გამარჯობა ჩემო ძვირფასებო... მოკლედ ნიკი შევიცვალე და იმედია ეს არ დაგაბნევთ... ბოდიში დაგვიანებისათვის უბრალოდ ძალიან ბევრი სამეცადინოები მქონდა და ვერ ვახერხებდი დაწერას. მადლობა რომ ჩემს გვერდით ხართ...
--------------------------------------------------------------------------------------
დრო?! მიქრის!... სულ არაფერი აინტერესებს და უბრალოდ მიქრის...
ბედნიერები იყვნენ ეკო და დათო.სიცოცხლე უხაროდათ და თანაც როგორ?! უბრალოდ მეც კი მინდა ასეთი გძნობა...ერთმანეთი კი არ უყვართ ერთანეთი სჭირთ ამათ...ისე დაავადდნენ ერთმანეთით რომ მეცნიერება ახლა კი არა ვერც ვერასდროს იპოვის მათი განკურნების მეთოდებს...სულ...ყოველ შეხედვაზე იკარგებიან,ოღონდ იმ განსხვავებით რომ ეკო და დათო ერთმანეთის უდიდესი ბედნიერებით აღასვსე თვალებში იკარგებიან... არცერთი წამით აღარ აღბეჭდილა მათ სახეზე ტკივილი... მათ გულებში სევდა და მარტოობა. უბრალოდ ისინი ერთი მთლიანობა არიან.მატ მხოლოდ მიზიდვა ახასიეთებთ და არა განზიდვა...სულ დამუხტულები არიან და სულ მაგრად. სულ თბილები...
18ისაა და მაინც ისეთივე ბავშვია ეკო...სწორედ ეს ბავშურობა უყვარს დათოს მასში.ის ანცი და მოკაშკაშე თვალები...ის სტუჩები უყვარს გაბუტვისას საყვარლად რომ ბრიცავს და ეკოს სული უყვარს სულ წმინდა რომაა და სუფთა... ეკოს ჩახუტება უყვარს სულ რომ აკანკელებს მთელ სხეულსა და სულში. ყოველ ჩახუტებაზე ისეთი გრძნობით რომ ეხუტება თითქოს უკანასკნელიაო,მაგრამ არა!...მათთან ვერ იარსებეს სიტყვა უკანასკნელი. ისინი სულ იქნებიან... და მათი გრძნოობა ერთანეთის მიმართ უბრალოდ დარჩება ისეთად როგორიც არის და კიდევ უფრო გაძლიერებული...კუპიდონო... ალაბათ მათზე გაისროლე ყველა შენი ისარი... უბრალოდ სხვა გვარად არ შეიძლება...ეს... სიტყვიტ ვერ ითქმება. დათოს?! დათოს ეკოს ყველა უჯრედი უყვარს... ეკო მისია და მორჩა აქ თემა.
ეკოს?! ეკკოს სულ უყვარს დათო... ისევე როგორც დათოს,მაგრამ დათოს მოკაშკაშე თვალები უყვარს განსაკუთრებით. კიდევ იცით რა უყვარს?! ოდნავ მოზრდილი წვერი,როდესაც აქვს დათოს ეკოს რომ ეფერება და რომ უღუტუნებენ ეკოს მისი წვერები...ბავშვივით კისკისებს ხოლმე ეკო და ეს სისიცილიც ჭკუას აკარგვინებს დათოს...ეკოს უჭმელობაზე რომ ბრაზდება ხოლმე და საყვარლად რომ გადაიჭდბს ხოლმე ვითომ გაბრაზებული დათო ხელებს ეგეც ძალიან უყვარს ეკოს... და საერთოდ რას ვაკეთებ ახლა მე? როგორ შეიძება ჩამოვთვალო რა უყვარს ამ ორს ერთმანეთში...არა ელე არ შეიძლება... იმიტომ რომ ვერ გადმოვცემ,ბევრს დავაკლებ და ამიტომ უბრალოდ გეტყვით -ყველაფერი!...
ისევ კაკუნი დილით და ბარბაცით წასული ეკო კარის გასაღებად...ისევ ღიმილიანი ბიჭი ხელში ერთი ცალი ტიტათი... ისევ ეკოს აკიაფებული პირ-სახე...მერე ჩახუტება და უთბილესი ამბორი გოგონას ბაგეებზე...
-როგორ ხარ?-დათო.
-კარგად... შენ?-ეკო-დათ ხო ისაუზმებ?
-აჰამ...-ეკოს მაგრად მოხვია ხელები და როგორც უყვარს ძაიან მაგრად და გემრიელად აკოცა ყელში...ეკოსაც ისევ მოეღუტუნა და აკისკისდა.
-სანდრო სადაა?-ეკო.
-სამსახურში დაიბარეს დილაადრიან.-დივანზე მოკალათდა დათო და აი იმ უდიდესი გრძნობით დაუწყო მოფუსფუსე ეკოს ყურება...
