თბილისში დაბრუნებულს ყველფერი ისე დახვდა,როგორც დატოვა გარდა იმისა,რომ მასთან<<ნიკა>>არ იყო.თათიასთან და ბექასთან ერთად რამდენი ხანია აღარ უმგზავრია.ახლა იმ გზავრა და მთელი თვითფრინავი თავზე დაიმხეს.სასახურის საქმებზე ჩამოვიდა თბილისში ყველფერს მოაგვარებს და ეკასთან ერთად უკან დაბრუნდება გერმანიაში.თუ თუ თათიაც და ბექაც თანახმა იქნებიან ისინიც მასთან ერთად იცხოვრებენ.ეს საკითხი უკვე მისი გადასაწყვეტია.სახლში შედგა ფეხი თუ არა ეგრევე ცუდი შეგრძნება დაეუფლა.უკმაყოფილოდ გაწკლაპუნა ტუჩები და მისაღებისკენ წავიდა ჩანთა სავარძელთან დატოვა თვითონ კი მოწყვეტით დაეშვა მდივანზე.თვალები დახუჭა და თვალწინ ის ღამე წარმოუდგა.სიმწრით ხელები მატრას მოუჭირა და მათზე გადაიტანა მთელი ბოღმა და ბრაზი.ფეხები მოკეცა და გულ–მკერდთან მიბჯინა.თვალი მოავლო უზარმაზარ მისაღებ ოთახს დ უკმაყოფილების შეგრძნებამ შეაწუხა.ფიქრებიდან და მთელი აურზაურიდან ეკას ხმამ გამოიყვანა,რომელიც კედელს მიჰყუდებოდა და შვილის ცქერით სტკბებოდა.ნელა წამოვიდა ეკა შვილისკენ და მდივანთან ჩაიმუხლა ნელა მოხვია შვილს ხელები და მასთან ერთად გადაეშვა უსასრულობაში.უხეშად მოიშორა ლიდიამ ხელები და წარბშეკრულმა გახედა ეკას.

–არ გინდა ეკა დრამატიზები ძან ბანალურია.ბანალურობას ვერ ვიტან ხომ იცი არა?–მობეზრებულმა და გაღიზიანებულმა ამოილაპარაკა ბურდულმა და ფეხზე წამოდგა ნელა გასწორდა ბეჭებში და საგორიალო ჩანთას დასწვდა..გეზი კი ოთახისკენ აიღო..

–საით?–გაღიზიანება და გაოცება ერთ ხმაში დაეტყო ეკას.ერთი ჩახველა და მდივანზე დაეშვა.

–ოთახში უნდა დავისვენო.–მოკლე და კონკრეტული პაუხი გასცა ბურდულმა..მალე კი თვალს მიეფარა.

ფრთხილად შეაღო ოთახის კარი და ოთახი მოთვალიერა,როგორც დატოვა ყველფერი ისევ–ისე დახვდა.უკმაყოფილება გამოეხატა სახეზე..უხეშად მიყარა გვერდით ჩანთა და ფეხსაცმელები...ერთი მოძრაობით კი საწოლზე აღმოჩნდა..ისევ ნიკას სურნელი აქვს თეთრეულს.არა არა და არა!რატომ ფიქრობს ნიკაზე საერთოდ?უნდა ამოიგდოს თავიდან ნიკა ვსო წავიდა ნიკა აორთქლდა და აღარასდროს დაბრუნდება მორჩა ყველფერი.აახლა მხოლოდ სამსახურზე და მეგობრებზე უნდა იფიქროს.ისიც ყოფნის ჯერ,რომ კაკი არ ასვეენბს და დღეში მილიონჯერ ურეკავს აი ახლაც.

–გისმენ?–ცივი და ამავე დრო სერიოზული იყო ბურდული.მისმა ასეთმა პასუხამა ძარღვებშო სისხლი გაუყინა.

–ჩამოხვედი?–კმაყოფილება დასთამაშებდა ხმაზე ხელაიას.

–როგორც სჩანს.–სრულიად მობეზრებულმა და ძარღვებ დაბერილმა აგსცა პასუხი.

–შენი ნახვა მინდა სალაპარაკო გვაქვს..მინდა ერთხელ და სამუდამოდ გავარკვიოთ ყველფერი..–მობეზრება ეტყობოდა ახვლედიანსაც ხმაში.

–მეც..–მოკლედ მოუჭრა პასუხი და ყურმილი გათიშა..ერთი ღრმად ამოიხვნეშა და საწოლზე დაენარცხა.

