-შენ მე მაყ*ევებ ეკატერინე ! - ჩუმად ჩაილაპარაკა და იქვე მდგომ სკამზე დაეშვა - ამას როგორ მალავდი, მე როგორ მიმალავდი - ისე საუბრობდა თითქოს იქ მხოლოდ თვითონ ყოფილიყო
-აკო არ ვიცი რამდენჯერ უნდა გთხოვო პატიება ,მაგრამ ის ვიცი რომ ამ 2 წელს და გაცრუებულ იმედებს ვერ ვუშველით , მართალი ხარ თუ ფიქრობ ,რომ ამას არასდროს გეტყოდი დღევანდელი რომ არ მომხდარიყო, რა მექნა ვერ გეტყოდი ,არ შემეძლო - მის ფეხებთან დაეცა და თავი მუხლებზე ჩამოადო
-არ ვიცი რა გითხრა , არ ვიცი გაგიბრაზდე და ეს ორი წელი ერთიანად ამოვანთხიო თუ გულშ ჩაგიკრა და განუგეშ მამაშენის ნაბიჭ*რობის გამო -თავზე ნერვიულად გადაისვა ხელი
-არაფერი არ მჭირდება აკო, მინდა რომ ოდესმე შეძ₾ო ჩემი პატიება - თავი ასწია და წარბებშეკრულ ბიჭს თვალი გაუსწორა - ახლა მე წავალ კარგი ? მარტო დაგტოვებ საკუთარ თავთან. არ მინდა რომ ნიკას და თინას ჩემს გამო მომავლის გეგმები აეშალოთ - ბიჭმა უემოციოდ ახედა ქალს და ფეხზე წამოდგა
-ჯერ კლინიკაშ გავალთ მაგ ფეხს ანახებ - ბინტშემოხვეულ ფეხზე მიუთითა- ზედმეტი ლაპარაკის გარეშე ეკა ! მერე კი ბიჭებს დავურეკავ და გავიგებ რას შვრებიან
-როგორც მეტყვი - მორცხვად ჩაილაპარაკა და გასასვლელისკენ დაიძრა, ფიქრებში გართული აკაკი უკან მიჰყვა . გონზე ძლივს მოდიოდა, ახსენდებოდა წარსული ,რომელშიც ეს სიფრიფანა ქალი ჰყავდა ,მისით არსებოდა,ბედნიერდებოდა, მან მიატოვა ნებით თუ უნებლიედ, საკუთარ თავს ლანძღავდა გულშ რომ ერთმა წერლმა ეჭვი შეატანინა ქალის გრძნობებში , არ უცდია ჩაღრმავებოდა სიტუაციას და გაეგო ეკას საქციელის მიზეზი,პირდაპი დამსხვრეული გულის ნაწილების აკრეფვას შეუდგა, სადღაც ღრმად გამოკეტა მისი არსებობდა და ცხოვრების გაგრძელება დაიწყო.
ერეკლე & ელისაბედი
ერეკლემ და ელისაბედმა პირდაპირ სასურველი რესტორნისკენ გასწიეს , ყველაფერი შეუკვეთეს რაც კი შესაძლებელი იყო,, დროც მიუთითეს, მთელი რესტორანი ერთი დღით მათ განკარგულებაშ იყო,ამასობაში საბა და მართაც დეკორატორთან ერთად გამოჩნდნენ და ეზო ლამაზად გააფორმებინეს .
-ბიჭო ზედმეტი ხო არ მოგვივიდა ჰა ? - უკვე დასრულებულ დეკორს გახედა საბამ
-არამგონია,თინა გრანდიოზულობას იმსახურებს - გაეღიმა ერეკლეს და ხელი გადაჰხვია ძმაკაცს
-და შენ ?
-რა მე ? - წარბაწევით გახედა ბიჭს
-შენ და ელისაბედი რას აპირებთ ? ხელის თხოვნას არ ფიქრობ ,ბარემ აქავართ ტო - ჩაიხითხითა ბიჭმა
-არ ვიცი - ნერვიულად მოისვა თავზე ხელი
-რას ქვია არ იცი? ერთმანეთი გიყვართ ,მის გამო რა ყლ*ობას აღარ აკეთებდი და ამბობ არ ვიციო , გადამრევ ძმაო მე შენ
-ჯერ ორი ოფიციალური დღეა რაც ერთად ვართ სირ* - გაეცინა თავისისვე სიტყვებზე
-მაგრამ თვეებია იცნობ და მასზე აბოდებ - წერტილის დასმით მიუგო
-ეგ კი - ისევ გაეცინა ბიჭს და რაღაც მხრივ ჭკუაში დაუჯდა საბას ნათქვამი, სიგიჟემდე უყვარდა ელისაბედი, მასზე კარგად ვერავინ გაუგო და ვერც ვერავინ იცნობდა , ხალხი წლები ცდილობს ერთმანეთთან ისე იყვნენ როგორც ერეკლე და ელისაბედი ,მაგრამ ამ ორმა რამდენიმე თვეშ მოახერხა ერთმანეთის გაგიჟება ,ამ ფიქრებშ გართულმა მომავალ ელისაბედს ღიმილაკრულმა გახედა
-რა გაცინებს - თბილად მიუგო ელისაბედმა
-არაფერი ფისო - საბას ხელი მოაშორა და ელისაბედი გულზე მიიხუტა -რო რამე ცოლობა რომ გთხოვო რას იზამ ? - ჩუმად უთხრა ყურთან ახლოს ,ელისაბედს შრუანტელმა დაურა მის სიტყვებზე,განა არ უნდოდა მისის ცოლობო და მთელი არსებობის მასთან ერთად გალევა
-რა თქმა უნდა თანახმა ვიქნები - წყნარი ტონით უთხრა და ბიჭს ახედა
-მაგრამ ? - მიუხვდა რომ რაღაცის თქმა კიდევ უნდოდა
-მაგრამ ჯერ ორი ოფიციალური დღეა რაც ერთად ვართ ,არ ვგულისხმობ იმას რომ ეს ჩემთვის ცოტაა,პირიქით ბევრიც არის - ბედნიერებისგან ჩაეღიმა- მაგრამ ვფიქრობ ჯერ ცოტა დრო გვჭირდება ,ვინ იცის რამდენჯერ დავხოცავთ ერთმანეთს ,ვიკამათებთ,ვიკინკლავებთ და მერე მე სად გავიქცე შენი ცოლი რომ ვიქნები ? - კატის თვალებით ახედა
-აააჰაა ანუ რომ ვიკამათებთ გაქცევას აპირებ - გულიანად გაეღიმა ერეკლეს
-დიახაც ! - მყარად წარმოთქვა
-ვგიჟდები შენზე არანორმალურო ქალო !- წარმოტქვა და ტუჩებზე დაეტაკა
-უკაცრავად და ჩვენც აქ ვართ ისე რომ იცოდეთ - თვალთმაქცი გაბრაზებით წარმოთქვა მართამ ,ამ დროის განმავლობაშ რაც ერეკლე და ელისაბედი საუბრობდნენ, მართა წინ დაუკან დარბოდა და დეკორს ათავალიერებდა რამე ხომ არ აკლიაო, საბას კი მის სიცანცარესადა ბავშვურობაზე ეღიმებოდა.
-მოგვიტევეთ მულო - გაუღიმა და მასზე მიხუტებულ ბიჭს მფეთქავ არტერიაზე ნაზად ეამბორა
-ეგრე არ ქნა მეორედ - ნერწყვი ძლივს გადააგორა და ყურთან დაუჩურჩლა
-მიზეზი ? - წარბი აუწია ქალმა
-საღამოს მარტო რომ დაგიგულებ განახებ ! - ვნებამორეულმა დაუბრუნნა პასუხი და ეზოშ შემომავალ გაცოფებულ დეას მოჰკრა თვალი - ამას რა სჭირს ?!
