უფ საშინელებაა გიორგი ,გცემ ხომ შეიძლება ისე, გამაღვიძო რომ ,თავზე წყალი არ გადამასხა?! გიორგი თქო! თვალები გავაღე არ არის არანაირი ,გიო მე ქუჩაში ვწევარ და მაწვიმს ნეტა რა მოხდა?! უცბათ ვიღაცამ ამაყენა
-გოგონა კარგად ხართ?
-ისე იყოს თქვენი მტერი ყველაფერი მტკივა.
-ხელი მომეცით აგაყენებთ.ჩაიცინა..
-მადლობთ! მაგრამ იყოს..
-კარგი.
ადგომა ვცადე იმ ბიჭს რომ არ დავეჭირე წავიქწეოდი.
-არ გჭირდებათ ჩემი დახმარება ხო?...ირონიულად მითხრა.
-რო გორც ჩანს კი.
ხელში ამიყვანა დ მანქანაში ჩამსვა მისამართი ვუთხარი და წამიყვანა..
სულ დამავიწყდა რომ გაგეცნოთ მე მარიამ ბურდული ვარ 24წლის დედა და მამა ამერიკაში ცხოვრობენ.
მე ძმასთან ერთად ვცხოვრობ გიოსთან ერთად დანარჩენს მერე მოგიყვებით.
-------------------------------------------------------------------
უცბათ თავში ხელი შემოვირტყი დღეს ხომ სამსახურში პირველი დღე მქონდა, გუშინ ეს ავღნიშნეთ და იმიტომ ვიყავი გაშხლართული ძირს.
გინდა თუ არა ჩემ საყვრელ პარკში უნდა წავიდეთქო და დამეძინა.
-რა გქვიათ? მკითხა მან.
-მარიამი თქვენ?
-დემეტრე. მითხრა და გამიღიმა.
-სასიამოვნოა მადლობა და ბოდიში რომ შეგაწუხეთ.ვუთხარი შეწუხებული ხმით.
-ერთ შემთხვევაში გაპატიებთ..მითხრა და თვალებში ჩამაშტერდა.
-რა შემთხვევაში? მთელი ინტერესით ვკითხე.
-თუ მაკოცებთ!!
-და თუ არ გაკოცებთ?!
-თუ არ არსებობს!
-არა..გადასვლას ვაპირებდი რომ მკვლავში მწვდა და ჩემ ბაგეებს დაეწაფა პირველი კოცნა მომპარა იდიოტი ,დიახ პირველი.
-იდიოტო! თავზე შეყვრებულო იდიოტო!! გავარტყი და გამარჯვებული მზერა მივაპყარი.
-ღირდა! ამათ ღირდა. ჩაიცინა და ხელი გამიშვა.
მანქანიდან გადმოვედი და რა მითხრა?!
ჩემი იქნებიო ყოველთვისო.
გამწარებული ავვარდი სახლში სადაც გიორგი დამხვდა დაბღვერილი- სად იყავი? შემომაფეთა კითხვა
-ჭირში და მიუსვლელში !! პარკში იქ ჩამძინებია მორჩა აღარ დავლევ აღარასდროს
გამოვიცვლი და სამსახურში უცბათ წავალ.
-ხო პირველი დღეა გილოცავ ჩემო სიხრულო ხმა დაუთბა ჩემ გიოს და ჩამეხუტა მე ეკონომისტი ვარ და ახალ კომპანიაში ვიწყებ მუშაობას გარეგნობით მაღალი ნუ 1.80ი გამხდარი ჩემ თვალებს მელიის წვრილ თვალებს ამსგავსებენ სავსე მკერდი ლამაზი ფერის ღია წაბლისფერი თმა და გრძელი ფეხები კლასიკურად გამოვეწყვე შანელზე გართულება მაქვს შანელ ხუთი და მადმუაზელი ამჯერად ხუთი დავისხი შანელის კლაჩი დავიჭირე კლასიკურად ჩავიცვი ქურთუქი მოვიცვი ტყავის და მანქანაში ჩავჯექი მივედი თუ არა უფროსმა მიხმო სანამ დავაკაკუნებდი ამოვისუნთქე და კარი შევაღე ამის დანახვას მინდოდა მიწა გამსკდომოდა და ჩავეტანე იქ დემეტრე დამხვდა დილის მეგობარი ზურგით იდგა და რო შემოტრიალდა კინაღამ დავვარდი პირველი რაც მითხრა ისევ შევხვდითო უცბათ საბუთები მომცა მე კაბინეტიდან გამოვვარდი და სულელივით თვალებს აქეთ იქით ვაცეცებდი , ვცდილობდი მომხდარი გამეაზრებინა!!.
--------------------------------------------------------------------------------


შევარდი კაბინეტში და წყლის ბოთლს დავწდი,სულ ჩავცალე და გავიაზრე რაც მოხდა ჩემს თავს ვეუბნებოდი არა,ამასთან ერთად ,როგორ ვიმუშაო? მაგრამ,არა! არ შევუშინდები! მეტი საქმე არ მაქვს! მე მარიამ ბურდული ვარ! თუ ბრძოლა უნდა ვებრძვი...ამ ფიქრებში ვიყავი გართული როდესაც ვიღაცამ კარებზე დააკაკუნა,ნინო იყო დემეტრეს მდივანი.

-ბატონი დემეტრე თქვენ ნახვას ითხოვს.მითხრა და თვალებით მანიშნა ნუ გააბრაზებთო,მაგრამ მე რისი მარიამი ვიყავი,ჩავისუნთქე და ჩემს თავს შემოვუძახე წუთისწინდელი ფრაზა..მე მარიამ ბურდული ვარ! არა რატომ მეშინოდა ამ კაცის?! ნეტა...ალბათ მისი თვალების,შავის და მწველი მაბნევდა, როცა შევედი ფანჯარასთან იდგა და არემარეს გაჰყურებდა ფეხის ნაბიჯის ხმა ყურთა სმენას ,რომ მიწვდა შემოტრიალდა ,ამათვალიერა და ჩაიცინა.
-ეს საბუთები ხვალისთვის მზად იყოს!...მითხრა და ისევ შეტრიალდა..მისი ამგვარი საქციელი გამიკვირდა ,საბუთებს ხელი დავსტაცე და გავდიოდი როდესაც მომაძახა "ტკბილი ხარ" ,ისე გავბრაზდი თვალებიდან ნაპერწკლებს ვყრიდი!..ნუთუ ესე მე მომექცა!?ვითომდა ვინ არის ჩემი?!.მთელი დღე ვმუშაობდი ,ძალიან ბევრისაქმე მქონდა..ბოლოს ისე დავიღალე თვალები მეხუჭებოდა..ტყავის ქურთუკი შემოვიცვი ..შანელი დავისხი..კლაჩიც გადავიკიდე და კაბინეტიდან გავედი, ნამდვილად არ მქონდა მანქანის ტარების თავი ტაქსს ვაჩერებდი ,როდესაც ვიღაცამ ხელში ამიყვანა..ბნელოდა მაგრამ ,მისი შავითვალები მაინც ვიცანი.
-უკაცრავად,ახალ თანამშრომლებს ასე ექცევით? ვკითხე ირონიით.
-როგორ თანამშრომლებს გააჩნია?! მითხრა და ხარბი მზერა დამასო.
-ეს რას ნიშნავს?!...უთხარი და ვეცადე მისგან თავი დამეღწია.
-ტკბილი ხარ..მითხრა და ისევ ჩემ ბაგეებს დაეწაფა..მთელ ტანში სასიამოვნო ჟრუანტელმა დამიარა..გავინაბე და არვიცი რატომ,მაგრამ არ შევეწინააღმდეგე,უცბათ გულმა ორი დარტყმა გამოტოვა ,როდესაც ტუჩები ყელზე ჩააცოცა..ტვინმა გამაფრთხილებელი განგაში ატეხა და უცბათ გონს მოვეგე.
-თავი ვინ გგონია?ვუთხარი და სახეში მეორედ გავარტყი.
-შენი კოცნა ყოველყთვის ტკივილად მიჯდება ესთქვა და ჩამომსვა.
-არ მაკოცო და..დასრულებას ვაპირებდი ,მკითხა:
-არ მოგეწონა?ხმა ვერ ამოვიღე და გავისუსე.
-ინაბები,ლამის ხელებში ჩამადნე და პრეტენზია აქეთ გაქვს?! მითხრა და მომიახლოვდა..ისევ ავხურდი როდესაც ყელზე სველი კოცნა დამიტოვა და გაუჩინარდა,მაშინ გამოვერკვიე ,როცა სიცივე ვიგრძენი,მოთენთილი აღარ ვიყავი ამიტომ ჩემი აუდისკენ მივაშურე,მანქანა დავქოქე და ჩემი საყვარელი სიმღერის ჰანგები გავაჟღერე "Jessie J "who you are".." სულით ხორცამდე "ჰართბითი" ვარ მის ფანებს ეძახიან....სახლთან დავაყენე მანქანა და გადავედი გიო სახლში არ იყო ,ოთახში ავვარდი ,შხაპი მივიღე და გალაკტიონის ლექსები ავიღე,სულ მამშვიდებს "უსიყვარულოდ მზე არ სუფევს ცის კამარაზე ,სიო არ დაჰქრის ტყე არ კრთება სასიხარულოდ..." გალაკტიონი,თვით გალაკტიკა ვაღმერთებდი,ჩემს მეგობრად მივიჩნევდი მისი პოეზიის ..მიმდევარი ვიყავი..ამიტომ მუზებიც ხშირად მქონდა და ლექსებსაც ვთხზავდი..მიყვარდა სიტყვებით გადმოცემა გრძნობების..თითოეული განცდის თითო ასოში ჩატევა და გამოხატვა..გალაკტიონის სამყაროდან უხეშად გამომაგდო ტელეფონის ზარმა.
-გიმენ გიო.
-მაროო..დღეს სახლში არ მოვალ და ნუ დამელოდები კაი?
-კარგი..სად მიდიხარ? ვკითხე და პასუხის მოლოდინში გავისუსე.
-შენ ლამაზ ცხვირს ყველაფერში ,ნუ ყოფ! მითხრა მხიარულად და გამითიშა.
მეც განვაგრძე კითხვა.."ზღვას საღამო ედებოდა მუქი,შენ ზღვის პირად სჩანდი ,როგორც შუქი."
"მე პირველი მახსოვს შენი ნახვა,გაოცება ,მშვენიერი ზრახვა",უცბათ ტელეფონზე მესიჯი მომივიდა.."გთხოვ,კარები გააღე" ,ავდექი და პენუარის ამარა მისაღებში გავედი "ჭუჭრუტანა"ში გავიხედე და მხოლოდ ყუთი იდო..გავაღე და შინ შემოვიტანე,მესიჯის ავტორი ვერ გავარკვიე ვინ იყო უცბათ ყუთი გავხსენი კონვერტი დამხვდა..გავხსენი..და კითხვა დავიწყე.."ძალიან გთხოვ...ეს კაბა ჩაიცვი და ცხრისთვის მზად იყავი"-თავზე შეყვარებული იდიოტი,ჩამეცინა კაბა ამოვიღე ვალენტინოს თეთრი ,გიპიურით გაწყობილი მოკლე კაბა და თეთრი ლობუტინები..თვალი უცბათ ულამაზესი თვლის ნათებამ მომჭრა ულამაზესი ბრილიანტის საყურეები..მოვემზადე კაბა მოვირგე..ლობუტინებში ფეხი გავუყარე და საყურეებიც გავიკეთე..ბოლოს მადმუაზელი დავისხი ,ჩემი ღია წაბლისფერი თმა გავიშალე და სარკეში დავტრიალდი მხოლიდ სუსტი მაკიაჟი მქონდა ,თვალებთან კონტურებიგავიკეთე ჩემი მწვანე ფერის წარმოსაჩენად.. ცხრისთვის ისევ შეტყობინება მომივიდა.."ჩემო ტკბილო ქვემოთ ჩამოდი" ვიცოდი ვინც იყო და არ მეშინოდა..მისი ასეთი ქცევები მაგიჟებდა უდაოდ მომწონდა ერთ დღეში სულ სხვა აზრზე გადამიყვანა..შანელის კლატჩი გადავიგდე და ნელა მივაბიჯებდი ქვემოთ უცბათ დემეტრე დავინახე შავ X6ზე მიყუდებული ისეთი სიმპატიური იყო დილანდელი ნათქვამი ვინანე ,"რა შარმიანია..შეილება ჭკუიდან გადაგიყვანოს" მივუახლოვდი ჩემსკენ წამოვიდა და ხელები მომხვია უცბათ ტუჩთან ახლოს მაკოცა, გამაჟრჟოლა,ჩაიცინა და მანქანაში ჩაჯდა..მეც მიბიძგა ჩაჯექიო ,მეც დავთანხმდი გზაში ხმა არ ამოუღია ამიტომ მეც გარეთ ვიყურებოდი..და მის მწველ მზერას არ ვიმჩნევდი,როდესაც მივედით უცბათ რესტორანთან გააჩერა ეტყობოდა ,რომ ძვირადღირებული იყო ელეგანტური დახვეწილი და მყუდრო გარემო ,მეორე სართულზე ავედით უცბათ ჩაბნელდა და სიბნელეში ვერ გავარჩიე კარებიდან ,როგორ გამოიტანეს ტორტი ..და დაიწყო "რა ლამაზი დღეა,რა ნათელი მზეა იმიტომ,რომ დღეს დემეს დაბ-დღეა" გილოცავ!!! გაშეშებული ვიდექი და გაკვირვებული თვალებს ვაცეცებდი დემეტრესთან მივედი და ვთხოცე იქით გავსულიყავით.
-რატო არ მითხარი დაბადების დღე თუ გქონდა?
-არიყო საჭირო ასეც კარგია...მითხრა და გამიღიმა.
-მაგრამ საჩუქარი? ვკითხე და თვალებში ჩავაშტერდი ,ციმციმებდნენ და ელვარებდნენ..
-შენ ხარ ჩემი საჩუქარი ..მითხრა და წასვლა დააპირა..უცბათ ხელი მხარზე დავადე და ვუთხარი..
-მაქვს შენთვის საჩუქარი მივედი და წინ დავუდექი..ახლა მე დავეწაფე მის ბაგეებს ..ცოტა ხანი გავანებივრე და წასვლა დავაპირე,მაგრამ უცბათ შემომატრიალა.
-არიცი ,რომ დაუმთავრებელი საჩუქრის მიტანა უზრდელობაა? მკითხა და უცბათ წელზე ხელი მომხვია..ბაგეებს ისეთი სინაზით და მომთხოვნად მიკოცნიდა ,რომ გონებას ვკარგავდი მგონი ცოტაც და დავდნებოდი ,უცბათ მოვწყდი და ვუთხარი.
ვიცი ,ასეთი საჩუქარი ,რომ არ შეიძლება ,მაგრამ ამის დამალვაც არ შეიძლებოდა...ვუთხარი და დარბაზში გავედი სულ მისი მეგობრები იყვნენ...თვალი კარებისკენ გამექცა... ჰოი საოცრება! უცბათ დარბაზში გიო ჩემი ძმა მისი ძმაკაცი და "ნიკა", "მაგარი ტიპი" შემოვიდნენ...ნიკას დიდი ხანია მოვწონდი და ჩემზე "ნადირობდა" ,მაგრამ მე მარიამ ბურდული! ამას ვის შევარჩენდი..რამოდენიმეჯერ ცადა რაღაც უმსგავსოები..მაგრამ!! არ გავატანინე!,როგორც კი ჩემმა ძმამ შემამჩნია ჩემსკენ წამოვიდა.