დღეს ნახავს კაკის და ეტყვის რაც სათქმელი აქვს ზომიერების ფარგლებში.ყველგვარი ისტერიკების გარეშე.ისტერიკები და ბურდული ერთმანეთისგან საკმაოდ შორი შორს არიან.დაელაპარაკება ახველდიანს და მერე უბრალოდ სხვა გზა აღარ ექნება კაკის და საიდანაც ჩამობრძანდა იქითვე წაბრძანდება.არ აქვს ახლა ნამდვილად იმისთავი ვინმეს რამე უხსნას მის წარსულზე და მითუმეტეს კაკის.კაკის ერთ ნამდვილ იდიოტად მიჩნევს.მისდამი მხოლოდ სიბრალულს გრძნობს..და ამის აღიარება საქვეყნოდაც შეუძია თუმცა რა საჭიროა?პირადი ცხოვრბის გამომზიურება საქვეყნოდ.არასდროს უყვარდა პირად ცხოვრებაზე დაუბარი და ახლა ისღა აკლია ჟურნალისტების წინ კაკი ხელაისთან ურთიერთობა განიხილოს,რომელიც უკვე საზღვრებს გასცდა.ისედაც ბევრი პრობლრმა აკვს.ოღონდ სალაპარაკო მიეცეთ პაპარაცებს და რას აღარ მოიგონებენ და შეთითხნიან.ფიქრებიდან ტელეფონის ზარმა გამოიყვანა.

–გისმენ?–ტანში გაცრა ბექას ლიდიას ხმა,რომ ჩაესმა ყურმილში.ეგ კი არადა თითქოსდა დაიბნა.

–თუ შეგიძია კარი გამიღე.–სიტყვის თქმა არ აცალა ბურდულს ისე შემოგლიჯა ოთახის კარები კილასონიამ და ლოგინზე დახტა.

–ეს ბიჭი ნამდვილად არ არის ნორმალური კილასონია აწი შენი საჯდომი და მითხარი რა ჯანდაბამ მოგიყვანა აქ.–ხმა ჩახლეჩილმა და თვალებ აბრიალებულა ახედა ბექას.

–არაფერს ლიდია რას უნდა ავკეთებდე?დღეს შარის დღე მაქვს და შენ მოგაკითხე..სხვა ვერავინ ვნახე ვისთვისან ნერვების მოშლას მოვახერხეებდი...უფრო სწორად ვნახე,მაგრამ მე შენი კანდიდატურა უფრო მომეწონა....–ღიმილიანი სახით შეხედა ბურდულს მაგრამ,როცა მისი ძარღვებ დაბერილი სახეს წააწყდა გიჟივით წამოვარდა ფეხზე.

–მოგკლავ ნამდვილად მოგკლავ და ცოდვას დავიდებ!–სიტყვა არ ჰქონდა დამთავრებული ლიდიას ისე გაეკიდა დიდ კოლიდორში მორბენალ ბექას,რომელიც ოტახიდან ოტახში დარბოდა.–ისეთი სასაცილო სანახავები იყვნენ გამწარებული ბურდული და სიცილით მკვდარი კიალსონია.

–პირველი ადამიანი იქნები,რომელსაც ჩემი რისხვით მოვკლავ.–მთელს ხმაზე გაკიოდა ლიდია თან ბექას მისდევდა.

^ ^ ^

უკვე კარგა ხანია კაკის წინ ზის და ხმას არ იღებს..ესეც გამოდმებით აკვირდება და არ აშორებს თვალს ხალისობს კაკის დაბნეულობაზე.ვერ ხვდება აქ რისთვის მოიყვანა სიჩუმის გაკვეთილები უნდა ჩაუტაროს თუ რა ხდება?აქ მოვიდნენ სალაპარაკოდ და არა თვალების საჟუჟუნოთ.უსიამოვნოდ გასცრა ტანში და ჩაეღიმა..ღრმად შეისუნთქა სუფთა ჰაერი და თვალები მაგრად დახუჭა ნელა მოოეფინა სახის კანზე გრილი ნოტიო ჰაერი და ჩაეღიმა.ფეხი ფეხზე გადაიდო და მის წინ გადაშლილ ბუნებას გახედა თვალებ მოჭუტულმა.

–მისმინე მართლა არ მინდოდა ასე გამოსულიყო..–მოულოდნელად გაიჟღერა ჰაერში ხელაიას ხმამ.–თავიდან მეგონა,რომ მინდოდა შენთვის დამეკავშირებინა ცხოვრება მერე უბრალოდ არა.თავიდან მართლა ვერთობოდი შენთან თუმცა მერე არა..მერე უბრალოდ შემიყვარდი!მართლა შემიყვარდი და ვერ დაგაფასე,როცა გაგიშვი სწორედ მაშინ მივხვდი შენს ფას სწორედ მაშინ მივხვდი ჩემთვის რაოდენ მნიშვნელოვანი იყავი.

–და არც ერთი ზარი ჩემს ტელეფონზე!–რას ვიზამთ ხდება ხოლმე.–ხმაში ირონია შეეპარა ბურდულს და ჩაიღიმა.

