მალევე მოიწესრიგა თავი და კიბეებზე ,დაეშვა თმა ისევ სველი აქვს და ზომბივით დაიარება ,ცდილობს ცივი თმა არ მიიკაროს არა ხომ შეეძლო ფენი ჩაერთო და გაეშრო, მაგრამ არა. რომ გაიხსენა ფენის ხმა, მაგას ისევ სველი თავი ჯობიაო და ბავშვებისკენ დაიძრა. ხალხს ნინე და ლკაც შემომატებოდნენ. ალისიას ადგილი მხოლოდ იოანეს გვერდით იყო, სულაც არ სურს ახლა იოანეს მიუსკუპდეს და ლოყები იწითლოს, აი მის ძმასთან დაჯდება მთავარია საბა წამოაგდოს.
-საბაა
-რაიყო ქალაუ რას დამადექი ჯალათივით? სიცილით ჩაილაპარაკა საბამ და მუცელზე წკიპურტი მიარტყა, რის გამოც ენდისგან ბალიში მიიღო თავში
-დამსვი რა ენდისთან.
-კაი დაი რა, მშვენივრად ვზივარ აქ. თანაც სულაც არ მინდა იმ ბედოვლათთან დაჯდომა.
-საბა. წაიწუწუნა ალისიამ და ისეთი თვალებით შეხედა, მიხვდა მაჩაიძემ ვერაფერს გავხდებიო და ადგილი დაუთმო, ამანაც სიხარულით მიეხუტა მის ძმას. უნებლიედ იოანესკენ გაიხედა. ბიჭი დამცინავი ღიმილით მოსჩერებოდა, სხვებისგან შეუმჩნევლდ გადაისვა ქალდანმა ტუჩებზე თითი და ალისიას თვალი ჩაუკრა. დაბნეული ალისია ურაესად გაწიწმატდა, ლოყები აუწითლა და თავი ძმის ყელში ჩარგო, რამდნეიმე ხანი უგდებდა ბავშვების საუბარს ყურს, საშინლად შესცივდა და ენდის უფრო მეტად მიეკრო, იმანაც გაკვირვებულმა ჩამოხედა და მის მკლავებში მობუზული, რომ დაინახა ღიმილით აკოცა შუბლზე.
-რა მოხდა პატარავ?
-მცივა ენდი.
-გამიშვი და რამეს ჩამოგიტან
-არა არ უნდა თვითონ ავალ.
-დარწმუნებული ხარ?
-კი გამიშვი აბა.
როგორც კი ენდის მოშორდა საშინელი სიცივე იგრძნო, სწრაფად აირბინა კიბეები კარადიდან თბილი ჯემპრი და შარვალი გადმოიღო ჩაიცვა თმა შეიკრა და მობუზული დაეშვა კიბეებზე. ის იყო მისაღებშ უნდა შესულიყო იოანე, რომ შეეჩეხა არაფერი უთქვამს შეეცადა გვერდი აერა, საითაც ნაბიჯს დგავდა, იოანეც იქეთკენ მიდიოდ. უყურებდა გაბრაზბეულ ალისიას და თავს ძლივს იკავებდა, რომ არ ახარხარებულიყო იცის, რომ მისთვის გაბრაზება არ შეიძლება, მაგრამ ისე საყვარლად აბრიალებს თვალებს, რომ იოანეს უნდა სულ გაბრაზებულს უცქიროს.
-იოანე გამიშვი რა. საცოდავად ამოიხრიალა და მისი ხმის გაგონებისას თვითონვე შეეშინდა.
-რა გჭირს? წამსვე დასერიოზულდა ქალდანი და თბილი მზერით მიუახლოვდა.
-არვიცი ცუდად ვარ, მცივა
-აბა მოიწი. თვითონაც არ იცის რატომ, მაგრამ დამეორჩილა და ბიჭისკენ მიიწია ნაზად შეახო ქალდანმა ჰოფმანის შუბლს ტუჩები და რომ იგრძნო რამდენად ცხელი იყო ის, კინაღამ გადაირია.
-იო ცუდად ვარ. ძლივს ამოთქვა ქალმა და გაითიშა ქალდანი პანიკაში ჩავარდა მის ხელებშ მისვენებული ალისია, რომ დაინახა „დამეხმარეთო“ დაიღრიალა და ალისია ხელში აიტაცა, მათ დანახვაზე ყველა გაშეშდა, მხოლოდ ნენემ მოიაზრა სასწრაფოში დარეკვა, მაგრამ ვინღა დაელოდა იმათ. ჩქარა გაიყავნა სახლიდან ქალდანმა და ნაზად ჩასვა მანქანაში ,კიდევ კარგი ზაფხული მოდის და თოვლი არაა, რაც შეეძლო ფრთხილად ,მაგრამ სწრაფად დაყავდა მანქანა. შიგადაშიგ გოგოს გადახედავდა და უგონოდ მყოფს, რომ ხედავდა გონება ეთშებოდა. უკან კიდევ ორი მანქანა მოყვებოდა ერთი ენდის, მეორე გიორგის. „ყველაფერი კარგად იქნება „ მონოტონურად იმეორებდა ქალდანი და ცდილობდა თავისივე ნათქვამი დაეჯრებინა.
