თავი 5
***
რა ქნას,კაცია,უნდა გავიგოთ.
იზიდავს და ახელებს.
ასეთი ქალი არასდროს უნახავს.
ნაზი,დახვეწილი,ბავშვური,ქალური,საშინლად მიმზიდველი.რამ შექმნა ასეთი არსება,ასეთი ზე აღმატებული სილამაზით,არ დაენანა ამ ქვეყნიური სიბინძურისთვისო..ფიქრობდა თავისთვის და არ იცოდა,მართლა არ იცოდა როგორ გაანადგურა და გადათელა ამქვეყნიურმა ბოროტებამ...
არ ეგონა..
და ბაიბურშიც არ იყო..
რა ქნას არ იცის.
არა... ზიანის მიყენება აშკარად არ სურს..
შესაბამისად ახლა რომ მივიდეს ,ასეთ მდგომარეობაში იცის რომ გარდაუვალს ვერ გაექცევა,ახლა,როდესაც გრძნობები და ემოციები გაასმაგებულია.
თან ნასვამია.
თან ღამეა.
არ უნდა ტკივილი მიაყენოს.
არ უნდა თავის კაცობას გადაუაროს.
ღირსეული კაცია და ღირსება აინტერესებს!
უკან დაბრუნდა.არაფერი "მიქარა"...
აბა დღეს რომელი ერთი გაუშვებს ასეთ შანს ხელიდან?!

***
ახსოვს,გუშინ რომ ჩაეძინა ვერანდაზე იწვა,ახლა საწოლში წევს. არა,მთვარეული ნამდვილად არ არის რომ ძიკში სიარული დაეწყო.გაიფიქრა დემეტრეს ნახელავიაო და გაეღიმა,როგორ უყვარს ეს ჩერჩეტი ბიჭი,უკვე წლებია ერთად არიან და ერთად უმკლავდებიან ყოველგვარ დაბრკოლებას. ზოგჯერ უხამსადაც ხუმრობს,მაგრამ დემეტრეს უხდება,ყველაფერი უხდება დემეტრეს,საშინლად სიმპატიურიც არი,აპრეხილი ცხვირი კი ყველაფერს ხაზს უსვამს..
დემეტრეზე ფიქრობდა,როდესაც ერთ ცალ ვარდს მოჰკრა თვალი და ყველაფერი წაეშალა.გონებიდან,ვარდს ეცა და ნაკუწებად აქცია,მიხვდა დამიანე რომ იყო და შეზიზღდა საკუთარი სხეული,რომლითაც დამიანეს სხეულს ეხებოდა..

***
-გაიცანით,ბატონო დამიანე,კომპანიის ახალი თანამფლობელი-ამაყად მოაბიჯებს ნატალია დიდ დარბაზში და ყველას ყურადღებას იქცევს,უკვე მერამდენედ აწყდება დამიანეს გამწარებულ თვალებს და უხარია ასე რომ ამწარებს. ჯერ სადხარო,გულში ფიქრობს და მკაცრ,მაგრამ საოცრად ნაზ სახეს ირგებს..
-მოგესალმებით,ბატონებო-ნაზი ხმით მიმართა იქ მყოფთ და ნაზად გაიღიმა-ახალი თანამფლობელი ვარ,ე.ი აქ ყველაფერი ისე აღარ იქნება,როგორც იყო! ამიერიდან ყველაფერი შეიცვლება,უამრავი ადამიანი ვართ ამ დარბაზში შეკრებილნი,ყველას ინდივიდუალური შეხედულებები გვაქვს,შესაბამისად მოდას ჩვენ-ყველა ვქმნით! და არა მხოლოდ ერთი ბატონი,რომელსაც მოდის სამყაროში არაფერი გაეგება,აქ ჩემი წესები მაქვს,შესაბამისად ეცდებით ჩემი წესები დაიცვათ,მადლობა ყურადღებისთვის,დღეისთვის სულ ეს იყო-გასვლას აპირებდა ნატალია,როდესაც ძლიერმა ხელებმა გააჩერეს,ამოიგნავლა და ამაყად შეხედა
-მგელმა კლანჭები გამოაჩინა-ბოროტად დაიგვირგვინა-აქ,უფროსი მე ვარ! აქციების 50% მე მეკუთვნის,აქ ჩემი წესებით მოძრაობენ! უფლრბას არ მოგცემ ერისთავების სახელი გადაფარო!დღეისათვის სულ ეს იყო-ამაყად აქნევს თავს და უკანმოუხედავად გადის დარბაზიდან
-ზებრა-შეამკო ნატალიამ-ერთი ვნახოთ რამდენ ხანს გამიძლებ!

