რესტორნის შენობიდან გამოსულმა გეგამ ანა იოანესთან ერთად დაინახა , იმასაც მოჰკრა თვალი თუ როგორ ისწორებდა გოგონა კაბას , წამით იოანეს თვალების მოძრაობა და დაწეული მკლავიც შენიშნა
ანას შორიდან დაუძახა , გოგონა სწრაფად მოშორდა იოანეს და გეგასკენ დაიძრა
-აქ რას აკეთებდი?
-არაფერს, ვსაუბრობდი
-მასთან?
ისევ იოანეს გახედა ბიჭმა
-ხო გეგა , ის ჩემი უფროსია !
წარბები ისევ შეკრული ჰქონდა ბიჭს , გრძნობდა ანა როგორ ეჭვიანობდა ამ წამს გეგა
-წამოდი შევიდეთ
ხელმკლავი გამოსდო ბიჭს
-შენთან ერთად მინდა საღამოს გატარება ანა , წავიდეთ შენთან
მოშიშვლებულ გოგონას კისერში თავი ჩარგო ბიჭმა და ისე ეჩურჩულებოდა , ხელი ანას თითებში გაუყარა, მისკენ მოზიდულ გოგონას ავტომობილისკენ უბიძგა
-ისეთი ლამაზი ხარ , ისეთი სასურველი და რამდენი ხანია მარტონი არ ვყოფილვართ
-გეგა
-არავითარი გეგა .. მივდივართ
ხელი უფრო ძლიერად ჩაკიდა და თავი მხარზე დაადო
ანამ გეგას მკლავის უკან , იოანესკენ მოიხედა
ბიჭი ცდილობდა არ გაეხედა ანასკენ თუმცა წამიერად მაინც შეხვდნენ მათი თვალები ერთმანეთს , სანამ ანა ავტომობილამდე მივიდოდა


-ბატონო იოანე სადმე ხომ არ გინდათ წასვლა
რატი იოანეს გვერდით იდგა
-კარგი რა რატი! ბატონოს გარეშე, თითქოს არ მიცნობდე , შენ მაინც მომექეცი ისე რომ საკუთარი თავი მართლა შეცვლილი არ მეგონოს !
იოანემ ისევ ამოიღო ერთი ღერი სიგარეტი და წამში მისი სახე კვამლში გაეხვია
-განა ადამიანები არ იცვლებიან ბატონო იოანე?
-სამწუხაროდ არ იცვლევიან რატი! იცვლება მხოლოდ ადამიანების ქცევა , რაც ცხოვრებისგან მიღებული გამოცდილების შედეგია , მაგრამ ის ძირითადი თვისებები მაინც ისევ ისეთია ადამიანში როგორიც დაბადებისას , იმას რაც შენშია ვერ ცვლი !
-მაშ გამოდის ყველა გარემოებების მსხვერპლია
იოანემ კიდევ ერთი ნაპასი შეისრუტა
-ნეტავ შეიძლებოდეს შევცვალო ის რაც ჩემშია რატი!
-ანაას გულისხმობთ ბატონო?
-მიხვდი არა ვინც არის
თავი გააქნია ბიჭმა
-რა წამსაც დავინახე ბატონო ..
იოანეს აღარაფერი უთქვამს
-არ შეცვლილა თქვენი გრძნობა ხომ ასეა

იოანემ თავი ასწია , ჯერ ჩაეღიმა , შემდეგ სიგარეტის ნარჩენი ურნაში ჩააგდო
-შენ როგორ გგონია
-საკმარისად კარგად გიცნობთ ბატონო…

……
ჩანთიდან ძლივს ამოიღო გასაღები ანამ , ძლიერად ჰყავდა ჩახუტებული გეგას , მთელი სხეულით ზურგიდან ეკვროდა ბიჭი, და შიშველ მხრებზე კოცნიდა
-გეგა მაცადე…
-ვერ ვითმენ ანა ! ისე მინდიხარ ისე მინდა შენთან!
