყრდნობოდა საწოლს და მაშომაც ღიმილით მოხვია კისერზე ხელები - მიყვარხარ ჩემო პატარა რაა, ამოწუწუნებით თქვა და თმა გვერდებზე გადაუწია, - მეც მიყვარხარ, თამამად ამოილაპარაკა და მოხვეული ხელებითვე წაეთამაშა რატის თმებს, უცებ გაეპო ბაგეები რატის, ცალი ხელი შეუცურა წელს ქვეშ და მთლიანად რომ წამოწია მაშოს სხეული უკვე მის ტუჩებს მიმწვდარი ტკბილად დაეწაფა, უარესად მათრობელ გემოს, ნასვამზე იმდენად გაასმაგებულ გრძნობებს გრძნობდა თავი უდარდელ სამყაროზე ეგონა, ძალებიც უფრო და უფრო ემატებოდა და ამავდროულად უარესად თვრებოდა, მაშოც ზოოპარკ გამოშვებული ხვევდა ხელებს, ნელა ძლივს მოწყდა ბაგეებს ისე დახედა ისევ მაშოს, - დაიძინეე და დამაძინეე, ხელისკვრით გადააგდო მაშომ გვერდზე სიცილით და რატიც მძიმედ ხუჭავდა თვალებს, წამოწეულმა დაიწყო მაშომ რატის სხეულის ქვეშ მოქცეული ზეწარის გამოწევა რომ ვერ მოახერხა თავად წამოიწია რატი და ზეწარიც მაშოს ნახევრად მძინარმა მისცა, - მადლობა გაიცინა მაშომ და ზეწარი რატისაც მიაფარა, მისკენ გადაიწია რატი და დაბლა დაწეული მიწვდა მაშოს კისერს, ერთიანად გააჟრჟოლა მაშოს, მთელ სხეულში გააცია და რატიც რომ კომფორტულად დაწვა მის მკლავებში სანამ მოექცეოდა მეორე დღეზე ზრუნვა დაიწყო სწრაფად წამოხტა და თავის ტკივილისთვის წამლები მიაწოდა, არც კი დაუხედავს რატის, ისე დალია მისი მიწოდებული წამლები და მაშოც რომ გვერდით მიუწვა ძლიერად მოხვია ხელები, მაშო რომ სხეულზე აიკრო მის კისერში თავ ჩარგულმა საოცარ სურნელზე ბაგეები ნელა მიაკრო მაშოს კისერს და მაშოც დაიჭიმა, - ოოო გეყოფაა, შეკავებული სიცილით მიარტყა მუხლზე ფეხი მთლიანად დაჟრჟოლილმა და რატისაც ხმამაღლა და ისე გულიანად გაეცინა, პირზე ხელი აიფარა მაშომ, მისი სიცილი რომ გადამდები იყო და მასაც უხაროდა რატის სიცილი, ისევ ღიმილით მოხვია ხელები და მშვიდად შეძლო დაძინება.... |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