–ვიცოდი,რომ ჩემი ნახვა არ გინდოდა არ მინდოდა უფრო შეგზიზღებოდი.შენ გგონია შენზე არაფერი არ ვიცოდი?არ გაკვირდებოდი?–ოო ღმერთო ნეტა იცოდე რა გადავიტანე შენგან წასვლით.მას შემდეგ ყველაფერი აირია ჩემში ყველფერი თავდაყირა დადგა.ისევისეთი გამოუსწორებელი ბაბნიკი გავხდი რაც ვიყავი.და დიახ გეტყვი,რომ ისევ მიყვარხარ სულ არ მრცხვენია შენთვის ამის თქმა.

–მეროგორ ვიყავი ამაზე არ გიფიქრია ხომ?–მომლოდინე თვალებით მიაშტერდა ბურდული კაკის.–რათქმაუნდა არა!

–ლიდია რომ მცოდნოდა შენ ასე შეიცვლებოდი,რომ ცოდნოდა გეფიცები გეფიცები შენგან არ წავიდოდი შეგიძლია ამას სიმხდალე უწოდო ან თუნდაც შიში მაგრამ ხოო შემეშინდა და იცი რისი?რომ დაგკარგაბდი და არ ვიქნებოდი შენთვის ისეთი მეუღლე,როგორზეც ოცნებობდი.არ მეგონა ასეთი თუ იქნებოდი მეგონა ისევისეთი იქნებოდი როგორიც ადრე..მხიარული ცხოვრებით სავსე..და რაც ყველაზე მნიშვნელოვანი იმედიი მქონდა იმ ნაპერწკალს დავინახავდი თვალში რასაც ადრე ვხედავდი მაგრამ შევცდი,მწარედ შევცდიი.–თავი დახარა ხელაიამ მერე კი მზერა კვლავ უსასრულობას გაუშტერა.

–რა დაინახე ჩემს თვალებში?–მტელი ტანით მიბრუნდა მისკენ ბურდული და თვალებში ჩაშტერდა.

–ის რაც არ მინდოდა,რომ დამენახა.გრძნობები გათიშე..ჩემს გამო მე კი ამის ღირსი არ ვარ.არანაირი ადამიანური რამ არ არსებობს შენში..შენი ხმა შენი ქცევები სულ სხვა იყო..ახლა ახლაა უბრალოდ გაქრა ყველფერი.

–რომ გავიგე წახვედი არაფერი მიგვრძვნია მართლა გარდა სიბრალულისა.შენს გამო არცერთი ცრემლი არ დამიღვრია.შენს გამო არცერთი ღამე არ გამითენებია თეთრად..თუმცაღა ბოლო ორი წელი მენატრებოდი სიგიჟემდე მენატრებოდი და მიყვარდი.მერე დროთა განმავლობაში გაქრა გაქრა ყველფერი გრძნობები მერე უბრალოდ სიყვარულიც გაქრა.მაგრამ მახსოვდი...მერერ უბრალოდ გამოვრთე გრძნობები და თავს ავუკრძალე ფიქრი.იცი არასდროს არაფერზე ვფიქრობ...შენი წერილი,რომ წავიკითხე ხომ საერთოდ ერთხელაც არ დავინტერესებულვარ იმით რატომ წახვედი და რატო მიმატოვე.ყველა ჩვენზე წერდა<<<წლის ქორწილი ჩაიშალა>>>>პატარძალია სიძემ საკურთხეველტან მაიტოვა>>და ათასი ჭორი.მაგრამ ყველაზე გასაკვირი აქედან იცი რა იყო?ის,რომ არავის არფერი მოუტყუებია სრულ სიმართლეს წერდნენ.

–ახლაც მიყვარხარ!უბრალოდ შენ არ გინდა ამის დანახავა იცი როგორ მინდოდა შენი ანხვა?სულ მაინტერესებდა,როგორ შემხვდებოდი..მეგონა,რომ ჩემი დანახვა გაგიხარდებოდა მაგრამ იმდგღეს შენთან როცა გკიტხე როგორ იყავი შენ უბრალოდ მიპასუხე,რომ<<სასმელი მინდოდა თუ არა>>შენგან მართლა არ მოველოდი ამას...აღარ იყავი ისეთი თბილი...ახლა ცივი გახდი ყველაზე ცივი ადამიანი ვინც კი შემხვედრია ჩემზე ცივიც კი.