კარის გაღებისთანავე ხელში აიტაცა გოგონა და მისაღებში მდგარ დივანზე გადააწვინა
არაფრის თქმა არ დასცალდა ისე დააცხრა ტუჩებზე ,ხელი კაბის ქვეშ საცვალთან შეაცურა, არცერთი წამის დაკარგვა არ სურდა გეგას , თან გულ მკერდზე კოცნიდა თან ტანსაცმლისგან ნელ ნელა ანთავისუფლებდა
ყურში ესმოდა ანას გეგას ხმაურიანი სუნთქვა
ბიჭმა წამით მოსწყვიტა ტუჩები, წამოიწია და მაისური გადაიძრო , შარვლის ქამარი სწრაფად შეიხსნა და ელვა შესაკრავი ძირს დასწია
-მთლიანად მე უნდა მეკუთვნოდე ანა
უთხრა გოგონას და ისევ მისი სხეულის ზემოთ მოექცა
წამის წინ დაწყებული საქმე გააგრძელა და გოგონას საცვალი დაბლა ჩასწია
-გეგა….
-მიყვარხარ ანა
ისევ გოგონას ტუჩისკენ გადმოინაცვლა და ამჯერად კაბის შესაკრავი შეხსნა
ყურში ჩაესმოდა ანას იოანეს სიტყვები, გეგას ნაცვლად ამ წამს სულ სხვა კაცს ხედავდა ,თითქოს იოანე ეხებოდა
თითქოს იოანე უტყდებოდა სიყვარულში
-გეგა გაჩერდი !
შიშველ მკერდზე ხელის გულები მიაბჯინა ანამ
ოდნავ წამოიწია დივანზე და ბიჭს უკან უბიძგა
-არ შემიძლია
იატაკზე დაგდებული კაბა შიშველ მკერდზე შემოიფარა
-რა მოგდის ანა
-არ შემიძლია გთხოვ …
ისეთი სასოწარკვეთილი იყო ანას მზერა ამ წამს
-რას ვაკეთებ არასწორად ! რატომ მკრავ ხელს
-არააფერს , ჩემი ბრალია , ჩემშია პრობლემა გეგა , ბოდიში გთხოვ მაპატიე
ბიჭმაც გადაიცვა სკამზე მიგდებული მაისური
-ვერ მამშვიდებს ის ფაქტი რომ პრობლმა შენშია ანა ! რა შეიცვალა ხომ კარგად ვიყავით
ანა ვერაფერს ამბობდა, გეგამ ჩაიცვა და ფეხზე წამოდგა
იცოდა რომ კითხვების დასმასაც აღარ ჰქონდა აზრი ამ წამს , მანქანის გასაღები მაგიდიდან აიღო და უკანმოუხედავად გავიდა ოთახიდან.

….
მეორე დილით ტელეკომპანიის პარკინგზე შეიყვანა ავტომობილი ანამ, დიდხანს ეძებდა ადგილს სანამ საკუთარი მანქანიდან გადმოსულ იოანეს არ მოჰკრა თვალი, ბედად მისი ავტომობილის გვერდით ადგილი თავისუფალი იყო , სწორედ იქ გაჩერდა ,
სანამ ბიჭი დაიძვრებოდა ანაც გადმოვიდა და ავტომობილი ჩაკეტა
-აბა როგორი ღამე გქონდათ ბატონო იოანე?
იოანემ ტელეფონიდან თავი ასწია და გოგონას გახედა
-გმადლობთ რომ დაინტერესდით
ანა გვერდით ამოუდგა
-რას ამბობთ
-თავად როგორი დრო გაატარეთ ?
-დაუვიწყარი , ყველაფერი იდეალურად იყო ბატონო
იოანეს ჩაეცინა
-სასაცილო ხარ ანა
-რატომ ბატონო?
-ბატონოს გარეშე
-რატომ ვარ სასაცილო ბატონო იოანე?
