შუადღისას ვდგები საწოლიდან,ნინიას და ნანუკას ჰამაკთან პატარა მაგიდა გაუწყვიათ და გემრიელად შეექცეოდნენ საჭმელს.
- მეგონა ძილში გაიგუდე! სიცილით მეუბნება გიორგი, როგორც ყოველთვის შესანიშნავ ხასიათზეა,..
გუშინდელი ღამე გამახსენდა, როგორ ვიჯექი ჰამაკში სანდროსთან ერთად, როგორ მეხვეოდა, მისი სურნელი თავბრუსმახვევს! რამემართება ? რაჯანდაბა ხდება ჩემსთავს? ფიქრებში გართულს ნანუკას დამაყრუებელ ყვირილს მოვყავარ აზრზე
- ვერგაიგე რაგითხარი ? რაზე ფიქრობ მარიამ
- უბრალოდ რაღაცაზე ჩავფიქრდი
- რაღაცაზე და ვიღაცაზე? ეშმაკურად მიღიმის როგორც ჩვენია ჰოლმე.. მთელსხეულში არასასიამოვნო გრძნობა მიარს, ნუთუ დაგვინახა ? ან იქნებ სანდრომ უთხრა მისი საქციელი? ვგრძნობდი როგორ მედებოდა მთელსახეზე ალმური! სირცხვილის გრძნობას ვერაფელს ვუხერხებდი
- კარგი რა ვისზე უნდა ფიქრობდეს ? ბიჭის სიახლივეს არც კი დამდგარა!’ სიცილით ამბობს ნინია
- ვითომ ? ორაზროვნად იკითხა გიომ’ ჯანდაბა მან ყველაფერი იცის გავიფიქრე გულში და თვალი ავარიდე გიორგის ,, მოვკლავ სანდროს’’ გავიფიქრე და მხოლოდ ეხლა შევამჩნიე მისი არყოფნა, თვალებით დავუწყე ძებნა რაც გიორგის არგამოპარვია,
- ჰო მართლა სანდრო საქმეზე გავიდა’ საღამოს დაბრუნდება, თქვა და ჩემთვის თვალი არმოუშორებია, თითქოსდა აკვირდებოდა ჩემს რეაქციას მაგრამ ამაოდ! ჩემთვის სულერთიიყო მოვიდოდა თუ არა!

***
თითქმის ბნელოდა როდესაც მაღაზიაში წასვლა გადაწყვითეს გიორგის ინიციატივით, რადგან არგვქონდა ტკბილეული და ისე ვერგავძლებო დაიწყო წუწუნი ამიტომ წასვლა გადაწყვიტეს, ნამდვილად არვაპირებდი წასვლას ნინიასაც ბევრი ვთხოვე დარჩითქო მაგრამ ამაოდ ყველა წავიდა მე კი მარტო დავრჩი,.. ოთახში ავედი ფილმის საყურებლად, ის იყო უნდა ჩამერთო რომ კარზე კაკუნი ატყდა, ნინია მეგონა ვიფიქრე რომ მარტო არდამტოვა სწრაფადვე ავდექი საწოლიდან და კარი ღიმილით გავაღე მაგრამ ღიმილი სახეზე შემაშრა, ვუყურებდი სანდროს, ნახევრად სისხლისგან დაცლილს და გათიშულს.
- სანდრო რამოხდა ? ეს ვინ გააკეთა ? ხელი მოვხვიე და ოთახში შევიყვანე,
-სანდრო როგორ დაგეხმარო?
- პატარავ კართან ჩანთა დევს ! იქ ყველა საჭირო მედიკამენტია რაც ჭრილობის დამუშავებაში დაგჭირდება,
- მე, მე ეს არასდროს გამიკეთებია
- მარიამ მიდი! შენ ამას გააკეთებ!
ჩანთა ოთახში შემომაწვს, ისე ვხსნი და ვიღებ მედიკამენტებს რომ აზრზე ვერ მოვდივარ, ვინ დაჭრა ? რატომ ? ეს რატომ მოხდა? ამწამს მხოლოდ ეს კითხვები მიტრიალებდა თავში, სანდროსკენ ვბრუნდები’ თეთრი მაისური სულ სისხლშიაქვს დასვრილი , ფრთხილად ვხდი, სხეულს სისხლისგან ვუსუფთავებ, მას ისეთი ნავარჯიშები სხეულიაქვს, განიერი მხრები დაკუნთული სხეული ისეთი სექსუალურია მინდა რომ შევეხო! მისი სიახლოვე ვიგრძნო! ფიქრებში გართულს სანდრო მაბრუნებს რეალურ სამყაროში
- ვიცი რასაც ფიქრობ პატარავ ! გთხოვ რომ დამიმუშავო ჭრილობა რომ შევძლო მაგ ფიქრების ასრულება! მეუბნება გამომწვევად!