-მარიამ!შენ აქ საიდან?მითხრა და დამაჩერდა,ამდროს ნიკამ შემომხედა და კარგად ამათვალიერა თვალებით მჭამდა!!.
-გიო,ჩემი უფროსის დაბ-დღეა. ვუთხარი და დემესკენ გავიხედე.
-დემეს კომპანიაში მუშაობ?მკითხა და გამიღიმა.
-შენ რა იცნობ?.
-კი,აბა საიდან გიცნობს?! არიცი ,რომ ხშირად უნახიხარ?
-არა...გაკვირვებისგან ენა ჩამივარდა..ახლა მივხვდი მის ქცევებს..მოციმციმე თვალების მიზეზს,დემე ჩვენსკენ წამოვიდა.
-ბიჭებს სალამი..გიუშ რას შვები?ნიკა...რამდენი ხანია არ მინახიხარ.
-დემე გილოცავ! აი ეს საათი ჩვენსგან..ისეთია შენ ,რომ გეკადრება !უთხრა გიომ და მხარზე ხელი დაკრა.
-რატო შეწუხდით?მადლობა ,მაგრამ მთავარ საჩუქარს ვერ ჯობია თქვა და უჩვეულო მზერა მომაპყრო,უცბათ ნიკას მწველ მზერას გაადაწყდა მე ,რომ მათვალიერებდა და გვერდზე
გამიყვანა.
-იცნობ?ისეთი სახით მკითხა მეგონა ახლა მომკლავსთქო.
-ნიკას..კი. ვუთხარი და თავი ჩავხარე.
-გასაგებია! მითხრა და სახეზე ხელი ჩამომისვა..უცბათ დარბაზისკენ წავიდა.
ყველა ცეკვავდა წყნარი მუსიკის ჰანგებმა გაიჟღერეს უცბათ ნიკა ჩემთან მოვიდა და ცეკვა მთხოვა,მე დიდი ხნის მერე დავთახმდი...ხელი წელზე შემიცურა და სახეზე დამაკვირდა.
-ულამაზესი ხარ! მითხრა და თვალებში ჩამაშტერდა.
-მადლობ..ვუთხარი და დასჯილი პატარა ბავშვივით თავი ჩავხარე.
-მარიამ!რაღაცას გეტყვი კარგი?! მითხრა და ორი თითი ნიკაპქვეშ ამომდო და სახეზე შემომხედა.
-კარგი..ვუთხარი და იმ "რაღაცას" დაველოდე.
-მი ყვა რხარ! დამარცვლით ჩამჩურჩულა,უცბათ სიმღერაც შეწყდა და მე კი გახევებული ერთ ადგილს ვერ ვშორდებოდი,საპირფარეშოსკენ წავედი როდესაც ვიღაცამ კედელთან მსუბუქად მიმანარცხა და იქვე პატარა ოთახში შემიყვანა,მისი სურნელი მეცნო და ამიტომ გავისუსე.
-რა უნდოდა? მკითხა და კისრის ძარღვები დაებერა.
-არაფერი..ამოვიკნავლე.
-რა????!!!!! ვერ ხედავდი ,როგორ გიყურებდა ვერ ხედავდი? მიყვირა და მუშტი კედელს ჩასცხო.
-რას მიყვირი?! ვინ მოგცა მაგის უფლება??ჯერ უკითხავად მკოცნი მერე მიყვირი!! მეც არ დავაკელი.
-მაპატიე...ვერ ..მოვზომე ხო იცი შენ ჩემი ხარ ლამაზო! ვერ გავუყოფ სხვას მაგ ბაგეებს და თვალებს! მითხრა და ისევ ბაგეებს დაეწაფა ამჯერად აუღელვებლად მიკოცნიდა ორივე ბაგეს და რაღაც სიტყვებს მჩურჩულებდა უცბათ,გიო გამახსენდა,დემეს მოვშორდი და ვკითხე.
-ადრეც მიცნობდი? ვკითხე და თვალებში ჩამაშტერდი,თავი მოიქექა და თქმისთვის მოემზადა.
-კი...დიდი ხანია გიცნობ.მითხრა და ისევ უჩვეულო ჭინკები აუთამაშდა..თვალებში.
-კარგი გასაგებია..ვუთხარი და გასვლა დავაპირე, როცა მომაძახა.
-მიყვარხარ! უზომოდ! ჩემი ხარ!ჩემად დაიბადე!მიყურებდა და იღიმოდა.
-დემე..._რატომღაც მისი ჩახუტების სურვილმა მომიარა მივუახლოვდი ვერ გაეგო რა გავაკეთე მერე ,მიხვდა გულ-მკერდზე ,რომ ავეკარი.
-შენგან იგივე პასუხს მოველი..იმედია იგივეს მეტყვი,მალე.
-დემე რაღაც უნდა გითხრა...ვუთხარი და თავი ჩავხარე.
-რაიყო? მომიახლოვდა ისე ,რომ მისი სუნთქვა სახეზე მომეფრქვია,"ცხელი" და "აჩქარებული".
-ნიკამ...სათქმელს ვერ ვამთავრებდი.
-რა ნიკამ_პასუხის მოლოდინში სახე წაეშალა.
-მიყვარხარო_დავიჩურჩულე.
-რა?_გამიმეორე...ძარღვები დაებერა და საშინლად გაბრაზდა.
-...ძალიან გთხოვ ნუ გამამეორებინებ_მუდარის თვალებით შევხედე.
-შენ ის გიყვარს ხო?_ნაწყენი ხმით მითხრა.
-არა...საიდან მოიტანე_მგონი ცოტა ხმამაღლად გამომივიდა ნათქვამი.
-ძალიან მიყვარხარ მარიამ!უკვე ერთი წელია...შენზე ფიქრით ვაღამებ და ვათენებ გამაგიჟა შენმა მწვანე თვალებმა,იმდღეს შემთხვევით დაგინახე პარკში..მე მეგონა მომელანდე ,იმიტომ ,რომ ერთი კვირა არ მენახე ვიფიქრე მონატრებისგან მელანდები თქო..!იცი რა კარგი ხარ?!
-დემე...არმინდა ,რომ
ასე იფიქრო ნიკა არმიყვარს,არც მყვარებია!გთხოვ ამას ნუღარ მეტყვი და წამოდი გიო ინერვიულებს. თითქოს მისი სიტყვები არ გამეგოს ისე ვუთხარი.
-კარგი..წამოდი.._წელზე ხელი მომხვია და გულზე მიმიხუტა.ოთახიდან ,რომ გამოვედით ყველამ ჩვენ შემოგხვედა ,მათ შორის ნიკამაც ,უცბათ ერთი დახვეწილი ლამაზი გოგო ჩვენსკენ წამოვიდა და დემეს მოეხვია ,საჩუქარიც გაუწოდა და ყელზე სველი კოცნა დაუტოვა_გავგიჟდი ფერებმა გადამიარეს,გამიკვირდა 2წუთის წინ სიყვარულს მეფიცებოდა ეხლა კი რას აკათებდა? გალაკტიონის ფრაზამ გამიელვა "გაოცდა უფრო,გაოცდა უფრო,თვალები უფრო გადაირია,არ მოაკლდება სიტყვა საუბრო,ის კი ფიქრობდა_რანაირია."მეწყინა,რომ მას სხვა ქალიც ეხებოდა მგონი მიხვდა და ჩენსკენ წამოვიდა ყურთან ჩამჩურჩულა "ჩემი დაიკოა,ელიზაბედი" და ყელში სველიკოცნა დამიტოვა. კმაყოფილმა ღიმილით დამტოვა და გაიფიქრა "იეჭვიანა" ნიკას მზერა არ მასვენებდა,ბართან მივედი მარტინი შევუკვეთე,ერთს მოყვა ორი, სამი..სამს..ოთხი და ასშ.


&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
დილას თვალები ვჭყიტე და უკმაყოფილოდ თვალები მოვიფშვნიტე გამოსაფხიზლებლად ,ტანზე დავიხედესაცვლების ამარა ვიწექი...ოთახი უცხო იყო უცბათ შევკივლე_ჩემს ხმაზე დემე დაფეთებული შემოვარდა მხოლოდ სპორტიული შარვლის ამარა...სავარაუდოდ ივარჯიშა და ეხლა დაბრუნდა.
-რა მოხდა მარიამ? უცბათ მითხრა და კედელს მიეყუდა.
-სად ვარ? ვკითხე და ხელი გულზე მივიბჯინე.
-ჩემს სახლში. მითხრა და საყვარლად გამიღიმა.
-ჩვენს შორის რამე..ხომ ,არ მოხდა? ვკითხე შიშმორეულმა.
-არა,ტკბილო..მაგას ,როგორ ვიზამდი ჩემო სულელო?! მითხრა და ჩემსკენ წამოვიდა.
-ვაიმე სამსახური!!! შუბლზე ხელი ვიტკიცე.
-თუ უფროს არ გააბრაზებ მაშინ არ გისაყვედურებს დაგვიანებისთვის და საერთოდ
შესაძლებელია დღეს გაპატიო გაცდენა. უცბათ თვალი ჩემი სხეულისკენ გაექცა სახე შეეცვალა...მზერა ამარიდა.
-რამოხდა? ვკითხე გაკვირვებით და ჩემს ტანზე დავიხედე თეთრი საცვლების ამარა ვიწექი და კაცი ჩემზე უარს ნამდვილად არ იტყოდა.
-არაფერი...მივხვდი რაც მოუვიდა.
-დემე შემომხედე..ვუთხარი და საბანში შევძვერი .
-რაიყო? მითხრა და თვალებში ჩამაშტერდა.
-შეგიძლია ჩემსკენ მოიწიო?! ვკითხე და ყურებამდე გავეკრიჭე.
მოიწია თუ არა გულზე მივეხუტე და მისი სურნელი ხარბად შევისუნთქე ..."ჰერმესი" გავიფიქრე და გავისუსე.
-რამოხდა მკითხა? და სახე ამაწევინა.
-მჭირდები...ვუთხარი და მივეკარი.
-რაა?! ამომხედა და გაკვირვებისგან უჩვეულოდ გამიღიმა.
-მინდა ,რომ სულ ასე ვიყოთ..ვუთხარი და ლოყაზე ვეამბორე .
-მიყვარხარ ძალიან..ეს მითხრა და ჩემს ბაგეებს დაეწაფა_გონის დაკარგვამდე მეფერებოდა ამდენი ემოციისგან გავინაბე და მივენდე ვიცოდი ისეთს არაფერს იზამდა ,რაც გულს მატკენდა ..უძბათ შეჩერდა და თვალებში ჩამაშტერდა.
-რა გამიკეთე?! მაგიჟებ..ჭკუიდან გადაგყავარ..ვგიჟდები შენს სურნელზე..თვალებზე და ბაგეებზე..ამას მეუბნებოდა და თან თვალებს მიკოცნიდა ასეა ,თურმე
"უსიყვარულოდ არ არსებობს არც სილამაზე,არც უკვდავება,არარსებობს უსიყვარულოდ,
როგორც ყვავილი შემოდგომის ხშირად პირველს სჯობს.
იგი არ უხმობს ქარიშხლიან უმიზნო ვნებებს,არც ყმაწვილურ ჟინს,არც ველურ ხმებს იგი არ უხმობს." ასე იყო დემეც მისთვის მთავარი ჩემი თვალები იყო...და არა ჟინის დაკმაყოფილება ამას ვაფასებ მისში და ამით მოვიხიბლე"ჩემი შავ თვალება ბიჭით".
ამ ადამიანთან საოცრად მშვიდად ვიყავი, მისი შეხებისას სამყაროს ვწყდებოდი...მიყვარდა?! არვიცი ალბათ კი ალბათ არა...მაგრამ ეს კი ვიცი მისი თვალები ყველაფერს მირჩევნია,მისი მზერა მაგიჟებს,საშინლად შარმიანია ,მხოლოდ საქციელიც კი საკმარისი ,რომ მივხვდე მისთვის უბრალოდ სასურველი ქალი ,რომ არ ვარ მისთვის ყველაზე მთავარი ჩემი გრძნობებია ისე მეხება თითქოს ფაიფურის თოჯინა ვიყო ,თოჯინა რომელიც, ერთი უხეშად შეხებისას დაიმსხვრევა.
-მარიამ!...მისმა ხმამ გამომიყვანა ფიქრებიდან.
-გისმენ....ზანტად მოვშორდი მის მოშიშვლებულ გულ-მკერდს.
-არგინდა დღეს სადმე წავიდეთ?! მითხრა და "იმ " ღიმილით გამიღიმა მე ,რომ მაბნევს,მის ღიმილზე და სახეზე გადავერთე და პასუხის გაცემა სულ დამავიწყდა.
-მარიამ..მისმენ?! მკითხა და ხელი სახის წინ ამიფრიალა.
-მე?უი,ხო..კი ,მინდა ,სად?
-ეგ მე მომანდე..კარგი?!
-კარგი..მაგრამ სამსახური?.
-უფროსი გიწევს გვერდით ეხუტები,კოცნი ლამის ხელებში ჩაადნე და კიდე მაგას კითხულობ? ეს მითხრა და წარბები სასაცილოდ აწკიპა.
-უზრდელო..ვუთხარი და სახე საბანში ჩავრგე ჩემი სირცხვილისგან შეფაკლული ლოყები ,რო არ დაენახა.
-ჩემი პატარა,ტკბილი ქალი ხარ.! მითხრა და ბააგეებზე წამეტანა.
უცბათ მოვწყდი ტელეფონი მირეკავდა...თავზარი დამეცა ,როდესაც ნაცნობი ნომერი ამოვიკითხე ნიკა იყო..აღებას არ ვაპირებდი დემეც დაეჭვდა ,ტელეფონი აიღო და უპასუხა.
-ბატონო..პასუხის მოლოდინში თვალებს აქეთ იქით აცეცებდა.
-მე მარიამი მინდოდა..თქვა ნიკამ.
-რაგინდოდათ მარიამთან გადავცემ..მე ნერვიულობისაგან ავკანკალდი დასაბანში შევძვერი.
-მინდა გადასცეთ,რომ დღეს შვიდზე გამოვუვლი.
-რააა?! იმხელაზე იყვირა დემეტრემ შევხტი..უცბათ ლოგინიდან წამოფრინდა და იქეთ გავიდა მისი ხმა ბუნდოვნად მესმოდა.
-ზედმეტები მოგდით..ყვირილის უფლება ვინ მოგცა.!!ნიკამაც არდააკლო.
-უფლება კი არა თუ სიცოცხლე გინდა აღარ დაურეკო მარიამს და არც შეხვდე..!
-და თუ შევხვდები..!იყვირა ნიკაც.
-მგონი ყურთა სმენა გყალატობს ..მოგგკლავ!
-მაგასაც ვნახავთ!
-ნახვამდის!ტელეფონი იქვე მიაგდო დემეტრემ და და მარიამთან დაბრუნდა .
-მე გავალ, უცბათ რაც გეცვა ის ჩაიცვი სახლში ავიდეთ შენთან..გამოიცვალე და მერე იქ წაგიყვან სადაც მე მინდა..უთხრა და გულზე მიმიკრა.
-კარგი..უთხრა მოგუდული ხმით მარიამმა.
----------------------------
ეზოში ხმაურით შევიდნენ იქიდან უცბად გამოვიდა სამი ერთმანეთზე სიმპატიური და მიმზიდველი სილუეტი "ლუკა,სანდრო და ცოტნე"..ეს ოთხი დემე,ლუკა ,სანდრო და ცოტნე პირველი კლასიდან ერთად იყვნენ რამე ულხინდათ ერთად იყვნენ...უჭირდათ ერთმანეთს ანუგეშებდნენ.
-ვაახ ვინ მისულა..თან "ის"უფრთო ანგელოზიც მოუყვანია_თქვა სანდრომ და სხვებიც აყვნენ.
-ძალიან გთხოვთ ანგელოზს ნუ დამიფრთხობთ.ჩაიცინა დემემ.
-არა ძმაო საიდან მოიტანე..მარიამ როგორ ხარ?..ლუკამ კაი ნაცნობივით თბილად მოიკითხა,მარიამი შეცბა არელოდა ,იმას ,რომ მათ მის შესახებ ეცოდინებოდათ.
-კაი ნუ მიიყინე ერტ ადგილას ამ ვაჟბატონს დიდი ხანია უყვარხარ და გვიყვებოდა შენზე...! მაგრამ,არა უფრო ლამაზი ხარ ვიდრე წარმოგვედგინა.
-მადლობთ..უთხრა მარიამმა და სითბოთი სავსე მზერით შეხედა დემეს,ამდროს მარიამის ტელეფონი აწკრიალდა ელენე ურეკავდა მის დად შერაცხული სავარაუდოდ კარგად უნდა გამოელანძღა დაქალი ,რადგან ორი დღე არც ეგ უნახავს და არც ანა.
-ელენე ,როგორ მომენატრე გახარებულმა შეჰყვირა.
-უფ არ გეტყობა ერთხელ მაინც არ მომიკითხე ,თითქოსდა გაბრაზებით თქვა
ელემ.
-კაი რა ელე..გინდა შევხდეთ? თუმცა არა,სხვაგან ვარ,ამდროს დემემ უთხრა თუგინდა მისამართი უთხარიო ამიტომ ელენეს მისამართი უთხრეს და თხოვეს ანაც წამოეყვანა..მალე ყველა ეერთად ბუხრის წინ იჯდნენ ,დემეს მარიამი ჰყავდა ჩახუტებული,ცოტნეს მისი ცოლი ,რომელსაც საყვარლად ჰქონდა მუცელი გამობურცული..და ეფერებოდა..სანდრო კი ანასვთვალს არაშორებდა და თვალებით ღრნიდა ის კი მითომ ვერ ხედავდა არ იმჩნევდა ,ანას ძალიან განსხვავებული იერსახე და სილამაზე ჰქონდა შავი გრძელი სწორი თმები ,ლურჯი თვალები და ულამაზესი ტანი..ელენე იყო ნაცრისფერი ლამაზესი წვრილი ღია ცისფერი თვალების მქონე რომელსაც წითური თმები ამშვენებდა ,მაგრამ მარიამი იყო ულამაზესი მწვანე თვალება ,ღია წაბლისფერი თმების მქონე უმშვენიერესი არსება..ისეთი ლამაზი იყო სამივე გოგონა ,რომ მხოლოდ ცქერაც კი საკმარისი იყო და შეგიყვარდებოდა..სანდროც ანას უყურებდს და ტკბებოდა..უცბათ ელემ წამოიძახა რამე ვქნათო.
მარიამმა თქვა ჩვენი საყვარელი პოეტების ლექსები ვთქვათო ,რადგან მარიამის იდეა იყო მარიამმა დაიწყო..რათქმაუნდა გალაკტიონი..ამჯერად მისი უსაყვარლესი ლექსი მოიგონა " მზეო თაბათვისა,მზეო თიბათვისა,
ლოცვად მუხლ მოყრილი გრაალს შევედრები,იგი, ვინც მიყვარდა დიდი სიყვარულით ფრთებით დაიფარე_ამას გევედრები" ლექსის დამთვრების შემდეგ კი დემეს გადახედა.
-იცოდი ,რომ გალაკტიონზე ვგიჟდებოდი? დემემ უთხრა და მიაჩერდა.
-არა..საიდან ,მხრები აიჩეჩა მარიამმა.
-ეხლლა ხო გაიგე..მეც ძალიან მიყვარს..შენ შემაყვარე და დაიწყო "უსიყვარულოდ მზე არ სუფევს ცის კამარაზე ,სიო არ,დაჰქრის ,ტყე არ კრთება სასიხარულოდ...
უსიყვარულოდ არ არსებობს არც სილამაზე,არც უკვდავება არ არსებობს უსიყვარულოდ." ლექსს ისეთი გრძნობით ამბობდა თან მარიამს უყურებდა...გული უჩვეულოდ უფართხალებდა ,დემეც მარიამს მზერას არ აცილებდა და მის უნაკლო ნაკვთებს იზეპირებდა..ამდროს სანდრომ დაიწყო დიახ "ანათი" გაბრუებულმა ანა კალანდაძის. "რა ვარ ? სტვირი ვარ!
"ეს სიხარულის ცრემლებია ,როდი ვტირივარ?
ქარი ჩამბერავს ავმღერდები: მე ხომ სტვირი ვარ ,ქარში გაზრდილი უგუნურთა მერე?
ხმით საამურით მპყრობი გულთა ვუმღერებ ველებს..ატირებული მპყრობელი ვარ შენი გულისაც..
იალაღებით მობერილ ვარ სიყვარულისად...
მხოლოდ შენს გულში მიპოვნია ვანი სულისად...
მაგრამ... დახედეთ განჩინებას ამა სოფლისას:მეტყვი ცდებიო პატაარა ქალო..
შთამბერე ,ქარო,
ნახონ ძალა ჩემი გრძნობისა!"ანას უყურებდა და თან ისე ამბობდა ლექს ხანდახან ისიც გამოხედავდა და შეანათებდა მის დიდრონ ლურჯ თვალებს..ანამაც დაიწყო და გააჟღერა ბარათაშვილი.."ცისა ფერს ,ლურჯსა ფერს,პირველად ქმნილსა ფერს და არ ამ ქვეყნიერს სიყრმიდგან ვეტრფოდი.
და ახლაც როს სისხლი მაქვს გაციებული ვფიცავ-მე არ ვეტრფო აროდეს ფერსა სხვას." ისეთი თბილი გარემო იყო ყველამ გაუცნობლად შეიცნეს ერთმანეთი ბოლოს ლუკას ჯერი იყო და მანაც პოოეზიის ერთერთი მარგალიტის ლექსი გაიხსენა "ქალო გნახე ფეხშიშველა გამაგოგდი ეზოშია;
გენაცვალე კაკაბს ჰგავდი მოსეირნე ფერდოშია" ყველა გაამხიარულა ამდოკს დემემ სანდროს უთხრა..წამო ლუდი მოვიტანოთო,გზაში ლაპარაკი დემემ დაიწყო.
-რატომ უყურებდი ანას ეგრე? უთხრა და ჩაფიქრებულ სანდროს გადახედა.
-მომწონს..და მგონი მიყვარს ტო.
-კაი რა ,არ აწყენინო სხვებს არ ჰგავს..არარის ისეთი ხომ ხვდები ფაქიზი..მშვიდი და ნაზია.
-ვიცი..მეც მაგიტომ დამაკარგვინა..თავი...რა ვქნა?!
-ცოტა ხანი დააიცადე მარიამს ვკითხოთ..გაუღიმა და ხელი მეგობრული ჟესტით მხარზე დაჰკრა.
სახლში მალე დაბრუნდნენ ლუდით ხელდამშვენებულები, ის საღამო მთლიანად გაჟღენთილი იყო მეგობრების სითბოთი..სიყვარულის წვეთებით..ჩემი აზრით, მეგობარი სულის სარკეა რასაც სხვა არ გეტყვის..ის მოვა და პირში გეტყვის რაც არუნდა ცუდი მოსასმენი იყოს, ხომ გაგიგიათ "მოყვარეს პირში უძახე ,მტერს ზურგს უკანა"-ო ,აი ასეთი მეგობრები იყვნენ მარიამი,ელენე და ანა, ისინი მხოლოდ გარეგნობით მშვენიერები არ იყვნენ ,მათ სულიც უმშვენიერესი ჰქონდათ..ესკი ყველაზე მთავარია..დანარჩენი კი მეორეხარისხოვანია...ერთი კვირა გავიდა იმ სასიამოვნო დღიდან მარიამი ეჯაჭვებოდა დემეტრეს..დემეტრეს კი მარიამ ჟანგბადივით სჭირდებოდა, აღმერთებდა...მისი მწვანე თვალები აგიჟებდა..მის შეფაკლული ლოყები მისი კოცნისას და დახორკლილი კანს შეხებისას ,ხომ ჭკუიდან გადაყავდა.....სანდრო ,რომ გითხრათ ანაზე არ ფიქრობდა და ,როგორც შარშანდელი თოვლი ქარს გაატანა თქო ყველაზე დიდი ტყუილი იქნება..მისი ლურჯი დიდრონი თვალები გონებიდან არ ამოდიოდა და ყოველდღე სამსახურთან მალულად ელოდებოდა და მისი ცქერით ტკბებოდა.

