თვალს ვახელ და უცნაური შეგრძნება მეუფლება, ხელ-ფეხი გაკოჭილი მაქვს....
დაბმული მდგომარეობაში ვიმყოფები სადღაც ბინძურ ადგილას, აქ იმდენი ვირთხაა რომ აღარ ვიცი რა უნდა მაშინებდეს....
მომენტალურად პანიკური შეტევა მეწყება და განწირული ვყვირი, იქნებ ვინმეს მივაწვდინონხმა მაგრამ უშედეგოდ.

რამოდენიმე წუთში კვლავ მშვიდ მდგომარეობას ვუბრუნდები, უეცრად მომესმა ნაბიჯების ხმა, კარი იღება და შემოდის ბოროტმოქმედი რომელმაც ამ დრეში ჩამაგდო.

მივმართავ მას რომ სასწრაფოდ გამანთავისუფლოს მაგრამ ის ისე იქცევა თითქოს მარტო იყოს და მშვიდად განაგრძობს საქმის კეთებას....

ცრემლს ვერ ვიკავებ, თავს ვერ ვაკონტროლებ ვევედრები ყურადღება მიაქციოს, უცბად გადაწყვიტა მომიახლოვდა ნელი ნაბიჯებით, ხმას აღარ ვიღებ შეშინებული ვაკვირდები მას....

ახლოს დამიდგა, ხელები შემახო თუარა იმ წუთასვე პანიკამ მომიცვა და ვევედრები თავი დაანებოს, მან კი ამომწია და ხეზე დადგომაში დამეხმარა....
ტირილი შევწყვიტე და ჩუმად ველი მის მოქმედებას, ის კი წამიერად გაუნძრევლად მიმზერს ახლოს.


ის ისევ ნელინმაბიჯებით მშორდება და ოთახი დატოვა....

რამოდენიმე წუთში კვლავ მობრუნდა რაღაც უცნაური ხელჩანთით, ძირს რომ დააგდო ისეთი ხმა ჰქონდა ტითქოს რკინის გროვა ყოფილიყო მის ჩანტაში....

ისევ მიახლოვდება, მე კი ხმის ამოღებას ვერ ვბედავ.... ჯაჭვი რომლითაც მენვყავარ დაბმული რკინას მოხსნა და ამავე ჯაწვით მიმათრევს სადღაც.... ისევ ვევედრები რომ არაფერი დამისავოს, ის კვლავ დუმს და მშვიდან განაგრძობს გზას და მიათრევს ჯაწვით.

მოკლე დერეფანი გავიარეთ და ბინძურ სააბაზანოს მივადექით, ჯაჭვს ძლიერად მოქაჩა რის შედეგადაც წინ გადავარდი, მან კი დამიჭირა წამიერად და შემდეგ წინ უხეშად მიმაგდო.

აცახცახებული ვდგევარ ღრმა სუნთქვას ვერ ვიჩერებ, ის კი მომიახლოვდა და ტანსაცმელი სრულიად შემომახია რა დროსაც განწირული კივილიმმოვრთე, მან კი სწრაფად ჩამავლო ხელი კისერში მისკენ ოდნავ მიმწია და საჩვენებელი თითით მანიშნებსბრომ გავჩუმდე, ასეც ვიქცევი ვცდილობ დავემორჩილო მას.

რამოდენიმე წამში ჯაჭვს ხელი გაუშვა და სააბაზანოში მარტოდ დამტოვა სრულიად შიშველი.....
ვცდილობ გაუნძრევლად ვიდგე და სუნთქვა დავირეგულირო, უცბად ზემოდან შხაპი წარმოიქმნა და წყალის ნაკადი ერთიანად მეცემა... ეს ისეთი სასიამოვნო სეგრძნებაა ამ ჟაობსი რომ თვალს ვხუჭავ და ვცდილობ წუთიერი სიამოვნება მივიღო წყლისგან, ცამოვირეცხო ის დაგროვილი სტრესი და ნეგატივი რაც ბოლო წუტებში მივიღე.

წყალის ნაკადი უცბად შეწყდა და კარი ნელა გაიღო, მკვლელმა საჭირო ნივთები შემომიტანა და იქვე სკამზე დამიწყო მათ შორის რაღაც თეტრ ცელოფანში იყო გახვეული.

