ფულზე ღირებული 8 თავი
დივანზე მძინარე ყიფიანს რომ მოკრა თვალი გაეღიმა... როგორ უნდოდა ახლა მისულიყო და მაგრად ჩაკვროდა გულში,ისე როგორც გუშინ თავად ყიფიანი ეხვეოდა. საბანი ფრთხილად გადაწია და თითის წვერებით შეეხო ცივ იატაკს...ისევ გააჟრჟოლა ნატიფ სხეულს... სააბაზანოში შევიდა და თავი მოიწესრიგა, უკან დაბრუნებულს კვლავ მძინარე ყფიანი რომ დახვდა მისკენ წავიდა და ხელით ფრთხილადშეეხო... -დათო...დათო...-ფრთხიად შეაღვიძა ბიჭი კატომ. დათომაც ცოტა ხანში ზანტად გაახილა თვალები და აი ასე უბრალოდ ერთმანეთს გადაეყარნენ მათი თვალები. და იცით რა იყო ყველაზე მაგარი?!-არცერთის თალებში სითბოს და სიყვარულის გარდა არაფერ იყო... -დილამშვიდობისა-გონს ისევ დათო მოვიდა. -დილამსიდობისა-გაეღიმა ეკოს. დათომ საათს დახედა-ბარემ ერთად წავიდეთ სკოლაში კარგი?-დათო. ჯერ ეგონა მოესმა... მერე გაახსენდა რომ გუშინდელიდან ერთმანეთს უფრო დაუახლოვდნენ...გუშინწინდელიდან რომ დათო აღარ ამცირებს და აღარ ეზიზღება,მაგრამ დღეს სკოლაში... ღმერთო იქ ხომ უამრავი ბავშვია... დატოს ძმაკაცები... -თუ შენ ასე გინდა... ჩაის დალევ?-ეკო... -აჰამ... სანამ გააკეთებ მე სააბაზანოში შევალ-დათო. -კაი...-ეკო. ეკო სამზარეულოში გავიდა და ჩაიდანი ქურაზე შემოდგა...პურიც შხუხა და ჯემი გადაუსვა ზემოდან...შემდეგ თეფშებზე დაალაგა და მაგიდაზე დააწყო. წიგნების ჩალაგებას რომ მორჩა მისი ტელეფონიც აწკრიალდა.. ეკრანზე კვლავ სანდროს ფოტო იყო და ისევ ღიმილი მოჰგვარა გოგონას სახეზე. -ალო..-ეკო -როგორ არის ჩემი პრინცესა?-ღმერთო მისი ხმაც კი როგორ უყვარს ეკოს. -კარგად სან, შენ როგორ ხარ?-ეკო. -მეც ვარ რა... გადამღალეს უკვე-სანდრო. ამ დროს დათოც გამოვიდა... რაღაც ნაირი სახეე კი მიიიღო რომ დაინახა ეკო ტელეფონზე რომ საუბრობდა... -ეკო მოიცა ახლავე მოვალ კარზე არიან-სადნრო... -ვინაა?-დათო. -სადნროააა-მხიარულად ჩაილაპარაკა ეკო,. ოხ ეკატერინე შენ ხომ არ იცი რა დაემართა ამ ვაჟბატონს სანამ ვინაობას გაიგებდა... -აჰამ...მე კკი არ დამირეკავს ეგ მაიმუნი-გამოისწორდა ბიჭს ხასიათი სიგნალიზაცია ფრომ გამოირთო -ეკო ვის ელაპარაკები?-გამოსძახა ყურმილიდან სანდრომ, -დათოა სან აქ...-ეკო. -ესე ადრე გაიღვიძა და გამოვიდა?