ბანკეტის საღამო
5 წლის წინ !


-იცოდე დამირეკე , უყურადღებოდ არ დამტოვო!
-შენ კი ბევრი არ დალიო და ჭკვიანად იცოდე!
-იოანე
-ხო
-მიყვარხარ
-მეც
-რა შენც?
-ანა!
-მითხარიიიი
-მეც მიყვარხარ !
-ახლა შეგიძლია წახვიდე
მობილური გათიშა ანამ და ყურებამდე გაღიმებული სახით ისევ კლასელებს შეუერთდა

-აბა რა ხდება ?
გვერდით ამოუდგა თაკოს
-რა ხდება და წვეულების გიოს სახლში გაგრძლებას ვაპირებთ
-კარგი რა , რა გიოს სახლი , ვის მოუვიდა ეს გენიალური იდეა?
-ვის და დათოს, თან აქ მასწავლებლები და მშობლებიც არიან , ვერ ვერთობით , მოიცა შენ ხომ წამოხვალ?

საეჭვო თვალით გახედა ანას

-რა თქმა უნდა არა!
-ანა !
-ნუ მიყურებ ეგეთი თვალებით, ვიღაც პარალელკლასელი გიოს ნაქირავებ სახლში რატომ უნდა წამოვიდე
-ყველა მიდის და იმიტომ
-ხოდა მე იოანესთან წავალ!
-მისმინე!
მკლავზე ხელი გამოსდო თაკომ და გვერდით შეაბრუნა
-ხედავ იმ ბიჭს?
-მერე?
-ხომ იცი რომ სამი წელია მომწონს
ლუკა ბექაურიაკენ გაახედა თაკომ მეგობარი
-ხოდა დღეს მკითხა თუ მოვდივარ წვეულებაზე გესმის?
-და ?
-რა და ! მარტო არ დამტოვო, სულ ცოტახნით მივიდეთ გთხოვ , გპირდები როცა მეტყვი წამოვალ

სხვა გზა აღარ ჰქონდა ანას, კიდევ ბევრი სცადა თაკომ მეგობრის დასარწმუნებლად და ბოლოს დაითანხმა კიდეც
ბანკეტიდან 18 კაცი, ბიჭების მიერ დაგეგმილ წვეულებას შეუერთდა , სახლი მართლაც დიდი იყო, რამდენიმე სართულს მოიცავდა პატარა ეზოთი. ეტყობა ბიჭებს ყველაფერზე წინასწარ ჰქონდათ ნაფიქრი , რადგან უამრავი სასმელი, სასუსნავი იყო ოთახში .
სახლში მისვლიდან 5წუთში შეამჩნია ანამ როგორ გავიდა თაკო ეზოში ლუკასთან ერთად , თავად კი სხვა გოგონებთან ერთად სასტუმროს დიდ ოთახში დარჩა
-დალევ?
ზურგს უკან უცნობი ბიჭის ხმა გაიგო, დარწმუნებული არ იყო რომ მას მიმართავდნენ ამიტომ შემობრუნდა
მის წინ ახალგაზრდა მამაკაცი იღიმოდა , ხელში მუყაოს ჭიქით
-არა მადლობა არ ვსვამ
-მოიცა ეგ როგორ , არც ძალიან ცოტას ?
-არა არც ძალიან ცოტას

ზურგით შეტრიალდა ანა , ხელში მობილური ეჭირა , მაგრამ შეტყობინებას ვერ აგზავნიდა

-ძალიან დაბალზე ვართ, აქ არ იჭერს , გარეთ უნდა გახვიდე
ეზოსკენ ანიშნა ბიჭმა
-ამ მადლობა

გარეთ გამოსულმა სუფთა ჰაერი ჩაისუნთქვა და სანამ იოანესთან შეტყობინებას გაავზავნიდა დაინახა როგორ კოცნიდნენ თაკო და ლუკა ერთმანეთს , გაეღიმა , რადგან მისი მეგობარი ბედნიერი იყო!