თავი რომ მოვიწესრიგე ვცდილობ გავარკვიო რა დევს ამ ცელოფანში, რომ გავხსენი ხელში სემომრჩა შინდისფერი მოკლე ღამის პერანგი.... შიშველ მდგომარეობასი ყოფნას ამ პერანგის ჩაცმა გმვამჯობინე და ისევ გაუნძრევლად ვდგევარ.

უეცრად კარი გაიღო დაბკვლავ ჯაწვით მიმათრევს ჩემთვის გაურკვეველ ადგილას...

ისევ გავიარეთ მოკლე დერეფანი და ახლა ჩემს წინ მხვდება პატარა მაგიდა ლამაზად კორთული ორი სანთელი და რომანტიული გარემო, ირგვლივ ვარდის ფურცლები აფენია.

სწრაფად გაისმა ხმა მაღალი ხმით მთლიან ოთახში რეტრო მუსიკის ხმა რამაც მოულოდნელობისაგან შემაშფოთა.

მან მიმიწვია მაგიდასთან და მივუსხედით.

ვცდილობ სიმშვიდე შევინარჩუნო და ჩავეძიო თუ რას მიიღებს ან საერთოდ რატომ არაფერს მეუბნება, მან კი სასმლით სავსე ჭიქა გამომიწოდა.

ელენე: შეგიზლიანმითხრა რას მივიღებ?

:ახლა გართობის დროა, თითო ჭიქა სევსცათ...
გაიღიმე, შემდეგ მომიახლოვდი და თავი მხარზე დამადე პატარავ.

ელენე: ვერ ვიტან ამ მუსიკას!... და ზოგადად წარსულის მოყვარულ ადამიანებს.

:შეიყვარებ..... როგორც იქნა დამიბრუნდი, სელახულიმ მაგრამ მაინც ჩემტან ხარ.

ელენე: ძალიან გთხოვ წესიერად მომმართე!

მომენტალურად მოვიკრიბე გამბედაობა, თითქოს ძალა შევიძინე და ვცდილობ აგრესიულობა გამოვავლინოთ მის მიმართ, ის კი მიღიმის და მიმიტითებს რომ ფეხზე წამოვდგე.....

ნელი მოქმედებით ვემორჩილები მას, მიახლოვდება და ფაქიზად მეხება მხარზე, ფრთხილი მოძრაობით ცდილობს მუსიკას ავყვეთ, მეც მოვეშვი და მივყვები მას.

ის ისეთი შემაწუხებელია თითქოს თბილად მებყრობა მაგრამ დაძაბული ვარ მის სიახლოვეს რადგან არ ვიცი ამ სითბოს რა დასასრული ექნება... მუსიკა შეწყდა და ოდნავ მომშორდა, ისევ მიმზერს და ხელით მაიძულა სკამზე დავმჯდარიყავი.

მჯდომარე ცოტახნით დამტოვა, რამოდენიმე წამში პატარა ხელჩანთით დაბრუნდა, ჩემს წინ სკამიმკოიდგა და პირდაპირ მომიჯდა.

ხელში ტუჩსაცხი აქვს მომარჯვებული და ზალით ცდილობს ტუჩზე წქმისვას მე კი ისე ვგრძნობ თავს რომ თიტქოს სახესთან რაიმე იარაღი მიახლოვდება.... ის კვლავ მშვიდად განაგრძობს წასმას და თან სიყვარულით აღსავსე ტვალებით მიმზერს მაგრამ ეს ყველაფერი ძალზედ ამაზრზენია.


საქმე რო. დაასრულა ისევ წამომაყენა ფეხზე და საძინებელში შემიყვანა, ფრთხილად დამაწვინა და ფაქიზად მკოცნის, მე კი ძალიან დაძაბული ვწევარ გაუნძრევლად....
უცბად შეწყვიტა მოფერება და ზემოდან გაცხარებული მიმზერს...
უცბად სიტყვები წარმითქვა როგორ მინდა მოგეალერსო მაგრამ არ შემიზლია! ამ სიტყვებისას ისე მწარედ გამარტყა ხელი სახეში რომ ტირილს ვერ ვიკავებ ის კი კვლავ განაგრძობს ჩემს ცემას, თან განუწყვეტლივ იმეორებს არ სენიძლია, არ შემიძლია, შენ სხვისი ხარ, შენ სხვისი ხარ!....
ბოლი ხმაზე ღრიალებს მე კი ხელებ აფარებული გაუჩერებლად ვტირი ხმა მაღალი ხმით, პერიოდულად ისევ მირტყამს, უცბად შევნიშნე გვერდით პატარა სანათი ვცდილობ ახლოს ისე მივიწიორ რომმმან ვერ შენიშნეს სწრაფად შევეხე სანათს ხელით და მთელი ზალით მოვიქნიე მისი კიმართულებით....