-გაკვირვება დაეტყო სანდროს ხმაში. -არა აქ დარჩა წუხელ-რაღაც ნაირად თითქოს შერცხვა სანდროსი... -აჰა,... ძალიან კარგი. კარგი ეკუნა წავედი ეხლა და საღამოს მანდ ვარ ბუშტიიი-სანდრო, -კაი სან, ჭკვიანად-ეკო -ხმაურიანი კოცნის ხმა გაისმა და ეკოსაც გაეცინააა... დათოს ღმილიან სახეს რომ წააწყდა შერცხვა და სიცილი შეწყვიტა... -მოდი დავლიოთ ჩაი თორემ გაცივდა-ეკო... მერე მიუსხდნენ სუფრას და ჩუმად დალიეს ჩაი... ეკო ისევ ფიქრებში იყო... ეს გოგო იმდენს ფიქრობს აუცილებლად უნდა ვუწოდო ფიქრის დედოფალი.... მოკლედ აი ასე ფიქრობდა ჩვენი ფიქრის დედოფალი რომ უცებ რაღაც სასაცილო ხმა გამოსცა,როდესაც ჩაის სვავდა... როგორ შერცხვა... თავი ჩახარა ლოყების სიწითლე,რომ დაეფარა... დატოს სიცილის ხმა რომ მოესმა თავი მაღლა აწია და მასზე წითელი დათო დაინახა... ცოტა ხანში მოსასულიერებელი გახდებოდა... ცოტა ხანს უყურა ეკომ და მერე ვეღარც თავად შიკავა თავი და სიცილი წასკდა... -ვაიჰ ეკო ეს რა ქენიი-მძლივს მოითქვა სული დათომ. -ო... კი არ მინდოდა ძალით...-წარბები შეკრა ეკომ -წავედით თორემ დაგვაგვიანდა...-საათზე მიუთითა დათომ და მაშინვე წამოდგნენ... ეკომ ჩანთა აიღო და კარისაკენ წავიდნენ... -არა ისე მართლა რა ქენი ჰა...-სიცილიტ ჩაილაპარაკა დატომ და ხელი გადახვია გოგონას... -დათო...-ჩაიდუდღუნა ეკომ. -კაი ვჩუმდები....-სასაცილოდ გაისვა თითები ტუჩებზე და მანქანაში ჩაჯდა... რაც უფრო უახლოვდენოდნენ სკოლას მით უფრო ნერვიულობდა ეკო... ცდილობდა რომ არ შეემჩნია,მაგრამ დათოს რამეს გამოაარებს კაცი?! -ეკო ნუ ნერვიულობ...-დათო... ეკოს ხმა არ გაუცია... ვერაფერს ეტყოდა. სკოლასთან რომ გააჩერა დათომ მანქანა ი გაათავა ერთი სიკვდილი... ახლა ისე უნდოდა დათოს მანქანასი ჯდომა,როგორც არასდროს... ძალა მოიკრიბა და გადავიდა... ეკოს მანქანიდან გადასვა და ყველას დაჟინებული მზერა ერთი იყო... ჯერ სანდრზე ატყდა ერთი ამბები და აი დათო ხო საერთოდ... დატოც ჯიუტად რომ ეკოს გვერდიდან არ შორდებოდა?! -დათო... ყველა ჩვენ გვიყურებ-ამოიჩურჩულა ეკომ და მასზე ერთი თავით მაღალს ახედა. -ხო და გვიყურონ...-გაიღიმა დათო და ეკოს ხელი გადახვია... როგორ ესმიანოვნა ეკოს დათოს ეს საქცვიელი,მაგრამ ისიც კარგად იცის რომ დათოს თავი ძმაკაცებთან აერევა ურთიერთობა... დათომ საკლასო ოთახამდე მიაცილა ეკო და შესვლისას თავზე აკოცა... -გაკვეთილების ბოლოს დაბლა დაგელოდები კაი?-დათო. -კაი...