ლიდია.
ყოველთვის მოდიოდნენ,ბათუმში ბექას აგარაკზე და მთელ ზაფხულს უქმე დღებს აქ ატარებდნენ.უამრავ კარგ მოგონებას ინახავს ეს სახლი.მერე კი,როცა ყველაფერი აირია ვისღა ახსოვდა ბათუმი და აგარაკი?ან აგარაკზე გატარებული დღეები?ყველანაირ გართობას შეშვნენ აღარ დადიოდნენ ხშირად ერთად არც ბარებში არც წვეულებებზე და საერთოდ ერთად აღარსად ჩნდებოდნენ.ადრე თუ რაიმე წვეულბა იგეგმებოდა ყველაფერს ლიდია აგვარებდა სტუმრებს კი თავისთან ვილაში უმასპინძლდებოდა თბილისში ყველაზე კარგ ფართის ლიდია აწყობდა..მერე კი ყველფერი შეიცვა წლები გავიდა მას შემდეგ რაც ლიდიას არც ფართი მოუწყვია და არც თავისი დაბადებისდღე არ გადაუხდია.ეს დღე ყოველთვის რიგით დღეს უერთდებოდა ხოლმე და არც,ახლა უნდა ტრადიცია დარღვიოს.
ყოველთვის მხიარული იყო ლიდია ყოველთვის ყველას უწევდა ანგარიშს ყველას ეხმარებოდა რითაც შეძლო.მაგრამ მერე უბრალოდ ამ ყველფერს შეეშვა და ყველფერზე ხელი აიღო.მეგობრები უამრავ კითხვებს აყრიდნენ,თუმცა ბურდულს უკვე ყველფერი ყელში ჰქონდა ამოსული და არ სურდა მისთვის გამაღიზიანებელ თემებზე საუბარი.დრო და დრო ყველა ყველაფერს შეჩვია.ბურდულიც მიღეს ისეთი,როგორიც გახდა და ახლაც უძლებენ ისეთს,როგორიც არის.ბურდულმაც მიღო თავი ისეთი,როგორიც არის.
კარგა ხანს იმგზავრეს ბოლოს კი ჩამოახწიეს ბათუმამდეც.მანქანა დიდი ვილის წინ გაჩერეს..სწარაფდ გადმოვიდნენ მანქანიდან..თუმცა ბურდული თავიდან შეყოვნდა მერ კი მანქანის კარები გაღო და გადმოვიდა..გარემო მოათვალიერა და მზერა სახლზე შეაჩერა.მაშინვე იფეთქეს მოგონებებმა და გულის სიღრმეში რაღაცა ადგილი დაზიანეს.მაშინვე გახსენდა ყველაფერი ლიდიას აქ გატარებული თითოეული წამი,წუთი და თუნდაც საათი.მისთვის მოგონებები არაფერს ნიშნავს ამასაც ბანალურობის ერთ–ერთ სახეთ მიიჩნევს..ყოველთვის ცდილობას მოგონებები არ გახსენოს..არ უნდა ცხოვრება მოგონებებით არ უნდა ახსოვდეს თავი ისეთი,როგორიც იყო.უნდა ახსოვდეს აწმყო და ცხოვრობდეს იმ დღით რასაც ღმერთი არგუნებს ამ ვითრებაში და გარემოში.და საერთოდ სურს,რომ არანაირი შეხება არ ჰქონდეს წარსულთან და მსგავს სისულეელებთან.ფიქრებიდან თათიას ხმამ გამოყვანა,რომელიც უკვე მეასედ უმეორებდა ერთი და იგივე კითხვას.
–ლიდია კარგად ხარ?–წამოდი შევიდეთ რას დავმდგარვართ აქ სახლის დასათვალიერებლად ხომ,არ ჩამოვედით რა..მობეზრებულმა გადაქნია თავი გველესიანმა და ჩანთას დავლო ხელი.
–არანაირი მოგონებები და წარულის გახსენებები..ყველაფერი ახალი და დღევანდელი.–წარბ აწეულმა გადახედა ბექას და ღრმად ამოიხვნეშა..მერე კი მზერა კვლავ სახლს გაუშტერა.
–არც ვაპირებდი..–მოკლე და კონკრეტული პასუიხთ შემოიფარგლა კილასონია..მანქანის საბარგული გაღო და ბარგი გადმოიტანა მერე კი თავით ანიშნა ლიდიას შევიდეთო..

