დილით გაღვიძებულმა ისევ რომ იგრძნო მეუღლის თბილი სუნთქვა ყელთან, შეაჟრჟოლა. სიტყვებით ვერ ხსნის რა ემოცია ეუფლება მისი შეხებისას, მაგრამ ზუსტად იცის რომ ასე არ უნდა იყოს. სულაც არ უნდა ზარანდიას მიმართ რამე იგრძნოს, ასე ადვილად ვერ გაუნთავისუფლებს საბასკენ მიმავალ გზას. მაინც ჰგონია, რომ როგორც კი კაცი მის ნდობას მოიპოვებს, პატარას ხელს მოკიდებს და წაიყვანს შორს. მაგრამ ამ წამს იმხელა სითბოს გრძნობს, ალბათ გაიყინება რომ მოშორდეს. დღეს ქალაქში დაბრუნდებიან და ალბათ ყველაფერი დასრულდება, ეს მოჩვენებითი თუ ნამდვილი სითბო, ერთად გატარებული ღამეები აქ, ამ სოფელში დარჩება. თუმცა რა იცის ამ სულელმა გოგომ რამხელა ადგილი დაიკავა ზარანდიას ფიქრებში, რა იცის რომ მხოლოდ მისი კულულები, თვალები და ტუჩები უტრიალებს თავში.. გაქრა საბას წაყვანის სურვილი, ახალი სურვილებით შეიცვალა. ახლა უკვე ბედნიერად გააგრძელებდა ცხოვრებას ორივესთან ერთად, დაისაკუთრებდა და აღარსდროს გაუშვებდა.. მაგრამ აბა დინას საიდან უნდა სცოდნოდა მისი ფარული ოცნებების შესახებ.. ფრთხილად შეაღვიძა მასზე მიხუტებული თომა. თვალის გახელისთანავე გაუაზრებლად აკოცა ქალს ყელში. უკვე ნაცნობმა ჟრუანტელმა დაუარა გულედანს. მეუღლის ხელებიდან განთავისუფლება სცადა, მას მოშორდა და კარებიც გაიღო. შეცბუნებულმა გაიხედა და ზღურბლზე მოცინარი საბა დაინახა. ბედნიერი ღიმილით მიუახლოვდა დედას.

- დეე, დავწვები რა ცოტა ხანი თქვენთან _ თვალები ააფახურა.
- მოდი დე _ შუაში ჩაიწვინა და გვერდებზე მოუღიტინა. თომაც მათ მხარეს გადაბრუნდა. მხიარულად ეტიკტიკებოდა საბა, ანდროს მოყოლილ ზღაპარს უამბობდა და წყვილიც მხიარულობდა.
- ახლა ავდგეთ თორემ ანდრო ძია აქ ამოვა _ გაუცინა დინამ. პატარაც აკისკისდა.
- შენ თუ გგონია ჭკუა დაუშლის _ გაუცინა თომამაც.
- მაგან ისეთი რაღაც გააკეთა, ოთახში შემოვარდნა არაფერია იმასთან შედარებით _ უკმაყოფილოდ ჩაიბურტყუნა. _ გაიქეცი დედიკო ქვემოთ, მეც გავემზადები და ჩამოვალ _ მიეფერა პატარას და გაუშვა. _ შენ არ აპირებ ადგომას? _ გადახედა ზარანდიას.
- გელოდები.
- უკაცრავად? _ გაბრაზებული გამომეტყველება მიიღო _ ადექი, ჩაიცვი და გადი, თუ გინდა არ ჩაიცვა და ისე გადი, მაგრამ გადი.
- რატომ გრცხვენია? _ ირონიულად ჩაიღიმა.
- თუნდაც.
- ჯერ კი არ მინახავს შენი სხეული რა _ უკმაყოფილოდ ჩაიბურტყუნა და ზურგი აქცია _ არ გიყურებ, შეგიძლია ჩაიცვა. _ სწრაფად ჩაიცვა გულედანმა, თან თვალს თომასკენ აპარებდა ხომ არ მიყურებსო, თმები კოსად აიწია და ოთახი დატოვა.

პირველ სართულზე ჩასულს ყველა გაღვიძებული დახვდა. ღიმილით შეაბიჯა მისაღებში და საბას გვერდით მოკალათდა, პატარა გადაწვა, თავი დედას ჩაუდო კალთაში და ანიშნა თმებზე ეთამაშა. სიცილით ახლართა საბას თმებში თითები გულედანმა და მოცინარ ანდროს მიაჩერდა.