ამ ქმედებით ვცდილობ თავი დავაღწიონმისგან და სანამ ის საღად დაბრუნდება მანამდე ვცდილობ გავიქცე მაგრამ ეს ჯაჭვი ისეთინმძიმე რომ მიჭირს სწრაფად სიარული ამიტომ გადავწყვიტე იქვე დაგიმალოთ სადმე და ასეც ვიქცევი, პირზე ხელს ვიფარებ რომ ჩემი სუნთქვის ხმა არ გაიგონოს.... რამოდენიმე წუტში ნაბიჯების ხმა შემომესმა, მე ძველ ნივთებს ვეფარებინმაგრამ ვხედავ მის ფეხებს რა ნიმართულებიტ მოძრაობს.

:სად ხარ ნინო?... გამოდი, გპირდები არაფერს დაგიშავებ.... მაპატიე ჩემო პატარავ ცოტათი ავღელდი, გამოდი გთხოვ... ყველაფერი თავიდან დავიწყოთ.


მთელი ძალით ვიწერ ხელს პირზე რომ არანაირი ხმა არ გაიგონოს მან ჩემი მაგრამ ეს ძალიან მიჭირს რადგან სუნთქვა უფრო და უფრო მიხსირდება.

ვხედავ როგორ მოძრაობს მისი ფეხები და ისმის მისი ნაბიჯების ხმა რომელსაც დიდი სამხედრო ფეხსაცმელი გამოსცემს....

ახლა აღარ მიხმობს უბრალოდ მეზებს,ბსევნისნებროგორ გაჩერდა ერთ ადგილზე და არ ინძრევა, შემდეგბკვლავ ფანაგრძობს სიარულს... ნაბიჯების ხმა უფრო და უფრო შორიდან ისმის შემდეგბკი საერთოდ შეწყდა, ვფიქრობ ხომ არ გავიდე და რამენაირად დავტოვო ეს საშინელი სახლი მაგრამ ამავდროულად არ მინდა რომ შეცდომა დავუშვა, მივჩერებივარ ერთ ადგილს და ვფიქრობ რა მოვიმოქმედო, რა დროსაც უეცრად ხმაური შეიქმნა ჩემს სიახლოვეს და ტმაში ხელი ჩაკავლი კან, ასე მიმათრევს დერეფანში მემკინგანწირული ხმით ვთხოვ რომ ხელინგამიშვას.

ისევ იმ ბინძურ ოტახში დამაბრუნა და ხელნუკუღმა მომაყენა დარტყმა სახის არეში, უხეშად მიმაგდო და კვლავ იმ ადგილას მიმაბა სადაც თვალი გავახილე.

ქვითინებდა ვევედრები რომ არაფერი დამისავოს, რაც სურს იმას გავაკეთებ ოღონდ ტკივილი არ მიაყენოს... ის კი ჩემს წინ ზურგით დგას და პატარა უცნაურ ცანთასი იქექება, პასუხს არაფერზე მცემს, მეც აღარაფერს ვეუბნები, დაღონებული და დარლილი ვეშვები და ვცდილობ ცოტათი დავმშვიდდი.


ისეთი დაღლილი ვარ რომ ამ ქაოსში წამიერად ჩამზინებია, თვალს ვახელ და ჩემს წინ მომღიმარი სახით ზის და მშვიდად მესაუბრება.


:გაიღვიძე ჩემო პატარავ?!, ასე როგორ შეიძლება?... სულნცამოიშირე ყველაფერი ამ სენინცრემელებით, მე კი როგორ ვცდილობდი რომ მეტად გამელამაზევინე... ტუმცაღა მე ისეთი მიყვარხარ როგორიც ხარ.


ელენე: ძალიანგტხოვ გამიშვი და რასაც გინდა იმას გავაკეთებ, ოღონდ აღარ მატკონოს გთხოვ.

