-ნიცა რა ხდება? ვინ იყო? (საბა)
როგორც კი ტელეფონი გავთშე მაშინვე მეცა საბა
-სავადმყოფოდან იყვნენ.. ნიკა.. (მე)
-ნიკას რა მოუვიდა? (საბა)
-ვიღაცეებს უცემიათ... (მე)
სასწრაფად გავვარდი მისაღებში და ფეხზე ჩაცმა დავიწყე..
-ნიცა სად მიდიხარ? (საბა)
-საავადმყოფოში ნიკასთან, სენ ანასთან დარჩი,მანქანის გასაღები მომეცი.. (მე)
ხელი გავუწოდე და ველოდებოდი გასღებს როდის მომცემდა, ამასობაში მისარებიდან ნიკა გამოვიდა..
-ანას მე დავიტოვებ წადით ორივეე.. (ნიკა)
-სერიოზულად? (საბა)
-კი დროზე წადით ეხლა.. (ნიკა)
თხუთმეტ წუთში უკვე საავადმყოფოში ვიყავით.. დერეფანსი ნერვიულად დავდიოდი და ველოდებოდი ექიმის გამოსვლას რომ პალატასი შევსულიყავი და ნიკა მენახა.. როგორ იქნა გამოჩნდა ექიმი და დაგვრთო ნება პალატაში შევსულიყავით.. ბავშვობიდანვე ვერ ვიტანდი წამლების სუნს, ყოველთვის ცუდად ვხდებოდი, არც ეხლა ვარ ნაკლებ მდგომარეობაში.. ნიკასთან პირველი საბა მივიდა..
-ნიკა როგორ ხარ? (საბა)
-ეხლა უკვე კარგად... (ნიკა)
-რა უნდოდათ? ან ვინები იყვნენ? (საბა)
-მე და ნინი ვსეირნობდით, როცა უცებ ვიღაცა დამეტაკა და მითხრა რომ მის გოგოს შევშვებოდი და ნინი აიძულა რომ მასთან ერთად წასულიყო.. ნინიმ ტირილი დაიწყო და რომ ვეღარ მოვითმინე მივედი და დავარტყი, მერე კი მხოლოდ ნინის ტირილი მახსოვს და ხალხის ჯგუფი... ნინი? ნინი სადაა?? (ნიკა)
-არ ვიცით, ჩვენ ეხლა მოვედით ექიმს ვკითხ... (მე)
სიტყვის დამთავრება ვერ მოვასწარი, კარები გაიღო და ოთახში ულამაზესი გოგო შემოვიდა
-აა აღარა საჭირო.. საბა ადექი გავიდეთ... (მე)
-ჰა? რატო?აააა.. კაი ხო მმოვიდივარ... ნიკა თუ რამეა... (საბა)
-კაი საბა წავედით... (მე)
შევაწყვეტიე საბას ლაპრაკი თორემ კიდე დიდხანს გააგრძელებდა..... დერეფანში ვიჯექით მე და აბა როცა ექიმი დავადგა თავზე...
-ქალბატონო ნიცა.. (ექიმი)
-დიახ გისმენთ რამე სერიოზული ჭირს ნიკას? (მე)
-არა ნიკა კარგადაა, უბრალოდ რამდენიმე დღის წინ ჩვენთან პაციენტი იყო გოგა ჯოხაძე, მე ჩავთვალე რომ მამათქვენი იყო, ძალიან გავხართ... (ექიმია)
-დიახ მერე.. გოგა მამაჩემია... რამე სერიოზული ჭირს? (მე)
-სიმსივნე რომ აქვს უკვე გეცოდინებათ.. (ექიმი)
-დიახ ვიცი.. (მე)
-უბრალოდ საჭიროდ ჩავთვალე რომ მეთქვა, სიმსივნე ძალიან გაზრდილია, თითქმი მთელ სხეულს მოედო, ძალიან ცოტა ხანი დარჩა.. (ექიმი)
ნამდვილად არ მინოდა ეხლა გოგას დაკარგვა.. ზუსტად იმ დროს გამოჩნდა როცა არ ველოდი და ზუსტად იმ დროს წავა როცა ყველაზე ნაკლებად ველი... მოვიკრიბე ძალა და ექიმს ვკითხე ის რაც ყველაზე მეტად მიღრნიდა გულს..
-რამდენი ხანი დარრჩა...?(მე)
-მხოლოდ 3 თვე.. ვწუხვარ (ექიმი)
უსულოდ დავცეი სკამზე და მწარედ ავქვითინდი... რთულია როდესაც საყვარელ ადამიანს კარგავ ითთუმეტეს მაშინ როდესაც ახალი ნაპოვნი გყავს... ტყუილად ცდილობდა საბა ჩემს დაწყნარებას, თითოეულ თბილ სიტყვაზე უარესად ვტიროდი, მთელს სავადმყოფოში მხოლოდ ჩემი ტირილის ხმა ისმოდა...
-ნიცა აქ რა გინდა? (ელენა)
უცებ ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანების ხმა მომესმა...
-ელენა.. ლუკა... თქვენ აქ რას აკეთებთ... (მე)
მწუხარება და სიხარული ერთდროულად მომაწვა..
