დადიანის დანახვაზე სახე გამეყინა,სიტყვა ვერ ამოვღერღე, სასიამოვნოდ გამცრა ტანში,ნუთუ მომენატრა? არ ვიცოდი ეს რა გრძნობა იყო,ვერ ვხვდებოდი.
- ვაა ირაკლი მოდი ბიჭო , მოდი - მოეხვია ზურა და ადგილი მიუთითა
- კარგით საქმეზე გადავიდეთ - სავარძელი შემოვატრიალე მაგიდისკენ და ფეხი ფეხზე გადავიდე.
- ქ. ანი , საკმაო წარმატებული წინსვლა გვაქვს , როგორ ფიქრობთ გამოფენა ხომ არ მოვაწყოთ ? მოვიწვევთ საინტერესო სტუმრებს და გავამრავალფეროვნებთ ჩვენს საქმეს
- სხვა აზრები? - გაისმა დადიანის ხმა
- მე ვფიქრობ საზღვარგარეთ მოვაწყოთ და იქ გავაცნოთ ნახატები,თან ძალიან მოთხოვნადია იქ უფრო
- მამა რას ფიქრობ? - მივუბრუნდი ზურას და კალმის ათამაშება დავიწყე ხელში
- ბავშვებო მე და გვანცა აქ ვართ რომ მხარში დაგიდგეთ , ზრდასრულები ხართ შენ და ირაკლი , ამიტომ თქვენი აზრი მაინტერესებს და გეტყვი შესაბამისია თუ სხვა რამე აჯობებს, ამ ახალგაზრდებმა თავიანთი აზრი გამოხატეს და მადლობა მათ
- კი ნამდვილად ზურა გეთანხმები - მკლავზე მოხვია ხელი გვანცამ ქმარს - მეც ასე ვფიქრობ - თვალი ჩამიკრა
- კარგი გისმენ ირაკლი, შენ რას იტყვი? - სანამ ეს წინადადება ამოვთქვი,მგონი ხმა მიკანკალებდა ისე ვნერვიულობდი - შევტრიალდი დადიანის მხარეს და მის თვალებში დავიკარგე
- პირველ რიგში,მადლობას გიხდით მეგობრებო შრომისთვის და თქვენი აზრის გამოხატვაში , დღეს დილით შევეხმიანე თემურს და ბათუმის ერთ-ერთ დიდ სასტუმროდან მოგვიწვიეს,გამოფენისთვის
- მე რატო არ ვიცი? - დავუბღვირე დადიანს
- ახლა ხო გაიგე? ცივი მზერა მომაპყრო და განაგრძო ლაპარაკი
- მოკლედ ზურა და გვანცა ასე გადავწყვიტე და ყველა თუ თანახმა იქნებით ბათუმში ჩავიდეთ რამდენიმე დღით და გამოფენა იქ მოვაწყოთ , საზღვარგარეთიდან ხალხი იქნენა მოწვეული ამ ნახატების გამო და უარი არ უნდა ითქვას - ფურცლები ახლართა ერთმანეთში დადიანმა და დაელოდა ჩვენს პასუხს
- რას ფიქრობ დე შენ? - მომიტრიალდა გვანცა
- მეგობრებო დაგვტოვეთ თუ შეიძლება - მივუგე თანამშრომლებს
- ჩვენც დაგტოვებთ მა და მოიფიქრეთ , არ არის ცუდი ირაკლის აზრი და გადაწყვეტილება მე ვემხრობი - გაეცინა ზურას და კაბინეტი დატოვეს - კარები გადავკეტე და გაავებული მივვარდი დადიანთან
- ასეთ სერიოზულ საკითხებს პირველ რიგში მე უნდა მაცნობდე - არვიცოდი საიდან დამეწყო
- ხოდა გაგაცანი - გაეცინა და სიგარეტს მოუკიდა
- შენ აფრენ? აქ არ ეწევიან - თვალებში ცეცხლი მენთო,ფანჯარა გამოვაღე და ჰაერი გავუშვი ფილტვებში
- მე ვეწევი - იხტიბარს არ იტეხდა
- და ხო ერთი თვე რო არ ჩანხარ და უცბად სამსახურის ამპლუაში რომ მოგინდება ყოფნა , მირღვევ თათბირს და წყვეტ შენ ეგრე სადმე წერია?
- სადაც საჭიროა იქ ვარ და შენ თუ მოგენატრე მითხარი
- მეზიზღები გესმის ?