________________________________________
მარიამმა დილის ტრადიციას არ უღალატა ადრე ადგა..შხაპი მიიღო ..კრემისფერი მუხლს აცილებული ქვედა ბოლო და თეთრი პერანგი ჩაიცვა და ამავე პერის პიჯაკიც შეუხამა რადგან ციოდა თეთრი მანტოც მოიცვა...ამჯერად ჰერმესის პატარა შავი ჩანთა დაიკავა და მადმუაზელი დაისხა..მის ძმას ლოყაზე აკოცა და სამსახურში წავიდა...გზაში შეტყობინება მოუვიდა გახსნა და ლამის მის წინ მიმავალ მანქანას შეასკდა უცბათ იქვე ტროტუართან შეჩერდა ,რომ მართლა რამე არ დამართნოდა..მის წინ შემზარავი სურათებიდაინახა,რომლებმაც კადრებივით გადაურბინა,ხედავდა ,როგორ კოცნიდა ვიღაც ქერას დემეტრე...,ცუდად გახდა შეურაწყოფილი იყო მოატყუეს,დაამცირეს,გული მოუკლეს!!!! მარიამ ბურდული დაამცირეს!!
არიან დღენი, ხანჯალივით ბასრი და მჭევრი,
ოდეს სისხლივით აღელდება ოცნება შენი.
შენ გენატრება მოკლულებით ფენილი მტვერი,შენ გინდა იყო უსულგულო ცხოვრების მტვერი ,ელვარე ცეცხლით გადაბუგო მთანი და ტყენი,არიან დღენი საუკუნეთ უფრორე მძლენი..მარიამი ასეთ დღეში იყო...ახლა მასში სხვა რაღაც მოხდა გატყდა..მოკვდა ძველი !!!
არავის აპატიებდა მის ცრემლს!! არც დემეტრე დაშნიანს!! თავის თავს წყევლიდა ერთი თვის გაცნობილ კაცზე ასე ,რომ გაგიჟდა მის გულთან მოუშვა..არ გეგონოთ....დეპრესია მოეძალა..არა! გაძლიერდა ვით ქვა..აკიაფდა ვით ცეცხლი!! მიდიოდა გზაზე და სულ ის კადრები ეშლებოდა წინ მიუხედავად ყველაფრისა მაინც მიდიოდა ნაცნობ გზაზე ცრემლებმა ვით მდინარე ისე იწყეს დენა ,როდესაც მისი შეხება გაახსენდა გულის მხარე ისე ეტკინა თითქოს ჩაქუჩი ჩაცხეს ერთხან ვერ ამოისუნთქა ტკივილსგან..მის თავს შემოუძახა...მანქანიდან გადმოვიდა..ამდროს დემეტრე ისევ ფანჯრიდან იყურებოდა და მარიამს აკვირდებოდა ეს არ იყო ის თბილი მარიამი..მასში სიცივის ნიშნები შენიშნა..მის მზერაში..უყვარდა..დიახ უყვარდა მაგრამ..ის შეცდომაც კარგად ახსოვდა და მასზე ფიქრი არ ასვენებდა მაგრამ ვერ დაუშვა ,რომ შეიძლება ეს მარიამს ცოდნოდა...რა ქნას კაცია...თან ასეთი.... ისეთ მადის ამღვძრელი ქალი ,რომ მოვა და გეტაკება მიდი და გააჩერე...მანაც ვერ შესძლო და მოხდა ის რაც არუნდა მომხდარიყო!!! ფიქრადაც არ მოუვიდოდა ის ასეთ საქციელს თუ ჩაიდენდა თავისი თავის თვითონვე გაუკვირდა...მაგრამ რა ქნას მოხდა ვეღარ დააბრუნებს...მაგრამ ღრნის ის ფიქრი ,რომ მარიამი გაიგებს...და თუ გაიგო იცის რომ არაპატიებს..ზეპირად იცის მისი მიმიკებიცკი და მისი ხასიათი...უცბად კადრმა გაუბრინა პირველად მარიამი მაშინ ნახა ,როდესაც გიორგის მიაკითხა სახლში მაარიამმა ვერც შეამჩნია ან რას შეამჩნევდა ანას ესაუბრებოდა ...მისით აღტაცებული დარჩა..სანამ გიორგი არ მოვიდა თვალი ვერ მოსწყვიტა ამის მერე ...უნივერსიტეტშიც აკითხავდა და ხშირად უნახავს ფარულად და ისე ,რომ არავის არ გაეგო და ახლა როცა ,ძლივს ჩაიგდო ხელში ესეთი რამ გააკეთა!!!! ნანობს? ნანობს რომელია განიცდის ტკივა და იტანჯება..სიზმრებშიც არასვენებს ელანდება ,როგორ გარბის მარიამი და არ უსმენს..!არიან დღენი..ცეცხლისა და მახვილის კევრი....მარიამის ეს დღეც ასეთი იყო,როდესაც კომპანიაში შეაბიჯა დემეტრეს მზერა იგრძნო ახურდა..თითები ისე მომუშტა ფრჩხილები კანში შეერჭო...კიბეებს ნელა აუყვა...დემეტრე ისევ კარებთან იდგა და მარიამის გამოვლას ელოდა..მარიამმა ჩაუარა გამარჯობაც არუთხრა...დემეტრემ გაკვირვებული მზერა გააყოლა დიდხანს უცადა და სიტყვები დააწია...
-მარიამ!!! გამომხედე! დემეს ხმა გაბზაროდა.
-......მარიამი ხმას არიღებდა.
-მიყვარხარ!!! იცოდე ყველაზე მეტად!!!ამდროს მარიამთან ნელა მივიდა სხვა ,რომ ვერაფერი მოიფიქრა ხელები მუხლებ ქვეშ ამოდო..წელზე ხელი მჭიდროდ მოხვია...უკანა კარებიდან ჩქარი ნაბიჯებით გავიდა,მანქანაში რაც ქვია ჩატენა კარები მოკეტა..მძღოლის ადგილი დაიკავა და დაძრა.
მარიამი დემეტრეს ქცევებით გაკვირვებული იყო ვერ გაეგო რას აკეთებდა, მაშინ სულ გადაირია მანქანაში ძალით ,რომ ჩატენა და 120-ით მიქროდა.....ერთი მამისმკვლელი თვალებით შეხედა და იქვე მიიყინა ისე გამოხედა...გულმა უამრავი დარტყმა გამოტოვა....,როდესაც დაინახა ,რომ ქალაქს მათი მანქანა ქალაქს გაცდა დიდი ხნის სიჩუმე მარიამმა დაარღვია.
-მითხარი სად მივდივართ!! ლამის ვუყვირე ისეთი ტონით ვუთხარი.
-არა! გაჩუმდი ძალიან კარგად იჯექი გასუსული.მითხრა და შემიბღვირა.
-აქეთ მიბღვერ?ვერ გავიგე.!?ვუთხარი და ლამის იქვე მივახრჩე.გული კინაღამ გამისკდა ,როდესაც მოულოდნელად დაამუხრუჭა.
-ეხლა რასაც ვიტყვი კარგად დაიმახსოვრე!...არმაინტერესებს რა გითხრეს..მე შენ მიყვარხარ!შენ ჩემი ხარ! სულ ჩემი იქნები! რაც არუნდა ხელი შემიშალო..და გთხოვ ვიღაც ბ...ს გამო ცხოვრებას ნუ დამინგრევ და დაინგრევ!!!
-დემეტრე! რატო გააკეთე ეს? კითხა და როგორც არასდროს ისე მოუნდა ტირილი.
-მე გეუბნები მიყვარხართქო! და შენ ამას მეკითხები?კისრის ძარღვები დაებერა და მთელი ძალით ჩასცხო ხელი რულს....ასეთი დემეტრე პირველად ვნახე..ასეთი გაღიზიანებული და განერვიულებული არასდროს არ მინახავს..შეიძლება ,რომ ისეთი დიდი შიში იყო ჩემი დაკარგვა ასე გაგიჟდა?არვიცი.
-დემეტრე....არ ვიცი რა გითხრა.
-არაუშავს მოვა დრო და მეტყვი დრო ბევრი მაქვს...ეს უთხრა და მანქანა დაძრა ცოტახანში მანქანა სამსართულიანი დიდი სახლის წინ გააჩერა,მანქანის კარები გაუღო და თავის მოძრაობით მიახვედრა გადმოდიო მარიამს წინ გაუძღვა და სახლის კარები შეაღო,ნამდვილად არიყო ცუდი სახლი ცუდი კიარა ძალიან კარგი იყო...მყუდრო და თანამედროვე სხვა სატუაციაში მარიამი სიამოვნებით იცხოვრებდა ასეთ გემოვნებიან სახლში..თვალების ცეცებას ,რომ მორჩა აქ ყოფნის მიზეზი გაახსენდა და ისევ ის ფოტოები აამოუტივტივდა, დემეტრე ამ დროს ოთახში შემოვიდა დიდხანს აკვირდებოდა მარიამის ქცევებს ხედავდა ,როგორ ცქმუტავდა მარიამი და ,როგორ ნერვიულობდა..მიუახლოვდა და მის გვერდზე ჩამოჯდა.
-მაპატიე გთხოვ...ძალიან გთხოვ..მუდარით სავსე და სევდიანი ხმის ტემბრით უთხრა დემემ მარიამს.
-არ..შემი..ძლია ნაწყვეტ- ნაწყვეტ უთხრა მარიამმა და ერთი
ობოლი ცრემლი გადმოაგდო ,მარიამი გატყდა და სიამაყეს გადააბიჯა პირველად დემეტრეს წინ იტირა..დემეტრეს საშინლად უნდოდა მისი თვალები დაეკოცნა მაგრამ თავს უფლებას არ აძლევდა ხედავდა ,როგორი უსუსური ხდებოდა მარიამი მასთან აშკარა იყო ,რომ მარიამსაც ძალიან უყვარდა დემეტრე..დემეტრემ მის ცქერას ვეღარ გაუძლო მიიწია და მთელი ძალით აიკრო გულ-მკერდზე, მარიამმა უმატა ტირილს ,ეშინოდა დემეტრესი და დემეტრეს მიერ გაჩენილი გრძნობის ...დემეტრე ეხუტებოდა მარიამს და თან თმებზე კოცნიდა.
-შემომხედე...უთხრა მარიამს და თავი ააწევინა.
-რა გინ ..და ჩემს გან..ისევ კანკალით კითხვა.
-მიყვარხარ!!უზომოდ!! ცოტა დროს მოგცემ მაგრამ ვერ დაგპირდები ,რომ მაგ ბაგეებს არ შევეხები ასე მეც დავაჩქარებ მოვლენებს..უთხრა და ტუჩის კუთხე ჩატეხა,ახლა წავალ რაღაცეებს ვიყიდი და 1სთ-ში მოვალ...შენ წადი დაიძინე ძალა არგაქვს..ესუთხრა და ტახტზე გადააწვინა პლედი დააფარა და სახლი დატოვა მთელი გზა მისი სახე გონებიდან არამოდიოდა,ჯერ მარიამის სახლში გაიარა ნივთები წამოიღო გიორგისთან ყველაფერი მოაგვარა,სუპერმარკეტში ყველაფერი იყიდა რაც შეი
ძლებოდა დაჭირვებოდათ,მარიამის საყვარელი ნამცხვრები, ნაყინები...და ყველაფერი,სახლში მივიდა კარები ფრთხილად შეაღო მარიამს მართლა ჩაძინებია,ისეთი საყვარელი და მშვენიერი იყო დემეტრემ ძლივს შეიკავა თავი ,რომ არ მისულიყო და ის ბაგეები და სახე არ დაეკოცნა.
ყველაფერი მაცივარში შეალაგა,მარიამის ნივთები დიდი ჩემოდნით ზემოთ აიტანა,მარიამთან დაბრუნდა ფარატინა სხეული უხმაუროდ ხელში აიტაცა,ზემოთ აიყვანა საწოლზე დააწვინა და მიიხუტა..დიდხანს ეფერებოდა სახეზე, მარიამს ასეთი მშვიდი და ღრმა ძილი აქვს ან ძალიან დაიღალა..ძილ ბურანში მაინც გრძნობდა დემეტრეს თითები მის ნაკვთებს როგორ სწავლობდა ...მაგრამ თვალების გახელის ძალა არქონდა.



