*********

მაშინ როცა ნინისთან ურთიერთობა ავაწყვე, როცა მეგონა აღარანაირი პრობლემა გამოიჩენდა თავს, ის კიდევ გამოჩნდა
ნინის სადარბაზოსთან ვიდექი და ვწერდი როცა ნიკა და მისი ბანდა დავლანდე, აშკარად ჩემკენ მოდიოდნენ შურის საძიებლად. მოვიდა და მუშტი მომიქნია მაგრამ ავიცდინე და ამჯერად მე მოვარტყი გემრიელად. კარგა ხანს ეგდო ჩემს ფეხებთან და მეც გამეტებით ვურტყავდი წიხლებს, აი მის საძმაკაცოს კი არვიცი საიდან გამოჩენილები, მაგრამ ვხედავდი რომ დათა და ბაჩო არჯულებდნენ.
-კიდე არ ანებებ ხო ჩემ გოოს თავს?
-არა და არც დავანებებ -ეს ლაპარაკის ხასიათზეც ყოფილა
-შე ს**რო გითხარი მგონი ქალაქიდან დაახვიეთქო და შენ კიდე აგრძელებ?-ხმა ვეღად ამოიღო უკვე. ჩემთან დათა და ბაჩო მოვიდნენ "შეეშვიო".
-ნინის თავს ვფიცავარ სადმე რომ გადამეყარო გაგაქრობ გესმის? -უკვე კოჭლობით გაქცეულს მივაძახე.
-ბიჭო თქვენ საიდან გაჩნდით აქ?-ვკითხე ორივეს
-შენთან მოვდიოდით და ამ გზის გავლა მოგვიხდა -მიპასუხა დათამ.
-გენაცვალეთ ძმებო. ნინი უნდა ვნახო თორე გავჭედავ


**********
ყველაფერი რომ ამიხსნა გაგამ გაშტერებული ვუყურებდი. ცრემლებიც შემშრობოდა.
-მიყვარხარ-მივედი და მაგრად ჩავეხუტე, მანაც წელზე მომხვია ხელები და ყურში ჩამჩურჩულა
-სიცოცხლეს მხოლოდ შენთვის დავთმობ!-როგორ გამათბო ამ სიტყვებმა.
გაგამ ბიჭებიც გამაცნო, რათბილი ბიჭები ჩანდნენ ისინიც.
აუხ, უკვე ერთი საათია აქ ვიყავი, გაგას დავემშვიდობე და სახლისკენ სწრაფი ნაბიჯებით ავირბინე კიბეები. ისევ ფრთხილად შევედი შიგნით და მაშინ როცა გავიფიქრე მშვიდობით შევალ ჩემს ოთახში თქო, ტუმბოს მივარტყი ფეხი, წონასწორობა ვერც მე შევიკავე და ტკივილისგან ძირს დავეცი, ჩემმა ხელის უადგილო მოძრაობამ კი ლარნაკი იმსხვერპლა... ისე რა საყვარლად იდგა თავის ადგილზე ჰაა
დედაჩემი ოთახიდან გამოვარდა, "აი ნინიკო სად დაგერხაა" გამამხნევა ალტერეგომ თავისი ჭკუით
-ნინი რახდება?
-მეე.. მეე... სამზარეულოში ვიყავი წყლის დასალევად და აი ხედავ რაც მოხდა
-ფრთხილად რომიყო არშეგიძლია?
-გავითვალისწინებ დეე...
დედა ოთახში შევიდა და მეც დასაძინებლად შევწექი საწოლში. ნიკას გახსენებამ გუნება გამიფუჭა თუმცა მალევე ტკბილად ჩამეძინა რადგან დაძინებისას გაგაზე ვიფიქრე


