წამოვდექი ხელი უნდა შემეშველებინა რომ მართლა არ დავარდნოდა, მერე გვერძე გაიხედა და გეგონება მოჩვენება დაინახაო, კიდევ კარგი მივეშველე თორემ ახლა ის ლუდი ძირს ესხმეოდა. მერე მეც გავხედე და ჩუმად ჩავილაპარაკე:– ფუ, შენი ამას აქ რა უნდა!: ოფიციანტის ფორმაში გამოწყობილი ვაკო!
ვაკო
ვარდი ვიყიდე ბარათი მივამაგრე და ლამაზფეხებას კართან დავტოვე, ორჯერ უჟმური სახით გამოვიდა მესამედ კი ვარდი რომ დაინახა გული მოულბა. ბარათი წაიკითხა, დაიბნა და სახლში შევიდა.
მე საღამოს უკვე გავემზადე ბარში წასასვლელად, სალომესთვის უნდა დამესწრო იქ მისვლა და მგონი ძაან ადრე მომივიდა, მაგრამ მგონი დაგვიანება ჯობდა, მარა ტეხავს ტო, მაინც პირველი დღეა. მივედი გამოვიცვალე და ისე ვიქცეოდი რომ ქერა ლამაზმანს(სალოს) არ შევემჩნიე. ცოტა ხნის შემდეგ კი ჩვეულებრივად ვითომც არაფერი ისე ვასრულებდი დაკისრებულ მოვალეობას. სალო ლუდით ხელში ბარიდან შემობრუნდა და თითქოს მოჩვენება დაინახა, ვიღაც ქერა იდიოტს უყურებდა. მერე მე დამინახა და ლამის გული წაუვიდა, კაროჩე იმ ბიჭმაც გამომხედა მერე. ამის დე******ცი ამ იდიოტს აქ რა უნდა გერმანიაში არ უნდა იყოს?
სალო
ბარში წავედი პირველი შეკვეთა ავიღე და რაას ვხედავ საბა. აუ არა აქ რა უნდა მარა ძმაკაცებთან ერთადაა. მგონი არც იცოდა. დაიცა აბა ის ბარათი და ვარდი ვაკომ დატოვა? აბა სურპრიზი? აი სურპრიზიც სუნთქვა შემეკვრა ისინი ერთად რომ დავინახე. ორი ბიჭი რომელიც ამ კვირაში გამოჩდნენ თან ერთად!
ლამის კათხები დავყარე, საბამ დამაჭერინა და ვაი ეხლა ვაკოც მოვიდა და საბას თვალები დაუბრიალა, მერე კიდე მე მომიბრუნდა.
–ვაა სალო შენ აქ მუშაობ?(ვაკო)
–ოო როგორი დამთხვევაა–ირონიულად ვუთხარი.
–მე მართლა არ ვიცოდი!–ვითომ ამოილუღლუღა ვაკომ.
–ზუსტად ამ წამს თავი გაყიდე!–კმაყოფილი ღიმილით შევხედე და კათხები ვიჭებს გადავაწოდე, საბაც დაჯდა და დაჯდომა შემომთავაზა. მაგრამ ვმუშაობდი და არ შემეძლო სიმართლე გითხრათ საბაც არანაკლებ Damn he’s hot!–ია! თან საყვარელი მაგრამ არ ვიცი უბრალოდ არ ვიცნობ და წინასწარი დასკვნებისგან თავს ვიკავებ!
სამუშაო „დღემ“ (ღამემ საღამოს კლუბია) მაინც მშვიდად ჩაიარა ამ უჩვეულო ინციდენტის მიუხედავად, ხო მაგარია ვაკო და მე ერთად ვმუშაობთ და მახლობლად ვცხოვრობთ, მე და საბა კი ერთად ვსწავლობთ და რატომღაც ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება თითქოს ორივე აპირებს ჩემთვის თავის მოწონებას. და თუ მართლა ეგრე მოხდა მერე მე მიყურე რა დღეში ვიქნები.
დილით ისევ ადრე ავდექი, გავემზადე და ინსტიტუტში წავედი. ლექციაზე საბა გვერდით მომიჯდა და რაღცეებზე მელაპარაკებოდა:
–როგორ ხარ?–ისევ ის ეშხიანი გამოხედვა და ისევ ის ცისფერი თვალები.
–ცუდად შენ?–რაღაცნაირად გავხედე.
–მე როგორ ვარ რა მნიშვნელობა აქ შენ რა გჭირს?–დაიცა მეჩვენება თუ ის ჩემზე ღელავს?
–შენ ეგ მართლა გაღელვებს?
–რატო არ უნდა მაღელვებდეს?
–იმიტომ რომ მხოლოდ გუშინ გამიცანი და შკოლადით მომისყიდე რო ჩემზე რამე მაინც გაგეგო!
–მაგ შოკოლადის წყალობით ბევრი რამ გავიგე!
–მაგალითად რა? სახელი, გვარი ასაკი და შეყვარებული?
–ხოო, კიდე მშობლები, ძმა, საცხოვრებელი ადგილი და ნომერი!
–ეგ საიდანღა გაარკვიე?–გაკვირვებულმა ვკითხე.
–ხო გითხარი FBI მფარველობს!–მგონი მართლა ეგრეა, ან რაღაც სახელმწიფო მონაცემებში იპოვა რამე. მარა ეგ როგორ?
–ოოო რეებს ბოდიალობ?!
–მართლა გეუბნები!–უცბად ტელეფონმა რეკვა დაიწყო მე კიდე ხმის გამორთვა დამავიწყდა და უხერხულად ვგრძენი თავი როცა უშედეგოდ ვცდილობდი გამორთვას–ჩაიწერე ჩემი ნომერია!–ჭარბები შუბლზე ამივიდა, არ ვიცოდი საიდან ან როგორ გაიგო.
საბა
ვაკო არც მეტი არც ნაკლები, შეიძლება ითქვას, რომ ჩემი მოსისხლე მტერია! ამავდროულად–ჩემი ძმა! სალოსთან რომ მივედი თვალები დამიბრიალა მეც არაფერი შევიმჩნე და ჩვეულებრივად ვიქცეოდი.
–სალო დაჯე ჩვენთან ბიჭებს გაგაცნობ!
–არა ვერ დავჯდები ვმუშაობ!
–კაი, სასიამოვნო იყო შენთან შეხვედრა!
ბიჭებმა კარგახანს ვსვით მაგრამ მე არცკი მომკიდებია სასმელი. ისინი კი სახლებში მივიტანე. მერე ბარში მივედი ისევ და ერთერთ ოფიციანთს სალოზე ვკითხე რაღაცეები, და ვთხოვე რო სალოსთვის არაფერი ეთქვა.
მეორე დილით თავისტკივილმა გამაღვიძა. აგე შენი კონიაკი! წუხელ რო უბათქუნებდი!
ყავამ ცოტა მიშველა და უნივერსტეტში დავგაზე. მაინც დავაგვიანე მაგრამ სალოს გვერდით რატომღავ ადგილი მუდამ თავისუფალია და მეც რო ვიხელთე.
ცოტახანი ვლაპარაკობდით მერე ვითომ FBI მფარველობდა ტელეფონზე დავურეკე საკმაოდ გაკვირვებული დავტოვე, მერე სახლამდე მივაცილე. ოფიციანტისთვის ეს აღარ მიკითხია ამიტომ გარკვევა მინდოდა.


ძალიან დიდი ბოდიში დაგვიანებისთვის იმედია ისევ წაიკითხავთ!