საღამო ხანი იყო სამსახურიდან ქანც გაწყვეტილი რომ გამოვიდა სანდრო და ახლა მხოლოდ ეკოს რაიმე გმრიელობა და ფუმფულა საწოლი უნდოდა... თვალებ მილულულმა რომ წარმოიდგინა მისი სურვილი მაშინვე ტელეფონს დაუწყო ჯიბეში ძებნა რათა ეკოსთვის დაერეკა...
-ისევ მეჯახები...-ის ხმა მოესმა სანდროს უკვე 2 თვე რომაა სულ ყურებში ჩაესმის და რომ სულ ნატრობს მის ნახვას... თავი ნელა აწია ზემოთ და თეთრ ლამაზ,მუხლამდე რაფანში გამოწყობილი "მისი ხუჭუჭა"რომ დაინახა გული ნიორივთ გაეპარა... სულ გააჟრიალა აი ისე ეკომ რომ უთხრა ამასწინათ... უყურებდა გოგონას მოცინარ სახეს და იმ წამს ვაფშე ყველაზე ბედნიერი იყო.
-გამარჯობა-თავის იღბლიანობაზე გაეცინა სანდროს.
-გამარჯობა-ისევ გაიღიმა ხუჭუჭა და სანდრომ უკვე ზუსტად იცოდა რომ ამ ღიმილზე ეკეტებოდა.
-ვითომ თბილისის სიპატარავის ბრალია?-სანდრო.
-არ ვიცი,ალბათ...-მხრები აიჩეჩა ხუჭუჭამ ეკოსავით და მაშინვე გაიფიქრა სანდრომ რომ ესეც ეკოსავით ანგელოზი იქნებოდა...
-ვფიქრობ ბედის ამბავია...-უდარდელად ჩაილაპარაკა სანდრომ.
-შეიძლება-ხუჭუჭა.
-სანდრო ყიფიანი...-ხელი გაუწოდა ხუჭუჭას და მოემზადა მომავაი დენის დარტყმისათვის...
-თინანო ონიანი-ძალიან ნაზად შეახო ხელი ბიჭს და მაშინვე ორივეს დაუარა ჟრუანტელმა... ისეთი ნაზი იყო მისი ხელი... სანდროს მონატრებული ფუმფულა ბალიში გაახსენდა, ღმერთო ამხელა ბიჭი ზოგჯერ როგორ სულელობს.
-თინანო.. კარგი სახელია...-სანდრო.
-მადლობა...-თინანო.
-აბა თინანო რახან ბედის ამბავია მე და შენ აუცილებლად უნდა დავლიოტ ყავა და მივირთვათ გემრიელი ნამცხვარი ერთად...-სანდრო
-რომ მეჩქარება?-თინანო...ოხ თინანო ახლა შენ მოატყებ სანდროს?! ეს სიმორცხვე და მორიდებულაბა... ბოლოს და ბოლოს ეკო სულ სანდროს ხელში არ გაიზარდა...
და ამ დროს გაისმა სანდროს ტელეფონის ხმა... აი თურმე შარვლის ჯიბეში დებია ის კი ვერ პოულობდა. ეკრანზე ეკოს ფოტო რომ დაინახა მაშინვე კიდდევ ერთხელ იწამა იმის რომ ეკო ანგელოზია!...
-ხო ეკუნა-თინანომაც კი შეამჩნია ბიჭის ხმაში უდიდესი სიყვარული...-იცი მე თინანოსთან ერთად ვარ...კი სწორად მიხვდი, ეკუნა მოიცა აბა ერთი ვკითხო...-სანდრომ ტელეფონი ყურიდან ჩამოწია და თინანოს მიუბრუნდა.
-ეკუნამ რომ შენი საყვარელი ტორტი გამოგიცხეოა,ამის ნახელავი კი სასწაულია თინანო... მიმიქარავს კაფე... ასე რომ ორივეს გვეპატიჯება და ასე მითხრა უარი არ მიიღებაო...-ვითომ სერიოზულად დაასრულა გამოსვალ სანდრომ.
-მე... მე არ შემიძლია სანდრო-თინანო.
სანდროს სახე მოეღუშა,მაგრამ როგორ ასე იოლად გაუშვებს მას,,ვისაც 2 თვე ძებდა?! ნწ....
-ეკუნა... უარზეა...აჰამ-ერთი ჩაიცინა სანდრომ და ყურმილი თინანოს გადააწოდა.
-თინანო გამარჯობა...-ტელეფონში საოცრად ტკბილი ხმა გაისმა და თინანოსაც სასიამოვნო გრძნობა დაეუფლა.
-გამარჯობა-თინანო.
