დარჩი ჩემთან... (თავი მერვე)
ბიჭებმა როგორც კი დედაჩემი დაინახეს მაშინვე წავიდნენ, გოგოებიც გაყვნენ. მე დედაჩემს აღარ დავაცადე ლაპარაკი დავიწყე -მისმინე დედა, ვიცი რომ ძალიან ცუდი შვილი ვარ, ისიც ვიცი რომ შენ არ გეკუთნის ჩემნაირი შვილი, ისიც ვიცი რომ უვარგისი ვარ, მაგრამ ძალიან გთხოვ ყვირილი არ დამიწყო, უბრალოდ გთხოვ. -ანუკი მისმინე შვილო, ადრე შენ სულ სხვანაირი იყავი. გაკვეთილებს მეცადინეობდი, არასდროს გაგიცდენია სკოლა, რა დაგემართა? -მიყვარს! -ვინ გიყვარს? -გიგა დანელია, აი იცი როგორ მიყვარს?! ვერ ავღწერ, მის გარდა არავინ და არაფერი მაინტერესებს. არ ვაპირებდი შენთვის მეთქვა მაგრამ ესე გამოვიდა..... დედას არაფერი უთქვამს, ელენეს ოთახში შევიდა -ელენე სადაა? -გასულია -სად არის გასული?! -მეგობართან წავიდა -უჩემოდ რატომ გაუშვი? -მთხოვა დედას ჩემთვის არაფერი უთქვამს, ამდროს ელენეც შემოვარდა სახლში. ელენემ დედა რო დაინახა სახეზე ფერი შეეცვლა მაგრამ არაფერი უთქვამს, დედამ დაუწყო ლაპარაკი -ელენე სად იყავი?!! -მეგობართან, სახლში დედას არაფერი უთქვამს, თავის ოთახში ავიდა, ელენეც ოთახში შევიდა, მე ლეპტოპი გავხსენი და 23გაუხსნელი მესიჯი დამხვდა. პირველი გიგასი იყო -ანუკი რო შემოხვალ, ეგრევე მომწერე რაო დედაშენმა -არაფერი -როგორ არაფერი? ღადაობ? -მართლა არაფერი უთქვამს გიგას აღარ მოუწერია, მე ყველას მესიჯს ვუპასუხე და დავიძინე. დაახლოებით ღამის 3საათზე ტელეფონის ზარმა გამომაღვიძა, გიგა იყო -გისმენთ -გეძინა? -რომელი ხარ? -გიგა ვარ -ხო, გისმენ -გამო გარეთ -რომელი საათია -ღამის 3საათი -ეხლა ვერ გამოვალ, ან რატო უნდა გამოვიდე? -სალაპარაკო მაქვს -აქ მელაპარაკე -აქ ვერ გელაპარაკები, მოკლედ გამოხვალ? -არა -ხარაშოო... მაშინ ხვალე დაგელაპარაკები -კაი ტელეფონი გავთიშე და ძილი გავაგრძელე, დილა რომ გათენდა სკოლაში წავედი, სკოლის შესასვლელთან გიგა დამხვდა -გუშინ რა გინდოდა? -სკოლას დაადე რა გთხოვ -არა -გთხოვ რა -კაი -მანქანაში ჩაჯექი მანქანაში ჩავჯექით, და წავედით -სად მივდივართ? -ნახავ. მე ტელეფონი ამოვიღე და ნუცას დავურეკე -გოგო, დღეს სკოლაში არ მოვდივარ და მასწავლებელი თუ მიკითხავს სიცხე აქვსთქო უთხარი -კაი მარა რატო არ მოდიხარ? -მოგიყვები მერე -კაი ტელეფონი გავთიშე, და გიგამ დამიწყო ლაპარაკი -ეგ ნუცა, შენი დაქალია ხო? -კი, რაიყო? -არა არაფერი, მალე მივალთ -კაია მე და გიგა თბილისის ზღვაზე ავედით, გიგამ მანქანა გააჩერა და ზღვაზე ჩავედით -გინდა ვიცურაოთ? -არა, ცივა -კააი,მაშინ ვილაპარაკოთ -გისმენ, გიგა -მოკლედ, არ მომწონხარ, უბრალოდ თავს ვეღარ ვაკონტროლებდი -ვიცი -შენ გიყვარვარ ხო? -მგონი დამალვას აზრი აღარ აქვს, 3წელია შენი სიყვარული მტანჯავს -მართლა ტოო?! -ჰო, მართლა. დედაშენთანაც იმიტომ დავიწყე სიარული რომ შენ მენახე გიგა დაიბნა არაფერი უთქვამს -წავიდეთ რა წამოვედით.... მთელი გზა ცრემლები მომდიოდა, მაგრამ გიგას არ შეუმჩნევია -ანუკი გშია? -არა, სახლში წამიყვანე -ხარაშო სახლში რომ ავედი, დედა სახლში არ იყო, ძალიან გამიხარდა, ჩემს ოთახში შევვარდი და 1საათი გაუჩერებლად ვტიროდი, საშინლად ვიყავი, არავინ და არაფერი მინდოდა, გავიდა 1თვე დეპრესია დამეწყო, სკოლაში არავის ვუნახივარ, და ამდროს ზარი ჩემს ტელეფონზე, ნამტირალევი და უძილო ხმით ვუპასუხე -გისმენთ -ანუკი შენხარ? -კი -გიგა ვარ -რაგინდა -რატო აღარ დადიხარ -გთხოვ თავი დამანებე -უნდა გნახო -თავი დამანებე!!! ტელეფონი გავთიშე და მეორე ზარი შემოვიდა -გისმენთ -ანუკი სულ გამოშტერდი?! მე გაწყენინე რამე მომიყევი -ნუცა, თავი დამანებე გთხოვ! -შენთან მოვდივარ -ჩემ ოთახში ვერ შემოვალ -რატო ნერვები მომეშალა და ტელეფონი კედელზე მივახეთქე, ტელეფონი ნაწილებად დაიშალა ......... გავიდა 2თვე, ლოგინიდან ავდექი, შავი გეტრები და შავი ძალიან მოკლე კაბა ჩავიცვი, თვალები შავად შევიღებე და სკოლაში წავედი. გზაში ხალხი მიყურებდა ალბად ყველას „“ ვეგონე. კლასში შევედი და მთელი კლასი გაჩუმდა, არავისთვის ყურადღება მიმიქცევია, მარტო ის შევამჩნიე რომ ნუცა კლასში არ იყო, ამდროს ნუცაც მოვიდა დამინახა ბოლო ხმაზე იკივლა, მომმვარდა და ჩამეხუტა -როგორ მომენატრე!!!!!მომიყევი რა მოხდა -მოგიყვები, ოღონდ მერე -როდის მერე?! -სკოლის მერე -კარგი. მასწავლებლებმა გამლანძღეს და გამაფრთხილეს რომ სკოლაში, ასეთი ჩაცმულობით აღარ მივსულიყავი, კიდევ გავიდა 1თვე, ყველაფერი გამოკეთდა, ჩვეულებრივ ცხოვრებას დავუბრუნდი გიგაც თითქმის გადამავიწყდა, ინგლისურზეც აღარ დავიოდი, ნატოსთან. ერთხელაც დამირეკა -გისმენთ -ანუკი გიგა ვარ, დიდი ხანი ვიფიქრე და შენთან მინდა ყოფნა -მე აღარ მიყვარხარ! -გიყვარვარ! -არა -ვიცი რო გინდა ჩემთან ყოფნა, ისიც ვიცი რომ გინდა ჩემი გოგო გერქვას -გიგა გთხოვ მორჩი .. -მიყვარხარ მე ტელეფონი გავთიშე და ავტობუსიდან ჩამოვედი, ამ დროს მანქანა მომიახლოვდა და ძლიერად შემეხო, მის მერე აღარაფ |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.