ვენახებში ჩაკარგული სიმწვანე ირგვლივ მხოლოდ დიდი მდელოები
აქა იქ პატარა სახლები
სიმშვიდე

-ამ ტერიტორიაზე მხოლოდ მანავის ჯიში გვაქვს გაშენებული
მარჯვნივ კი რქაწითელი.
უფრო პატარა ზომის ტერიტორიაზე მიმითითებს
- ზოგჯერ საჭიროა მანავს რქაწითელი შევურიოთ რადგან უფრო არომატული გემო მივიღოთ ჰარმონიული, დაბალანსებური, მხიარული და დახვეწილი.
- მხიარული?
- რათქმაინდა მისი დაგემოვნება თუნდაც დალევა უნდა მოგწონდეს ზედმეტატ სპირტიანი არ უნდა იყოს თუმცა ამას დაძველებაც ახერხებს.
- დღეისთვის საკმარისია უკან დავბრუნდეთ მგონი ძალიან გცივა
თვალებით ჩემს აბუზულ ტანზე მიმანიშნებს
ბევრი გამეგო ღვინოზე დღევანდელი ინფორმაციაც მიემატა მათ სიას. უკან დაბრუნებულებს მე ჩემს ოთახში შევდივარ ტანსაცმელს ვიღებ და სააბაზანოსკენ დიდი სიხარულით მივდივარ.
უკვე ძალიან ბნელოდა საათს რომ დავხედე თითქმის 12ს უჩვენებდა.
კარზე კაკუნია და კარს იოსები აღებს
- სტუმარი გვყავს შეგიძლია შემოგვიერთდე და მოსაღებში გამოხვიდე.
მეც ჩემს თბილს მლსაცმელს ვავლებ ხელს და ოთახიდან გავდივარ.
მისაღებში ცოტა ხანში შესული მამაკაცი დგას.
- თედო პაპა, ეს დეაა ვინც ჩვენი სასტუმრო უნდა გარდაქმნას სასწაულად
კაცი თბილად მიღიმის ჩემსკენ მოდის და მეხვევა
- კეთილი იყოს შვილო შენი აქ ჩამოსვლა იმედია მოგეწონა აქაურობა.
- თედლ პაპ დიდი ხანია ამ ყველაფერს პატრონობს და უვლის ყველა მიწის ნიადაგი ზეპირად იცოს რა სად გაიხარებს კარგად.
ეს კაცი მართლაც რომ უსაყვარლესი იყო თავის შევერცხლილი თმებითა და ულვაშით.
- რასაკვირველია აქაურო ძალიან მომეწონა, ჩემს ბავშობას მახსენებს.
- ხოდა ძალიან კარგი შვილო ხვალიდან ერთად შევუდგეთ საქმეებს.
იოსებმა ხის დაფაზე სხვადასხვა სახის ყველი დააწყო, ხილი და რაც მთავარია ღვინოც შემოუერთა მაგიდას. ცოტა ხნის შემდეგ თედო პაპა დაგვემშვიდობა და წავიდა.
მეც ადგომას ვაპირებ რომ იოსები ისევ სკამზე მაბრუნებს ჭიქას ისევ მწვანე ფერის სითხით მივსებს. სიგარეტის კოლოფს იღებს ჯიბიდამ და ერთ ღერს ტუჩებ შორის იქცევს
კიდევ ერთ ღერს იღებს და ჩემი ტუჩებისკენ მოაქვს.
ჯერ მე მიკიდებს შემდეგ თვითონ.
რამდენიმე წუთით სიჩუმეა, მიყურებს, მაკვირდება.
- ვენეციაში რამდენი ხანი იყავი?
- 2წელი საქართველოში რამდენიმე თვეა რაც ჩამოვედი.
- ვიცი, ვენეციაში სწავლობდი ასევე მუშაობდი კომპანიებთან, რამდენიმე სასიყვარულო ურთიერთობაც.
- კიდევ ბევრი რამე იცი ჩემზე?
- იმაზე მეტი ვიდრე შენ წარმოიდგენ.
ჩემს სკამს ხელს კიდებს თავისთან ახლოს წევს.
- ხვალ ბევრი საქმე გვაქვს ჯობია დაისვენო.
მეც ვდგები მისი სიახლოვით გაბრუებული და ჩემი ოთახისკენ მივდივარ.
მშვიდად ვეშვები საწოლში და სიზმრებში ვიკარგები.

დილით საუბრები მაღვიძებს
-თომა ეს აქეთ წამოიღე…
- თედო პაპა საბას გადაეცი მალე მოვიდეს..
მეც ვდგები გარეთ ვიხედები ეზოში უამრავი ხალხია ყველა რაღაცას აკეთებს მეც ვდგები ყავას რაც შეიძლება მალე ვსვამ ლეპტოპს ვიღებ და გავდივარ.
ეზოში იოსებს ვეძებ მაგრამ არსად ჩანს,
თედო პაპა მესალმება იქვე მყოფ ხალხს მაცნობს.
ძველი სასტუმროსკენ მივდივარ 4სართულიანია, პირველი სართულით ვიწყებ, ნელნელა ზემოთ ავდივარ
ისეთი ვიზუალი აქვს ყველაფერს ადგილიც ისეთია, ვფიქრობ ყველაფერს ცოტა ძველ ვინტაჟუფ სტილში გავაკეთებ შდეგ ჩვენს უფროს იოსებს ვანახებთ პროექტს.
მეოთხე სართულის ვერანდაზე გავდივარ სადაც ძველი ხის ავეჯია შემორჩენილი,
ლეპტოპს ვხსნი და მუშაობას ვიწყებ.
თვალების ტკივილმა რომ შემაწუხა თავი წამოვწიე, უკვე შუადღე იყო , თურმე 2საათია რაც ესე ვზივარ, შემთხვევით უკან ვიხედები, ცოტა შევცბი , კარების ჩარჩოზე იოსები დგას და მიყურებს.
- დიდიხანია აქ ხარ?
- თითქმის 2საათი
- შემიძლია პირველი სართულის პროექტი განახო თუ მთლიანად ნახვა გსურს?
- არა ჯერ ვნახავ იქნებ არ მომწონს, მაგრამ საღამოსთვის გადავდოთ ეხლა შენი დახმარება მჭირდება.
ქვემოთ ჩავდივართ,
ერთერთ მარანში ჩავდივართ სადაც ყველას მოეყარა თავი.
- გაიცანით ეს დეაა, გიორგის შვილი
ერთერთი მოხუცი ქალბატონი მოდის ჩემკენ და მეხვევა - მიხარია შვილო შენი ნახვა ბოლოს რომ გნახე ძალიან პატარა იყავი.
მე? მნახეს? სად?
- უკაცრავად მაგრამ ვერ გიხსენებთ, მაპატიეთ.
- მე ლილიკოს ახლობელივარ ბევრჯერ მიხახიხარ, და აი ამ ბედოვლათოს ბებია. და იოსებზე მანიშნებს..