************************************************
დილით მარიამმა დემეტრესთან ჩახუტებული ,რომ გაიღვიძაცოტა გაუკვირდა,შემდეგ ოთახში მიმოიხედა და მისი ჩემოდანი ,რომ შენიშნა მიხვდა..,რომ დემე მის სახლში იყო და ალბათ გიოსაც ეტყოდა რაღაცეებს..ამდროს დემემ თვალები გაახილა და მათი თვალები ერთმანეთს შეეჩეხა. მარიამი ადგომას აპირებდა ,როდესაც დემეტრემ მაჯაში ხელი კარგად ჩასჭიდა.
-სად მიიპარები? კითხა და ისე გაუღიმა მარიამი ,რომ გიჟდებოდა.
-სააბაზანოში..უთხრა გაღიზიანებული ტონით,ისე არ შეიმჩნია ,თორემ დემეს ასეთ ღიმილზე აფრენს ეხლაც ისე უნდა უცბათ შევიდეს სააბაზანოში და ცივმა წყალმა გონზე მოიყვანოს..უცვათ დემეტრემ მარიამს უბიძგა და ზემოდან მოექცა...ერთი გაუ
ცინა და სახეზე ხელი ნაზად ჩამოუსვა...მისი გავარვარებული ტუჩები გოგონას გლუვ კანს შეახო და კისერში ცხელი კოცნის კვალი დაუტოვა ,რაზეც მარიამს ტანში დააჟრიალა...ცხელმა ტალღამ დააუარა დემეტრეც მიხვდა...ჩაიცინა და იგივე გაიმეორა.... თვალებში ჩახედა მარიამს და თითქოს რაღაცის ამოცნობას ცდილობსო ისე დააჩერდა...
-დემეტრე!!! გაჩერდი_ამოიკრუსუნა.
-შენი თვალები ,რომ სხვა რამეს მეუბნებიან?! რა ვქნა ?უთხრა და ტუჩები მოწყვეტით დააგემოვბა მარიამმა სიამოვნებისგან თვალები მილულა..
-დემე..გაჩერდი...ამოიკრუსუნა მარიამმა..
-არ შემიძლია..გაიგე გთხოვ მიყვარხარ ....ხელი ნელა წელზე შეუცურა და ისევ ყელს მიუბრუნდა ,რამდენ ქალთან არყოფილა,მაგრამ არავისთან ესე თავი არ უგრძვნია...,ასეთი ტკბილი და სასურველი მისთვის არავინ არ ყოფილა...ნელა აცოცდა კისრიდან ტუჩებამდე...შეჩერდა მარიამს სახეზე შეხედა....მას ამწამს ისეთი წრფელი,თბილი და რაც მთავარია სიყვარულით სავსე გამოხედვა ჰქონდა ,რომ ბევრი არ უყოყმანია მის ტუჩებს გაშმაგებული დააცხრა...ამდროს მარიამი რას გრძნობდა? სიამოვნებისგან მიინაბა ,გაისუსა ხმას არიღებდა..არც ნანობდა უნდოდა ამ წამებით ბოლომდე დამტკბარიყო ... დემეტრე ეფერებოდა თან რაღაცეებს ბუტბუტებდა....ვნების ცეცხლით იწვოდა...ორივე...მაგრამ დემეტრე მაინც ვერ აძლევდა თავს...უფლებას...უნდოდა? უნდოდა კი არა გიჟდებოდა ისე უნდოდა და სურდა მარიამი! მაგრამ არუნდა ,რომ მერე მარიამმა რამე ინანოს..ამას მის თავს ვერ აპატიებს....ამიტომ ადგა და გავიდა...ოთახიდან..მარიამი აბაზანაში შევიდა აავსო და ჩაწვა ყველაფერი გაანალიზა..კოცნის მომენტი ვერ დაივიწყა..რომ ახსენდება ისევ იგივე გრძნობა ეუფლება...დიდი ხნის ნებივრობის შემდეგ ადგომა იკადრა დემეტრემაც გამოიცვალა და ქვემოთ ჩავიდა ამდროს მარიამიც ჩამოვიდა...მაცივარი გამოაღო და გაკვირვებული დარჩა ყველაფერი ისეთი იყო ,როგორიც მას უყვარდა..პატარა ბავშვივით აცანცარდა იქვე მდგარი დემეტრესკენ გაიხედა მიუახლოვდა და მთელი ძალით გულში ჩაეკრა მისი სუნამოს სუნი შეისუნთქა "ჰერმესი" აგიჟებდა დემემ ვერ გაიაზრა რა მოხდა..ცოტახანში აზრზე მოვიდა და მანაც მისი ძლიერი მკლავები მარიამის ვიწრო წელს შემოაჭდო...მარიამმა ტუჩები ახლოს მიუტანა და ჩასჩურჩულა.."მიყვარხარ" ...დემეტრემ რა იგრძნო? გაგიჟება..სიყვარული..გაკვირვება...უცბათ აიტაცა და ტუჩებზე გაშმაგებული დააცხრა.
-------------------------------------
-ასე თუ გიყვარდა შოკოლადის ნამცხვარი არვიცოდი?კითხა და საყვარლად გაუღიმა.
-დიახ...უთხრა და კიდევ ერთი ლუკმა იტაკა პირში.
-შენ არ გიყვარს? კითხა და მანაც გაუღიმა
-ეს ნამცხვარი იმასთან არაფერია..ისეთი ტკბილი რაღაც ვიცი_უთხრა და ეშმაკური თვალები შეანათა.მარიამმაც ვითომ გულუბრყვილოდ უთხრა.
-რომელი ნამცხვარი? იქნებ მეც მომეწონოს...უთხრა და პასუხს დაელოდა.მოიწუე ყურში გეტყვი..მარიამიც მიიწია უცბათ დემემ მის კალთაში გადაახტუნა და მისი ბაგეები დააგემოვნა.
-აი ეს. _უთხრა და ტუჩები გაილოკა.
-მმმ...მართლაც გემრიელი ყოფილა..._მარიამმაც იეშმაკა.
-მიყვარხარ_უთხრა დემემ.
-მეც..ძალიან._უთხრა და გულზე მიეკრო.
-მართლა?ნიკაპი ამაწევინა... თვალებში ჩამხედა.
-დიახ...შენს ტკბილს უყვარხარ ,მაგრამ მაინც ნაწყენი ვარ...უთხრა და უჩქმიტა.
-რა მწარე ხელი გაქვს!!!....უთხრა და გაეკიდა....დაიჭირა._სამაგიეროს გადახდის დრო მოვიდა მარიამ!
-კარგი რა..გეტკი..დემეტრემ თქმა არ დააცადა მის ტუჩებს დააკვდა.
რა არის სიყვარული? ზოგისთთვის თავდავიწყება...გრძნობა ,რომელიც შემოგიტევს და გაგაგიჟებს სულში ჩაგიჯდება...ადამიანი შეიძლება სიყვარულმა რადიკალურად შეცვალოს გააგიჟოს ან დაფერფლოს, ჩემი აზრით ,სიყვარული ცეცხლს გავს სახიფათოა,თუ ჩააქრობ აღარ დაგწვავს მაგრამ აღარც იარსებებს...სიყვარული რაც არუნდა ვუარყოთ ჩვენი სიცოცხლის მთავარი მიზანია...მისგარეშე შეუძლებელია და გაუსაძლისი....საჭიროა...სიყვარული ცხოვრების ელექა...ნამდვილი სიყვარული ალბათ ერთხელ მოდის..მაგრამ კვალს ტოვებს ...უფროსწორად არასდროს არ გტოვებს..ეს თვისება კი მხოლოდ ნამდვილ სიყვარულს გააჩნია...თუ გიყვარს ბედნიერი ხარ...იმიტომ ,რომ ვიღაცისთვის სუნთქავ...ცოცხლობ და არსებობს...მიყვარს ეს სიტყვები,გალაკტიონის დაუვიწყარი ფრაზა...უკვდავი სიტყვები და სიყვარულუს სუნით გაჟღენთილი..."უსიყვარულოდ მზე არ სუფევს ცის კამარაზე,სიო არ დაჰქრის,ტყე არ კრთება სასიხარულოდ..."....სიყვარული სიმდიდრეა...ის ყველაფერი არარის,მაგრამ მისგარეშე ყველაფერი არაფერია!!!.



---------------------------------------------------
დილა ასეთი სასიამოვნო არასდროს არ ყოფილა...ისაუზმეს...და დივანზე ერთმანეთზე მიხუტებულები მთელი ემოციებით დააესვენენ...მარიამი დემეტრეეს გულ-მკერდა აკროდაც და ღიმილი უპობდა ბაგეებს...დემეტრეც ჩაიცინებდა მის შემხედვარეს და ისევ ტელევიზორს გახედავდა მარიამის საყვარელ ფილმს უყურებდნენ "when in rome"..ბოლოს დემეტრემ მაინც კითხა რატომ იკრიჭები ასე სასაცილოდო....მარიამმა თქვა,გამახსენდა ,როგორ გაგიცანო და მეცინებაო...და მათი დიალოგი გაიხსენეს დემეტრემ მარიამს უთხრა,უბედნიერესი ვიყავი მაშინ შენი ბაგეები პირველად დავაგემოვნე და მაშინვე ვიცოდი უკვე ჩემი რო იყავიო...დიდხანს ინებივრეს...სამი დღე იქ გაჩერდნენ ბოლოს მარიამმა დაიჟინა წავიდეთო..დემემაც დაუჯერა და ჩაბარგდნენ გზაში სულ მარიამის საყვარელ სიმღერებს უსმენდნენ და მარიამიც მისი საყვარელი სიმღერების ჰანგებზე ვერ ჩერდებოდა და თვითონაც მღეროდა თან ძალიან კარგადაც რამაც დემე გაარკვირვა,გზა მხიარულად დალიეს...დემემ მანქანა მარიამის კორპუსთან გაახერა და მარიამს დაუბარა...7ზე შენთან ვარო...მარიამი სახლში ავიდა და პირდაპირ მის საყვარელ ძამიკოს ჩაეხუტა ,როგორ მონატრებია ეს მთასავით...მაღალი ბიჭი ,რომელიც ხანდახან ნერვებს უშლის მაგრამ ძალიან პოზიტიური და საყვარელია...ძალიან უყვარს გიორგი ,ერთხელ პატარობას ეთამაშებოდა ,გიორგიმ რაღაც თოკი არმისცა ამან გაუქანა თვალებში მოარტყა მგონი გიოზე მეტად მარიამს ეტკინა...უცბად ტირილი აუვარდა და გიოს მაგრად მოეხვია მაშინ 7ის იქნებოდა გიო კი 13ის...ყოველთვის უყვარდა ძმა ახლა ხო აბოდებს ,ამიტომ დაჯდა და დემეზე ყველაფერი უამბო,გიოს ცუდი რეაქცია არ ქონია უბრალოდ მე როგორ გამომაპარა დემემო სულ მაგას გაიძახოდა....მარიამმა გიოსაც ჰკითხა პის პირადზე...გიორგის უყვარდა ერთი გოგონა მაგრამ....რაღაც მიზეზების გამო არ უნდა ,რომ თქვას ვინაა..მარიამმა ანას და ელენეს დაურეკა და სთხოვა წამომყევით რაღაცეები ვიყიდოთო მათაც თანხმობა განაცხადეს და გამხიარულდნენ... ანამ ჯერ ელენეს გაუარა შემდეგ მარიამს...მაღაზიებში დადიოდნენ და უამრავ რაღაცას არჩევდნენ უამრავი რაღაც იყიდეს...მარიამს უნდოდა დღევანდელი საღამოსთვის მისი საყვარელო ფერის "ფირუზი"ს ფერი კაბა ეყიდა...ბევრი იარა და ბოლოს მიაგნო ისეთს როგორიც უნდოდა...არგეგონოთ შოპინგზე გაგიჟებული და გადარეული გიგოა უბრალოდ მისი გარდერობუს განახლება ესაჭიროენა და ამიტომსც უწებს...ძალიან ლამაზი...ცოტა გამომწვევს და ელეგანტური ფირუსიზ ფერი კაბა იპოვა..კაბა უკან ამოღებული იყო და გვერდზე დახვეწილად იყო ჩაჭრილი..სიგრძე მუხლებს ცოტათი ცდებოდა..კაბის მოზომვის შემდეგ, გოგოებმა კაფეში გაიარეს სამი კაპუჩინო და ჩიზქეიქი შეუკვეთეს...დასხდნენ და თავიანთ გარემოთი დატკბნენ...შუა ბაასში იყვნენ გართულები ,როდესაც კაფეში ნაცნობმა სილუეტმა შემოაბიჯა...სანდრომ,დემეტრეს ძმად წოდებულმა,რომელიც ანაზე გადაირია...კაფეში შემოსვლის თანავე დალანდა ნაცნობი სილუეტი მაგრამ მონატრებას მიაწერა და ცარიელი ადგილი დაიკავა,მაგრამ შემდეგ კარგად დააკვირდა და მიხვდა ,რომ მართლა ანა იყო..უცბათ ისე დაიბნა და აიბნა ,რომ მეტი არ შეიძლება...მაგრამ მაინც,მივიდა.
-რას შვებით? დიდი სითბოთი ჰკითხა სანდრომ..სამივეს მაგრამ,მისი მზერა მაინც ანასკენ იყო მიმართული...ანაც ,რომ გითხრათ სანდროს სულ ვერამჩნევდა სწორი არიქნება ამჩნევდა მაგრამ,მაინც ყურადღებას არამახვილებდა ეშინოდა..სანდრო ძალიან სიმპატიური და შეძლებული კაცია..დარწმუნებულია ,რომ ქალები არაკლია მასაც მათსავით თუ მოექცა...ანაც ვერ გადაიტანს,როგორ ეტყობა ,რომ სანდროს არიცნობს ,სანდრო მაგას ხომ არასდროს იზამს! არასდროს!!ეგრეც ,რომ არიყოს ანაზე უკვე სერიოზულად ფიქრობს...ისკიარა მისი თავის თვითონ უკვირს..მაგრამ რაც არუნდა იყოს მათი ურთიერთობარადიკალურად განსხვავებული იქნება ვიდრე დემესი და მარიამის,იმიტომ რომ ანა..მარიამივით თავშიდაჯერებული არ არის! ეს იმას კი არ ნიშნავს ,რომ შეიძლება მის გრძნობებში ვერ გაერკვიოს არა! უბრალოდ შეუძლებელია......რომ კაცი ახლოს გაიკაროს,იქამდესანამ არ დარწმუნდება მის გრძნობებში.
-კარგად სანდრო...თბილად უპასუხა მარიამმა და ანას გადახედა ,რომელიც სანდროს მზერას არ იმჩნევდა მაგრამ,სირცხვილისგან ლოყები აწითლებოდა...გაეცინა მის ბავშვურ ქცევაზე.
-დაგინახეთ და თქვენთან მოვედი,...კარგი წავედი შეხვედრა მაქვს და ველოდები.
ანას გულში უსიამოვნოდ გაჰკრა ალბათ პაემანი აქვს?! თავისითავი დატუქსა კიდეც..რაში გაინტერესებსო შემოუძახა მისმა მემ..მეორემ უპასუხა..რასქვია მაინტერესებს,თვალებით,რომ მჭამს აბა რას ნიშნავსო?!...უსიამოვნო ფიქრების გასაფანტად თავი გააქნიადა გოგონებს მოუწოდა წასასვლელად..მარიამიც დათანხმდა,მოსამზადებელი ვარო...გასვლისას ანამ სანდროს თვალი ისევ შეავლო ...წამში მათი თვალები ერთმანეთს შეეჩეხა,ანა დაფეთებული გავარდა გარეთ,სანდროს კი მის საქციელზე ჩაეცინა.


