ჭკუას ვერ სწავლობ ხო!
-ვერა, შენ მასწავლი?
ლექსომ გაიაზრა როგორ დაქალდა ანიტა გაცნობიდან დღემდე , უკვე აქეთ ცდილობდა მამაკაცის გამოწვევას
-ხედავ ჩემთან ურთიერთობამ როგორ დაგაქალა ?
ლექსო დაიხარა და ლოყასთან ჩასჩურჩულა
-თუმცა …
ანიტამ სახესთან იგრძნო ლექსოს ჩაცინება
-ჯერ ბოლომდე არ ხარ ქალი, მაგ საქმეს მოგვიანებით მივხედავთ
თბილი ტუჩები ლოყაზე შეახო, ანიტას კანი წამში დაიხორკლა , მკლავებზე აშკარად შესამჩნევი გახდა პატარა ბუსუსები, რატომ იყო ყოველთვის წაგებულ პოზიციაში ამ
ბიჭთან? ერთი ლექსოს გადაკრული სიტყვა და თითქოს გონებას ბინდი ეფარებოდა, მხოლოდ ის სურდა რაც შეიძლება მეტი ეგრძნო, მეტი განეცადა , მეტად ყოფილიყო ლექსოსთან დაკავშირებული.

ლექსომ მკლავები დაუშვა , რამდენიმე ნაბიჯით უკან დაიხია, ღიმილი არ მოშორებია სახიდან
-უბრალოდ საძაგელი ხარ! მიაყვირა ანიტამ
სწრაფად ჩამოსწია სახელური და გარეთ დერეფანში გავარდა , არ უნდოდა მისი აჩქარებული გულისცემა კიდევ ერთი მიზეზი გამხდარიყო ლექსოსთვის
-საით? კარიდან გამოსძახა ბიჭმა
აღარ დაუბრუნებია პასუხი ანიტას , მხოლოდ შუა თითი აუწია , ზურგიდან ესმოდა ლექსოს სიტყვები
-მაგის გამო დაისჯები!
-თავხედი!
ჩაილაიპარაკა თავისთვის , -ჯანდაბა ! ტელეფონი მაინც წამომეღო !იძულებული გახდა ნენეს ოთახში ასულიყო , კარი ლუკამ გაუღო , არც უკითხავს შეიძლებოდა თუ არა მისი შესვლა ისე შევარდა ოთახში
-არ მაინტერესებს რითი ხართ დაკავებული !
-დამშვიდდი უკვე მოვრჩით, გაეცინა ლუკას
-მშვენიერია იმიტომ რომ რამდენიმე საათი აქ უნდა ვიყო ! ნენეს ჩამოუჯდა საწოლზე რომელიც ნახევრად შიშველი საბანში შემალული იცვამდა სვიტერს
-ანიტა მოხდა რამე ?
როგორც იქნა თავი ამოჰყო
-მოხდა ! ლექსომ მომიშალა ნერვები და იქ ვერ გავჩერდები
-უჰ არა ლექსო მაგას არ იზამდა
სიცილით მოსვა ლუკამ ლიმონათი
-აი კატა და ძაღლი ხართ რა
საწოლიდან ფეხები გადმოჰყო ნენემ
-გითხარი მე შენ ! აპატიე
-არა!
-კარგი რა ანიტა, ვერ გრძნობ რო უყვარხარ ? შერიგდით
ლუკამაც გამოთქვა თავისი აზრი
-არააა! მატყუარა , არასანდო, მექალთანე , ცინიკოსი, ეგოისტი … გავაგრძელო? დავახასიათო როგორია შენი მეგობარი?
-უპს მემგონი მატყუარა უნდა ამოაკლო
თავგამოდებით იცავდა მეგობარს ლუკა
-ლექსოს ეჯავრება ტყუილები , თავადაც არ იტყუება , ნუ როგორც მე ვიცი
მაინც დაიტოვა შანსი კონტრ არგუმენტის შემთხვეში
-ხოდა არასწორად იცი!