-აი ისა.. მმ. ლუკა შენ უთხარი... (ელენა)
-ისა.. ამ.. მეე.. ეეე... (ლუკა)
-რაღაცას მალავთ დროზე ეხლა ამოღერღა.. (მე)
-კაი ხო ექიმთან ვიყავით (ელენა)
-კაი მართლა?! მე სასეირნოდ მეგონეთ.. დროზე თქვით.. (მე)
-ერთი ორი და სამი.. ორსულადა ვააარ (ელენა)
-რააა? (საბა, მე)
ერთხმად შევიცხადეთ მე და საბამ... ცოტახანი გონზე ვერ მოვედი ისევ ისე გაშტერებული ვიდექი...
-ეეე ნიცა??? კარგად ხარ? (ლუკა)
-კი ლუკა კარგად ვარ მაგრამ..... (მე)
-როგორო არ მკითხო თორემ... (ლუკა)
-არა ლუკა რა როგორ... მაგრამ ... (მე)
-უიმე რა იყო მე და ლუკა თითქმის 1 წლია ერთად ვართ... (ელენა)
-რაააა? (მე)
ეს იმაზე დიდი შოკი იყო ვიდრე იმის გაგება რომ ელენა ორსულადაა.. ნორმალური ადამიანი ამ დროს გაბრაზდებოდა და ხმას არ გაცემდა მაგრამ მე.... მე პირიქთ ვარ ეხლა შემეძლო გავქცეულიყავი და ჩავხტებოდი ორივეს ერთად მაგრამ მსახიობობა ვარჩიე...
-და მე ეხლა უნდა ვიგებდე ამას... და თქვენ გქვიათ მეგობბრებიი..? (მე)
-კაი რა ნიცა. არ გვინდოდა ვინმესთის გვეთქვა... (ელენა)
-მე ვინმე ვარ? (მე)
-კაი რა ნიცა მორჩი (საბა)
-მაცადე საბა.... (მე)
-კაი რა ბოდიში ნიც...(ლუკა)
-აუ ბავშვობის მეგობრები ვართ და კიდე ერ გამიცანით? (მე)
გავექანე და ორივეს ერთროულად ჩავეხუტე.... სიხარულის ცრემლები მომდიოდა, ჩემთის ყველაზე ძვირფვას ადამიანებს ესეთ ბედნიერებს რომ ვხედავდი...
-რა მაგარია ნათლია გავხდები... (მმე)
ვიკივლე ბოლო ხმაზე და ისევ გადავეხვიე ორივეს, საბას ჩვენ შემხედვარე ეცინებოდა ... კიდე დიდხანს ვიქნებოდით ესე ნინის რომ არ მოსულიყო...
-ამ ნიცა.. (ნინი)
-ხო ნინი რა მოხდა.. (მე)
-არაფერი ურალოდ ნიკა მარტოა და თუ გინდა შედი... (ნინი)
-კაი მადლობა, მიდიხარ შენ უკვე... (მე)
-კი.. წვალ..(ნინი)
-ცოტახანი მოიცადე და ჩვენ წაგიყვანთ (მე)
ნიკა პალატაში შევედი უკეთესად გაოიყურებოდა და ექიმს ვთხოვე გამოეწერრათ.. დიდი ხვეწნის შემდეგ დაგვთანხმდნენ და ნიკა სახლში გაგვატანეს.. თითქმის 2 თვე გავიდა ამ ამბიდან.. გოგას მხრიდან არაფერი ისმოდა, ელენას უკვე მუცელი ეტყბოდა და ქორწილის გადახდაც გადაწყვიტეს.. მეჯვარე რა თქმა უნდა მე ვიყავი და თითქმის ყველაფერზე მიწევდა სირბილი, კაბებზე, დარბაზზე, მოსაწვევებზე დ ასე შემდეგ..... ქორწლამდე მხოლოდ 1 დღე დარჩა.. ელენა საშინლად ნერვიულობს და შოკოლადს შოკოლადზე ჭამს....
-კაი რა ელენა რამდენს ჭამ... (მე)
-აუ მაცადე ვნერვიულობ... (ელენა)
მეტი აღარაფერი მითქვამს..გადავბრუნდიდ და ძილს მივეცი ხვალე მძიმე დღე მელოდა.. დილით ელენა მაღვიძებს, აუ გაიღვიძე რა მეჯვარე ხარ ბოლო ბოლო.. ბუზღუნით ავდექი და აბაზანაში შევედი, თავი მოვიწესრიგე და მერე გაბერილი ელენას მწესრიგებას შევუდექი... მოკლე წითელი კაბა და შავი მაღლები ჩცავიცვი.. თმა გავიშალე და მხრებზე გადმოვიყარე.... ელენა უბრაოდ ულამაზესი იყო საქორწინო კაბაში... დილიდან საშინელი არეულობა სუფევდა სახლში.. სოფო დეიდა (ელენას დედა) ელენაზე მეტად ნერვიულობდა.... სტუმრება ნელ-ნელა იმატეს და დადგა ლუკას მოსვლის დროც.... კარებზე ზარი გაისმა.. გავაღე და ორი უსიმპატიურესი ბიჭი დამხვდა.. საშინლად სიმპატიურები იყვნენ სმოკინგებში, ლუკა ეგრევე მისაღებისკენ წავიდა სადაც ელენა ელოდა.. საბა ჩემკენ წამოვიდა წელზე ხელი მომხვია ა ყურში მიჩურჩულა..