იოანე სწრაფი ნაბიჯებით მიდიოდა , გოგონა თითქმის მისდევდა , როგორც იქნა ლიფტის კართან შეჩეერდა მამაკაცი , ღილაკს ხელი მიაჭირა და ანასკენ შემობრუნდა
-როგორც ვხედავ მომართვის ეგ ფორმა აღგაგზნებს ანა, მაშინ წინააღმდეგი არ ვარ ! შეგიძლია დამიძახო
ლიფტის კარი გაიღო და პირველი იოანე შევიდა
-თქვენ რა იცით მე რა აღმაგზნებს?
იოანეს ისევ გაეცინა
-დაგავიწყდა რომ კარგად გიცნობ ანა? საფუძვლიანადაც კი
ანამ დაინახა როგორ აათვალიერა მამაკაცმა მისი სხეული
-შემიძლია ვიგრძნო როდის რა გჭირდება !
იოანე მიუახლოვდა , ანამ ერთი ნაბიჯი უკან გადადგა
- რა მჭირდება ბატონო იოანე?
-გეგა სუსტია ! შენს ფანტაზიებს ვერასდროს დააკმაყოფილებს!
ხელი უბიძგა ანას სხეულს და ლიფტის კარზე მიაყუდა
-ძლიერი მამაკაცი გჭირდება ანა !
ხელი გოგონას პერანგის ბოლოსკენ წაიღო და ჯინსში ჩატანებული თეთრი ქსოვილი ზემოთ ამოსწია , წამში შეაცურა ხელი პერანგის შიგნით შიშველ მუცელზე, ცივი ხელის შეხებამ ანა შეაკრთო
-სხეულის შიგნით აფეთქება გჭირდება ანა, ხელი ჯინსის შარვლის შიგნით ჩაააცურა და გოგონას საცვალს ზემოდან გადაატარა
ანამ პირი გააღო და ღრმად ამოიხვნეშა
იოანემ ამით ისარგებლა და ტუჩი ტუჩზე მიაწეპა
-სწორედ ეს შეგრძნებები გჭირდება ანა
ხელი ამჯერად საცვლის შიგნითაც შეაცურა და ნელ ნელა აამოძრავა
-იოანე…
გაშეშებული ძლივს ახერხებდა დგომას ანა , მთელი სხეული უთრთოდა , კანკალებდა
-ჩშშშ
ხელის მოძრაობა არ შეუჩერებია ისე დააცხრა ტუჩებზე , ანას ორივე ტუჩი პირში მოიქცია, გამოძრავების საშუალება არ მისცა ისე სწრაფად დაუკოცნა ბაგე
-კანზე სწორედ ასეთი ხორკლები გჭირდება
-იოანე
ძლივს ამოთქვა
-ანა
-იოანე
უფრო და უფრო უმატებდა იოანე ხელის მოძრაობებს , ანა ძლივს ახერხებდა არ წაქცეულიყო მთლიანი ტანით ეჭირა მამაკაცს , სიამოვნების პიკში მისულს მზად იყო იოანეს სახელი ეყვირა
სხეული ერთიანად მოუდუნდა , ღრმად ამოისუნთქა და იოანეს თვალებს წააწყდა
-აბა ? როგორი იყო
ბიჭმა ხელი ამოაძვრინა ჯინსის შარვლიდან
ანა საშინელ სიმხურვალეს გრძნობდა მთელს სხეულში, თვალის მზერას არ უსწორებდა მამაკაცს
პერანგი ისევ შარვალში ჩაიტნია , მოასწრო სანამ კარი გაიღებოდა
კარის ზღურბლთან მარიამი იდგა
-გამარჯობათ
თავი დაუკრა გოგონამ იოანეს და შიგნით შევიდა
-გამარჯობათ მარიამ
მამაკაცმა ხელი ისევ ჯიბისკენ წაიღო და ტელეფონი ამოიღო
მარიამს ესიამოვნა რომ უფროსმა მისი სახელი უკვე იცოდა
-ახალ რეპორტაჟზე მინდოდა თქენი აზრი გამეგო ბატონო იოანე
-ახლა შეხვედრა მაქვს მარიამ და 12 ზე თუ შეძლებ შემოდი ჩემს კაბინეტში
ანამ ბრაზით სავსე მზერა შეაგება იოანეს ღიმილს
-კარგით
თავი დაუკრა მარიამმა
ლიფტი მესამე სართულზე გაჩერდა
-არც კი გრცხვენია !