-ვის ? - ელისაბედმაც დეას კენ გაიხედა- ოპა! ბასრი საგნები გადამალეთ - წარმოთქვა ხმამაღლა
-ვაი შე უბედურო! ეგ ბასრი საგნები შენს ასაკუწად დამჭირდება როგორც გატყობ - გამოსცრა დეამ
-რა გეტაკა გოგო ?1- მიუახლოვდა მართა
-რა მეტაკა და ამ საქონლებმა - ხელები გიორგისა და ნიკოლოზის მიმართულებით გასწია - რაღაცა ბომჟობა აარჩიეს და არ მომისმინეს,ნეტა განახა რა ზიზილ-პიპილო ბეჭედი აურჩია გული აგერევა - აღმოხდა დეას
-გოგო შენ დაიწყნარე ნერვები და მოდი აქ !- მომღიმარმა გიორგიმ ხელები შემოჰხია საყვარელ ქალს და მის თმაშ ჩაგო თავი - თორემ მე დაგაწყნარებ ,მარტოს რომ დაგიგულებ - ყურთან დაუჩურჩულა და ბიბილოსთან ახლოს ციი ტუჩების კვალი დაუტოვა . დეას ტანშ გასცრა და წამიერად მოლბა
-აი რას ერჩი რა , ნახე რა ლამაზია - ბეჭდის ყუთი გახსნა ,ყველა მას დააჩერდა. ყუთიდან ყვავილის ფორმის მოვარდისფრო ,მოიასამნისფრო ბრილიანტის თვლიანი ბეჭედი იმზირებოდა, ზუსტად თინას შესაფერისი,ვარდებზე და ზოგადად ყვავილებზე უზომოდ გიჟდება ჩვენი თინათინი .
-ახლა ატრაკ*ბ დეა!- მკაცრად წარმოთქვა ელისაბედმა - ზუსტად თინას შინაგან სამყაროს ემთხვევა ეს ბეჭედი , მარტო ამის გამო დაგთანხმდება ცოლობაზე ბიძაშვილო - გაუღიმა ნიკოლოზს
-ვფიქრობ უფრო ზრდილობიანი სიტყვები გმართებს ფისო - ჩუმად უთხრა ყურთან ახლოს
-მომიტევეთ მი ლორდ ! - გაეღიმა და ლოყაზე ხმაურიანად აკოცა
-თქვენ რა ქენით აბა ? ყველაფერი მზად არი ? - ნერვიულად აცქმუტდა ნიკოლოზი
-არ იდარდო ძმაო , ყველაფერი ისეა როგორც შეგეფერებათ - წარმოტქვა საბამ და მის გვერდით მორცხვად ატუზულ ქალს ხელი გადაჰხვია ,მართას ლოყები აუწითლდა,უკვე საღამო იყო და ღმერთს მადლობას უხდიდა რომ მისი აღაჟღაჟებული ლოყები არ ჩანდა სახალხოდ .
-ახლა თინა უნდა გამოვათრიოთ სახლიდან ,ისე რომ არაფერი იეჭვოს - წამოიძახა დეამ
-ეგ მე მომანდეთ - ხელები გადაიჯვარედინა ელისაბედმა და ერეკლეს ძლიერად მიეყრდნო გულმკერდზე
-დავაი მაშნ დავიშალეთ , გავემზადოთ და 22:00 საათზე აქავართ ყველა რა - ტაში შემოჰკრა გიორგიმ
-მე ,მართა და ელო მოვემზადებით , ერთად წავალთ თქო ვიგულისხმე და თქვენ როგორმე გადანაწილდით - გამოაცხადა დეამ
-მანქანა გჭირდება ? მე ბიჭებს გავყვები - ერეკლემ მზრუნველი ტონით ჰკითხა და ქალს ლოყაზე მიეფერა
-არა პატარავ , დეას მანქანით გავალთ , შენ დაგჭირდება - ნაზად ეამბორა ტუჩებზე
-კაი მიდი და რომ გაემზადებით მომწერე და მოგაკითხავ - მანაც საპასუხოდ კოცნა დაუბრუნა .
-მე წავალ - ჩუმად წარმოთქვა მართამ და ძლივს გაუსწორა თვალი საბას
-მიდი ბაჭიავ , რომ მორჩებიტ პრანჭვას მომწერე და მოგაკიტხავ - გაუღიმა და შუბლზე აკოცა-მიყვარხარ ! - ყურთან დაუჩურჩულა ,გოგოს ისევ ისე დაუარა ცხელმა ტალღამ სხეულში,გამბედაობა მოიკრიბა და ლოყაზე ეამბორა
-მიყვარხარ ! - დაუჩურჩულა და დეას გამოწვდილ ხელს თავისი შეაგება ,საბას ბედნიერების ღიმილი აეკრა სახეზე და თვალი გააყოლო ნაზად მიმავალ ქალს
-წავედით - ტუჩებზე მოწყვეტით აკოცა გიორგის ქალბატონმა დეამ და გოგოებთან ერთად გაუჩინარდა
ბიჭებიც დაიშალნენ და მზადებას შეუდგნენ.
აკაკი & ეკატერინე
კლინიკაშ მიიყვანა , ექიმმა საშიში არაფერია,მაგრამ ნაკერს მაინც დავადებთო , ოთხი ნაკერი დაადეს და გამოისტუმრეს.
-მადლობა აკო - თავდახრილმა უთხრა ქალმა, საავადმყოფოდან გამოსვლისას
-ჩემი ბრალი იყო ეკა,მადლობა არ არის საჭირო - საგრძნობლად მშვიდა დუთხრა აკაკიმ
-არა ეს ჩემი შიშების ბრალია, ყოველ ხმამაღალ ტონზე და მკვეთრ მოძრაობაზე ასე მემართება - დანანებით ჩაილაპარაკა და ობლად ჩამოგორებული ცრემლი მოიწმინდა
-ბოდიში - ხმა გაებზარა აკაკის , ეკას გაკვირვება გამოესახა სახეზე და მანქანაზე მიყრდნობილ მამაკაცს ახედა
-რისთვის აკო ? - ვერ გაეგო რის გამო უხდიდა ბოდიშს
-რომ ვერ დაგიცავი ეკუ ! - მის სიტყვებზე თვალები ცრემლებით აევსო გოგოს , ამ დროის განმავლობაში პირველად მიმართა ისე როგორც ადრე. თაი ვერ შეიკავა და გაიქცა ,აკაკი ერთ წამს გაშტერებული იდგა ,მერე კი ადგილს მოსწყდა და გოგონას აედევნა - ეკა გაჩერდი! ნუ გარბიხარ ! - შორიდან მიაძახა გოგოს ,მაგრამ ტირილის ხმამ მისი სრულიად გადაფარა . ბოლოს მაინც დაეწია აკაკი და ძლიერად აიკრა სხეულზე სიფრიფანა გოგო
-გამიშვი გთხოვ,შენგან ბოდიშს არ ვიმსახურებ , იმასაც კი არ ვიმსახურებ რასაც აკეთებ - ტიროდა და ძ₾ივს უყრიდა სიტყვებს თავს
-ჩუმად! გაჩუმდი! შენი ცრემლების გამო ადამიან მოვკლავ ეკუ, მაგრამ რა ვქნა რომ ეს ადამიანი მე ვარ და მე შენს გარეშე ვერ ვცოცხლობ,რა ვქნა რომ შენთან მინდა მთელი ცემი არსების გალევა? რა ვქნა ეკუ - ობოლი ცრემლი გადმოუგორდა სახეზე
-ნეტავ შემეძლოს ახსნა როგორ ძლიერ მიყვარხარ და მენატრები აკო - ტირილს ვერ წყვეტდა ეკატერინე
-ჩემო ცქრიალა ქალო ! - ღიმილი ოეფინა სახეზე - ჩემო ფერიავ ,ჩემო ვარსკვლავო ,ჩემო ციმციმა ქალბატონო - სიტყვებით ეფერებოდა და თითოეულ წარმოტქმულ სიტვაზე თავზე კოცნას უტოვებდა
-მაპატიე გთხოვ , მაპატიე აკო - მის მაისურს ძ₾იერად ჩაებღაუჭა
-გაპატიე პატარავ, მე შენ დიდი ხნის წინ გაატიე,უბრალოდ ამას ვერ ვარიარებდი . შემომხედე - თავი ააწევინა და მის სველ აწითლებულ ლოყების დანახვაზე გულიანად გაეღიმა-მე შენ მიყვარხარ მესხელო! არაამქვეყნიური გრძნობით მიყვარხარ ! - ეს თქვა და მონატრებულ ტუჩებს დაეწაფა , მთელი ძალით მიიკრა გოგონა სხეულზე და მასთან ერთად დაბრუნდა მანქანაში, ერთხანს ერთმანეთზე მიხუტებულები იყვნენ, არცერთი არ იღებდა ხმას, აკაკი მონატრებულ სხეულს ეფერებოდა,კოცნიდა,მისი სიახლოვით და ალერსით ტკბებოდა, ისეთი შეგრძნება იყო ორივესთვის თითქოს ამაზე ბედნიერი ვეღარასდროს იქნებოდა ვერცერთი,თითქოს ამაზე სასიამოვნო შეგრძნება ქვეყნად არ არსებობდა.
