***
-დაბადების დღეს გილოცავ,დამინე.-ყურში ვნებიანად უჩურჩულებს ამაღლობელი და წამში ახელებს მამაკაცს.
როგორი ცხარე სურვილი აქვს ახლა ამ კაცს ნაკუწებად უქციოს ის ქსოვილი,რომლითაც ნატალიას სასურველი სხეული იფარება.
ეს ქალი არ არის სასმელს მიჩვეული,მაგრამ თავი ყოველთვის კონტროლში ჰყავს,აი,დღეს რა დაემართა ვერ გეტყვით.საკუთარი თავი დაკარგა და ცდილობს ერისთავსაც დააკარგვინოს რაც აშკარად საუკეთესოდ გამოსდის
-საჩუქარი?-მოწყვეტით კოცნის ყურის ბიბილოზე და თვალებში ცეცხლანთებული უყურებს
-საჩუქარი?!-თავს იქექს ნატალია-უი,აი,აიღე,სპეციალურად შენთვის-ვერცხლის საკმაოდ სქელ ჯვარსა და ცეპს უწვდის და მამაკაცის მზერა საკმაოდ ლამაზ ნივთზე გადადი,აშკარად ხელთნაკეთია-არ გეგონოს რომ ვინმეს დავამზადებინე,საკუთარი ხელით-ჰაერში სასაცილოდ იქნევს ხელს და მამაკაცს კისერზე ეკიდება,სხვა რამ არ იფიქროთ,მაგის საფიქრელად დრო ისედაც დაგრჩებათ.ამ გიგოს დიდი მიზნები და გეგმები აქვს.
მოდი,იქ დავბრუნდეთ სადაც გავჩერდით,კისერზე ეკიდება,წონასწორობას ვერ იკავებს და სასაცილოდ მანჭავს სახეს
-ეს რამდენი დაგილევია-გაწყრომის ნიშნად წარბებს მაღლა წევს ერისთავი
-სუუუულ ცოტა დავლიე,აი,ამდენი-ცერა თითსა და საჩვენებელ თითს შორის ძალიან მცირე მანძილს ტოვებს და ერისთავს უჩვენებს,მამაკაცი ნატალიასგან გახალისებული თავს აქნევს და წელზე ხელს ძლიერად ჰკიდებს,წონასწორობა რომ შეინარჩუნოს
-ჰო,გეტყობა,თავი შეიკავე და დამეყრდენი,თუ არ გინდა არ გაითხლარშო და ხვალ ყველამ შენზე ილაპარაკოს
-მოიცა,როდის მერე ზრუნავ ჩემზე?-ცალთვალ მოჭუტული უმზერს საშინლად სიმპათიურ ერისთავს
-ჰმ.ნატალია,შენზე საერთოდ არ ვზრუნავ,არც ერისთავებისთვის იქნება კარგი სკანდალი-ამრეზით უმზერს გოგონას და ცალყბად უღიმის,ნატალიას ძარღვები ეჭიმება და საკმაოდ გამჭრელ ხერხს მიმართავს,ტუჩებს ნახევრად ახებს ცხვირზე და იქიდან მოუშორებლად ატარებს ლოყას,მერე ყურთან აჩერებს და ვნებიანად ჩურჩულებს
-ამაზე რას იტყვი?! ამაღლობელი და ერითავი,ახალი სკანდალი-ფოტოაპარატების ხმაზე გულიანად კისკისებს და იქაურობას ტოვებს...

მისმა ხრიკებმა ძალიან კარგად იმუშავეს,არა,რო მკითხოდ და ჰკითხით მთვრალი იყო,არ იცკდა რეებს აკეთებდა.ოჰ,მეც მომატყუა და თქვენც,ნამდვილად იყო ნასვამი,თუმცა არა ინ დოზით რამდენადაც გვეგონა..

-დამიანე? აქ რას აკეთებ?-უნებურად კრთება ამაღლობელი,მთვარის მკრთალ შუქზე ერითავს რომ ხედავს
-ზედმეტად მოწადინებული იყავი და მზად ვარ სურვილი შეგისრულო-ამრეზით უმზერს და საშინელი ცივი თვალებით
-არა ხარ შენ დაწყობილი,ახლავე დატივე აქაურობა
-რატომ? მე ძალიან მომწონს ჭკუას რომ გაკარგვინებ,ძალიან მომწონს ჩემს ერთ შეხებაზეც ბავშვივით რომ კრთები,მაგრამ ის არ მომწონს ამ ბავშვურობის უკან საშინელ საიდუმლოს რომ მალავ-ცივმა ოფლმა დაასხა ნატალიასსახეზე,გულზე ხინჯად მოედო და თითქოს ფულტვებს გარედან ბუსუსა ქსოვილი მოეფინა სუნთქვა გაუჭირდა,სახეზე წამოწითლდა,რაც მთვარის შუქზეც ადვილად შეამჩნია ერისთავმა და მომხიბვლელად ჩაიღიმა-ისიც მომწონს ჩემს უხამს ფიარებზე ასე ბავშვივით რომ წითლდები-ძალიან არ აინტერესებდა ახლა ნატალიას ერისთავის უხამსი ფიქრები,ეგონა დაიწვებოდა,მაგრამ სრულიად შემთხვევით აცდა სწორ პასუხს ერითავი,და სავარაუდოდ მისთვის სასურველ თემას დაუბრუნა.

