შუა ქეიფის დროს კიდევ უკნიდან ვიგრძენი მწველი მზერა, რომელიც ცხელი სხეულის შეხებამ შეცვალა, არ შევტრიალებულარ ,ვიცანი ვინც იყო და სიკვდილი ვინატრე.....
-შეგეძლო ყველაფერი პირდაპირ გეთქვა ლიზა, რა საჭირო იყო ეს ტყუილები?
_გოგა,,,
_ყველაფერი გასაგებია ლიზუ,,,,
საშინელ ხასიათზე დავდექი, არაფერი მინდოდა, არც ედო, არც გოგა აღარც დაბადების დღეზე ყოფნა,ედოს ვუთხარი მე მივდივართქო და გამოვიქეცი. შემდეგი ერთი კვირა სახლიდან არ გავსულვარ .სამსახურის საქმმებს სახლიდან ვაგვარებდი. გოგასგან არაფერი არ ისმოდა,სასახურში დაიოდა ჩვეულებრივად მაგრამ მე არ მკითხულობდა, არც ედოსგან ისმოდა რაიმე, მაგრამ ეგ არ მავირებდა, არ ვიყავიმისგან მსგავს რამეებს ჩვული. ერთ საღამოს, ნინისთან წავედი, იმდენი ხანი არმყავდა ნანახი კინაღამ არმახსოვდა როგორი იყო, ბევრი ვიჭორავეთ, ჩემს ამებზე გაგიჟდა. გოგას კი ვატყობდი, ამ დღეებში, რომ ვერ იყო კარგად, მაგრამ არაფერი უთქვამსო ან რა ეთქვა ისიც არ ვიცოდი სიყვარული რომ აგიხსნაო. მოკლედ ნინიმ გოგას მახარე დაიჭირა და მირჩია ედოსთან ყველაფერი დამესრულებინა. ისე არც არაფერი იყო,,,
-ლიზა მე როგორც შენი დაქალი და ამავდროულად გოგას მეგობარი, შენი და გოგას ურთიეთობა უფრო გამიხარდება. თან გოგა იცი ვინც და რაცაა და ჩემგან არ გესწავლება. ეგ ედო კიდევ არმომწონს და რაღავქნა?! თუმცა შენი გადასაწყვეტია ყველაფერი , მაგრამ ასე ხან ერთთან და ხან მეორესთან ვერ იქნები, უნდა აირჩო რომელიმე.ვისთანაც გული მიგიწევს და გრძნობ რომ შენინანია მასთან უნდა იყო. მე შენს გვერდით ვიქნები სულ.
_აუ არ ვიცი ნინ... გოგა მართლაც ყველაზე კეთილი ადამიანია მთელს დედამიწაზე,იცის რა მომწონს, როგორ მომწონს და ყველაფერს უთქმელად მისრულებს. არ მაბრაზებს, არ მაეჭვიანებს, სულ სიყვარულს მიმტკიცებს, აი რომ ვუთხრა თეთრზე შავიათქო დამეთანხმება რომ შავია , მიუხეავად იმისა რომ იცის შავი არაა, მაგრამ მე რომ მასიამოვნოს ასე იტყვის. ზუსტად ეს არმომწონს მასში. მისი აზრი არ გააჩნია! აი ედო კიდევ სულ სხვანაირია, არაფერს მეკითხება, პირდაპირ დამავლებს ხოლმე ხელს და,,, ეს საინტერესოა, ახალია, ძალიან მიხზიდავს ედოს ცხოვრების სტილი. თავისუფალი და ამავდროულად საინტერესო.