-ყველა კაცი ბუნებით მატყუარაა დაიკო
დაემოწმა ნენე
-მოდი კაცები თუ უნდა გავიტისკოთ მე ჯობია ლექსოსთან წავალ და თქვენ მშვიდად განაგრძეთ
ხელებაწეული გავიდა ლუკა ოთახიდან რაზეც გოგონებს ერთად გაეცინათ.
შუაღამემდე გაჩერდა ანიტა ნენეს ოთახში , სანამ ძილმა არ წაიღო ნენე, ბოლოს ეუხერხულა მათთან ყოდნა და საკუთარ ნომერში დაბრუნდა, იმაში მაინც გაუმართლა რომ ლექსოს ღრმად ეძინა, ჩანთიდან საღამურები ძლივსძლიობით ამოაძვრინა და აბაზანაში შეიკეტა გამოსაცვლელად , ხელ-პირი უცებ დაიბანა წყლის ხმაზე მამაკაცს რომ არ გაღვიძებოდა, ოთახში დაბრუნებულმა შენიშნა საწოლის ნახევარზე მეტი ლექსოს რომ ეჭირა , მარცხენა მხარეს კიდეში სულ პატარა ადგილი იყო დარჩენილი, ანიტა ფრთხილად აბობღდა , ოდნავ გვერდით მიაწვა ლექსოს , მისი სხეული რომ გაეწია რაც გამოუვიდა კიდეც , საკმარისი ადგილი რომ დაისაკუთრა პლედიც გადმოიფარა და ზურგზე დაწვა , თავადაც თვალის დახუჭვას აპირებდა ლექსოს მკლავი რომ მუცელზე შემოხვეული იგრძნო
-მოხვედი?
თვალი არ გაუხელია ისე უთხრა ბიჭმა , ანიტას არაფერი უპასუხია . მაშინ ლექსომ მძიმე სხეული კიდევ უფრო მიაჩოჩა ანიტასკენ და მთლიან წელზე შემორტყმული მკლავი უფრო მეტად მოხვია
-ლექსო! ვიძინებ
-დაიძინე
ეჩურჩულებოდა ბალიშიდან თავაუწევლად ბიჭი
-გასწიე ხელი !
-ნწნწწ არა ! ასე მინდა
მკლავი არ ეყო თავიც გადმოსწია და გოგონას კისერში ჩამალა
-ღმერთო როგორ მომენატრა ეს სუნი
თითქოს ანიტასთვის არც უთქვამსო, არც გოგონას გაუწევია წინააღმდეგობა მეტად .
-ყავა რომ მომიტანე ილიაში , ზურგიდან რომ მომეპარე ეგ დღე გახსოვს ? თავი წამოსწია ლექსომ
-მერე ? დაიჩურჩულა ანიტამ
-მანდ უკვე ვიცოდი რომ ჩემი იქნებოდი
გულ მკერდზე ჩამოყრილი თმები ხელით ზურგზე გადაუწია , შიშველი მხარისკენ დაიხადა და აკოცა
-ძაან ზედმეტად ხომ არ მიახლოვდები?
-ძაან ზედმეტად მიყვარხარ და იმიტომ
ახლა შეამჩნია გოგონას მოკლე , გულთან ამოღებული პიჟამო, კიდევ უფრო მეტად რომ უკვეთდა ანიტას სხეულის მრგვალ ფორმებს და სუსტ წელს
-ასე გამოწყობილი თუ მომიწვები გვერდით დისტანციის დაცვა ნამდვილად გამიჭირდება !
მზერა კიდევ ერთხელ მოავლო გოგონას სხეულს
-მაგაზე მაშინ უნდა გეფიქრა როცა შანსი არაერთი გქონდა ! ახლა გვიანია და დაიძინე
ისევ ზურგზე დაწვა გოგონა და
საბანი ყელამდე მიიფარა
-ხო მართალი ხარ , შეგიძლია ყველა დღე გამიმეორო რო ყ..ე ვარ, გაძლევ უფლებას
გვერდით მოუწვა ლექსოც , ანიტამ საბანში ჩარგო თავი და ისე გაიცინა
-ანუ ჩახუტებაც არა?
