კეკე
4

_ ნინას სიცხე ჰქონდა დილით! _ უხასიათოდ იყო მარიამი. ხშირად რეკავდა ძიძასთან. და მიუხედავად იმისა, რომ ქალის პასუხი ამშვიდებდა. ბოლომდე მაინც ვერ ახერხებდა მოდუნებას. სხვანაირ პასუხისმგებლობას გრძნობდა შვილის მიმართ. მთელი ცხოვრება მარტო იყო. მაშინაც კი როცა ქმარი ჰყავდა. ყოველთვის საკუთარი თავი ებარა მხოლოდ და დიდად არც მომავალზე ნაღვლობდა, მაგრამ მას მერე, რაც ნინა გაჩნდა მის ცხოვრებაში, ყველაფერი შეიცვალა. მით უფრო მაშინ, როცა ქმარმა ორსული მიატოვა. მხოლოდ რამდენიმე დღე მისცა საკუთარ თავს უფლება უმოქმედოდ და უმიზნოდ მჯდარიყო. შემდეგ ფეხზე წამოდგომა აიძულა თავს. წელში გაიმართა, თავი ასწია და საკუთარი ძლიერებით აღვსილმა გააბიჯა მისთვის სრულებით თავდაყირა დამდგარ სამყაროში. სამყაროში, სადაც მარტოხელა დედობა ცოდვად თუ არა, სირცხვილად მაინც ითვლებოდა. სადაც მის დანახვაზე თავს სიბრალულით აქნევდნენ, მაგრამ რეალურად დახმარების ხელს არავინ უწვდიდა. გასაუბრება გასაუბრებაზე ჰქონდა, მაგრამ კეკემდე ვერავინ გაბედა მისთვის ერთი შანსის მიცემა. არავინ დაიჯერა, რომ სწორედ მარტოხელა დედობა იქნებოდა მარიამისთვის ის მამოტივირებელი ძალა, რაც რამდენიმე ხანში მას საუკეთესო თანამშრომლად აქცევდა. დიახ, ახლა გაასმაგებულ პასუხიმგებლობას გრძნობდა ეს უცნაური უსიტყვო ქალი და ცხოვრებას ქედს ჯიუტად არ უხრიდა.

_ რატომ არ დამირეკე და არ გამაფრთხილე? რას აკეთებ აქ?_ წარბი შეკრა კეკემ.

_ უკეთააო დალიმ!_ სახის ნაკვთები არ შეცვლია მარიამს. დროთა მანძილზე ისწავლა ემოციების საკუთარ თავში შეკავება. არ უყვარდა კი არა, გიჟდებოდა, როცა ვინმე იბრალებდა მარტოხელა დედობისთვის, რადგან თავად მიაჩნდა, რომ ძლიერი ქალი იყო და პრობლემებს თავს კარგად ართმევდა. განცდილმა უამრავმა იმედგაცრუებამ, შეუვალი გახადა. ერჩივნა მთელი ღამეები მუშაობაში გაეთენებინა და საკუთარი შვილის სარჩენად საჭირო უკანასკნელი თეთრიც თავისი შრომით გამოემუშავებინა, ვიდრე სხვისი მოწყალების მოლოდინში უმოქმედოდ მჯდარიყო. ერთი შეხედვით ეს საქციელი მის გადამეტებულ სიამაყეზე მიუთითებდა, მაგრამ კეკე კარგად იცნობდა მარიამს. იცოდა, რომ მარიამი დამოუკიდებლობას მხოლოდ გულში დაბუდებული შიშის გამო ცდილობდა, რომ ერთ დღეს საკუთარი თავისთვის არ ჰქონოდა სასაყვედურო, რომ არასაკმარისად გაისარჯა.

_ მარიამ!_ სათვალე მოიხსნა კეკემ და თანაშემწეს თვალებში შეხედა._ არ გიძინია არა მთელი ღამე?
თვალები დასიებოდა ქალს და ჩაწითლებოდა.