-ნუ გგონია რომ ვალში გრჩები-ამოიხნავლა საშინლად ჩახლეწილი ხმით ამაღლობელმა,არ დანებდა.-ხვალ ყველა ჩვენზე ილაპარაკებს თუ გგონია რომ კარგ და მისაბაძ სახელა დიდხანს შეინარჩუნებ ძალიან ცდები-თითები ააყონა ტუჩებიდან,ცხვირის გავლით შუბლზე და იქიდან უკუმიმართულებით დააბრუნა,მაშინ,როდეააც ერისთავი საკოცნელად გამოიწია,მაშინ,როდესაც ეგონა რომ ამაღლობელის ლალისფერ გავარვალებულ ტუჩებს იგრძნლბდნენ,სწორედ მაშინ იგრძნო მცირე ბიძგი და ერითავი იატაკზე დაენარცხა,კთახში ამაღლობელის კისკისი იყო გამეფებული,რომელიც ძალიან უხდებოდა მის უნაკვლო ნაკვთებს,რომელიც მთვარის ძუქზე უფრო უნაკლოდ ჩანდა.
და იქით,ფანჯრის გადაღმა,მთვარე ანათებდა და ანათებდა,ცდილობდა კუპრივით შავი ღამე გაენათებინა და მისებრიბიერი შეეძინა სამყაროსთვის დაც აშკარად გამოდიოდა.
აუზის წყალში არეკლილი მთვარე ფარფატებდა და თითქოს ღამეს ჩუმ და ვნებიან ტანგოს ეცეკვებოდა..
ერთადერთი რაზეც ერისთავს ეფიქრებოდა ნატალიას შეუდარებელი სინაზე,ბავშვურობა და სილამაზე იყო...

***
-ეს რა არის?!-მკაცრად აბერტყებს დემეტრე ბომონდის ჟურნალს დაბალ,მინის მაგიდაზე სადაც თავს ნატალია და დამიანე იწონებენ წარწერით: "მომავალი გასართობი თუ ცხოვრების მარადიული სიყვარული?!"
-თამაში დაიწყო-მადიანად უხახუნებს ერთმანეთს ხელებს ნატალია
-ნატალია,შეეშვი! გაფრთხილებ ერითავები არ შეგარჩენენ!
-თუ დარჩნენ ცოცხლები!
-ეს რა არის?!-მაგიდაზე ჩამოდებულ ლამაზად შეფუთულ ყუთზე უთითებს
-არ ვიცი-მოუთმენლად ხსნის ლამაზ შეფუთვას,უფრო სწორად ცოტახნის წინათ ლამაზად შეფუთულ ყუთს,რომლისგანაც უბრალო ნაფლეთებია დარჩენილი და ხელში ლამაზი ანგელოზი რჩება
-აქვე წერილია-ორაზროვნად იძახის დემეტრე და წერილს ნატალიასკენ ისვრის
-"საჩუქარს უპასუხოდ ვერ დავტოვებდი,ესეც უბრალო არ გეგონოს,სპეციალურად შენთვის არის!"ღიმილით კითხულობს გოგონა და ბოლოს ნერვებისგან აშლილი დემეტრე წერილს ნაკუწებად აქცევს
-გამიფრთხილებიხარ,ნატალია! იცოდე შარში ნუ გაემბვმევი! მორჩი სანამ დაზიანებულხარ! წარსულს ვერ შეცვლი!
-მომავალს შევუცვლი! შვილიდან და ოჯახის დაშლიდან დავიწყებ..

***
-ეს რა არის?!
-ეს ჩემი ცხოვრებაა,დედა!
-ეს უკვე მეტისმეტია! ანასტასია მამაშენის წართნევას სცდილობდა და გამოუვიდა კიდევაც.ეს გოგო კი შენს წართმევას სცდილობს!რა აქვთ ამაღლობლებს ისეთი,რაც ერისთავებს ჭკუას გაკარგვინებთ!-საზარლად ყვირის ქალბატონი ერითავი.
-დედა დამშვიდდი.თამაში ახლა დაიწყო.არავის მივცემ ჩემი და ჩემი ოჯახის სახელის შელახვის უფლებას.

