მარიამ კარგი რა! გამიღე კარი! გაჰყვიროდა ნინია მე კი დაბნეული ვუყურებდი სანდროს, ვერვხვდებოდი იმწუთას რა გამეკეთებიმა.მხოლოდ ერთმა აზრმა გაელვა თავში და არც დავაყოვნე,
- ნინია გთხოვ სალათი ამომიტანო’ ისედაც გაბრაზებულივარ მარტო რომ დამტოვე, მხოლოდ ესე შეგირიგდები. გავძახი ნინიას, ნაბიჯების ხმა მესმის ესეიგი მართლაც წავიდა, სანდროს გავხედე გაშმაგებული , მინდოდა მომეგუდა და ეს ნასიამოვნები სახე თვალთახედვის არედან მომეშორებინა,
- რაგაცინებს ? ეხლაცე აიღე ეს ყველაფერი და წადი! თვალით არდამენახე გაიგე ? ავადმყოფიხარ! თავხედი და გაუზრდელი! წადი სანამ ნინია ამოვა! ვეუბნები გაბრაზებული ის კი უტიფრად მიყურებს და იცინის
- გინდა რომ წავიდე ?
- შენ რა სრულჭკუაზე ხარ? გითხარი აქედან დამეკარგეთქო! აღარმინდა შენი დანახვა!
- ხვალამდე პატარავ! ვნებამორეული ხმით მემშვიდობება და კარში მშვიდად გადის, სასწრაფოდ ვცვლი საწოლიდან თეთრეულს და ახალს ვაფარებ რომ სისხლის კვალი გაიწმინდოს, მეშინოდა რომ ნინია რაიმეს მიხვდებოდა’ მეშინოდა მისი რეაქციის, არმინდა ჩემი თავმოყვარეობა გაითელოს, მთელ ორგანიზმში სირცხვილის გრძნობა მიარს, თვალზე შეკავებული ცრემლი უნებურად ჩამოდის ლოყებზე და მეც თავს ვეღარ ვიკავებ’ იქვე საწოლთან ვიკეცები და ვტირი.. ჩემს ტირილში ვერგავიგე როგორ შემოვიდა ნინია, როგორ მოვიდა ჩემამდე, როგორ მომწმინდა ცრემლი და ჩამეხუტა, მისმკლავებში თავს მშვიდად ვგრძნობდი, ვიცოდი ყველაფერი რომ მომეყოლა მისთვის კარგ რჩევა’დარიგებას მომცემდა მაგრამ ვერგავბედე, შემრცხვა საკუთარი თავის, სანდროს თავხედური საქციელის შემრცხვა.
- მარიამ კარგადხარ? რადაგემართა ? გთხოვ მითხარი ესე ძალიან ვნერვიულობ
- უბრალოდ ემოციური ფონიმაქ ნინია, იმწუთას მეტი ვერაფელი მოვიფიქრე, ვიცოდი ნინია ამას არდაიჯერებდა მაგრამ ჩემთვის სრულიად საკმარისი იყო იმწამს რომ არჩამეძია..

***
დილით ჩვეული სიმშვიდით გამეღვიძა, ცოტახანს საწოლში დავყევი შემდეგ კი ქვემოთ გავეშურე ბავშვთან,

- მითხარით რომ საჭმელი გვაქვს, ძალიან მშია
- მწვადი წავა ? მეუბნება ნანუკა თან სალათას ამზადებს,
- ბიჭები გარეთ არიან, გადი და ეხლავე გამოვალთ ჩვენც. მთელ ტანში გამცრა ნინიას ნათქვამზე, სანდროს ნახვას ეხლა სიკვდილი მერჩივნა!
- ერთად გავიდეთ’ ვუთხარი საწყალი ხმით მაგრამ ამაოდ, ორი ჭიქა ცივი ყავა მომაჩეჩეს რომ ბიჭებისთვის გამეტანა, მეც დავყევი მათ ნებას’ ძალა მოვიკრიბე და ჰამაკისკენ გავეშურე ჭიქებით ხელში, სანდრო როგორც ყოველთვის ჰამაკში მოკალათებულიყო არხეინად , გიო კი მისწინ მდგომ სკამზე იჯდა და არხეინად მიმავალს მიყურებდა,
- დილამშვიდობის კრასავიცა ‘ მეუბენბა ჩვეული სიმხიარულით
- პრივეტ გიო, ყავა მოგიტანეთ,
- შენ ყავის გაკეთებაც იცი? ირონიას არაკლებს სანდრო, ,, ნამდვილად მოვკლავ ამ გატეტეჩებულ იდიოტს’’ ჩავიქირქლე ჩემთვის
- გავიგონე მარიამ ! ხმა უფრო ბოხი და მკაცრი გაუხდა
- კარგია სანდრო თუ გაიგონე! მოულოდნელი არიქნება მაშინ! ვეუბნები სრული სარკაზმით’
- კარგით რა ტო! რას კბენთ ერთმანეთს’ მარიამ არვიცოდე მაინც როგორი ხარ’ შენკიდე რადაგემართა რას უშლი გოგოს ნერვებს?