მხარი მხარზე მიადო და ისე გადაუჩურჩულა ანამ
-უნდა მრცხვენოდეს ?
-ყველას უნდა ეფლირტაო?
-შენ უნდა გკითხო?
-ნაბ… არი ხარ!
-მადლობა !
მხარი გაჰკრა მამაკაცმა და ისე გავიდა გარეთ…
…
თვალს არ აშორებდა ანა საათს მას შემდეგ რაც ზუსტად 12 საათზე მარიამ წერეთელი შევიდა იოანეა კაბინეტში , ნახევარი საათი გავიდა , მაგრამ ანას საუკუნედ მოეჩვენა , მარიამი და ანა ერთ დროს მოვიდნენ ტელეკომპანიაში, პირდაპირი კონკურენცია ჰქონდა ანას მარიამის მიმართ და ახლა ვერ აიტანდა იოანეს გვერდით მის დანახვას , წარმოიდგინა როგორ ეხებოდა იოანე ამ წამს ზუსტად ისე როგორც რამდენიმე საათის წინ ლიფტში მას , ცნობიერად იცოდა რომ შეუძლებელი იყო იოანე ამგვარად მოქცეულიყო.

იოანემ კაბინეტის კარი გააღო და ჯერ მარიამი გამოატარა , კიდევ ერთხელ ჩამოართვა ხელი
-მოკლედ ძალიან კარგია მარიამ, ასე განაგრძე და ფრენისთვის მოემზადე
-ძალიან დიდი მადლობა ბატონო იოანე
პატივისცემის ნიშნას გოგომაც თავი დაუკრა და გაუბედავად გამოსწია ხელი
რა ფრენა? გულში ფიქრობდა ანა , რაზე შეიძლებოდა ყოფილიყო საუბარი.
როგორც გაირკვა ერთ ერთი პოლიტიკური სიუჟეტისთვის საჭირო და აუცილებელი იყო საქართველოს ელჩი საფრანგეთში ჩაეწერათ.
თეოს ატყობინებდა ანა სიახლეებს , ვერ ეგუებოდა კონკურენციას ანა , მით უმეტეს ვერ შეეგუებოდა იოანეს გვერდით სხვა ჟურნალისტს.
ყავაც არ დაულევია ისე მოუსვენრად იყო მთელი დღე, შესვენების დროს ყველა კაფეტერიაში ჩავიდა ანას გარდა, თუმცა ანა არ იყო ერთადერთი ვინც სამუშაო მაგიდასთან დარჩა, იოანეც არსად წასულა
საკუთარი სტატია ბეჭდური ვერსიით ამოიღო ანამ , ერთხელ კიდევ გადაიკითხა და შემდეგ იოანეს კაბინეტის კართან ფრთხილად დააკაკუნა
-შემოდით
კარს იქით ისმოდა მამაკაცის ხმა
-შეიძლება ?
-შემოდი
ანამ სამუშაო მასალები მაგიდაზე დაუწყო
-გთხოვთ გადაიკითხოთ
მამაკაცმა სტატია გადაფურცლა და გულმოდგინედ დაიწყო კითხვა , ანა შეპარვით ათვალიერებდა მამაკაცის სახეს , ისეთი დაწყობილი ნაკვთები ჰქონდა იოანეს , ისეთი ლამაზი
-კარგია
ფურცლები ისევ სამუშაო მაგიდაზე დააწყო
-მართლა ?
ანას ძალიან ესიამოვნა შეფასება
-კი კარგია
-შემიძლია გამოვაქვეყნო?
-შეგიძლია
იოანემ ლეპტოპი გაშალა
-საფრანგეთში მე რატომ არ მოვდივარ ?
მამაკაცმა ამოისუნთქა
-ანა !