ჰო..
ორივე ასე ფიარობს..
არა,
დარწმუნებული ვარ არ იციან რას უმზადებენ კუპიდინები.
არ იციან და გარტყმაშიც არ არიან.
ცალკე კუპიდონები და
ცალკე მე.
ორივე ერთმანეთზე უარესები ვართ.
არადა,ასეთი ამაყი ხალხის მნახველი მე ჯერ არ ვარ..

***
სიყვარულია ის რაც გბასაზრდოვებს.
გვაცოცხლებს.
გვაძლიერებს.
გვტკენს.
გვასწავლის.

ბოროტებაა ის რაც გვკლავს და გვანადგურებს...
***
-ნატალია,შვილო,მაპატიე ჩემი შვილის უხეშობისთვის,მე და ჩემმა ცოლმა ვიფიარეთ და საბოლოოდ გადავწყვიტეთ რომ ჩვენი კომპანიის აქციების 25% თქვენ მოგიყიდით-ნაღვლიანი უმზერს მამაკაცი ნატალიას და ნატალიამ ლამისარი სიხარულით ტაში შემიკრას და ცეკვა სიმღერა დაიწყოს,თუნცა თავს იკავებს და მხოლოდ თავის დაკვრით პასუხობს.

ესეც ასე,დამიანეს რეპუტაცია შეირყა.
ერისთავები ეხევეწებიან.
აქციების 25% მიასია.
ბედი წყალობს!

***
ერთი ჭიქა.
ორი..
სამი..
ათი თუ თორმეტი და მეტიც აღარაფერი უნდა ქალისგან გახელებულ მამაკაცს.
უნდა ქეთასთან წავა.
უნდა თიკუნასთან.
არა.
ქალების ნაკლებობას არ განიცდის.
მეტიც,რამდენიც უნდა იმდენი ეყოლება.
ოოჰ,მაგრამ ის ერთი.
ის ერთი მიუწვდომელი მაინც სულ სხვაა.
ჩქარი მატარებლის მსგავსად მიქრიან ფიქრები..
ფიარები,რომლებსაც პასუხი არ აქვთ.
ერთი,ორი სამი..
გადაწყვეტილია.
მივა.
მივა და იგემებს.
იგემებს.
გასინჯავს.
ბოლობოლო ესეც კაი ტიპია,მხოლოდ ერთხ სცადა,აბა რომელი გკგო ჩამოეკიდება კისერზე პირველივე ჯერზე?!
"თავს იფასებს"- გაიფიქრა და მანქანა მოწყვეტით გააქროლა პრიალა ასფალტზე,ახლაც შუა ღამეა და სავარაუდოდ ნატალიას სძინავს.
ახლაც ანათებს მთვარე და გადაჭედილია ცა-ვარსკვლავებით.
"მე ჩემი ცა მაქვს,ჩემი ერთი ვარსკვლავით"-გაიფიარა და მის ფიქრებზევე გაეღიმა.
რა რომანტიკოსი და გახელებული გახადა ამ ქალმა,არადა სულ რაღაც თვეებია იცნობს.ოთხი თვეც არ იქნება,და ქალი,რომელიც ასე იზიდავს მისი სინაზით და ბავშვურობით,არსად უნახავს.. ეჭვები კი აქვს რომ რაღაცას მალავს,მაგრმა ყველაფერი ეფანტება,როდესაც მის ღიმილს უცქერს.
არა,არ უყვარს დარწმუნებულია 100%ით...
არ უყვარს,მაგრამ იზიდავს.
ახელებს..
აგიჟებს..
აშმაგებს..
გონებას აკარგვინებს..
ბოლოს და ბოლოს ესეც კაცია! კაცი,რომელსაც ქალი იზიდავს!
სასმელ მორეული მიემართება ნატალიას სახლისკენ და როდესაც ვერანდაზე ჩაძინებულ ნატალიას ჰკრავს თვებს გულში ეღიმება,მერე კი მისკენ მიიწევს...
თან მისთვის ღიღინებს: " მოგიჩენდი მთვარეს მეთვალყურედ,
შენნაირები მთვარით თბებიან..."



იმედია ისიამოვნებთ..
ხვალ სკოლაში ვარ წასასვლელი და ისიც არ ვიცი ეს თავი ამ შუა ღამით როფორ დავწერე.
მადლობა მათ ვინც კითხულობთ.
მიყვარხართ.