უკვე ოთხი დღე გავიდა რაც,ანდრია არ შეხმიანებია ცოტა დააკლდა მაგრამ,ამაში მისთავსაც არ უტყდება...იმდენად სძულს კაცების მოდგმა და ისეთი შეშინებული ,რომ ისევ გულს ატკენენ ,რომ სიყვარულზეც უარს ამბობს კიდევ კარგი დროზე ადრე მიხვდა ყველაფერს და იმ არაკაცს თავისი არგაატანინა..რამდემჯერ სცადა რეზიმ მისი საწოლში შეთრევა ,მაგრამ ელიზაბედი უარზე იყო...რეზის მიკარების უფლებას არაძლევდა ,მგონი ხვდებოდა რა "ჩიტიც"იყო და ამიტომ თავს აროდებდა,თავიდან მისთვის გულში ჩუმად უყვარდა..."უყვარდა?!" სიყვარული ,რომ ყოფილოყო დღემდე გაჰყვებოდა...რეზიმ ,რომ გაიგო ელიზაბედს ვუყვარვარო გეგმა დასახა.."გამდიდრების" გეგმა..ელიზაბედმა როცა,ამ გეგმის შესახებ გაიგო ყურებს არუჯერებდა ესმოდა ,როგორ ელაპარაკებოდა მის ძმაკაცს და ,როგორ მოიხსენიებდა ელიზაბედს...ტვინში სისხლი ჩაექცა უნდოდა იქვე მიეხრჩო არც ისე დიდიხნის წინ მომხდარ ამბავს ვერ ივიწყებს და ტვინში ჩაიბეჭდა..."არუნდა შემიყვარდეს!...ყველა კაცი ერთნაერია...გამოგიყენებს და ნახმარი ხელსახოცივით მოგისვრის.."...ალბათ ვერც წარმოიდგენთ რამხელა ტკივილი იყო ეს მისთვის..კაცი,რომელიც უზომოდ უყვარდა ...შეძულდა...კაცი რომლისთვისაც,სიცოცხლეს დათმობდა..მხოლოდ ერთ რაღაცას ფიქრობდა .."როგორ გამოეტყუა ფული და როგორ ჩაეწვინა ლოგიში"...ერთი თვე სახლიდან არგამოდიოდა...თქვენ გგონიათ დეპრესიაში ჩავარდა..არა!..უბრალოდ სამყაროს მოწყდა რეალობას თვალი აარიდა,ეხლა იცის და იგივე შეცდომას არგაიმეორებს..სძულს ყველა კაცი...მხოლოდ მამამის და მის სიძეს აღიქვამს ისეთად როგორიც ნამდვილი კაცი უნდა იყოს.
ანდრიას მიმართ რაღაცნაერი გრძნობა ააქვს ამ კაცის ბოლომდე არსჯერა და ჰგონია ,რომ დაწოლისთვის უნდარა ქნას აღიარებს ,რომ მოენატრა თვალებს დახუჭავს და მისი კოცნა ახსწნდება ტანშიბსასიამოვნო ჟრუანტელი უვლის მაგრამ ,თავისთავს უწყრება....ძნელია დაივიწყო წარსული და მხოლოდ მომაავალით და აწმყოთი იცოცხლო..წარსულიც ხომ, შენი გავლილი გზაა, შენი ნაწილი და ის შენ გეკუთვნის...მომავალს წარსულით ვიწყებთ მომავალი გვინდა ,რომ წარსულზე უკეთესი იყოს...ამიტომ წარსულს ვერსად ვერ დავტოვებთ და ის მუდამ თავს გაგვახსენებს..ჩემი აზრით, სიძულვილსა და სიყვარულს შორის რაღაც კავშირია..შეიძლება ერთმა საქციელმა დაგანახოს ადამიანში კარგი და სიძულვილიდან სიყვარულამდე ისე მიხვიდე შენთვითონ ვერ გაიაზრო.
თუ გიყვარს მთელი არსებოთ გიყვარს გიჟდები მასზე და ოცნებობ რომ,ის შენ გეკუთვნოდეს ის შენთვის წამალიც არის და ტკივილიც..ის შენი ცხოვრების აზრი ხდება...თუ გიყვარს გიყვვარს ისეთი ,როგორიც არის...თუ გიყვარს მისი ყველა თვისება გიყვარდება..გიყვარდება მისი სურნელი,ყველაფერით მისით ივსები..მისით იწყებ დღეს და მისით ამთავრებ, მისით ცოცხლობ. შენი ჟანგბადია....გიყვარს ხოდა იბრძოლე!...ეს არის მთავარი,თუ მისთვის იბრძვი ესეიგი შენთვის მართლაც მნიშვნელოვანია...ასე იყო ანდრია იბრძოდა,უნდოდა ყველანაერრად ეცადა ,რომ რამ
ენაერად ელიზაბედს მასზე აზრი შეცვლოდა....მაგრამ რომ,უთხრა მეზიზღებიო უზომოდ ეწყინა,შემდეგ ელიზაბედის სხეულის აცახცახება და განცდილი სიამოვნება ,რომ იგრძნო მისი კოცნისას მიხვდა ,რომ ამ გოგოს ცოტა მორჯულება სჭირდება.
------------------
-ლიზააააა_ყვირილით შემოვუდა ანა დის ოთახში,გაემზადე წვეულებაზე უნდა წავიდეთ.

