***
-არ მომწონს შენს მეგობრებს ,რომ ვატყუებთ
-არც მე მომწონს
-ხოდა უთხარი სიმართლე და შენც დაისვენებ და მეც
-ტასო თუ არ გინდა წამოსვლა შეგიძლია დავრჩე და უბრალოდ ვეტყვი ,რომ ვიჩხუბეთ და დამთავრდა.
-და მე გამოგყავარ დამნაშავედ ? რომელიმე მათგანი ქუჩაში ,რომ შემხვდეს რა ვქნა მე ? -გავიკვირვე უცბათ
-ამ თამაშში ერთად ვართ.
-ეს თამაში მე არ წამომიწყვია და არც მნდომებია ,რომ ერთ-ერთი წევრი ვყოფილიყავი .-შევახსენე უცბათ
-მეც არ მინდოდა .
-შემემჩნევა. შენი შეყვარებულის როლს ვერ ვითამაშებ
-რატომ ვითომ ?
-იმიტომ,რომ შენნაირი შეყვარებული არ მეყოლება.
-რას მიწუნებ ერთი ? -მკითხა დაეჭვებით და ჩემ წინ დატრიალდა
-არაფერს.
-ხოდა წამოდი -მითხრა სიცილით და ფეხის ნაბიჯებს აუჩქარა.


***
-მზად ხარ ? -მკითხა გაბრიელმა
-დაიცა ერთ წამს არ დარეკო ზარი.
-მგონი ნახევარი საათია აქ ვდგავრთ -დახედა საათს
-იცოდე შეგვემჩნევა.-გავიბრძოლე ბოლოს
-შენ ბუნებრივი იყავი და დანარჩენი მე ვიცი .
-კარგი ჰო , მზადვარ -ჩავილაპარაკე ჩუმად და თმა გვერდზე გადავიყარე
-ერთი ,ორი, სამი...-დაითვალა გაბრიელმა და ზარის ღილაკს თითი მიაჭირა.
ნახევარი წუთის ლოდინის შემდეგ ღია კარებში ვიდექით და ღიმილიან სახეებს ვუყურებდით.
არა ერთი რა მეტყობა მე ამის შეყვარებულის .
„რომელი დებილი დაიჯერებს ამას“-გავიფიქრე ჩემთვის
„რატომ ვითომ... მშვენიერი წყვილი ხართ“-ჩამჩურჩულა ალტერეგრომ და ალბათ კმაყოფილმაც ჩაიღიმა
-როგორ ხარ ტასო ? -ღიმილით მომიახლოვდა ერთ-ერთი გოგონა.სახელი ვერ დავიმახსოვრე.
-კარგად შენ ? -გავუღიმე ახლობელივით
-რავიცი მეც არამიშავს .წამოდი გოგოები იქით ვართ-ხელი ჩამჭიდა და გაბრიელს ისე მომაცილა ვერც კი მოვასწარი მეთქვა იქით ვიქნებითქო.
„შარში ხარ შარში „ -ვიმეორებდი გულში და ჩემ ბედს ვწყევლიდი.
ერთ სკამზე დამსვეს და ღიმილით მომაჩერდნენ .
რამე ხო არ უნდა ვთქვათქო კი გავიფიქრე მარა რას ელოდნენ ჩემგან ვერ მივხვდი .
-როგორ გაიცანით ერთმანეთი ?-დაიწყო ლიკამ ღიმილით.
„ვაიმე ,როგორ გავიცანით ერთმანეთი?“-დავუსვი ჩემ თავს კითხვა
„რა ვუთხრა ეხლა მე . გაბრიელ მოეთრიე და წამიყვანე“
ბუნებრივი იყავი გამახსენდა „შეყვარებულის“ ნათქვამი და მეც გავიღიმე გოგონების ნაირად .
-ესეიგი როგორ იყო ..-დავიყე გაწელვით და თან ახალი სასიყვარულო ისტორიის შექმნა დავიწყე .
შევქმნიდი კიდევაც ალბათ .
გაბრიელი ,რომ არ შემოსულიყო და ღიმილით არ დამდგომოდა უკან.
-დაიწყეთ ხო თქვენებურები ? -მოჩვენებითი სიბრაზით დაუქნია თითი გაბრიელმა გოგოებს
-გვაინტერესებს რა გიქნა ამ გოგომ ასეთი -წამოიძახეს ერთხმად
-მერე ამას ,რომ ეკითხებით მე მკითხეთ ეგ -დამაძვრინა სიტუაციიდან
-კარგი მაშინ როგორო გაიცანით ერთმანეთი ? -დასვა ხელახლა კითხვა
-როგორ და ერთ დღეს მანქანით ჩავიარე მეტროსთან . ლამაზი გოგონა დავინახე ყვავილების დახლთან დამდგარი .ყვავილებს ყიდიდა .ხოდა მეც მივედი და ასე გავიცანი პრონცესა ტასო.-ჩაილაპარაკა ღიმილით
„აბა არაფერი არ თქვაო ?“
ვერააა ეს ბიჭი მგონი
-რას ღადაობ ბიჭო , მოყევი ნორმალურად -არ დაიჯერეს და მეც გულზე მომეშვა
-თუ არ გჯერათ წავედით ჩვენ იქით -თქვა ღიმილით გაბრიელმა და ისე მოულოდნელად მომხვია წელზე ხელი რამის ნერწყვი გადამცდა .მერე მივხვდი შეყვარებული ,რომ იყო და ასეთი რეაქცია ,რომ არ უნდა მქონოდა .
მეც ღიმილით ავეკარე მხარზე გაბრიელს და „ეს თამაში უნდა დაამთავროთქო“ ყურში ჩავჩურჩულე
-არ მოგწონს ჩემი შეყვარებულობა ? -გაიოცა მან და ადგილზე გაჩერდა
-ახლა მაგის განხილვის დროა ? -გავიკვირვე მე და გარემოს თვალი მოვავლე
-მართალი ხარ ძვირფასო
-ძვირფასო , ლამაზო , სიყვარულო და მსგავსები არ გვინდა -გამოვთქვი პრეტენზია
-ბარემ თქვენებოთ ხომ არ მოგმართო ? რომელი ჭკუათმყოფელი მიმართავს შეყვარებულს მასე ? -დამცინა „უფროსმა“
-ნუ სასურველია თავი შეიკავო მაინც -ჩავილაპარაკე ჩუმად და დივანზე გაბრიელთან ერთად ჩამოვჯექი.