–ცხოვრებამ გამხადა ასეთი..მეტის გაგონება და მოსმენა მართლა არ მინდა აქ უბრალოდ იმის სათქმელად მოვედი,რომ არაფრის იმედი არ უნდა გქონდეს და ჩვენს შორის ყველფერი დამთავრდა.აქამდეც დამთავრებული იყო მაგრამ მინდოდა,შენთვის თვალებში ჩამეხედა და ისე მეთქვა ეს ყველფერი.ახლა შენი ნება დარჩები თუ წახვალ..–გვერდი აუარა ლიდიამ ხელაიას და მალე თვალს მიეფარა

^ ^ ^

საწოლზე იწვა და მზერა ჭაღზე გადაეტანა გონებით კი სადღაც უსასრულობაში სადღაც ყველფრის დასასრულში იყო.არ მოელოდა კაკისგან ასეთ აღიარებას ასეთ საუბარს ასეთ გულ ახდილობას.სიმართლე თქვას გაუკვირდა კიდეც.მაგრამ დღემდე ვერ პატიოპს და იცით რატომ?ხელაიამ საკმარისად დაცინა და დამცირა საკმარისად ატკინა და მიწასთან აგსწორა მისი ბრალია ლიდია დღეს,რომ ასეთია..მისი ბრალია რომ ასეთი ცივი და გულქვა აგხდა.მისი ბრალია უკანასკნელი ძუკნასავით,რომ იქცევა.მართალია,როცა ამბობენ მაშინ აფასებ,როცა კარგავ_ო.და ასეც არის.ვერ მოუფრთხილდნენ კაკი და ლიდია სიყვარულს.
ისეთი შეგრძნება აქვს,რომ უკვე დაშვებულ შეცდომას კვლავ იმეორებს.შიში აქვს იმის,რომ ვინმე შეუყვარდება და კიდევ ვინმე დატანჯავს ისე,როგორც კაკიმ დატანჯა და სამუდამო სატანჯელისთვის გაიმეტა.მას შემდეგ კაცისთვის ზედაც არ შეუხედავ დაქორწინებაზე ლაპარაკი,ხომ საერთოდ სისულელა.ყავდა კაცები,მაგრამ რამოდენიმე სათით ისიც მხოლოდ ჟინის დასაკმაყოფილებლად.არ მიცემს კიდევ ერთ მამაკაცს იმის უფლებას,რომ მისით მანიპულიერება მოახდინოს დ ისარგებლოს.კიდევ,რომ ასე მოხდეს საბოლოდ განადგურდება და მისგან აღარაფერი დარჩება მერე ცოტაოდენი სითბოს უნარიც დაეკარგება ალბათ.სასჯელი ამ ქევყნად რისიც ეშინია ყველაზე მეტად ეს სასჯელია უფლის!..რა მოხდებოდა ყველფერი სხვაგვარდა,რომ ყოფილიყო კაკის,რომა რმიეტოვებინა?ახლა ხომ შვილებიც ეყოლებოდათ საერთო შვილი კაკისი და ლიდიას.რადან ასე არ მოხდა ასეც იყო ალბათ საჭირო.არც ბავშვზ ე უფიქრია არასდროს..ათასი რამ სჭირდება ბავშვს და ამის თავი ნამდვილად არ აქვს...ვერდიქტი თითქმის უკვე გამოტანილია რაც იმას ნიშნავს,რომ ბურდულს სამუდამოდ მარტო ყოფნა აქვს მისჯილი.გრძნობებ გამორთული ადამიანისთვის კი ეს ძალზედ რთული და სასტიკი სასჯელია.ფიქრებიდან ტელეფონის ხმამ გამოიყვანა არ დაკვირვებია ვინ იყო ეგრევე ბექა ეგონა და უპასუხა.

–კილასონია სადაც გნახავ იქ მოგკლავ!–აღელვებული გჰაბარზებული და თვალებ აკიაფებული ლაპარაკობდა ბურდული თვალებიდან კი ლამის იყო ნაპერწკლები ეყარა.

–როგორ ხარ?–ახვლედიანმა დარეკა არჯერავს,რომ ნიკამ დაურეკა ეგრევე გაითიშა და თხუთმეწლის გოგოსავით მოიქცა.–კარგად შენ,როგორ ხარ?

–არამიშავს..უბრალოდ,რომ ვერ დაგემშვიდობე ვიფიქრე მოვიკითხავ მეთქი.–ნაწყვეტ– ნაწყვეტ ლაპარაკობდა ნიკა.

–მადლობა მოკითხვისთვის.კარგად.–ეგრევე გათიშა ყურმილი და ბოლო ხმაზე აღრიალდა ლარნაკს დასწვდა და კედელს შემოანარცხა ნატეხები კი ირგვლივ მიმოიფანტა.მერე ფეხზე წამოდგა და ჰაეროვნად გადაიყარა თმები მზრებზე ბიუსალტერი შეისწორა და მოდელივით გრძელი ფეხები წინ გამოწია მერე კი ნელი სვლით ლაბირინთვით დერეფანში გაუჩინარდა.