_ეგ ყველაფერი კარგიალიზ მაგრამ შენს უკან შენი ოჯახია, რომელსაც შენი არჩევანი უნდა მოეწონს. შენი თავისუფალი ცხოვრება რამდენხანს გასტანს? რა გელის ედოსთან?.... მე მინდა რომ შენ კარგად დაფიქრდე,,,,
_ხო ვიცი დავიქრობ და ამდენი ფიქრისაგანაც გამისკდება თავი. ძალიან დამაკლდა გოგას ყურადღება,მაგრამ შეჩვეული ვიყავი და მაგიტომ. გადამივლის მალე...კაი წავედი ეხლა ,ნიკაო მოდის ჩვენთან და მინდა სანამ ჩაეძინება მივუსწრო. ნინის დავემშვიდობე და სახლში წამოვედი. სადაბაზოში შევდიოდი რომ ედო ვიღაც გოგოშთან ერთად გამოდიოდა, სიბნელის გამო ვერ გავარჩიე ვინიიყო ის გოგო შორიდან, ახლოს რომ მივედი ის ქერა შხვართალა ვიცანი. კისერზე ჩამოეპორწიალა და მაგრად ჩაეხუტა და ისე დაემშვიდობა. მე გვერდი ავუარე ვითომ არაფერი...ლიპტი გამოვიძახე და ველოდებოდი რომ ედომ კისერში მაკოცა, ხელით მოვიცილე მისი კოცნა.
_რაიყო ლიზუ?
_ლიზა! ასემქვია შენთვის.და არაფერი არ იყო.
_რა ეჭვიანობის სცენებს მიმართავ?
_მე გიმართავს? ჰა. ჰა..
_ხო შენ, წიკვინებ აქ, რაიყო?!
_ეს შენ მიმართავ სადარბაზოსთან სცენებს!
-წამოდი ჩემთან ვილაპარაკოთ!
_არ მცალია, და არც სალაპარაკო გვაქვს რაიმე!
_მე გითხარი უკვე წამოდითქო, ხელი დამავლო და მის ბინაში შემიყვანა.
-ლიზა მე თავისუფალი ადამიანი ვარ და ვისაც მინდა იმას ამოვიყვან და როცა მინდა, შენ რომ მომწონხარ ეს სულაც არ მიშლის ხელშ იმაში რომ ღამის პარტნიორები ვიყოლიო. შენ არხარ ჩემთან ასეთ ურთიერთობაზე თანახმა და მეც უნდა გამოგო.
_აჰა, კაცი ხარ და უნდა გაგიგო ხომ?
_ზუსტადაც! სერთოდაც არც რომანტიკული ადამიანი ვარ და არც სიურპრიზების კეთება მიყვარს და არც მსგავსი რაღაცეები. ჩემგან ყვავილებს და პაემნებს არელოდო. არც ცოლობას მომავალი 10 წელი! გთავაზობ ჩემთან ერთად თავისუფალ ცხოვრებას ყოველგვარი ვალდებულებების გარეშე. შენსავით ჯერ არავინ მომწონებია, არავის გავუგიჟებივარ ასე, მაგრამ მეარ მინდა ჯერ არც ცოლი, არც შვილები, არ ვარ მზად ამ ყვეაფრისთვის და აუცილებლად ცოლი უნდა გერქვას რომ ჩემთან დაწვე? არ მესმის ეს! ვერც ვერასოდეს გავიგებ !
_ანუ შენ საყვარლობას მთავაზობ?
_რაც გინდა ის დაარქვი ამას.მე ერთადცხოვრებას ვგულისხმობ, ერთ ჭერქვეშ დაძინებას და გაღვიძბას, ყოველგვარი ვალდებულებების გარეშე.
_მე ესე არ შემიძლია, ჩემი მშობლები ამას არ დაუშვებენ!
_ლიზა,შენ არ ხარ პატარა გოგო, მშობლებმა გადაგიწყვიტონ ვისთან იცხოვრო და ვისთან არა!
_არ არის ეს ესე...მამაჩემი ოცნებოს ჩემს ქორწილზე, ტრადიციულ ქართლუ სუფრაზე,მე ყოველთვის სანაქებო შვილი ვიყავი მისთვის და ასე უბრალოდ ვერმოვექცევი მას...
_ და გააკეთებ იმას რაც მათ სურთ, ისი იქნებიან ბედნიერები და შენ? შენ როგორ იგრძნობ თავს?