***
მაგიდასთან ვისხედით პაპუნამ ,რომ იკითხა როდის გაიანით ერთმანეთიო.
„გაზაფხული იყოთქო“ წამოვიძახე მე . ჩემთან ერთად თქვა გაბრიელმაც ოღონდ გაზაფხული არა „შემოდგომაო“
ნერწყვი ყელში გადამცდა და ერთიანად ამიტყდა ხველება
-შემოდგომა იყო და გერევა ძვირფასო -დამმართა უცბათ სკრელოზი
ხო როგორ არა გაზაფხული შემოდგომა ვეღარ გამირკვევია.
თან მე ,რომ გადმომაბრალა ნახე რა .
უნამუსოც ამას ქვია.
-ხო ალბათ მერევა .ამ ბოლო დროს ძალიან გადავიღალე -დავიბრალე მეც
-სადმე მუშაობ ?
-კი გაბრიელთან , მდივანი ვარ პირადი . და თან ვსწავლობ -არ დავამთავრებინე „ძვირფასს შეყვარებულს“ რამის თქმა და გვერდზე მჯდომს გავუღიმე
-მართლა ?-გაიკვირვეს ერთხმად
-ხო , გასაუბრებაზე მივედი და ასე დამიტოვა იქ -გამოვიდე თავი .

მგონი მართლა შევიჭერი როლებში მე და ტასო ფრთხილად !
-ძალიან საყვარლები ხართ -თქვა მასპინძელმა და აციმციმებული თვალები მოგვაპყრო.
გაბრიელმა უბრალოდ ხელი გადამხვია მხრებზე და მჭიდროდ მიმიკრო მკერდზე.
მე თვალების გადმოკარკვლამდე ალბატ ცოტა მაკლდა
-ცოტა გამწიე თორე გავიგუდე-ჩავიჩურჩულე ჩუმად
-დაგიტოვე ხომ?
-შემოდგომაზე გამიცანი და მე აღარ მახსოვს ხო ?
-იყავი ასე მგონი ,რომ კომფორტულად ხარ -დამცინა ისევ
-არ ვარ კომფორტულად ,რაღაც აყროლებული სუნამო გასხია -მოვიგონე უცებ და დაველოდე მეხის დაცემას
-არადა ისე მოქმედებს შენზე ჩემი სუნი გულმა ბუმ.ბუუმოოო -განასახიერა ჩემი გულის ცემა
-გაბრიელ წავალ . მერე დარჩი მიტოვებული შეყვარებული -გავბრაზდი მე
-ვინ გიშვებს რო ? -გაიკვირვა უცებ
-შენ მგონი მართლა როლებში შეიჭერი .
-გაჩუმდი ცოტა ხნით ტასო -მითხრა ისე ,რომ ხელი არ მოუშორებია
-ჩუმად ვარ და ცოტა გაიწიე -გავიღიმე ჩემთვის და გაბრიელის სუნი „ჩუმად“ შევისუნთქე.

ესეც მომდევნო თავი.ძაან დიდხანსაც არ გავწელავ და არ გაგაწვალებთ . ზუსტად არ ვიცი მარა მგონი ,რომ ყველაზე მაქსიმუმ 22 თავი იყოს . გავზრდი თავებს უფრო ხომე . თქვენი აზრი მაინტერესებს