-თინანო მე მაგ გადარეულის და ვარ...ძალიან გამიხარდება თუ ჩემთან წამოყვები და შევძლებ შენ პირადად გაცნობას... წამოდი რა ძალიან გთხოვ...-რა იცოდა თინანომ ამ წამს ეკოს რომ მაგრად ქონდა ყელზე ორი თითი მოჭერილი,დათოს კალთაში რომ იჯდა,რომელსაც ცალი ყური ტლეეფონზე ქონდა მოდებული და თან შიგა და შიგ გოგონას მხარზე უტოვებდა კოცნას...
-კარგი...-აი იცის რა ძალამ ათქმევინა ეს 5 ბგერა,მაგრამ არც კი უნანია...
-გელოდებით...-ერთი ჩასძახა ეკომ და მერე დათოს გადაეხვიაა...
სანდრო ისეთი გახარებული იყო მზად იყო გოგონა სულ ხელში აყვანილი მიეყვანა ეკოს სახლის კარამდე.
გზაში უამრავ რამეზე ისაუბრეს და ... უბრალოდ სანდროს გულმა თქვა ეგაააო!...
კარზე ზარის ხმა რომ გაისმა კისრისტეხვით გავარდნენ დათო და ეკო და კარში მდგარი ულამაზესი შავტუხა რომ დაინახეს...ორივეს გულს ბაგა-ბუგი გაუორმაგდა... ისეთი ლამაზი იყო თინანო... ძლიერად შემოხვია კარში მდგომ,დამორცხვილ გოგონას ხელები და გულში ჩაიკრა ეკომ...
ყიფიანები ბედნეირი სახეებით იდგნენ და უყურებდნენ თავიანთი ცხოვრების აზრების თბილ ჩახუტებას... ორივეს გააკანკალა...
მერე... მერე იყო სასიამოვნო საღამო და წარმოუდგენლად მცირე დროში ერთმანეთის შეყვარება... ვფიქრობ ეკომ ამ ცხოვრებაში დაც იპოვა... და ეს და ძალიან კარგი გოგონა...
1თვე მიილია ისევ ისე რომ ოჯახს ახალი წევრი შეემატა... ეკოსთვის თინანო უკვე სარძლოც იყო... დაც,დაქალიც და საერთოდ ის უკვე ეკოს მთელი ცხოვრების მეგზური იყო...
საოცრად კარგად შეეწყვნენ ერთმანეთს...უკვე იყო ყოველდღიურობა სადაც უკვე თინანოც იყო... ახლა უკვე სანდროც უდიდესი გრძნობით,აი ჩვენ რომ ვიცი თ და თქმა არ შეგვიძლია,მაგ გრძნობით სავსე თვალებით მიაშტერდებოდა ხოლმე თინანოს...
ღმერთო რა ბენდნიერები არიან...
1 წელი გავიდა რაც ეკო თბილიში დაბრუნდა და... და იცით ახლქა რა ხდება?! არავის ახსოვს ის პატარა დაუცველი გოგო სულ რომ ამცირებდნენ... ამ სამმა წელმა თითქოს ყველას ყველაფერი დაავიწყა,მგრამ არა! ეკოს თითოეული სიტყვა ახსოვს...დღეს მის კართან ყოველ საღამოს ტოვოებენ საჩუქრებს და ამ იდუმალი თაყვანისმცემლების უმეტესობა ეკოს უნიკალური კლასელები არიან... რამდენჯერ სცადეს მისმა კლასელებმა ეკოსთან დამეგობრება,მაგრამ ეკოს აღარავინ სჭირდება. მას ყავს ძმა,და და ბიჭი,რომელიც სიცოცხლეზე მეტად უყვარს. ამ სამყაროში ეკოს ბევრი ტკივილის გამოვლა მოუწია,მაგრამ უხარია. იცით მართა უხარი, ახარებს ის ფაქტი რომ სწორედ ამ ტკივილების გამოცდამ განაპირობა ყველაფერი... როომ არა ის დამცირება შეიძლება ასე არ ყოფილიყო არაფერი... რომ უყურებს დათოს და სანდროს... ის ტკივილი ბედნიერებით ეცვლება. თინანო... ის ეკოსთვის ერთადერთი ქართველი გოგონააა რომელსაც არ უტკენინებია ეკოსთვის და რომელსაც მართლა უყვარს.... სად აღარ შეხვდებით ეკოს ფოტოებს... ინტერნეტ სივრცე გადავსებულია ეკოს ფოტოებითა და თაყვანისმცემლებით,მაგრამ ვერ შეიგნო ამ ხალხმა რომ ეკოს უკვე ყავს თავისი გულის სწორი...
დღეს ეკო ახალგაზრდა უფლება დამცველია... ყველაზე ლამაზი და კეთილი უფლება დამცველი... ვფიქრობ მან პროფესია საკმაოდ კარგად შეარჩია... და დიდი წარმატებებიც ნახა უკვე...