-აკო - მის ყელში ჩარგულმა მამაკაცმა,სახელის გაგონებაზე ნელა წამოყო თავი და გოგონას მიაშტერდა
-რა იყო ?
-საღამოა უკვე , ბავშები ალბათ ნერვიულობენ - მორცხვად წარმოთქვა
-ჩემო გულო - ხმაურიანად აკოცა ლოყაზე - წავიდეთ თორე ელისაბედს ვერ გადავურჩები ,ნაწილებად დამჩეხავს - გაეცინა თავისივე სიტყვებზე
-ვგიჯდები მაგ გადარეულზე, მისნაირი ადამიანი იშვიათია გეფიცები - გაეღიმა ეკატერინეს
-ჰო იშვიათია, ადამიანები მისნაირად იშიათად ფსიხდებიან - ისევ გადაიხარხარა აკაკიმ
-ნუ ამბობ ჩემს მეგობარზე მასე - გაიბუსხა ეკატერინე
-ჩემო ! - დაიგრგვინა და მობურცულ ტუჩებში ეცა
-გეყოფა - კისკისებდა და ცდილობდა აჟიტირებული მამაკაცი მოეშორებინა
-ვსო ვჩერდები თორე შეგჭამ ჩემი კარგი მოვტყ*ნ - გადაიხარხარა და ორივემ მანქანის წინა სავარძლებზე გადაინაცვლეს .
-მე ლიზაბეტს დავურეკავ ,გავიგებ რას შვრებიან და სად არიან - ტელეფონი მოიმარჯვა , ცალი ხელი კი აკაკის ჰქონდა თავის თითებში ახლართული
-მიდი და მერე მეც ბიჭებს გადავურეკავ - ნაზად აკოცა მტევანზე და მანქანა ადგლს მოსწყვიტა
გოგონები :
სახლში მივიდნენ რევანდელი საღამოსთვის მომზადებული ტანისამოსი და აქსესუარები გადმოაწყვეს ,როცა ელისაბედის ტელეფონმა დაიწყო წკრიალი
-ახლა თუ ბიჭები არიან ,მივახრჩობ !- დაიჭექა დეამ
-არა ეკაა - ნერვიულად წარმოტქვა და ტელეფონს თითი დაუსვა
@
-ლიზაბედტ ! - მხიარულად წარმოტქვა ეკატერინემ და მომღიმარ აკაკის გახედა
-ეკო! რა ხდება აბა? - მისი მხიარული ტონი ეუცნაურა ელისაბედს
-მე და აკო მოვდივართ და სად ხართ ?
-შენდ ა აკო ? - გაუკვირდა
-მოგიყვები - ისევ ღიმილით გახედა ბიჭს
-აჰა გასაგებია - ტონზე მიუხვდა რომ ყველაფერი მოგვარებული ჰქონდათ ,გაეღიმა და გოგოებს გახედა - ჩემტან ამოდი ,აკაკი კიდე ერეკლესთან გაგზავნე - გაეცინა
-კარგი ,თინას დაურეკე ?
-არა ქალო, არ მპასუხობს გიჟს ვგავარ , შენ და კაკიმ რო გაუაროთ არა ?
-აუ კი,თან არ იცის რომ ჩამოვედი და უეჭველი წამომყვება - აცქმუტდა გოგო
-ჰოდა მოგვარებულ! მიდი და გამაგებინე რას იზამთ, ეცადე არაფერი იეჭვოს
-კაი დროებით
-ანსაცმელზე არ იდარდო , გამზადებული მაქვს შენთვის - გაიცინა
-ვგიჟდები შენზე - აღმოხდა გოგოს- უკაცრავად? - ტელეფონში აკაკის ეჭვიანი ხმა გაისმა ,რასაც ელისაბედის და ეკატერინეს ვახტანგური ისცილი მოჰყვა
-მაგას უთხარი არ მომიყვანოს თორე ვანახევ როგორ უნდა ეჭვიანობა !
-გაიგე ? - სიცილით მიუგო ეკატერინემ ბიჭს - ნუ მემუქრები გოგო ! მოხვალ შენ ! - ახარხარდა აკაკი
-აჰა მე გიტხარი - გაეცინა ელისაბედსაც -მიდი და შემეხმიანეთ - ყუმილი დაუკიდა
-გოგო შერიგდნენ? - წამოხტა მართა
-როგორც ჩანს მოგვარდნენ
-აუ რა კაია , აკაკის მოჯღანულ სიფათს ვერ ვეგუები ხოლმე - გაეცინა მართას
-ახლა მაგის გაბადრული სიფათის ატანა მოგვ იწევს -ნ გაეცინა ელისაბედს და მომზადება დაიწყო.
თინათინი&ეკატერინე&აკაკი
-გოგო! - დაიყვირა თინათინმა და კართან მდგომ დაქალს შეაფრინდა სხეულზე -როდის ჩამოეთრიე !
-ნელა ქალო ნუ მომკლავ - გადაიხარხარა ეკატერინემ და ძლიერად ჩაეხუტა მონატრებულ დაქალს
-მოიცა ამ ბედოვლათს აქ რა უნდა - აკაკის დანახვამ გააოცა
-გამარჯობა მომავალი ცოლის დაქალო ! - სსახეზე კმაყოფილი ღიმილი აიკრა აკაკიმ და ხელი გაუწოდა თინათინს
-აბა ? - წარბაწევით ახედა ორივეს
-გრძელი ამბავია - დაიმორცხვა და აკაკის გახედა
-ჰო საჭორაოდ დრო გექნებათ ყელამდე ,ახლა აეწყე და ელისაბედტან მიმყავხართ -წარმოტქვა აკაკიმ და სხეულზე აიკრა ეკატერინე
-ვაიმე მე რაღაცა დიდი გამოვტოვე და აჰა თქვენ! -თითი დაუქნია თინათინმა- ჩანთას ავირებ და მოვდივარ - სახლში შევარდა და ზუსტად ორ წამშ გამოვიდასახლიდან . მანქანაში მოთავსდნენ და მალევე მიიყვანა დანიშნულების ადგილას აკაკიმ გოგონები, თინა გადავიდა მანქანიდან , აკაკიმ ვნებიანად აკოცა ქალს და დროებით დაემშვიდობა
-ნომერი არ შემიცვლია ფერიავ! რომ მორჩებიტ მომწერე ,მიყვარხარ -თვალი ჩაუკრა და შუბლზე ეამბორა
-მიყვარხარ აკო ! - ხმადაბლა წარმოთქვა და ბიჭს მოეხვია
აკაკი ბიჭებთან წავიდა თინათინი და ეკატერინე კი ელისაბედთან პირდაპირი მნიშვნელობით შეიჭრნენ
-აააა მომილოცეთ - ყვიროდა ეკატერინე და ფეხებს ერთ ადგილას აბაკუნებდა
-გილოცავ შერეკილო - გადაეხვია ელისაბედი
-ეხლა ყველანი მომიყვებით რა ხდება თქვენს თავს - მკაცრად განაცხადა თინათინმა და ბეწვიანი ქურთუკი უმისამართოდ უნდა ესროლა როცა მიმოფენილი ტანსაცმლები და სამკაულები შეამჩნია - ეს რა არი ? ბაზრობა გაქვთ?