:რას ამბობ ჩემი ლამაზო, როგორ შეიძლება მე შენ რაიმე დაგისავო?! მე ხომ მთელი ცხოვრება შენზე ვოცნებობ, როგორც იქნა დაგიბრუნებ და ახლა ფიქრობ რომ მე შენ რაიმეს დაგიშავებ?
გეყოფა ტირილი პატარავ, შენ ღიმილი გიხდება მხოლოდ... გაიხსენე როგორ ირიმოდი და იცინოდი, აღარ გახსოვს?... ჩემს დანახვაზე სულ სიცილს უცვლიდიტ ერთმანეთს შენ და მარიამი.


ელენე: გთხოვ, მე ნინი არ ვარ გესმის?! მე სულ სხვა ადამიანი...

:გაჩუმდი!.... რატომ არ შეინარჩუნე შენი სილამაზე?! რატო. წამართვუ?... წ ყველაფერი ხომ მე მეკუთვნიდა?, რატომ მიეცი სხვებს უფლება რომ სეგხებოდნენ?!... რატომ?....


ელენე: ძალიან გთხოვ მე არასდროს არავინ მყოლია, მე ნინი არ ვარ მე ელენე მქვია.


:ხმას ნუ იღებ!.... შენ ჩემს სიყვარულზე უარიბთქვი და სხვა მამაკაცებს მიეცი საშუალება სეგხებოდნენ, და მე?... მე ხომ ასე ძალიან მიყვარხარ?!, შენთან კი ამ დროს მთლიანი სკოლის ბიჭები ერთობოდნენ....


ის კვლავ განაგრძობს ჩემს ცემას და ამავდროულად მიყვირის,
მე კი ვდყნვარ თიტქოს შევეჩვიე ამ მდგომარეობას.


:მე გამოსავალი ვიპოვე ამაში, მე შემიძლია ცამოგრეცხო სამუდამოდ და სრულიად ჩემი გახდე, ახალი ნამდვილი და ლამაზი..მ მხოლოდ ჩემტვის იქნები!... ახლა ზედმეტს ყველაფერს ჩამოგათლი, სადაც ოდესღაც ვინმე სეგხებია და მხოლოდ მაშინ შევძლებ შენს მოალერსებას როდესაც სხვა მამაკაცების ნაფერები კანი და სხეული აღარ გექნება.


მან ხელსაწყო დან მჭრელი და ბასრინჯივტები მოიმარჯვა ხელში, რასაც ჩემი განწირული კივილის ხმა მოჰყვა, გემუდარები მას რომ ეს არ გააკეთოს მაგრამ მას ეს გადაწყვეტილი აქვს, ტითქოს გათიშული აქვს სმენად მხედველობა და ჩემს წინ რაღაც არაამქვეყნიური არსება არ მყოფებს რომელიც სასტიკ ტკივილს მაყენებს, ჩემი ხმა კი მთლიან სახლში ისმის.....


უცბად ოთახის ფანჯარა ცაიმსხვა და თემო გადმოვიდა, სწრაფად ეცა მკვლელს და რამოდენიმე დარტყმა მიაყენა მას.....

გაურკვეველ მდგომარეობაში ვარ, არ ვიცი რა ხდება, ცოტა ხნის წინ საშინელ ტკივილს ვგრძნობდი ახლა კი ვხედავ შორი ახლოს როგორ უსწორდებიან ერთმანეთს თემო და გელა.... დიდ ხნიანი ჩხუბის შემდგეგ თემომ მოახერხა გელას დაჯაბნა და ძირს ამყოფა ის... გელამ რომ შეატყო ვერ ერეოდა თემოს ხელით მან მძიმე საგანი მოუქნია თემოს და უგონოდ დაეცა ძირს....
სწრაფად ოთახის კარი წიხლით სემოამტვრია ბადრიმ და გელას კიმართულებით გასროლა განახორციელა, გელა კი ოდნავ დაიჭრა მაგრამ მაინც მოახერხა ფანჯრიდან გადახტომა დამკიკალვა, ბადრი მომიახლოვდა და ცდილობს გამანთავისუფლოს, მან ეს მოახერხა თუ არა იმ წუტაშვე ძლიერად მოვეხვიე.