სცადა ხელი გოგონასკენ ისევ წაეღო თუმცა ხელზე ანიტას ხელი მოხვდა
-არა !
გვერდი იცვალა ანიტამ
-ღამემშვიდობის ლექსო
……
დილით საახალწლო მუსიკების ხმამ გააღვიძა ლექსო , დიდხანს ატრიალებდა თავს ბალიშის ქვემოთ, თბილი საწოლიდან სიცივეში გადასვლის წუთებს იხანგრძლივებდა , მაგრამ ეზოდან შემოსული ხმები მაინც აღარ აძლევდა დაძინების საშუალებას
-ჯანდაბა
საწოლზე წამოჯდა და თვალები მოისრისა , რა თქმა უნდა საწოლის მეორე მხარე თავისუფალი იყო , ანიტა უკვე ამდგარიყო
-როგორი სწრაფი მყავს
თავი გააქნია ლექსომ , საწოლიდან გადმოსული ფანჯარასთან მივიდა , რომ გაეგო რას ნიშნავდა დილიდან ეს ხმები , გარეთ ისევ სასიამოვნოდ ბარდნიდა , და აი ანიტასაც მოკრა თვალი , პატარა ბავშვივით შეჰყურებდა სანახაობას , ხელთათმანიანი ხელი ყავის ჭიქაზე ჰქონდა შემოხვეული , უყურებდა ვითომ თოვლის ბაბუა როგორ ურიგებდა ბავშვებს საჩუქრებს და ისე იღიმოდა თითქოს თავადაც მიეღო საჩუქარი , სწორედ ამ წამს გაახსენდა ლექსოს რომ ორ დღეში ახალი წელი იყო მას კი საჩუქრები ჯერ არავისთვის ჰქონდა , რამდენიმე ზარი განახორციელა ტელეფონზე და სწრაფად ამოიცვა შარვალი .
სასტუმროს კაფეში მანაც აიღო ყავა და სულ მალე უკვე ანიტას გვერდით იდგა , ანიტამ მის გვერდით მდგომი ლექსო რომ დაინახა სახის გამომეტყველება შეიცვალა , ყურებამდე გაღიმებული რომ არ დარჩენილიყო
-შენთან მოჰქონდა თოვლის ბაბუას საჩუქრები? ჰკითხა გოგონამ
-გააჩნია როგორ ვიქცეოდი , და შენთან ?
-ჩემთან ყოველ წელს , ახლაც ..
-მე არ ვიყავი შენსავით კარგი , არც ბავშვობაში, ლიას ყოველთვის ჰქონდა რაღაც სიმბოლური საჩუქარი , თუმცა რა თქმა უნდა ეს არ იყო თოვლის ბაბუისგან .. ლექსოს ჩაეღიმა , გაახსენდა რომ არასდროს უცდია ვაჟას მისი ბავშვური წარმოდგენებისთვის ხორცი შეესხა
-რაზე ჩაფიქრდი ?
ანიტას არ მოსწონდა , როცა ლექსოს უხასიათოდ ხედავდა
-აქ წამოსვლამდე საშინელი რეალობისთვის მომიწია თვალის გასწორება ანიტა .
თავი დახარა , ჯიბიდან სიგარეტის კოლოფი ამოიღო
-თუ ეს დაგეხმარება შეგიძლია მომიყვე
ლექსოს ჩაეღიმა , ყოველ წამს უყვარდებოდა ანიტა იმაზე მეტად ვიდრე წამის წინ უყვარდა , ერთი ღერი სიგარეტი ამოაძვრინა კოლოფიდან და სანთებელა მოუკიდა
-გავიგე , რომ ვაჟა ლიას 18 წელია სცემს, მაშინ როცა მე შინ არ ვარ
პირიდან კვამლი გამოუშვა , შემდეგ კი ღრმად ჩაისუნთქა ჰაერი, ანიტა გაშრა , არ იცოდა რა სიტყვა უნდა მოეძებნა ისეთი რაც ამ წამს ლექსოს ანუგეშებდა , მამაკაცი იდაყვით ეყრდნობოდა მოაჯირს , ანიტამ მხოლოდ ის შეძლო ხელი ფრთხილად წაეღო ლექსოს ზურგამდე და ოდნავ მსუბუქად შეხებოდა
-შენი ბრალი არ არის , სახლში რომც ყოფილიყავი…
მხოლოდ ამის თქმა მოახერხა , ლექსო გასწორდა
-ხო მაგრამ მე ვარ მიზეზი ამდენწლიანი თმენის , მინდა არ მინდა ასეა, სამწუხაროდ..
