სასწავლო სემესტრი სექტემბრის ბოლოს დაიწყო, მეც სიხარულით გავწიე კარგად ნაცნობი შენობისკე, ძალიან მომნატრებია აქაურობა. ბედნიერი მივაბიჯებდი გზაში თამთა შემომხვდა ეზოში იყო და ვიღაცას ელოდებოდა აშკარად, ჩემ დანახვაზე ცოტა შეიშმუშნა და ლოყები აუწითლდა
-თაა.- მივედი და მოვეხვიე
-როგორ ხარ პატარა?- მანაც მომხვია ხელები
-უნიდან მოვედი, შენ ? რას დგახარ აქ ვის ელოდები?- ეზო მოვათვალიერე
-მე მელოდება.- უკნიდან ნაცნობზე ნაცნობი ხმა რომ მომესმა გაოცებისგან პირი მოვაღე, ვითომ ესენი მოგვარდნენ? არ არსებობს ლექსო და თამთა
-და შენ რატო გელოდება ლექსო?- ახლა მას მივუბრუნდი
-იმიტო რომ საქმე მაქვს.- მოკლედ მომიჭრა და თამთას მანქანისკენ წავიდა, ესეც ძუნძულით გაყვა უკან რომ შეკითხვები აღარ დამესვა. ჩანსხდნენ თუ არა მანქანაში შევყვაი თავი და მთელი ჩემი მრისხანებით დავემუქრე რომ ამ საქმეს ასე არ დავტოვდი. კიბეზე ფრატულით ავედი, დედა სამზარეულოში ფუსფუსებდა
-დე მოვედი და მშია
-მოდი.- ღიმილით გამომხედა
-აბა როგორი იყო პირელი დღე პაუზის შემდეგ?
-შესანისნავად კარგი, ძალიან მომნატრებია.
-მასეც ვიფიქრე.- სამეცადინო რადგან ბევრი არ მქონდა და სამსახურიდანაც ვისვენებდი, ჩემს პატარა აივანზე გავკუსკუსდი ჩაის ჭიქით ხელში და ინსტაგრამზე შევძვერი, აკაკის ახალი სთორი ედო როგორ ვარჯიშობდა დარბაზში მეგობართან ერთად.ის იყო მიწერას ვაპირებდი მოსაკითხად რომ მობილურმა დამირეკა
-ახლა ვფიქრობდი შენზე, როგორ ხარ?- არ დამიფარავს ის სიხარული რაც მისმა ზარმა გამოიწვია
-კარგად, შენ მაცდურების პრინცესავ? გცალია რომ გავისეირნოთ?- ღმერთო მცალია კი არა უკვე მზად ვარ-მეთქი რამის ჩავყვირე
-ასე ერთ საათში თავისუფალი ვიქნები.-რაიყო ახლა ეს, ვის ვატყუებდი რომ ერთი საათი კიდე არ მინდოდა მისი ნახვა
-შენ აივანთან ვარ და გხედავ რომ არაფერს აკეთებ?-მეტის ღირსი ხარ ჩემო თავო, ოდნავ წამოვიწიე სკამიდან და ხელის ქნევით მივახვერდე დაგინახე-მეთქი.
-კარგი თხუთმეტ წუთში ჩამოვალ.
კინოში წავედით, სიმართლე გითხრათ როდესაც აკაკისთან ვიყავი დიდად არ მაღელვებდა რას ვაკეთებდი, მთელი ჩემი ინტერესი მისკენ იყო მიმართული. ის კი ისეთი საყვარელი იყო, მისი ქცევები მისი ყურადღება. მიყვარდა როცა თმის ბოლოებზე მეფერებოდა თითებით და მალ-მალე თმაზე მყნოსავდა, ან როცა თითებზე მეფერებოდა. კინოდან კაფეში გავიარეთ, ცოტა აღელვებული იყო ამ საღამოს, მაგრამ ვერ ვხვდებოდი რატომ. ბოლოს ვეღარ მოვითმინე და ვკითხე
-აკაკი ხო მშვიდობა გაქვს? მთელი საღამოა რაღაცაზე ღელავ?-თითები ხელებზე მოვუჭირე მოსადუნებლად
-კი, უფრო სწორედ რაღაც არის.- მის ასეთ დაბნეულ თვალებს ჭკუიდან გადავყავდი
-მითხარი, გისმენ.
-მოკლედ ფედერაციიდან გერმანიაში მიშვებენ, სამი თვით.- ამის მეტი არაფერი გამიგია, ყურებში მარტო მიშვებენ და სამი თვე მეორდებოდა, ნუთუ არ დაწყებული ურთიერთობა ასე უნდა დამთავრებულიყო და ჩემი სულიც და გულიც თან წაეღო.
-თი ნი მომისმინე, მე ვერ ვიტყვი იქ წასვლაზე უარს, ჩემი კარიერა, მომავალი ყველაფერი ამაზეა დამოკიდებული მაგრამ.- ცოტახნით გაჩუმდა და თვალებში შემომხედა
-მაგრამ რა აკაკი?