წვეულება უფრო და უფრო გახურდა, ყველა უგონოდ მთვრალი იყო, ზოგიც კაიფში, ანამაც მოსვა რამდენიმე ყლუპი თავისი ჭიქიდან , თუმცა სულ მალე ისეთი შეგრძნება დაეუფლა თითქოს ყველას მაგივრად თავად დალია სასმელი, სახეზე წყლის შესასხამად წამოდგა, საპირფარეშოს კარში შესვლისთანავე ფეხის ხმა გაიგო და ზემოთ აიხედა
ისევ უცნობი ახალგაზრდა მამაკაცი იდგა მის წინ
-მგონი ცუდად ხარ
-თავბრუ მეხვევა !ხელებით ონკანის მოაჯირს დაეყრდნო
-ბუნებრივია , ნასვამი ხარ
-არა ბევრი არ დამილევია
წონასწორობის დაცვა გაუჭირდა
-მოდი დაგეხმარები!
მალე მამაკაცის ცივი ხელები იგრძნო საკუთარ თეძოზე , მისი მკლავი კისერზე გადაიგდო უცნობმა
-შეგიძლია თაკოს სთხოვო წამიყვანოს ?
ბუტბუტებდა აანა
-არამგონია ეგ მოახერხოს
-რატომ?
-ახლახანს დავინახე ლუკასთან ერთად მიდიოდა

უცნობთან ერთად აიარა ანამ კიბეები მეორე სართულამდე
ბიჭმა ერთ ერთი საძინებლის კარი შეაღო
-სად ვართ?
ძლივს ახერხებდა ანა საუბარს , სხეული აღარ ემორჩილებოდა

ცარიელ ოთახში იატაკზე მხოლოდ ერთი ძველისძველი ლეიბი იდო
ბიჭმა ანას სხეული სწორედ მასზე მიაწვინა და თავად გვერდით მოუჯა
სახეზე ჩამოფარებული თმები უკან გადაუყარა და ტუჩისკენ დაიხარა

-როგორი ლამაზი ხარ
-ცუდად ვარ
ჩურჩულებდა გოგონა
-ვიცი როგორ უნდა მოგიყვანო ხასიათზე!

ამ წამს კი დაინახა ანამ როგორ ცეცხლისფრად ელავდა მამაკაცის თვალები, პერანგის ღილების შეხსნაც იგრძნო და ცივი სველი ენის შეხებაც საკუთარ კანზე
-მოდუნდი!

უნდოდა ხმამაღლა დაეყვირა მაგრამ ვერ
ახერხებდა, ვეღარც ჩურჩულს , ვეღარც წინააღმდეგობას

-იმედია ქალიშვილი არ ხარ თორემ ბევრი წვალება მომიწევს
ბიჭის თვალები ისევ ანას დანახვისას ელავდნენ

შავი კლასიკური შარვლის სათავეს დაეჯაჯგურა ბიჭი და იგრძნო ანამ როგორ დარჩა წელს ქვემოთაც შიშველი

-მოგეწონება ნახავ ! ძალიან უხეში არ ვიქნები
ჩაეცირა

სახე უცნობი მამაკაცის ნერწყვმა დაუსველა ანას
-ამ ღამეს ვერასდროს დაივიწყებ! ხვალ ისევ მთხოვ გავიმეორო იგივე

არ წყვეტდა ანას ყურთან ჩურჩულს

სველი ტუჩები ეხებოდა ყელზე , მკერდის თავზე, მუცელზე , მამაკაცის ხელის ძლიერ მოჭერას იდაყვებზე , ბარძაყზე გრძნობდა , თითქოს ჭრილობაზე მარილს აყრიდნენ ისე ეწვოდა ყველა ადგილი სხეულის სადაც ეხებოდნენ

იონეს სახელს ყვიროდა გულში , იმ წამს ეგონა რომ ყველას გასაგონად ყვიროდა , ბოლო ხმაზე , განწირული მაგრამ არა ! არც კი დაუკვნესია საკუთარ ტკივილზე, ცრემლიც არ ჩამოგორებულა მის ცივ ლოყებზე .