სიგარეტის ნამწვი ურნაში ჩააგდო
-როგორ გაიგე?
-ნაცემი დედაჩემი ვნახე
ანიტამ საშინელი ნაღველი დაინახა ბიჭის თვალებში , მისკენ რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა და გულთან მიეკრო, არაფერი უთქვამს უბრალოდ ჩაეხუტა
ლექსომ თმაზე ხელი დაუსვა და კიდევ უფრო ძლიერად ჩაიხუტა
-შეცოდების გამო რომ მეხუტები უნდა მიხაროდეს ? გაეღიმა
ანიტამ თავი ასწია და ლექსოს სახეს შეხედა
-გაჩუმდი და უბრალოდ ჩამეხუტე !
ისევ დაადო თავი გულზე , ლექსომაც ამჯერად წელზე შემოჰხვია ხელები , სრული
ერთი წუთი იდგნენ ასე ახლოს მინიმალური დისტანციით ჩახუტებულები..
-მიყვარხარ ანიტა..
ანიტამ გაიგო ლექსოს სიტყვები მაგრამ თავი არ აუწევია , არც მამაკაცის სხეულს მოშორებია
-მზად ვარ ყოველდღე დაგიმტკიცო რომ იმაზე მეტად მიყვარხარ ვიდრე ოდესმე ვინმეს
ვინმე ჰყვარებია ! კიდევ ერთხელ შეისუნთქვა მამაკაცმა ანიტას სურნელი
სასტუმროს ღია კარიდან ბიჭები გამოვიდნენ , უკან ნენე და ლილია გამოჰყვათ , ნენეს სახე გაუბრწყინდა ჩახუტებული წყვილის დანახვაზე, წამიც არ დაუკარგავს მათკენ გაქანდა , ლილიამ კი კიდევ ერთხელ იგრძნო დანის ჩარტყმის ტკივილი
-მოიცა არ მითხრათ გამოვიცნობ! შერიგდით ხო?
ანიტას გვერდით ამოუდგა
-ასე ვთქვათ დავზავდით
უთხრა ანიტამ და ლექსოს გახედა
-ვერაფერი გავიგე! ხელები აამოძრავა ნენემ -ანუ შეყვარებულები ხართ თუ არა !
-ჯერ არა .. გაეღიმა ლექსომ , -ოღონდ ჯერ !
ანიტას ხელი ჩაავლო ნენემ და გვერდით გაიყვანა , ლექსომ კი ბიჭებთან გადაინაცვლა
-რატომ არ ურიგდები? ეჩურჩულებოდა ნენე მეგობარს
-დრო მჭირდება, რომ დავივიწყო როგორ მატკინა
ანიტას თვალებმა ისევ ლექსოს დაუწყეს ძებნა , ლექსოს დიდი ხანია უკვე ნაპოვნი ჰქონდა ანიტას თვალები და წამითაც კი არ აშორებდა მზერას მიუხედავად ბიჭების გაუთავებელი კითხვებისა
- აღარ იტყვი რა გჭირს ? რაღაც უცნაური ხარ
-ბედნიერი ვარ !
ძალიან მოკლედ ახსნა ლექსომ
-ანუ ? ჩაეკითხა დათო
-რა ვერ გაიგეთ ბიჭო! ანუ ანიტა უყვარს !