- დიდხანს გაგიგრძელდათ ნებივრობა რძალო _ ისევ აუწითლა ლოყები დინას.
- დილამშვიდობის _ ღიმილით შემოაბიჯა ზარანდიამ, მეუღლეს მიუჯდა გვერდით.
- ახლა ვეუბნებოდი დინას რომ ნებივრობა გაგიგრძელდათ.
- აბა როგორ, ახალშეუღლებულები ვართ _ სიწითლე დაუმატა გოგონას ლოყებს და მოშიშვლებულ მხარზე მიაწება ტუჩები. ესიამოვნა სიცხეში ცივი ტუჩების შეხება და შეაჟრჟოლა. ზარანდიამ ყურადღება განაბულ საბაზე გადაიტანა, ღიმილით დახედა პატარას და საკოცნელად დაიხარა.
- არ გაინძრეთ _ ანის წამოყვირებამ შეაცბუნა ყველა _ არ გაინძრეთ, არ გაინძრეთ _ ორ წუთში აპარატით ხელში დაბრუნდა და ჩხაკუნი გაისმა. _ რა კარგი კადრია _ კმაყოფილმა ჩაილაპარაკა _ ოჯახური ალბომისთვის ზედ გამოჭრილი.
- ჩვენსავით თბილი _ ჩაიცინა თომამ.
- დღეს ქალაქში ვბრუნდებით? _ სალაპარაკო თემის შეცვლა სცადა დინამ.
- ჰო, ცოტა მოგვიანებით წავიდეთ _ დაეთანხმა ანდრო.
- კარგი იყო _ ღიმილით ჩაილაპარაკა.
- რატომ არ იქნებოდა დაგწერეთ ჯვარი _ გაიცინა ალექსიმ. ზარანდიასაც გაეცინა, შეუმჩნევლად მიიწია დინასთან ახლოს და უჩურჩულა.
- ანის გახედე და მიბაძე მაინც.
- ანის ალექსი უყვარს _ წაკბინა დინამ. ზუსტად მიზანში მოარტყა, სახე დაუსერიოზულდა ვაჟს. „შენც შეგიყვარდები“ გაიფიქრა და ისევ გაეღიმა.
- სუფრას გავშლი _ წამოდგა გულედანი და მოხდენილად წავიდა სამზარეულოსკენ, ანიც მიჰყვა. სწრაფად გაამზადეს ყველაფერი, სუფრა გაშალეს. ბაღში მოფუფსფუსე მოხუცებსაც გასძახეს და ყველა ერთად დასხდნენ.
- მე კიდევ ერთი შესანიშნავი იდეა მაქვს _ გაიკრიჭა ანდრო _ სულ მალე მოვა ზღვის სეზონი და შეგვიძლია წავიდეთ, ყველა ერთად, ძალიან კარგი იქნება.
- მე ვეთანხმები _ მხარი აუბა ალექსიმ.
- მეც ვეთანხმები _ დაეთანხმა თომაც.
- ჰო და გადაწყვეტილია.
- მოიცა თქვენთან გენდერული თანასწორობის აღქმა არ არსებობს? _ გაიცინა დინამ.
- ანუ?
- ანუ მე და ანის აზრს არ გვეკითხებით?
- მაინც უნდა დაგვთანხმდეთ და _ გაიცინა ალექსიმ. გოგოებსაც გაეცინათ.

სახლი მოაწესრიგეს და ეზოში გავიდნენ.
- აბა, დავემშვიდობოთ ერთურთს _ გაიკრიჭა ანდრო და ბებიას მოეხვია. ყველა სათითაოდ დაემშვიდობნენ მოხუცებს. თბილად ჩაიკრეს გულში ყველა.
- კიდევ ჩამოგვიარეთ, გაგვამხიარულეთ ეს გამოყრუებული ბებრები, იხარეთ და იმრავლეთ შვილო. იქნება ამ უჯიშოსაც უშველოთ რამე _ თავში მსუბუქად წამოარტყა კილასონიას.
- ვუშველით, ვუშველით _ დააიმედეს და მანქანაში მოკალათდნენ.
- დავიძარით ქალაქისკენ _ გულისწყვეტით გამოაცხადა ანდრომ და მანქანაც დაიძრა. ისევ მიიხუტა თომამ დინა, თავზე შეეხო ტუჩებით და თმების სურნელი შეისუნთქა. გოგონამ ყურადღება აღარ მიაქცია მის ქმედებას, სპექტაკლის ნაწილად ჩათვალა. მაინც კმაყოფილი იყო რატომღაც, თვითონაც შეისუნთქა სასიამოვნო სურნელი და გაინაბა. იცის რომ არასწორად იქცევა მაგრამ თავს ვერაფერს უხერხებს. ეს ორი სულელი საოცრად იზიდავს ერთმანეთს, თუმცა არც ერთი ცოცხალი თავით არ აღიარებს და არიან ასე, ხან ერთი ინაბება, ხან მეორე. მგზავრობამ დაღალა ხალხი, ყველა ჩუმად იყო ანდროს გარდა. ჯერ კიდევ ვერ გაუგია დინას ოდესმე იღლება თუ არა ეს ბიჭი. კილასონია ამცნობდა ყოველ გავლილ კილომეტრს, ყოველ სოფელს, ქალაქს, იქ მდებარე ღირსშესანიშნაობებს, წაუკითხავს არაფერს ტოვებდა, სახლში დაბრუნებაც მანვე ამცნო. ღიმილით დაემშვიდობნენ მეგობრებს და კიბეებს აუყვნენ. კარები შეაღო თუ არა გულედანმა, კმაყოფილმა ამოისუნთქა, ღიმილით გადახედა ბიჭებს.

