მომდევნო რამდნიმე დღე საჩუქრები საჩუქრებზე მომდიოდა... სახლი ნამდვილ ბოტანიუკურ ბაღს დაემსაგვსა იმდენი ყვავილი მქონდა და მაცივარი შოკოლადების ქარხანას, ვეღარ ავუდიოდით მე და ლიზიკო ამდენი შოკოლადების ჭამას. მათეც საჭვოდ დაიკარგა...
-დილით ადრე რომ გავა საღამოს გვიანობამდე არ შემოდის..
როგორც კი ტელეფონი აიღო ლიზიკომ ამ ტეკსტით დაიწყო, რადგან ბოლო რამდენიმე დღე მხოლოდ ამისთვის ვურეკავ... დაახლოებით 1 კვირაა მათე არ მინახავს, იმ კლუბის მერე დაიკარგა, მხოლოდ ლოდინიღა დამრჩენია..საათს დავხედე 9 ხდებოდა, ჩანთა ავიღე და სკოლაში წავედი.. სასჯელიც მოვიხადე ეხლა მხოლოდ ბოლო ზარის წარმატებით ჩავლაღა რჩებოდა..კვლავვ ჩემს სტიქიაში ვიყავი ჩარკვიანი და მე... ჩემს სტიქიაში ვიყავი უცებ საშინელი წვიმა რომ წამოვიდა... ვგიჟდები წვიმაზე... ხალხი გარბოდა ზოგი სად იმალებოდა, ზოგი სად, მხოლოდ მე ივდიოდი წყნარად და ყველაფერი მეკიდა დავსველდებოდი თუ რა მომივიდოდა.. უცებ ჩემ ფეხებთან მანქანამ დატორმუზა, იქიდან კი მონატრებული ადამიანი გადმოვიდა..
-სწრაფად ჩაჯექი!!
მისი მბრძანებლული ტონი ექოსავით გაისმა ქუჩაში. მეც აღარ დავაყოვნე კარები გავაღე და დავჯექი, მანაც მალევე დაიკავა მისი ადგილი.. როგორ მინდოდა მივსულიყავი და ჩავხუტებოდი, მონატრებულ სურნელს კვლავ აეწვა ცხვირი, რომელიც მაზოხისტურად მენატრება.. თუმცა ყველა კითხვაზე სანამ არ მივიღებ პასუხს მანამდე, ჯობს ისევ სურვილად დარჩეს....
-რას მივაწეროთ შენი გაუჩინარება და კვლავ გამოჩენა?
-ანამარია ცოტახანი ჩუმად იყავი მივალთ და ყველაფერს აგიხსნი..
აღარაფერი მითქვამს, ამაყად მივტრიალდი და წინ დავიწყე ყურება, თუმცა შიგადაშიგ მაინც გამეპარებოდა თვალი მისკენ... წვერი უფრო გაეზარდა თუმცა მაინც საშინლად უხდებოდა მის ცისფერ თვალებს..დანიშნულების ადგილას მალევე მივედით. მანქანიდან გადმოვედი და მთელი თბილისის ხედი გადამეშალა წინ.. მაინც რა ლამაზია ეს ქალაქი წვიმაში მითუმეტეს..
-ლამაზია არა?
თითქოს ჩემი ფიქრები წაიკითხა, გავხედე და ოდნავ შესამჩნევად გავუღიმე
-კი ლამაზია... ძალიან ლამაზი..
მეც დავეთანხმე და მანქანას მივეყუდე..
-შენზე ლამაზი მაინც არავინ და არაფერი არაა... გთხოვ დავიწყებ და არ შემაწყვეტიო, კითხვები მერე...
ერთი ღრმად ამოისუნთქა და დაიწყო
-დაახოლებით 3 თვის წინ გაგიცანი პირველად და არც ისე სასიამოვნო სიტუაციაში, თუმცა ცემს გონებაში წარუშლელი კვალი დატოვე.. ბევრი გოგო მყოლია თუმცა სერიოზულ ურთიერთობაზე არასდროს მიფიქრია, არავისთან მიგრძვნია თავი ისე როგორც შენთან ვარ.. გაუჩინარების მიზეზიც ეს იყო, მაინტერესებდა რამდენხანს გავძლებდი შენ გარეშე თუმცა 1 საათიც ვერ გავრძელი, მთელი ეს ერთი კვირა შორიდან გაკვირდებოდი... თითოეული ნაბიჯი ვიცოდი რას აკეთებდი... სპეციალურად დილით ადრე გავდიოდი სახლიდან რომ ლიზიკოს არ დავენახე და შენზე არ მოეყოლა, თორემ თავს ვერ შევიკავებდი და მაშინვე შენთან მოვიდოდი... ჩემთვის ნარკოტიკად იქეცი რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მჭირდება... შენ ხარ ჩემთვის ჰაერზე მეტი... არ ვიცი კიდე რას შეგადარო. უბრალოდ... უბრალოდ არამქვეყნიურად მიყვარხარ....