-გაეღიმა ეკოსაც. საკლასო ოთახში შესულს ერთ ჯგუფად შეჯგუფებული გოგოები დახვდნენ,რომლებიც აშკარად ეკოზე ჭორაობდნენ,მაგრამ ახლა უკვე ნაკლებად ღელავდა ამაზე ეკო... ახლა მას ორი დამცველი ყავდა დათო და სანდრო... დიდ დასვენებაზე ეკოსთან მისი კლასელი გიო მივიდა. ჯერ გაუკვირა ეკოს ამას საერთოდ ხმა არ გაუცია ჩემთვის და ახლა რამ მოუარაო... -ეკა დათო გელოდება ეზოში -უთხრა მკვახედ და მაშინვე გაეცალა კლასს... ეკოს კი გაუკვირდა,მაგრამ ამ ბოლო დროს იმდენი გასაკვირი რამ ხდება მის ცხოვრებასი რომ გადაწყვიტა ესეც ერთ-ერთად ჩაეთვალა და დაბლა ჩავიდა... სკოლის ეზოში უამრავი ბავშვი ერეოდა... ყველას კი რაღაც ფურცელი ეკავა ხელში.... მაშინვე იგძნო ეკომ გულზე ჩხვლეტა...რამოდენიმე ნაბიჯი კანკალით გადადგა...უკვე აშკარად ესმოდა ხალხის სიცილი და მისკენ გამოშვერილ ხელებს ხედავდა...გაურკვევლობაში იყო... ვერაფერს ხვდებოდა...მის წინ დათოს ძმაკაცი ვახო რომ დადგა და ვიღაცას დაუძახა სიცილით... შემდეგ კი ახალ მოსულ ანის ხელში დაჭერილი ფურცლების კონიდან ერთი რომ ააცალა და ეკოს სახეზე აააფარა აი მაშინ შეწყვიტა ეკოს გულმა ფეთქვა...ცრემლები მოაწვა... სუნთქვა შეეკრა... -დათოს საჩუქარია ეკუნ ხო მოგეწონა?-გაისამ ანის ხმა... იქვე ჩაიკეცა ეკო... ვერაფერს ამბობდა უბრალოდ მწარედ ტიროდა... უნდოდა აქვე მომკვდარი, მომკვდარიყო და დასრულებულიყო ყველაფერი... ვერ იჯერებდა რომ ეს დათომ გაუკეთა...ბიჭმა,რომელიც უყვარს.... დიახ უყვარს... ძირს დაგდებულ ფოტოს დააკვირდა სადაც შიშველი ქალის სხეული იყო გამოსახული სახეზე კი ეკოს სასკოლო ჟუტნალიდან ამოჭღილი ფოტო იყო მიმაგრებული... ქვევით დიდი წითელი შრიფტით წაიკითხავდით ; " აი რას მალავს მოკრძალებულ ტანსაცმელში ეკატერტინე" აქეთ-იქეთად ესმოდა მისი სკოლელების წამოძახილები; "მაგარი ნაშა ხარ ეკა" "ამ საღამოს რას აკეთებ?". "ერთ ღამეში რამდენს იღებ?" მხოლოდ სიკვდილი უნოდოდა ეკოს... მეტი არაფერი.., მას ხომ არაფერი დაუშავებია... რატომ?! რატომ ექცევიან ასე სასტიკად,ასე უსამართლოდდ?! ეს?! ეს ხალხი არაა... ეს ბრბოა!... ბრბო,რომელსაც საკუთარი აზრია არ გააჩნია... ბრბოა ნატვირის ხეშიც რომ დაღუპეს მარიტა... ის ღვთაება რომ დაღუპეს იმ დროში... მერე ხომ ინანეს?! მაგრამ მერე აზრი აღარაფერს აქვს... მე!... მე არ მივცემ მათ საშუალებას რომ ისევე მოექცნენ ეკონას... ის არ გახდება ბრბოს მსხვერპლი!... დათოს მიუახლოვდა მისი ძმაკაცი და სიხარულით გაუწოდა ფურცელი... დათომაც სიცილიტ გამოართვე იფიქრა რომ ბიჭებმა ისევ რამე იმაიმუნეს მასწავლებლებზე,მაგრამ ფურცელზე ეკოს ფოტო რომ დაინახა... ღმერთო მას სულ დაავიწყდა ყველაფერი, ყველა ძარღვი დაებერა... მაშინვე სწვდა ვახოს და ძირდა დააგდო... ურტყავდა გამეტებით... ისე რომ თავად სტკიოდა ხელები... ხალხი რომ შიშისგან მიმოიფანტა მიეყინა ყიფიანს ძირს მჯდომარე გოგონაზე მზერა...