***
-ბატონო გაბრიელ მგონი ჩემი წამოსვლა ზედმეტია -ჩავილაპარაკე შეწუხებულმა და ტანზე მომდგარი კაბა კიდევ ერთხელ შევისწორე.
-ანასტასია . უბრალოდ ერთი დღით ,რომ დაგავიწყდეს შნი კომპლექსები არ შეგიძლია ?
-მე და კომპლექსიანი ?-შევიცხადე უცბათ .-უბრალოდ მე თქვენი მეგობრის დაბადების დღეზე არაფერი მესაქმება .
-გვაგვიანდება-„გაატარა“ ჩემი ნათქვამი და მანქანის კარები გამოაღო.
ჩუმად დავიკავე ჩემი ადგილი და ხელები მუხლებზე დავიწყე.
ისე ვნერვიულობდი გეგონებოდათ სიდედრ-სიმამრის გასაცნობად მეპატიჟებოდა ვინმე.
„არა ერთი საინტერესოა რას ეტყვის თავის მეგობრებს ვინაა ეს გოგოო“ -შევეკითხე ჩემ თავს და წერბი ოდნავ შევაქანავე
-იმედია ესეთი დაძაბული არ იჯდები იქ -დამცინა უცბატ
-მაინც ვერ ვხვდები ჩემი წამოსვლის მიზეზს -დავიწყე ისევ ჩემებურად და გაბრიელის აქეთ-იქით გადაქანავებულ თავს თვალი გავაყოლე.
რა ვქნა ასეთი ვარ , უცხო გარემოში ალბათ მოვკვდები.
არა იმიტომ ,რომ უკონტაქტო ადამიანი ვარ.
უბრალოდ ვიცი ,რომ იქ ჩემი ადგილი არაა.

***
-ტასო მოდიხარ თუ იდგები მანდ ხესავით ?
-მოვდივარ ,მოვდივარ -ჩავილაპარაკე ჩუმად და კაკუნით წავედი ჩემ მწიმ მდგომისკენ .
კაბა ისევ გავისწორე და რესტორნის მინებში ჩემი თავი კმაყოფილმა შევათვალიერე .
-იმედია თ-ებით არ დამიწყებ ლაპარაკს -შემახსენა ღიმილით
-თქვენ ხომ ჩემი უფროსი ხართ
-თქვენ არა , გაბრიელით შეგიძლია მომმართო.-ისევ გამიღიმა
-კარგი -ჩავილაპარაკე მშვიდად და ჩვენკენ მოშტერებული მზერები დაბნეულმა შევათვალიერე .
-რატომ გვიყურებენ ? -სანამ მაგიდასთან მივიდოდი ესღა მოვასწარი მეკითხა ,მაგრამ პასუხი ,რომ ვეღარ მივიღე ღიმილით მივესალმე ყველა ჩემ წინ მდგომს.
ყველა სათითაოდ მეცნობოდა , მეც ესე დაზეპირებულისავით ვიმეორებდი „ ანასტასია სამხარაძე,სასიამოვნოა“
ბოლოს გაბრიელის გვერდით ადგილი დავიკავე და „ღიმილაკრულმა“ მოვათვალიერე გარემო.
„მაინც ვერ ვხვდები აქ რა მინდა“-ჩავიფრუტუნე ჩუმად და ხელები მაგიდაზე დავაწყვე.



***
-გაბირელ ,ამათმა იციან შენი მდივანი ,რომ ვარ ? -ჩავილაპარაკე ერთ-ერთი ცეკვის დროს და მაგიდისკენ გავაპარე თვალები.
-არა-მომიჭრა მოკლედ
-უცნაურ რაღაცეებს მეკითხებიან,მე კიდევ არ ვიცი რა ვუპასუხო
-რას გეკითხებიან ?
-აი მაგაკლითად სად გაიცანით ერთმანეთიო
-მერე უთხარი შენც

-რა ვუთხრა ყვავილებს ვყიდიდი და იქ ვნახე პირველად , მერე კიდე ვიღაც ქალთან „იმ საქმით“ ,რომ იყო მაშინ დავადექი თავზე .
მერე სამსახურში ამიყვანა და გავხდი მდივანი.ეხლა „პირადი მდივნის „ როლს ვასრულებთქო ?

