ვიცოდი რომ აქ იქნებოდი-შვებით ამოისუნთქა ნიცამ როცა ანდრიას ბებია-ბაბუის სახლის კარი შეაღო სიბნელეში და დივანზე მჯდომი თორნიკე დაინახა. მაშინვე ტელეფონი ამოიღო ჯიბიდან და ირაკლის დაურეკა
-იპოვე?
-კი
-სადააა?
-მოგვიანებით დაგირეკავ კარგი?
-ის მაინც მითხარი კარგადაა თუ არა
-ჯერ არ ვიცი
-კარგი, თუ რამე დამირეკე და მაშინვე თქვენთან გავჩნდები
-კარგი
-ნიცა...
-რა?!
-მადლობა
-შეგეხმიანები- უემოციო ტონით უთხრა დაძაბულმა გოგონამ და როგორც კი ტელეფონი გათიშა, ოთახში შუქი აანთო.
-რატომ მოხვედი?- აგრესიული ტონით ჰკითხა თორნიკემ და მიღებული ჭარბი აკლოჰოლის დოზისგან ჩაწითლებული თვალები სახეში მიანათა.
-მე უბრალოდ...
-შუქი ჩააქრე და წადი აქედან
-თორნიკე... მე
-მარტო ყოფნა მინდა
-ვიცი მაგრამ... ასეთ მდგომარეობაში მარტოს ვერ დაგტოვებ-გულწრფელი ემოციით უთხრა ნიცამ და ნაბიჯი მისკენ წადგა მაგრამ, როგორც კი მაგიდაზე დაყრილი შპრ*ცი და წამ*ლი დაინახა მაშინვე ადგილზე გაიყინა
-ჯანდაბა ნიცა-მოიღუშა თორნიკე და მაშინვე წინ აესვეტა დაბნეულ გოგონას
-შენ...რის გაკეთებას აპირებ?- სლუკუნით ჰკითხა ნიცამ და ცრემლიანი თვალები სახეში მიანათა
-შენი აზრით?! -აგდებული ტონით ჰკითხა თორნიკემ და წამიერად მზერა გაუსწორა. მისი კითხვა უპასუხოდ დატოვა ნიცამ და მისაღებ ოთახში აუღელვებლად შევიდა. მოულოდნელად ხელი წამოავლო მაგიდაზე დაყრილი ნივთებს და სიტყვის უთქმელად სამზარეულოში შეიტანა- რას აკეთებ?!- დაუღრინა გაღიზიანებულმა ბიჭმა და მაჯაში უხეშად წაავლო ხელი დაბნეულ გოგონას
-შენი აზრით?- ინტერესით ჰკითხა ნიცამ და გამომწვევი მზერა სახეში მიანათა
-ზედმეტად ბევრის უფლებას აძლევ საკუთარ თავს-გამოსცრა კბილებში გაგიჟებულმა ბიჭმა და კიდევ უფრო ძლიერად მოუჭირა უხეში თითები სუსტ მაჯაზე.
-მტკივა-უემოციო ტონით უთხრა ნიცამ და მის რეაქციას მოთმინებით დაელოდა
-ამის დედაც, ამის დედასაც შევ*ცი-უმისმაართო გინება დაოწყო თორნიკემ და ხელი გაუთავისუფლა. გაბრაზებულმა გოგონამ შეწითლებული მაჯა სწრაფად მოისრისა და მოულოდნელად ონკანი გააღო
-ნიცა-გამოსცრა კბილებში თორნიკემ და მაშინვე წინ აესვეტა გაღიზიანეულ გოგონას, მაგრამ მან თორნიკეს ჭირვეულობას ყურადღება არ მიაქცია და გამზადებული წამ*ლი ნიჟარაში ჩაასხა. გაუხსნელი შპრ*ცი კი ნაგვის ურნაში ჩააგდო
-შენ...-რაღაცის თქმა დააპირა თორნიკემ, მაგრამ როგორღაც თავი შეიკავა და გაცეცხლებულმა მაშინვე ვისკის ბოთლი გადმოიღო კარადიდან -დალევ?-უინტერესოდ ჰკითხა ნიცას და ისე რომ მის პასუხს არ დალოდებია გახსნა და მოიყუდა
-თორნიკე გთხოვ საკუთარ თავს ასე ნუ ექცევი-დანანებით უთხრა ნიცამ სევდით სავსე მზერა სახეში მიანათა
-ასე როგორ?!
-თორნიკე... მე...ვიცი ახლა რასაც გრძნობ... მაგრამ სასმელი და წამ*ლი ვერ დაგეხმარება ამ ტკივილთან გამკლავებაში...
-შენ!არაფერი იცი!- აყვირდა უეცრად წყობრიდან გამოსული ბიჭი და კედელზე ზურგით მიყრდნობილი იატაკზ უღონოდ დაეშვა-საერთოდ არაფერი...
-დანაშაულის შეგრძნება გტანჯავს ვიცი...მაგრამ რაც მოხდა შენი ბრალი არ არის!
-არის! არის გესმის? ყველაფერი ჩემს გამო მოხდა...ანდრია ჩემს გამო მოკვდა
-ასე არააა-მისკენ დაიხარა ნიცა და გასამხლებლად წამიერად ჩაეხუტა
-შენს გამო... შენს გამო მე მას ზურგი ვაქციე- აღმოხდა სასოწარკვსთილ ბიჭს და ზიზრით სავსე მზერა სზეში მიანათა დაბნეულ გოგონას
-მე-აღმოხდა ხმა აკანკალებულ გოგონას და სანამ გაგიჟებული ბიჭი კიდევ რამეს ეტყოდა სახლიდან ტირილით გავარდა.