-ულამაზესი ხარ პრინცესა.. (საბა)
-მადლობა შენც არაჩვეულებრივად გამოიყურები (მე)
ოდნავ მოვშორდი მის სხეულს და საროჩკის საყელო გავუსწორე.. მას მხოლოდ ჩაეცინა და კისერში შეუმჩნევლად მაკოცა...ქორწილი ჩვეულებრივ მიდიოდა. გაუჩერებლად ვცეკვავდი... ჩემს სტიქიაში ვიყავი როცა სიმღერა გაჩერდა და დარბაზში შუქები ჩაქვრა... ატყდა ჩოჩქოლი მხოლოდ მე ვიდექი განუძრევლად... უცებ ყველაფერრი განათდა და შუა გულ სცეაზე ავღმოვჩნდი მარტო... ვგრძნობდი ჩემს უკან ნაბიჯებს და სასიამოვნო სურნელს რომელიც ცხვირს მიწვავდა...
-ბოდიშს გიხდით გაუგებრობისთვის... უბრალოდ ეხლა ცხოვრებაში ყველაზე მნიშვნელოვანი მომენტი დგას ჩემ ცხოვრებაში.. (საბა)
დაიწყო საბამ მთელი დარბაზის გასაგონად , ვიგრძენი როგორ ამიკანკალდა ფეხები და სადაცაა დავეცემოდი, როცა ძლიერმა ხელებმა უცებ თავისკენ მიმაბრუნა და თვალებში ჩამხედდა.. ჩავიძირე მის საშინლად მწვანე თვალებში...
-ნიცა ჯოხაძე... ეს ის გოგოა რომლის „დასაკერად“ ყველაზე დიდი დრო დამჭირდა.. ეს ის გოგოა რომელმაც ჩემი ცხოვრება რადიკალურად სეცვალა... ეს იის გოგოა რომელმაც ცხოვრება სხვა თვალით დამანახა და ეს ის გოგოა რომელისაც ცემი შვილების დედა უნდა გახდეს..... ნიცა იქნნები ჩემი შვილების დედა? (საბა)
საბა ცალ მუხლზე დადაგა და ჯიბიდან ყუთი ამოიღო საიდანაც ულამაზესი ბეჭედი იყურებოდა.. უბრალოდ იმ დროს რა ვიგრძენი სიტყვებით ვერ ავღწერ.. საშინელი სიხრული, ლაპარაკის უნარი წამერთვა.. არც კის ვვამბობდი და არც... რა არც?! რა არც?! აქ „არც“ თქმა შეიძლება...
-კი საბა ტანახმა ვარ ვიყო შენი შვილების დედა (მე)
მხოლოდ ამის თქმა მოვახერხე და საბას ჩავეხუტეისე რომ ძვლება ტკაცუნი დაიწყეს.... დარბაზი გამაყრუებელმა ტაშმა მოიცვა.. ყველა გვილოცავდა....შემდეგ? შემდეგ იყო დიდი მზადება ქორწილისათვის.. ეხლა მესმის რასაც განიცდიდა ელენა როცა ქორწილისთვის ემზადებოდა... კაბაზე ჩემი მეგობარი თეკლა დამყებოდა.. როგორც იქნა ავარჩიეთ ცემი მოსაწოი კაბა... გრძელი შლეიფით და ზურგ ამორებული ულამაზესი იყო....დადგა ნანატრი დღეც დილიდან საშინლად ვნერვიულობ... აქეთ იქით დავდივარ ერთ ადგილას ვერ ვჩერდები.. როგორც იქნა გავიგე ნანატრი ხმა... საბა უსიმპატიურესი იყო....
-ულამაზესი ხარ ჩემო ლამაზო.. (საბა)
-უსიმპატიურესი ხარ ჩემი მწვანეთვალება (მე)
ქორწილი ჩვეულებრივ მიდიოდა.. მე და საბა ვცეკვავდით და თან ჩვენ მომავალს ვგეგმავდით საერთო სახლში ბავშვებთან ერთად... როდესაც უკნიდან ნანატრი ხმა მომესმა..
-გილოცავ მამა... (გოგა)
-მამა? როდის ჩამოხვედი ან აქ საიდან? (მე)
ცრემლებს ვერ ვიკავეებდი...გოგოა საღ-სალამათი ჩამოვიდა და თან ჩემ ქორწილზე...
-ოღონდაც ეხლა არ იტირო გთხოვ... (გოგა)
8888888888888
-აუ მამიკ დედიკომ უთალი მამიკოს ცემი მწვანეთვალებააო....
მისაღებში 2 წლის ერეკლე შევიდა და მამამის ჩაეხუტა...



ძალიან დიდი მადლობა ვინც კითხულობდით <3