ზუსტად არ იცოდა ანამ რამდენი ხნის შემდეგ გაახილა თვალი, სხეულის მწარე ტკივილმა შეაფხიზლა , თავის წამოწევა უნდოდა თუმცა თითქოს ახლახანს გადაეაროს სატვირთოს ისეთი სიმძიმის და სიმწარის შეგრძნება დაეუფლა , საკუთარი ჩალურჯებული მაჯის დანახვაზე აიძულა თავს სხეული წამოეწია ,
ნესტიან ოთახში ჭუჭყიან ლეიბზე საკუთარი შიშველი ჩალურჯებული სხეული პირველად დაინახა !
ანას გონება ბლოკავდა აზრებს რომელიც გულიდან მოდიოდა , არ უნდოდა დაჯერება იმის რაც ცხადზე ცხადი იყო!
გაუპატიურებულ , დამცირებულ საკუთარ თავთან შეხვედრას გაექცა !

ძირს დაყრილ ტანსაცმელს ძლივს მისწვდა ხელით, სხეულის ყველა ორგანო ეწვოდა , ცრემლები თავისით ცვიოდა იატაკზე , სულში კი ყველაფერი ყმუოდა, როგორც ღამით ულუკმაპუროდ დარჩენილ სასოწარკვეთილ მგელს შეუძლია ყმუილი, ზუსგად ასევე სწუხდა ანას სული იმ მომენტში !


….

ახლანდელი დრო

იოანემ პირველმა გაიღვიძა მომდევნო დილას, მასზე მთელი სხეულით მოწეპებულ გოგონას ჯერ თავზე აკოცა , შემდეგ შიშველ მხრებზე , თხელ მკლავზე ფრთხილად ააატარა საკუთარი უხეში ხელი,
გოგონა გვერდით გადააწვინა და სწრაფად ამოიცვაა მხოლოდ წელს ქვემოთ

აივანზე მოსაწევად გასულმა რამდენიმე მნიშვნელოვანი ზარი განახორციელა , ჯერ კიდევ ტელეფონზე საუბრობდა, როცა ანას კივილი მოესმა , სასოწარკვეთილი ყვიროდა გოგონა მის სახელს , ანთებული სიგარეტი ჩააქრო და ოთახში სწრაფად დაბრუნდა

-ანა !

მისმა ძახილმა გოგონა გამოაფხიზლა

-ანა რა გემართება !
საწოლის გვერდზე ჩამოუჯდა

-მეგონა წახვედი

მამაკაცისკენ მოიჩოჩა გოგონამ, იოანემ კი გულში ჩაიკრა

-ნუ გეშინია !
დილიდან მისცა თავს უფლება კიდევ ერთხელ ეგრძნო ანას ტკბილი სურნელი

-არსად წასვლას არ ვაპირებ!

-სიზმარში ვარ?
ბუტბუტებდა გოგონა
-შეიძლება !
ეჩურჩულებოდა ბიჭი

-ახლა რა იქნება?

ძლივს გაბედა ეკითხა , იოანეს მკლავებში მომწვდეულმა

-ახლა? ახლა მე და შენ ჩემს სახლში წავალთ!

-შენთან?

-შენს ნივთებს რაც შეიძლება მალე გადავიტანთ

-ერთად ვიცხოვრებთ?

-წინააღმდეგი ხარ ?
ნიკაპი ააწევინა ბიჭმა

-ბავშვის გამო?

-ჩვენს გამო

ანა ოდნავ მოშორდა, იოანემ ცალი ფეხი საწოლზე მოკეცა და ანასკენ გადაიხარა

-მგონი ვიმსახურებთ ერთ შანსს ცხოვრებისგან!

