ზაფხულის ცხელი დღე იყო,ღრუბლებმა ბარგი ჩაალაგეს და სადღაც შორს გადაკარგულიყვნენ.მზე გადმოჰყურებდა აყვავებულ ბუნებას,ეალერსებოდა მცენარეებს.
მხურვალე მზის სხივები ახალგაზრდა გოგონას გლუვ კანს ნაზად ეფერებოდნენ,ეხებოდნენ მის აღელვებულ,სიყვარულით დაუდგრომელ სხეულს,ეზოში მხოლოდ ფიქრებში დაკარგული გოგონათი დამძიმებული ჰამაკის გულამოსკვნილი ჭრიალი ისმოდა.მწვანე ფერები ჭარბობდა ეზოში,თუმცა აქა იქ თვალში მოგხვდებოდა გამომწვევად მბზინვარე ხილი.
გოგონას მხოლოდ ახლაღა შეახსენა თავი ტკივილმა მიხვდა,რომ მისი თმა გაშლას ლამობდა,წამოდგა და სწრაფად გაიშალა,მოაშორა თმის სამაგრი თმას და სწრაფად აფრიალდნენ თმის ღეროები ჰაერში,უხაროდათ თავისუფლება.დაუბრუნდა ჰამაკს თუ არა გაისმა ჰამაკის წუხილი,თუმცა გოგონამ რა იცოდა თუ რა აწუხებდა მას,თავი გააქნია,თვალები დახუჭა და დაელოდა თუ როდის განაგრძობდნენ მზის სხივები მის კანზე სრიალს,მზის სხივების მოლოდინში მყოფს თავზედ ჩრდილი რომ დაატყდა,მის სახეზე მაშინვე გამოისახა უკმაყოფილება და თვალები გაახილა,შეცბუნდა…მომღიმარი ბიჭის თვალები არ შორდებოდნენ მის სახეს,გოგონას უყურებდა და სწავლობდა მის თითოეულ დეტალს,როდესაც ორი გალაქტიკა ერთმანეთს შეეჩეხა გოგონას სიმორცხვე სახეზე გამოისახა და ბროწეულს დაემგვანა.
გოგონამ შეამჩნია როგორ გაეპარა ოქროს ფასის მქონე ღიმილი მას,როგორ ამოძრავდა ჩვიდმეტი კუნთი მის სახეზე,აშკარა იყო ხვდებოდა გოგონას სიწითლის მიზეზს.
ჩაღიმება შეამჩნია თუ არა უფრო გაწითლდა და თითქოს გულის ჩურჩული მოესმა,გული გამალებით უცემდა,ვეღარ ეტეოდა სხეულში.ნელმა სიომ ცისფერთვალებას ოქროსფერ თმაში გაირბინა,წამოდგა და კულულებიანი თმა უკან გადაიწია,ღიმილი ეპარებოდა და ლოყები ეჩხვლიტებოდა.არცერთი ცდილობდა სიჩუმის დარღვევას,აღარც ჰამაკი კვნესოდა გულამოსკვნილი.
ისევ ზემოდან უცქერდა,გოგონა კი ძეგლივით გაშეშებულიყო,ცისფერი თვალებში არეკლილი გოგონა უფრო და უფრო პატარავდებოდა,სურდა გამქრალიყო,უფრო და უფრო ეწებებოდა ჰამაკს,ჰამაკსაც უჭირდა თავის შეკავება,ვეღარ გაუძლო და საბოლოოდ ამოიოხრა.
ცისფერთვალებამ მოაშორა თვალები გოგონას,შეამჩნია როგორ დაწყნარდა გოგონას სახეზე ნაკვთები რომლებიც აღელვებულიყვნენ.
მხრებში გაიჭიმა,შებრუნდა და დაიძრა მზეზედ მოტრფიალე ხილისაკენ,ხეს ნაყოფი ნაზად მოაშორა,ერთი თავისთვის დაიტოვა ხოლო მეორე გოგონას გადასცა,გოგონა მის თითოეულ ქმედებას გაკვირებული უყურებდა მაგრამ თან ძალიან სიამოვნებდა,ფრიალებდა მისი გული და თან ჩურჩულებდა სიყვარულით დამტკბარი.
ეს ყველაფერი დასასრულს რომ მიუახლოვდა და ბიჭს ჭიშკართან მეგობრები მოადგნენ,ბიჭი თავისი მეგობრებისაკენ დაიძრა და გოგონა გაოცებული და დამწუხრებული დატოვა მაგრამ ბოლოს ჭიშკართან ოქროსფერთმიანმა თვალი ჩაუკრა,გაუღიმა და ლოყები დაეჩხვლიტა.
ისევ სწრაფად ააძგერა გოგონას წამიერად დამშვიდებული გული.ბიჭის დატოვებულ ხილს გოგონა დააცქერდა და თავის გულს ჩურჩულში აჰყვა.
ხომ არ მოეჩვენა? საკუთარ თავს ჩქმეტდა ხომ რეალურიაო.
ვინ იცის?…რეალურია?