გაშტერებული ვუსმენდი მათეს ამ აღიარებას ამის გარდა ყველაფერს მოველოდი... გონზე ვერ მოვდიოდი არ ვიცოდი რა უნდა მეპასუხა.. მიყვარდა არამქვეყნიურად მიყვარდა, თუმცა შოკში ვიყავი.... თვით ანამარია გელოვანს აუხსნეს სიყვარული.. ადრე რომ მკითხავდა ვინმე შეყვარებული გინდა რომ გყავდეს ან ვინმე გიყვარსო? ჩემი პასუხი ერთი და იგივე იყო „ეგ რა ხილია???!“ ეხლა? ეხლა პირიქით ვარ!!! ეხლა ვიცი რა „ხილია“ როცა შეყვარებული ხარ... სიტყვები ვერ ვიპოვე რა უნდა მეთქვა მისთვის უბრალოდ მივედი და რაც შემეძო ძლიერად მოვხვიე ხელები... მათეც მიხვდა ცემ ცნაფიქრს და წამებში მის მკლავებში შემდეგ კი ჰაერში აღმოვჩნდი..
-ანუ?
-ანუ სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ......
იყო დიდი ჩახუტებები კოცნები და ასე სემდეგ დიდად თავს არ მოგაწყენთ.. ეხლა მთავარი დაბრკოლება ველოდა წინ... ლიზიკო... გაუხარდებოდა რა გაუხარდებოდა მაგრამ მერე მაგას რა დააწყნარებდა..
-მათე პრობლემა გვაქვს....
-ლიზიკო...
-ხო ლიზიკო... გაუხარდება მაგრამ რა დააწყნარებს...
წვიმამ უარესად დაუშვა, რაზეც იძულებულები გავხდით სახლში დავბრუნებულიყავით.. ცოტახნიანი მგზავრბის შემდეგ მივხვდი რომ სახლში არ მვდიოდით
-მათე სად მივდივართ?
-წყნეთში ანამარია ლიზიკოც იქ ქინება ლაშა მოიყვანს...
-ანუ იმ შოკოლადებსაც და ყვავილებსაც შენ მიგზავნიდი?
-რა თქვი გოგო?
მანქანასწრაფად დაატორმუზა და ჩემკენ შემობრუნდა..
-ხო ერთი კვირაა ის თეთრი ვარდები და შოკოლადებით სავსე კალათა მხვდება კარებთან..
-და შენც სახლში შეგაქვს და ხარ ერთამბავში ხო?
იმხელა ხმაზე იღრიალა ინსიქტურად ცრემლები წამომივიდა, ისიც მალევე მიხვდა დანაშააულს და ჩემს დასამშვიდებლად გადმოიწია...
-ანამარია კარგი რა არ იტირო, უბრალოდ.... არ მესიამოვნა ვიღაცა ჩემ გოგოს საჩუქრებს რომ უგზავნის..
საშინლად სასიამოვნოდ მომხვდა „ჩემ გოგოს“
-მაშინნ „შენი გოგო“ არ ვიყავი როცა ეგ მოხდა...
-ეგ ოფიციალურად, ისე დანახვისთანავე ჩემი გოგო ხარ... ვინც არ უნდსა შემედავოს აინც ეგრე დარჩება...
გადმოიწია ცემსკენ ცხვირზე მაკოცა და თავის ადგილს დაუბრუნდა, მანქანა დაქოქა და წამის მეასედებში მოწყდა ადგილს... იქ მისულს უკვე კაი ხალხმრავლობა დაგხვდა..მუსიკა იმხელა ხმაზე იყო ყურები თუ არ გამისკდებოდა რა მეგონა.. ძლივს შევაღწიეთ შიგნით და ლაშა მოვნახეთ..
-რა ხდება შე*ემა აქ?
-აუ აქ ხდება რაც ხდება ნახე რა მაგარი ნა*ები გავაძრე
და გვრდზე ამოიყენა ორი მაღალი ქერა ქაალი..
-აუ შ*გ გაქვს უნამუსო ვიყო რა.... რა გელაპარაკე დილით....