-საერთოდ არ გესმის ჩემი..
_არა ეს შენ არ გესმის ლიზა, არც ჩემი და არც საკუთარი გულის. ეხლა კიდევ წადი და დაფიქრდი, გადაწყვეტილებას რომ მიიღებ იცი სადაც უნდა მიპოვო.
ძაით გამომადობიმიდან და კარებიცხვირწინ მომიჯახუნა. ძალიან ავირიე, არ ვციცი რა გადავწყვიტო და როგორ. გული ედოსთან მიმიწევს მაგრამ არ ვციცი მინდა თუ არა მასთან მთელი ცხოვრების გატარება. თან ძალიან ცოტახანია ვიცნობ, ეგრევე მასთან გადასვლა ჩემთვისაც და ჩემი მშობლებიშტვისაც შოკი იქნება. არასოდეს მაპატიებს მამა ამას ვიცი! ვერასოდეს გაიგებს და სამუდამოდ დამკარგავს. მეორე მხრივ მაფიქრებს გოგა,,, რამოდენიმე დღეა არ მინახავს და ძალიან მაკლია. ცარიელი ვარ მის გარეშე...კოშმარულ მდგომარეობაში ვარ და არ ვიცი რა გავკეთო მართლა.
შემდეგი ორი დღეც არ წავსულვარ სამსახურში და მერე აუცილებლობამ მოიტან აჩემი მისვლა. გოგას დანახვისას საოცარი სითბო ვიგრძენი მაგრამ ისე ცივად შემხვდა სიკვდილი ვინატრე. საერთოდ არ მიმჩნევდა, ხან რითი ვცადე ყურადღების მიქცევა, ხან რითი მაგრამ არა, არადა არა! მე არ ვარსებობ მისთვის. არც ედის შევხმიანებივარ,აქეთ ხო იცი მოიკლავდა თვას. 1 თვე ისეგავიდა ედო ორჯერ ვნახე ისისც ისეთ სიტუაციაში სჯობდა საეღთოდ არ მენახა. აი გოგას კი თითქმის ყოველდღე ვხედავდი მაგრამ გამარჯობაზე მეტი არაფერი უთქვამს. ერთ საღამოს წვიმის ხმამ გამაღვიძა,ისე მომინდა გარეთ გასვლა და ამ თავსხმა წვიმაში სეირნობა ჩუმად ჩავიცვი და გამოვიპარე სახლიდან, ჩემიკორპუსის ქვეშ დავსეირნობდი შუა ღამით მარტო თავსხმა წვიმაში. გაურკეველ მელოდიას ვაყოლებდი სხეულს და ვცეკვადი მთელი გრძნობით, გონს ლიპტის ხმამ მომიყვანა, რომელიდანაც შხვართალა გამოკუსკუსდა, დამცინავი ღიმი მსტყორცნადა იქე მდგარ მერსედის მარკის მანქანაში ჩაჯდა. არ ვციცი რამ დამიარა,თავში მაგრამ ედოს მივწერე,ქვვით ვარ და ჩამოდითქო,,,მესმოდა კიბეებზე ფხეხის ბრახუნი როგორ ჩამორბოდა ედო. ალბათ ჩემი მესიჯი თანხმობად ჩათვალა და რომ დამინახა ხელებ გაშლილი შემხვდა და მაგრად ჩამეხუტა. მეც მოვეხვიე და ისიყო სადარბაზოში შვედდიოდით რომ წითელი ფერის მანქანამ მთელი სისწრაფით ჩაგვიარა გვერდით ,ედომ ვერიცნო მაგრამ მე კი ვიცანი ვინც იყო და მანდ მეორედ ჩამწყდა გულში რაღაც.
მალე ედოს ბინაში ავღმოჩნდი, კარგად რომ ვრ ვიავი შეამჩნია,ჟერ აბაზანაშ შემიშვა, შხაპი მივიღე,ედოსხალათ მოვიცვი ა ისე გამოცედი
.-საშილად სექსუალური ხარ ჩემს ხალათში.