- მიდი კაცო . დღეს ხომ შენი და ნიკუშას 5 წლისთავია ხოდა , რესტორანშ მიგვყავხარ , ნიკუშას შევუთანხმდით ძმაო ჯერ ჩვენ ვიგუგუნებთ და მერე ერთად შეხვდებიტ ხუთ გიჟურ წელს - ხელი გადაჰხვია ელისაბედმა დაქალს
-რა გიჟი ხარ შვილო - გადაიხარხარა თინამ და ლოყაზე აკოცა ერთი თავით მაღალ გოგოს
-აბა ცეცხლი აინთო თამაშ დაიწყო !- დაიყვირა დეამ და ტანსაცმელს დაავლო ხელი .
ყველამ თავისთვის განკუთვნილი ტანისსამოსი მოირგო. დავიწყოთ თინასგან :
თინათინი: გრძელი მარგალიტისფერი ატლასის კაბა,მის წელსა და საჯჯდომს მადისაღმძვრელად კვეთდა, მარგალიტის საყურე და ყელსაბამი,თავისი საფირმო ბეჭდის გაკეთებაც უნდოდა მაგრამ გოგონებმა ძლივს გადააფიქრებინეს ,არ უხდება მაგ კაბასო, ფეხზე შავი წვრილ ქუსლიანი ფეხსაცმელი მოირგო, თმა მაღლა აიწია და სადა მაკიაჟი გაიკეთა, გამომდინარე მისი ფანატიზჯმიდან ბეწვეულობაზე, გოგონებმა თეთრი გრძელი „შუბა“ აურჩიეს და საბოლოო ჯამში კანფეტ! ნიკუშას ადგილზე „დაბრიდავდა“
დეა: წითელი ტანზე ყველა მხრივ მომდგარი კაბა ,მის სეკრეტის მოდელის ტანს ხაზს უსვამდა, პატარა მაგრამ მიმზიდველად გამოკვეთილი ,მრგვალი საჯდომი სარკეში შეათვალიერა და გულში გაიფიქრა „ საცოდავო გიორგი კბბილებს დაგაყრევინებ“ , წიტელი თვლებით გაწყობილი სამკაულები მოირგო ,თმები წელზე ჩამოიყარა და ბოლოები ოდნავ დაიხვია, წითელი ტუჩსაცხი და ვუალა!
მართა: ლურჯი გრძელი კაბა ,რომლის ჭრილიც თითქმის ბარძაყს იყო აცდელი , სავსე მკერდს მისი დეკოლტე მადისაღმძვრელად კვეთდა , თმები კოსად აიკრა და წინ ჩოლკა ჩამოიყარა, სადა მაკიაჟი გაიკეთა, მარგალიტის თვლებით გაწყობილი ყელსაბამი უმშვენბდა ბროლის ყელს და რაღა თქმაუნდა ცხოვრებაში პირველად ლურჯი ბეწვიანი არც თუ ისე გრძელი ქურთუკი მოისხა , კანფეტ!
ეკატერინე : გამომდინარე მისი სიმორცხვიდან ელისაბედის მიერ შერჩეულ ლუქზე ჯღანაობა დაიწყო ,მაგრამ სხვა გზა არ ჰქონდა მაინც მოუწევდა მორგება. ულამაზესი ვარდისფერი ატლასის კაბა,წელი სრულად ამოღებული და თასმებით იკვრებოდა, ფეხზე ასევე ნაზი ვარდისფერი ქუსლიანი ფეხსაცმელი მოირგო,გამომდინარე სიმორცხვიდან თმები წელზე ჩამოიყარა ,რომ ცოტა მაინც დაეფარა ეს ‘წელდეკოლტე’’ , სადა მაკიაჟი გაიკეთა და შავი მანტო მოისხა მხრებზე , ისეთი სადა და ლამაზი იყო !
ელისაბედი ; გამომდინარე მისი მკაცრი გემოვნება-ხასიათისა , შავი გრძელი კაბა , ღრმა ჭრილით ბარძაყამდე, წელზე ტყავის კორსეტით , მისი მოზრდილი მკერდი უფრო გამოკვეთა კორსეტმა, ყელზე ვერცხილსფერი ‘გველი“ შემოიხვია ,თმა ცხენის კუდივით აიწია , მუხლს ოდნავ აცდენილ ყელიანი ქუსლიანი ფეხსაცმელი ჩაიცვა, მკვეთრი მაკიაჟი დაიატა სისხლისფერი ტუჩსაცხით და უზომოდ გრძელი შავი პალტო მოისხა , გოგოებმა ყბები ძირს დაყარეს და წარმოიდგინეთ ერეკლეს რა დღეს დააწევდა .
-არ ვიცი ძმაო რა გითხრა , კაცი ვიყო ყოველდღე გადაჭიმული მეყოლებოდი - ხელები ჰაერშ გაასავსავა დეამ
-გოგო გაჩუმდი ,რეებს იძახი - უჩქმიტა ელისაბედმა დაქალს
-სიმართლეს იძახის, სიმართლეს ! საწყალი ჩემი ძა - გადაიხარხარა მართამ
-საწყალი შენი ძმა კი არა საწყალი საბა , თუ შემოგაბრდღვნა ეგ წითელი კაბა ტანზე მე ნუ დამაბრალებთ - გველურად გაუღიმა მომავალ მულს და ტელეფონი მოიმარჯვა ,ერეკლეს მიწერა „ მზადვართ ეკე, გელოდებით <3“
ბიჭმა წამშვე დაუბრუნა პასუხი,თითქოს ელოდებოდა როდის მიწერდა ქალი „მოვდივართ ფისო <3“
-აბა ჰე არ წავედიტ ? - გამოაცხადა თინათინმა
-დაია ბიჭეი მოვიდნენ - წარმოთქვა დეამ
-მოიცა,აბა ჯერ ჩვენ ვგუგუნებთო ?- გაუკვირდა თინათის
-შვილო ჯერ ჩვენ ვგუგუნებთ-ში ვიგულისხმე სამეგობრო! თქვენ წყვილი კი მერე წბრძანდებით სადაც გინდატ და განმარტოვდებით - განუმარტა ელისაბედმა
-აა უი, ახლა გავიგე - გაეცინა თინას , უცბად ესემესი მოუვიდა ელისაბედს „ჩამოდით ფისო, მოვედით“
-გავგიჟდები ნუ - გადაიხარხარა ელისაბედმა
-რა ხდება - ერთხმად შესძახა ყველამ
-ესენი მგონი აქ გვდარაჯობდნენ , უკვე მოვედითო
-აუ რა გიჟები არიან - გაეცინა დეას - წავედიტ აბა , მარშით იარ! - წამოხტა და გასასვლელისკენ დაიძრა, ყველანი მას მიჰყვნენ.
რამდენიმე წუთით ადრე ბიჭებტან:
აკაკიმ თინათინი და ეკა დატოვა ელისაბედთან და ერეკლეს ბინაში გაემართა. ბიჭები წამებში მოემზადნენ, ყველას შავი ნახევრად კლასიკური სმოკინგი ეცვა თეთრი პერანგით,გარდა ერეკლესი ,მას პერანგიც შავი ეცვა .