ლოყაზე მოეფერა ტუჩებით , შემდეგ კისერზე და ბოლოს მზერა ისევ თვალებზე შეაჩერა

-ვცადოთ?
წამით არ მოუშორებია მუქი მწვანე თვალები გოგონასთვის

-მე… მე მიყვარხარ იოანე მაგრამ შეენ?

-აბა მე რას ვაკეთებ? რა სულელი ხარ ანა!

-გიყვარვარ ?

ამჯერად ანა მიაშტერდა

-ძალიან
ისეთი თბილი ხმა ჰქონდა იოანეს , ანას ყველა ჭრილობას აშუშებდა

-კიდევ მითხარი
ტუჩთან ჩურჩულებდა გოგონა

-შეყვარებული ვარ შენზე , ანა ცეცხლაძე! გაცნობის დღიდან დღემდე!

იოანეს უკვე მოქცეული ჰქონდა ხელში ანას სახე , ტუჩებს კი საკოცნელად ამზადებდა

-მე 14 წლიდან შეყვარებული ვარ შენზე იოანე ამილახვარო!

….

ანას სახლიდან ნივთები ნელ ნელა გადაჰქონდა იოანეს , ყოველ ჯერზე ბევრს ფიქრობდა რა იქნებოდა მომავალში, იყო თუ არა სწორი ნაბიჯი მისგან ის რასაც გოგონას სთავაზობდა , მიუხედავად მის გულში დარჩენილი ეჭვებისა , ანასთან მარტო დარჩენილს მაინც მთელი გულით უნდოდა ერწმუნა, რომ ნამდვილად იმსახურებდა ერთ შანსს ცხოვრებისგან ორივე, ანას გარეშე გატარებულმა ხუთმა წელმა დაარწმუნა რომ მისი გული ვერ შეძლებდა ასეთი სიმძაფრით სხვა ქალის სიყვარულს , თანაც იყო კიდევ ერთი ძალიან დიდი მიზეზი, შვილი, პატარა არსება , რომლისთვისაც თავისი სიცოცხლე უნდა მიეძღვნა იოანეს , სხვა არაფერი იყო მნიშვნელოვანი, მხოლოდ შვილი, მხოლოდ მისი დაბადება.

-ესეც ასე , მგონი ძირითადი გადმოვიტანეთ

აკაპიწებული ჯემპრი გაისწორა იოანემ და ანასკენ შეტრიალდა

-მოიცა ამ დროს რას ამბობენ? ხო , თავი ისე იგრძენი როგორ საკუთარ სახლში

გაეღიმა ბიჭს , გოგონა მისკენ მოიზიდა და წელზე ხელები მაგრად შემოხვია

ანა რაღაც შინაგან უხერხულობას მაინც გრძნობდა , კიდევ ერთხელ მოათვალიერა მისაღები ოთახი, გულწრფელად შეეცადა თავისად მიეღო, საკუთარ მყუდრო სახლად , უფრო სწორად მისი და იოანეს სახლად !

-ისე სწრაფად იცვლება რაღაცეები ადაპტირება მიჭირს

ჩაიბუტბუტა ბიჭის მკლავებში მოქცეულმა

-შეეცადე ადაპტირდე სანამ მე გადავივლებ .

ლოყაზე ჯერ მსუბუქად უბრწკინა და შემდეგ აკოცა

-არ დაალაგო უჩემოდ, გამოვალ და დაგეხმარები !

საჩვენებელი თითი აუწია ბიჭმა სანამ ოთახს დატოვებდა.