13 მაისი... თინანოს ზარი ტელეფონზე და თხოვნა რომ საჩქაროდ შეხვდეს ერთ-ერთ კაფეში... მაშინვე მისდის ეკოც... ისევ ულამაზესია და საჯდომს კარგად ჩამოცილებულიც თმაც ლამაზად დაჰფენოდა მხრებზე... არანაირი მაკიაჟი... ღმერთო მაგიჟებს ეს გოგო... მაკიაჟი მხოლოდ ბანკეტზე ქონდა და მეტი აღარ,მაგრამ ერთი რომელიმე მაკიაჟიანი გოგო შეედაროს...საოცრემაა ჩემი ეკო...
მაშნვე სასიამოვნოდ გაეღიმა ეკოს მასსავით ჟღალთმიანი გოგონა რომ შენიშნა,მერე კიდევ ერთი ბიჭი, მერე გოგო,მერე რამოდენიმე ბიჭი და ბოლოს უკვე რომ მიმოიხედა გარშემორტყმულიიყო მასსავიტ ვაფშე ყველაზე გამროჩეული "მზის ხალხით"... სიხარულისა და გაოცებისაგან უბრწყინავდა თვალები...
ამდენი წითური ერთად არასდროს უნახავს... აქეთ-იქეთ აცეცებდა თვალებს კაბაზე რომ ვიღაცამ მოქაჩა... ეკომ მაშინვე ძირს დაიხედა და გაოცებისაგან თვალები გაუფართოვდა...მის ფეხებთან პატარა,პუტკუნა ბავშვი იდგა... წითელი დალალები ზურგზე ეყარა... დიდიი ლამაზი მწვანე თვალებით...ლამააზად რომ ეყარა პაწაწუნა ჭორფლები... ლამაზი კურნოსა ცხვირით...დიდი ვარდისფერი ტუჩებით და ლამაზი წითელი წარბ-წამწამით... საყვარლად რომ გადმოყროდა დიდი ვარდისფერი ლოყები... ლამაზი მწვანე,ჭაობისფერი კაბა ეცვა,რომლის მეშვეობითაც კარგად შეამჩნევდით გოგონას ხელზე სიმსუქნისგან ნაკეცებს... ყელზეც ისეთი საყვარელი ნაკეცები ქონდა დიდი სიამოვნებით ჩაკოცნიდით...ეკო მაშინვე ჩაიჩუცქა პატარასთან... და ხელები დაუკოცნა..
-რაო პატარა გოგოცუნა?-გულზე მიიიკრა ეკომ ბავშვი...-რა გქვიაოო?-
-ტაცო...-ენის ჩლიფინით ამოთქვა პატარამ.
-იცი რა ლამაზი ხარ ტასო?-ვერ წყვეტდა ტასუნას კოცნას ეკო.
ტასუნამ ხელი ჩაავლო ეკოს და წინ გაექაჩა... ეკოც სიცილით დაყვა ბუშტის ნებას და სულ სიცილ-კისკისით გაყვა.... ტასუნამ ეკო წითურების დიდი წრეში შეიყვანა და... ეკომ დაინახა როგორ იდგა თავჩახრილი დათო...
მაშინვე გულმა ბაგა-ბუგი გააასმაგა... ფილტვებს უკვე აღარ ყოფნიდათ ჰაერი... პატარა ტასუნას ხელზე მოქაჩვამ მოიყვანა ისევ გონს... ეკოც მისკენ დაიხარა,ტასუნამ ხმაურიანად აკოცა ლოყაზე და წითურების წრეში გაქრა...
იგრძნო როგორ მოაწვა ცრემლები... დათმ ნელა აწია თავი და ეკოს რაღაც ჯერ არ შეხედილი მზერით შეხედა...
თითებს იწვალებს.... ესე იგი რაღაცაზე ნერვიულობს...(ეკო)
-ეკატერინე...-დაიწყო დათომ და მის ნათქვამ ეკატერინეზე გული შეეკუმშა ეკოს...
ეკომ მხოლოდ ცრემლიანი თვალები მიანიათა...