-კარგი რა მთელი ღამე არ მიძინია პროექტზე ვმუშაობდი.


-რაა?_იმხელაზე დაიყვირა ანამ რომ,უცბათ წამოხტა.

-კარგი,კარგი ვდგები._ბუზღუნით გადაიძრო საღამური.

-გოგო ეს რა არის?არ ჭამ? ცარიელი ძვლები ხარ !_გაოცებულნა შეიცხადა და დას მიუახლოვდა.

-სად მაქვს ჭამის დრო?!_მობეზრებულად უპასუხა და სააბაზანოს მიაშურა.
დღეს ანას მეგობრის ძმის დაბადების დღეა და იქ მიდიან ირივე კარგად იცნობს ლუკას.
ოთხისთვის ორივე მზად იყვნენ ორივე ულამაზესები იყვნენ,მაგრამ ელიზაბედი მაინც უღიმღამოდ იყო არაფერი არ უხაროდა,თითქოს რაღაც დააკლდა და სჭირდება,თან მთელი დღე სუსტადაა საკვებს არ იღებს მთელი დღე ამ პროექტზე ფიქრობს,როგორ უნდა ,რომ დამკვეთებს მისი არქიტექტურა უფრო მოეწონის და ამისთვის თავს არ ზოგავს.
ოთხისთვის უკვე უზარმაზარ სახლში იყვნენ სტუმრები ნელ-ნელა მოდიოდნენ,ანა უცბათ გაქრა და მის მეგოობრებს შეერია ელიზაბედი კი ბაღში იდგა და ჰორიზონტს გასცქეროდა.



-სად ხარ ანდრიუს?გელოდები._მხიარულად ჰკითხა ლუკამ და უპუნქტუალურო ძმაკაცი დატუქსა.

-მოვდივარ,ხუთ წუთში მანდ ვარ_შეჰყვირა და ეზოში შეუხვია მანქანა გააჩერა და სახლდი შევიდა...ლუკა გადაეხვია და შინ შეიპატიჟა.


-გილოცავ ძმა...დიდი ბიჭი ხარ უკვე._ეხუმრა,მაგრამ სულ არ ეხუმრებოდა ცუდად იყო უკვე უზომოდ და ტკივილამდე შეუყვარდა ელიზაბედი თან უზომოდ ენატრება ოთხი დღეა არ უნახავს და უკვე ცუდად არის ,როგორ უნდა ერთხელ მაინც ჩაეხუტოს და ის ბაგეები დააგემოვნოს.

-რა გჭირს ანდრიუს რაღაც შენი გამომეტყველება არ მომწონს?
_ეჭვის თვალით შეხედა ჯაბამ ძმაკაცს.

-არაფერი_ღრენით მიუგო.

-უფ გაგიჩალიჩა იმ გოგომ?_უფრო გააღიზიანა.

-ხო._მითომც და არაფერი ისე უპასუხა და ვისკი გადაჰკრა...უცბათ ჟანგბადის ნაკლებობა იგრძნო და ბაღში გასვლა მოუნდა,ჰაერი ხარბად ჩაისუნთქა და ჰორიზონტს თვალი გაუშტერა თავისთვის ჩაილაპარაკა.
"ეს რა მიქენი..."რატომღაც მოუნდა ეღრიალა და ყველა ის ტკივილი მისიდან გაეთავუსუფლა,როგორ ახსოვს რომ ელიზაბედის ცივი მზერა და ის ტკენს გულს,ეს ბიჭი თავისთავს ვეღარ ცნობს ზედმეტად ბევრს ფიქრობს ერთ ქალზე, ქალზე ,რომელსაც მისი აზრით არაინტერესებს. ადრე იმაზე ფიქრობდა რომელ ბარში და კლუბში წასულიყო გასართობად და ფიქრობდა ,რომელი პროექტი განეხორციელებინა და როგორი არქიტექტურით ახლა კი? "ელიზაბედი,ელიზაბედი და კიდევ ელიზაბედი"...მისი თვალები არამოსდის გონებიდან ენატრება რას არ გასცემდაერთხელ მაინც რომ,ჩაეხუტოს.