- ახლა თუ არ დავიძინე ადამიანად აღარ ვვარგივარ, საბას შენ გაბარებ _ გადახედა თომას _ დე ძიას შენ მიხედე _ გაუცინა პატარას და ოთახისკენ წავიდა. სწრაფად შეცვალა ტანსაცმელი საღამურებით და გრილ ლოგინში შეწვა. ღამემდე გათიშულს ეძინა, რომ გამოეღვიძა და სიბნელე შენიშნა გაუკვირდა. „ამდენ ხანს მეძინა?“ - უკმაყოფილოდ გადააქნია თავი, ხალათი შემოიცვა და მისაღებში გავიდა. ზარანდიები ჩურჩულით საუბრობდნენ და მანქანებით თამაშობდნენ. გაეღიმა მათ შემხედვარეს, უთქმელად აუარა გვერდი და სამზარეულოში გავიდა. ჭიქაში წყალი ჩამოისხა, დალია, მაცივარი გამოაღო, მოშივდა. საუკეთესო გამოსავალი სალათი იყო, ინგრედიენტების დაჭრა დაიწყო ნაბიჯების ხმა რომ გაიგო, მერე მუცელზე მოხვეული ხელი და ზურგზე აკრული სხეული იგრძნო, ცხელი სუნთქვაც იგრძნო კისერში და ცხელი ტუჩების შეხებაც. თვითონაც კინაღამ დადნა, მაგრამ თავი მტკიცედ დაიჭირა.