შედგა თუ არა ფეხი სახლში ეგრვე საშინელი გრძნობა დაუფლა..იმედოვნებს და საერთოდ იმედი აქვს,რომ დროს არ დახარჯავს რაღაც–რაღაცების გახსენებაშ.მისაღებ ოთახს მოავლო თვალი და კიდევ ერთხელ იგრძნო საშინელი და ამავე დროს ტვინის შემჭმელი გრძნობა.რომელიც უბრალოდ აიძულებდა გაეხსენებინა ყოველივე ეს თუმცა ლიდია არ აძლევდა თავს უფლებას ეს მომხდარიყო..ალტერეგო კი კიდევ უფრო და უფრო მეტი მოგონებების გახსენებას აიძლებდა.მოულოდნელად მზერა დიდ და დახვეულ კიბეებზე შეაჩერა.მიხვდა,რომ რაღაცის აგხსენებას აპირებდა და ეგრევე თავი გაქნია ფიქრების განსაბნევად..არ უნდოდა მიმხვდარიყვნენ ბავშვები რაშიც იყო საქმე ამიტომ განაცხადა,რომ ოთახში ავიდოდა და დაისვენებდა საღამოსკენ შეძლოთ ზღვაზე გასულიყვნენ.ყველანი გადანაწილდნენ ოთახებში.ოთახის კარი შეაღო ცოტახანს კარებთან შეჩერდა და შორიდან მოავლო თავლი ოთახს მერე კი ნელი სვლით აღმონდა ოთახის შუაგულში კიდევ ერთხელ მოათვალიერა ოთახი და მზერა დიდი მინის პანჯაარზე შეაჩერა,რომელსაც მუქი ფერის ფარდები ფარავდა.ფრთხილად გადაწია ფარდები და ოტახში შემოიჭრა მზის გათამამებული სხივები კაარები გამოაღო და ვერანდაზე გავიდა ღრმად შეისუნთქა საყვარელი სურნელი და ცოტახანს სიმშვიდესა და დაღლილობის მორევში გაადეშვა..მოულოდნელად იგრძნო წელზე ხელების მოხვევა მაშინვე იგრძნო თათიას სურნელი და ბაგე ღიმილმა გაუპო.

–გუშინ მინდოდა მეკითხა,მაგრამ აღარ გკითხე,ვიფიქრე ხვალ შევეკითხები თქო და...გუშინ რა მოხდა ლიდია?!_ეგრევე იგრძნო სხეულზე ლიდიას დაჭიმული სხეულის სიმხურვალე.

–ნიკას დავურეკე და ვიღაცა ბოზმა მიპასუხა!.–ბურდულის ხმაში ერთ დროულად იგრძნო თათიამ წყენის,გაბრაზების და იმედ გაცრუების ხმა.

–ხომ იცი,რომ ყველაფერი გაივლის?–ასეთი გაწონასწორებული და სერიოზული თათიას თავი აარასდროს ახსოვს..

–ხომ იცი,რომ ბანალურობას ვერ ვიტან?–უხეშად მოიშორა ბურდულმა თათიას ხელები და ოთახში დაბრუნდა..სწარაფად ამოალაგა საჭირო ნივთები ჩანთიდან და აბაზანისკენ წავიდა.