რომელიც იჯდა და მწარედ ტიროდა...გონება დაკარგულ სულ სისხლიან ვახოს მძლივს მიანება თავი... ესეც ეკოს გამო... ერთი დააფურთხა "ძმაკაცს" და ეკოსაკენ წავიდა... აშაკრად იყო გამოყოფილი ხალხთა რიგს დატოს სამეგობრო... დათო ეკოსთან მივიდა და მოეხვია... -გეფიცები ვაზღვევინებ ჩემო პატარავ გეფიცები....-უჩურჩულა ათომდა გოგონა ხელში აიყვანა...მისი მეგობრებისაკენ მიბრუნდა და ზიზღიანი მზერა მოავლო მათ... -არცერთი სიტყვის თქმა არ გაბედოთ მასზე...თქვენ მის ფეხის ფრჩხილადაც კი არ ღირხართ... დლახვროს ეშმაკმა ჩემი სახელიც კი აღარ ახსენოთ თქვე ნაბიჭვრებო!...-დაიღიალა დათომ და ხალის ბრბო გაკვეთა... მანქანაში ჩასვა ეკო,რომელივ გრძნობაზე არ იყო... შემდეგ თვითონაც მიუჯდა საჭეს და მთელი სიჩქარით გააქროლა მანქანა... ეკო სავარძელზე მოკუნჭული იჯდა და გაუჩერებლად ტიროდა...დათო რომ უყურებდა ასეთ მდგომარეობაში მყოფ ეკოს სულ უფრო და უფრო უცნდებოდა მისი თითოეული ძმაკაცის მოკვლის სურვილი. ეკოს სახლთან გააჩერა მანქანა. კარი გამოუღო და კვლავ ხელში აიყვანა გოგონა... სახლში შეიყვანა და საწოლზე დააწვინა... აქეთ-იქეთ ნერვიუად დადიოდა დათო და იმუქრებოდა...იგინებოდა.... ვერ იჯერებდა რომ ამდენი გაბედეს მისმა მეგობრებმა...ყოფილმა მეგობრებმა!... უყურებდა ათრთთოლებულ ეკოს და თავი ეზიზღებოდა... მასთან მივიდა და ეკოს წინ ჩაიმუხლა... ხელზე აკოცა და იგრძნო როგორ გამალებიტ კანკალებდა გოგონა... კიდევ უფრო დაეწვა გული... -ეკო... ეკო შემომხედე-გოგონას სახე ხელებსი მოიქცია და თვალებში ჩააჩრდა...-ჩემო პატარავ შენ სიცოცხლეს გეფიცები ვაზღვევინებ...-შუბლზე აკოცა ეკოს და გულზე მიიკრა... ეკო ხმას ვერ იღებდა... -მოდი ჩემთან...-საწოლზე მიწვდა დათო და ეკოც გულზე მიიკრა...-არ იტირო გეხვეწები რა... ჩემო პატარავ არ იტირო...-ნაზად ეფერებოდა ეკოს თმაზე და დრო და დრო თბილ ამბორს უტოვებდა...- ტირლში გადაღლილს ეზინებოდა,როდესაც დათოს ხმა ჩაესმა-შენ სიცოცხლეს გეფიხები ჩემო ეკო ვაზღვევინებ-მერე არაფერი ახსოვს ეკოს,დათოს მკერდზე ჩამოეძინა.... თვალი რომ გაახილა საწოლში მარტო იწვა, დივანზე კი სანდრო იჯდა,რომელსაც თავი ხელებში ქონდა ჩარგული... -სანდრო....-ჩახლეჩილი ხმით მძლივს დაუძახა ეკომ. სანდრო მაშინვე წამოდგა და ეკოსთთან მივიდა.... ძლიერად მოხვია ხელები....- -არ იტირო ეკუნ გეხვეწები არ იტირო რა..