- კი ვხედავ როგორც გეზიზღები - ფეხზე წამოდგა და ჩემკენ დაიწყო მოსვლა
- არ მომიახლოვდე იცოდე ვიყვირებ- თითი დავუქნიე
- ძალიან სულელი რომ ხარ იცი?
- არ მომიახლოვდე ირაკლი
- ვაუ ჩემი სახელი მომესმა , ცხოველი,ვირი,არანორმალური როდიდან არ ვარ? - გაეცინა და დაიწყო თითებზე თვლა
- შენს თავზე შეყვარებული ადამიანი ხარ , გგონია რო ყველაფერი შენ გარშემო ტრიალებს
- კიდე კიდე რას იტყვი აბა - მომიახლოვდა და წელზე ხელი მომხვია
- რას აკეთებ იდიოტო , გამიშვი ხელი
- როგორი ლამაზი ხარ იცი? სახე ამაწევინა და თვალებში ჩამხედა
- კი ვიცი , გამიშვი ხელი
- ჩემი ხარ შენ - უნდა ეკოცნა როცა სახეში ხელი გავარტყი
- არც გაბედო გესმის? არც გაბედო მოახლოება და მითუმეტეს კოცნა - ვუყვირე და ჩანთას დავავლე ხელი - კარებთან დადგა და სიცილით შემომხედა
- ეხლა არ მითხრა რო არ დაგევასა ჩემი ტუჩები იმ ღამეს - იცინის
- შენ იდიოტი ხარ? იმიტო მოიქეცი ქალაჩუნასავით და დაიკარგე ერთი თვე ? - დავეჯღანე - სისწრაფით მომიახლოვდა ხელი ყვრილმანებზე მომიჭირა
- მეორედ აღარ გაბედავ ჩემთან ეგეთ ლაპარაკს - გაიგე? - ყვირის
- გამიშვი ხელი ცხოველო - ხელი ავაშვებინე და კარისკენ წავედი
- საღამოს მზად იქნები, ბათუმში მივდივართ - ფანჯრის რაფას მიეყრდნო
- არ იქნება ისე როგორც შენ გინდა
- მაგასაც ვნახავთ - თვალი ჩამიკრა
სწრაფად დავტოვე დაწესებულება , თამთას დავურეკე რომ ბარში გამოსულიყო. 15 წუთში ბარში ვიყავი.
- რას შვრებით? ჩანთა ვისროლე სკამზე და სავარძელში დავეშვი
- რა გჭირს ტო? - გამომხედა გიომ
- რამე მოხდა? - უკნიდან გაისმა თამთას ხმა
- ამოიღებ ხმას გოგო? - არ დააკლო დიტომ
- მაღიზიანებს ის დეგრადიული არსება რა შევცოდე ასეთი - ვისკით სავსე ჭიქა დავცალე და ამოვისუნთქე
- ირაკლი ხო? მე შენ მაღიზიანებ სამაგიეროდ - არ დააკლო ცინიზმს თამთამ
- რა გინდა გოგო?
- ძააან კარგად იცი რაც მინდა და რაც ქენი ისიც კარგად იცი - ბიჭები გაურკვევლად გვიყურებდნენ
- მოიხსენი ეგ კომპლექსები ბოლო ბოლო რა ძაან გთხოვ ეხლა მართლა არ მაქვს შენი თავი - მშვიდად მივუბრუნდი დაქალს
- თქვენ ხოარ გაუბერეთ ? რა დღეში ხართ?
- დღეს თათბირი მქონდა და ბრახ უცბად გამოანათა დადიანმა ისე თითქოს არც დაკარგულა , გადაწყვიტა ბათუმში წასვლა და იქ მოწყობა გამოფენის ანუ რა ტრ*კში ვარ მაგ ტიპის ხელში ხვდებით?
- და რატო არ გინდა ტო? მაგარია ვაფშე ერთად წავიდეთ მაგრად გავერთობით - გაუხარდა გიოს
- მოიცა მოიცა და რატო არ გინდა? თუ კაი პონტია რატო არ გინდა? - გამომხედა დიტომ
- არ მევასება ეგ თქვენი ძმაკაცი არც ის მევასება ჩემთან რო მუშაობს - ავხედე ბიჭებს
- დაველაპარაკები მე ირაკლის - სიგარეტს მოუკიდა გიომ
- რო დაელაპარაკები რა? რას შეცვლი
- რა მტრებივით ხართ ტო რა გჭირთ - ხელი აიქნია დიტომ
თამთამ მანქანის გასაღები აიღო და ადგილი დატოვა ისე რომ არავისთვის არაფერი აღარ უთქვამს.