_მადლობა,,,-ოდნავ წამოვწითლდი მე...
_ღვინოს დალევ? -სასმელთან რომ ძალიან ცუდად ვარ ეს უკვე ავღნიშნე მაგრამ მაინც დავთანხმდი..
_კი დავლევ,,,
შავი ღვინო გამოიტანა ედომ ,ისტორიაც მოაყოლა მაგრამ არაფერი მახსოვს გარდა იმისა რომ ძალიან ძვირი ღირდა,არადა საშინელი გემო ჰქონდა.
მერე სასმელმა გაგვათამამა, ედო გვერდით მომიჯდა, ჯერმოშიშვლებლ მხარზე მაკოცა, დამბურძგლა,ამან უფროგაათამამ, მერე მკერდზე გადავიდა,მანდუკვეთავი დაკარგულიმქონდა,,,მუცელზე,,,მთელი სხეული შეისწავლა,ბოლის გაშმაგებული მკოცნიდა, მეც ვნებას ვყევი და საბოლოოდ ედოსი გავხდი. ყველაფერი სულს ხვანაირად წარმომედგინა,რატომღაც ბევრად რომანტულად მაგრამ ერთი წამითაც არ მინანია ჩემი საქციელი. მეგონა ჩემი ურთიერთობა შეიცვლებოდა, მაგრამ არა, ედო ისევ ის იქცეოდა არაფერი განსვხვავებულად.ერთხელაც არ უხსენებია რომ მასთან გადავვსულიყავი. მეც ველოდები ამ მომენტს და ვცხოვრობდი ამ გიჟების ცხოვრეით რმელიც სულაც არიყო მოსაწყენი. მერე არვიცი როგორ მაგრამ ჩემებმა გაიგეს ჩვენი ურთიერთობის შსახებ, ედოს მშობლებმაც უთხრეს და ატყდა ერთთი ამბავი, გინდა თუ არა უნდა დავაქორწინოთო ,ისე მოგვრეს თავი სხვანაირად როგროგამოვძვრეთ ასეთი მდგომარეობიდანო. .ედო კინაღა გაგიჟდა ყვლაფერს მე მაბრალებდა შენ ეტყოდი შენებსო. იმ დღის მერე ურთიერთობა სულ აგვერია,იშვიათად ვნახულობდით ერთმანეთს,როცა ვნახულობდით სულ ვჩხუბობდით. მამაჩემი სახლში არ მიშვებდა. ამ ყველაფერს დაემატა ის რომ ნერვიულობის გამო აბებს დალევა დამვიწყებია და ოსრსულადაც დავრჩი,ბავშვის მოშორება წამითაც არ გამიფიქრებია! დღესაც იმ აზრზე ვარ რომ რა 10, 15 , 17 წლის შვილი მოგიკლავს და რა ერთი კვირის ნაყოფი, ჩემთვის ერთიდაიგივეა, შვილი შვილია! მაგრამ ედოს არ ესმოდა ეს ყვეაფერი,ძალით წამათრღია რასაც ქვია და მეგობრის დედის დახმარებით ძალით გამიკეთეს აბორტი. რამდენი ვემუდარე და როგორ ვეხვეწე ცალკე ედოს ცაკლე იმ ქალს, რომელსაც ქალს ვერ ვუწოდებ! მაგრამ ჩემი არაფერი გაოგონეს. პოლოკლინიკიდან თაქსით გამიშვეს სახლში,ისე ცუდად ვიყავი მისამართიც ვერ ვუთხარი თაქსისტს. ბოლოს სადღაც ჩამოვედი და დიდი ბოდიალის შედეგად მივაღწიე სახლს. ედო მის მერე არ გამოჩენილა, დედამ ყველაფერი შემატყო და გაიგო.