- ცოტა ჭკუაზე მოსაყვანია და ეგაა!
- მგონი უფრო შენ! არცმე დავაკელი ირონია! კიდევ რაღაცის თქმას აპირებდა როდესაც გოგონები მოვიდნენ ამიტომ გაჩუმდა’
- თქვენ ერთმანეთი როდის გაიცანით? ორაზროვნად მკითხა ნანუკამ’
- ძალზედ საინტერესოა’ თვალს არმაცილებდა ნინი, მეკი თვალს ვერცერთს ვერ ვუსწორებდი,
- რატო შეეც*ით? აბა მგლოვიარე სასტავივით უნდა იყვნენ ? გაბრაზებით იკითხა გიორგიმ
- უბრალოდ ვიკითხეთ ბას! მოისაწყლა თავი ნანუკამ და გიოს კალთაში მოკალათდა
- სიმართლე და მოქმედება ვის გინდათ? მოვიწყინეთ ტო გავმხიარულდეთ ცოტა !
- კარგი აზრია ვითამაშოთ!

***
ყველა მინდორზე ვიყავით მოკალათებულები, წესებს კი გიორგი გვიხსნიდა,, ვინც კითხვას პასუხს აარიდებს ის დალევს ხოლო ვინც მოქმდებას ის ორმაგს გადაკრავს’’ სიცილით გვიხსნიდა გიორგი’ დავიწყეთ მოკლედ, პირველმა გიორგიმ დაატრიალა და ნინია ამოუვიდა რომელმაც სიმართლე არჩია მოქმედებას როგორც ყოველთვის
- მოკლედ კითხვა ესეთია: რას იზამდი ერთი თვის განმავლობაში საპირისპირი სქესი რომ ყოფილიყავი? ინტერესით დასვა კითხვა გიორგიმ და გაფაციცებით შეჰყურებდა
- რავი ტო ალბად ვიზამდი რა სიცილით ამბობს ნინია რაც ყველასთვის მისახვედრი იყო, გიორგის სიცილისთან მუცელზე ჰქონდა ხელი მიჭერილი ნანუკა კი ძლივს მოვასულიერეთ, შემდეგი ნანუკას ჯერი იყო და მე ამოვედი
- კითხვა შემდეგში მსგომარეობს: რა არის შენთვის აკრძალული სიამოვნება ? ,, ესგოგო გამოშტერდა რეებს მეკითხება’’ გავიფიქრე ჩემთვის’ სანამ რამეს ვიტყოდი ნინიამ გამოჩნდა ასპარესზე
- კაით რა ხალხო ბიჭისთვისაც კი არუკოცნია რეებს ამბობთ, სიცილისგან გული უწუხდა მეკი გამალებით ამიძგერდა გული, ვგრძნობდი სანდროს დაჟინებულ მზერას და ერთიანად დავიძაბე,
- კარგი რა ნინია სხვისმაგივრად ნუ პასუხობ, გაუწყრა ნანუკა,
- სანდრო დაატრიალე რა ვნახოთ ვინამოგივა, ჯანდაბა მე ამოვედი მეუნდავთქვა ბედი მაქთქო
- ვინმეს მიმართ მიზიდულობას განიცდი? მისვამს კითხვას და თვალს მისწორებს, იცის რა პასუხიც მაქვს, როგორი საზიზღარი ტიპია, ისიყო საკადრისი პასუხი უნდა გამეცა რო შევამჩნიე წითელი მაისური კიდევ უფრო როგორ წითლდებოდა - ღმერთოჩემო მას სისხლი სდის, ყველა ჩემს პასუხს უცდიდა მეკი მხოლოდ სანდროს ჭრილობაზე ვფიქრობდი,
- არა არავის მიმართ, ვცდილობ თავდაჯერებულად ვთქვა მაგრამ არგამომდის, თვალებით ჭრილობაზე ვანიშნებ სანდროს მაგრამ ამაოდ,. ტელეფონზე სმს მომდის ვხსნი და ვკითხულობ ,, პატარავ ჩემსმიმართ განიცდი! შეცდი!’‘ ესბიჭი ნამდვილი ავადმყოფია,
- კარგით მეგობრებო ჯობს დავიშალოთ, უაზრობაა ესთამაში, ოთახში ვიქნები მე მეძინება ცოტა’ ვთქვი და ელვისსისწრაფით წამოვხტი’ .. ოთახში ავედი და საწოლზე მოხერხებულად მოვკალათდი თან სანდროს დავუბრუნე პასუხი ,, ჩემთვის რიგითი ბიჭიხარ! და ჰო სისხლი გდის ჯობია დაიმუშავო და გამოიცვალო’’ ვწერ და ტელეფონს ვრთავ. ძილბურანიდან კარზე კაკუნს გამოვყავარ, საწოლიდან ფეხშიშველი ვდგები ნახევრად მძინარი და კარს ვაღებ არცკი გამკვირვებია სანდრო რომ იდგა კარში
- კარგი რა ისევ შენ? რაგინდა სანდრო? თავს რატომ არ მანებებ ?