- ამას რაღა ჭირს? - მა*ლევებთ ბო*შვილივიყო - წამოიძახა გაბრაზებულმა ცაგარელმა და ოფიციანტს ხელით ანიშნა სასმელი მოეტანა
- რადა გუშინ გიორგიმ მოიტაცა თამთა და სახლში გამოკეტა , ორ ზღვა შუა მე მოვყევი
- შენ ბიჭო შ*გ ხოარ გაქვს? მიუბრუნდა ცაგარელი ავალიანს
- ასე იყო საჭირო
- კაროჩე ვისი ვისაშია არვიცი მარა შენ ცუდად მოექეცი ახლაც თამთას ამიტო ილაპარაკეთ და მოგვარდით ამ ს*რის გამო რა გაჩხუბებთ - სიცილით თქვა დიტომ და გიოს ხელი მოხვდა თავში
- ძალიან გაღიზიანებული ვარ რა წავედი სახლში - შევტრიალდი თუ არა დადიანი მომყვა ფეხებში
- აქაც შენ? დამღალე უკვე ხვდები? ხელი ვკარი და ბარი დავტოვე.
- რა სჭირს ამას? გაიცინა დადიანმა და ბიჭებთან ერთად მოთავსდა
- შენ რას იკარგები *ესავით და მზესავით გამოდიხარ როცა გაგისწორდება? - ხელი კრა ცაგარელმა და ვისკი მოსვა
- საქმეები მქონდა რა - ხელი აიქნია დადიანმა და ტელეფონი ამოიღო
- რას აკეთებ შე*ემა?
- გიოს ვენაცვალე , კაროჩე საღამოს დავგაზოთ ბათუმში რა გოგოებში არ დამტოვოთ გამოვ*ლევდები - იკრიჭება დადიანი
- დავაიი - გაუხარდა ავალიანს
- ანისთან გექნება პრობლემა არ უნდა წამოსვლა - მხრები აიჩეჩა ცაგარელმა
- მაგას მე მოვაგვარებ
- გევასება ხო? - ღიმილით გახედა ავალიანმა
დადიანმა ლუდი მოსვა და ღიმილის კუთხე ჩატეხა.
ბარი დავტოვე თუ არა სახლამდე სულ რაღაც 15 წუთიც არ იყო ფეხით სასიარულო,გადავწყვიტე გამევლო, ისევ და ისევ ფიქრებმა მომიცვა, წინწკლავდა , ნაზად მხვდებოდა ტანზე წვიმის წვეთები , ჩემს თავში დიდი აურზაური იყო,არ ვიცოდი როგორ უნდა დამეწყო დალაგება , საიდან დამეწყო.. ვერ ვხვდებოდი დადიანი მძულდა თუ ეს ყოველივე საპირისპიროს მახვედრებდა?
ჩემი აზრით სიძულვილი, ისეთივე ძლიერი და მძაფრი განცდაა, როგორც სიყვარული, მაგრამ საპირისპირო მისი. თუ სიყვარულს მოაქვს ბედნიერება ცხოვრებაში, სიძულვილი მოიცავს ყველაზე დამანგრეველ გრძნობასს, რაც კი შეიძლება რომ ადამიანმა მოიფიქროს. ამბობენ სიყვარულიდან სიძულვილამდე ერთი ნაბიჯია,მაგრამ ჩემთან ეს მგონი პირიქითა, ხანდახან რთულია შენს თავთანაც აღიარო პატარა დეტალები, იმის დარწმუნება, რომ ნამდვილად გიყვარს ან მოგწონს ადამიანი, ყოველთვის ადვილი და მარტივი არ არის. Რა უნდა ვქნა? უნდა მოვიხსნა ვარდისფერი სათვალეები და რეალურად შევხედო ცხოვრებას,ადამიანებს, მე ხო დადიანს კარგად არც ვიცნობდი , სიმპატია შეიძლება ყველა მომხიბვლელ ადამიანთან გქონდეს? ვერ ვხვდები ჩემს თავს ვარწმუნებ ახლა ამას თუ საერთოდ რატო ვფიქრობ ამდენს , ამდენს თან დადიანზე? შემიძლია ვენდო ისეთ ადამიანს როგორიც დადიანია? არ ვიცი მისმა კოცნამ რა გრძნობა წარმოშვა ჩემს სხეულში , ტვინში , გულში , რა იმედი მომცა? ჩემი აზრით ყველაფერი აბსურდია , გათამამებული ტიპია და ჰგონია რომ ყველაფერი რაც უნდა იმას მიიღებს , ადამიანი თუ მოგწონს და კოცნი იმ დღიდან როგორ შეიძლება დაიკარგო? მაგრამ თან ვფიქრობ და ვიცი რომ არც დაკარგულა , ჩემს გვერდით იყო ისე რომ არ დამენახა , აერია ჩემთვის გრძნობები. ღმერთო რას ვფიქრობ?