ყვეანაირად გვერდში მედგა და მითანაგრძობდა მაგრამ მესიკვდილის მეტი ვერაფერზე ვიქრობდი. ყოველ წამს თვითმკვლელობაზე ვფიქრბდი, ბევრჯე ვცადე მაგრამ ყოველთვის მომისწრეს და გადამარჩინეს. ვიხვეწებო სიკვდილის როლმელი ცმართლაც რომ შვება იქნებოდა ჩემთვის, მაგრამ ეგეც არ მეღირსა.ბნელ ოთახში გამოვიკტე და მთელ დღეებს ასე სიბნელეში და სიმარტოვეში ვატარებდი. მამაჩემი როგორც იქნა იმაზე დაიყოლიეს რომ სახლიან არ გავეგდე, მაგრამ საერთოდ არ მიმჩნევდა.მე მისთვი სმოკვდი .ჩემს პატარაზე ვფიქრობდი მუდამ. როგორ ძალიან მინდოდა მისი ამ ქვეყნად მოვლინება,როგორი თბილი და მოსიყვარულე დედა ვიქნებოდი, ჩემს პატარას არაფერს დავაკლებდი და ყველაზე ძალიან მეყვარებოდა. რატომ წამართვეს მისი თავი? რატომ გამწირეს ასე? განა ისეთი რა დავაშავე ასე რომ ვისჯები?.... არც ჭამა მინდოდა და ისედაც სუსტი სულ მთლად დავილიე. არავის ვეკონტაქტებოდი და არც არავის ვიკარებდი. ერთ დღე სკიდევ ოთხაში გოგა შემოვიდა, ის ერთადერთი იყო, რომეილიც ვერ გავაგდე,ვერ გავბედე მისი გადება,არც ასეთი მინდოდა ვენახე,მინდოდა ის ძველი ლიზა დამახსოვრებოდა და არა ასეთი. კედელს ავეკარი და თავი ჩავღუნე, ნელ-ნელა მომიახლოვდა თავი მაღლა ამაწვინა და შუბლზე მაკოცა, მერე მისი ხლით თმები გადამიწია. ხელი მომხვიადა საწოლზე დამაჯინა,თვითონაც გვერდით მომიჯდა, თმებზე მეფერებოდა,უჭირდა ლაპარაკის დაწყება, მე მასზე უფრო და ვისხედით ასე ჩუმად კარგა ხანს. ბოლოს მე დავარღვიე მყუდროება,,,
-რატომ მოხვედი გოგა?
_მომენატრე-ვერაფერი ვყპასუხე...- ლიზუ,,, ვიცი რაც შეგემთხვა და იმაზე მეტად განვიცადე ვიდრე ეს წარმოგიდგენია შენ. იმაზე მეტად მიყვარხარ ვიდრე გგონია! მე არ შეგიშალე ხელი იმ ნაბიჭვართან რადგან ჩემს ბედნიერებაზე უფრომეტად შენი ბედნიერება მინდოდა და რადგან შენ ის აირჩიე, მე გაგიშვი,,,ერთი წამითაც არ გამნელებია სიყვარული შენ მიმართ. ისევ ისე ძალიან მიყვარხარ როგორც ადრე და უფრო მეტადაც. მე ვიცი რომ ჩვენ ერთად ვიქნებით ლიზუ, არააქვს მნიშნეობა რამდენხნში,მაგრამ ვიცი და მჯერა მე ამის. შენ ხარ ჩემიყ ველაფერი და უყველაფროდ მე ვერ ვიცხოვრებ. შენ უნდა გახდეისევ ის ლიზა, რომელსაც მე ვიცნობდი, არა ჩემს გამო, არა შენი მეგობების, მშობლების , ახლობლების გამო, არამედ შენს გამო. ვიცი მე ვინც და რაც ხარ და იმსახურებ ამას! ისიც ვიცი, რომ ეხლა ყველაზე მეტად გიჭირს ამის მოსმენა, მაგრამ ეს რომ არ მეთქვა მოვკვდებოდი! ეხლა კიდევ გაემზადე, დეიდაჩემთან მიდიხარ. იცი რომ აზრი არააქვს შეწინააღმდეგებას და სჯობს მალე გაემზადო.