- რას აკეთებ? ახლავე გამიშვი.
- კარგი რა, ხომ შეიძლება უბრალოდ გაჩუმდე.
- არ შეიძლება.
- გაჩუმდი და განაგრძე საჭმლის კეთება.
- ასე ვერაფერს გავაკეთებ.
- როგორ ვერა, მიდი გააგრძელე _ დინაც დაემორჩილა, ფრთხილად დაჭრა პომიდორი, თეფშზე მოათავსა, მარილი და ზეთი დაამატა და მაგიდაზე გადაიტანა.
- მოვრჩი, ახლა უნდა ვჭამო.
- ცოტა მერე ჭამე.
- თომა რის მიღწევას ცდილობ? _ გაღიზიანებულმა ჰკითხა.
- არაფრის _ მშვიდი ტონით ჩაილაპარაკა.
- მაშინ გამიშვი.
- რას მიკეთებ?
- რა თქვი? _ კითხვით დაბნეულმა კითხვა შეუბრუნა.
- რას მიკეთებ?
- ვერ ვხვდები რას გულისხმობ.
- რას მიკეთებ? _ კედელთან მიიმწყვდია და თავისკენ შეაბრუნა _ იცი რომ ვგიჟდები, თავს ვერ ვიკავებ როცა ეს ხალათი გაცვია და იმიტომ იცვამ?
- თერმომეტრს მოვძებნი და მოვალ _ სერიოზული სახით ჩაილაპარაკა დინამ.
- სიცხეც მექნება, წნევაც ამიწევს და გულიც დამარტყამს შენს ხელში. _ ცალი ხელით მიიზიდა და სხეულზე „აიკრა“, მილიმეტრები აშორებდა მათ სახეებს.
- მე არაფერ შუაში ვარ.
- როგორ არაფერ შუაში ხარ გეუბნები მაგიჟებ-თქო.
- შენ თუ ჰორმონების შემოტევა გაქვს, მე არაფერ შუაში ვარ გიმეორებ _ კიდევ უფრო მტკიცედ ჩაილაპარაკა..
- არაფერ შუაში ხარ არა? ახლა გაჩვენებ _ კიდევ უფრო მიიკრა და ტუჩებზე დაეწაფა. გულედანს მუხლები მოეკვეთა, რომ არა თომას ხელი ალბათ წაიქცეოდა კიდეც. კმაყოფილი ღიმილით მოშორდა ზარანდია და ნიშნისმოგებით შეხედა. ხმის ამოღების თავი აღარ ჰქონდა, თვალი მისაღებისკენ გააპარა, საბას ეძებდა, მიუხვდა თომა და გაუცინა. _ საბა დასაძინებლად წავიდა, ნუ ღელავ.
- ხვდები მაინც რას აკეთებ? _ ჩაიჩურჩულა _ შენ აქ სხვა მიზნით ხარ, ასე მოქცევის უფლება არ გაქვს.
- ჰო აქ ნამდვილად სხვა მიზნით მოვედი, მაგრამ როგორც ხედავ დღეს ცოლ-ქმარი ვართ _ გაუღიმა.
- ეს არაფრის უფლებას არ გაძლევს.
- ცდები ძვირფასო მეუღლევ, ეს ბევრის უფლებას მაძლევს. მაგალითად იმის რომ თავისუფლად შეგეხო, მოგეფერო _ თვითკმაყოფილი ღიმილით საუბრობდა.
- არა, ეს შენ ცდები ძვირფასო, კარგად იცი რომ ეს ქორწინება ყალბია, ისევე როგორც ჩვენი სიყვარული. ყველაფერს ისევ ისე გავაგრძელებთ როგორც სოფელში წასვლამდე.
- კარგი, შენ თუ გინდა ასე გააგრძელე, მაგრამ მე ვერ გავაგრძელებ.
- ვერ გააგრძელებ და ვისი აჯობებს ვნახოთ, ახლა გამატარე უნდა ვჭამო.
- კარგი, ოთახში დაგელოდები.
- კი არ დამელოდები შეხვალ და დაიძინებ.
- ყველაფერი რომ არ გააპროტესტო ვერა?
- ვერა _ გაუღიმა და მაგიდასთან მოთავსდა. ღიმილით ადევნებდა თვალს გულედანის ქმედებებს და შემდეგ მშვიდი ნაბიჯით გაემართა ოთახისკენ.

მართლაც და რას უკეთებს ეს გოგო, ეს ქალი! პირველივე დღიდან აეკვიატა შეიძლება ითქვას. მისი ცრემლიანი თვალები, განწირული მზერა, მტაცებლური ყვირილი მაშინვე ჩაებეჭდა გონებაში და აღარც მოშორებია. იმდენად დაუცველი ჩანდა როცა სთხოვდა საბა არ წაერთმია მისთვის, სურვილი გაუჩნდა ჩახუტებოდა და დაემშვიდებინა. არც მისი გაოცებული თვალები დაავიწყდება შეთავაზების მოსმენისას. დღემდე ეცინება მის პრინციპულობაზე, ბოლომდე დაიცვა საკუთარი „ტერიტორიები“, სწორედ ამიტომაც გრძნობს ამხელა მიზიდულობას. აქამდე, მიუხედავად იმისა რომ დინამ მოიცვა მისი გონება, არასდროს შეუხედავს მისთვის, როგორც ქალისთვის. მაგრამ მას შემდეგ რაც მის გვერდით ეძინა, მის სუნთქვას უსმენდა, მის სხეულს ხედავდა მთელი ღამე, თავისთავად დაფიქრდა სხვა კუთხითაც. მთელი ღამით მის სხეულზე მიხუტებულს ისე მშვიდად ეძინა როგორც არასდროს, იმდენად სასიამოვნო იყო მთელი ღამე მისი სუნთქვის გრძნობა, მისი გულის ძგერის მოსმენა, მის გლუვ კანზე შეხება, სურვილი გაუჩნდა აღარასდროს გაეშვა.
საოცრად მადლობელია სარძლოსი, რაც ანიმ ამ დღეების განავლობაში სურათები უღო.. თანაც ანის გამო დინა იძულებული იყო შეყვარებული გოგოს როლი ეთამაშა, უხმოდ უხდებოდა თომას ყოველი შეხების, ჩახუტების ატანა. კილასონიასი ხომ მადლობელია და მადლობელი, ასეთი ჭკვიანური ქმედება ჯერ არ უნახავს ამ ბიჭისგან. თავიდან გაუკვირდა, მაგრამ როცა მიხვდა რა შანსი ეძლეოდა, უკან აღარ დაიხია. რა დაავიწყებს იმ დღეს პირველად რომ დაეპატრონა გულედანის ღვინისფერ ტუჩებს, აგიჟებს მისი ამღვრეული თვალების ყურება, მისი უეცარი კრთომა შეხებისას. ხანდახან იმდენად დიდია სურვილი დაისაკუთროს, საკუთარ თავს ვეღარ ერევა. ახლაც გაღიმებული ფიქრობს მასზე და ელოდება როდის შევა ოთახში...