ანა ფუმფულა დივანზე ჩამოჯდა , ცოტახანს გაუნძრევლად იჯდა , უკვე ნამყოფი იყო ამ სახლში თუმცა ასე დეტალურად შესწავლილი არ ჰქონდა , გრძელი დერეფანი გაიარა , ერთმანეთის პირისპირ ორი საძინებლის კარი იყო, ჯერ ერთში შეიხედა, შემდეგ მეორეში, შედარებით პატარა და მყუდრო საძინებელში უკვე ეძინა ერთხელ ანას , პასტელური ფერები , თეთრ კრემისფერში საოცარი სიმშვიდის განცდას უქმნიდა, საწოლზე ჩამომჯდარმა უამრავი რამ წარმოიდგინა

-აქ დავდგამთ პატარა საწოლს

ვერც შენიშნა როგორ გაჩნდა იოანე მის გვერდით , მამაკაცის გაშვერილ ხელს მზერა გააყოლა

-ოთახის იმ კუთხეში , შემდეგ შეგვიძლია კედლებიც მოვხატოთ, გააჩნია ვინ იქნება , ბიჭი თუ გოგონა
მზერა ანას მუცლისკენ გადმოიტანა და ხელი ნაზად მოუსვა ჭიპთან

-შენ რომელი უფრო გინდა ?
დაიმორცხვა ანამ

-მე ვინც მინდა უკვე აქ ზის !
ხელის წრიული მოძრაობით მოეფერა მუცლის არეს
-ანუ არ აქვს მნიშვნელობა სქესს ?
-რა თქმა უნდა არა ! მნიშვნელობა აქვს იმას რომ უსაფრთხოდ და კარგად იყოს

გოგონასკენ გადაიხარა და ტუჩზე აკოცა

პირველად იტარებდა ღამის რუტინას იოანეს აბაზანაში, უცნაური შეგრძნება ჰქონდა, ყველაფერი იმდენად სწრაფად მოხდა, ჯერ ორსულობა , შემდეგ საყვარელ კაცთან დაახლოვება , იმის გააზრებაც ვერ მოასწრო , რომ მის სხეულში ცოცხალი არსება განაგრძობდა სიცოცხლეს , სველი სახე პირსახოცით მოიწმინდა და საძინებელში დაბრუნდა , სწორედ ამ დროს შემოაღო კარი იოანემ, ანა უხერხულად შეიშმუშნა
-რა გჭირს ?
-არაფერი
გოგონა აბაზანის კარზე იყო ზურგით მიყრდნობილი

იოანემ რამდენიმე ნაბიჯი წინ გადადგა მისკენ

-ნუ გრცხვენია, მოდი აქ !
საწოლზე წამოწვა და მის გვერდით თავისუფალ ზეწარს ხელი გადაუსვა
ანამაც მორცხვად დაიკავა მისი ადგილი მამაკაცის სიახლოვეს

-არ ვიცი რამდენად სწორად ვიქცევით

თავი იოანეს გულზე ედო

მამაკაცმა გრძელი მკლავი ანას კისერში გააძვრინა და მკლავზე შემოხვია

-თუ არ ვცდით ვერ გავიგებთ

-სამსახურში როგორ ავხსნით ამ ყველაფერს ?

-არავის არაფერი არ უნდა ავუხსნათ ანა !

-მაგრამ ასე არ ხდება

თავი ასწია გოგონამ

-როგორც გვინდა ისე იქნება! ახლა იცი რა მინდა ?

ანას სხეული ისევ მის მკლავებში მოიმწყვდია

-შენთან ჩახუტებულმა დავიძინო!
ზეწარი ხელით მოსწია და შიშველ ფეხებზე გადააფარა

-იოანე

-ჩშშ , არაფერი არ თქვა , უბრალოდ ჩემთან იყავი!
…..

ერთად ცხოვრებას ეჩვეოდნენ ანა და იოანე , ყველა დილას კოცნით აღვიძებდა მამაკაცი, იოანეს სურნელში ჩაკარგული იჯერებდა , რომ ცხოვრება უკეთესი შეიძლება გამხდარიყო , ტელეკომპანიაში ყველა ამჩნევდა მათ შორის არსებულ ნაპერწკლებს თუმცა ამაზე ხმამაღლა საუბარს ვერავინ ბედავდა .

