შესავალი

სუსხიანი საღამო ჩამოწვა. ქუჩებში ჩამიჩუმი არ ისმოდა, თითქოს მთელი ქალაქი ერთდროულად სუნთქვას იკავებდა. ეს ის ღამე იყო, რომელმაც გამოიწვია დიდი ტრაგედია — სოფია ჯეფერსონის მკვლელობა. ახალგაზრდა ქალი, რომელიც ოცნებობდა სიყვარულსა და ჰარმონიაში ცხოვრებაზე, ახლა კი მისი სახელი კითხვის ნიშნის ქვეშ იყო დარჩენილი.

სოფია მარტოხელა იყო, მაგრამ მისი ცხოვრება ცოცხალი და შთაგონებით სავსე ჩანდა, როგორც ადამიანის, ვისაც მიზნები და ღირებულებები ყოველდღე ცვლიდა. იყო ჭკვიანი და გაბედული, უყვარდა სამყარო, რომელიც მისთვის თითქოს თამაშს ჰგავდა. მაგრამ სწორედ ამ სამყაროში, სადაც მისმა სიყვარულმა ვერ მოასწრო თავის დამკვიდრება, მის ცხოვრებას ფარდა დაეშვა.

ახლა კი, სან-ტიაგოს გამომძიებლები ცდილობენ, გამოარკვიონ ეს ბნელი საიდუმლო. რა იყო იმ ღამის მიზეზი? ვინ იყო სოფიასთვის ის ფარული მტერი, რომელმაც მისი ოცნება სამუდამოდ წაართვა? კითხვები ჰაერში ტრიალებს, თუმცა პასუხები ჯერაც წყვდიადშია დამალული…

თავი I

სუსხიანი ღამე იყო. სან-ტიაგოს ქუჩებს ყინვის სუნი ავსებდა და რაღაც შემზარავი სიმშვიდე ჩამოწოლილიყო. ქუჩები ცარიელი და უჩვეულოდ ჩუმი იყო, თითქოს ქალაქს სუნთქვა შეეკავებინა. მხოლოდ შორიდან მოისმოდა ძაღლების ჩახლეჩილი ყეფა, რომელიც ტყუილად ცდილობდა რაღაც უხილავის გაფრთხილებას.

სწორედ ამ ღამეს, ერთ-ერთ მიტოვებულ ბინაში, აღმოაჩინეს სოფია ჯეფერსონის სხეული. ახალგაზრდა ქალი, რომელიც სულ ცოტა ხნის წინ სიცოცხლის ენერგიით სავსე იყო, ახლა უსიცოცხლოდ იწვა ოთახის შუაში, მის თვალებში გაყინული შიშის ნაკვალევი დარჩენილიყო. სოფიას სახე სიჩუმესთან და უსაზღვრო სიცივესთან სურათსავით შერწყმოდა და თითოეული, ვინც მას თვალს შეავლებდა, მიხვდებოდა, რომ ამ ღამეს რაღაც საშინელი მოხდა.

პირველი, ვინც შემთხვევის ადგილზე მივიდა, დეტექტივი სანტოსი იყო. ათასობით საქმე ჰქონდა ჩატარებული და გამოძიებული, მაგრამ რაღაც ამ კონკრეტულ სურათში აუხსნელი და შემაშფოთებელი ჩანდა. თითქოს ეს სიკვდილი უბრალო მკვლელობას არ ჰგავდა, თითქოს ეს ქალიც არ იყო ერთი ჩვეულებრივი ადამიანი, რომელიც უბრალოდ ბედის უკუღმართობას შეეწირა.

დეტექტივი მიუახლოვდა სხეულს და ჩუმად ჩაიჩურჩულა, თითქოს სოფიასგან პასუხს ელოდა: - რა მოხდა აქ?

ოთახის კუთხეში ვარდისფერი ჩანთა ოდნავ გაღებული ჩანდა, მაგრამ შიგნით არაფერი განსაკუთრებული არ ჩანდა, მხოლოდ ჩვეულებრივი ნივთები — ტელეფონი, ჩვრების დასტა, პაწაწინა ჩარჩოში ჩასმული ფოტო… ფოტო, რომელზეც სოფია გამოჩნდა უცნობ მამაკაცთან ერთად, ორივე ღიმილიანი და ბედნიერი.

