მთელი ღამე თვალი ვერ მოხუჭა ანდრიამ,ვერ ივუწყებდა იმ გემოს და იმ ტუჩებს მწარედ ჩაიცინებდა და გაიფიქრებდა.."ჩემი უნდა იყო"..."სხვანაირად არც შეიძლება".
-------------
ელიზაბედის გონებაში სრული ქაოსი იყო...სძულდა?....მისი ფიქრებით სძულდა არა ანდრია კაცები და აქედან გამომდინარე ანდრიაც....ვერ დაუშვებს ,რომ კიდე შეუყვარდეს ამ გრძნობის "შიში" აქვს..თან ასეთი კაცი ,რომელიც ქალს მხოლოდ გასართობ სამიზნედ აღიქვამს. "მექალთანე ანდრია"..გაუელვებდა ეს აზრი და მწარედ ჩაიცინებდა....,მაგრამ კარგი იდეაა,...გავაგიჟებ,გადავრევ და პროექტი ჩემი იქნება,ეს დამკვეთი კომპანია ძალიან ძლიერი და პრესტიჟულია ახლა კი ძალიან სჭირდება გამარჯვება და კარგი სახელი მის კომპანიას..."არქიტექტურის ზენიტში" აიყვანს და მამაც მისით იამაყებს მეტი რაუნდა??თან ასეთ კაცს მოარჯულებს..მაგრამ რაღაცის უკმაყოფილოა ,რაღაც სურს და თითქოს გული უწუხს...ეშინია სიძულვილიდან არშეუყვარდეს.
"სიძულვილიდან სიყვარულამდე"...გაუელვებდაესაზრი და უცბათ გაფანტავდა,თავისთავსაც არუტყდებოდა რასაც ფიქრობდა იმაში....თვითონ რომ,გაებას მისივე დაგებულ მახეში,ჯობს შეეშვას ანდრიას და თავის გზაზე გაუშვას.....და საკუთარი ძალებით მიაღწიოს სასურველ შედეგს.
-----------------------------

-ანა ,რას შვები?_ხმაურით შევიდა სახლში.

-მოხვედი ქალბატონო?_მხუარულად შეუბრუნა კითხვა.

-დიახ მოვედი._მანტო იქვე მიკიდა და სავარძელში მოკალათდა ფეხსაცმელიდანაც გათავისუფლდა.

-ვინ იყო ის კაცი?ხელი რომ, დაგავლო და წაგიყვანა._მითომდა ფაწყრომით თქვა მაგრამ, სხვა მიზნით.

-ერთი ბიზბეს პარტნიორია არაფერი მნიშვნელოვანი._მოვეზრებულად უთხრა და ამოისუნთქა.

-ხო აბა რა,ისე გიყურებდა აშკარად საქმისთვის იყო მოსული._ჩაიცინა ანამდა დას გვერდით მიუჯდა.

-ანათქო!მორჩი..._გაუსაძლისი გახდა ამდენი თავის მართლება ელიზაბედისთვის.

-კარგი...მაგრამ ჩემი სიტყვები დაიმახსოვრე..."ეგ კაცი შენზე გიჟდება და ეგრე ადვილად არ დაგთმობს"_თავში დარწმუნებულმა წარმოსთქცა ეს სიტყვები და იმასაც ვერ მიხვდა რამდენად შეაშფოთა ელიზაბედი მისმა სიტყვებმა.

-მოუწევს დამთმოს..._უცბათ აღმოხდა....უფრო მისთვის.

-რატომ?_გაკვირვებულმა მიანათა დას მწვანე თვალები.

-იმიტომ ,რომ ვერ შევიყვარებ.._გაბრაზებულმა წარმოსთქვა.


-რატომ?_არ ეშვებოდა ანა.

-იმიტომ ,რომ მძულს.

-გძულს?_რა დაგიშავა?_გაკვირვება ვერ დამალა ელიზაბედმა.

-ეგ შენ არ გეხება._მკვახედ მიუგო და წამოდგა სამზარეულოში შელასლასდა და წყალი დაისხა ერთი ამოსუნთქვით ჩაცალა...და თვალებში გამოიხედა...."მძულს?!დიახ,მასაც მხოლოდ ჩემი სხეული და ქონება უნდა მაგრამ,ვერ მივართვი!"გაიფიქრა და მისი საძინებლისკენ წავიდა ,როდესაც შევიდა მისი და იწვა საღამურებით.

-დაიკო შენთან ვიქნები რა._პატარა ბავშვივით მოიღერა ყელი.

-კარგი ანუს..მე შხაპს მივიღებ._წყლის წვეთებმა მოადუნეს სიამოვნებდა თითოეული წვეთი..სასიამოვნოდ ,რომ ეხებოდნენ კანს...პირსახოცი შემოიხვია და სარკეში ჩაიხედა მისდა უნებურად ანდრიას კოცნა გაახსენდა და ცერა თითი ბაგეე შეეხო..."რას აკეთებ?!...ის გძულს!!"...თავის თავს შემოუძახა და სააბაზანო დატოვა.