ჩამოვურაკრაკე ღიმილით და ოდნავ გვერდზე გავიწიე
-ჯობს არაეფრი უთხრა .დაიღლებიან და მოგეშვებიან
-ძაან მაგარი პასუხია , შენ ზიხარ და მე უხერხულად ვიღიმი.
-მოკლედ ,რომ მოუჭრა და უთხრა მეგობართანო არა ?
-და რომელ მეგობართან ? გყავს ისეთი მეგობარი ,რომელსაც ისინი არ იცნობენ ?
-მაშინ კლუბშითქო
-რა საჭიროა გაბრიელ ამეების თქმა-შევწუხდი მე
-ერთხელ ,რომ გაზცუმდე და უბრალოდ დამიჯერო ხომ შეიძლება ?
-კი ,მაგრამ რა საჭიროა ტყუილები , ვეტყვი მისი მდივანი ვართქო და ივსო -მივაყარე სიტყვები ერთმანეთს და უცბათ დაბზრიალებულმა ხელები მაგრად მივააჭირე გაბრიელის მკერდს .
-გამაფრთხილე მაინც სანამ სალტოებს გამაკეთებინებ-ავღშფოთდი უცებ და ცეკვა გავაგრძელე
-გაიღიმე მაინც თორე იფიქრებენ ჩხუბობენო
-რატო უნდა ვიჩხუბოთ ჩვენ ?
-ტასო გაიღიმე -ჩამჩურჩულა ყურთან ახლოს და კიდევ ერთხელ დამაბზრიალა.



***
-ხომ არ წავიდეთ ? -გადავულაპარაკე გვერდზე მჯდარ უფროსს
-წავიდეთ -მითხრა ჩუმად და მაგიდიდან წამოდგა
„ჩვენი წასვლის დროაო“ გამოაცხადა და ყველა ერთად წამოიშალა ფეხზე.
მე ღიმილით ვემშვიდობებოდი ახალგაცნობილებს.
„ხშირად მოდით ჩვენთან ხოლმე“ -ღიმილით მომაძახა გასვლისას ერთმა , მგონი ლიკამ და ხელი დამიქნია.
მეც ესე რობოტივით დავუქნე ხლეი და გვერდზში ამოვუდექი უფროსს.
უკვე მანქანაში ვისხედით ლაპარაკი ,რომ დავიწყე.
-იმ გოგომ გამოსვლისას რატომ მითხრა გვესტუმრეტ ხოლმეო?
-მე რავიცი ? -მხრები აიჩეჩა გაბრიელმა
--იცი როგორ მელაპარაკებოდნენ ? გეგონება შენი საცოლე ვყოფილიყავი ან კიდევ ცოლი
-იმიტომ რო ჩემი შეყვარებული ეგონე ყველას
-რაააააააა ? -გადმოვყარე თვალები
-ხო ვიღაც გოგოს მირიგებდნენ.ეგეთი პონტები არ მევასება ,მარა ვერ გავაგებინე ვერცერთს .ხოდა ვუთხარი შეყვარებული მყავსთქო.არ დაიჯერეს და დასამტკიცებლად მისი იქ მიყვანა მომთხოვეს
-შენ გინდა მითხრა რო მე და შენ იმათ ერთად ვეგონეთ ? -ჩავილაპარაკე არეული წინადადება
-ჰო -მითხრა მშვიდად
-გეთქვა მაინც , იქნებ თანახმა არ ვიყავი .
-ჩათვალე ,რომ შენ დღეს მე დამეხმარე
-და მერე რას ეტყვით ? ერთ დღეში ,რომ დავშორდით ? მიხვდებიან ყველაფერს და ეწყინებათ თქვენი საქციელი
-რამეს მოვიფირებ
-ანუ მაგიტომ მეკითხებოდნენ რაღაც გაურკვევლებს ჩემთვის .
მხოლოდ გაიცინა ჩემ ნათქვამზე და თავი სარკისკენ მიატრიალა.
მეც გავჩუმდი და ჯერ კიდევ გაოცებულმა ფიქრი დავიწყე.
გამახსენდა ერთ-ერთის ნაკითხი „როდის აპირებთო?“ და ხმამაღლა გავიცინე.