ლუკაც ნენესავით მოუთმენელი იყო ასეთ სიტუაციებში
-და მერე ლილია? მიხვდა სანდრო როგორი უადგილო იყო მისი კითხვა ახლა მაგრამ უკვე გაჟღერებული ჰქონდა
-ლილიასთან ყველაფერი გარკვეულია ! ჩემი მომავალი მხოლოდ ანიტაა და მეტი არავინ ! ლექსომ ლუდის ქილას თავსახური მოხსნა
დათო დაღონდა ეს არ გამოპარვია არავის
-ბოდიში ძმაო! მხარზე ხელი დაჰკრა ლექსომ -ბოდიში რომ ლილიაზე საუბარი ისევ მიწევს, დიდ პატივს გცემ და ეს იცი
-ვიცი ლექსო ! ნუ მიხსნი ვიცი ძმაო!
ანიტას მზერა ისევ არ შორდებოდა ბიჭების შეკრების ადგილს , ლექსომაც დაინახა როგორ გამოეყო ანიტა მეგობრებს და სასტუმროს შენობაში შევიდა
-მალე დავბრუნდები
გადაულაპარაკა ლუკას და უკან მიჰყვა საყვარელ ქალს
ანიტამ სინამდვილეში იცოდა, რომ ლექსო იგრძნობდა მის მზერას , არც შემცდარა სულ მალე შემოაღო მამაკაცმა ოთახის კარი
-კარგად ხარ ?
ანიტა საწოლის ბოლოში იჯდა
-უცნაურად იქცეოდი, დავინახე როგორ გამოეყავი მეგობრებს და აქეთ წამოხვედი! ანიტა კარგად ხარ ? მოხდა რამე ?
ვეღარ მოითმინა და გოგონას ფეხებთან დაიჩოქა
-დღეს ბოლო დღეს ვატარებთ აქ
ლექსოს თვალებში შეხედა
-თუ გინდა დავრჩეთ
ანიტას ხელი ხელით დაიჭირა ბიჭმა
-არა , მე მინდა ეს ბოლო დღე იყოს განსაკუთრებული
ხელი თავზე დაბნეული თმისამაგრისკენ წაიღო და თხელი შოკოლადისფერი გრძელი თმები წამში გადმოეყარა მხრებზე , ზურგზე ..
ლექსო წამოდგა , ანიტაც წამოდგა
არცერთს არ უფიქრია რამის თქმა , მამაკაცმა რამდენიმე ნაბიჯი ისევ გადადგა წინ , ანიტამაც… აი უკვე ლექსოს სახის წინ იდგა , სულ ოდნავ აიწია ფეხისწვერებზე, უკვე მამაკაცის პირიდან წამოსული ჰაერიც იგრძნო
ბევრი არ უფიქრია , ოდნავ კიდევ აიწია და საყვარელი კაცის ტუჩებს მიწვდა , ძალიან ნაზად ეხებოდა ორი ტუჩი ერთმანეთს , ტუჩებს შორის მოძრაობისას ლექსო ცდილობდა რაღაც ეთქვა
-ანიტა ! ორივე ხელი მხრებზე მოკიდა
გოგონამ სახე გამოსწია თუმცა არ აპირებდა უკან დაეხია , საკუთარი პერანგის ღილებს შეხსნა დაუწყო თან მამაკაცს არ აშორებდა მზერას
-ანიტა!