არაფერს ვამბობ ისე ვადებ სპირტიან საფენს ჭრილობაზე, სიმწრისგან სახე დაემანჭა, ერთ მომენტში მეგონა რომ შეწუხდა მაგრამ ხმა არამოუღია’ მე კი გაოცებული ვუყურებდი, მაოცებდა მისი მტკიცე ხასიათი რომელსაც ტკივილი ვერაფელს აკლებდა’,..
- არაფელს მკითხავ? მეკითხება შედარებით მშვიდად
- რომ გკითხო მეტყვი?
- მალე ყველაფერს გაიგებ პატარავ! მეუბნება მტკიცედ, გვერდს იბრუნებს და ხმას არიღებს,
მეგონა დაიძინა ამიტომ პირსახოცს ხელი დავავლე და აბაზანაში შევედი’ ისე მესიამოვნა გრილი წყლით შხაპის მიღება რომ არვიცი რამდენ ხანს დავყავი აბაზანაში, პირსახოცს მჭიდროდ ვიხვევ შიშველ სხეულზე, სველ თმებს ვიშლი და ოთახში გავდივარ, სანდრო ფანჯარასთან დგას სიგარეტით ხელში, ჩემსკენ ტრიალდება და თავიდან ფეხებამდე მათვალიერებს, უხერხულობის გრძნობა პიკს აღწევს, აღარვიცი რავქნა’ დაბნეულობისგან სიჩუმეს ვარღვევ - მეგონა გეძინა
- გამეღვიძა, მეუბნება და წამშივე ფარავს ჩვენს შორის არსებულ სიშორეს
- მარიამ ! შენი სიახლოვე მჭირდება! მეუბნება მომთხოვნი ხმით’ ცერა თითით ლოყაზე მეფერება’ სველ თმას უკან მიწევს და კისერში მხურვალედ მკოცნის’’ მთელი სხეული მეძაბება, ფეხებში ძალა მეცლება და რომ არა მისი ძლიერი მკლავი ჩემს წელზე ალბად იატაკზე აღმოვჩნდებოდი’
- სანდრო გთხოვ ! ვეუბნები ჩახრეწილი ხმით
- ნუ მტხოვ მარიამ ! არშემიძლია პატარავ!
ვხედავდი მის თვალებს ‘ რომელიც ნასიამოვნბი მიყურებდა’ ის მტაცებელ ცხოველს გავდა იმ მომენტში მე კი მსხვერპლს რომელსაც ეშინოდა’ ეშინოდა შეცდომის რომელიც შეიძლება მომხდარიყო’ შეცდომის რომელიც გამოუსწორებელი იქნებოდა ‘ უცებ ხელს მკრავს, სააბაზანოს კარს ინერციით ვეხეთქები, ზურგის საშინელ ტკივილს ვგრძნობ’ წამშივე სხეულზე მეკრება, ვგძნობ მის ტუჩებს როგორ მომთხოვნად მკოცნის,. ჯანდაბა მე ეს მსიამოვნებს! მსიამოვნებს მისი სურნელი, დაკუნთული სხეული! მისი შეხება გონებას მირევს’, მაგრამ მალევე მოვდივარ გონს ხელს ვკრავ და მკლავებიდან ვუსხლდები !
- სანდრო რასაკეთებ ? ეს არასწორია გესმის ? წადი ! აღარსდეროს გამეკარო!
- შენც ეს გინდა მარიამ !
ის იყო კიდევ დავაპირე ლაპარაკის დაწყება რომ კარზე კაკუნი გაისმა’ მალევე კი მოყვა ნინიას ხმა
- მარიამ კარი გამიღე ! რაშვები ამდენი ხანი?
ადგილზე ვიყინები! დაბნეული ჯერ სანდროს ვუყურებ შემდეგ ოთახს ვავლებ თვალს! სისხლი წამლები პირსახოც შემოხვეული მე ! და წელზემოდ შიშველი სანდერო!
ჯანდაბა მარიამ ეხლა რაუნდა ვქნა ? ეხლა რა იქნება ?!