- სანდრო. -სან... დატო სადაა? დათო სადააა-ისევ წამოუვიდა ეკოს ცრემლები... -არ ვიცი.... კარი მან გამიღო უცებ მითხრა ეკოს მიხედეო და გარეთ გავარდა.... ვურეკავ და არც მპასუხობს...-სანდრო. -ღმერთო არა... არა სანდრო გეხვეწები დამეხმარე რა...-ტიროდა ეკო და სნადროს ეხვეწებოდა... -რაით დაგემხარო ეკო მითხარი გეხვეწები... მითხარი რა მოხდა....-სანდრო. -სანდრო მის ძმაკაცთან წამიყვანე, გეხვეწები სწრაფად წამიყვანე, გევედრები....-ეკო -კარგი ოღონდ დაწყნარდი...-სანდრო.... ეკომ ცრემლები მოიწმინდა თავი დაუქნია და ფეხზე წამოხტა... მალევე ჩასხდნენ სანდროს მანქანაში... -სანდრო გეხვეწები იჩქარე რა...-ტიროდა ეკო... თან ცდილობდა დათოსთან დარეკვას,მაგრამ ყოველი ზარი უპასუხოდ რჩებოდა.... სანდრომ მანქანა შეაჩერა და მაშინვე გადახტა ეკოც... სახლის კარი მაშინვე შეხსნა და დაინახა როგორ სცემდა დათო მის ძმაკაც გიოს... სწორედ ის იყო ამ ყველაფრის ავტორი.... ძირს დაგდებული ბიჭი უკვე გონს აღარ იყო... კარში გაშშბული იდგა ეკო... უცებ დაინახა როგორ წავიდა დატოს მეორე ძმაკაცი დანით ხელში დათოსკენმაგარმ მერე დაინახა როგორ დააგდო ძირს ეს ბიჭი სანდრო,...დათო კვლავ არ ჩერდებოდა... ეკო გონს მოეგო და მისკენ წავიდა... ზურგზე შემოხვია ხელებიდა... -დატო გეხვეწები გაჩერდი, გეხვეწები დაჩერდი...-ყვიროდა ბოლო ხმაზე ეკო და ცდილობდა დათო შეეჩერებინა.... -დათო გევედრები.თუ ოდნავ მაინც გიყვარვარ დაჩრდი რა... გევედრები გაჩერდი-ტიროდა ეკო... გაჩერდა... დათო გაჩერდა... იმ ცოცხალ მკვდარს თავი მიანება და ეკო მიიკრა გულზე... -ჩუ ჩემო პატარავ ჩუ...-თავზე აკოცა და უფრო ძლიერად მიიკრა გულზე. -გეხვეწები ასე აღარ მოიქცე გთხოვ...-ჩახრეწილი ხმიტ უთხრა ეკომ და სახეზე ნაზად შეახო ხელი... დათო მისი ხელის შეხებაზე თვალები მილულა, შემდეგ ფრთხილად შეეხო ეკოს ხელს თავისი ხელით ტუჩებთან მიიტანა და აკოცა... ორივეს დაუარა რაღაც სხვა ჟრუანტელმა... იმ ღამეს ეკოს თავის საწოლში ეძინა...ერთ მხარეს სანდრო ეწვა და მეორე მხარეს დათო... ორივეს ხელი ქონდა ეკოსთვის ჩაჭიდებული... სამივეს მშვიდად ეძინა... მართო ხელებით კი არა სულით გადაებნენ ისინი ერთმანეთს... ------------------------------------------------------------------------------------------------ იმდენმა დამიწერეთ თუ შეძლებ 12ის მერე დადეთო რომ უბრალოდ არ შემეძლო რომ არ დამედო.... ძალიან მიყვარხართ და გულს მიხარებს თქვენი თბილი კომენტარები |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