-ეს აკაკი სად აგდია ნეტა გამაგებინა რა ! - წამოიღრიალა გიორგიმ
-კარს თუ გამიღებთ მეც აქ ვარ - უცბად კარის უკნიდან მოესმათ აკაკის ხმა
-ვაი შე ყ*ე კაცო ! - წამოხტა საბა და კარი გაუღო
-მომილოცეთ ბანძებო, დღეს მარტო ნიკას კი არა მეც მომყავს ცოლი - წამოიყვირა და ძლიერად წაუთაქა საბას თავში
-შენ ხო არ ანძ*ევ შვილო - მუშტი მოუქნია ძაკაცს საბამ
-რა ცოლი შვილო?! - წარბი ასწია ერეკლემ
-მე და ეკუნა მოვგვარდით , მეც მაგრად წავუყლ*ვე და იმანაც დამიმალა მამამისის ნაბიჭ*რული საქციელები , როგორც გითხარით მაგ ქალის გარეშე სუნტქვა შეუძლებელია ჩემთვის , დღეს შენთან ერთად ვთხოვ ხელს ჩემო ნიკუშა - მხარზე ხელი დაარტყა ძმაკაცს და სავარძელში ჩაეშვა
-აუ რა ჯიგარი ხარ ე , ანუ ყველა წყვილშ ვართ ? - წამოიძახა გიორგიმ
-ეგრეა ეგრე - გაიცინა ნიკოლოზმა - ჩვენი ბედნიერებისა იყოს ძმებო - კოკაკოლის ქილებს დასწვდნენ და ერთმანეთს მიუჭახუნეს.
აკაკიც მალევე გაემზადა და ყველანი პირდაპირ ელისაბედთან გაემართნენ, მისვლამდე დაახლოებით ორი წუთით ადრე ერეკლემ ელისაბედისგან მიიღო ესემესი ,მანაც მისვლისთანავე დაუბრუნა პასუხი .
ყველანი გადმოლაგდნენ მანქანიდან, ნიკოლოზი და საბა ნერვიულად ეწეოდნენ სიგარეტს ,ერეკლე და გიორგი რაღაცაზე იცინოდნენ ,აკაკი წინ და უკან დადიოდა , ერთი სული ჰქონდა საყვარელ ქალს როდის იხილავდა . გოგონები მალე გამოჩნდნენ, ბიჭებმა პირები მოაღეს სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით , სახეზე გაოცება და ბედნიერება ერთიანად ესახებოდათ . ყველა თავის მეწყვილესთან ერტად მოთავსდა მანქანაში და რესტორნისკენ გასწიეს
გიორგი &დეა
-სპეციალურად აკეთებ ხო ? - უცბად წამოიძახა გიორგიმ და ჩაფიქრებულ დეას გახედა
-რას გიო ? - დაბნეული მზერა მიაპყრო მამაკაცს,რომელზე ნაწყენი იყო,რადგან კომპლიმენტიც კი არ უთქვამს
-ჩემი გაგიჯება გინდა შენ ! აშკარად გინდა - თავზე ნერვიულად გადაიტარა ხელი და უცბად გადააყენა მანქანა
-რას აკეთებ გიორგი ? - გაურკვევლობაშ მყოფმა დეამ ვერ მოუძებნა ახსნა მის საქციელს
-ვგიჟდები შენზე , სიგიჟემდე მიყვარხარ ადამიანო ! - დაიგრგვინა და ტუჩებზე დაეტაკა ქალს, იქამდე არ მოსწყვეტია მის ბაგეებს სანამ უჰაერობა არ იგრძნო, დეას სხელის ტემპერატურამ პიკს მიაღწია,ის წყენა წამში გაქრა რასაც ცოტახნისწინ გრძნობდა - ულამაზესი ხა ჩემო ქალბატონო! - გაუიმა და სცადა გადღაბნილი ტუჩსაცხი მოეშორებინა მისი ტუჩიდან
-დებილო, გული გამიხეთქე - გაეცინა და ნაზად მიჰკრა მუშტი გულ-მკერდზე
-მიყვარხარ დეა ! - ლოყაზე თითი ჩამოუსვა
-მიყვარხარ გადარეულო - წამოიყვირა და ახალ თვითონ აკოცა მამაკაცს
-ჩემი გადარეული თავად ბრძანდები - გაეღიმა ბიჭს
-ხო არა? ახლა გამიშვი ხელი რომ ტუჩსაცხი შევისწორო,კლოუნს რომ დამამსგავსე - გადაიხარხარა და ჩანთიდან სალფეტკი და ტუჩსაცხი ამოიღო,წამში შეისწორა და ისევ გაუყვნენ რესტორნის გზას .
საბა&მართა
-ლამაზო! - მკაცრად მიმართა მორცხვად მჯდარ გოგოს და ცალი თვალი გზისკენ გააპარა
-...- მართამ უბრალოდ გახედა,პასუხი არ გაუცია
-რატო მორცხვობ მართუ ? ვინ ვარ მე შენთვის ? - ღიმილით გახედა საყვარელ ქალს
-გზას უყურე საბა - გაეღიმა გოგოს და თვალი მოარიდა
-შემომეჭმები ! ეგ ტუჩები შემომეჭმება ! - ვნება შეეპარა ხმაში
-მერედა დარჩები ჰაერში - გამოაჯავრა და ხელები გადაიჯვარედინა
-ჩემო ! ჩემო! მოდი აქ ! - დაიგრგვინა და ხასხასა ტუჩებზე დასწვდა
-ბიჭო წინ იყურე, ავილეწებ ით - გადაიხარხარა მარტამ და ძლივს მოიშორა ბიჭი
-შენი სილამაზე მატყვევებს ადამიანო !
-შენი სილამაზის ტყვე ვარ - წაიმღერა მართამ და სარკეში ტუჩთან გადღაბნილი საცხი შეისწორა
-მიყვარხარ კაჭარავა! - მკაცრად გამოაცხადა ქალის თითებში თავისი ახლართა
-მიყვარხარ ლიპარტელიანო ! - გაუღიმა და საზურგეს მიეყრდნო
აკაკი&ეკატერინე
-აუ ეგრე ნუ მიყურებ გთხოვ - დაიწუწუნა ეკატერინემ და მორცხვად ახედა თვალებანთებულ ბიწს
-აბა როგორ ვუყურო ქალს ,რომელიც ამდენი ხნის მერეც მაგიჟებს
-ოო გეყოს - ლოყებში სიწითლე შეეპარა გოგოს
-მოდი ჩემთან - კისერში ხელი შეუცურა ქალს და მონატრებული ტუჩები კიდევ ერთხელ დაუკოცნა
-აკო კაი რა, ნუ აკეთებ ასე - უფრო მეტად აწიტლდა გოგო
-რა გინდა გოგო? ჩემს მომავალ ცოლს აღარ ვაკოცო შენი შიშით ? - გადაიხარხარა ბიჭმა
-სულ ასეთი არანორმალური იქნები შენ - მუჯკლუგუნი უთავაზა ბიჭს
-შენ კი სულ ჩემი იქნები ! სულ ! - კიდევ ერთხელ ეამბორა და მანქნა დაძრა
ნიკოლოზი&თინათინი
-ხუთი წელია შენზე ვაბოდებ და შენ ყოველთვის ახერხებ ჩემს ჭკუიდან გადაყვანას ადამიანო ! - მკაცრად გამოუცხადა სახეგაბადრულ ქალს ნიკოლოზმა
-ჩემო გადარეულო, როგორ მიყვარხარ - გადაიხარხარა და ბიჭს მოწყურებულმა აკოცა
-შენ არ იცი მე როგორ მიყვარხარ, ჩემი სული ხარ ! - მის ტუჩებთან დაიჩურჩულა და კიდევ ერთხელ ეამბორა
-უბედნიერესი ადამიანი ვარ რომ მყავხარ ნიკუ!
-ჩემი ბედნიერება ხარ ! - ყელზე ნაზად ეამბორა ქალს
-ამ გიჟებს რომ მოვიშორებთ სად მივდივართ ? - გაიცინა თინათინმა
-სიურპრიზ ! - სიცილშ აჰყვა ნიკოლოზიც
-გულ! - ლოყაზე ხმაურიანად აკოცა და ადგილს მოსწყდნენ
ერეკლე&ელისაბედი
-ყველაზე სიმპატიური რომ მყავხარ გითხარი ?- მიმზიდველად გაუღიმა მამაკაცს და ტუჩის კუთხე კბილებს შორის მოიქცია
-ეგრე ნუ აკეთებ , თავს ძლივს ვიკავებ რომ აქვე არ გაგ*იმო ! - ვნება მორეულს აღმოხდა
-კარგი კარგი - გადაიხარხარა და დანებების ნიშნად ხელები ასწია
-ამაზე გამომწვევი არაფერი გქონდა ?