-ხომ იცი რომ ჩემი ქალღემრთ ხარ... ჩემი პრინცესა...ჩემი თითოეული გულის ფეთქვა და ამოსუნთქვა... შენ ხარ გოგო რომლის ერთ შეხებაზეც კი სულ მაჟრიალებს... შენ უკვე ხარ ჩემი!...სულ სამუდამოდ... შენ და მე... ჩვენ!... არ გეტყვი მიყვარხარს... არც ახლა და არც არასდროს...უბრალოდ ორივემ ვიცით რომ ეს სიყვარულზე ბევრად მეტია... ისიც იცი რომ სიცოცხლე მხოლოდ შენთვის მინდა და რომ... სულ ყოველთვის ვიქნებით ერთად...ახლა მინდა გთხოვო რომ ატარო ბეჭედი ჩენი დიდი გრძნობის უმცირეს ნიშნად... მინდა უფლის წინაშე გულში მრავალჯერ ნათქვამი თანხმობა ახლა ბგერით წარმოთქვა და რომ...რომ სულ მალე გახდე ჩემი შვლების დედა და...უბრალოდ ვერ გეტყვი სხვას ვერაფერს,იმიტომ რომ ამას სიტყვებ ვერ ვუპოვნი. იმიტომ რომ ეს სიტყვებით არ ითქმის... იმიტომ რომ შენ ჩემთვის ღვთაება ხარ და სიტყვებს ვერ შეგბედავ...აი აქ-მარცხნივ მიიდო ხელი დათომ-აქაა ყველაფერი ჩემო პატარავ... ჩემო პაჟარავ და იცოდე შენ ხარ ეს...-დათომ ჯიბიდან პატარა ყუთი ამოიღო და ეკოს მიუახლოვდა...გოგონას მთრთოლვარე ხელი მის ხელში მოიქცია და ფრთხილად გაუკეთა ბეჭედი...
ეკომ ცრემლები ვეღარ შეიკავა და იმ ოქროს თვალებიდან ოქროს ცრემლი გადმოვარდა... და მაგრად მოხვია კისერზე ხელები... მთელი ძალით ეხვეოდნენ ერთანეთს და ათბობდნენ ერთურთს....
მერე იყო ხალხის თბილი შეძახილები და ბედნიერი სურვილები...
იქ იმ წითურებში მოკრავდით თვალს პარიზელ "წითელ თმიანსაც..."
ტიროდა ეკო და ხარობდა მისი გული... სულ კოცნით შეუმშრალა დათომ ის ლამაზი თვალები...
ამხელა ბედნიერება?! ხედავთ.... ხომ გითხარით მოვა თქვენი დროც |თქო...
-ეკო......-ყვირილით წამოვიდნენ მისკენ ხელჩაკიდებული სანდრო და თინანო...
იგრძნო როგორ აიტაცა სანდორმ ხელში...
-სულ ვიცოდი რომ ასე იქნებოდა-უჩურჩულა სანდრომ და მაგრად აკოცა...
-ჩემი ანგელოზი ხარ-უჩურჩულა ეკომ.
ახლა თინანოს ხელები იგრძნო და ეკომაც უფრო ძლიერად მოხვია ხელები...
მთელი დღე სიცილ-კისკისში გაატარეს...
მეორე დღეს...ეკო მარტო აუყვა გზას,რომელსაც უკვე ერთი წელია ყოველ კვირა მიუყვება... ისევ დახვდა მამიკო...
ჩაიმუხლა მამის საფლავთან და თბილად მიეალერსა...
-გამარჯობა მამიკო... ვიცი რომ კარგად იქნები იმიტომ რომ მეც კარგად ვარ მა.... იცი როგორ ბედნიერი ვარ...-იგრძნო როგორ აუწყლიანდა თვალები და როგორ დაებინდა მხედველობა-ერთ თვეში ვთხოვდები მა... როგორ მინდოდა რომ ჩემთან ყოფილიყავი ჩემო მამიკო. გახოსოვს ძილის წინ რომ ვლაპარაკობდით ხოლმე და მაშინ რომ ვგეგმავდით როგორ მიმიყვანდი საკურთხეველთან თეთრ კაბაში გამოწყობილს? ხომ მპირდებოდი რომ ჩემთან იქნებოდი... როგორ მინდა, როგორ მინდა რომ ჩემთან იყო... რომ სწორედ შენ მიგყავდე საკურთხეველთან ჩემო მამიკო.. როგორ გინდოდა თეთრ კაბაში გენახე... მჭირდები ჩემო მამიკოო...ვიცი რომ ზემოდან მიყურებ,რომ სულ ჩემ გვერდით ხარ,მაგრამ მე მინდა გგრძნობდე მა...შენი სითბო მინდა ვიგრძნო...მენატრები მა...-ტიროდა ეკო და ეხუტებოდა მამის საფლავის ქვას...
უკვე ბინდდებოდა სახლის გზას რომ დაუყვა... მიდიოდა და გზაში თანდათან ფანტავდა დარდს...
1 თვე აქეთ იქეთ სირბილი... უამრავი საქმე... უკანასკნელი ღამე დათოს გარეშე...
-აუ ხვალ აი ძალიან მაგრად იქნება ყველაფერიი-სიხარულისაგან უბრწყინავს თვალები ეკოს პირისპირ მწოლ თინანოს...
-ერთი სული მაქვს როდის გათენდება...-თუჩი მოიკვნიტა ეკომ.
-ყველაზე ლამაზი იქნები ჩემო დაიკო-ხელი ჩასჭიდა თინანომ...
-ჩემი გოგო...-თინანოს ხელი სახესთან მიიტანა და ნაზად აკოცა...