- მარიამ რაღაცეები მოვიტანე დამიმუშავე ჭრილობა
- ამისთვის გამაღვიძე? რაშიმაინტერესებს შენი ჭრილობა ?
- როარგაინტერესებდეს არცმომწერდი!
- დაგიმუშავებ და წახვალ ოქეი?
- კარგი… საფენებს ვიღებ და ჭრილობას ვუმუშავებ, მაისურს იცმევს და ველოდები როდის წავა
- წადი ეხლა ! არმინდა აქ გნახონ თან მეძინება, ვუთხარი ბუზღუნით
- ერთად დავიძინოთ არგინდა ?
- თავი მომაბეზრე უკვე თან ძალიან ! შენი უაზრო გამოხტომები არავის აინტერესებს სანდრო’
- დაისჯები მაგსიტყვებისთვის!
- რატოხარ ესეთი? რატო მბრძანებლობ ჩემზე ?
- მე ასეთივარ მარიამ !
- მასეთი? ანუ გინდა რომ თქვა რო ასეთი ხარ? ხეპრე? უზრდელი?
- წესიერად გოგო! იმხელაზე დაიყვირა შიშისგან ადგილზე შევხტი’
- ნუ მიყვირი სანდრო! მე შენი არავინ ვარ! ამის უფლება არგაქ ამიტომ ეხლავე გაეთრიე აქედან!
- გავეთრიო? წესიერად მელაპარაკე მარიამ! არვაგებ საკუთარ თავზე პასუხს !
- ნუ მიყვირი! წადი და უყვირე შენს იაფფასიან ნაშებს! დარწმუნებულივარ უცვად გყავს !
- გოგო! ზედმეტები მოგდის! მე სხვა რომ მდომოდა შენთან ჩალიჩს არდავიწყებდი! ამიტო ენა გააჩუმე და აზრზე მოდი’ ისე რო მოთმინება არდამაკარგინო!
- გაეთრიეთქო!
- ამის დედას შევ*ცი ! დაიყვირა და გარეთ გავარდა!
***
-როგორი სასიამოვნოა მდინარე’ თან აქ ძაან გრილა და ასწორებს ამ სიცხეში’ იძახდა ნინია თან მზეს ეფიცხებოდა
- ჯობია წყალში ჩამოხვიდე ნინია’სიცილით ეძახდა ნანუკა თან პატარა ბავშვივით იქნევდა ხელებს აქეთ-იქეთ
- ააარმინდააააა შემეშვით ტვინი ნუ წაიღეთ რა!
- რატო ბრაზდები ძევოჩკიიი? სიცილს ვერიკავებდა გიორგი მართლაც სასიამოვნო იყო მდინარეში ბანაობა, კამკამა წყალი , მწვანე არემარე, ხეები რომელბიც მცხუნვარე მზისგან გვიცავდნენ სასიამოვნოდ ჩანდა წყლიდან, სპეციალურად გაეკეთებინათ ამადგილას დაღრმავება წყლის რომ ჩაეყვინათ, მართალია ცურვა ვიცოდი მაგრამ მაინც ვერგავრისკე ჩაყვინვა, ამიტომ ზედაპირულად ვცურავდი როდესაც ფეხებში დამქაჩეს და ჩამაყვინიეს, შევეცადე თვალები გამეხილა წყლის ქვემოთ, რომ დამეხსნა თავი, მეგონა მტაცებელს უნდა შევეჭამე მაგრამ ხელთ სანდრო შემრჩა , მარწუხებივით შემომხვია ხელები წელზე, სრულიად ამიკრო ტანზე და მომთხოვნად დამაცხრა ტუჩებზე, ვცდილობდი თავი დამეხსნა მაგრამ ამაოდ, ცოტაცდა გავიგუდებოდი ამიტომ ხელი გამიშვა და ძლივს ამოვედი ზედაპირზე, ხარბად ჩავისუნთქე ჰაერი, რამოდენიმე წამში ისიც გამოჩნდა თვალი ჩამიკრა სმს არდააყოვნა,,გითხარი რომ დაისჯებოდი!’’ ეს ბიჭი არანორმალურია რაღმე დამგუდა ამ ხეპრემ ‘ ბრაზისგან არვიცოდი რამექნა ის კი ერთობოდა და ნასიამოვნები სახით მიყურებდა’ არცმე დავაყოვნე სმს პასუხად ,, მეზიზღები სანდრო’’ გავგზავნე და ტელეფონი გამოვრთე!