_ დღეს განთავისუფლებ, იქამდე სანამ ნინას სჭირდები! ჩემი ბრძანება განხილვას არ ექვემდებარება! ბავშვი ექიმს ანახე და შემეხმიანე საღამოს!_ მარიამიც იცნობდა კეკეს. ის სიტყვებს ზერელედ არ ისროდა. იცოდა მისი განცდები, როცა დედა დაეღუპა. იცოდა, რომ კეკეს ახლა ყველაზე უკეთ ესმოდა მისი პატარა გოგონას საწუხარი. ამიტომ თავი დაუკრა და გაეცალა.
სახლამდე ცოტაღა უკლდა, რომ დალიმ დაურეკა შეშინებული ხმით.

_ მარიამ ნინას სიცხემ აუწია, ტემპერატურა წამალს არ ემორჩილება, არ ვიცი რა ვქნა!

_ ხუთ წუთში მანდ ვარ!_ უპასუხა მარიამმა და სიჩქარეს მოუმატა.
სიცხისგან იწვოდა ბავშვი, სასწრაფოს ლოდინს არჩია თავად მიეყვანა შვილი საავადმყოფოში, ასე დროსაც მოიგებდა.

_ მგონი ცოტა ზედმეტი მოგივიდა?_ ისე ირონიულად გადახედა იატაკზე უგონოდ გაშხლართულ კაცს თემომ, აშკარა იყო, სულ არ ანაღვლებდა ეს „ცოტა“ რამდენად ზედმეტი იყო სინამდვილეში.

_ კერკეტი კაკალია! არაფრით თქვა ვინ დაავალა კეკეს გატაცება. ამბობს, მომეწონა და ცოლად მინდოდაო!_ გადაიხარხარა ონომ._ ცოლად უნდოდა თურმე!

_ რა იცი, ეგება მართლა მასეა?_ გაეღიმა თემოს. არ ესიამოვნა ონოს მეგობრის სიტყვები.

_ ხოდა მაშინ მადლობა უნდა გვითხრას! ჯოჯოხეთიდან გამოქცეულ დემონს გადავარჩინეთ!_ ფეხი ზიზღით გაკრა უგონოდ მყოფს.

_მართლა ასე ხედავ კეკეს?_ დაეჭვებით გამოხედა თემურმა. არ გამორჩენია მასზე საუბრისას როგორ ეცვლებოდა ხმა და როგორ ეპარებოდა ირონია. ირონია ხომ რომანტიკისგან თავდაცვის საუკეთესო საშუალებაა?!

_ არ ვიცი, ვერ მივხვდი ბოლომდე რა ადამიანია! _ აიჩეჩა მხრები ონომ._ და ეს უფრო საინტერესოა!

_აჯობებს ფრთხილად იყო! და ნურც ასე გაგიჟდები აწი!_ თვალით იმ ტიპისკენ ანიშნა._ წყალი მიასხი, თორემ ძალიან ღრმა ძილში წავიდა!

იქვე მდგარი გამჭვირვალე სურას მოავლო ხელი ონომ და გათიშულ კაცს ზედ დააცალა.

_ აბა გაიღვიძე , ვის გაუგია ამდენი ძილი?_ თვალები სწრაფად გაახილა ტყვემ. და იქაურობა უიმედოდ მოათვალიერა.

_ ანუ არ გვეუბნები ვისგან ხარ არა? _ გაუღიმა თემომ. კაცმა ამოიოხრა.
_ გითხარით და არ გჯერათ! მიყვარს ეგ ქალი!

_ კარგი ვთქვათ დაგიჯერეთ და რა გეგონა მოიტაცებდი და ისიც დარჩებოდა? ვინ ? კეკე კერესელიძე? საერთოდ არ იცნობ?

_ ვიცნობ, თან ძალიან კარგად! ოდესღაც სკოლელები ვიყავით, მაგრამ მას არ ვახსოვარ! არც თავის გახსენებას აქვს აზრი! ადრეც მასეთი იყო! ახლაც ასეთია! ყველას უყვარდა და ზედ არავის უყურებდა._ თავი ჩახარა კაცმა._ იმედი რომ არ მაქვს იმიტომ მოვიქეცი ასე დაუფიქრებლად! ვიფიქრე....
გაჩუმდა და იატაკს დააშტერდა.

_ გისურვებთ მის შეყვარებას! ისე, როგორც მე მიყვარს, ან უფრო ძლიერადაც!_ ჯიქურ შეაჩერდა თვალებში რატომღაც სწორედ ონოს._ მერე მიხვდებით რა უიმედო გრძნობაც მამოძრავებდა!