მათემ ხელი მომხვია და მის გვერდზე დამაყენა..
-აუ მე მეგონა ღადაობდი ტო.. აუ მართლა... ეეე მაგარია გილოცავ...
ლაშა ორივეს გადაგვეხვია და ისევ იმ გოგოებს დაუბრუნდა..
-დროზე გაყარე ეს ხალხი როგორც გინდა..
შეუბღვირა გაბრაზებულმა მათემ და მე მომიბრუნდა..
-არა იყვნენ არავინ გაყარო, უბრალოდ მე ზევით ავალ და წამოვწვები დავიღალე ცოტა..
ცოცხალი თავით არ დარჩა მათე ქვევით, ოთახამდე მიმიყვანა და თვითონაც შემოვიდა..
-ეს ჩემი ოთახია ამაღამ აქ დავიძინებთ, არაფერი ისეთი უბრალოდ დავიძინებთ..
სასწრაფოდ დააყოლა როცა ცემი მამისმკვლელი სახე დაინახა.. ამაზე ჩამეცინა და ლოგინისკენ წავედი.. ტანსაცმლიანად შევწექი, რაზეც მათეს დცინვა დავიმსახურე..
-რა გაცინებს იდიოტო!!
შევუღვირე და ბალიში გავუქანე, რომელიც ოსტატურად აიცილა..
-შენ რა ეგრე აპირებ დაძინებას?
დაცინვას ჯერ კიდე არ მომრჩალიყო...
-ხო მცივა..
ერთი შევუბღვირე და გვერდი ვიცვალე..მალევე თავზე ტანსაცმელით ხელში დამადგა..
-ჩაიცვი ლიზიკოს პიჟამოებია..
გამომიწდა ტვიტოონ კი კარებისკენ დაიძრა, იქ მისული კი მომიტრიალდა
-ზუსტად 5 წუთში შემოვალ და გამოცვლილი თუ არ იყავი შენ თავს დააბრალე რადგან მერეე გსვლას არ ვაპირებ..
მომახალა და კარებში გაუჩინარდა, გონს მალევე მოვეგე და გამოცვლა დავიწყე თორემ მისი ამბავი რომ ვიცი მართლა არ გავიდოდა... ჩემი ლოგინში შეწოლა და კარების შემოღება ერთი იყო.. მალევე ვიგრძენი ჩემ წვრილ წელზე მსიხვილი ხელები რომლებიც მისკენ მიზიდავდა...
-მხოლოდ ძილი სხვა არაფერი
თქვა და თავი ჩემს კისერში ჩარგო...
-როგორ მომნატრებია შენი სურნელი...
კისერში სველი კოცნა დამიტოვა და ძველ პოზას დაუბრუნდა.. მუსიკა ნელ ნელა უფრო და უფრო ხმამაღალზე ირთვებოდა, ძილი კი შეუძლებელი ხდებოდა... სამ საათამდე მე და მათე ვლაპარაკობდით, დაღლილობამ სულ გადამიარა.. როდის როდის ჩაწყნარდა მუსიკების ხმა და ხალხმაც ნელ-ნელა დაიწყო დაცლა... ძილი აღარ მოგვეკარა და ქვევით ჩავედი.. იქაურობ ნამდვილი საღორე იყო... ლაშას იქვე ტახტზე ეძინა რაზეც მე და მათემ დაცინეთ და ბევრი სურათიც გადავუღეთ... ნუ იქაურობის დალაგებას აზრი არ ქონდა ისევ ისე დავტოვეტ და დასაძინებლად წავედით .. დილით კი ლაშას კივილი გვაღვიძებს..
-აუუუ თაავიიიიი....
-რა გაღრიალებს შე*ემა
თავის ფხანით გამოვიდა საძინებლიდან
-აუ თავი მისკდება შე*ემა რა რა მაღრიალებს
-არ დაგელია და არ იქნებოდი ამ დღეში ეხლა კი დაგვასვენე, ისედაც შენ გამო ღამე 4 საათზე დავიძინეთ...
-აუუუუ ლაშა ნუ კივიხარ რა..
წუწუნით გამოვიდა საძინებლიდან ლიზიკო და მას მეც მივყევი... ზუზუნით შევედით სამზარეულოში და იქაურობის დალაგებას შევუდექით... თან საშინლად მშიოდა..... შუა დალაგებაში ვიყავით როცა არებზე ზარი იყო.. გავაღეთ და პოლიცია დაგვხვდა....



იმედია მოგეწონებათ დააკომენტარეთ