***
-ქალბატონო ნატალია
-გისმენ,ელენა.
-ბატონი,თამაზ ერისთავი გიბარებთ კაბინეტში
-მადლობა,მოვალ.

***
-კაბინეტი შეგეშალა,ლამაზო.-წარბს უწევს ამაყად ერისთავი
-ჩემს საყვარელ უფროს მოვაკითხე,რა მადის ამღრძველად გამოიყურები,ძვირფასო-საყელოს ლამაზად და დახვეწილად უსწორებს და,როდესაც თეძოზე ძლიერ ხელებს გრძნობს ეღიმება.-ხომ გითხარი,ვალში არ გრჩები მეთქი?!ხედავ როგორ ხელდები ჩემი შეხებისას-თითები ტუჩებს გაუხახუნა და ტუჩის კუთხეში საშინლად ვნებიანი,ფაფუკი ამბორი დაუტოვა,წამებში დაუჭირა სახე ერისთავმა,თან ისე ოსტატურად მოქმედებდა,ცალი ხელით თეძოთიბეჭირა,ცალით კი სახით ჰყავდა დამწყვდეული
-დიახ,მაგიჟებ,გახელებულს მტოვებ სულ და მერე მიდიხარ,ამჯერად არ გამოგივა
-გამიშვი,მხეცო.-პანტერას მსგავსად გაიბრძოლა ამაღლობელმა და აფართხალდა,ერისთავმა ისარგებლა და საწერ მაგიდაზე შემოსვა,ოჰ,რა ბედი აქვს ამ გოგოს,სწორედ ამ დროს შემოვიდა ქალბატონი კაია კაბინეტში და ამ ყვეკაფრის შემსწრემ ლამის ინსულტი მიიღო.
ზუსტად ის არის რაც უნდოდა!
-უკაცრავად,მე დაგტოვებთ-თითქოსდა დამნაშავესავით გაიწირა იქიდან და გამოსვლისას კაბა შეისწორა,ღიმილით წავიდა თამაზის კაბინეტისკენ და კარზე ნაზად დააკაკუნა..

-ნატალია,ძალიან ლამაI გოგო ხარ,გადავწყვიტე ჩვენი კომპანიის სახედ შენ დაგნიშნოთ თუ, რა თქმა უნდა,უარს არ იტყვი.
-ბატონო თამაზ...ეს ასეთი ადვილი არ არის,თან გამოუცდელი ვარ ამ საქმეში,იცით,სჯობს ის ვიყო ვინც ახლა ვარ,უბრალოდ თანამფლობელი,მოდის სამყარო ჩემთვის ცოტა სხვა რამეა,სჯობს ხელოვნების ნიმუშები შევქმნა და ვაკონტროლო,ვიდრე თავად მოდელის როლი მოვირგო.

***
-წიგნი სულ მალე გამოვა,დემე-საყვარლად აჯავრებს მეგობარს და სულგანაბული ელოდება ერისთავების განდგირებას
-რამდენი ეგზემპლარი?
-ორი!
-არ ასაჯაროვებ?!
-ჯერ არა,რა თქმა უნდა,ცოტახანი ვაწვალო უნდა,მერე...
-ოჰ,მოდი ჩემთან-კალთაში ისვამს გოგონას და გაბედულად უკოცნის ლოყებს,როგორ უყვარს ეს ვირუკა,ისე შეუყვარდა,ასე რომ არ უყვარდეს არ დასთანხმდებოდა ასეთბსარისკო საქმეს.
-ბატონი დამიანე რას შვება? საწოლში როგორია? თუ ჯერ ეგ ბედნიერება არ გღირსებია?
-დემეტრე!-სახეს იმკაცრებს ნატალია და ბიჭის ლაზღანდარობაზე საბოლოოდ მართლა ეღიმება..