_ ეს ახლა მლოცავს თუ მწყევლის ნეტა?_ რაღაცნაირად უსიამოდ ჩაეცინა ონოს.
როცა მიხვდნენ, რომ ის კაცი არ იტყუებოდა, გადაწყვიტეს უბრალოდ გაეშვათ. ან რა უნდა ექნათ ცალმხრივად შეყვარებული კაცისთვის? სიყვარულის გამო მართლა ციხეში ხომ არ გაუშვებდნენ. თანაც ხომ ისე გამოვიდა, რომ თავად აღმოჩნდა გატაცებული. ხოდა ადგნენ და უბრალოდ გაანთავისუფლეს. მკაცრად კი გააფრთხილეს კეკეს სიახლოვეს არ გამოჩენილიყო.

იმ საღამოს ქალაქის მერთან ჰქონდა კეკეს შეხვედრა ჩანიშნული, რომლის გადადებაც არაფრით გამოდიოდა. ისედაც თავს იფასებდა ბატონი დავით ქამუშაძე. ერთ დროს მამამისის ბავშვობის მეგობარი, ახლა კი რაც არ უნდა იყოს, ქალაქის მერი. მართებდა თავის დაფასება სტატუსიდან გამომდინარე.
იჯდა საკუთარ მაგიდასთან ბატონი დავითი და წარსულს იხსენებდა, დროს როცა მისი ოჯახი შიმშილის ზღვარზე იდგა და ხსნად კარის მეზობელი კერესელიძეები ევლინებოდათ. ახსოვდა იმ ოხშივარავარდნილი წვნიანის სურნელი, რომელსაც დიანა დეიდა უეჭველად შემოაწვდიდა ხოლმე დავითს. ახსოვდა იმ ხელისგულისოდენა მჭადების დაბრაწული ფერი, იგივე დიანა დეიდა რომ უშურველად უმასპინძლდებოდა ობოლ ბიჭუნას. ახსოვდა, მაგრამ მადლიერების ნაცვლად სირცხვილს გრძნობდა კიბის ზედა საფეხურზე აცოცებული ფაროსანა. აღარ სურდა იმ "სამარცხვინო" წარსულის გახსენება. მაგრამ არც დავიწყება გამოდიოდა.
ახლა კეკე იყო ობოლი, ახლა კეკეს სჭირდებოდა დახმარება. ოღონდ არა წვნიანის თეფშის სახით, არამედ პატიოსანი გადაწყვეტილების მიღებით. მსუყე ქრთამზე უარის თქმით და წინასწარ ჩაწყობილ ტენდერში სწორი გადაწყვეტილების მიღებით . ხოდა სად თეფში წვნიანი და სად მილიონობით ლარი? უღირდა კი დავითს ის წარსული ამ თანხად?!

გაღიზიანებულმა დაბალ წვერზე ჩამოისვა ხელი. არადა ისეთს არაფერს არ ითხოვდა კეკე კერესელიძე, რაც წესით და რიგით არ ეკუთვნოდა. სად გვაზავას ნაჩქარევი პროექტი და სად K.ჯგუფის სრულყოფილება.
და მიუხედავად ამისა, ახლანდელ დავითს არაფრად უღირდა საკუთარი წარსული. სამაგიეროდ იმ მშიერი და ყველაფერს დანატრებული ბავშვისთვის რომ გეკითხათ, ის ცხელი წვნიანი შეუფასებელი რამ იყო მაშინ. თვალები დახუჭა და ცხადად წარმოიდგინა ოხშივარავარდნილი თეფში. გაახსენდა, როგორ მსუნაგად მოაკრიალებდა ხოლმე წითელი ვარდებით მოხატულ ჯამს, რადგან წვეთიც არ ემეტებოდა დასაკარგავად.