--------------
ელიზაბედი ჰორიზონტს გასცქეროდა და ფიქრობდა..ფიქრობდა მის ბედზე.."რა მოხდებოდა ჩემთვის ასე გული რომ,არ ეტკინათ?"..."ვიქნებოდი ახლა ბედნიერი"..."კარგი რა 24წლის ხარ ყველაფერი წინ გაქვს იმ,კაცს ნუ გადაყვები",თავის თავს შემოუძახა....როგორ ჭირდება ადამიანი რომელსაც,ჩაეხუტება და ყველაფერს,ყველა დარდს და სიხარულს გაანდობს.
"მარტო სული ვარ"..ჩაიბუტბუტა.


სახლში შებრუნება გადაწყვიტა,როდესაც თვალი ნაცნობ სილუეტს მოჰკრა,მის მზერაში კი საოცარი სევდა ამოიკითხებოდა...სურვილმა მოუარა ჩახუტების,მოუნდა ძალიან მაგრამ,უკუაგდო წამის მეასედში მათი თვალები ერთმანეთს შეეჩეხა,ანდრიამ იფიქრა მონატრებისგან მომელანდაო და ისევ წინ გაიხედა,ცოტახანში ისევ გამოიხედა და რომ, შეამჩნია მართლაც ელიზაბედი იყო ნაბიჯი აქეთ გადმოდგა...მოუახლოვდა და წინ დაუდგა.

-როგორ ხარ?_ჰკითხა ანდრიამ,მაგრამ მის ხმაში სევდა იგრძნობოდა.

-ნორმალურად._მშრალად უპასუხა ელიზაბედმა.

-სულ არ მოგენატრე?_სრულიად მოულოდნელად ჰკითხა.

-....._ელიზაბედს ლაპარაკის უნარი წაერთვა,გაკვირვებისაგან დადუმდა....ერთხანს უყურა ანდრიამ და ვეღარ მოითმინა წელზე ხელი მჭიდროდ მოხვია და გულზე მიიხუტა...მისი სურნელი ხარბად ჩაისუნთქა და წამში გაბედნიერდა,სულ სხვანაერ განწყობაზე დადგა მიხვდა ,რომ ეს ქალი მისთვის უკვე უმნიშვნელოვანესია სულ ერთი კვირაა რაც იცნობს მაგრამ,მის გარეშე ვეღარ ძლებს.
ელიზაბედი გაისუსა და ხარბად ჩაისუნთქა ანდრიას სურნელი, მის გონებაში სრული ქაოსი იყო ერთი მე იძახდა.."შენ ის გძულს,იმ კაცებისაგან არაფრით არ განსხვავდება."...მეორე კი ეუბნებოდა.."გულს მიენდე"...მის მკლავებში გაისუსა და მშვიდად სუნთქავდა...აი თურმე რა აკლდა
მთელი ოთხი დღე...ადრე რომ, გეკითხათ გეტყოდათ მის მიმართ მხოლოდ სიძულვილს ვგრძნობო ესანდრიას საქცუელმა განაპირობა მაგრამ, ეხლა სხვა გრძნობაა მასში.
-მეშინია..._გაისმა მკაცრი ბარიტონი.


-....._ელიზაბედი ისევ დუმდა მაგრამ,კითხვის ნიშნის სავსე თვალები შეანათა.

-იმის რომ ეს წუთები დამთავრდება.



______________________________
დღეს 1აპრილია ვგიჟდები ამ თვეზე....თქვენც გილოცავთ გაზაფხულის მეორე თვეს...
გთხოვთ გამოხატოთ თქვენი აზრი თქვენი კომენტარები ჩემი სტიმულია და მინდა ერთი შეკითხვა დაგისვათ..
სათაური მეტნაკლებად შეესაბამება ისტორიას?
მიყვარხართ!
თქვენი ჰართბითი!