ერთ დილას როცა უკვე სამსახურში წასასვლელად ემზადებოდა უცნაური ზარი შემოვიდა მის მობილურე , თვალებს არ უჯერრებდა როცა ეკრანზე “გეგას” სახელი გამოისახა , შეშინებულმა გათიშა სანამ იოანე შემოვიდოდა , ხელები კი უკან წაიღო.
მამაკაცს არ გამოჰპარვია ანას მოულოდნელი დაბნევა

-რა დამალე ?

-არაფერი

შებოჭილი იდგა

- მაჩვენე ანა
ხელები გოგონას სხეულის უკან წაიღო და მობილურსაც მისწვდა

ტელეფონის ეკრანი ისევ გეგას სახელს აჩვენებდა , დაინახა ანამ როგორ დაებერა ძარღვები იოანეს, სწრაფად გადაუსვა სენსორს ხელი და მობილური ყურთან მიიტანა

-მომიწევს ტელეფონის ნომერიც დაგავიწყო რა გინდა რატომ არ ისვენებ!

-იოანე ამილახვარს ვახლავარ !
ხმაზე შენიშნა ალკოჰოლის ზემოქმედება იოანემ

-სწრაფად თქვი რა გინდა !

-იოანე გთხოვ… მაჯაზე ხელი დაადო გოგონამ

-მოახერხე ანას ტრავმის განკურვნა თუ შენც არ გიკარებს ახლოს ?

-რას ბოდავ!

-აჰ არ უთქვამს? ქალის გვერდით ხარ და არც იცნობ!!!!

-მისმინე შე ს.. !

სანამ სათქმელს დაამთავრებდა გეგას უკვე გათიშული ჰქონდა , მობილური გულმოსულმა მოისროლა საწოლზე და ანას მიუბრუნდა

-ანა რამეს მიმალავ?

დაბნეულმა გოგონამ თავი გააქნია

-ანა! მკლავებზე მსუბუქად მოუჭირა ბიჭმა და თვალებში ჩააშტერდა

-არა
როგორც იქნა მოახერხა თქმა

-თუ რამე არ ვიცი მითხარი !იმაზე საშინელს ვერაფერს ჩაიდენ რაც უკვე გაპატიე

-არაფერია სათქმელი იოანე და გამიშვი მტკენ

მკლავზე მოჭერილი ხელი ძირს დაუშვა ბიჭმა და ოთახიდან ისე გავიდა არაფერი უთქვამს.
საწოლზე დაგდებულ მობილურს მოუბრუნდა გოგონა , ეკრანი ჯერ კიდევ ანათებდა

“5 საათზე კიკვიძეში გელოდები, თუ არ გინდა შენი საიდუმლო პირადად გავუმხილო იოანეს”.


…..

სამსახურში არ მოსულა იმ დღეს ანა, იოანემ რამდენიმე მნიშვნელოვანი შეხვეხრა ჩაატარა და დაღლილი ჩაეშვა სავარძელში როცა რატიმ დარეკა

-გისმენ რატი
ჰალტუხი ოდნავ მოუშვა

-პარკშია ბატონო იოანე

-სეირნობს ?

…..
არაფერი უპასუხია რატის

-რატი! ვისთან ერთად არის !

-ბატონო იოანე ახლახანს მოვიდა გეგა ასათიანი

ყველაზე მეტად ტყუილი ეჯავრებოდა იოანეს , ნუთუ თავიდან უწყობდა ცხოვრება იგივე გაკვეთილს , ნუთუ ისევ იგივე უნდა ეგრძნო , იგივე მიწასთან გასწორება , დანის ჩარტყმა, სულის ტკივილი
შეკრული მუშტი ნელ ნელა გაუშვა და სკამზე გადაკიდებული პიჯაკი სწრაფად მოხსნა

სახლში მისვლამდე ძლივს გადაურჩა ავარიას ისე სრაფად მოაქროლებდა ავტომობილს , გასაღები რამდენჯერმე გადაატრიალა და გიჟივით შევარდა შიგნით

-ანა !

გაყინული საშინლად ცივი ჰქონდა ხმა

-ანა!