_ დაილოცოს დიანა შენი ქალობა და ადამიანობა! დრო მოვა ღმერთი მოგიზღავს მადლს ამ სიკეთისთვის!_ ჩურჩულებდა მისი დარდისგან ნაადრევად დაბერებული დედა და მთელი მონდომებით რეცხავდა მეზობლისთვის შესაბრუნებელ მართლაც უზარმაზარ მათლაფას.
ხოდა სწორედ დედის სიტყვებმა მიაღებინა დავითს ის არაორდინალური გადაწყვეტილება იმ დღეს, რომელიც შემდეგ ალბათ ათასჯერ ინანა, მაგრამ სადღაც გულის სიღრმეში საოცარი კმაყოფილებაც ბევრჯერ იგრძნო და საკუთარ თავს კმაყოფილმა გაუღიმა სარკეში.

_ გამარჯობა შვილო! როგორ გიკითხო?_ ფეხზე ადგომით მიესალმა კეკეს.
_ კარგად ბატონო დავით! თქვენ როგორ ბრძანდებით?_ კეკე ყოველთვის ოფიციალურად მიმართავდა ამ ვითომდა საკმაოდ ახლობელ ადამიანს.
_ რა მიშავს ჩემო კარგო, ვიღლები, საქმეს რა დალევს? მაგრამ რომ ითავებ მეთაურობას აღარ უნდა იწუწუნო ადამიანმა მერე!_ თავიც შეიქო და წონაც მოიმატა დავითმა. ღიმილი შეიკავა კეკემ. და გულში გაიფიქრა: „ალბათ ტენდერების გაყალბება და ყველა ის უკანონობა, რასაც ხელს ყოველდღიურად უწყობ ძალიან დამღლელია სინამდვილეშიო!“

_შენ მხოლოდ ჩემ მოსაკითხად არ მოხვიდოდი შვილო!_ უთხრა მამობრივი მზრუნველი ტონით დავითმა კეკეს და თითქოს ნამუსზე შეაგდო_აბა რა ხდება, რა გაგჭირვებია?
სავარძლის საზურგეს მოხერხებულად მიეყრდნო და საკუთარ ღირსებაში დარწმუნებული კაცივით დაიკრიფა გულხელი. წარბიც არ შეუხრია კეკეს მის ორაზროვან წინადადებაზე. ფეხი ფეხზე უდარდელად გადაიდო და თამამად ჰკითხა:

_ ნათლიაჩემი თქვენი ნატალიას ნათლიაცაა არა ბატონო დავით?__ ლამის ნერწყვი გადაცდა დავითს, წამში გასწორდა სავარძელში._ ვიცი, თქვენნაირი პატიოსანი და ღირსეული მერი, ნეპოტიზმში ხელს არ გაისვრიდა და მექრთამეობაში ხომ საერთოდ , ხოდა გამკვირვებია გვაზავას ეს თავდაჯერება, რომ უკვე გამარჯვებულია და ჰგონია, რომ ტენდერიც, ისევე როგორც თქვენ თავის უძირო ჯიბეში უსხდხართ!
_ რაო?_ ამოიხავლა გაცოფებულმა დავითმა. ამპარტავანი კაცი იყო ბატონი მერი. მიუხედავად იმისა რომ კეკეს ერთი სიტყვაც არ უთქვამს ტყუილი მის ღირსებას მაინც მწარე მათრახად მოხვდა._ ეგ ვინ თქვა?
_თავად ნათლიაჩემმა ბრძანა ჩვენი უკანასკნელი შეხვედრისას და თანაც რჩევა მომცა, როგორც საყვარელ ნათლულს, რომ ხელი ავიღო მცდელობაზე, რომ მაინც ვერაფერს გავხდები, იმიტომ რომ თქვენ კარგახანია მისი მარიონეტი ხართ!
გაოფლილ შუბლზე ხელი გადაისვა დავითმა. ზიზღით ტუჩები დაემანჭა. იტყოდა გვაზავა ამას განა არ იტყოდა?! კარგად ახსოვდა რა არაკაცურადაც მოექცა კობა კერესელიძეს და თურქებთან ერთობლივი პარტნიორობის ნაცვლად ზურგში მახვილი როგორ ჩასცა მეგობარს და კეთილისმყოფელს. არა, ფულის გამო ეშმაკს რომ მიყიდიდა სულს გვაზავა, ეს კარგად იცოდა დავითმა, მაგრამ ეგონა მის თანამდებობას და გავლენას მაინც სცემდა სათანადო პატივს, თუმცა სად იცოდა გვაზავამ საჭირო ადამიანების დაფასება და პატივისცემა?! კეკეს მოსვლამდე მიღებული გადაწყვეტილება კიდევ ერთხელ გაამყარა საკუთარ გულში. ახლა უკვე გვაზავას დასჯის მიზნით და მის ჯინაზე.