-დავიძინოთ ეკო ხვალ ადრე უნდა ავდგეთ...-თინანო.
-კარგი...-გაეღიმა ეკოსაც და თვალები დახუჭეს...
უცებ ახმაურდა ორივვეს ტელეფონი და ერთმანეთს სიცილით შეხედეს...
ორივემ ხმამაღალე ჩართო ტელეფონები შუაში ჩაიწყეს და გისმენთო ერთად გასცეს პასუხი...
-არ გძინავთ?-გასიმა სანდროს ხმა.
-შენც აქ ხარ ბიჭო?-გაისმა დათოს ხმა.
-შენ არ გძინავ? უყურე ერთი ამას-სადნრო,
ეკო დათინანო კვდებოდნენ უკვე სიცილით>...
-ეკო...-გასიმა დათოს ხმა...ეკომ ტელეფონს ხელი დაავლო და ყურთან მიიდო.
-ხვალიდან სულ ჩემი ხარ ჩემო პატარავ... ეს ერთი ღამეც და მერე გვერდიდან აღარ მოგიცილებ...დაიძინე ეხლა ჩემო პრინცესავ და ხვალ გნახავ... ჩემი ხარ..-დათო...
-ხვალიდან...-ეკო.
-ხვალიდან...-დათო.
სასიამოვნოდ გააჟრიალათ ორივეს.თინანოსაკჯენ გადატრიალდა ეკო და სწორედ მაშნ გადმოტრიალდა თინანოც, ისევ გაეცინათ და მერე დაიძნეს....
დილიდან ფუსფუსია ეკოს სახლში... ვერ გაიგებ ვინ გადის და ვინ შემოდის...
სარკის წინ იდგა ეკო...დიდი თეთრი კაბით.... ლამაზი გულისპირით... ზურგი ამოღებული... ზემოთა ნაწილი სულ ნაქარგებით იყო... დაბლა ძალიან დიდი და ლამაზი... გაშლილი... ისეთი კაბა იყო როგორზეც სულ ოცნებობდა... მართლაც თვალწარმტაცი იყო ეკო... ჟღალი თმა ლამაზეად ქონდა ზემოთ აწეული.. არ შმეიძია მისი პირ-სახის აღწერა ისეთი ლამაზი იყო... მე არ მინახავს ასეთი ლამაზი პატარძალი... წელში ლამაზად გამაღტული იდგა სარკის წინდა შეყურებდა სარკიდან მომზირალ ბედნეირ გოგოს... ვერ ხვდება ასე უცებ როდის გაიზარდა... როდის შეუყვარდა ასე ძალიან.,. უბედნიერესია,ახლა ხომ საყვარელი მამაკაცის ცოლი გახდება,მაგრამ მიანც ტკივა უმამობა...გულის სიღმეში გრძნობს ზურას გვერდით ყოფნას ,მაგრამ მას უნდა რომ შეიგღზნოს მამის სითბო...
ოთახში შესული წითელ ძალიან ლამაზ კაბაში გამოწყობილი ძალიან ლამაზი ტინანო გაოცებისაგან მუნჯდება...
-შენ საოცრება ხარ-აღმოხდა მის ბაგეს და თვალნი დაატკბო ამ მშვენიერების მზერით...
თქვენ დათო უნდა გენახათ... ისეთი სიმპატიური იყო... სანდროც ასევე რაღათქმა უნდა...
ეკოს და დათოს შეხვედრის სცენა იყო რაღაც სასწაული... ეს ორი...ღმერთო ისეთი ლამაზები იყვნენ არ ვიცი როგორ აგიღწეროთ... უბრალოდ გეტყვით რომ ისინი ისეთები იყვნენ ჯერ რომ არავინ ყოფილა და რომ ვერც ვერავინ იქნება...
ისე უხდებიან ერთმანეთს... ორივეს უკაშკაშებს ბედნიერებისაგან თვალები...
კუთხეში მდგარი თინანო და სანდრო ისევ ჩუმად აფიქსირებენ ამ წამებს და ერთმანეთს ეხვევიან...
ჯვარი სვეტიცხოველში დაიწერეს... ულამაზესი იყო ეკო... თავზე თეთრი ლამაზი ფატა ეკეთა... ხელში დიდი სანთელი ეკავა რომელიც საოცრად ლამაზად უნათებდა სახე... ისეთი ლამაზი სანახავი იყო... მე უბრალოდ შემიძლია ვიჯდე და ვუყურო მათ... ჯვრისწერის შემდეგ ხელი მოაწერეს... კვლავ აფიქსირებს სანდრო... უკვე ხელში უკავით ქორწინების მოწმობა და ამ დღეს პირველი ამბორიც მოპარა გოგონას...
რესტორნისაკენ წასულები უკვე ცოლ-ქმარი იყვნენ და შესციცინებდნენ ერთმანეთს თვალებში...