დილით ადრე გამეღვიძა, რაც ძალიან გამიკვირდა. საათს რომ დავხედე 8ის ნახევარი იყო. აჰაჰ საოცრება თუგინდა, ყოველთვის 9ის ნახევარზე ვიჭვიძებდი და დღეს ტრადიცია დავარღვიე. რადგან ძილს ვერ გავაგრძელებდი, ლეპტოპი ავიღე და სოციალური ქსელი მოვინახულე. დიდხანს ვათვალიერებდი სიახლეებს, განსაკუთრებული არაფერი. მოსულა 8საათიც. მეც ავდექი და სააბაზანოში შევედი იქედან გამოსულმა კი თმა გავიშრე. როგორც ყოველთვის ახლაც სადად ჩავიცვი :შავი მოკლე კაბა, ლურჯი "საროჭკა" და ამავე ფერის კედები. თმა გავიშალე და ჩანთა ავიღე. კიბეებს ჩავუყევი და ვიფიქრე მეჩვენებათქო როცა იქვე გაგა დავლანდე თუმცა მალევე მოვედი აზრზე და სირბილით წავედი ჩასახუტებლად. მანაც ძალიან მაგრად მომხვია ხელები და საუბარი დაიწყო.
-რაშვება ჩემი გოგო?
-შენი გოგო შენზე გაბრაზებულია თან ძალიან
-რა დავაშავე ტო??
-მპირდები, რომ თავს აღარ ჩაიგდებ საფრთხეში?
-კაი რა ნინი ეგღა მაკლია ნიკა წარმოადგენდეს ჩემტვის საფრთხეს მითუმეტეს როცა საქმე შენ გეხება! ავაორთქლებ სადმე რომ შემხვდეს
-მიყვარხარ!
-მეც უსაძღვროდ!-მოვიდა და ისევ ჩამეხუტა, ისე რომ ტანზე ეკლებმა დამაყარეს
-წავიდეთ რა თორე გვაგვიანდება
-სად?
-სკოლაში ბიჭო
-აა, მაგრამ რამე ხოარ გრჩება?
-არა მობილურიც აქ მაქვს
-კაბა დაგრჩა-მკაცრი სახე მიიღო
-მაცვია-სიცილით ვუთხარი
-ეგ კაბაა? ბარემ შიშველი წამოდი
-აუუ კაი რაა წამოო-ხელი ჩავკიდე
-ამჯერად იყოს!-გამაფრთხილებელი ტონით ჩაილაპარაკა და მოჭუტული თვალებით გამომხედა
-მერედაც იქნება -სიცილით ვუთხარი
-ენას ამოგაძრობ-დამთბარი ხმით მაგრამ მაინც სიმკაცრე მორეულმა მიმიიხუტა გულზე
გზაში არცერთი ვიღებდით ხმას უბრალოდ მისი სურნელით ვტკბებოდი და ხარბად ვისუნთქვადი, ზოგჯერ სუნთქვასაც კი ვიკავებდი მისი გულის ცემის მოსასმენად
-ნინიი ისუნთქე რაა-მუდარის თვალებით შემომხედა გაგამ
-დამპალო-გაბრაზებულმა ტუჩები გამოვბრუცე და წარბები შევკარი
-აუ ნინ რა საყვარელი ხარ ეგრე რო აკეთებ-სიცილით მოიწია ჩემკენ და ლოყაზე მაკოცა
-წავედი მე-ისევ გაბრაზებული გავექანე სკოლის შესასვლელისკენ
ჩაიარა გაკვეთილებმა რომლებზეც ნახევრად მეძინა კიდეც, რადგან სასწავლო წელი მთავრდებოდა და დიდად არცერთი ჩემი კლასელი არ აქცევდა სწავლას ყურადღებას. გარეთ გავედი და რას ვხედავ
-ვეროოოოოო- გავიქეცი და მაგრად მოვხვიე ხელები
-გოგო ასე უნდა დამივიწყო?-მოჭუტული თვალები მივაბყარი ამ გველს
-კაი რა ნინჩ, აღარ შეგიშალეთ ხელი შენ და ამ ვაჟბატონს-გაბრწყინებული თვალებით მიმანიშნა ჩვენკენ მომავალ გაგაზე
მე ვითომ ვერ შევამჩნიე ვერონიკას მკვლელი თვალებით გავხედე
-როგორ ხარ ვერონიკა?-გადაკოცნეს ერთმანეთი
-კარგად შენ?
-ნორმალურად ამის ხელში
მომიახლოვდა და ხელები მომხვია
-კაი მე დაგტოვებთ გვრიტებო ნინი მოგწერ საღამოს-და გზა გააგრძელა
-ჩვენ სად წავიდეთ?
-სახლში მეძინება-ჯემალას კატის თვალებით გავხედე გაგას
-კაი ხო წამო
ასე ტკბილად და ბედნიერად გავიდა 1 კვირა და დაგვითხოვეს სკოლიდა. ახლა კი უნდა გადამეწყვიტა წავიდოდი თუარა ბათუმში
გაგაც ჩემთან ძალიან მაგრად იყო და ძაან მიხაროდა რო ასეთი მაგარი ბიჭის მაგარი გოგო ვიყავი! ;დდ