_ შენ არ იდარდო შვილო!_ წყალი მოსვა და შეეცადა გაბრაზება სახეზე არ დასტყობოდა._სამწუხაროდ, ზოგ ადამიანს ავიწყდება სად დახოხავდა, სანამ ფრენას ისწავლიდა!
ვერც კი გაიაზრა იმ "ზოგში" პირველი ადგილი თავადაც რომ ეკავა.

დავითის კაბინეტიდან მშვიდი ღიმილით გამოვიდა კეკე. დარწმუნებული იყო კობას სიკეთე თუ არა გვაზავას ჯინი სწორად მოქცევას აიძულებდა ქამუშაძეს.
_ ესეც ასე!_ ჩაილაპარაკა თავისთვის. _ ახლა ის საძაგელი კაცი უნდა ვიპოვნო და ჭკუა ვასწავლო!
თუმცა მისდა მოულოდნელად ონოს პოვნის პერსპექტივამ ბრაზის ნაცვლად სიამოვნება აგრძნობინა.
_ საინტერესოა!_ ჩაილაპარაკა ამ აღმოჩენით გაოცებულმა.

_ მარიამ როგორ არის ნინა?_ ბავშვზე ნერვიულობდა კეკე. უყვარდა ეს შავგვრემანი მხიარული გოგონა. ყოველთვის ახალისებდა, ხასიათს უკეთებდა და მომავალზე აფიქრებდა.
სინამდვილეში კეკეს ოჯახი სურდა. სურდა ის ხალხი ჰყოლოდა გვერდით, ვინც მოუთმენლად დაელოდებოდა დაგვიანებულს და ვისაც სიყვარულს და მზრუნველობას გაუზიარებდა. ესეთი ხალხი თუ ეყოლებოდა საღამოს სახლში დაბრუნება აღარ იქნებოდა ასეთი უსიამო. ცარიელ სახლზე სევდიანი არაფერიაო! ფიქრობდა კეკე და საავადმყოფოსკენ მიიჩქაროდა. არც არავინ ჰყავდა მარიამის მეტი და ვერც ვერავის ენდობოდა, მაგრამ მარიამთანაც კი მუდამ ცდილობდა დისტანციის შენარჩუნებას. რომ გეკითხათ რისი ეშინოდა ასე ძალიან, თავადაც ვერ გეტყოდათ. მაგალითად მამა მოჰყავდა, ორი ბავშვობის მეგობარი ჰყავდა და ორივემ უღალატა. რა გარანტია ჰქონდა თავად, რომ არავინ ჩასცემდა ზურგში ლახვარს?! მაგრამ გული მაინც მარიამისკენ მიუწევდა.
_ მარიამი მათ არ ჰგავს!_ მეათასედ უმეორებდა საკუთარ თავს.

_ გოგიმ კონტრაქტს ხელი მოაწერა!_ თვალები უელავდა თემოს._ ახლა კი გაება ბებერი მელა!
_ რანაირად მოახერხე მისი დაჯერება?_მართლა უკვირდა ონოს. _ არ მეგონა ამდენად მიამიტი თუ იყო გვაზავა. ფაქტობრივად გაკოტრებულ კომპანიაში ჩადო მთელი ფული. წარმომიდგენია რა სახე ექნება, როცა სიმართლეს გაიგებს.
მხიარული სახით დაუქნია თემომ მეგობარს თავი.

_ დრო მოვიდა ღალატისთვის პასუხი აგოს! მამაჩემის საფლავთან დავიფიცე, რომ პასუხს ვაგებინებდი! სასიამოვნო ყოფილა შურისძიება!

_ვფიქრობ, ხვალ როცა ყველაფერს მიხვდება, ნამდვილი ტრაგი_ კომედია გაიმართება ჩვენს ოფისში!_ თვალი ჩაუკრა ონომ და მანქანისკენ წავიდა დამშვიდებული.