სულ ბოლო ღილი რომ შეიხსნა პერანგი თავისით დავარდა ძირს,
ლექსო ყველა დეტალს იმახსოვრებდა რაც ამ წამს ხდებოდა , მის წინ მილიმეტრებში , ვარფისფერ ბიუჰალტერში და საცვლებში დარჩენილი საყვარელი ქალი იდგა , ქალს მიუახლოვდა , გულ მკერდზე ჩამოყრილი თმა უკან გადაუწია
და ლავიწის ძვლისკენ დაიხარა საკოცნელად
-დარწმუნებული ხარ ? მზერა გოგონას მზერას გაუსწორა
-მიყვარხარ
დაიჩურჩულა ბიჭის ყურთან ანიტამ, ლექსომ იგრძნო როგორ დაუარა სიამოვნების ჟრუანტელმა
-მიყვარხარ
უთხრა თავადაც და სწრაფად შეაცურა ცალი ხელი გოგონას წელზე, მეორე ხელით კისერი დაუჭირა,სანამ ტუჩებამდე ჩავიდოდა კიდევ ერთხელ მოასწრო ჩაძირულიყო ქალის თვალებში , ჯერ თვალთან, შემდეგ ყელთან დაუტოვა ცხელი კოცნა, ნელი მოძრაობით წაიყვანა გოგონა საწოლისკენ, საწოლის
კიდესთან მისულმა ფრთხილად გადააწვინა ანიტას სხეული საწოლზე , თავად ზემოდან მოექცა ,ახლა უკეთ ესმოდა ქალის გამალებული გულის ფეთქვა , სწორედ გულთან აკოცა, თან კოცნიდა თან თვალებით ქალის თვალებს უყურებდა
გოგონა გაუბედავად უსვამდა ხელებს ზურგზე, სცდილობდა მამაკაცის სხეულიდან ჰუდი გადაეძრო თუმცა დამოუკიდებლად ვერ ახერხებდა , ლექსომ თავად გადაიძრო ხელის ერთი მოძრაობით და ისევ ანიტას სხეულს დაუბრუნდა, ძალიან ფრთხილი და მოზომილი იყო ბიჭის ყველა მოქმედება, აუჩქარებლად დაუკოცნა ანიტას გულის არე, შემდეგ მკერდზე გადაინაცვლა , იგრძნო როგორ შეკრთა გოგონას სხეული შეხებაზე და უმალ ტუჩთან ამოვიდა
-ნუ გეშინია პაატარავ , თვალთან აკოცა , კოცნით მიუყვებიდა ანიტას მთელს სხეულს კისრისან მუცლამდე, ყველა შეხებაზე
კრთებოდა ანიტას სხეული სიამოვნებისგან, ხელი ბიჭის თმებში ჰქონდა და პერიოდულად აიძულებდა სახე ქალის სახისთვის გაესწორებინა , მარტივი მოძრაობით შეუხსნა ლექსომ ბიუსჰალტერი , საკუთარ ხელში მოიქცია გოგონას ნაზი მკერდი
-რა ლამაზი ხარ ღმერთო… ლექსოს ყველა სიტყვა დამამშვიდებელი ეფექტივით იყო ანიტასთვის
იგრძნო როგორ დაუსველა მკერდი მამაკაცის ენამ და პირიდან წამოსული ხმების გაკონტროლება ვეღარ შეძლო , ინსტიქტურად აიფარა ხელი, თუმცა ხელი ლექსოს ხელმა
მალევე მოაშორა
-არ ქნა , მინდა შენი ხმა მესმოდეს !
-ლექსო.. საკუთარი ხმაც შეცლილი მოეჩვენა გოგოს , ხელი ლექსოს გულსაკიდს მოკიდა და მისკენ დაქაჩა
-რა წამსაც მეტყვი გავჩერდები! თვალებში ჩააშტერდა ბიჭი
-არ მინდა რომ შეწყვიტო
სიტყვა დასრულებული არ ჰქონდა ლექსოს სველი ტუჩების გემო რომ იგრძნო
-მიყვარხარ პატარავ მიყვარხარ !
ანიტამ დაინახა მამაკაცმა შარვლის ჯიბიდან როგორ ამოაძვრინა რაღაც პაკეტი, შემდეგ როგორ გახსნა პირით
ლექსოს ხელები მისსაში იყო ახლართული , ბიჭის გახშირებული სუნთქვა კი სახეზე ეფინებოდა , გარეთ სასიყვარულო მელოდია ისმოდა
-ყველაფერი ისეა როგორც ფილმებში
დაირჩულა ბავშვურად ანიტამ
-და რა ხდება ამ დროს ფილმებში? მკერდიდან ყელამდე ისევ კოცნით აუყვა ბიჭი
-ის რის გაკეთებასაც ახლა შენ შენ აპირებ
ისევ შეხვდა მათი თვალები ერთმანეთს
-ანიტა დარწმუნებული ხარ ? თუ მეტყვი გავჩერდები
ეჩურჩულებოდა ბიჭი
-ასეთი დარწმუმებული არასდროს ვყოფილვარ , მინდა შენი ვიყო სამუდამოდ ლექსო! ისევ ხელით ჩაებღაუჭა ბიჭის გულსაკიდს
-შენ იმ დღიდან ხარ ჩემი როცა პირველად დაგინახე ანიტა, ტუჩზე კოცნის პარალელურად პირველი მოძრაობა გააკეთა ლექსომ ახლა უკვე ანიტას სხეულში მყოფმა,
რაღაც მწარე ტკივილი იგრძნო ანიტამ წამიერად , თვალიდან წამოსული ცრემლი კოცნით ამოუვსო ბიჭმა , ტკივილი აღარ ეჩვენებოდა ისეთი მძაფრი მამაკაცის კოცნების ფონზე, ყოველ ნელ მოძრაობას რაღაც სასიამოვნო სიტყვას აყოლებდა ლექსო
-მიყვარხარ !