^ ^ ^

ბოლო ხმაზე იცინოდნენ და ერთმანეთს ეჯიბრებოდნენ სირბილში..ყველანაირი ენერგია დახარჯეს ამ ორ საათში რაც კი მოახერხეს.ბოლოს კი ღონე მიხდილები და დაქანცულები მიწვნენ შეზლონგებზე.ყველა თავის ფიქრებში და ოცნებებში წავიდა..ყველა რაღაცაზე ან ვიღაცაზე ფიქრობდა..თითქოს დავიწყდათ ერთმანეთის არსებობა..არცერთი არ არღვევდა იმ გაუსაძლის სიჩუმეს რასაც მთელი დღის განმავლობაში გრძნობდნენ..თუმცაღა არც ერთი არ აღიარებდა ამ ფაქტს..სულ არ ეპიტნავებოდა ბურდულს თავის პრობლემებზე საუბარი..ისიც კი დაავიწყდა,რომ ყავს საუკეთესო დაქალი და მასთან ყველანაირ თემაზე შეუძლია ლაპარაკი..თუმცა გამოდმებით არიდებს თავს მარტო მასთან დარჩენას..ან თუნდაც კითხვების დასმას...

–ბარში წავიდეთ დღეს და ბოლომდე დავლიოთ ისე,რომ სახელი და გავრი არ გვახსოვდეს..–მოულოდნელად ალაპარაკდა კილასონია და მზერა კვლავ ზღვის ტალღებს გაუშტერა.

–აქ გასართობათ ჩამოვედით და..რგოორ გგონია ჩვენი ძველი მეგობრები არ უნდა მოვინახულოთ?–გაკვირვებულმა დასვა კითხვა გველესიანმა და ბექას გახედა.

–ახლა არავის თავი,რომ არ მაქვს იცით?–რაც შეეხება დალევას წავიდეთ ბარში.–გაღიზიანებულმა და გაცოფებულმა ამოილაპარაკა ლიდიამ.

–მათ ნახვას მერეც მოვასწრებთ ახლა კი ჩვენს თავებზე და გართობაზე დავფიქრდეთ..ერთად დროის გაატრება არ გავწყენდა..–ცოტაოდენი დაფიქრების მერე ამოილაპარაკა კილასონიამ.

–ირონიული მზერით გაადხედა ბურდულმა ბექას და ჩაეცინა..არც ბექას გამოპარვია ლიდიას ასეთი ქცევა.–როდის იყო შენ ჩემს აზრს ეთანხმებოდი?.

–რატომ გინდა სასიამოვნო წუთები გაფუჭო?–თვალებ გაფართოებულმა ახედა ბურდულს და ღრმად ამოისუნთქა.

–გეყოფათ..–აქამდე ჩუმად მჯდარმა თათიამ ხმა ამოიღო და ორივეს გადახედა.–აქ გასართობად ჩამოვედით და არა საკინკლაოდ და თქვენი კამათის მოსასმენად.

გაღიზიანებული წამოვარდა ფეხზე ბურდული..თანსაცმელს დავლო ხელი და მიმდებარე ადგილი დატოვა..ნელი და ამავე დროს თბილი სიო რიტმულად უფრიალებდა თმას ჰაერში და ესეც სახესთან მოყრილ თმებს ხელით ისწორებდა და მხრებზე იყრიდა.ფიქრობდა თვითონაც არ იცოდა რაზე..გონება მთლიანად დაბინდული ჰქონდა..მიდიოდა მაგრამ არ იცოდა სად..მისი გონება მთლიანად ბურუსით იყო მოცული მთლიანად დაბინდული გონება არ აძლევდა საშუალებას ეფიქრა ნორმალურად და საღად.
საერთოდ არ ესმის რატომ გამოსდის სიუხეშე განა უნდა ასე უხეშად ესაუბრებოდეს მეგობრებს ან უბრალოდ აწყენინოს მათ?სულაც არა..ეს თავისდა უნებურად ხდება..როცა იმას გაიზარებს,რომ მათ რაიმე არასწორად უთხრა ორმაგად ბრაზდება და ემოციები სად დახარჯოს არ იცის..ცოტაღა უკლია,რომ ყველფერი არ განადგუროს.საშინლად ნერვებს უშლის ის ფაქტი,რომ მეგობრებს მასზე ასეთი წარმოდგენა დარჩა..თუმცაღა ეს მისი ბრალია..მაგრამ,არ სურს რაიმეს აღიარება...ყოველთვის იძახის იმას,რომ თვითონ არის მართალია და საერთოდ აარაფერს არ უძებნის ახსნას.რაც შეეხება<<ახსნას>>ვერ იტანს ახსნა განმარტებებს ვერ იტანს ვინმე რამეს,რომ უხსნის..ეს იგივე რაც მისი რისხვა დაგატყდეს თავს..ვერ იტანს რაიმეს,რომმ უხსნიან რაიმე დაშავე?ხოდა პასუხიც უნდა აგო არავიტარი ახსნა განმარტების მოსმენა!შეიძლება იყო მიზეზი იმისა რაც ჩაიდინე..მაგრამ ბურდულს ეს ნაკლებად აწუხებს..სულ არ აინტერესებს არავის აზრი...ურჩევნია თავის აზრს და გდაწყვეტილებებს ენდოს.არ აპირებს ვინმეს ჭკუაზე გაიაროს..მოულოდნელად აზუზუნდა ტელეფონი..ეკრანს დახედა და ცერა თითი ტელეფონის ეკრანს გადაატარა.