-არა უბრალოდ მე და მარიამი ერთი მიმართულებით ვმუშაობთ და მაინტერესებს რატომ ის , რა გამივასწორო რომ მეც დავიმსახურო შანსი
-შენც გექნება შანსი, შემდეგი მივლინების დროს ანა , ნუ გეშინია არ დაიჩაგრები , ახლა კი ასე გადაწყდა
-ფიქრობთ რომ კარგად ვართმევ თავს საქმეს ?
-კი ასე ვფიქრობ
ამითაც კმაყოფილი იყო ანა, მიუხედავად იმისა რომ იოანე უკვე აღარ უყურებდა, ფეხზე წამოდგა და ფურცლები ააალაგა
-მაშინ დაგტოვებთ
ააღარაფერი უპასუხია მამაკაცს ..
…

დამღლელი დღის ბოლოს ჩაფიქრებული იყურებოდა საქარე მინიდან იოანე ამილახვარი , გულზე ძალიან მძიმედ
აწვა რაღაც მაგრამ არ იცოდა ზუსტად რა იყო ეს
-იცით ბატონო , დღეს ვფიქრობდი გუშინდელ ჩვენს საუბარზე და ასეთი დასკვნა გამოვიტანე
იოანემ ფანჯარა ასწია
-აბა გისმენ რატი
-ადამიანები ზოგჯერ ყველაფერს ვართულებთ
-კი ეგრეა გეთანხმები
-თქვენ ხომ გიყვართ ანა…
უხერხული სიჩუმე ჩამოვარდა
-იმის თქმა მინდა რომ … რატიმაც არ იცოდა როგორ ეთქვა სათქმელი , ფრთხილობდა
-იმას ვამბობ რომ მე ასე მგონია რადგან ეს ხუთი წელია თქვენს გვერდით ვარ
-ხო მიყვარს
რაღაცნაირი იყო იოანეს ხმა ამ დროს თან სევსიანი , თან დარწმუნებული , ურყევი , მტკიცე
-მიყვარს მიუხედავად ყველაფრისა რატი! ერთი დღეც არ ყოფილა ისეთი რომ არ მყვარებოდა, ერთი წამითაც არ შემიწყეტია მისი სიყვარული
-მაშინ ბატონო… მაშინ რატომ არ შეიძლება
-არ შეიძლება რატი!
შეაწყვეტინა იოანემ
-ათასი მიზეზი არსებობს რატომ არ შეიძლება, მიღალატა როცა მეგონა რომ ქვეყანა ჩემი იყო ადგა და მიღალატა
ხელებზე ძარღვები დაეჭიმა
-დედა დავასაფლავე და არც კი მოსულა არც ერთხელ რატი! ყველა დღე დედაჩემს ვატყუებდი რომ არ იყო ქალაქში, მან ეს იცოდა , იცი რატომ მიღალატა? არაფერი მებადა რატი, დედა რომ ცოცხალი მყოლოდა ისიც კი ვერ შევძელი, ფული არ მყოფნიდა რომ წამლები მეყიდა რომ წამეყვანა , სხვა ქვეყანაში გადამეფრინა , იქნებ ყოფილიყო შანსი, ყოველ დღე ვფიქრობ იქნებ რაღაც ვერ გავაკეთე …
-არანაირი შანსი არ იყო ბატონო , თავადაც ხომ იცით, ყველა ექიმმა იგივე თქვა , არ არის თქვენი ბრალი
-ის ამ დროს ქალაქის გავლენიანი მერის ძმაკაცის შვილს ხვდებოდა რატი! და შემდეგ ყველაფერი მე დამაბრალა , თითქოს ჩემს გამო დაენგრა ცხოვრება , თითქოს ჩემმა ცხოვრებამ შთანთქა
-მაგრამ ისიც ხომ ბავშვი იყო, თქვენც ხომ იცოდით რომ..
-ვიცოდი…
-ახლა ისე გუყურებთ…
-ახლა არ მაინტერესებს რატი! არასდროს დავივიწყებ როგორ მოიქცა , ვერასდროს ვენდობი , ვერასდროს ვიქნები მშვიდად ! ჩემში სიბრაზე უფრო მეტია ვიდრე სიყვარული რატი!