******
-გენატრება?-სევდანარევი ხმით მკითხა ვერონიკამ
-ძალიან-ცრემლმორეულმა ვეროს მუხლებზე დავდე თავი
-დაბრუნდება-დამაჯერებლად ჩაილაპარაკა ვერომ და შუბლზე მაკოცა, მე კი ცრემლებს გზის გაკვლევის საშუალებას ვაძლევდი და რაც ძალი და ღონე მწონდა ვერონიკას ვეხუტებოდი

******
რა მოხდა? მოხდა ის რისიც ყველაზე მეტად მეშინოდა! მეშინოდა გაგას დაკარგვის! ის წავიდა საზღვარ გარეთ, მეკი აქ დამტოვა მარტო. ჩემზე არ ფიქრობდა, არ ფიქრობდა იმაზე თუ როგორ მეტკინებოდა გული, როგორ ვეღარ გავძლებდი მის გარეშე და მთელი ცხოვრება უაზროდ ვიქნებოდი. მაინც რა აზრი ქონდა ასეთ სიცოცხლეს
ბრიტვა ავიღე და ცრემლების ღვრით გავაგრძელე ვენების დაჭრა. სახლში მარტო ვარ და ამიტომ შემიძლია მშვიდად მოვკვდე და ეს უაზრო სიცოცხლეც შეწყდეს, რომელიც აქამდეც არარაობა იყო გაგას გარეშე. 4 წელი! 4წლის მანძილზე არცერთი ზარი და არცერთი სმს, საქართველოში ჩამოსვლაზე ხომ ზედმეტია ლაპარაკი!
18 წლის სრულწლოვანი გოგო, გაგას წასვლის შემდეგ განადგურებული საწოლზე ვზივარ და ჩემს დასისხლიანებულ ხელებს დავყურებ. თან ვფიქრობ, მასზე ვფიქრობ და ვცდილობ მხედველობა დავწმინდო რომ ტუმბოზე მოთავსებულ გაგას სურათს უკანასკნელად შევხედო
ყველაფერი სიბნელემ მოიცვა, და მე ამწამს გავიფიქრე "დასრულდა! ყველაფერი სადრულდა! გაგა შენ მე გამანადგურე! შეგიძლია ჩემს საფლავზე მოხვიდე და პატიება მთხოვო. მე? მე არ გაპატიებ! არასდროს გაპატიებ ჩემი გულის ნაფლეთებად ქცევას!"



უდიდესიიიი ბოდიში ასე დაგვიანებისთვიის მაპატიეთ :* ჩემი დამრიგებლის ბრალიაა რაა:/ "კაროჩე" სამი გაკვეთილის მერე "მოვტყდით" სკოლიდან და დაგვსაჯეს მთელი ჯგუფი 2 კვირით. გვტოვებდნენ გაკვეთილების შემდეგ და რას არ გვაკეთებინებდნენ მითუმეტეს პრეზენტაციას ვამზადებთ ტუბერკულიოზთან დაკავშირებით და ასე გადავიკარგე.
ამათ რაც შეეხება მაინტერესებს ერთი თქვენი აზრი როგორ განვითარდება მოვლენები, მე კი მაქვს დაწერილი მაგრამ აზრი გამოუშვით კომეებშეეე ;დდ ველი კომენტარებს <3 მიყვარხართ ყველა <3