-რა გინდა ერეკლე ? - წარბი აუწია მამაკაცს
-უკვე გითხარი რაც მინდა,მაგრამ ჯერ შენმა ბიძაშილმა ხელი უნდა სთხოვოს შენს დაქალს - თვალი ჩაუკრა და გზას გახედა
-შენც ახლა ეგ გიშლიდეს რა ხელს - გადაიხარხარა ელისაბედმა
-მართალი ხარ ! სანამ არ გაგ*იმავ ვერ მოვისვენებ ! - წამიერად დაამუხრუჭა და მანქანა ისევ კორპუსთან დააბრუნა
-რა? რას აკეთებ ბიჭო ვიხუმრე - გაოცებისგან ეცინებოდა ელისაბედს, ერეკლემ მანქანიდან გადმოიყვანა და წამში აღმოჩნდნე ელისაბედის ბინაში
-უნდა ეცადო რომ არ გამომიწვიო ლამაზო ! - ვნებით აღმოხდა კაცს და ტუჩებზე დასწვდა, წვალებით მაგრამ მაინც შემოაძარცვა ტანსაცმელი და მთელი სხეულიტ შეიგრძნო საყვარელი ქალი .
ყველანი უკვე რესტორანშ იყვნენ რომ ერეკლე და ელისაბედი არ ჩანდნე , ვინ რა იცოდა იმათთან რა ცეცხლი ენთო
-სად არიან ძმობას გაფიცებ, დარეკე ერთი კაჭოსთან - წამოიძახა გიორგიმ
-მპასუხობს რო ? - დაიჯიჯღინა აკაკიმ
-წამო ჩვენ მაინც შევიდეთ და მოვლენ - საბამ მართას მოხვია ხელი და რესტორანში შევუძღვა დანარჩენებს.
-რო არ გამე*იმე არ გამოდიოდა , ჭკუიდან შევიშლებოდი - უკვე ტანსაცმელში გამოწყობილ ელისაბედს მოჰხვია წელზე ხელები და ყელში ნაზად აკოცა
-არანორმალური ხარ ! - გაეცინა და ლოყაზე აკოცა ბიჭს
-წამო წავიდეთ თორე დაგვხოცავენ ისინი - გადაიხარხარა და მანტოს დასწვდა
-ვიტყვი რომ მე არაფერ შუაში ვარ - ხელები ასწია და გასაქცევად მოემზადა საჯდომზე რომ იგრძნო ძლიერი ხელი
-გითხარი ნუ მიწვევ - უთხრა ბიჭმა და ორივემ სიცილ-ხარხარით დატოვა სახლი, საბედნიეროდ ორმოც წუთზე მეტ ხანს არ დაუგვიანიათ
-სადა ხართ შვილო ამდენ ხანს ? - წამოიძახა თინათინმა
-ჩემი ბრალი არ არის - ხელები ასწია ელისაბედმა და ერეკლესგან მკვლელი მზერაც მიიღო
-რაო ძმაკაც ცდუნებას ვერ გაუძელი - ახარხარდა საბა
-მადლობა თქვი რო ქალები სხედან აქ - შეუბღვირა მომავალ სიძეს და ელისაბედის გვერდით მოთავსდა .
12 საათამდე გემრიელად იჭორავეს,იცინეს, ძველი დრო გაიხსენეს,მერე უცბად წამოდგა ნიკა და ბიჭებტან ერთად ეზოში გავიდა.
-სად გაიქცა ყველა ? - იკითხა თინათინმა
-რავიცი წამო,გარეთ იქნებიან - წამოდგა ელისაბედი ,მასთან ერთად გოგებიც ადგნენ,აკაკიმ წინასწარ გააფრთხილა ელისაბედი რომ ეკატერინე და თინათინი წინ უნდა შემოეყვანა . ორივეს მკლავი გაუყარა და გარეთ დაიძრა მათთან ერთად - აუ მოიცა ტელეფონი დამრცა , იარეთ და დაგეწევით -წინ მიმავალ გოგოებს უთხრა და ცოტა უკან დაიხია, გოგოებმა მხარი აიჩეჩეს და მკლავგაყრილები გავიდნენ ეზოში .
უცბად გაისმა სიმღერა its a beautiful night we're looking for something dumb to do , თინათინი გაოცებული უყურებდა ეკატერინეს, გოგონა ყურებამდე უღიმოდა, რა იცოდა რა რომ თვითონაც ისეთივე შოკი ელოდა , ეზოშ სრულად რომ გადაინაცვლეს ეკატერინესაც გაოცება ეხატებოდა საღეზე . მომღიმარი აკაკი და ნიკოლოზი იდგნენ შუაში ,მათ დანახვაზე ორივემ ცალფეხზე დაიჩოქა და ბეჭდები გაუწოდეს
-გახდები ჩემი ცოლი მესხელო ? - პირველი აკაკის ხმა გასიმა ეკატერინეს ცრემლები გადმოსცვვდა და თანხმობის ნიშნად კისერზე შემოახტა მამაკაცს.მანაც ბეჭედი მოარო თითზე და ძ₾იერად ჩაიხუტა
-ცოლად გამომყვები ჩემო ერთადერთო ? - ღიმილით უთხრა ბიჭმა გაოცებულ ქალს
-კი,კი, მილიონი კი - იყვირა თინათინმა და ისიც კისერზე ჩამოეკიდა მამაკაცს.
ულოცავდნენ ერთმანეთს , ეხვეოდნენ ,ეხუტებოდნენ . იცინოდნენ. .....................
1 წლის შემდეგ :
-დედას გეფიცები თავს ჩამოვიკიდებ ყველაზე მაღალ ხეზე მართამ უარი რო მიტხრას ცოლობაზე - ბოლთას სცემდა საბა
-რატო უნდა გიტხრას შვილო , შენ შიგ ხო არა გაქ - წამოარტყა ხელი გიორგიმ ბიჭს
-ეს ჩემი ქალბატონი დეასავით თვინიერი კი არ არის, უთქმელად რომ დაგთანხმდა ცოლობაზე - დაუღრინა საბამ გიორგის, დიახ ზუსტად 1 თვის წინ დეას ცოლობა სთხოვა გიორგიმ,ძველიტ ახალ წელს , აესე უცბად სუფრასთან წამოიყვირა გინდა თუ არა ჩემი ცოლი ხდებიო და დეასაც ეგ არ უნდოდა გჟივით ყვიროდა კიო.
-ბიჭო ელისაბეს არ უნდა სთხოვო ცოლობა,შეახმიტ ერთმან ეთს ახლა აკაკი მიუბრუნდა ერეკლეს
-დღეს ვაპირებ - გაეღიმა ერეკლეს
-ეე რა ყველამ დრეს აიტეხეტ - გადაიხარხარა ნიკოლოზმა
-ჩაიჯ*ი შენ! გასწორებულშ ხარ და გვებლატავები არა ? - დაუღრინა საბამ
-წავედი მე , ელისაბედი მელოდება - წამოხტა ერეკლე
-ხო აქ მშვიდობა ?
-რაღაც სასწრაფოაო და ვნახავ რა
-კაი მიდი დროებით - დაემშვიდობა ბიჭებს და ელისაბედისკენ გაემართა.