ყველა ოთახი სწრაფად მოიარა , ბოლოს საძინებელში იპოვა მძინარე გოგონა
-გაიღვიძე!
უხეშად შეანჯღრია

გოგონა ფრთხილად წამოიწია და თვალები მოისრისა

-რა ხდება ?

-ანა სად იყავი დღეს

იყო რაღაც აქამდე არ ნახული მის თვალებში

-მე …მე
დაიბნა გოგონა , რადგან შინაგანად გრძნობდა რომ იოანემ უკვე იცოდა მისი გეგასთან შეხვედრის შესახებ

-იოანე

-ძველ ჩვევებს ვერ ივიწყებ ანა?

სიმწრით ჩაეცინა

-ისე არ არის როგორც შენ გგონია

-მე რა გითხარი ! გითხარი თუ არა არ მომატყუოთქო!

ანა ფეხზე წამოდგა , ბიჭი წინ გადაუდგა

-დილით რომ გკითხე რა მითხარი! ექიმთან მივდივარო არ მითხარი?

ცივ ყინულივით მზერას არ აშორებდა

-იძულებული ვიყავი

უკვე ცრემლით ევსებოდა თვალები გოგონას

-ვინ გაიძულა? რა ჯანდაბას აკეთებ!
ორივე ხელი მკლავში ჩაავლო და კედელზე მიაბჯინა გოგონას სხეული

-ვერ უნდა გენდო? მთელი ცხოვრება ამას აპირებ?

-დამშვიდდი გთხოვ

სცადა ხელებით სახეზე მოფერებოდა თუმცა უხეშად დააწევინა ბიჭმა

-ხელები მომაშორე ანა! თავს ძლივს ვიკავებ რომ რამე არ დაგიშაო!

გოგონას ხელებს მაგრამ უჭერდა თავისას

-როდის გახდი ასეთი , რა ჯანდაბა გინდოდა გეგასთან ! ან ახლავე მეუბნები ან ჩვენ აქ და ახლავე ვამთავრებთ ყველაფერს!

-რისი გაგონება გინდა ? რა უნდა გითხრა !
ხელები მკერდზე მიაბჯინა და უკან უბიძგა
-გითხრა როგორ დამემუქრა რომ იქ მივსულიყავი? ეს გინდა ?
უკვე ანაც ყვიროდა
-რითი დაგემუქრა

თვალს არ აცილებდა ბიჭი
-რომ გეტყოდა …
ხმა აუკანკალდა ანას
-რა დედისტ.. ვნა უნდა ეთქვა ანა ! რით დაგემუქრა ! რა ჯანდაბა არ ვიცი!

ანა დუმდა იოანე კი უფრო ძლიერად იჭერდა მის სხეულს

-თქვი! მუჭი მაგრად დაარტყა კედელს
-თქვითქო! თქვი კიდე ვისთან მღალატობ თქვი!

-ასე მარტივია არა? მარტივია რომ ჩემი მოღალატეობა დაიჯერო ხო

ხმამაღლა ტიროდა გოგონა

-ნუ მაგიჟებ ანა! სიმართლე თქვი! რა ჯანდაბას მალავ !

-გაინტერესებს რატომ ვიტანჯები ? გაინტერესებს რატომ ვერ ვიძინებ? გაინტერესებს რატომ ვკივი ძილში? რატომ ვიგლეჯ საკუთარ კანს ? რატომ დაგშორდი 5 წლის წინ?

იოანე არაფერს პასუხობდა მხოლოდ სასოწარკვეთილ თვალებს უსწორებდა მზერას
-გამაუპატიურეს! 5 წლის წინ იმ წყეულ ღამეს გამაუპატიურეს! როცა შენ გეგონა რომ გღალატობდი მაშინ სწორედ მაშინ მე მაუპატოურებდნენ იოანე!

მამაკაცმა ხელები უღონოდ დაუშვა ძირს, ჯერ კიდევ არ ჰქონდა გააზრებული ანას ნათქვამი ისე დაიწყეს მისი თვალებიდან ცრემლებმა დენა.