სწორედ მაშინ, როცა გოგი გვაზავას ეგონა რომ მშენებლობაზე გამოცხადებული ტენდერი უკვე ჯიბეში ედო, კონკურსის პასუხებმა ისე გააოგნა, აფართხალებულ გულზე ხელი მიიჭირა. პირველად იმ წამს იგრძნო, რომ რაღაც გაეპარა თვალთახედვიდან. კიბეზე ჩამომავალ კეკეს რომ მოკრა თვალი, სულ დაავიწყდა სიფრთხილე და ისიც რომ ასი თვალი უყურებდა და მის ყველა ნაბიჯს ჟურნალისტები მშიერი სვავებივით უთვალთვალებდნენ. ბედნიერ კეკეს წინ გადაუდგა და ავად შეაჩერდა.

_ რაო ქალბატონო? რა შესთავაზე ბატონ მერს ასეთი, რომ აზრი ერთ ღამეში შეაცვლევინე?_“ ბატონს“ ისეთი ირონიით წარმოსთქვა აშკარა გახდა, რას და როგორ ფიქრობდა მის სტატუსზე და თანამდებობაზე.
ასე დამცინავად აათვალიერა რამდენმე საფეხურით მაღლა მდგარი ქალი და ამაზრზენად გაიღიმა._ თუმცა ამას არ უნდა ბევრი ფიქრი! კიდევ რამდენიმე ტენდერადაც კი ღირხარ ჩემო ნათლულო!
ეგონა წყობიდან გამოიყვანდა კეკეს, მაგრამ ძალიან შეცდა და ამან მთლად დააკარგვინა წყობილება.

_ გამარჯობა ნათლია! _ გაეღიმა კეკეს._ მამაჩემი მოკითხვას გითვლის და გელოდება! მასე თუ გააგრძელე ღრიალი და ნერვიულობა, ვფიქრობ მალე ჩაეხუტები კიდეც!
გვერდი მშვიდად აუქცია და გაცლა დააპირა. მაგრამ სიმწრით გონდაკარგულმა გვაზავამ მაჯაში ხელი ჩაავლო და შეაჩერა.
_ გგონია შეგარჩენ შე პატარა...
სიტყვა არ ჰქონდა დასრულებული რომ იატაკზე აღმოჩნდა გათხლეშილი. მშვიდად მოიხარა კეკე წელში და აუღელვებელი სახით დააცქერდა
და წაქცეულს.

_ შენ მე გულუბრყვილო და კეთილ მამაჩემში არ აგერიო ბებერო ტურა! დაიხსომე, რომ არაფრად მიღირს შენნაირი მოღალატე წურბელას ნათელ_მირონობა! და არც ამით დამიმთავრებია შენთან! მანამ არ დავისვებებ, სანამ იმ წუმპეში არ დაგაბრუნებ, საიდანაც მამაჩემმა ამოგათრია! ახლა კი მეჩქარება, უნდა აღვნიშნო ჩემი სრულებით სამართლიანი გამარჯვება!_ წელში გაიმართა და ჩვეული ამაყი ნაბიჯებით დატოვა გაოგნებული ჟურნალისტები. ჯერაც ვერ მოსულიყვნენ გონს , თუ რა მოხდა მათ თვალწინ წამის წინ.

_ დაინახე რა გაუკეთა გოგის?_ ისევ არ უჯერებდა საკუთარ თვალებს ონო. _ ეს ვინაა ძმაო? მართლა ქალია?
სწორედ იმ წამს როცა გოგიმ მაჯაში წაატანა ხელი კეკეს, ონო მის დასაცავად ინსტიქტურად გაიწია, მაგრამ წამის მეასედში კვლავ რაღაც გამაოგნებელი ჩაიდინა იმ არანორმალურმა ქალმა.

_ ერთი შეხედვით ვინ იფიქრებს მასზე, რომ ... შეხედე ქალღმერთია, მოდელს ჰგავს! ჯერ იმასაც ვერ შევეგუე რომ k. ჯგუფის ერთპიროვნული მმართველია და ახლა თავდაცვის ეს საოცარი უნარი! ყველა სტერეოტიპს ანგრევს, რაც კი ოდესმე ქერათმიან ლამაზ ქალზე მოუგონიათ კაცებს!_ ხმამაღლა აღიარება აღარ გასჭირვებია ონოს.

ვე რა