_______________________________

ანდრია
დილით თავის ტკივილმა გააღვიძა და წინა საღამო გონებაში ამოუტივტივდა....და მისი საქციელი ვერაფრით ვერ ახსნა..."რა დამამერთა?"..."შემიყვარდა?"..."რაძნელი იქნება მასთან გამკლავება...ისეთი დაუმორჩილებელია...მაგრამ არუნდა დავნებდე"..."უკვე მონენატრა"...

------
ელიზაბედი
ტელეფონის გამაყრუებელი ზუმერის ხმა განუწყვეტლივ ჩაესმოდა და ბოლოს დაწვდა.
-გისმენთ.._ნამძინარევი ხმით ძლივს წარმოსთქვა.

-გაგაღვიძე ქალბატონო?_მხიარუკად მიუგო ანდრიამ...ნაცნობი ხმის გაგონებისას თვალები ჭყიტა და გამოფხიზლდა.

-რატომ მირეკავ?_კითხვაზე კითხვითვე უპასუხა.

-სიმართლე გითხრა?_ისევ კითხვით უპასუხა.

-დიახ.._მოუთმენლობა დაეტყო ხმაში ელიზაბედს.

-მომენატრე._ისეთი ნაღვლიანი ხმით წარმოსთქვა ეს სიტყვები რომ, ლამის უთხრა.."მეცო"....გაშეშდა ნუთუ მართლა შეუყვარდა ანდრიას?!...მაშინ თავს ასე ადვილად ვერ დაიძვრენს.

-აქ ხარ ლამაზო?

-კი..კი აქ ვარ.._ენა დაება ანდრიას კი მის დსბნეულობაზე ჩაეცინა.

-დღეს აუცილებლად უნდა გნახო!_მკაცრად განუცადა.

-არა..არა დღეს არ მცალია._ამოილუღლუღა და ქვედა ტუჩი მოიკვნიტა.

-მე ვთქვი და შენი თანხმობა არარის საჭირო!..._უთხრა და გაუთიშა.

-იდიოტი!..აფრენს.._თავუსთვის ჩაილაპარაკა.

-ვინ არის იდიოტი?ვის ელაპარაკებოდი?_დააყარა კითხვები ახალ გაღვიძებულმა ანამ.

-არავინ._მკვახედ მიუგო და ოთახიდან გავიდა.

_________________________________
მთელი დღე ელოდა ანდრიასართლა ელოდა,არიცის რატომ ვერ ახსნა..."გრძულს..შენი მტერია...!" თავს შემოუძახებდა.
ფიქრებიდან უხეშად გამოიყვანა მდივანის ხმამ.

-ქალბატონო ელიზაბედ პროექტი ერთ კვირაში უნდა წარვადგინოთ.!_ახალი ამბავი განუცხადა უფროსს.

-რატომ?_გაკვირვებულმა გაღიზიანებული მზერა მიაპყრო ლენას(მდივანს).

-ასე თქვა დამკვეთმა კომპანიამ.

-კარგი მეწავედი უკვე შვიდი საათი,ძალიან დავიღალე._ამოიხვნეშა და ტყავის ქურტუკი შემოიცვა და კაბინეტი დატოვა.
მანქანისკენ წავიდა ,როდესაც მის წინ შავი BMW-X6 შეჩერდა...
გზა განაგრძო ,როდესაც ხელი დაავლეს და მანქანაში ძალით ჩასვეს.

-იდიოტო გამიშვი..._ამოიკლნავლა.

-უკაცრავად?!სანან ძალა არ გამოვიყენე შენთან ვერაფერს ვერ გავხდი,რომ გითხარი უნდა გნახოთქო უნდა დამელოდო!

-კარგი ერთი და ვინ ხარ ჩემი?_ჩამჭრელი კითხვა დასვა.

-ქმარი!_თავდაჯერებულად მიუგო.

-ხო არ გარეკე?! რა ქმარი...არასდროს._ანდრია როცა მიხვდა,რომ ელიზაბედი გაჩუმებას არაპირებდა მანქანა დაძრა..ელიზაბედის ყვირილს კი ყურს არუგდებდა....ცოტახანში მანქანა ერთ სახლთან გააჩერა და ელიზაბედს მანქანა გამოუღო...

-არ გადმოვალ._მკვახედ მიუგო.

-ნუ გადმოხვალ გადმოგიყვან.!!_ხელი მოკიდა და ელიზაბედი ხელში აიტაცა._ნუ ფართხალებ თორემ დამივარდები და ნორმალური ცოლი მინდა მე!_სერიოზული ტონით უთხრა და არადა როგორ უნდოდა ელიზაბედის სახეზე გადაეხარხარა.

---------------------
ისტორიასთან დაკავშირებით გამოხატეთ თქვენი აზრი....
გაზაფხულმაც იცვალა ფერი...აღარარის სიყვარულის ჯერი..იცვალა ფერი მზემაც და გახდა საუკუნო ბნელი..მთვარის შუქი მოაკლდა ღამეს და დანაკლისით დარჩა ბნელი...
თქვენი ჰართბითი!