***
რაღაცეებს ცდილობს,მაგრამ არაფერი გამოდის რაღაც ჭირს ამ ბოლო დროს..უკვე ზამთარია,ფარფატა ფიფქები სცვივა და ძალიან უნდა ფანჯარის მიღმა დედასთან და მამასთან ერთად გუნდაობდეს...

***
-ნატატოო-ომახიანად ეძახის მამამისი და მხიარულად ბრუნდება მისკენ,როდესაც სახეში გუნდა ხვდება,მერე დედასთვის აპირებს დახმარების თხოვნას და იქოდანაც გუნდა ხვდება,ეშმაკურად ეცემა ძირს და თავს იმკვდარუნებს,როდესაც დედ-მამა მიუახლოვდა ორივეს დაავლო ხელი და გვერდებში მოიქცია.
ხან ერთს დაახტებოდა ზევიდან,ხან მეორეს..
-ბებებებე-აჯავრებდაო რივეს და ლაღი ბავშვის კისკისი არღვევდა შუა დღის სიმყუდროვეს.

***
ახლაც ისე უმზერს თოვლს,როგორც ბავშვთა სახლში,უკვე დედ-მამის გარეშე დარჩენილი.ბავშვობა წართმეული და გამწარებული...ერთი რამ მაინც მოახერხა,ცოლ-ქმარი დააშორა და კომპანიის 50% ხელში ჩაიგდო.. თათია განადგურებულია და მთელ დღეებს ტირილში ატარებს.
დამიანე ზედაც არ უყურებს ნატალიას და "ჟილკაშია" ჩავარდნილი ჩვენი ქალბატონი. ვერ იტანს უყურადღებობას,მითუმეტეს ამ კაცისგან! უნდა რომ მისი გახდეს!

***
-ელენა,ყავა შემომიტანე!-მკაცრად ჩასძახა ტელეფონს კიღმა დარჩენილ მდივანს და თითები მაგიდაზე აათამაშა.ვერ იტანს როდესაც ალოდინებენ! სძულს..
-ელენა! ათი წუთი დაგაგვიანდა!
-უკაცრავად,ქალბატონო,დამიანესთან ვიყავი,ბატონ დამიანესთან და თქვენ გიბარებთ.
ნელი ნაბიჯებითა და ტანის რხევით მიიწევს დამიანეს კაბინეტისკენ და დაუკაკუნებლად შედის,თვალები შუბლზე ადის,როდესაც მაგიდაზე შემომჯდარ თიკუნას ჰკრავს თვალს და კარებს ღმაურანად ხურავს
-პორნოს საყურებლად არ შემოვსულვარ, დამიანე!-ექოსავით გაისმის ნატალიას მკაცრი ხმა და თიკუნა კაბის შესწორებით ტოვებს ოთახს..შეზიზღდა ეს ადგილი,სწორედ აქ შემოუსწრო მაიამ...
-რისთვის დამიბარე,საყვარელო?-პირფერობითვუახლოვდება მამაკაცს და ტუჩსაცხით დასვრილ პერანს წამებში იატაკზე ანარცხებს-გაკვირვებული უმზერს ვნება მორეული მამაკაცი და ცდილობს თავი შეიკავოს,ისინი მხოლოდ პარტნიორები არიან,სამსახურში!თუმცა როგორ უნდა შეიკავოს ასეთ სიტუაციაში მამაკაცმა თავი?! მერე,მას მამაკაცი ერქმევა? ჰმ..აბა რა ვიცი.. წამში ჰხვევს ძლიერ ხელებს და მასაც წამებში მაგიდაზე ასკუპებს,როდესაც ჩანაფიქრს უხვდება ნატალია სარკაზმ მორეული სახით უყურებს დამიანეს.
-არა,ეს ნამდვილად არ მიგულისხმია,პერანგი დასვრილი გქონდა წითელი ტუჩსაცხით და მძულს ბინძური ნივთები-ამაყად უმზერს დამიანეს და გულიანად კისკისებს მის სახეზე,ნატალიას კისკისზე უფრო გიჟდება და გულ-მკერდზე გახელებული იკრავს,წამებში ჩუმდება ნატალია და მის გულისცემას უსმენს..
რომ ფიქრობს არაფერი დაუშავებია ამ კაცს..რატომ უნდა იძიოს შური და რატომ უნდა დააზიანოს ეს კაცი.პანიკა უტევს,როდესაც გრძნობს რომ დამიანე ეცოდება..უბდა რაღაც უთხრას,მაგრამ აღარაფერს აცლის ისე ეძგერება გავარვალებულ ტუჩებში..ყველაფერი იმდენად მგრძნობიარე და საოცარი იყო,პეოლები,დიმოზავრები,"დამიანები" ყველა მუცელში დაუდიოდა,ვერა და ვერ წყდებოდა მამაკაცის ტუჩებს,ჰაერის უკმარისობამ შეაჩერა ორივე და მერე ისევ გახელებულები ეძგერნენ ერთმანეთს..
-ვაღიარებ,შენნაირი ქალი ჯერ არ დაბადებულა-აქებს ერისთავი ამაღლობელს და ამაღლობელს წამებში ლალის ფერი დაჰკრავს სახეზე..-იმაზეც ვგიჟდები ასე რომ წითკდები,ასეთი ბავშვურობა მიყვარს შენი-მისას აგრძელებს და საბოკოოდაც კოცნიდ აგვირგვინებს..

