დრო სწრაფად გადიოდა არ მინდოდა მასთან შეხვედრა , მაგრამ ვერაფერს გავაწყობდი.სანამ ეზოში ჩავიდოდი ჯოხი ფილჩს მივუტანე და ეზოსკენ წავედი.იმდენჯერ მინდოდა მიბრუნება და სადმე დამალვა,მაგარამ ვერაფერს გავაწყობდი....
ბიჭი ეზოში დამხვდა უკვე დაეწყო მუშაობა. ისე ვმუშაობდით ერთმანეთისთვის ხმაც კი არ გაგვიცია ,ან კი რა იყო სათქმელი........
მუშაობას მალე მოვრჩით და ორივე უხმოდ წავედით სასახლისკენ, ვცდილობდი სწრაფად მევლო, არ მინდოდა მალფოი წამომწეოდა. ფილჩთან მივირბინე ჯოხი გამოვართვი და გრიფინდორის ოთახისკენ წავედი.....ვგრძნობდი რომ უკან ვიღაც მომყვებოდა.კიდევ უფრო მოვუმატე ნაბიჯს, სიჩქარეში კიბე ვერ შებნიშნე, ფეხი წამოვკარი და ძირს გავიშხლართე. ზურგიდან ფხუკუნი მომესმა, ვცადე ავმდგარიყავი, მაგრამ ამაოდ........
დრაკო მომიახლოვდა და წამომაყენა, მისგან მსგავს საქციელს არ ველოდი, მეგონა ზედ გადამივლიდა, მანტიაც კი გამისუფთავა....ვცადე მისგან თავი გამენთავისუფლებინა და გზა დამოუკიდებლად გამეგრძელებინა, მაგრამ ნაბიჯის გადადგნისთანავე ტკივილმა მთელ ტანში დამიარა და ისევ მალფოის ჩამოვეკიდე.
_ძალიან გტკივა ბლექ? შეწუხებულმა შემომხედა
_ძალიან არა,შევძლებ დამოუკიდებლად წასვლას.
_კარგი,როგორც გინდა
_ბიჭმა ხელი გამიშვა, ცოტა ხანს ერთ ადგილას ვიდექი,მერე კი ბორძიკით ვეცადე კიბეზე ასვლას,ერთ საფეხურზე ასვლას იმდენი ხანი მოვუნდი, ასე რომ გამეგრძელებინა დილამდე ვერ მოვაღწევდი ოთახადე, მაგრამ ჩემსას არ ვიშლიდი და საცოდავად ცდილიბდი კიბის ავლას, ყოველ ნაბიჯზე საშინელი ტკივილი მივლიდა სხეულში . ბიჭი წამომეწია და ფრთხილად მომხვია ხელი წელზე, ჩემი ხელი კი მის კისერზე აღმოჩნდა...ეტყობა შევეცოდე. დრაკო ერთი თავით მაღალი იყო ჩემზე,ამიტომ მთლიანად მასზე ვიყავი ჩამოკიდებული, რაც დიდად არ მსიამოვნებდა. სწრაფად მიმიყვანა გრიფინდორის ოთახამდე, ნელა დამსვა ძირს და წასასვლელად მიბრუნდა, ეტყობოდა რომ რაღაცის თქმა უნდოდა და ფეხს ითრევდა...........
_ხვალ საღამოს გამოგივლი და დაგეხმარები ეზოში ჩასვლაში_ჩუმად მითხრა დრაკომ _უხმოდ დავუქნიე თავი და ოთახში შევედი.
ბუხართან ლუნა და ჯინი იჯდნენ. ჯინი ჩემს დანახვაზე სწრაფად წამოხტა და გაოგნებული მზერა მესროლა, დიდი ცოდილობის |შემდეგ დავჯექი დივანზე და პასუხების გასაცემად მოვემზადე.
_აჰა ასეც ვიცოდი სამაგირო გადაგიხადა ხომ? გაცეცხლდა ჯინი.
_ვცადე ყველაფერი ამეხსნა_სწრაფად მოვდიოდი და კიბეზე ფეხი წამოვკარი,სერიოზული არაფერია ვცადე ჯინის დამშვიდება_მან კი ეჭვით სავსე მზერა მომაპყრო.
_რატომ ცდილიბ მის დაცვას?
_ნუ სულელობ ჯინი, ხომ გითხარუ უბრალოდ ფეხი წამოვკარი_მეტი დამაჯერებლობისთვის შარვლის ტოტი ავიწიე და ოდნავ დაწითლებული მუხლი ვაჩვენე.