-------------------------------------------
მარიამი სახლში შევიდა...მანტო იქვე ჩამოკიდა შუზები გაიძრო...შეამოწმა და სახლში თავი მარტო რომ დაიგულა მისი საყვარელი სიმღერა ჩართო თან ღიღინებდა და თან აბაზანაში ნებივრობდა..დემეზე ფიქრობდა და სულელივით ეღიმებოდა უხაროდა,რომ ჰყავდა ასეთი მისთვის უძვირფასესი ადამიანი ,ვისთანაც დიდი სიამოვნებით გაატარებდა მთელ ცხოვრებას... საგულდაგულოდ ინებივრა ამოსვლა იკადრა..თმები გაიშრო და გამზადებას შეუდგა.
დემეტრეც მარიამზე ფიქრობდა დღევანდელ დღეზე დღეს მარიამისთვის და მისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი დღე იყო გაზაფხულის პირველი დღე და მათი სიყვარულის პირველი უმნიშვნელოვანესი დღე ,სანდრომ დემეს დაურეკა და ამცნო დღევანდელი შეხვედრა...დემეც ამჩნევდა მისი ძმაკაცის ასეთ ცვალებადობას თან უხაროდა და თან აშფოთებდა.
მარიამმა თმები გაისწორა და კაბაც მოირგო თეთრი ლობუტინები ამოიცვა მისი "საფირმო" სურნელი..ის სურნელი ,რომელიც დემეს ჭკუიდან შლიდა,აგიჟებდა და მხოლიდ ერთგრძნობას უღვივებდა სიყვარულს დაისხა.."მადმუაზელი " მოხდენილად დაისხა და კავალის თეთრი კლატჩი დაიკავა..მსუბუქი მაკიაჟი და თეთრი მანტო მოიცვა..ლამაზი ფირუზისფერი საყურეები მოირგო..რონელიც მამამ 18-წლის ასაკში უყიდა..მშობლების გახსენებისას ღიმილმა გაუპო ბაგეები და გადაწყვიტა ყველაფრის ახლომომავალში მოყოლა გადაწყვიტა..მარიამი მზად იყო ,როდესაც დემეტრემ შეატყობინა ჩამოდიო...კორპუსიდან გამოსვლისას ნაცნობ პოზაში დახვდა დემე..შავ X6-ზე მიყრდნობილი საშინლად შარმიანი და მამაკაცური ბევრი ქალი ინატრებდაასეთ კაცზე.....მიუახლოვდა, დემემ მჭიდროდ მოხვიაწელზე ხელი და ცხვირი მის კისერში ჩარგო მისი სუნი ხაბნად შეისუნთქა და ცხელი ტუჩების კვალი დაუტოვა კისერში..მისმა გლუვმა კანმა უფრო აუნთო თვალები მარიამის მწვანე თვალებს...დააკვირდა და უჩურჩულა "ჩემი ტკბილი მწვანე თვალება ხარ"-ო მანქანის კარი გაუღო და თავის მოძრაობით მიანიიშნა ჩაჯექიო,დემემაც მანქანა დაძრა.
მთელი გზა დემეს მზერა არ მომშორებია სულ მიყურებდა...მე მისი მანერებით ვტკბებოდი..ისეთი შარმიანი იყო...საჭეც კანსაკუთრებით უხდებოდა...მალე მივედით..მანქანიდან გადმოვიდა და კარები გამიღო თავით მანიშნა გადმობრძანდითო...მეც თავი დავუკარი და გადმოვედი..წელზე ხელი მჭიდროდ მომხვია...თითქოს სადმეგაქცევას ვაპირებდრე.....რესტორანში შევაბიჯეთ...აღფრთოვანებული დავრჩი...ულამაზესი ,დახვეწილი და რომანტიული გარემო იყო...ასეთი ადგილები ძალიან მომწონდა...დემემ სავარძელი გამოწია და მანიშნა დაჯექიო....ისიც მეორე მხარეს მოკალათდა...უცბათ შამპანიურით ხელდამშვენებული ოფიციანტი მოვიდა ჩემი უსაყვარლესი მარტინის შამპანიურით...ჭიქებში ჩამოასხა და დაგვტოვა.
-ჩვენ გაგვიმარჯოს_თქვა დემეტრემ და მთელი ბოკალი გამოცალა..მე ცოტა მოვსვი ..მისმა ამგვარმა საქციელმა ცოტა გამაკვირვა მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე.....უცბათ ნელი მუსიკა ჩაირთო..დემემ მთხოვა ვიცეკვოთო მეც მის ნებას დავყევი და საცეკვაოდ გავყევი...წელზე ხელი მჭიდროდ მომხვია და ცხვირი ჩემს კისერში ჩარგო...მისი ცხელი და აჩქარებული სუნთქვა მეფრქვეოდა...ჩემს სურნელს ხარბად ისუნთქავდა და ტკბებოდა....მისი ცხელი ბაგეები ჩემ გლუვ კანს შეახო...ნეტარებისგან თვალები მიმელულა....ჩემით ტკბებოდა და მისი ალერსი მეც მატკბობდა...უცებ მომწყდა...სახეზე შემომხედა და თვალებში ჩამხედა...
-მარიამ...უზომოდ მიყვარხარ...მინდა რომ ჩემი ცოლი იყო...ეს მიჩურჩულა დაიხარა და...პატარა კოლოფიდან ბრილიანტის ბეჭედი ამოაძვრინა_თანახმა ხარ?_მკითხა..ვატყობდი როგორ აუჩქარდა გულის ცემა.
-დიახ_თანახმა ვარ ვიყო შენი ცოლი!_უცბათ ხელში ამიტაცა და ჩემს ბაგეებს ეცა....ვგიჟდებოდი მის ალერსზე..სურნელზე...თვალებზე და ყველაფერზე.
-ხვალვე მოვაწეროთ ხელი...._მითხრა და მჭიდროდ მიმიკრა.
-მაგრამ...ჩემებმა რომ არაფერი იციან...._ვუთხარი და უხერხულად გავუღიმე.
-ეგ შენ გგონია ასე_პასუხი გამცა და ეშმაკურად გამიღიმა.
-რააა?_უცბათ შევიცხადე.
-ყველამ ყველაფერი იცის._მითხრა და გამიღიმა...დაიხარა და ჩემს ბაგეებს მოწყვეტით შეეხო.ხმას აღარ ვიღებდი ვტკბებოდი ამ წუთებით და თავს ყველაზე ბედნიერ ადამიანად ვგრძნობდი...წამით არშემპა
არვია დემეში ეჭვი და არც არასდროს შევიტანდი....დიდხანს ვიყავით ასე..ბოლოს მანქანაში ჩავსხედით და წავედით...მანქანა ჩემი სახლის წინ გააჩერა...გადმოსვლას ვაპირებდი ხელი ,რომ დამიჭირა და მისკენ მიმატრიალა.
-რა მოხდა?_ვკითხე და თვალები ავაფახულე.
-რაღაც გავიწყდება_გაკვირვების ნიშნათ თვალები შევანათე....ცერა თითი ტუჩებზე გადაისვა და მანიშნა...ისევ ისე ეცა ჩემს ბაგეებს და ცოტახანი სამყაროს მომწყვიტა...ყელზე სველი კოცნა დამიტოვა....და მიბიძგა გადადიო..მეც ლოყაზე ვაკოცე და სახლისკენ წავედი.....გიორგი სახლში დამხვდა.....გადავეხვიე ჩემს ძამიკოს და ოთახს მივაშურე..კაბა გადავიძრე და სააბაზანოში შევარდი...ვანა ავავსე და ნეტარებაში გადავეშვი..ვფიქრობდი დემზე და ჩვენზე....წამით გავიფიქრე როგორი დედა ვიქნებოდი და ინსტიკტურად ხელები მუცელს შემოვხვიე...დიდი ხნის მერე ამოვედი... თავისუფალი ზედა გადავიცვი შორტები და გალაკტიონის კრებული ავიღე თან ჩემ საყვარელ სიმღერებს ვუსმენდი თან გალაკტიონის "უსიყვარულოდ"..ვინ მოთვლის მერამდენეჯერ ვკითხულობდი..შემდეგ "ლურჯა ცხენები"...."მერი" და ასშ......ბოლოს ჩამეძინა....კვირა იყო ამიტომ ადრე ადგომა არმინდოდა მაგრამ ვინ დაგაცადა 10ის წუთებზე დემემ გამაღვიძა.
-რას შვები ლამაზო_მკითხა ჩვეული ტონით
-მძინავს_ნამძინარევი ხმით ვუთხარი.
-გაგაღვიძე?...
-დიახ..._მაგრამ არაუშავს_ვუთხარი და ჩემს ჭკუაში დავაწყნარე.
-შენთან ერთ ათ წუთში მოვა ვიზაჟისტი..ელენე და ანა...კაბით.
-რა ხდება?_ვკითხე აღტაცებულმა.
-ხელს ვაწერთ_ქორწილი კი ერთ კვირაში იქნება.
-კარგი...აი მოვიდნენ ვუთხარი და ყურმილი დავუკიდე....სათითაოდ გადავკოცნე დაქალები...ყავა შემოვთავაზე...ყავა დავლიეთ და საქმეს შევუდეგით... კაბა ძალიან მომეწონა გაშლილი თეთრი გიპიურით გაწყობილი....თვლებიც ჰქონდა ალაგალაგ...თმები დამიხვიეს....მაკიჟი ძალიან სუსტი გავაკეთებინე. პირველისთვის დემეც და მისი ყველა ძმაკაკაცი სანდროს ჩათვლით იქ იყვნენ....ანა დიდინთხოვნის შემდეგ სანდროსთან ჩავსვით,ელენე კი ლუკასთან...ხელი მოვაწერეთ ბევრი სურათებიც გადავიღეთ...ორივე უზომოდ ბედნიერები ვიყავით....ქორწინების სახლიდან ლუკას კლუბში წავედით ანამ წინასწარ წამომიღო კაბა.....ლუკას კლუბი საკმაოდ ცნობილი იყო ამიტომ ძალიან ბევრი ცნობილი თუ უცნობი იყო...კლუბში შესვლისთანავე თვალში მომხვდა ნაცნობი სილუეტი,ნიკა ჯაში....ავნერვიულდი ,მაგრამ არ შევიმჩნიე,დემეს ჩემი ცვალებადობა შეუმჩნეველი არდარჩენია,უცბათ ნიკა დავლანდე ჩემსკენ მოდიოდა,აქ ნერვიულობამ პიკს მიაღწია და დემეტრეს ხელი მოვუჭირე მეც ვერ მივხვდი ,რატომ ნიკა ,რომ დაინახა სახე რადიკალურად შეეცვალა კისერზე ძარღვები დაებერა,გაცეცხლდა.
-როგორ ხარ მარიამ?_მკითხა ნიკამ,ისე ....რომ დემეტრეს იქ ყოფნა არც შეუმჩნევია.
-კარგად_ვუთხარი აუღელვებლად და დემეტრეს უფრო მივეკარი ამდროს სულ სხვა ვიყავი წამისწინდელი ნერვიულობა სადღაც გაქრა.
-დღეს ხელი მივაწერეთ_დემეტრეც ჩაერთო დიალოგში...ნიკას სახეს ვერ ავღწერ,თვალებით მომკლა და გაგვეცალა...სანდრო და ლუკა სიცილს ვერ იკავებდნენ ნიკას გამომეტყველებაზე....დემეს არვშორდებოდი ისე ვიყავი უცხო ადგილას რომ მოხვდება ბავშვი და დედას არშიორდებოდა...დემემ ჩამჩურჩულა.
-რა გჭირს?
-არაფერი_ვიცრუე უნიჭოდ.
-მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ!!! და არასდროს არ ვიზამ ისეთ რათაცას რაც შენ დაგაზიანებს მეორეჯერეგრე ინერვიულებ და მართლა ისე ვცემ იმ ნიკას რომ პატრონი ვეღარ იცნობს!_ბოლო სიტყვები სიცილით მითხრა და საცეკვაოდ წამომაყენა,წელზე ხელი ისე მომხვია როგორც სჩვევია,ცხვირი ისევ ჩემს ყელში ჩარგო და მიმიხუტა...მე გავინაბე..ნიკას მზერა დავლანდე ბრაზს აფრქვევდა..ლამის მივარდნილიყო და დემეტრე ძვლებში გადაემტვრია მაგრამ საკითხავია ვინ..ვის გადაამტრევდა....ჩვენებისკენ გავიხედე..სანდრო ანას წამოყენებას ცდილობდა და ცეკვაზე დაყოლიებას..ბოლოს ანაც დანებდა.....მათ საქციელზე გამეცინა...დემეტრემ ერთი ამომხედა რაგაცინებსო...მეც მათკენ მივანიშნე და პასუხად მისი ღიმილი მივიღე.
ა ნ ა და ს ა ნ დ რ ო.
-მადლობა ,რომ ცეკვაზე დამთახმდი.
-დაგთანხმდი?!_მის შეცვლილ სახეზე გამეღიმა და მზერა ავარიდე....ამდროს წელზე მჭიდროდ მომხვია ხელი და მასზე მთლიანად ამაკრო...გაკვირვებული დავრჩი მისი ასეთი საქციელით და გავუძალიანდი ....,მაგრამ ვერაფერს ვერ გავხდი.
-გაჩერდი...ვერ მომერევი და რატო არ ჩერდები?!_მკითხა და საყვარელად გამიღიმა.
-რა გინდა?_ვკითხე და ამოვიხვნეშე.
-შენ მინდიხარ!_მითხრა და მისი ცხელი ბაგეები ჩემს ყელზე ჩააცოცა...ცხელმა ტალღამ დამიარა ტანში....მიხვდა და მთელი გრძნობით დამიკოცნა ყელი.
-სანდრო!!! გაჩერდი_ვუთხარი და დავეჯაჯგურე.
-რატომ?ცუდად ვიქცევი?...არ გსიამოვნებს?_სულ სხვანაერი ხმით მიჩურჩულა.
-არმინდა.
-კარგი_ძლივს ძლივობით მოწყდა ჩემს ყელს და გამეცალა ბარმენთან მივედი და სასმელი შევუკვეთე...მომხდარის გაანალიზება მჭირდებოდა,მე კი რაგავაკეთე დავლიე...1..2...3...4 და საკმარისი იყო ჩემი დათრობისთვის...ძილ ბურანში ვგრძნობდი თბილი ხელების შეხებას და ვიგრძენი როგორ დამაწვინეს და ტანსაცმლიდან გამათავისუფლეს.

888888888888888888888888888888
ანა...
დილას თავი მისკდებოდა ქუთუთოები დამძიმებული მქონდა თვალებს ძლივს ვახელდი გაჭირვებით გავახილე და გავაანალიზე ,რომ ჩემი სახლში არვიყავი....გვერდით გავიხედე და სანდროს გადავაწტდი , მშვიდად ეძინა და მშვიდად სუნთქავდა....ვაღიარებ ძალიან საყვარელი იყო..მაგრამ უცბათ მოვეგე გონს და წამისწინდელი ფიქრები გამახსენდა...სანდრო დავიძახე და თვალები ჭყიტა და ოიზმუილა...სანდრო!!!!!!!
-რაგინდა_ამოიზმუილა და გვერდი ჩემსკენ იცვალა.
-აქ რატომ ვარ?-_ვკითხე ანერვიულებულმა თან შევამჩნიე ,რომ საცვლების ამარა ვიწექი და სახეზე ალმური მომედო.
-გუშინ დათვერი და ჩემთან წამოგიყვანე_ეს მითხრა და ისევ ისე საყვარლად გამიღიმა.
-შიშველი რატომ ვარ?..._ვკითხე და საბანში შევძვერი.
-კაბით ხო არ დაგაწვენდი?..
-ჩემს გვერდით რატომ დაწექი_ვკითხე დაწარბები სასაცილოდ ავზიდე,გაეღიმა და ერთი მოძრაობით ჩემს ზემოთ მოექცა და ჩამჩურჩულა.
-არ იცი ბევრი ლაპარაკისათვის რომ ისჯებიან??....
ანა და სანდრო
-სანდრო..მომწყდი.._თვალებ მიბნედილმა ამოიკრუსუნა,მაშინ უფრო გადაირია როდესაც სანდრომ ტუჩები ყელზე ჩააცოცა....გაინაბა და სიტყვა ვეღარ თქვა.
-მიყვარხარ!_ამოიჩურჩულა სანდრომ და ანას სხეულს მოწყდა.
--------------------------------------
დემეტრე და მარიამი.

დილას მარიამმა დემეტრესთან ჩახუტებულმა გაიღვიძა ესიამოვნა საყვარელმა სურნელმა ცხვირი რომ აუწვა...დემეტრეს კისერში აკოცა და ანიშნა გავიღვიძეო...დეტრემაც თვალები გაახილა და მარიამს სახეზე ეამბორა.
-თავი მისკდება..._სასაცილოდ მიიდო თავზე ხელი დემეტერემ.
-ამდენი რატო დალიე..დატუქსა საქმრო.
-აუ რავი ის ნიკა რომ დავინახე ტვინში სისხლი ჩამექცა.
-ყავა გინდა...?_ლაპარაკი სხვა თემაზე გადაიტანა მარიამმა.
-კი.._უთხრა და გაუღიმა "ისე". ,როგორც მარიამი გიჟდებოდა.
-დემე...ნამცხვარი მინდა_ისე სასაცილოდ თქვა მარიამმა რომ დემეტრემ სიცილი ვერ შეიკავა..ცოტა რომ დაწყნარდა პასუხი გასცა.
-ყველაფერი გვაქვს რაც შენ გიყვარს._კმაყოფილმა უთხრა და თვალი ჩაუკრა.
-კარგი..._მარიამმა ეხლა შეამჩნია ,რომ საცვლების ამარა იყო...კითხვა კი მოერიდა მაგრამ ვეღარ გაუძლო და კითხა._ჩვენს შორის რამე მოხდა?...დემეტრეს ამ კითხვის გაგონებისას
უსიამოვნოდ გასცრა ტანში და გაბრაზებული თვალები მიანათა მარიამს.
-არა_მკაცრად გასცა პასუხი და მზერა აარიდა.
-რამოგივიდა?_ჰკითხა მარიამმა მიხვდა ,რომ დემეტრესეც ეწყინა და ეცადა სიტვაცია რაიმეთი გამოესწორა.
-არ მენდობი..?_ჰკითხა ოდნავ ნაწყენმა.
-კი გენდობი დემე,მაპატიე ცუდად გამომივიდა._ჩემი ნივთები აქ არის?....
-კი....გოგობს წამოვაღებინე ყველაფერი...._გაუღიმა და კარადაზე მიანიშნა.
-კარგი_კმაყოფილმა გამოაღო კარადა, სასურველი ტანსაცმელი გამოიღო..და აბაზანას მიაშურა.
ცხელმა წყალმა გონზე მოიყვანა ყველაფერი გაიაზრა,უკვე მთელი ცხოვრება დემესთან უნდა გაეტარა...ნანობდა?! არა საერთოდ ...პირიქით უბედნიერესი იყო...სიყვარულის ცეცხლით იწვის და ამ სითბოს განაწილება და გაზიარება უნდა...სულ რამოდენიმე დღეში ქორწილი აქვს...მოდი და დაწყნარდი...პირსახოცს ხელი დაავლო და დანამული ტანი შეიმშრალა....როდესაც ჭრაჭუნის ხმა გაიგო..დემეტრე სააბაზანოში შემობრძანდა და მარიამს გადააწყდა...მიუახლოვდა და უკნიდან აეკრო...მარიამმა შიშის და მოულოდნელობისაგან შეჰკივლა...ნაცნობმა სურნელმა რომ გააბრუა დამშვიდდა,დემემ როგორც სჩვევია მჭიდროდ აიკრო გულ მკერდზე და ყელზე ჩაცოცდა იქიდან მზერა მოშიშვლებულ მკერდზე გადაიტანა და ტუჩები იქაც მიაწვდინა....მარიამს ჩამოშლილი თმები გადაუწია და ახლა უკვე ბაგეებს უკოცნიდა მშვიდად და აუჩქარებლად...ეს ქალი აგიჟებდა....ჭკუიდან გადაჰყავდა...როგორღაც მოწყდა მარიამის ბაგეებს..მარიამაც თვალები გაახილა და დემეს შეხედა ...ფრთხილად უბიძგა დემემ და მარიამმაც სააბაზანო დატოვა ტანსაცმელი გადაიცვა და სამზარეულოს მიაშურა...მაგიდაზე ორი თეფში დააწყო და ჩაიდანი ჩართო...ნამცხვარი პატარა ბავშვივით უყვარს ამიტომ რადგანაც ნამცხვარი თან მისი საყვარელი ნუგბარი შეამჩნია სხვა საუზმის გაკეთება გადაიფიქრა...ყავა ორივესთვის გააკეთა და კიიბეებზე ჩამომავალ დემეტრეს გახედა...ისაუზმეს,დემემ თქვა სამსახურში უნდა წავიდეო..მარიამს დაუბარა გოგოებთან ერთად თუ გინდა კაბის ასარჩევად წადიო..მარიამიც თავის ქნევით დათანხმდა.