ნელა ღეჭავდა თითოეულ ლუკმას და ისე უშვებდა კუჭისკენ. შიმშილს ვეღარ გრძნობდა, გონებით ფიქრებში იყო წასული და მექანიკურად მიირთმევდა. ვერც კი ხვდებოდა რისთვის უნდა მიეწერა ზარანდიას ამგვარი ქცევები. მსჯელობას მაინც უნდობლობამდე მიჰყავს, ასკვნის რომ ეს მხოლოდ ნიღაბია, თამაში, სპექტაკლი, რომელიც საბას წასართმევადაა დადგმული, მაგრამ თავს ვერაფერს უხერხებს. ერთი შეხებით აბნევს ეს კაცი.. პირველად რომ შეეხო, მიიხუტა ჟრუანტელმა დაუარა, სოფელში ღამე მასზე ჩახუტებულს რომ ეძინა.. არა, ამ ემოციას სიტყვებით ვერ გადმოსცემს, მისი სუნთქვა, მისი შეხება ეს რაღაც განსხვავებულია..
კილასონია? მისი სიტყვები რომ მოისმინა, იმ წამს მართლა უნდოდა დაეხრჩო, საბოლოოდ ისე გამოვიდა რომ დათანხმდა. ანდროს მოკვლის სურვილმაც ნელ-ნელა გადაუარა. ანი? საოცრად მხიარული და საყვარელი, თუმცა აბრაზებდა ამდენი ფოტოებით..პირველი კოცნა? ელექტრო შოკი, სხვა სახელს ვერც არქმევს. აფეთქება მოხდა, დიდი, ატომური აფეთქება.
ამ ფიქრებში მოასუფთავა თეფშიც. გარეცხა და ოთახისკენ წავიდა ჩუმი ნაბიჯებით. ეგონა ზარანდიას ჩაეძინებოდა, თუმცა შეცდა. კარების გაღებისთანავე წამოყო თავი თომამ და გაუღიმა. მშვიდი ნაბიჯით მიუახლობდა გულედანი ლოგინს, ნელა გაიხადა ხალათი, იქვე მიაფინა და ლოგინში შეწვა. მისდა გასაკვირად, ხმაც კი არ ამოუღია ზარანდიას. ზურგი აქცია დინამ და მოკალათდა. მაგრამ ხუთი წუთიც არ იყო გასული მძიმე ხელი რომ იგრძნო მუცელზე, ძალით „მიაჩოჩა“ ლოგინის შუაგულისკენ და მიიხუტა.

- პრეტენზიების გარეშე _ მკაცრად უჩურჩულა და ტუჩები კისრისკენ გააცოცა.
- მე შენ რა გაგაფრთხილე _ მიუხედავად იმისა რომ საშინლად მოწონდა, მაინც არ ჩუმდებოდა.
- მეც გაგაფრთხილე, უბრალოდ გაჩუმდი, მეტს ხომ არაფერს ვითხოვ _ მობეზრებული ტონით ჩაიჩურჩულა და ახლა უკვე მოშიშვლებულ მხარზე შეეხო.
- მცხელა _ ისევ აკრუსუნდა.
- გა-ჩუმ-დი, ნუთუ ასე ბევრს ვითხოვ _ მხრიდან ისევ ყელზე აცოცდა. გულედანიც, როგორც იქნა გაჩუმდა, გაინაბა, თვალებიც თავისთავად დაეხუჭა ნაზ ალერსში..

_____________________
ესეც მეშვიდე თავი შოკოლადებო.. მადლობა სითბოსთვის, მავსებთ.. ბოდიში შეცდომებისთვის, იმედი მაქვს ეს თავის მოგეწონებათ, ველი შეფასება, კრიტიკას, ემოციების გაზიარებას და თქვენს აქტიურობას..

პ.ს. მადლობა ლილიანას იდეისთვის..