_გინდა მადამ პომფრისთან წაგიყვანთ_შემომთავაზა ლუნამ, მე სასტიკად ვიუარე.
_მაგგონაგელმა რომ გაიგოს კიდევ რამე დამემეართა კარგს დღეს არ დაგვმართებს.
_ხოდა ღირსიც იქნები_არ ცხრებიდა ჯინი. მე და ლუნას სიცილი წაგვსკდა ჯინის სახის დანახვაზე, მისის ვიზლიმ კი ცხვირი აიბზუა და ცალკე ჩამოჯდა.
-ხვალ ჰარის ვარჯიში აქვს, მალე ქვიდიჩის მატჩი შედგება და კარგად უნდა მოემზადოს, უნდა რომ ვარჯიშს დავესწრო , თქვენ არ წამოხვალთ?
-არა მგონია იმხელა ტრიბუნაზე აბობღება შევძლო-საყვედურით გადავხედე მეგობრებს_ჯობია ოთახამდე მისვლაში დამეხმაროთ.........
....დილით ადრე გამეღვიძა, ძალიან შემცივნია. საშინელი ამინდი იყო,ისე წვიმდა გეგონებოდა ცოტაც და ცა ჩამოიქცევაო. იმედი მაქვს დღეს ეზოში მუშაობა აღარ მოგვიწევდა, სამუშაოს და სასჯელის გახსენებაზე კიდევ უფრო დამიმძიმდა ხასიათი..ნეტავ მადამ პომფრისთან წავსულიყავი, გაკვეთილებზე დასწრება მაინც აღარ მომიწევდა, კიდევ უფრო გავღიზიანდი......
გამთენიისას ჩამეძინა. ჯინიმ სცადა გავეღვიძებინე, მაგრამ ადგომა ვერ შევძელი, ამითომ საუზმის გამოტოვება მომიხდა, მაგრამ გაკვეთილის გაცდენას არ ვაპირებდი,ძლივძლივობით ჩავიცვი და ნელა ჩავედი კიბეზე, დერეფანში გასულს გოგოები წამომეწიენ და მხიარულად გავაგრძელეთ გზა, ლუნა და ჯინი შაბათ_კვირის გეგმებზე საუბრობდნენ ე კი იმ იდიოტური სასჯელის გამო არსად არ შემეძლო წასვლა.დერეფნის ბოლოს გოგონები თავისი საკლასო ოთახისკენ წავიდნენ მე კი საცოდავავ წავბორძიკდი ჩემი კლასისკენ, კარი გავაღე იქაურობა ცარიელი იყოო_ძალიანაც კარგი, მშვიდად ვიქნები_მერხს მივაშურე,დავჯექი თუ არა მაშინვე კარი გაიღო _ვინ გაცლის მშვიდად ყოფნას _წავიბურტყუნე ჩენთვის.შავი ფიგურა მომიახლო და ჩემს წინ მწერხზე დასკუპდა. დრაკო იყო. მის დანახვაზე გამოღიმა.
_როგორ ხარ ბლექ?დებილივით მიღიმოდა ბიჭი
-ნორმალურად .ვცადე თბილად მეპასუხა._იმედი მაქვს დღეს ისევ ეზოში არ მოგვიწევს მუშაობა, გარეთ საშინელება ხდება ...
_შენ მაგაზე არ ინერვიულო ეგ საკითხი უკვე მოვაგვარე._ამაყად მითხრა ბიჭმა.
_ეგ როგორ?_გავიკვირვე მე.
_დილით მაგგონაგელთან ვიყავი და ვთხოვე სადმე სხვაგან გავეშვით და დამთანხმდა.
_და რას გავაკეთებთ?
_საღამოს შემოვლაზე წავალთ_პირი დავაღე_ხომ იცი რომ სიარული მიჭირს?
_მაგაზე არ იდარდო მე დაგეხმარები_გამიღიმა და თავის ადგილას დაჯდა, მთელი კლასი მე მომშტერებოდა.......მიკვირდა მისი საქციელი აშკარად რაღაც აწუხებდა და დახმარება სჭირდებოდა, სადღაც მესმოდა კიდეც მისი, ამდენი რამ გამოიარა,მაგრამ ბოლომდე მაინც ვერ ვამართლებდი....

პ.ს აუცილებლად დააფიქსირეთ თქვენი აზრი.