გოგონას ფრჩხილების კვალი აჩნდა ლექსოს ზურგს , ანიტას ჩურჩული უფრო მაღალმა
ტონებმა შეცვალა, საკუთარი ხმის გაკონტროლება გაუჭირდა , ცდილობდა პირზე ხელი აეფარებინა , თუმცა ლექსო მოძრაობას ანელებდა და ხელის გაშვების შემდეგ გაღებულ ტუჩებში კოცნიდა
-მინდა შენი ხმა სულ მესმოდეს!
-ლექსო.. ღონემიხდილი
ჩურჩულებდა ანიტა
-რაო პატარავ
-მიყვარხარ !
ანიტა გრძნობდა რამხელა სიამოვნებას ანიჭებდა მამაკაცის ყველა მოძრაობა , აღარც ტკივილი გახსენებია მეტად, აღარც სიმორცხვე , მზად იყო ბოლომდე
მიეძღვნა საკუთარი თავი კაცისთვის რომელიც ერთადერთი იყო მის ცხოვრებაში, იგრძნო რომ უფრო ძლიერი გახდა მამაკაცის მოძრაობა თანდათან
-ლექსო მოვკვდები… იმ წამსვე ჩაარჭო ფრჩხილები ზუგრზე , მამაკაცმა უფრო მეტად მოიზიდა გოგონას სხეული და
წამში დაატრიალა ისე რომ ახლა ანიტას სხეული იყო ზემოთ, კიდევ ერთი ჩუმი კვნესა აღმოხდა გოგონას ,ლექსო წამოჯდა, კალთაში საოცნებო ქალი ეჯდა , ვნებიანად
უკოცნიდა კისერს.
ხელებს ხან ანიტას
ზურგზე ხანაც თმებში დაასრიალებდა, ახლა უკეთ ხედავდა ანიტა ლექსოს სახეს
, ისევ უმატებდა ლექსო მოძრაობებს , უფრო და უფრო იხუტებდა გოგონას სხეულს, რომელიც ზემოთ ქვემოთ მოძრაობდა სინქრონულად ,ანიტას
თმები მთელს სახეზე ეფინებოდა თუმცა მაინც არ აპირებდა შეჩერებას
-ახლა სრულყოფილი ქალი ვარ?
ეჩურჩულებოდა გოგონა , ტვინში სისხლი
უდუღდა როცა ანიტა ჩურჩულებდა, ისევ ფრთხილად გადააწვინა საწოლზე და
სანამ მისი სხეულის დასაკუთრებას გააგრძელებდა მზერა არ
მოუშორებია ისე დაიჩურჩულა
-სრულყოფილზე მეტი!
ორივემ იცოდა რომ ამ დღის შემდეგ აღარაფერი იქნებოდა ძველებურად , ორივე დარწმუმებული იყო რომ ერთმანეთის სიყვარულს გააგრძელებდნენ , უკანასკნელ გამოძრავებამდე , უკანასკნელ ამოსუმთქვამდე , სიცოცხლის კანასკნელ წამამდე!
არ არსებობდა არანაირი კითხვები ანიტასთვის როცა ლექსო ასე ეხებოდა , არ არსებობდა არანაირი ეჭვი იმაზე რომ მის გულს შეეძლო სხვა ვინმე ჰყვარებოდა და
ეს ანიტა არ ყოფილიყო.