***
გადატრიალებული აქვს თავი,არმღარ იცის რა ქნას.. ხვალ ახალი წიგნი გამოდის,რა თქმა უნდა,საჯაროდ- "ამაღლობელი და ერისთავი..." რომანია.შეუძლია გააუქმოს პრეზენტაცია,მაინც გასაიდუმლოებულია ავტორის ვინაობა,მაგრამ არ იხევს უკან! როდესაც დედამისის მომღიმარი სახე უდგება წინ,როდესაც მამის თბილ და სიყვარულით სავსე მზერას აწყდება,როდესაც ფიქრობს ახლა როგორ იქნებოდნენ ის და მისი ძმა..
როცა ფიქრობს როგორ ჩამოენგრა ყველაფერი თავზე... ხვდება რომ დასაკარგი არაფერი აქვს! არც ოჯახი,არც ძალაუფლება,არც სახელი,არც თვით დამიანეც.. იგრძნობს კი გულის ტკივილს მის თვალებში სხივების ჩაქრობისას?! ნუთუ ასე გაწირა ცხოვრებამ..ნუთუ ასე დაუნგრია ყველანაირი ემოცია,გრძნობა..
მისთვის არსებობს უფალი?!..
(ღმერთო,მაღალო,მაპატიე ამ ყველაფერს რომ ვფიქრობ და ვამბობ,უბრალოდ მკითხველს უნდა გადმოვცე,როგორია უღმერთოდ ცხოვრება,რომ არასდროს დაუშვან ამ მხრივ შეცდომა..)
ნატალია,რვა წლიდან უღმერთოდ ცხოვრობს სამი ღმერთი ჰყავდა ნატალიას-დედა,მამა და უფალი,მაღალი! ახლა არც ერთი ჰყავს და არც მეორე...
და ხვდება..
ხვდება რომ აღარაფერი დარჩა ამ ქვეყნად შურისძიების გარდა...
-მოვედი,ჩემო საყვარელო.-გაშმაგებული ეტანება საყვარელი და სასურველი ქალის ტუჩებს და სიამოვმებისგან ტუჩის კუთხე ეპრეხება..
ახლა ფიქრდება..
შეძლებს კი შურისძიების ბოლომდე მიყვანას?!
არ ვიცი..
ალბათ..ალბათ შეძლებს..
***
და მაინც რა არის ეს სიყვარული ან ვნება..
როგორ ყველაფერს გვავიწყებს..
მზად ვართ ყველაფერზე უარი ვთქვათ..
"სიყვარულია დასაბამი ბედნიერების!...
მან დაიმონა დასაბამი კაცი ყოველი..."
"უსიყვარულოდ მზე არ სუფევს ცის კამარაზე.."
არა..
არ მიიღოთ ეს ნაწერი სიყვარულის მეტაფორად..
რა თქმა უნდა,არც ერთს უყვარს ერთმანეთი! ჯერ..