-------------------------------------------
სანდრო და ანა

სანდროს სიტყვებმა გამაშეშეს...გამიხარდა იმიტომ ,რომ ამხნისმანძილზე მასზე სულ მეფიქრებოდა..მაგრამ მისთვის სასურველ პასუხს ჯერ არ ვეტყოდი.
-გადაგივლის_ვუთხარი და ჩავიცინე.
-რაა? მე გეუბნები მიყვრხართქო და შენ...შენ ჩემს გრძნობებს არაფრად თვლი ხო?!_მის ხმაში აშკარად იგრძნობოდა წყენა...სანდრო მართლაც სულ სხვანაირია მის ძმაკაცებს არ გავს...მხიარული...და ძალიან თბილია....მისი სახის დანახვისას გულში რაღაცამ უსიამოვნოდ გამკრა ამიტომ მისკენ მივიწიე და მთელო ძალით მივეკარი გულ მკერდზე.
-ახლა ყველაფერს ვერ გეტყვი ,მაგრამ შენს მიმართ გულგრილი ნამდვილად არვარ,ახლა კი პატივს დამდებ თუ არ შემომხედავ უნდა ავდგე.
-კარგი_გახარებულმა მომაძახა..ავდექი და სააბაზანოში შევვარდი როცა მომაძახა..დაგინახეო..მალე გამოვედი და სანდროს ვთხოვე სახლში წამიყვანეთქო.მანქანა ჩემი სახლის წინ გააჩერა.
-დღეს კიდევ შემხვდები?_მკითხრა და იმ ღიმილით გამიღიმა უკვე რომ ვგიჟდებოდი.
-კი...ლოყაზე ხმაურით ვაკოცე და..გაშეშებული დავტოვე,სახლში ავედი და სხვა ტანსაცმელი ჩავიცვი...ყავას ვსვამდი ,როდესაც ტელეფონი აწკრიალდა.
-გისმენ..მარიამ
-ანა..მოემზადე და ელენეს გავუაროთ,კაბაზე მივდივართ._გახარებულმა მახარა მარიამმა.
-კარგი..მარუს..მოდი მზად ვარ._მეც არანაკლებ გახარებულმა ვუპასუხე და ყურმილი ღიმილით დავკიდე..ეს ბიჭი მახსენდება თუ არა სახეზე ღიმილი გადამირბენს ისეთი საყვარელია.. და ამავდროულად ძალიან სიმპატიური.

მარიამმა მალე მომაკითხა ,გზაში ელენეც ჩავისვით და მარიამის საყვარელი სიმღერა ჩავრთეთ..."Do it like dude".


---------------------------------------
მარიამი:
დიდხანს ვარჩევდი კაბას მინდოდა კარგად მეფიქრა და ისე ამერჩია რადგან ცხოცრებაში ერთხელ დგება ეს დღე ნუ მე ესე ვაპირებ...რომ გითხრათ სადა მინდათქო მოგატყუებთ..ძალიან ბევრი ვიარეთ...მაგრამ რომ არა ამდენი სიარული იმ ერთადერთს ვერ ვნახავდი, ეს კაბა სპეციალური შეკვეთა იყო და მხოლოდ განსაკუთრებული კლიენტებისთვის იყო გამიზნული სანამ არ ვუთხარი ,რომ ჩემი საქმრო დემეტრე იყო არ მომყიდეს..კაბა იყო არვიცი უზომოდ ლამაზი...წარმოიდგინეთ ტანში გამოყვანილი...ვაღიარებ ძალიან უცხო კაბაა..არგავდა ჩვეულებრივს....მდიდრული და ელეგანტური....კაბის ძებნით გადაღლილები სახლებში წავედით...ანას და ელენეს ცალკე თავსატეხი ქონდათ...კაბა მათაც უნდა ეყიდათ...გახარებულმა დემეს დავურეკე და ვთხოვე სამსახურში მოვალთქო დიდი ხნის თხოვნის შემდეგ დავიყოლიე...ამჯერად ლურჯი კლასიკური სტილის კაბა ჩავიცვი და შავი ლობუტინები ტყავის ქურთუკი,ჰერმესის ჩანთა და მადმუაზელიც დავისხი...თმები გავისწორე დარეკორდულ დროში მზად ვიყავი...როგორც კი მივედი დემეს კაბინეტისაკენ მივაშურე....ვიღაცას ელაპარაკებოდა ,როგორც მოვხვდი სანდროს მასთან იყო...დავაკაკუნე და ნებართვის მიღებისას შიგნით შევედი....სანდროს ჩავეხუტე და დემე მხურვალე კოცნით დავაჯილდოვე.
-რას შვები მარუს_ჩვეული მხიარული ტონით მკითხა სანდრომ.
-რავი არაფერს შენ_ვკითხე და მის გაბრწყინებულ თვალებზე მივანიშნე.
-შეყვარებული ვარ..და დროა მეორე ქორწილისთვისაც მოემზადოთ.
-რააა_მეწყინა რადგან ვიცოდი ,რომ ანას რაღაც გრძნობები ჰქონდა სანდროს მიმართ.
-ვინ გიყვარს სანდრინიო?_კითხა დემეტრემ და ჩემი სახის ცცალებადობაც არ გამორჩენია მხედველობიდან.
-ანა_სახელი ისეთი სიყვარულით და სითბოთი სავსე ხმით წარმოსთქვა ,რომ გამიკვირდა.
-ჩემი ანა_ვკითხე დასარწმუნებლად.
-ნწ....მარტო ჩემია...ხო ანა...შენი ანა..._მითხრა და საყვარლად გაიჯგმა.
-შენ ცოლიც ვერ გამოგასწორებს_უთხრა დემემ და თვალი ჩამიკრა.
-უფ არაა...პირიქით უფრო ავცანცარდი ჭკუაზე აღარ ვარ_ამ სიტყვებს ყურებდე გაღიმებული გვეუბნებოდა რაც ჩემს ჩაცინებას იწვევდა_კარგი უნდა წავიდე._დემეს და მეც გადამეხვია თვალი ჩაგვიკრა და დაგვტოვა....მეც გასვლას ვაპირებდი უცბათ ,რომ მომაძახა.
-სად მიიპარები_თავი შემოვატრიალე და გაკვირვებულმა...მზერა მივალ
პყრე.
-უნდა ვიმუშაო დემეტრე._ვუთხარი და გავუღიმე.
-ნწ....ეხლა სხვარაღაც მინდა.....მოდი ჩემთან_მეც მივუახლოვდი და მისწინ დავდექი..,უცბათ მის კალთაში აღმოვჩნდი....რამაც ჩემი გაღიზიანება გამოიწვია ,მაგრამ ,როგორც კი ტუჩები ყელზე ჩააცოცა არაფრის თავი აღარ მქონდა....შემდეგ ბაგეებზე წამეტანა და სხვა სამყაროში აღმოვჩნდი სულ არმახსოვდა სად ვიყავი და რომ შეიძლებოდა ნებისმიერ წუთს კარები გაღებულიყო და ვინმე შემუსულიყო.... მე მხოლოდ ის მახსოვდა ,რომ ჩემი საყვარელი მამაკაცი ჩემით ტკბებოდა და მეც მატკბობდა...მისი თვალები მაბნევდა..მისი სურნელი მათრობდა და მისი შეხებაც კი მადნობდა...საკმარისი იყო მისი გავარვარებული ბაგეები ოდნავ ჩემ ყელს შეხებოდა მე მისი ვიყავი...ის ერთადერთი იყო ჩემთვის დიახ.."პირველი და უკანასკნელი"....დემეტრე წერეთელი ჩემი ცხოვრების უკანასკნელი სიყვარულია..სიყვარული რომელიც რაც არუნდა მპხდრს არგაქრება!!!..........მე ამ სიყვარულით ვცოცხლობ ვარსებობ....ვსუნთქავ და ვიცი ,რომ სულ ასე იქნება.
-დემე სირცხვილია_ამოვიკნავლე და მოვწყდი.
-კარგი...მაგრამ იცოდე ამას ასე არ დავტოვებ!_ჩაიცინა და გასაფრთხილებლად საჩვენებელი თითი დამიქნია...მეც მოცწესრიგდი და მითომც არაფერი ისე გამოვედი კაბინეტიდან და უცბათ გავხდი მარიამ ბურდული....ლამის იქვე ჩავიკეცე დერეფნიდან დემეს კარებისკენ მიმავალი ნიმას სილუეტი ,რომ დავლანდე აი თურმე რატომ არუნდოდა ჩემი აქ მოსვლა.....დერეფანში ჩამოვჯექი და მოვლენების განვითარებას დაველოდე კარგად ისმოდა მათი ყვირილი რაც საშინლად მაშინებდა...ძირითადად დემეს ყვირილის ხმა გამოდიოდა...მესმოდა როგორ გაცხარებუკი უყვიროდა.
-აღარ გაეკარო მარიამს შე ახვ...... თორე ვერავინ ვერ გიცნობს ისე გცემ!!!!!!!!!_გაცხარებული უყვიროდა დემე.
-ვერაფერს ვერ დამიშლი!_ნიკამაც არ დააკლო.
-მარიამი ჩემი ცოლია...!!!! არ გაეკარო თორემ ჩემ თავზე პასუხსარ ვაგებ_ეს უთხრა და სახეში მუშტი უთავაზა და კაბინეტიდან გამოაგდო....ასეთი დემეტრე პირველად ვნახე......კაბინეტიდან გამოვიდა გასვლას აპირებდა როცა დამინახა....ხედავდა ,როგორ გავფითრდი და შემეშინდა...და ჩემსკენ წამოვიდა.
-მარიამ...ჩემთანერთად წამოდი_მითხრა მშვიდი ტონით.
-კარგი..._ისე ვუთხარი ჩემი ხმა მეც ძლივს ვიცანი.
-ცუდად ხომ არხარ?_მკითხა და წამომაყენა.
-გადაღლილი ვარ_მხარზე დავეყრდენი მან წელზე ხელი მჭიდროდ შემომხვია და მანქანამდე მიყვანა ჩავსხედით და სახლისკენ წავედით....
-რაუნდოდა...რატომ მოვიდა?_ვკითხე უკვე დაწყნარებულმა.
-შენ უნდოდი ამის...._გაცხარებულმა საჭეს ხელი ჩასცხო.
-დემეტრე დამშვიდდი...თორემ უფრო ცუდად გავხდები._ვუთხარი და ხელით სახეზე მივეფერე...მისმენ მივიწიე და ბაგერბზე მოწყვეტით ვაკოცე.
-მიყვარხარ..._ჩემი ხელი მისაში მოიქცია და ხელზე მეამბორა.
-მეც...მეც უზომოდ მიყვარხარ!!!_ ეს ვუთხარი და გავუღიმე.

ახლში შევედით დემე უკვე დამშვიდებული იყო გადავწყვიტეთ გოგოებისთვის დამერეკა ...დემემ კი სანდროს და ლუკას დაურეკა და კიდევ თურმე მათი ძმაკაცი ჩამოსულა ,რომელიც ორი წელი საფრანგეთში ცხოვრობდა და ისიც დავპატიჟეთ,სალათები გავაკეთე...დანარჩენი ყველაფერო გვქონდა ექვსისთვის სუფრა გავაწყვე და გამოვეწყვე...პირველი ჩემი გოგოები მოვიდნენ ანა და ელენე....შემდეგ ლუკა ...სანდრო და უცნობი იგვიანებდნენ....ელენე და ანა იქით გავიყვანე და რაღაცეები მოვუყევი ელენეს მის პირადზეც ვკითხე მაგრამ არაფერი იყო ახალი...ელენეს სამი წელია ერთი ბიჭი უზომოდ უყვარს მაგრამ იმ ბიჭმა რაღაც მიზეზების გამო მიატოვა...ზუსტად არავინ იცის რამოხდა იმდენად დამრთგუნველი იყო მისთვის ეს ყველაფერი არც ვკითხეთ დავიწყებაში ვეხმარებით....ელენეს ველაპარაკებოდი დემემ რომ ამოგვაკითხა და გვახარა სტუმრების მოსვლის ამბავი, ანა უცბათ წამოხტა ისეთი ბედნიერი იყო... სანდროს ნახვა უზომოდ უნდოდა....ელენე და მე ერთად ჩავედით უცნობი ლუკას ეხვეოდა უცბათ შემოტრიალდა მისი შემოტრიალება და ელენეს სახის გაშტერება ერთი იყო უცბათ ელენემ გონება დაკარგა და მოწყვეტით დაეცა ლუკა მივარდა და წამოაყენა მე სამზარეულოში გავვარდი წყლით სავსე ჭიქით უცბათ ელენესთან მივვარდი...უცნობი გაშეშებული იდგა და ელენეს გაუნძრევლად უყურებდა...ვერანაერი ემოცია ვერ დავინახე მის მზერაში...ელენე როგორც ჩანს გონს მოვიდა თვალების გახელვისთანავე...ერთი ობოლი ცრემლი გადმოაგდო...ახლოს მომქაჩა და ყურში ჩამჩურჩულა...."მარტო დამტოვეთო"..ჩვენც გავედით ..უცნობი კიდევ იქ იდგა და ვერ ინძრეოდა.
-გიორგი...აქ რაგინდა?_ამოიკლავნა ელენემ.
-საფრანგეთიდან ჩამოვედი_ძლივს წარმოსთქვა ორი სიტყვა_ელენეს უცებ ატირდა ცრემლებმა თავისით იწყეს დენა....ტიროდა და თან ხელის გულს გულზე იბჯენდა......გიორგი ხმას ვერიღებდა.... გიორგი ის იყო ვინც ელენეს გაგიჟებით უყვარდა სამი წლის წინ გაიცნო და ძალიან შეუყვარდა გაცნობიდან ერთ წელიწადში გიორგიმ უთხრა მივდივარო...თან მიზეზიც არუთხრა რაიცოდა გიორგი რატომ მიდიოდა..მშობლების დაჟინებით...ერთ თვეში უნდა ჩამოსულიყო მაგრამ იქ დაინიშნა...ელენესგან ახალი არაფერი არ ისმოდა და ამიტომ იფიქრა დავავიწყდიო მაგრამ ნიშნობა მაინც ჩაშალა...ყოველთვის ახსოვდა ელენე ახლაც მისწინ წევს და ტირის ,როგორ უნდა მივიდეს და თვალები დაუკოცნოს და აღარასდროს ატიროს...მაგრამ იცის რომ სულელურად მოიქცა მშობლებს დაუჯერა და საკუთარ ბედნიერებაზე სისულელის გამო უარი თქვა.
-რატომ მიმატოვე?_ამოიტირა ელემ.
-არ მიმიტოვებიხარ_უთხრა და მიუახლოვდა.
-არ მომიახლოვდე_უყვირა გიორგის.
-ელენე გთხოვ...არ გინდა_მშვიდად უთხრა გიორგიმ.
-ცხოვრება გამინადგურე და კიდე მე გავჩერდე?_ელენე ადგა და გიორგის წინ დადგა.
-მაპატიე გთხოვ..ძალით არმინდოდა._სახეზე ხელი ჩამოუსვა ელენემ უხეშად მოიშორა და თავი გვერდზე გაწია.
-არ შემეხო!!!!!_უყვირა თავის. ჩანთას ხელი დაავლო და სახლიდან გავარდა....ყველა იქ გაჩნდა ვერავის ვერ გაეგო რა მოხდა გიორგი უცბათ გავარდა და ელენეს დაედევნა...ელენე მანქანაში ჩაჯდა და ადგილს მოწყდა...გიორგიც უცბათ მოვიდა გონს და ისიც აედევნა ელენემ ვერ შეამჩნია მის უკან მომავალი მანქანა და ჩვეულებრივად გააგრძელა გზა ერთ შემაღლებულ ადგილას ავიდა და იქვე გააჩერა მანქანა. ყველაფერი მოჩანდა ყველა თბილისის კუნჭული ულამაზესი იყო გაზაფხულის თბილისი..მდორე მტკვარი და გრილი სიო...გიორგიმ მანქანა ელენესგან შორს გააჩერა და გადავიდა ნელა მიუახლოვდა....ნელა მიუახლოვდა ელენემ იგრძნო საყვარელი სურნელი მაგრამ, იფიქრა მომელანდაო......გიორგი უფრო მიუახლოვდა და ელენეს ყელში სველი კოცნა დაუტოვა...ელენეს ტანში ცხელმა ტალღამ დაუარა უცბათ დენ დარტყმულივით მოიშორა გიორგი და სახეში გაარტყა.
-როგორ ბედავ? როგორ ბედავ და მიახლოვდები?_ყვიროდა და თან გიორგის თვალებში აშტერდებოდა გიორგი გაუნძრევლად იდგა ელენესთან ახლოს მივიდა... ელენე დაიბნა გიორგის თვალებმა დააბნია უნდოდა ეყვირა მაგრამ... გიორგის სურნელმა ყველაფერი დაავიწყა იმდენად უყვარდა ეს ადამიანი ,რიმ ეთქვა ეხლავე ჩემი ცოლი გახდიო დათანხმდებოდა.
გიორგიც მიხვდა ელენეს დაბნეულობას და მიუახლოვდა მისი ცხელი ბაგეები ელენეს გაცრეცილ ტუჩებს შეახო და ელენე ღრუბლებში ააფრინა....ელენე ვერ იაზრებდა რას აკეთებდა მაშინ გაიაზრა როდესაც გიორგი მის ბაგეებს მოწყდა....გიორგიმ ორი თითი ნიკაპქვეშ ამოსდი და სახეზე შეხედა და შემდეგ შუბლზე აკოცა.
-მიყვარხარ_უთხრა და თვალებში ჩახედა გოგონას თვალებიც იგივეს ამობდნენ.
-მეეც_ამოიკლავნა ელენემ და დიდი ხნის მონატრებულ სხეულს აეკრო და მისი სურნელი ხარბად შეისუნთქა.
------------------------------------------
ყველა გაურკვევლობაში იყო ვერავის ვერ გაეგო რა მოხდა ყველა მისაღებში იჯდა და მათ ელოდნენ როდესაც,კარებზე ზარის ხმა გაისმა მარიამი დემეტრეს კალთიდან წამოფრინდა და კარები გააღო ელენე შემოვიდა და უკან გიორგი მიჰყვა.
-სად წახვედით ტო_სანდრომ დაარღვია სიჩუმე.
-ჩვენ..ჩვენ.._ელენე ვერ ამბობდა.
-ელენე წამოდი უნდა ვილაპარაკოთ უთხრა მარიამმა და ანასთან ერთად საძინებელში წავიდნენ.
-ეს ის ბიჭი ხომ არარის?_იკითხა მარიამა და ელენეს ჩაეხუტა.
-ხო_ამოიკლავნა ელენემ.
-ჩუ ელე_ნუ ტირი.
-ბედნიერების ცრემლებია მარუს_ისევ ამოიკნავლა ანაც მივიდა და მათ ჩაეხუტა....კარებზე სანდრომ დააკაკუნა.. სად ხართო ხმა რომ არგასცეს თვითონ შევიდა....და ერთმანეთზე ჩახუტებულები რომ დახვდა სამივე თვითონაც მივიდა და ჩაეხუტა....ყველას სიცილი აუტყდა....სანდრომ ანა მოაცილა გოგოებს და თვითონ მიიხუტა ანა დაბნეული აცეცებდა თვალებს სანდროსთან ყოფნისას უნებურად ეღიმება მისი სუნი კი აბრუებს....მარიამმა წამოიძახა ქვემოთ ჩავიდეთო ყველა დაეთანხმა,ცოტახანში ყველა სუფრასთან იჯდა დემეტრე მარიამის ქვერდით,ანა სანდროს,ელენე კი გიორგის. ყველა ძალიან ბედნიერი იყო ხუმრობდნენ სასაცილო ამბებს ყვებოდნენ... რა ჯობია მეგობართან გატარებულ დროს თან უს თუ ასეთი წრფელია და კარგი..."მეგობარია ის სულის სარკე თავს რომ არ განებებს სულ რომ თან დაგსდევს...სიყვარულს გასწავლის აგამაღლებს...ერთი შეცდომაც და დაგანარცხებს" .
გვიანობამდე არ დაიშალნენ ბოლოს ანას და ელენეს უკვე ლამის ჩამოეძინათ...ამიტომაც სანდრომ ანა წაიყვანა...გიორგიმ ელენე.
---------------------------------------
დემეტრე და მარიამი.
მარიამმა სუფრა აალაგა ყველფერს მორჩა სამზარეულოდან გამოსვლას აპირებდა ყურთან აჩქარებული სუნთქვა იგრძნო შემდეგ, გავარვარებული ბაგეები მის გლუვ კანზე.
-ძალიან დამეღალე..._უჩურჩულა დემემ მარიამმს... მარიამმა საპასუხოდ ყელზე შემოაწყო ხელები და გაუღიმა...დემემ როგორც ჩვევია მჭიდროდ მოხვია ხელი წელზე და ბაგეებს დაეწაფა.