სამარისებული სიცუმე ჩამოვარდა დარბაზში როდესაც წყვილი შევიდა... ისეთები იყვნენ ვინ რას უტყოდა... დააადუმა. ეკლოს სილამაზემ დაადუმა ყველა და ყველაფერი...
მართალია ტრუმრებში მხოლოდ დათოს ნათესავები იყვნენ,მაგრამ მაინც ყველა ეკოს ახლობელი იყო... არცერთი წამით არ უგრძვნია გულისტკივილი რომ არ ყავდა ახლობლები....
შესანიშნავად მიდიოდა საღამო... ქორწილი 200 კაცზედ იყო... დამავიწყდა თქვენთვის გამენდო ეკოს მეჯვარის ვინაობა ეს ვანესა იყო... აქვე იყო ფაბიანიც... ერთი სიტყვით ყველა ის ადამინი ვისაც მაღტლა უყვარდატ ეკო და დათო...
ქორწილი გამოვიდა სასწაული... თბილისი 1 კვირა კი არა 1 წელი რომ ილაპარაკებდა,მაგრამ ჩემზე კარგად იცით რომ არც ეკოს და არც დათოს ეს არ აინტერესებდათ...
თაიგულის სროლის დრო დადგა და ეკოც მოემზადა... მის უკან 20მდე ახალგაზრდა გოგო ემზადებოდა...
-თინანო მიდი ახლა დადექიიი-ხელს კრავდა სანდრო თინანოს.
-არ მინდა სანდრო...-თინანო...
-რა არ გინდა გოგო არ გადამრიო მიდი დადექი...-ჯუჯღუნებდა სანდრო.
-არ მინდა...-კიუტობდა თინანო.
არაო?! სანდრომ უცებ დაავლო ხელი და ხელში აყვანილი დააყენა სულ წინ...
-ახლა აქ იქნები და თაიგულს თუ არ დაიჭერ აღარ დაგელაპარაკები-თითი დაუქნია სანდრომ და იქეურობას გაეცალა.
-არ მინდაო ე... აბა მე მკითხოს... ახლა რომ დავალებ ხელს და დავიწერ ჯვარს ნახოს მერე-სანდრო.
ეკომ ერთი გამოხედა ყიფიანებს და ისროლა თაიგული...
ბედი არაა?! დიახ ბედია თაიგული მოკალათდა თინანოს ხელებში...
გაკვირვებული იყურება თინანო აქეთ-იქეთ... ეკო კი მისკენ გარბის და მაგრად ეხვევა-აბა შენ იცი სარძლო არ დააგვიანო-მაგრად აკოცა გოგონას და ყიფიანისკენ წავიდა.
-ჩემი მაგარი გოგო...-ხელები მოხვია სადნრომ და ყელშ აკოცა...
-ესე იგი შემდეგ მე ვარ?-თინანო.
-დიახ...-კიდევ ერთხელ აკოცა გოგონას...-მგონი დროა-ჩაილაპარაკა სანდრომ და იქეთ ბიჭებს რაღაც ანიშნა.
უცებ ჩაბნელდა დარბაზი და კედელზე დიდად აინთო პროჟექტორი...
დარბაზში ეკოს საყვარელი სიმღერის- slow down-ის ჰანგები გაისმა და ეკო მაშინვე მიხვდა ვინ იმალებოდა ამის უკან....
მერე დაიწყო სლაიდ შოუ...აქ ფოტოები იყო რომელთა არსებობის შესახებაც არც დათომ და არც ეკომ არაფერი იცოდნენ... მატი გაცნობის დღიდან მოყოლებული ფოტოები იყო... როგორ საუბრობდნენ ან როგორ ჩხუბობდნენ... მერე იყო ფოტოები აეროპრტში... ჯერ წასვლის დროს გადაღებული და სმდეგ ჩამოსვლის დროს,ბანკეტზე წასვლის დროს გადაღებული ფოტოები... მერე ხელისთხოვნის...ეკოს და დათოს საწორწინო მზადების ფოტოები... და ბოლოს დღეს დამატებული ფოტოები... დღეს პირველად შეხვედრის,ჯვრისწერისა და ხელისმოწერი ფოტო და უცებ ეკრანზე გამოჩნდა ბოლო წამს გადაღებული ფოტო სადაც დათო ეკოს ზურგსაა აკრული... და ბედნიერი სახით უყურებს ეკრანს, ეკო კი ქმირს ხელებს ეფერება და თვალცრემლიანი უყრებს მინიტორს... პროჟექტორი ჩაქვრა... სიმღერა დასრულდა და აინთო სინათლე...
ეკო მთელი ძალით გაიქცა სანდროსკენ და მაგრად მოხვია კისერზე ხელები...
-არაამქვეყნიურად ხომ იცი... ჩემი ყველაფერი ხარ... შენ ჩემი ანგელოზი ხარ-ჩურჩულებდა ეკო და უფრო და უფრო ხვევდა სანდროსხლეებს...