-მაგრამ ის რომ შენ აქ გტოვებ.- ანუ მასაც ეძნელებოდა ჩემი დატოვება და წასვლა არ უნდოადა ჩემ გამო
-თუ სხვა გზა არა არის აკაკი უნდა წახვიდე ამაზე უარს ვერ იტყვი.- ისე ვამშვიდებდი თითქოს მე არ მინდოდა ტირილით მოვმკვდარიყავი
-და შენ? უშენოდ როგორ ვიქნები იქ, აქაც ასე ახლოს ხარ და სულ მენატრები, სულ მინდა შენს ბემბის თვალებს ვუყურო, შენს თმას მოვეფერო, შენი სურნელი ვიგრძნო.- ცოტაც და გული გამიჩერდებოდა, ამის პასუხად მხოლოდ ერთი რამ შემეძლო მეთქვა "მეც აკაკი მეც იგივეს ვფიქრობ და განვიცდი", მისკენ მივიჩოჩე და მთელი ძალით მოვეხვიე, ძლივს ვიკავებდი თავს რომ სიხარულის და უკვე მონატრების ცრემლები არ წამომსვლოდა
-აკაკი, მე შენს გამო და შენ ჩემ გამო ამ სამ თვეს გადავიტანთ. ყოველ წამს მომენატრები, მაგრამ არც ისე დიდი დროა. დამიჯერე ეს ერთმანეთის უკეთ გაცნობაშიც კი დაგვეხმარება.- ლოყაზე ვაკოცე და გავუღიმე, თვითონაც იგივე გაიმეორეა
-თინი ძალიან მიყვარხარ.- ცოტახანი დუმილის შემდეგ მითხრა. გაოცებისგან პირი დავაღა, ამ მომენტზე სულ ვოცნებობდი მაგრამ ასე? ჩემი სიკვდილი უნდა ამ ბიჭს...
-ვიცი რო მოულოდნელად მოხდა ეს ყველაფერი მაგრამ არ შემეძლო არ მეთქვა
-მე არ ვიცი რა ვთქვა, უფრო სწორედ ძალიან მოულოდნელი.- ორივე ხელი ლოყებზე ავიფარე, მივხვდი როგორ გავწითლდი.ცოტახანი ფიქრის შემდეგ ძალიან დაბალი ჩამწყდარი ხმით ამოვიჩურჩულე, რომ მეც მიყვარდა და თვალებში შევხედე. წინანდელი მოწყენილი მზერა გაქრა და ვებერთელა ხელებში მომიქცია, ცხვირი კისერში ჩამიყო და პატარ-პატარა კოცნები დამიტოვა იქვე. სიამოვნებისგან ჟრუანტელმა დამიარა. უსაზღვროდ ბედნიერი ვიყავი. თავი თინეიჯერულ საპნის ოპერაში მეგონა. ყველაფერი ისე კარგად მიდიოდა რეალურ ცხოვრებაში ეს ცოტა რთული დასაჯერებელია. მხოლოდ მისი წასვლა მადარდებდა ახლა, ამ ყველაფრის მერე მეტად გამიჭირდებოდა მასთან დაშორება.
-როდის მიდიხარ?- მანქანში ვისხედით უკვე ეს რომ ვკითხე, გზიდან გადააყენა და ჩემსკენ შემობრუნდა
-კვირის ბოლოს. აქამდეც ვიფიქრე გეტყოდი, თუმცა მეც არ მქონდა ჯერ გადაწყვეტილი.
-ხო,რას ვიზავთ არაუშავს.-გადავიწიე და ტუჩებზე მოწყვეტით ვაკოცე. თავი გამიკავა და ზედ ჩემს ტუჩებზე დაიჩურჩულა
-ასე ვერ მიკმაყოფილებ იმას რაც შენგან მსურს.- აი კოცნა კი ამას ქვია, ერთი ხელით თავს მიჭერდა მეორეთი კი ჩემი კაბის ქვეშ მიასრიალებდა თითებს. წამით შეჩერდა და თვალებში შემომხედა, მისმა შეჩერებამ ჩემი უკმაყოფილება გამოიწვია და აღარ დავლოდებივარ ახლა მე დავეწაფე მის ბაგეებს. სა**ლის გარედან თითებით მომეფერა და სისვე** რომ იგრძნო კმაყოფილა გაიღიმა
-მთელი არსებით მინდიხარ, მაცდურების პრინცესავ.- ისე მეფერებოდა თითქოს ძალიან ნაზ და სათუთ არსებას ეხებოდა, მე კი სიამოვნების გარდა ვერაფერს ვგრძნობდი. ნაწყვეტ-ნაწყვეტ ყრუდ ვკვესოდი და მისი თითებიც მეტად მაგიჟებდნენ.