ანა და სანდრო....
მთელი გზა სანდრო ანას თვალს არაშორებდა....უნდოდა დრო რამენაერად გაეწელა...არუნდოდა ანა დღეს გაეშვა...უცბათ თავში ერთმა აზმა გაუელვა...
-ანა ძალიან გთხოვ ჩემთან წამოდი რა._მუდარით სავსე თვალებით გახედა ანას.
-სანდრო.._პასუხი ვერ გასცა ანამ სანდრიმ მანქანა შეაჩერა...ცოტახანი ასე იყვნენ ერთმანეთის ყურებით ტკბებოდნენ.... შემდეგ სანდრო გაუაზრებლად ეტაკა ანას ბაგეებს და მოწყურებული დაუკოცნა.
სანდრო ძლივს მოწყდა ანას ბაგეებს...და ჩაეღიმა.
-აბა რა გადაწყვიტე?_მხიარულად უთხრა სანდრომ.
-კარგი_მანაც გაუღიმა.
-ნაყინი გიყვარს?_წამოიძახა სანდრომ.
-კი.(ანა)
-ვიყიდოთ._უთხრა და ისე საყვარლად გაუღიმა როგორც იცის ხოლმე...ნაყინიც იყიდეს და ბევრიც ისეირნეს ბოლოს დაღლილმა ანამ თქვა წავიდეთო...წვიმა იწყებიდა და ძლიერ იჭექა ანა სანდროს ჩაეხუტა და არ უშვებდა ბოლოს სანდრომ მანქანაში ძლივსჩასვა...სიცილით კვდებიდა ანას რეაქციებზე უნდოდა გადაეხარხარა მაგრამ, თავს იკავებდა..ისე საყვარლად ცქმუტავდა ჭექა-ქუხილისას რომ უნდოდა ის თვალები და ტუჩები დაეკოცნა....სახლში ძალა გამოცლილი ერანეთზე ჩახუტებულები მივიდნებ..ანა სანდროზე იყო აკრული და არ შორდებოდა....სანდრომ უთხრა წადი დაიძინეო და მე მეორე ოთახში დავიძინებოო...ანაც თავუს ქნევით დათანხმდა შხაპი მიიღო და სანდროს გრძელი მისთვუს გრძელი მაისური გადაიცვა.....უცბათ მოკალათდა და დაძინება სცადა ,როდესაც ისევ ძლიერ იჭექა უცბათ მაისურის ამარა გავარდა სანდროს ოთახში.
-სანდროო...გძინავს?_ჩუმად უთხრა.
-არა_რა იყო?_ჰკითხა და ისე რომ ანას არ შეემჩნია ჩაიცინა.
-შენთან დავწვები რა.._მუდარით უთხრა ანამ.
-კარგი მოდი..._სანდრო გაიწია და ანას ადგილი დაუთმო ერთი ათი წუთი იწვნენ ასე...ამა ცქმუტავდა სანდროს გვერდუთტ იყო და სულ არ ეხებოდა ამიტომ ადგომა სცადა ისევ ისე წვიმდა და ქუხდა...ანა დგებოდა რიცა სანდრომ მაჯაში ხელი ჩაავლო და მასზე აიკრო თანუჩურჩულა.
-ამაღამ ჭექა-ქუხილი არ შეწყდება აქ დარჩიო_ეს უთხრა და უფრო მიიხუტა რომ არწასულიყო. ანამაც მისი საყვარელი სურნელი ხარბად შეისუნთქა და მიინაბა.
------------------------------------------

ერთი კვირა ასე გავიდა
სანდრო,ანა,დემე,მარიამი,ელე და გიორგი სულ ერთად იყვნენ და ქორწილისთვის ემზადებოდნენ....მარიამი უზომოდ ღელავდა ყველა წვრილმანს უღრმავდებოდა ყველაფერი უდეალური უნდოდა ,როგორიც თვითონ იყო. ჯერ კაბა შეარჩია ულამაზესი და ძალიან უცხო...ქორწილიც ძალიან ლამაზი ელეგანტური ელემენტებით და ცოტა სისადავით გადაწყვიტეს...ყველაფერი მარიამმა მოაწესრიგა ეს მისი გადაწყვეტილება იყო.
დილის 10საათზე ანა და ელენე ოთახში ხმაურით შემოლაგდნენ და მარიამს გაღვიძებისკენ მოუწოდეს მარიამიც პირდაპირ სააბაზანოში შევიდა ტელეფონი იქვე დადო და ნაცნობი მელოდიას ღიღინით აჰყვა დღეს ჩემი ქორწილია გაიფიქრა და დაფეთებული მოწესრიგდა...გავარდა და ორივეს მაგრა ჩაეხუტა...ამას ანას და ელენეს გადახარხარება მოჰყვა და მარიამის დაბღვერვა...კაბაც მოიტანეს ვიზაჟისტიც დროზე მოვიდა მარრიამს არასდროს არ უყვარდა მაკიაჟი ამიტომ სუსტი მაკიაჟი ამჯობინა......ძალიან ლამაზი იყო ანათებდა...ყველა მზად ,რომ იყო დემეტრემ დანარჩენ ზემოთხსენებულ ძმებთან ერთად შემოაბიჯა წამით გაშეშდა და ასე იდგა...სანდრომ ყურში ჩასჩურჩულა.
-ცოტა გაინძერი თორემ მგონია გული წაგივა_ეს ბიჭი ყველა სიტუაციაში როგორ ხუმრობს დემეტრე ვერ ხვდება..ღიმილით უპასუხა და მარიამისკენ წავიდა...ანა კიბეებთან იდგა და ვერც გაიგო ისე ამოუდგა უკან სანდრო და მისი ცხელი ბაგეებით შეეხო...სანდროს სურნელი რომ იგრძნო ხმა აღარ ამოიღო და გაინაბა.ულამაზესი იყო ფირუზისფერ კაბაში მის შავ თმებს და ლურჯ თვალებს უდაოდ ლამაზს აჩენდა და გულგრილს ვერ დაგტოვებდა....



მარიამი ულამაზესი იყო...ყველაზე ლამაზი პატარძალი ...ჯვრისწერამაც კარგად ჩაიარა...ორივე ბედნიერებას ასხივებდნენ ერთმანეთს თვალებში შესციციბებდნენ.... დემე მარიამს თვალს არ აშორებდა მარიამის მამრობითი სქესის თვალებს აკვირდებოდა ,როგორ უყურებდნენ...მაგრამ ამ ულამაზეს დღეს არაფერზე არ უნდოდა ფიქრი გარდა იმ არსებისა იმ ქალისა, ვინც გვერდს უმშვენებდა...მარიამმი უცბათ წამოდგა...ამდენი ხნის მერე უნდოდა ემღერა... მის ძმასთან მივიდა და უთხრა ყველას ყურადღება ჩემსკენ მოიქციეო სცენაზე ავიდა და მისთვის საყვარელი სიმღერა იმღერა მთელი გულით მღღეროდა ...დემეტრეს უმღეროდა..დემეტრე კი თვალს არაშორებდა....დიდი ხნის შემდეგ ორივე ძალიან დაღლილები იყვნენ ..დემეტრემ მარიამს უჩურჩულა.
-მოდი წავიდეთ..
-ჩვენი ქორწილიდან?_გაიკვირვა მარიამმა.
-ხო რამოხდა?
-კარგიი..
-აბა ესენი ჯერ არ დაიშლებიან და ვატყობ რომ ძალიან დაიღალე...
-წავიდეთ._უთხრა მარიამმა და ქმარს გაუღიმა.
მანქანაში ჩაჯდნენ.....მარიამს გზა არ ეცნო და დემეს ჰკითხა სად მივდივართო დემემ სახლშიო...მარიამმა დემეს გაკვირვებული გადახედა დემემ კი თვალი ჩაუკრა...ცოტახანში სამსართულიან სახლისწინ გააჩერა მანქანა..სახლს გარედანაც ეტყობოდა რომ მდიდრული იყო..და ძალიან ლამაზი.
დემეტრემ მარიამს...თვალები აუხვია და ისე შეიყვანა..შუქი აანთო და სახვევი მოხსნა. ულამაზესი იყო ყველაფერი წითელი ვარდებით მორთული და ელეგანტური...დემეტრე მარიამს მიუახლოვდა და ტუჩები ნაზად ჩააცოცა მარიამის ყელში...იგრძნო როგორ დაუარა მარიამს ცხელმა ტალღამ მისკენ შემოატრიალა და ბაგეებს დაეწაფა ხელში აიყვანა და კიბეებს ნელი ნაბიჯებით აუყვა თან მარიამს კოცნიდა...კაბა ჩაასრიალა და მარიამს თითოეული ნაკვთი დაუკოცნა...და ტუჩები ყელიდან მკერდზე ჩააცოცა...ცოტახანში ორივე ვნების ცეცხლში იწვოდა ბოლო აკორდები გაისმა და ორივე ერთმანეთზე აკრულებმა ჩაიძინეს....
რა ჯობია გაიღვიძო იმ ადამიანთან ჩახუტებული ვიზეც გიჟდები...რა ჯობია იმას რომ მისი კოცნა გაგაღვიძებს...ამას ვერცერთი გრძნობა ვერ შეედრება როდესაც,გყავს ადამიანი ვისთვისაც ძვირფასი ხარ..იიცი ,რომ ამ ადამიანისთვის სუნთქავ..უფრთხილდები მას და ცდილობ შენს ყველა ქმედებაში მიახვედრო თუ როგორ გიყვარს...რა არის სიყვარული? არვიცი ვერ აღვწერ...ალბათ ამ გრძნობას თვით ბრძენთა ბრძენიც ვერ აღწერს მაგრამ მე შემიძლია ამ სიტყვებით ცოტა რამ გითხრათასზე...სიყვარული არის უსაზღვრო..მას არ უყვარს სიამაყე..სძულს ბოროტება და ანადგურებს სიძულვილი...სადაც სიყვარულია იქ სიკეთეა....სიყვარული ჩვენი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია...ყველას უყვარდება...ზოგს ანგრევს ეს გრძნობა..ზოგს სიცოცხლის აზრს აძლევს...ზოგს კი კლავს...მაგრამ სიყვარული მაინც დიდი განძია...დიადი გრძნობა.


დ ე მ ე ტ რ ე და მარიამი
დემეტრემ დიდხანს უყურა მძინარე მარიამს და ბოლოს ცქერით დაღლილმა მის ბაგეებს შეეხო მარიამს ჩაეღიმა მაგრამ მაინც არ გაუხელია თვალები..შემდეგ ტუჩები ყელზე ჩააცოცა..ამას კი მარიამის ამოზმუილება მოჰყვა.
-დემე..გაჩერდი._ამოიზმუილა მარიამმა.
-არ შემიძლია.._ღიმილით უთხრა და ტუჩები ყელიდან ტუჩებზე ააცოცა....მარიამი ელოდა ახლა მაკოცებს და ახლა მაკოცებსო არადა არ დადგა ნანატრი წამი..მაგრამ არ შეიმჩნია და ისევ გაუნძრევლად იწვა...დემემ ტუჩები ყურთან მუიტანა და კბილები ოდნავ მოზდო და ჩასჩურჩულა.
-ჩემი კოცნის სურვილით იწვი..მარუს._უთხრა და სახეზე დააჩერდა მარიამმა თვალები ჭყიტა..და საპასუხოდ მოემზადა როდესაც,დემემ საკოცნელად გამოიწია მარიამმა ტუჩებთან საჩვენებელი თითი მიუტანა და ანიშნა არ მაკოცოო.
-შენ ნაკლებად გინდა?_ამოიჩურჩულა თითქოსდა ნაწყენმა.
-არა...მე შენზე მეტად მინდა._ეს უთხრა და ბაგეებს დაეწაფა...

ანა და სანდრო.
ანამ სანდროზე ახლართულმა გაიღვიძა ისე მჭიდროდ ჰყავდა აკრული სანდროს რომ უკვე სუნთქვაც შეუძლებელი იყო...ხელისგულები მკერდზე მიაბჯინა და სცადა ოდნავ მაინც მოეშორა..მაგრამ ძვრაც ვერ უყო სანდრომ უფრო მეტად შემოხვია ხელი და ყელში აკოცა..ანამ ადგომა გადაიფიქრა და გაინაბა..სანდროს სახეზე ეფერებოდა და მისი ნაკვთების კონტურებს ხაზავდა....სანდროც ხმას არიღებდა და თავს აჩვენებდა მითომ ეძინა...ბოლოს ვეღარ გაუძლო და ბაგეებს დააცხრა....
-ანა.._უჩურჩულა სანდრომ.
-გისმენ_უთხრა და თვალები მიელულა როდესაც სანდრომ ისევ ყელზე ჩააცოცა ტუჩები.
-ვგიჟდები შენს სურნელზე!_უჩურჩულა და ხარბად შეისუნთქა მისთვის უკვე ჟანგბადად გცეული სურნელი.
-მეც ვგიჟდები შენს სურნელზე_მისდა უნებურად წამიცდა...სანდროს უზომოდ გაუხარდა....მოუნდა რომ ეს ქალი სულ გვერდით ჰყოლოდა და მისი ყოფილიყო და ამ სურვილს უცილებლად აასრულებდა.
-მიყვარხარ_ისევ უჩურჩულა.
-მეეც_უჩურჩულა ანამ.
-რა შენც?_გაკვირვებულს აღმოხდა.
-მიყვარხარ_უთხრა და ნაწყენმა თვალებში ჩააშტერდა.
-ჩამეხუტე.._თითქოს და სთხოვა და მჭიდროდ აიკრა გულ-მკერდზე ანა და ცხვირი მის ყელში ჩარგო..
-ჩემი სიხარული....სუნთქვა და...სიცოცხლის აზრი ხარ ანუს!_უთხრა და ლოყაზე ხმაურით აკოცა.
-შენ ჩემი ზე პოზიტიური უსიმპატიურესი და უთბილესი ხარ სანდრინიო._უთხრა და მანაც იგივე გაიმეორა.
-უსიმპატიურესი?_იკითხა სანდრომ
-მჰ_დაეთანხმა ანა.
-ანუ ყველაზე სიმპატიური ქმარუ გეყოლება.
-რაღაც ძალიან დარწმუნებული ხარ შენს თავში.
-დიახაც...იმიტომ ,რომ მინდა სულ ასე ვიყოთ და მინდა რომ ჩემი იყო.
-მეეც_უთხრა და მთელი ძალით ჩაეხუტა.
დემე და მარიამი
-ავდგეთ რა მშია.._წამოიძახა მარიამმა.
-კარგი მარუს....მაგრამ შხაპის მიღება არ გინდა?_ირონიულად გაუღიმა.
-კი..მაგრამ ძალიან დაღლილი და მოთენთილი ვარ.
-მოდი ჩემთან უთხრა და მჭიდროდ მიიკრო..უცბათ წამოხტა და სააბაზანოში შევჯდა მარიამმი უკვე კისკისებდა დემემ დუშის ქვეშ მიიყვანა და ტანსაცმელის გახდა დაიწყო თან კიცნიდა...
-ისე კარგად გამოგაფხიზლებ და მოვაგვარებ ყველაფერს გაკვირვებული დარჩები._უთხრა და ტუჩები ყელზე ჩააცოცა.

------------------------------------
ყვაელაფერი ძალიან კარგად უფროსწორად იდეალურად იყო..ასე გავიდა ერთი... თვე ანაც და სანდროც ქორწილს გეგმავდნენ...ერთ თვეში..დემეც და მარიამოც უზომოდ ბედნიერები იყვნენ....სიყვარული აცოცხლებდათ და აბედნიერებდათ..