ბადრი: დამშვიდდი ელენე, ყველაფერი კარგად არის, ჩვენ აქ ვართ....


ელენე: ბადრი არ დამტოვო ძალიან გთხოვ, ის ისეთი შეშლილია...


ბადრი: ნუ ღელავ ელენე, ვერაფერს ვეღარ დაგისავებს, ახლა დავედევნებინსენნკი თემოს მიხედე კარგი?


ელენე: არა გთხოვ მეც შენთან წამოვალ, ძალიან მეშინია აქ დარჩენის.


ბადრი: ნუ გეშინია, ძალიან გთხოვ შენ თემოსთან დარჩი, მე კი იმ ფსიქოპატთა მოვძებნი.


ბადრის დავუჯერე და ვცდილობ თემო გონს მოვიდეს, ბადრი კი იმავე ფანჯრიდან გადახტა საიდანაც გელა და ცდილობს მის კვალს გაჰყვეს.

ამასობაში მე თემოს მივეხმარე რომ გონს მოსულიყო, მანაც აღელვებულმა სცადა წამოდგომა, მე კი დავამშვიდე და ვუთხარი რომ ბადრი დამნაშავეს დაედევნა და უმდანმივეხმაროთ.



მთლიან კერძო სახლის ეზოში და ვეძებთ ორთავეს, მაგრამ ტერიტორია იმდენად დიდია და ისე ბნელა რომ გვიჭირს მათი მოძებვნა.

თემო: ელენე ეს ჩემინიარაღი ფამომართვი!... შენ აქ იყავი მე კი ვეცდები მოვძებნო ისინი.


ელენე: რას ამბობ თემო?!, მარტი უნდა წახვიდე და თან იარაღის გარეშე?


თემო: ელენე ძალიან გთხოვ გააკეთე რასაც გეუბნები, თუ 20 წუთის განმავლობაში არ დავბრუნდი შეგიძლია მოგვიკითხო, მანამდე კი აქ იყავი.


მეტი გზა არ არის თემოს უნდა დავიჯერო, დამტოვო მისი იარაღი თავად კი შეუდგა ბადრის ძებნას.

ვეღარ მოვითმინე და გავემართე მეც მათ დასახმარებლად, ირგვლივ ისეთი წყვდიადია თავს ვამტკიცებ რომ უშიშარი ვარ, ნელი ნაბიჟით მივიწევ სიბნელეში, ხელში კი პისტოლეტი მაქვს მომარჯვებული....

უცბად ხმაური შემომესმა და გავჰყევი ხმას, შევნიშნე როგორ უსწორდება გელა ბადრის... სადაც არის ის მას.კოკლავს, მე კი ვუმიზნებბპისტოლეტს მაგრამ ხელები ძალიან მიკანკალებს.....

ძალა მოვიკრიბე და სასხლეტს ხელი გამოვჰოარი.....
გელას მხარში მოხვდა შენი ნასროლი ტყვია მაგრამ ის ისეთ მდგომარეობაშია თიტქოს არც არაფერი უგვრძვნია, ამიტომ მშვიდად მოემართება ჩემსკენ, მე კი ვყვირი რომ შეცერდეს მაგრამ ის მაინც განაგრძობს მოახლოებას.....


კვლავ გავისროლე და ისევ მივარტყი შემდეგი ტვია გელას მაგრამ მაინც აგრძელებს გზას...

აცრემლებული ვიმეორებ რამოდენიმე გასროლას გელას მიმართულებით და ბოლოს მუხლებით მოიკეცა, პირიდან სისხლი სდის და ცდილობს სიტყვა წარმოთქვას ტანნთვალს არ მაშორებს.....
როგორც იქნა ამოიღო ხმა წარმითქვა სახელი ნინი და უგონოდ დაეცა ძირს, მე კი პისტოლეტი ხელიდან გამივარდა ცავიკუხლე და ცხარედ ავტირდი.


ადგილზე თემომ მოგვისწრი, მან შეამოწმა გელა როგორ მდგომარეობაშია და დაგვიდასტურა რომ ცოცხალია...
შემდეგ ჩემთან მოვიდა და წამოდგომაში მომეხმარა.


ტერიტორია სამართალ დამცავებიტ არის სავსე, მე თემო და ბადრი ერთად ვზივართ და ვცდილობ სიმშვიდე სევინარჩუნო, ბადრიმ ხელი მომხვია და ცდილობს ჩემს დამშვიდებას, ამ დროს კი მამუკა მოგვიახლოვდა და ბიჭები შენიშვნებიტ აავსო.