8888
თითქმის ერთი საათი გავიდა, რაც ექიმი სინჯავს ალისიას და იოანე გაგიჟებასა, ნერვიულად დადის და ხელს თავზე ისვამს ყველა ნერვიულობს, მაგრამ ცდილობენ იოანე როგორმე დააწყნარონ ბოლოს ენდის ნერვები მოეშალა და ქალდანს უყვირა.
-დაწყნარდი ბიჭო ვერ ხედავ უფრო გვანერვიულებ? ყველაფერი კარგად იქნება გესმის? ორივე კარგად იქნებიან ორივე...მტკიცედ ჩაილაპარაკა ენდიმ და იოანეს თვალები დაუბრიალა.
-როგორ დავწყნარდე ენდი? როგორ? შენ მაინც, ხომ ყველაფერი იცი? როგორ დავწყანრდე მაშინ, როცა... სიტყვა შუაზე გაუწყდა ექიმი, რომ დაინახა ყველა მას მივარდა
-როგორაა ექიმო?(ენდი)
-კარგადაა მაღალი სიცხე ჰქონდა, კიდევ კარგი მალევე მიხვდა, მაგრამ ძალიანაა დასუსტებული ალბათ რაღაცაზე ნერვიულობდა, დასასვენებლად წაიყვანეთ სადმე ,ოღონდ მთაში არა...
-ზღავზე, რომ წავიყვანოთ?
-შეიძლება ახლა კი ბოდიშით პაციენტი მელოდება.
მხოლოდ ახლა მოეგო გონს გაშტერებული იოანე და ექიმს გაეკიდა
-მერაბ
-ბატონო იოანე თქვენ? ყველა გაკვირვებული უყურებდა იოანეს, არც მას უხაროდა დიდად იცის ახლა ბავშვებისთვის ამ ამბის ახსნა მოუწევს, მაგრამ ახლა ამისთვის სულ არ სცხელა
-მერაბ მისმინე, იმ ოთახში ჩემთვის ძვირფასი ადამიანები წვანან, ყურადღება არ მოაკლოთ გესმის?
-ისედაც არ ვაპირებდით ბატონო იოანე.
-იოანე დამიძახე გთხოვ.
-კარგი, უი მართლა პაციენტი ძილში გეძახდათ.
ექიმის სიტყვემა გაახარა, ღიმილიანი სახით გაემართა ალისიას ოთახისკენ და კარები ფრთხილად მიხურა. ასეთ მდგომარეობაში, რომ დაინახა თავის თავზე მოეშალა ნერვები ხომ დაინახა, რომ სველი თმით გამოვიდა რატომ არ უსაყვედურა? „მაცადე შენ „ თითი დაუქნია მწოლიარე ალისიას და ლოგინთან ჩამოუჯდა. უყურებს საყვარელი ქალის აწითლებულ სახეს ,საყვრლად გამობურცულ მუცელს, პატარა ცვხირს და თავი ყველაზე ბედნიერი გონია. ახლა დარწმუნებით შეუძლია თქვას, რომ ეს ქალი უყვარს, უყვარს გაგიჟებით !! იმაზე მეტად ვიდრე ეს მას ეგონა, უყვარს მისი წითური თმები, მწვანე თვალები, პატარა კურნოსა ცხვირი, წიტელი გაბერილი ტუჩები და რაც მთავარია უყვარს მისი შვილი.... შვილი ამის გაფიქრებაზეც კი ტანში ჟრუანტელი უვლის, იმდენად უყვარს ეს პატარა არსება თითქოს მისი შვილია თითქოს? მისთვის, მართლაც შვილია ეს პატარა არსება, მან და ალისია ერთად რომც არ იყონ (რაც წარმოუდგენელია) ბავშვს მაინც მოუვლის, მოუვლის როგორც მამა და სიყავრულს არ მოაკლებს. ფრთხილად შეეხო ქალის მუცელს და ნაზად მოეფერა „ჩემი ბუთქუ“ ღიმილით ჩაილაპარაკა და ახლა ტუჩებით შეეხო ქალის მუცელს,ბოლოს დაღლილობამ თავისი ქნა და იქვე ჩამოეძინა



ვიცი რომ პატარაა, მაგრამ რომა რ დამედო ვერ გავძლებდი მე ხომ დაგპირდით...... ხო ახლა დანაღცენს ხვალ შვებულებას ავიღებ ცოტას დვაისვენებ და დავდებ მაპატიეთ ბავშებო რა უბრალოდ სკოლაშ ძალიან ვიღლები ახლა რაღაც ღონიშძიებაც გვაქვს და მოკლედ გამიძელით;:დ ძალიან მაგრად მიყვარხართ და გთხოვთ დამიტოვოთ კომენტარები მომცეთ შენიშვნები ეს მე სტიმუს მაძლევს