ეს ფოტო სანტოსმა აიღო, ყურადღებით დააკვირდა და უფრო ახლოს მიიტანა, თითქოს ამით რამე საიდუმლო გამჟღავნდებოდა.

- ვისთან ერთად იყავი, სოფია? ჩაიბუტბუტა და საყრდენ ადგილზე დასვა.

დავიდმა უკანასკნელი მზერა შეავლო დამტვრეულ ფანჯარას და თვალები დახუჭა, თითქოს ცდილობდა გაეგო, რა მოხდა აქ, რა სცენარი დატრიალდა სოფიას ბოლო წუთებში, მაგრამ პასუხები ხელიდან ეცლებოდა. ოთახი თითქმის ცარიელი იყო, მხოლოდ ძველი, მუქი კედლები, ერთი პატარა მაგიდა და საწოლი,რომელსაც კვალი დარჩენოდა მტვერში, არც რაიმე საგანგებო ნივთი, რომელიც პირველი შეხედვისთანავე ეჭვს გააჩენდა.

ამ დროს ადგილზე კიდევ ერთი დეტექტივი მივიდა — ინსპექტორი ელენა მარსი. მისი ბასრი თვალები სანტოსისგან განსხვავებით მეტად გამოცდილი ჩანდა, თითქოს რაღაც იმედის ნაპერწკალი ჰქონოდა.

- რა გვაქვს? — იკითხა ელენამ სერიოზულად და ყურადღებით.

- ცოტაა, ძალიან ცოტაა — უპასუხა სანტოსმა და ჩაფიქრებულმა ფოტოსურათისკენ მიუთითა, — ეს ფოტო იყო ჩანთაში, მასთან ერთად. აქვე იყო პირადი ნივთები, მაგრამ სხვა არაფერი. სავარაუდოდ, სოფიას ბოლო წუთები ისე წყნარად გავიდა, რომ მას არაფერი ეეჭვებოდა.

ელენა ფოტოს უყურებდა და კითხვის ნიშნები უკვე ებადებოდა:

- ვინ არის ეს კაცი და რატომ არის ასე საეჭვოდ ბუნდოვნად წაშლილი?

- არავინ იცის. — ჩაილაპარაკა სანტოსმა. ვიცით მხოლოდ ის, რომ ამ ოთახში არავინ შევიდოდა უბრალოდ, არა.

სწორედ ამ დროს ოთახში კრიმინალისტიკის ექსპერტი შემოვიდა და დეტექტივებს გამოძიების პირველი მინიშნებები მიაწოდა.

- მოგესალმებით, გამარჯობა — თქვა ექსპერტმა და ჩანაწერები სანტოსს გადასცა.
- პირველადი მონაცემები ცოტაა, თუმცა რამდენიმე ნივთის ზედაპირზე, მათ შორის, ფანჯრის გატეხილ მინაზე, თითის ანაბეჭდებია. ასევე ვიპოვეთ სოფიას ტუჩსაცხის ნარჩენები ბალიშზე, მაგრამ აქვეა ლურჯი შარფი, რომელიც მისი ნივთებიდან არ იყო.

- ლურჯი შარფი? — გაიმეორა ელენამ.

სანტოსმა ჩაიღიმა, მაგრამ ეს იყო ის გაოცებული ღიმილი, რომელსაც რაღაც საშიშის წინაშე მყოფი ადამიანი იჩენს. - -
- შეიძლება ესაა მინიშნება, ელენა. იქნებ ეს ნივთი დარჩა სხვა ადამიანს, ვინც მასთან ერთად იყო.

ახლა ორ გამომძიებელს ახალმა კითხვის ნიშნებმა დააინტერესა: ვინ დატოვა ლურჯი შარფი სოფიას ბინაში, რატომ? იყო თუ არა ეს ადამიანი მისი მეგობარი თუ მტერი? და, რაც მთავარია, იცოდა თუ არა სოფიამ, რომ ის ღამე მისთვის უკანასკნელი იქნებოდა?

დეტექტივებმა ერთმანეთს თვალი გაუსწორეს.

- ამ საქმეს მივყვებით, სანამ ბოლომდე არ გამოვიკვლევთ — თქვა სანტოსმა ხმადაბლა.

ოთახში კვლავ მძიმე სიჩუმე ჩამოწვა, მაგრამ ამჯერად ეს სიჩუმე ახალი საიდუმლოს დასაწყისს ნიშნავდა, საიდუმლოს, რომელიც მათ უნდა გაეცოცხლებინათ.