მამუკა: რას გევხართ?.. ერთი კაცის აყვანას ამხელა ამბავი სჭირდებოდა?, დაბერდი თემო.

ძალიან იმედგაცრუებული ვარ თქვენით, ერთი გოგონა მოგაბარეტ და ლამის ემსხვერპლა.ამ საქმეს, რა გწირთ ბიწებო?...


ელენე: ბატონო მამუკა, უკაცრავად მაგრამ არ ხართ მართალი, ამ ბიჭების დამსახურებაა რომ ახლა ცოცხალი ვარ თორემ მოგვიანებით ჩემს გვამს ნახავდით.


მამუკა: რას ამბობ ელენე?!, გმირებთან გქონია საქმე და ეგ არის?... ან შენ როგორ დათანხმდი ამნსიგიჯეზე?


მამუკას ნათქვამმა გამაოცა და ვცდილობ ჩავეძიო რას გულისხმობს მაგრამ სწრაფად შემაჩერა თემომ.


თემო: მართალი ბრზძანდებით ბატონო მამუკა, ყველაფერი ჩემი ბრალია, მსურდა რომმდეოზენადრე მიმეკვლია დამნასავისთვის, სწორედ ამიტომ მოვიფიქრე ეს სარისკო გეგმა რომ ელენე მიმეგზავნანიმნფსიქოპატთან, ვაღიარებ შეცდომა დავუშვი მაგრამ მადლობა რმერთს რომ გადავრჩით.


მამუკა: ბედი შენი რომ ამ გოგონას არაფერი დამუშავდა, თორემ სამსახურის მიტოვება სანატრელი გაგიხრებოდატ ორთავეს!... კარგი წადით ახლა დაისვენეთ და დილით ჩააბარეთ ყველაფერი დაწვრილებით.


მამუკამ დაგვტოვა და თემომ თვალი ჩამიკრა, მე შევეკითხე თუ რატომ უთხრეს მამუკას ტყუილი და არა სიმართლე.


თემო: ელენე შენ ჯერ კიდევ სკოლის მერხზე იჯექი მე რომ აქ დავიწყე მუშაობა, გეგონა რაიმეს გამომაპარებდი?... სახეზე მეწერა რომ რაღაც რიგზე ვერ იყო, შეიძლება ეს ბედოვლათი ბადრი კოატყვილოაგრამ მე ვერა.

იმ საღამოსვე სევამჩნიე რომ შენს თავს არ ჰგავდა, ამიტომ გადავწყვიტეთ მე და ბადრიმ რომ კვალი და კვალ აგდებნებოდით, ჩევენ სეგვეძლო შენს სახლშივე ამოვსულიყავიტ მაგრამ დიდი რისკ ქვეშ იქნებოდი... ამიტომ ორივეს კვალნდა კვალნმიგყვებოდით, უბრალოდ გზაში მანქანა გაგვიფიწდა და სოფელშიც მაგიტომ დავაგვიანეთ მოსვლა თორემ უფრო ადრეც მოგისწრებდით.


ბიჭების მოტოლილმა გული გამოხატა და ვიგრძენი როგორი დაცული ვიყავი თუნდაც იმ დროს როდესაც გელა ჩემს მოკვლას აპირებდა, ორთავეს გადავეხვიე და მადლობა გადავუხადე ზრუნვისა თვის და დაცვისთვის.


ამ ამბიდან რამოდენიმე კვირა გავიდა, მე კი საყიდლებზე გადავწყვიტე გამოსვლა უქმე დღეს, შინისაკენ ვბრუნდები, უეცრად სევნიშნე შორინახლოს როგორ გადაადგილდება ვინმე გრზელნთმიანი მაღალი მამაკაცი, რომელსაც სახეს ქუდი იფარავს, აღელვებული ვედევნები და ვცდილობ დავეწიი, გული ამოვარდნაზე მაქვს ისე ვსუნთქავ, მოსახვევში შევნიშნე მივუახლოვდი სწრაფად მაგრამ იქ არავინ არსად არის, ვცდილობ დავმშვიდე და დავუბრუნდე ჩვეულ მდგომარეობას.