****
სახლში მისულს არაფრის თავი არ მქონდა ..
მითუმეტეს ფიქრის .
მაგრამ ერთი ფაქტი იყო. მისი ნათქვამი შეგვიქმნიდა ორივეს პრობლემებს.
ტანზე გავიხადე და ეგრევე საწოლში შევწექი.


***
როგორც ყოველთვის არც ამ დილას მახსოვდა რომელ ბეკეკაზე ჩამეძინა.
ტანი საწოლიდან ძლივს წამოვწიე და გუშინდელის გახსენებისას სახეზე წამოვწითლდი .
არ ვიცი რატომ მაგრამ ფაქტიე შემრცხვა.ამდენი ხალხი მოვატყუეთ .
„მოვატყუეთ რა მოატყუა“ შევუსწორე ჩემ თავს და კურტუმის ქნევით წავედი აბაზანისკენ .

***
სამასახურში მისულმა როგორც ყოველთვის ფეხის კაკუნით ავიარე კიბეები.
ჯერ „ძველ-ახალ“ მდივანს მივესალმე და მერე გაბრიელის კარზე მივაკაკუნე.
„როგორც იქნა დაკაკუნებაც ისწავლეო“ დამცინა ალტერეგრომ .
თანხმობა ,რომ მივიღე სახელური ფრთხილად ჩამოვწიე და ღიმილით მივესალმე სავარძელზე მოთავსებულ უფროსს.
მერე ჩემი კაბინეტისკენ ავიღე გეზი და დიდი ოთახიდან „გავუჩინარდი“.
ფეხები მაგიდაზე შემოვაწყვე და დაველოდე როდის მომცემდა რაიმე დავალებას გაბრიელი .
გაურკვეველი ლაპარაკები მესმონა გვერდზე ოთახიდან.
„ეტყობა ტელეფონზე ლაპარაკობს“-ჩავიჩუჩულე ჩემთვის და როგორც კი ლაპარაკის ხმა მიწყდა მაშინვე გაიღო ჩემი ოთახის კარიც.
ამ ვიზიტით გაოგნებულმა ფეხების ჩამოწევაც ვერ მოვასწარი და დავრჩი ასე .
ერთი კი ამათვალიერე ცინიკური სახით ,მაგრამ მერე რაღაცის გაურკვევლად ლუღლუღი დაიწყო.
-პაპუნამ დამირეკა
-ვინ პაპუნამ -გავიკვირვე მე
-გუშინ ვისი დაბადების დღეც იყო .
-მერე ?
-მერე ის ,რომ გოგოებს ძალიან მოეწონე და დღე დათომ და თავის ცოლმა დაგვპატიჟეს მასთან
-მე რატო ? -ვერ გავიაზრე უცებ
-ტასო რა გჭირს .
-უნდა უთხრათ ,რომ მოიტყუეთ თორე ესე თამაში არ გამოვა-აღვშფოთდი მე
-წამომყვები დღესაც ? -მუდარა გაურია ხმაში
-სერიოზულად ვტოპავთ-გამოვთქვი აზრი
-გთხოვ -გავიგე ჩემი უფროსისგან პირველად ეს სიტყვა.
გაოგნებული თვალებით მივაშტერდი და უნებურად დავუქნიე თავი თანხმობის ნიშნად.


ვიცი დავაგვიანე . უბრალდო შეუძლოდ ვიყავი ეს რამოდენიმე დღე და ვერ შევძელი ამეტვირთა .