ერთ საღამოს ორივე ჩვეულებრივად სამხურიდან მოდიოდნენ დემემ მარიამს მანქანის კარები გამოუღო, უცბად მარიამმა თავბრუსხვევა იგრცნო და წაბარბაცდა დემეტრეს ძლიერი მკლავები რომ არა დაეცემოდა.
-მარიამ..კარგად ხარ?_შეშინებულმა ჰკითხა.
-კი...კი თავის ქიცინით..უთხრა.
-------------------------------------------------

მარიამი მთელი გზა დაძაბული იჯდა არიცოდა რამოხდა შეეშინდა ადრე ასეთი არაფერი არ მოსვლია...პირიქით სრულიად ჯანმრთელია...დემეტრესაც არდარჩენია შეუმჩნევლად მარიამის ცვალებადობა და ჰკითხა.
-რაგჭირს მარუს?_მის გამხიარულებას შეეცადა დემეტრე.
-არვიცი.._უთხრა...და
თბილად გაუღიმა.
-ექვსი საათია წამო ექიმთან წავიდეთ და შენც დაისვენებ...და მეც აღარ ვინერვიულებ..შენ რომ ასეთს გხედავ მეც ცუდად ვხდები...კარგი მარუს?.._გაუღიმა და სახეზე ხელი ნაზად ჩამოუსვა.
-კარგი...დემე_მიყვრარხარ._მის ბავშურობაზე დემეს ჩაეღიმა.
-მეეც მარუს._დემემ მხიარულად მიუგო თვითონაც არიცოდა რატომ იყო ასე მხიარულად უბრალოდ სულელივით მთელი გზა იღიმოდა.
-მოვედით._კარები გამოუღო მარიამს..წელზე ხელი მოხვია გულ-მკერდზე აიკრო..და შუბლზე აკოცა.
მოსაცდელში მიასწავლეს სად უნდა მისულიყვნენ დემეტრემ თავისი ვინაობა ,რომ ახსემა ყველა უცბათ მოლბა...ურიგოდ გაუშვეს და პირდაპირ ექიმის კაბინეტისკენ მოუწოდეს....კარებზე დააკაკუნეს და შევიდნენ ექიმი წრფელი ღიმილით შეეგეება...დემეტრემ მოახსენა ყველაფერი..უთხრეს დაგველოდეთო ერთი საათი ელოდნენ მარიამი..დემეს ეხუტებოდა და ცქმუტავდა..ბოლოს ექიმმა კაბინეტი შემოაღო და ანიშნა მისმინეთო.
-საგანგაშო არაფერია..._ორივემ ღრმად ამოისუნთქა.
-პირიქით..ძალიან კარგი ამბავი მაქვს_თქვენი მეუღლე ორსულად არის.-ახარა ექიმმა._მარიამმი გონს ვერ მოსულიყო ისევ დემეტრემ მოხვია წელზე ხელი და ჰჰაერში აიტაცა....თვალები და სახე დაუკოცნა. ექიმს მადლობა გადაუხადეს და კაბინეტიდან გამოვიდნენ.
მთელი გზა დემეტრე მარიამს თვალს არ აშორებდა მარიამიც გაცისკროვნებული თვალებით შეჰყურებდა და ყურებამდე იღიმოდა.
--------------------------------------
-დემე...ის ნამცხვარი გვააქვს მე რომ მიყვარს?_ძაან მომინდა._უთხრა და ისევ გაიკრიჭა.
-ვიყიდოთ..._მანაც მხიარულად მიიუგო სახე გაბადრული გადმოვიდა მანქანიდან...ცოტა ხანში პარკებით დატვირთული მოაბიჯებდა...მარიამს მისი დანახვისას სახეზე ღიმილი მოეფინა.
-რამე ხდება და მე არვიცი?_ორაზროვნად იკითხა მარიამმა.
-პირველი ჩემი დედიკო მინდა კარგად იყოს და მეორე ჩემი ბიჭი...ამიტომ მინდა...,რომ არაფერი მოაკლდეთ.
-კარგი..მაგრამ რაიცი რომ ბიჭია._ცოტა გაოგნებულმა იკითხა.
-ვიცი.._ნიშნის მოგებით უთხრა და თვალი ჩაუკრა.
სახლში კისკისით შევიდნენ ძალიან ბედნიერები იყვნენ უზომოდ...ყველა გამოხედვაში მიხვდებოდა ადამიანი რამდენად მნიშვნელოვანი იყვნენ ერთმანეთისთვის...დემეტრემ ყველაფერს ადგილი მიუჩინა მარიამს მოუწოდა ოთახში ადი და სანამ არ მოვალ არ ადგეო..მარიამმაც რეკორდულ დროში შხაპი მიიღო..და გრძელი მაისურის ამარა საწოლში შეწვა..დემეტრე ლანგრით ხელში ოთახში შემოვიდა...იქვე ტუმბოზე დადო და სააბაზანოს მიაშურა..მარიამს დაუბარა ნამცეცი არდატოვოო მანაც არ დააყოვნა უთქმელადაც იზამდა...დემე სააბააზანოდან შარვლის ამარა გამოვიდა და მარიამს მიუწვა ხელი წელზე მოხვია და მასზე დააწვინა...მოკალათდა და ხელი მუცელზე მოხვია თან მუცელს ეფერებოდადა თან ტუჩებს მარიამის ყელში დააცოცენდა.
--------------------------------------------------
ანა და სანდრო

-როგორ ხარ ??_დაურეკა სანდრომ ანას.
-მენატრები._ამოიტირა ანამ._რამდენი ხანი იქნები კიდე საფრანფეთში?._ამოიკრუსუნა ანამ.
- ერთი კრი კვირა და წამოვალ კარგი?_უთხრა სანდრომ...და ჩაიღიმა....არადა სანდრო უკვე მანქანაში იჯდა და ანას სახლისკენ მიდიოდა.
-მოიცა წავედი კარებზე ზარია ალბათ ელენე მოვიდა მერე დაგირეკავ..კარგი?_ამოიკრუსუნა.
-კარგი.
კარებთან მივიდა და გააღო თან შემოსვლასაც არ დალოდებია ისე გაბრუნდა და დივანზე გაწვა თავი ბალიში ჩარგო და ტირილი განაგრძო ეგონა ელენე იყო..ელენე დაინახა ,მაგრამ უკან სანდრო იდგა..გიორგიმ მოიყვანა სანდრო მანქანა აქ ჰყავდა ამიტომ ელენესაც სთხოვა მომატყუებინეო.
-ელე..აღარ შემოდიხარ იკითხა და თვალები ისევ დახუჭა...სანდრო მიუახლოვდა...ანამ ნაცნობი სურნელი იგრძნო მაგრამ იფიქრა ისე მენატრება მელანდებაო,ამიტომ თვალები არ გაუხელია სანდრო მივიდა და ანა ხელში აიტაცა ახლა იკადრა ანამ თვალების გახელა..უცბათ შეჰკივლა.
-მატყუარა!_ამოიტირა და სანდროს უფრო მიეკრო._არ შეგეცოდე_ისევ ტუქსავდა.
-რომ შემეცოდა იმიტომ ვარ აქ თორემ ვიქნებოდი იქ ლამაზ გოგოებთან ერთად._ანას ყურში ცუდად მოხვდა "ლამაზ გოგოებთან" ერთად.
-რა ლამაზი გოგოები?_ჰკითხა და დაეჯაჯგურა ჩამომსვიო.
-ოოხ დაიჯერა..კაი რა_კვლავ იცინოდა სანდრო.
-დღეში ორი ტყუილი ძალიან ბევრია სანდრო!_უთხრა და ცხვირი მის კისერში ჩარგო თან მისი საყვარელი სურნელი შეისუნთქა...-აღარ! აღარასდროს აღარ გაგიშვებ!_ტირილს არ წყვეტდა.
-ეგ შენ ვერ მომიშორებ_ისევ იცინოდა სანდრო._კაი რაგატირებს აქ ვარ.._ჩასჩურჩულა და მის ბაგეებს წაეტანა..როგორ მონატრებია..ეს სურნელი ეს ქალი..რა სხვა ქალი!? გიჟდებოდა ისე ენატრებოდა ქუჩაში გამომწვევ ქალებს რომ ხედავდა თვალებს როგორ,უჟუჟუნებდნენ ...სანდროს სულ არ აინტერესებდა...ანა სხვაა არის მისთვის..სხვა სამყაროა..მისია და ასე იქნება.
-შენს გარეშე ვეღარ ვძლებ სან.._ამოიკრუტუნა საყვარლად.
-არც მოგიწევს გაძლება სულ შენთან ვიქნები...სადაც მე იქ შენ..სადაც შენ მეც იქ!_იმიტომ რომ მიყვარხარ!!!!უზომოდ!!!_თან ამას ეუბნებოდა და თან რიტმულად აყოლებდა ხელებს ხერხემალზე.
-მპირდები?_ძლივს თქვა.
-კი გპირდები.
.........


მარიამი და დემეტრე

მთელი ხუთი თვე არ გაუწვალებია მარიამს დემეტრე მაგრამ უკვე მეექვსედან უკვე ნამდვილ ორსულს გავდა..მგრძნობიარე...განსაკუთრებით ტკბილეულს თხოულობდა დემეტრეც მორჩილად იტანდა მისი ცოლის გამოხტომებს.....მარიამსაც ერთი გასასამართლებელი წინადადება ჰქონდა "შენი ბიჭი თხოულობსო"...ხო ბიჭი იყო ექიმთან სქესი დაადგინეს.....თავიდან მარიამი ვერ იჯერებდა დემეტრე როგორ მიხვდა თავიდანვე თქვა ბიჭიაო....შემდეგ ექიმმაც რომ დაუდასტურა დაიჯერა.
ძალიან ბედნიერი იყო დემეტრე გაბერილი მარიამის ყურებისას უნდოდა ის გამობურცული ტუჩები სულ დაეკოცნა...რამდენი ქალი არ ყოლია მაგრამ არცერთთან არუგვრძნია ასეთი არაფერი უბედნიერესი იყო...იპოვა ის ვინც უზომოდ უყვარდა და უკვე ის პატარაც ძალიან უყვარდა...ოთახზე ზრუნვაც დაიწყო უკვე იმდენი რამე იყიდეს რომ პატარას თავზესაყრელად ექნება ყველაფერი..."დემეტრე მამის ამპულაში"...ყოველთვის ეცინება მარიამს...მარიამს უზომოდ უყვარს ბავშვები მისი თანამშრომლების შვილებს რომ ხედავდა წარმოიდგენდა როგორი დედა შეიძლება იყოს მაგრამ ეხლა სულ სხვაა..მასში კიდევ ერთი არსება არის რომელიც სიგიჟემდე უყვარს...ხშირად ელაპარაკება..მუცელზე ხელებს ისვამს და ასე ეფერება ცდილოფს არაფერზე არინერვიულოს და დემეტრესაც თავი არმოაბეზროს
სულ გრძელი მაისურებით დადის სასაცილო ჩუსტებით..ხან შოკოლადი უჭირავს ხან წვენი..ტკბილეულზე ხომ აფანატებდა ეხლა კი გიჟდება...დემეტრე დასცინის ცოტა ხანში შემომეჭმევიო ამდენი ტკბილს რომ ჭამ უკვე შენთვითონაც შოკოლადივით ხარო..ესეც იბუსება და მერე დემეტრე ირიგებს კოცნით...სულ მათთან ერთად არის სამსახურიდან ადრე მოდის თავქუდმოგლეჯილი... სულ მუცელზე ეფერება მარიამს და ყელში დააცოცებს ტუჩებს...აგიჟებს ამ ქალის სურნელი...ისეთი ბავშური და საყვარელია გონია ორი შვილი ყავს..ალბათ უფრო ორსულობის გამო არის ასეთი საყვარელი მარიამმი...ალბათ როგორ მოუხდება ბავშვი...ერთი სული აქვს როდის დაიჭერს მის ბიჭუნას....სახელიც მოიფიქრეს ანდრეა...ორივეს მოსწონს ......დემეტრე უკვე ყველაფრისთვის მზად არის დაიფიცა რომ მარიამს დაეხმარება.....ასე არიან ტკბილად...





მთელი დღეები ასე იყვნენ ტკბილად და თბილად....ისინიც ქინქლაობდნენ მაგრამ ხომ გაგიგიათ ცოლ-ქმრის ჩხუბი ბრიყვს მართალი ეგონაო....სიყვარულის ცეცხლი წვავდა ორივეს.


ერთ საღამოს დემე სამზარეულოში ჩავიდა მარიამმა სთხოვა ოთახის ტემპერატურის წყალი ამომიტანეო ...დემეც ჩავიდა ერთ ორ წუთში მარიამის განწირულმა ყვირილმა აიკლო სახლი ..როგორც სჩანს მარიამს მშობიარობა დაეწყო..ხელშიაიტაცა და პირდაპირ საავდმყოფოში მიაქანებდა მანქანას...გზადაგზა გადახედავდა...უცბათ პალატაში შეიყვანეს დემეტრე კი გახევებული დატოვეს...ნერვიულობდა?! უზომოდ...კივილის ხმა რომ გაიგო კინაღამ იქვე მოკვდა სანამ კიბეებზე ავიდა მარიამმი ამ მდგომარეობაში ,რომ დაინახა გაგიჟდა...მის ასეთ სახეს რომ ხედავდა ეგონა დანით სერავენო ისე სტკიოდა მასაც...უზომოდ ინერვიულა ყველას დაურეკა...ანა და სანდრო ელე და გიო იქ იყვნენ ოც წუთში ბუშტებით ხელში...ექიმი ორ საათში გამოვიდა და ახარა.
-გილოცავთ ორივე კარგად არის_დემეც ბედნიერი სახით ექიმს გადაეხვია.ექიმმა თქვა შეგიძლიათ შებრძანდეთო....შევიდა და რას ხედავს მარიამს აქედან და მეორე მხრიდან ბიჭები ჰყავს შემოწვენილი..ორი..ტყუპი...მარიამმა გაბადრული გადახედა და...უზომოდ გახარებულმა გაუღიმა აი ასე უზომოდ გახარებული წარმოიდგინეთ.
დემე ჯერ მარიამთან მივიდა და შუბლზე აკოცა თან ჩასჩურჩულა.."როგორ შემაშინე პატარავ"....შემდეგ მის ბიჭებს ცოტა მიეთამაშა...და ყველა შემოუშვა ანა და სანდრო,ელე და გიო მხიარულად შემოვიდნენ.გილოცავთ ყველამ წამოიძახა ერთხმად და მარიამს და დემეს გადაეხვივნენ .სანდრო ისევ აცინებდა ყველას და ამხიარულებდა.
-აუ ერთი არ გვყოფნიდა და ეხლა სამი დაშნიანი უიმე...(დემეტრე დაშნიანი)
-წერეთელი გამასწარი რა..!!_მოჩვენებითი სიბრაზით უთხრა..დემემ.
-ჩვენც გვაქვს სიურპრიზი_წამოიძახა ანამ ...სანდრომ თვებით ჰკითხა რაო...რადა...ჩვენს ბიჭუნებს მალე ახალი მეგობრები ეყოლებათ...სან ორსულად ვარ.._სანდრო იდგა და ვერ აღიქვდა ნათქვამს ანას მუცელს ხელებს უსმევდა და ლუღ
ლუღებდა შემდეგ ხელში აიტაცა და ააფრიალა...ყველამ მოულოცა...გიოს და ელესაც ნიშნობა ჰქონდათ მალე და ასე ერთი მთლიანი ოჯახი იყვნენ.

__________________________________
კაი რა მამი ჩემი ლომები არხართ დამაცადეთ მვცეფერები ცოტა დედიკოს და მერე მიგხედავთ.._ბუზღუნით საყვედურობდა დემე შვილებს.
-დემე...ნუხარ ბავშვი._მოჩვენებით გაუწყრა მარიამი.
-დაკვირვებული ვარ რომ გეხები...ტირილს იწყებენ განსაკუთრებით ანდრია...ვერ გავიგე და ან ძმა არ უნდათ?_სულ სიცილით ლაპარაკობდა..და ანდრიას ეთამაშებოდა..მარიამს გადახედავდა და პატარა გიორგისაც გაუღიმებდა..მარიამს მიუახლოვდა და ჩასჩურჩულა..."შენ ჩემი ხარ ლამაზო"...და მუდამ ასე იქნება.


--------------------------------------------
-დე დე...გიომ თოჯინა წამართვა..._მისაღებში ტიტინით გამოვიდა პატარა ლურჯთვალა გოგონა და ანას კალთაში ჩაუჯდა.
-არაუშავს ლიზა.._მეორე აიღე დედი.._ამდროს მამაზე აბღოღებული გამოვიდა გიო და ანდრიაც უკან მოჰყვა...სამივე ხარხარებდა და მარიამის ძახილით მისაღებში ძლივსძლივობით გადიოდნენ...
სანდრო კი მის ლიზას და ანას ეხუტებოდა..მარიმი სუფრას შლიდა გიო და ელე კი მათ მათეს რომელიც სიარულს ეხლა სწავლობდა წამით თვალს არაშორებდნენ ყველა სუფრას შემოუსხდა ბავშვებითურთ...მხიარულობდენ აქ ვერ ნახავდით მოწყებილობას...
სევდას......
იმედგაცრუებას..
აქ პოზიტივი..
სიყვარული..
და სიხარული იყო...
გისურვებთ ასეთ ცხოვრებას და სიყვარულის პოვნას.
სიყვარული ასეთი რამარის
მის გარეშე ყველაფერი არაფერია მაგრამ მასთან ერთად არაფერი ყველაფერია...
ცხოვრება ხალისიანი და აზრიანი ხდება..
არაქვს მატერიალურ მხარეს მნიშვნელობა თუ გიყვარს...
არდაგტოვებს და მუდამ შენთან იქნება....
თუ დაგტოვა ნამდვილი
არიქნება...
მეც უზომოდ ვარ ერთზე უიმედოდ შეყვარებული და ეს მაცოცხლებს.... მიყვარს..
ყოველ წამს!
მინდა გითხრა ,რომ მსურს!
მოგახსენო სიტყვა ყოველ წუთს!
რომ უყვარხარ ...უყვარხარ ჩემ
გ უ ლ ს!
ავტორი:heartbeat
დასასრული....
-----------------------------------------
გთხოვთ დააფიქსიროთ თქვენი აზრი...
ჩემი პირველი ნორმალური ისტორიაა....
მიყვარხართ!...
თქვენი ჰართბითი!