ელისაბედი:
ერთი წელი იყო გასული იმ ბედნიერი დღიდან, თინამ და ნიკოლოზმა იდეალური ქორწილი გადაიხადეს დამალე პატარა ბეატრისი მოევლინება ქვეყანას,გიორგიმაც სთხოვა ხელი დეას და ის გადარეული ისტერიკულად კიოდა თანახმა ვარო.კაკის და ეკატერინეს ცოტა პრობლემა შეექმნათ ქორწილშ,ეკატერინეს მამის გამო,მაგრამ მოგვარდნენ და ახლა ისინიც პატარას ელოდებიან,თუმცა ჯერ სქესი არ იციან.საბა და მართა უფრო დაახლოვდნენ,ხშრად ჩხუბობდნენ და ლამის კუწავდნენ ერთმანეთს,მაგრამ სიყვარულმა ასეც იცის.რაც შეგვეხება მედა ეკეს,მთელი ეს პერიოდი ერთად ვცხოვრობდით,უფრო მეტმა იდილიამ დაისადგურა ჩვენს ცხოვრებაშ,ამ დროის განმავლობაშ მხოლოდ სამსახურის გამო ვიჩხუბეთ,უარზეა რომ ჩემი და მამაჩემის კომპანიას უხელმძღვანელოს,მირჩევნია შენგატარო წინ და უკან,კომპანია არ მიხსენოო.
ბოლო კვირებია თავს შეუძ₾ოდ ვგრძNობ, თავბრუს ხვევა,სისუსტე,ძლიანობა, გულშიუცნაურად გამკრა იმ აზრმა რომ შეიძ₾ებოდა ორსულად ვყოფილიყავი და მოულოდნელად ღიმილი მომეფინა სახეზე,თუმცა წამში გამიქრა,როცა დავფიქრდი რომ შეიძ₾ებოდა გადაღილობის ბრალი ყოფილიყო,თავსვაიძლე და აფთიაქიდან ტესტი ამოვიტანე,ნერვიულად შევედი საპირფარეშოშ,გავიკეთე და იქვე ნიჟარის კიდეზე ამობრუნებულად მოვათავსე,არ მინდოდაპირდაპირ დამენახა შედეგი. ზუსტად ათი წუთი წინ და უკანგავდი-გამოვდიოდი მისაღებშ და საპირფარეშშ შესვლას ვერ ვბედავდი, უარყოფითი რომ ყოფილიყო? გული საშნლად დამწყდებოდა,მინდოდა უზმოდ მინდოდა შვილი ,ჩემიდა ერეკლეს მომავლის გეგმები და გრძNობებიამ მხრივ ორმხრივი იყო, ერეკლეც მამჩნევდა რომ ბოლოკვირებია ისეთ ხოდზევეღარ ვიყავი როგორც მჩვევია,ბევრჯერ შევამჩნიე მობილურში ჩვილის ვიდეოების დანახვისას როგორეღიმებოდა და წამიერად გამომხედავდა ხოლმე,გულში რაღაცნაირად გამკრა ამ ფაქტმა,ერთი წელია რაც ერთად ვართ,ერთად ვცხოვრობთ და აზრადაც არ მომსვლია(თუბოლო პერიოდ არგავითვალისწინებთ)რომ ექიმთან მივსულიყავი,იქნებ რაიმე პრობლემა მქონდადა ნებიერი თუ უნებლიე ორსულობაიმიტომ არ დგებოდა.ამაზე ფიქრებშგართულს საშინელმაჟრუანტელმა დამიარა სხეულში, სახეზე ხელი ჩამოვისვი და ფეხაკრეფით შევედი აბაზანაში
-რაც არის არის - ხმამაღლა დავიძახედა გიჟივით ჩავაფრინდი ტესტს,გადმოვატრიალე და შოკურ მდგომარეობაშ ჩავვარდი,ორი მკვეთრი წითელი ზოლი. ტესტი ადგილზე გახევებულმა დავაბრუნე და ნიჟარას ორივე ხელით დავეყრდენი,უნებლიედ დამცვივდა ცრემლები
-ნუთუმე,ჩვენ ..მე და ეკეს შვილი გვეყოლება?- საკუთარ ანარეკლსველაპარაკებოდი სარკეში და გიჟივით ვიცინოდი,ან რა მატირებდა,ან რა მაცინებდაასე შერეკილივით,ამის გაფიქრებაზე საკუთარ ფიქრებზეცკი მეცინებოდა, ღმერთმა ამისრულა,ესეც ამისრულა და დედობის უფლება მომცა.ღიმილნარევმა და აჟიტაციის მდგომარეობაშ მყოფმა,დავავლე ტელეფონს ხელი დაერეკლეს მივწერე,სალაპაროკო მაქვს და გეხვეწები მოდი მეთქი,იმან რათქმა უნდა ისევ კომპანიას მიაწერა ეს ყველაფერიდა ფისო ხო გითხარი უკვე,რომ არ მინდა მე მაგ კომპანიის არაფერიი,მეც გავჯიუტდი და არ მაინტერესებს მოდი მეთქი ,ხოდა თან ისიც დავუყოლო ბაუნტი წამომიღემ= მეთქი.
დაახლოებით 15-20 წუთი ასე გაბადრული ვიჯექი და ჩემს თხელ მუცელს ინსტიქტურად ვუსვამდი ხელებს,გონებაშ ათასჯერ წარმოვიდგინე ეკეს რეაქცია,მაგრამ,მაინც სხვადასხვა სცენები მიდგებოდა წინ. როგორც იქნა კარზე კაკუნი გაისმა და მერე კარის ჭრიალის ხმაც,მივხვდი რომ ჩემი ბატონი მობრძანდა და მხიარულად წამოვენთე ფეხზე.
-ფისო მოვედი -თბილად გამიღიმა
ავტორი:
დაახლოებით 20 წუთი დასჭირდა ერეკლეს სახლამდე მისასვლელად,კარზე დააკაკუნა ,მერე ხელი სახელურს ჩაავლო,როცა იგრძNო რომ კარიღია იყო,პირდაპირ შეაჭრა სახლში და სავარძლიდან მხიარულად მომძრალ ქალს შეხედა,თბილ სპორტულებშ იყო გამოწყობილი და გრძელითმებიკოსად აეკრა
-ფისო მოვედი-ღიმილით მიუგო ოცნების ქალს და ნელი ნაბიჯით მიუახლოვდა
-როგორც იქნა,ბაუნტი?- ბიჭის თვალიერება დაიწყო ,ერეკლემ ერთი გულიანად გადაიხარხარა და ჯიბიდან შოკოლადამოაცურა
-ჯერმე და მერე ბაუნტი- თითისაწევით განუცხადა და ტუჩებზე დასწვდა
-გიჟო,მომენატრე- საყვარლად მობურცა ტუჩები
-სულ რაღაც 2 საათია რაც დაგტოვე მარტო-გაეღიმა კაცს
-მერე რა მე სულმენატრები- აქ უკვე ბუტიაობას იწყებდა
-ჰა ახლა გაბუტვის გარეშე!-თითი დაუქნია- 1წლის წინ ზუსტად ამ სიტუაციაშ მყოფს გახსოვს რა მითხარი?-წარბები მაღლა აზიდა,ელისაბედს გაახსენდა რომზუსტად ასე უთხრა თავადაც“სულრაღაც 2 საათის წინ დაგტოვეო: , და გაეღიმა-როგორც ჩანს გაგახსენდა-ბიჭმაცარდააკლო ღიმილი
-ეგრეუნდა მაძახო ახლა ?
-მთელი ცხოვრება!- დაიჭექა და გულმკერდზე აიკრა ქალი
-რაღაცაზეუნდა გელაპარაკო ეკე- ნაზი ტონით დაიწყო საუბარი
-მოდი ჯერ მე ვიზამ რაღაცას დამერე რაც გინდა ის მითხარი კაი?