გამთენიისას დაიშალნენ... ეკო და დათო მათ ახალ სახლში წავიდნენ... ყველაფერი ერთად მოაწყეს... ეღთად შეღებეს კედლები... ეღთად დაკიდეს ფარდები....ერთად შეარჩიეს ავეჯი და საერთოდ ნათურებიც კი ერთად დააყენეს...
ამ რამით თბილისმა საბოლოოდ დაკარგა ყველაზე მშვენიერი საპაარძლო...
იმ ღამით... ეკო მთელი არსებით გახდა დათოსი და იმ ღამით სამუდამო ერთად ყოფნა შეფიცეს ერთანეთს...
რა უცნაურია არა ცხოვრება?! ყველაზე უბედური გოგონა ყველაზე ბედნიერად გადააქცია...
ულამაზესი იყო ერთად ცხოვრების ყოველი წამი... ყოველი მომენტი... ის დიადი გრძნობა სულ უფრო და უფრო იზრდებოდა... ისეთ ბედნიერბას ასხივებდნენ... მეც კი მათბობენ...
თინანო და სანდროც ძალიან კარგად არიან და უახლოს მომავალში ფიქრობენ მიბაძონ ეკოს და დათოს...
ახალი წლის ღამეს ისევ ერთად იყვნენ ეს ოთხნი... ეღტად აღნიშავდნენ...
-მე რომ საცუქარი მაქვს თქვენთვის იცით?!-ეკო.
-მეც მაქვს საცუქარი ნაძვისხეთან ნახე...-შუბლზე აკოცა დათომ.
-ო.... დათო...-დაიბუზღუნა ეკომ.
-რა??-დათო.
-მე მაქვს ერთი და ძაან მაგარი... მაგრამ ყველას ცალ-ცალკე უნდ აგანახოთ...
-კარგი...-დათო.
-თინანო... შენ სამზარეულოში გელოდება... დათ შენ ჩვენ საძინებელში,სანდრო შენ კი აივანზე -ხითხითებდა ეკუნა...
მაშინვე გაემართნენ დანიშნულების ადგილისაკენ. ეკო კომფორტულად მოკალათდა დივნის სახელურზე და ზუსტად ორ წუთში სამივე მის წინ იდგნენ თეთრი კონვერტებით ხელში... უყურებნენ თვალ ცრფემლიანები დავერაფერს ამბობდნენ...
-მე დეიდა-ჩაილაპარაკა თინანომ.
-ბიძა ტო...-სანდრო,
-მამა...-დათო...
სამივემ ერთად შეხედეს ეკოს რომელიც ფრთხილად ისვამდა ხელებს მუცელზე და გაბრწყინებული თვალებით უყურებდა მათ...
ხან ერთა ყიფინამა ააფრიალა ხელში ეკო,ხან მეორემ... ხამ თინანო ეხვეოდა ხან ყიფიანები... და ეს იყო უბედნიერესი წუთები...
სულ მალე მათ პატარა ანგელოზი ეყოლებათ... ეს ხომ უდიდესი ბედნიერებაა...
ჩაბნელებული საძინებელი და სამარისებული სიჩუმე...
წევს ეკო საწოლში... მუცელზე საღამური აწეული აქვს და ზედ დათოს უდევსთავი და თან ფრთხილად ეფრება მუცელზე...
-ჩემი პატარა ანგელოზი...-ჩურჩულებს დათო,,,-მა... მალე გაჩნდო ხო... გოგო ხარ თუ ბიჭი მაინც მამიკოს ანგელოზი და მამიკოს სასწაული ხარ მა...-ნელა უსვამს მუცელზე ხელებს... დათოს სიტყვებით უბედნიერესი ეკო თავზედ ნელა ეფერება ქმარს და სასიამოვნოდ ეღიმება...
-ეკო...-ამოხედა დათომ ეკოს.
-ჰო...-დაიჩურჩულა ეკომ.
-მადლობა რომ არსებობს...რომ სულ მალე პატარა ანგელოზს მაჩუქებ...-დათო...
-მადლობა რომ რომ ჩემი ხარ-ეკო.
ფრთხილად შეახო დათომ ეკოს მუცელს ტუჩები-ტკბილი ძილი მა...
შემდეგ ეკოს ტუჩებს დაეწაფადა და ცოლი გულზე მიიკრო...
მშვიდად გადაეშვნენ ძილის სამყაროში ახლა უკვე სამნი....
--------------------------------------------------------------------------
ალაბთ ესე 3 თავშ დავამთავრებ... მოკლედ კიდევ ერთხელ გეუბენბით რომ ჩემთვის თქვენ კომენტარებს დიდი მნიშვნელობა აქვს... იმედია მოგეწონებათ... მიყვარხართ... ველი თქვენს კომენტარებს....