–ხომ იცი ვერ ვიტან,როცა რაღაც სისულელისთვის მაწუხებენ?–აშკარად ეტყობოდა ხმაში ბურდულს აგრესია და გაბარზება..ალბათ ცოტაღა აკლდა და ყურმილში გადძვრებოდა.

–მეგონა მომიკითხავდი მაინც..შენ თავი არ შეიწუხე და მე გადავწყვიტე მომეკიტხე..–მოულოდნელად გაისმა ტელეფონში მამაკაცის ბოხი და ამავე დროს ირონით სავსე ხმა.

–იცი,რომ უკვე ორი წამია გელააპრაკები და თავი ამატკიე?–არც ბურდული ჩამორჩა მამაკაცს და არანაკლები ირონით უპასუხა.

–შენი ნახვა მინდა უნდა ვილაპარაკოთ.–ხმა გაიმკაცრა უცნობმა და ღრმად ამოისუნთქა..მერე კი კვლავ კითხვა დასვა.–როდის გნახო?

–მოულოდნელად გაისმა ყურმილში ლიდიას გამაყრუებელი და ამავე დროს დამცინავი სიცილის ხმა...კარგახნის მერე დასერიოზულდა და კვლავ განაგრძო.–ვერ ვიტან როცა კითხვას მისვამენ...და სათქმელს აარსდროს ვიმეორებ მეორედ!–აშკარად ეტყობოდა ბურდულს,რომ ტავს ძლივს უწევდა კონტროლს.

–მისმინე ლევან ამაშუკელი არ ვიყო თუ არ განანო შენი საქციელი.–მოულოდნელად გათიშა ტელეფონი მამაკაცმა და ყურმილიც გაწყდა.

როგორ ვერ იტანს მსუბუქი ყოფაქცევის ქალებს და კაცებს ხომ საერთიდ.ამ იდიოტს გონია რადგან ლიდიასთან იწვა ლიდია თავზე შემოევლება..ეგღა აკლია ბურდულს ვინმემ რამე უბრძანოს ან ვინმე დაემუქროს..როგორც ჩანს ვერ გაიგო ამ ვაჟბატონა ვისთან დაიჭირა საქმე და ვინ გადაიკიდა.აჩვენებს,როგორ უნდა ლიდია ბურდულთ დამუქრება.საქმეს ისე გაუხდის ეხვეწებოდეს შემიბრალეო.არასდროს გაუკეთებია ესეთი რამ და მაინც და მაინც ამ ადამიანს უნდ გაუკეთოს?თუმცაღა ამ მამაკაცმა თვითონ გამოწვია ბურდული..ბურდულს კი უკვე ნაკლებად აინტერესებს ის ფაქტი თუ რა მოხდება ან რას მოიმოქმედებს მამაკაცი.