მუშტები შეკრა და საკუთარ მუხლს დაარტყა..

….
მომდევნო სამუშაო დილას ისევ მარიამთან ერთად აღმოჩნდა იოანე ლიფტში
-მადლობა მინდოდა მეთქვა შანსისთვის რომელიც მომეცით ბატონო იოანე
-მოდი იოანეთი მომმართე თორემ თავი ძალიან ბებერი მგონია
-რას ამბობთ
-რაც შეეხება შანსს , შენ ეს დაიმსახურე , ასე განაგრძე მარიამ და ხვალინდელი ფრენისთვის მოემზადე

კარი რომ გაიღო ანამ პირველმა შეამჩნია მათი ერთად გამოსვლა
ვეღარ მოთოკა საკუთარი ემოციები ისე სწრაფად მიეჭრა კაცს რომელიც კაბინეტის კარს კეტავდა
-ნატა რას ფიქრობს იმაზე რომ ყველა გოგოს ეფლირტავები? სულ არ გრცხვენია იოანე?
ხმამაღლა მოუვიდა ბოლო წინადადების თქმა
მამაკაცმა მაჯაში ჩაავლო ხელი და სწრაფად შეიყვანა
-ხმას დაუწიე ! და რამდენჯერ გითხარი სამსახურში საქმეს ნუ მირჩევ !
ხელი არ გაუშვია ისე შეაქანა
-მარიამისგან რა გინდა ?
-გოგო შენ ვერ ხარ ! რა უნდა მინდოდეს
-არ ვიცი ვკითხულობ !
-ყველა შენნაირი გგონია არა?
-ნატა რას იტყოდა ამ ყველაფერზე საინტერესოა
-ნატასთან მხოლოდ სექსუალური შეთავსებადობა მაკავშირებს ანა ! ვალდებული არ ვარ მასთან შევათანხმო ჩემი ემოციები
-როგორ ?
-რა როგორ ადამიანებს რომ სექსი აქვთ მხოლოდ და არანაირი არაფერი მეტი ეს ახალია შენთვის?
-არ გიყვართ?
-არა არ მიყვარს , მაგრამ მომწონს ,მიზიდავს და საერთოდ რატომ ვსაუბრობ შენთან ამდენს
ხელი გაუშვა და ოდნავ უბიძგა
-გადი ოთახიდან !
-ესეეგი მარიამთან ცდილობთ…
-უკვე ტვინი მ…. ნა!
-ჩემთან რაღატომ მოდიხართ რაღატომ მეხებით?
-ლამაზი ქალი ხარ , მე კი მამაკაცი ვარ , რა
გასაკვირია რომ მინდოდე ანა? თუმცა ყოველთვის არც ეგ გამოდის იმდენად თავს მაბეზრებ
-საზიზღარი კაცი ხარ იოანე ამილახვარო!
წინ დაუდგა გოგონა
-შენ ანა ? შენ როგორი ქალი ხარ ! გუშინწინ სხვასთან იჟ… ვე გუშინ კი ჩემს შეხებაზე გაა..ვე , როგორი ხარ შენ !
ანამ მთელი ძალით გაარტყა მოქნეული ხელი სახეში
-17 წლისამ რომ შენთან ვიჟ….ვე მაშინ არ ვიყავი ბ..ზი?
-გაჩუმდი!
-და მას შემდეგ ვარ ?
-ანა გაჩუმდი!
-ჩემი ბრალია იოანე გეთანხმები
ანა შეტრიალდა და კარისკენ წავიდა , გაღებული კარი იოანეს ხელმა მთელი ძალით მიხურა, გოგონას სხეული კი მისკენ შემოაბრუნა
ცალი მკლავი ისევ ჰაერში ჰქონდა ბიჭს
-რა ჯანდაბას ცდილობ ანა!


მიხარია რომ აფიქსირებთ აზრს მადლობა