იქნებ არ წავიდეთ? ვუთხარი ნიას რომელიც უკვე წასასვლელად მზად იყო. – ან შენინებით წამოხვალ ანდა ძალით წაგიყვან, როგორ შიძლება 17 წლის იყო მარიამ და კლუბებში არდადიოდე ? მეკითება ნერვებმოშლილი და ალმაცერად მიყურებს თითქოს რაიმე დავაშავე ... 17 წლის მანძილზე არცერთხელ მქონია სურვილი რო ღამის კლუბებში მეარა და იქიდან გალეშილი მთვრალი წამოვსულიყავი (ან ვინმეს მოვესვენებინე სახლში) ეხლაც რომ გაეგო დედაჩემს რო კლუბში წასვლას ვაპირებდი ნიასაც და მეც საკადრისად დაგვსჯიდა, მაგრამ ნიასთვის სულაც არწარმოადგენს დასჯა და შეზღუდვები პრობლემას, ბავშვობიდან ერთად ვიზრდებოდით, ნიას მშობლები გარდაცვლილი ყავს ამიტომ დედაჩემი ზრდიდა ბავშვობიდან,ვერშეძლო დისშვილი ბავშვთა სახლში გაეშვა სრულიად უპატრონოდ ამიტომ დებივით გავიზარდეთ მართალია სულ ხიფათში ეხვეოდა მაგრამ დედაჩემს მაინც ძალიან უყვარს, ზედმეტ სახელიც კი შეარქვა ,,თავსატეხი’’ ესე უძახის ჰოლმე ..
–გთხოვ ჩაიცვი და წამოდი ნანუკაც იქნება,მოგეწონება დამიჯერე ,, რაგაეწყობა ოთახში ავდივარ გარდერობს ვაღებ, თვალში წითელი კაბა მხვდება ვიღებ და ვიცმევ ფეღზე კი შავ წვრილქუსლიან ფეხსაცმელს ვუხამებ, მსუბუქი მაკიაჟი და ეგარის.. ქვემოთ ჩავდივარ ნია კი უკვე გამზადებული მელოდება მისაღებში ისეთი ლამაზია, შავი მოკლე კაბა აცვია რომლიდანაც ზურგი სულ მოუჩანს, მკერდთან კი საკმაოდ ამოჭრილია..
–როგორი ლამაზიხარ, აღფრთოვანებას ვერმალავს ნინია ,
– წავედით სანამ გადავიფიქრე,ვეუბნები სიცილით, წამში ხტება სავარძელიდან და უკან მომზდევს შეშინებული, ალბად იფიქრა მართლა დაბრუნდებაო . კლუბამდე ისე მივედით ხმა არამომიღია, გული გამალებით მიცემდა, ვგრძნობდი რო ამსაღამოს რაღაც შეიცვლებოდა, მაგრამ რა ? ტაქსმა მანქანა კლუბის წინ გააჩერა, სამგზავრო გადავიხადეთ და ჩამოვედით, ნინიამ ხელკავი გამომიდო და ისე შევედით კლუბში, საკმაოდ ბევრი ხალხი ირეოდა ერთმანეთში, ზოგი ცეკვავდა, ზოგი სვავდა, ზოგი კი ერთმანეთში იყვნენ ახლართულები და ისე კოცნიდნენ ერთმანეთს რო გულისრევის შეგრძნება დამეუფლა. ერთერთ მაგიდასთან დავჯექით საკმაოდ იგრძნობოდა ალკოჰოლის და მოსაწევის ნაზავი ჰაერში რაც არასასიამოვნო შეგრძნებას მიტოვებდა, მინდოდა აქედან რაცშეიძლება მალე წავსულიყავი.
- რას დალევ?მეკითხება ნინია
–წვენს
–კარგი რა რა წვენი ? ორი არაყი თუშეიძლება , ეუბნება მიმტანს
–გაგიჟდი ? მე არაყს არვსვამ
–ერთიდღე უნდა მოდუნდე თორე მოკვდები სულ ფხიზელი , მეუბნება სიცილით და უკვე მოტანილი არაყი ერთიმოსმით გადაცალა თითქოს წვენი დალიაო, მეკი მთელი კისერი ჩამიწვა, სიმწრისგნ ცრემლი წამომივიდა.. რაგინდოდა მარიამ რა არაყი ? ვარესის ღირსიხარ ვეუბნები ჩემთავს და თან ნერვები მეშლება.. ნინია უკვე კარგად შემთვრალი იყო ნანუკა და გიო რომ მოვიდა.. ნანუკა ჩემი ბავშვობის მეგობარია, სკოლიდნ ერთად მოვდივართ ხოლო გიო მისი შეყვარებულია , ოთხი წელია ერთად არიან იდეალურად უგებენ ერთმანეთს..
– სადხართ ამდენი ხანი? ვეუბნები გაბრაზებული თან ვეხვევი ორივეს,
– კაი რა ტო მთავარია ჰო მოვედით,, და ეს რადღეშია ? გაკვირვებული გახედა გიომ ნინიას რომელიც ვიღაც ბიჭს ვნებიანად ეცეკვებოდა ,, მეკი მხოლოდ ახლაღა შევამჩნიე გიორგის უკან მდგარი ბიჭი,
– მარიამ გაიცანი გიორგის მეგობარი სანდრო ,, მეუბნება ნანუკა და თვალს მიკრავს, ამგოგომ სულ გარეკა ვფიქრობ და მეც ვუცინი, მხოლოდ ახლაღა დავაკვირდი სანდროს ,საკმაოდ მაღალი და გამხდარია, ნავარჯიშები სხეული თეთრ მაისურშიც კი ეტყობა, ამდენიხანი რატომ არასდროს მინახავს ? ვეკითხები საკუთარ თავს, უაზრო ფიქრებს ვიშორებ თავიდან და ისევ ჩემს ადგილს ვუბრუნდები, ისევ ვცლი არყიან ჭიქას, სანდროს თვალებს ვაწყდები რომელიც სულ შავია, ტუჩები კი ოდნავ დიდი ლამაზი მოყვანილობით, ტუჩის კუთხეს ტეხავს და იღიმის თითქოსდა მიხვდა რაც გავიფიქრე.კლუბიდან მალე წამოვედით, ნია ისეთი მთვრალი იყო ძლივს ავიყვანესახლში,, აბაზანაში შევედი ვიბანავე და დავწექი, ვგრძნობდი თავბრუ როგორ მეხვეოდა, როგორ მივდიოდი ნელნელლა ძილის სამყაროში, მალევე მოვწყდი კიდეც სამყაროს.


მეგობრებო ჩემი პირველი ნამუშევარია, გთხოვთ შემიფასოთ. მივიღებ ყცელანაირ რჩევას