-კარგი-გაუღიმა,აინტერესებდა რის გაკეთებას აპირებდა,უეცრად ერეკლე მის წინ ჩაიმუხლა და ხელში პატარა ყუთი არსაიდან მოიქცია
-ჩემო ადამიანო! კარგად იცი რომ ეს მიკიბვ-მოკიბვა და ა.შ არ გამომდის,სამყაროში ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ,შენ მასწავლე სიყვარული ,ყველაფერი მომეცი რაცკი კაცს სჭირდება ,ახლა კი მინდა მე მოგცე,მინდა ჩემი დარჩენილი ცხოვრება მოგცე, ცოლად გამომყვები ?-აღფრთოვანებულ ალისაბეს მიაგება თავისი თვალები,გოგონა მასთან ერთად ჩაიმუხლა და ძლიერად მოჰხვია ხელები,ერთ წამს შეკრთა ერეკლე მისი რეაქციისგან,მაგრამმერე ტანხმობად მიიღო და მთელი ძალით აიკრა სხეული გულმკერდზე
-მიყვარხარ ეკე და უამრავ კის გეუბნები,პატარა საჩუქართან ერთად-ყურში ჩასჩურჩულა და ოდნავ მოშრდა,ბიჭი აშკარად გაკვირვებულიიკყო,რა საჩუქარს გულისხმობდა ელისაბედი ,ნამდვილად ვერ ხვდებოდა
-შენზე დიდი საჩუქარი კიდევ არსებობს სადმე?- ღიმილით უთხრა ქალს
-აი აქ-მუცელზე მოისვახელი- წეღან მითხარი ყველაფერი მაჩუქე რაც კი მამაკაცს სჭირდება ცხოვრებაშიო,მაგრამ აქამდე ეს ასე არყოფილა,ეს კი დღეს ჩემდა უნებურად შეიცვალა-ფართოდ გაუღიმა წარბებშეკრულ ბიჭს- ჩემი წინასაქორწილო საჩუქარი აი აქ არის მამიკო!- ერეკლეს თბილ ხელს დასწვდა და მუცელზე მოითავსა,ბიჭი გაუგნებული უყურებდა მომღიმარ ქალს
-ჩემი კარგი მოვტ*ან მეღადავები?!- ნერწყვი მძიმედ გადააგორა და ოდნავუკან გაიწია ,ელისაბედი რეაქციის ადეკვატურობას ვერ მიუხვდა და უბრალოდ თავი დაუქნია - ჩვენ პატარა კნუტი გვეყოლება?!- ყურებამდეგაღიმებულმა არამქვეყნიური ხმით დაიყვირა,ელისაბედმა კნუტის ხსენებაზე თავი ვერ შეიკავა და სიცილი აუტყდა ,ამ სიცილშ მოულოდნელად დასწვდა მაამაკაცი და ჰაერში ააფრიალა აწ უკვე საცოლე
-ბიჭო ნელა- სიცილით ერთი ვითომ დაუცაცხანა აჟიტირებულბიჭს
-მამაგავხდები,როგორც იქნა მამა გავხდები,პატარა კნუტი მეყოლება,პაწაწინა- ცალი ხელით აჩვენებდა ზომას და გულიანადიღიმოდა-ჩემს ფისოს პატარაკნუტი ეყოლება,ღმერთო მიყვარხარ!- თავი მაღლა აღმართა და ღმერთს მიმართა ისე თითქოს მის წინ მდგარიყოს ზეციერი.
-მეც ასეთი რეაქცია მქონდა , საწყალი ბავშვი- მუცელზემოისვა ხელი-არც მამა გყავს მთლად ჯანმრთელი დაარც დედა - ამაზეორივემ გულიანად გადაიხარხარეს,მკლავებში მოიქცია საყვარელი ქალი,სავარძელში მასთანერთად ჩაეშვა და მისი ალერსით განაგრძო ტკბობა.
საბა&მართა
მართა სამსახურიდან ახალი გამოსული იყო,რომ საბამ მიწერა „ბაჭიავ კაფეშიგელოდები და სამსახურიდან პირდაპირ გამო“ ,“კაი<#“ ცოტა ნაგლურად მიწერა და კაფისკენ გაემართა,ნაგლურადიმიტომ რომ ცოტა იკამათეს,არ მოსწონდა მართას საბას სამსახურში ამდენი ქალი რომმუშაობდა,ეჭვიანობისგან ეჩვენებოდა რომ ყველა მასეპრანჭებოდა, ყველაზემეტად იმაზე ღიზიანდებოდა რომ სახლშ როდის მიდიოდა,რას შვრებოდა,როგორ რანაირად არ იცოდა,საბას ზედმეტი კონტროლი უყვარდა მართაზე,თუმცა პირიქით თუ ხდებოდა ეს ყველაფერი გიჟდებოდა ხოლმე . ნაწყენი მივიდაკაფეში,შიგნით შესვლისასდაინახა რომ მხოლოდ ის იყო კაფეშ,დათან საკმაოდ ბნელოდა,მხოლოდ მაგიდაზე ანთებული სანთლები ბჟუტავდა,საბას ვერ მოჰკრა თვალი,მერე გაახსენდა გასული ერთი წელი,ყოველ კამათზე რომანტიულ საღამოებს უგეგმავდა შესარიგებლად და ოდნავ ჩაეღიმა ფიქრისგან
-ჩემი პრინცესა მოსულა-ზურგიდან მიეხუტა ქალს
-მოვედი-ბუზღუნით ჩაილაპრაკა
-ისევ ნაწყენი ხარ?- ლოყაზე ნაზადაკოცა
-არა- უფრო მეტადგაიბუსხა,რაზეც საბასგულიანად გაეცინა
-ჩემი“არა“ -დაიძახა და ტუჩებზე ეცა გოგოს
-გამიშვი ვირო! რატო ვარ შენი „არა“
-იმიტომ რომ როცა რაღაცას გეკითხები,ძირითადი პასუხი გაქვს „არა“!-გაიცინა-დღესაცრომ ასე იყოს გეფიცცები თავს ჩამოვიკიდებ სადღაც
-თოკს მეგაჩუქებ შერიგების ნიშნად- წაენაგლა და მაგიდასთან დაიკავა ადგილი,მისდა გასაკვირად საბა არ დამჯდარა ,წინჩამოუდგა და ნაწყენდა ცოტაც გაბრაზებულ ქალს შეავლო ხარბი მზერა
-ეგ გაბრაზებაც რომმაგიჟებს!
-აშკარაა- ირონიის ნიშნად მიმოიხედა და ჩაბნელებულ კაფეზე მიანიშნა
-გველი ხარ ! ეშმაკზე ადრე დაბადებული!- მკაცრად უთხრა და ჯიბიდან პატარა კოლოფი ამოიღო,მართას არც შეუხედავს,ფანჯარაშ იყურებოდა უაზროდ,მხოლოდ მაშნ გამოიხედაროცა სანთლის მბჟუტავ შუკზე არეკლილი საბას ჩრდილი წამშ დაპატარავდა და მის მუხლებთან მიესვენა.
-ჩემი ცოლი გახდები კაჭარავა!- მგონი ამ ბიჭს კითხვის დასმა არგამოსდის,მთელი სერიოზულობით დამკაცრი ტონითგამოუცხადა და თვლიანი ბეჭედი ამოიღო კოლოფიდან,მართა გაშტერებული უყურებდა,სულ არ ჰქონდა შეწინააღმდეგების ან რაიმე მსგავსი თავი ,სურვილიც რომ ჰქონოდა,ბიჭმა მისი თხელი თითები თავისაშ მოიქცია და წამშ ჩამოაცვა ბეჭედი თითზე,ნაზად ეამბორა ხელზე და გაოგნებულგოგოს გაუღიმა
-ხომ ხედავ კითხვა არდამისვამს! ჩემი იყავი,ხარ და იქნები!ოღონდ დღეიდან ჩემი ცოლის სტატუსით-კიდევ ერთხელ ეამბორა ხელზე და შეამჩნია როგორ გადმოუგორდა გოგოს ობოლი ცრემლი ლოყაზე
-იდიოტო! მიყვარხარ- უცბად წამოხტა და რამდენიმე წამის წამომდგარ ბიჭს კისერზე ჩამოეკიდა,საბამ ერთი გადაიხარხარა და ძლიერად აიკრა სხეულზე ქალი
-მიყვარხარ ცოლო!- ისე ამაყად წარმოტქვა თითქოს პრეზიდენტისსტატუსზე საუბრობდა.

სიყვარული აღგვამაღლებს“, ვით ეჟვანნი, ამას ჟღერენ.
შენ არ ჯერ ხარ, უსწავლელნი კაცნი ვითმცა შევაჯერენ?!
დ ა ს ა ს რ უ ლ ი