თავი ხელებში ჩავრგე , ვცდილობდი ამ ღრმა ფიქრებიდან გამოსვლას , ძალიან ბევრს ვფიქრობდი და მივხვდი რომ შორს წავედი , ერთმა კოცნამ რა შეიძლება გააკეთოს? უვიცი ადამიანია ეგონა რამე გამოუვიდოდა და მიხვდა რომ ჩემთან ვერაფერს გახდებოდა. ამდენი ვიფიქრე , თითქოს დავლაგდი აზრებში მაგრამ ახლა ვხვდები რომ ვერაფერი ვერ დავალაგე ჩემს გონებაში , ჯობია ყველაფერი ისე დავტოვო როგორც არის და მივყვე დინებას, ჩემს თავს ავუკრძალე ფიქრი და ისე მოვიქცევი როგორც საჭირო იქნება. სახლში მივედი თუ არა თამთას საძინებლისკენ ავიღე გეზი, კარზე დავუკაკუნე და ხმა რომ არ გამცა შევედი
- არ მინდა ლაპარაკი - თავი ბალიშში ჰქონდა ჩარგული
- კაი მაპატიე რა - მის გვერდით მოვთავსდი
- კაი გაპატიე გადი ახლა - გაისმა მისი გაგუდული ხმა
- შენც ხო იცი რო გიორგი მოგწონს? რატო იწვალებ თავს და მასაც აწვალებ?
- ეგ იმის უფლებას არ გაძლევს ასე მელაპარაკო და მოიმოქმედო - ბალიში მოიშორა და დამიბღვირა
- ანუ მოგწონს? - გავიკრიჭე
- ანი გადი გთხოვ
- არ გავალ დამელაპარაკე რა მოხდა გუშინ ?
- რა უნდა მომხდარიყო ? რა გინდოდა რომ მომხდარიყო ? დილით გავიღვიძე და გამოვეპარე ავალიანს
- ნუ მელაპარაკები ასე , შენ იცი რომ ცუდს არასდროს არაფერს არ გაგიკეთებ
- არუნდა გაგეშვი გიოსთან ერთად
- კაი მაპატიე თამთა რა ცუდი განზრახვა არ მქონია ხო იცი თან ისე მეუბნები თითქოს არ ვიცნობდეთ გიოს კაი რა - ხელი ავიქნიე და ფანჯარა გამოვაღე
- ერთი პირობით გაპატიებ - ირონიული ღიმილი გამკრა დაქალმა
- თავი გავუქნიე - მაინც რა აბა?
- დღეს ბათუმში წავალთ - ტაში შემოჰკრა და გარდერობი გამოაღო
- გველი ხარ - ენა გამოვუყავი
- შენს პასუხს არც ველოდები - გადაუარა ცუდმა გუნებამ და დადგა კარგ ხასიათზე
- რა მსახიობი დაქალი მყავს - თავი გავიქნიე და მისაღებში გავედი
- დადიანი მოგწონს ანუშკი? - მომესმა მისი ხმა და წყალი გადამცდა
- აფრენ გოგო? ვერ ვიტან
- კი კიი აბა რა მე რატო მატყუებ? ცეცხლი გინთია მას რომ უყურებ
- დუმილი ვარჩიე არაფერი აღარ მიპასუხია თამთასთვის.
- იმედია ეს სამი დღე კარგად ჩაივლის , ეგ კი არა როგორც წყვილი იქიდან არ ჩამოხვიდეთ - სიცილს არ წყვეტდა თამთა
- დეგენერატკა ხარ - გამეცინა და ლოყაზე ვაკოცე. - გაისმა ტელეფონის ხმა - დიტო იყო -
- ხო დიტო
- აბა ანუშკი მივდივართ ბათუმში?
- სხვა რა გზაა? მივდივართ - გამეცინა და ყურმილი დავკიდე.

***********
არვიცი რეები ვიბოდიალე, მოგწონთ?