^ ^ ^

საკმაოდ გვიანი იყო სახლის ეზოს,რომ მიუახლოვდა..ნელა შეაღო სახლის კარი ეგონა,რომ ყველას ეძინებოდა თუმცა შეცდა,როდესაც მისაღები ოთახიდან ბექას ხმა მოესმა აშკარად ვიღაცას ელაპარაკებოდა სავარაუდოდ ტელეფონზე.არასდროს უყვარდა სხვისი საუბრების მოსმენა ან სიხვისი წერილების წაკითხვა და სხვისი ნივთიბის ქექვა ხომ საერთოდ..თუმცარა ყყველას გვაქვა ცდუნებები...მასაც ცდუნებამ ძლია და საუბარს დაუგდო ყური...საკმაოდ კარგად არჩევდა ბექა რასაც ლაპარაკობდა..აშკარად ეტყობოდა,რომ კილასონია საკმაოდ გაბრაზებული იყო და თავს კონტროლს ძლივსრა უწევდა..თუმცა მაინც ახერხებდა კონტროლის შენარჩუნებას..მისი ხმა კი სულ,სხვა რამეზე მეტყველება.

–როგორც შემიძლია ვაქცევ ყურადღებას!მისი ერთადერთი სუსტი წერტილი შენ ხარ..დღესაც ვიკამათეთ და ასე მგონია მალე ორივე იმ დონემდე მივალთ ვერც ის გაუწევს თავს კონტროლს და ვერც მე.

–არა არ მოსულა ჯერ ველოდები!–შენ როდის ჩამოხვალ?–კაიი მერე დაგირეკავ.

ყურმილი გათიშა კილასონიამ და მოწყვეტით დაეშვა მდივანზე თავი უკან გადაწია და საზურგეს დაეყრდნო..თვალები მაგრად დახუჭა და ღრმად ამოისუნთქა..მერე ისევ მხრებში გასწორდა და ტელეფონი მის წინ მდებარე სავარძლისკენ ისროლა..ხელებზე დაეყრდნო და გაინაბა.

ეხლაც ვერ მოდიოდა გონზე ბურდული.იდგა ერთ ადგილზე და ყველა სიტყვის გაანალიზებას ცდილობდა.ესეიგი ეს იდიოტი ურეკავ ყოველდღე ი რეგვენს და ეუბნება სად დადის და სად არა?აამს ანახებს როგორ უნდა სხვის ცხოვრებაში ცხვირის ჩაყოფა.სწრაფად შევარდა მისაღებ ოთახში და მდივანთან გაჩერდა..ბექაც ფეხზე წამოდგა,როცა ლიდია დაინახა

–მოაგვარე საქმე?–ირონიულად ათვალიერა ბურდულმა ბექა და მდივანზე დაეშვა..ფეხები მაგიდაზე შემოაწყო და ჯიბიდან სიგარეტი ამოაძვრინა.

–რას გულისხმობ?–გაკვირვებულმა დასვა კითხვა კილასონიამ და მანაც ბურდულს მიბაძა..ფეხები კი მაგიდაზე შემოაწყო.

–როგორ ბედავ და ჩემს ცხოვრებაში ერევი?–სრულიად სერიოზულად და წყნარად დასვა კიტხვა ბურდულმა..და კვლავ ღრმა ნაპასი დარტყა.

–რას გულისხმობ?–ისევ ვერხვდებოდა ბექა რას გულსიხმობდა ლიდია.საიდან უნდა სცოდნოდა,რომ ბურდულმა ყველაფერი გაიგო?

–ფეხზე წამოდგა ბურდული და სიგარეტი საფერფლეში ჩაჭვა...ვისკის დასწვდა და ჭიქასთან ერთად კიბისკენ წავიდა.მოულოდნელად შეჩერდა ბექასკენ არც კი მიბრუნებულა ისე გაუმეორე პასუხი.–აგენტობას შეეშვი!